Saturday, May 1, 2010

Στο δρόμο προς το Νότο


To βίντεο είναι χειροποίητο, φτιαγμένο από φωτό που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής από Wellington προς Picton, με το πλοίο Αραχούρα...

Φεύγοντας από το Νάπιερ, πήραμε το δρόμο για το νότο: θα γυρίζαμε στο Wellington και από 'κει θα παίρναμε την επόμενη το πλοίο για το Πίκτον, και μετά θα κατεβαίναμε στο Christchurch...Τα μικρά αδημονούσαν να φτάσουμε σπίτι και να συνδεθούν με το facebook, επειδή λέει οτι είχανε να κοιτάξουν τις φράουλές τους στην farmville...
"Μωρήηηη", λέω στην μία,"10 φυτά έχω όλα κι όλα στην πίσω αυλή, και δεν έχεις πάει να τις δεις πώς είναι, και να μαζέψεις καμιά φράουλα, που μου τις τρώνε τα κοτσύφια!"
(Ξερά στο γέλιο τα μικρά, ειδικά με το "μωρή"(στο στυλ της Ντένης Μαρκορά), διασκεδάζουν αφάνταστα...)
Περνώντας λοιπόν από την ενδοχώρα του Hastings, είδαμε μια ταμπέλα προς Ocean beach, οπότε βγήκαμε εκτός εθνικής οδού, και μετά από πολύ μπέρδεμα, λόγω της ελλειπούς σήμανσης, βρήκαμε τον δρόμο προς την παραλία...Το αλογάκι της πρώτης φωτό, το είδαμε σε μια στροφή ανάμεσα στους λόφους, κατεβαίνοντας προς τη θάλασσα...
Η πρώτη εικόνα προς την παραλία, ελαφρώς στραβή...Δυστυχώς δεν έμεινα ευχαριστημένη από τις φωτό, επειδή λόγω του ήλιου (και μάλλον και της ψηφιακής) μου φαίνονται θολές...Ρίξτε μια ματιά παρακάτω, και πείτε μου..
Οι λόφοι απ' όπου κατεβήκαμε στην παραλία: οι δρόμοι ήταν στενοί, χωρίς ορατότητα στις στροφές, εντελώς κακοτράχαλοι σε κάποια σημεία, αλλά οι κίτρινοι λόφοι, ο μπλε ουρανός και οι ανοιχτοί ορίζοντες, μας αποζημίωσαν...Νομίζω κάποιος από τους μπλογκοφίλους με είχε ρωτήσει κάποτε για το βαθύ μπλε χρώμα του ουρανού εδώ, κι αν οι φωτό μου είναι "πειραγμένες": Οι φωτό είναι απόλυτα φυσικές και αυτό το ωραιότατο κατά τα άλλα χρώμα, οφείλεται στη τρύπα του όζοντος, που βρίσκεται πάνω από την Ανταρκτική...Για το λόγο αυτό, όσοι δεν λαβαίνουν τα μέτρα τους, σε ΝΖ και Αυστραλία, καθώς και στην Νότια Αμερική (αντιληλιακά, καπέλο, ρούχα με μανίκια), είναι σα να παίζουν Ρωσική ρουλέτα με την υγεία τους...Ο ήλιος έχει πάψει ενώ και δεκαετίες να είναι ασφαλής (αν υπήρξε ποτέ), και αυτές οι χώρες (-αλλά και παντού στον κόσμο-) έχουν τα περισσότερα κρούσματα καρκίνων του δέρματος...
Η βόρεια πλευρά της αχανούς παραλίας Ocean...Μας έκανε εντύπωση πώς από όλη την παραλία των ατελείωτων χιλιομέτρων, μόνον ένα σημείο μήκους 100 μέτρων φυλασσόταν από ναυαγοσώστες, ενώ οι πύργοι ήταν εντελώς άδειοι, και σε σημεία που ήταν μακριά από την παραλία, αλλά πίσω από τις αμμοθύνες...Κάπως περίεργο μέρος για παρατηρητήρια, αλλά τελικά η απάντηση στην απορία μου δόθηκε μερικές βδομάδες αργότερα, από τα δελτία ειδήσεων...
Οι Baches, κατά μήκος της παραλίας...Πραγματικά τους ζήλεψα τους ιδιοκτήτες τους , στα πόδια τους είχαν λεπτόκοκκη χρυσή άμμο και θέα τον ανοιχτό ωκεανό, όσο παίρνει το μάτι, και τους σκέφτηκα να ξυπνάνε με κόκκινες αυγές και το κρώξιμο των γλάρων πάνω από τα κεφάλια τους...Δυστυχώς περίπου έναν μήνα αφότου επισκεφτήκαμε το μέρος, τους χτύπησε μια θύελλα, με αποτέλεσμα, τεράστιες ποσότητες πετρών και άμμου και πολύ θαλασσινό και βρόχινο νερό, να σπάσουν τα παράθυρα και να πλημμυρίσουν τα πρώτα σπίτια, ενώ και τα πιο πίσω πάθανε αρκετές ζημιές...
Η νότια πλευρά της παραλίας και ο υπέροχος ουρανός...Ο Ίωνας πήρε το ρίσκο να μπει και να κολυμπήσει , αλλά όταν άπλωσε την πετσέτα στην άμμο, είδε πώς υπήρχαν χιλιάδες μικροσκοπικά κόκκινα αραχνάκια παντού, και κάποια είχαν αρχίσει και να τον σκαρφαλώνουν...Ήταν ακίνδυνα, καμιά σχέση με την αράχνη katipo (Latrodectus Katipo) ή την μαύρη χήρα της ΝΖ (Latrodectus hasselti), τα 2 δηλητηριώδη είδη της ΝΖ, αλλά τα μικρά τρόμαξαν και επέμεναν να φύγουμε, και φύγαμε μια ώρα αρχύτερα :(
Ενώ φεύγαμε, πρόσεξα την ταμπέλα αυτή, στο γεφυράκι που οδηγούσε πάνω από το ρεματάκι, προς τον οικισμό των baches...Το ζήτημα των ιδιοκτησιών στη ΝΖ, που περιλαμβάνουν ακτές, νησιά, λίμνες, ρεματιές, δάση και εσχάτως, και έλη, είναι ένα μεγάλο θέμα και ελπίζω να βρω κι άλλα στοιχεία που θέλω να συμπεριλάβω σε ένα επόμενο σχετικό ποστ...
Κι άλλοι λόφοι, ελαφρά πιο πράσινοι, σε σχέση με τους προηγούμενους...Αυτή τη φορά βγήκαμε ευκολότερα στην Εθνική, και πήραμε τον δρόμο για νότο και Wellington, στο οποίο υπολογίζαμε πώς θα φτάσουμε νωρίς το απόγευμα ...
Στάση για καφέ, σε ένα καταπληκτικό καφενείο και φαγάδικο, το Ρaper Mulberry cafe, στην κυριολεξία στην μέση του πουθενά: Το κτίριο ήταν παλιά εκκλησία που περιήλθε μετά την αχρηστεία της στην κυριότητα της τοπικής κοινότητας, Otane...Αρχικά θέλησαν να την μετατρέψουν σε κοινοτικό κέντρο, προσπαθώντας ταυτόχρονα να μαζέψουν βιβλία τα οποία είχαν σκοπό να μεταπωλούν, προκειμένου να βγάλουν κάποιο κέρδος, για τα παιδάκια του χωριού,
...όμως τελικά, ένα δωμάτιο του κτιρίου διαμορφώθηκε ως δανειστική βιβλιοθήκη, επειδή τα παιδιά προτιμούσαν να τριγυρίζουν στους χώρους της πρώην εκκλησίας, ενώ σύντομα ήρθε και η πρόταση για μετατροπή της χρήσης του κτίσματος, σε καφετέρια, και κέντρο πολιτιστικών εκδηλώσεων, από 2 κατοίκους της περιοχής...
Η ιδέα πέτυχε, και το μαγαζάκι αυτό, με την μικρή γκαλερί και το κατάστημα με έργα των κατοίκων, την όμορφη βιβλιοθήκη, τον καταπληκτικό καφέ και τους φιλικούς ιδιοκτήτες, σημειώνει τεράστια επιτυχία στους κάθε λογής ταξιδιώτες και ντόπιους, ενώ σύντομα στην παρέα τους προστέθηκε και ο Κύριος Puss, ο πορτοκαλής χαδιάρης γάτος, που έχει σπίτι όλο το μαγαζί, και λατρεύει να τον κακομαθαίνουν τα πιτσιρίκια (4 έδιωξα για να βγάλω τη φωτό...Οι 2 δικές μου και ακόμα 2 ΝΖηλανδάκια, ήταν όλα μαζί κολλημένα πάνω του...)
Και η αυλή επίσης, προσεγμένη και δροσερή, με τα ξύλινα τραπεζάκια και τα χειροποίητα "ρουχαλάκια" των τσαγιερών, τις πολύχρωμες κούπες και τις πλεχτές ποδίτσες των ζαχαριέρων, ανάμεσα στις ανθισμένες λεβάντες , με πλάτη τις καλαμποκιές...Στην κυριολεξία στη μέση του πουθενά, αλλά τόσο απίθανα όμορφα...Θέλω να ξαναπάωωωωω...Τρείς από τις φωτό τις ανέβασα στο Πανοράμιο...
Φτάσαμε στο Wellington νωρίς το απόγευμα, και τρέξαμε να κλείσουμε ξενοδοχείο για ένα βράδυ, μιας και θα ταξιδεύαμε την επόμενη, νωρίς το πρωί, με το πλοίο Arahura...Το πολύχρωμο αυτό κτίριο ονομάζεται Courtenay Apartments και βρίσκεται στο no.122 Courtenay Place...Ωραία χρώματα...
Αφού κάναμε την βόλτα μας στην πόλη(πιθανά να ανεβάσω κάτι σχετικό με τα κτίρια της πρωτεύουσας, σε μελλοντικό ποστ) πήραμε τον δρόμο της επιστροφής στο ξενοδοχείο μας...Δυστυχώς έβρεχε και ταλαιπωρηθήκαμε λόγω του ελλειπούς φωτισμού και σήμανσης, και γυρίσαμε ολόκληρη την πόλη 2 φορές μέχρι να φτάσουμε...
Την επόμενη μέρα μέσα στο Αραχούρα: Παρά την καταχνιά και το ψιλόβροχο, ευτυχώς δεν κουνούσε, αλλά στο κατάστρωμα έκανε υπερβολικό κρύο και ήμασταν όλοι ντυμένοι σαν ήταν Δεκέμβρης μήνας...Το πίσω μέρος του άνω καταστρώματος (το κάτω κατάστρωμα και το μπροστινό μέρος του πάνω, είχε γεμίσει από κόσμο και δεν υπήρχε θέση επειδή ήταν μικρό το πλοίο και γέμισε αμέσως), ήταν ανοιχτό από παντού και είχε μόνον στέγαστρο με πλαστικά παγκάκια και σεζ λονγκ παραλίας, ενώ ο γηραιός αυτός κυριούλης, σκαρφαλωμένος στην κουπαστή, έκανε φασίνα...Έλεος, μεγάλον άνθρωπο!
Το ανοιχτό κατάστρωμα των φορτηγών και τον λοιπών οχημάτων...Μόνον μια μπάρα το χωρίζει από τη θάλασσα...Το Κaitangi με το οποίο περάσαμε τα στενά την πρώτη φορά, φάνταζε παλάτι μπροστά στο Arahura...Κάτι σαν το Minoan Palace σε μικρότερη κλίμακα, με μαγαζιά, εστιατόρια, καφετέριες, μπαρ, τυχερά παιχνίδια, απ' όλα είχε...Το Αραχούρα πάλι, σαν το "Δημητρούλα", μόνον φραπέ καραβίσιο που δεν έφτιαχαν, στην καφετέρια...
Και επιτέλους φτάσαμε στο Πίκτον, και φύγαμε κατευθείαν για Christchurch...Ο καιρός ήταν συνεφιασμένος, όπως είδατε και στο βίντεο, αλλά λίγο μετά τα βουνά και προς το ύψος της Καϊκούρα, έγινε πάλι ηλιόλουστος...Αυτά όμως θα τα δείτε στο τελευταίο ποστ της ενότητας"Διακοπές"...

Στο επόμενο, ένα πόστ που ο φίλος Νικιπλός, περιμένει εδώ και μήνες, να το δει αναρτημένο...Νικιπλέ μου, για σένα...Φιλιά σε όλους...
.....................................................................................

UPDATE :
Ανήμερα την Πρωτομαγιά, έγινα θεία για τέταρτη φορά...Ο αδελφός μου και η νύφη μου απέχτησαν την δεύτερη κορούλα τους!!! Νας μας ζήσει!!!!!


(Κορίτσια-αγόρια στο Αρτανέϊκο, 6-0 :)

42 comments:

Thalassenia said...

Το βίντεο πολύ ωραίο, σαν να τα βλέπαμε από κοντά.
Οι λόφοι με τα χρώματα πολύ όμορφοι, αποπνέουν γαλήνη και ηρεμία. Κάνω λάθος;
Ευχαριστούμε που μας πήρες μαζί.

Φιλιά θαλασσένια.

Rodia said...

Υ-ΠΕ-ΡΟ-ΧΑ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !
Ταξιδεψα με το καραβι σε πληρες μεγεθος (οθονη 26'') και καταμαγευτηκα λεμε...
Ευχαριστω :)))

Leviathan said...

teleia!!!! opos pada alloste!!!!! kalo minaaaaaa kai polla polla filiaaa! :)

Artanis said...

@Thalassenia μου, είχα πολλές φωτό από το ταξίδι και σκέφτηκα να τις κάνω βίντεο, καλούτσικο βγήκε ;)
Οι λόφοι αυτοί με γαληνεύουν κι εμένα, είναι πανέμορφοι, αρκεί να έχει καλοκαιρία...
Διαφορετικά, όλα είναι καφέ και γκρίζα...
Καλό μήνα, σε φιλώ...

Artanis said...

@Rodia μου, δυστυχώς ο καιρός ήταν μουντός, αλλά το βιντεάκι βγήκε καλούτσικο...
Καλημέρα και καλό μήνα, φιλιά...

Artanis said...

@Leviathan μου, σ'ευχαριστώ...
Φιλιά κι από μένα...

Hfaistiwnas said...

Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι που γυρνάτε όλη την ώρα και μπράβο σας! Να μην αφήσετε κανένα μέρος που να μην έχετε πάει! :)
Ωραίες οι φωτό!
Αυτό το ξενοδοχείο έχει πολύ όμορφη πρόσοψη!!! χαχαχαα!
Εκκλησία και να περιέλθει σε αχρηστία;

Ektoras said...

Ακόμα μια από τις όμορφες ταξιδιάρικες αναρτήσεις, το βίντεο που έφτιαξες μου άρεσε πάρα πολύ! αν έχεις την καλοσύνη θα ήθελα να μου έλεγες και τον τίτλο του τραγουδιού. Οι φωτογραφίες σου προσωπικά μια χαρά μου φαίνονται, φυσικά δεν είμαι και κανένας ειδικός!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

P.S. Συγγνώμη αν το σχόλιό μου στην προηγούμενη ανάρτηση φάνηκε άκομψο, βασικά χιούμορ ήθελα να κάνω αλλά μάλλον δεν το κατάφερα

VAD said...

Kαλός ο Νοτος,αλλά εγώ σκέφτομαι μονο την επιστροφή στο Βορρά:)Πλησιάζει....

Καλο μήναααααα....

Heliotypon said...

Οι φωτογραφίες είναι πολύ καλές και δεν είδα να γέρνει ο ορίζοντας σε καμία. Πολύ ενδιαφέρον το οδοιπορικό. Ξέρεις, ψάχνοντας στο Google Earth την ΝΖ μια μέρα, ξαφνιάστηκα για το μέγεθός της. Την νόμιζα πολύ μικρότερη, κάτι σαν μεγάλο ελληνικό νησί... Και νόμιζα ότι βρισκόταν βόρεια της Αυστραλίας... Τόση άγνοια!

Artanis said...

@Ηφαιστιωνάκι μου, προσπαθούμε :), διαφορετικά θα μας φάει η ανία...
ΚΙ όμως η εκκλησία περιήλθε σε αχρηστία, λόγω της νέας εκκλησίας του χωριού, που χτίστηκε ψηλότερα προς το χωριό Te Aute...Εκτός αυτού, οι ΝΖηλανδοί δουλεύουν όλη τη βδομάδα, και την Κυριακή, ενώ η κυβέρνηση σκέφτεται και να καταργήσει τις αργίες των Χριστουγέννων και του Πάσχα...Τόσο καλά...

Artanis said...

@Εκτοράκο μου, το κατάλαβα το χιούμορ σου, και γέλασα, αλλά δεν ήξερα πώς να σου κάνω πλάκα με την απάντησή μου, οπότε βγήκε αυτό που διάβασες...Sorry :Ρ
Το τραγούδι λέγεται Suil a Ruin, και είναι ένας Ιρλανδικός παραδοσιακός θρήνος...Υποτίθεται πώς μια γυναίκα περιγράφει πώς ο αγαπημένος της έφυγε για τη Γαλλία για να κάνει την τύχη του και την άφησε, κι αυτή αισθάνεται τόσο δυστυχισμένη που θέλει να εγκαταλείψει τα πάντα και να γυρίζει σαν ζητιάνα, μέχρι να γυρίσει εκείνος...
Αυτή είναι η εκδοχή που υπάρχει μέσα στο cd "The Lord of the Dance" του Michael Flatley...

Artanis said...

@VAD μου, καλή επιστροφή λοιπόν, υπομονή και ψυχραιμία, μέχρι να έρθει ο καιρός...

Artanis said...

@Heliotypon μου, χαχα, ωραίο άβαταρ...
Μα καλά, εγώ πώς τις βλέπω στραβές τις φωτό;;;
Εχω κάτι, γιατρέ μου ;)

Ektoras said...

Σ'ευχαριστώ πολύ καλή μου Artanis! Από αύριο, το συγκεκριμένο τραγούδι θα βρίσκεται στον φάκελο που έχω με τα κομμάτια στο blog μου :)


Την αγάπη μου, καλή εβδομάδα να έχουμε!

mia maria said...

Πολύ ωραίο το βιντεάκι σου και οι φωτό φυσικά. Με τις αναρτήσεις σου ηρεμώ λίγο, αν και δεν είμαι καθόλου ήρεμη αυτές τις μέρες με όλα αυτά που γίνονται εδώ!
Καλό μήνα σου εύχομαι!

Artanis said...

Χα,χα, @Εκτοράκι μου, χαίρομαι που σου άρεσε...Φιλιά πολλά από ΝΖ, καλημέρα...

Artanis said...

@big mama μου, κι εγώ είμαι σε μια παράξενη κατάσταση με όλα αυτά, και έλεγα να κλείσω για λίγο, παρόλο που δεν γράφω για πολιτική, οικονομία και τα λοιπά, -εκτός από πολύ σπάνια-αλλά τελικά σκέφτομαι πώς δεν τους αξίζει...
καλημέρα και καλό μήνα κι από μένα...

katrine said...

Εξαιρετικό το βιντεάκι και το ταξίδι Αρτάνις μου.Ευτυχώς που μέσα σε αυτή τη μαυρίλα που επικρατεί γύρω μας έχουμε εδώ ο ένας τον άλλο και τα λέμε ,ταξιδεύουμε και χαιρόμαστε.

Καλή εβδομάδα φιλάκι

akrat said...

τι ωραία μεγαλεία...

βρε ένα χτηματάκι για μας δεν έχει???????
τώρα με τις αφραγκίες...

Phivos Nicolaides said...

Υπέροχες φωτογραφίες. Christchurch!

KitsosMitsos said...

Να την χαίρεστε βρε συ!!! Πάντα τέτοια ευχάριστα!

Άιναφετς said...

Αχ...τι ομορφιά...τι καλά που έκανες και με επισκέφτηκες πριν λίγες μέρες, τώρα δεν χάνω κανένα ταξιδάκι σας!
Πω πω ο Ίωνας μπήκε στην θάλασσα, εκεί! φαντάσου που ο Νίκος μπήκε εδώ χθες και κοκάλωσε!
Να σας ζήσει η καινούργια "άφιξη"!
Καλό μήνα σε όλους σας!

Side21 said...

Πλήρης ξενάγηση και εμπεριστατωμένη ...
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ εύχομαι και ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ !!!
"Σήμερα έκανα το δεύτερο μπάνιο σε μια υπέροχη θάλασσα" ...

Αααααααααααααα και να χαίρεστε το νεογέννητο ανηψάκι !!!

ξωτικό said...

Επιτέλους βρήκα λίγη ώρα να σε χαζέψω.είχα πρωτομπεί όταν έγραφες πως εκεί αν κάποιος έχει κάποιο σπίτι και παίρνει ενοίκιο δεν του δείνουν σύνταξη ......καλομελέτα και μας έρχεται !!!!!
Ζηλευτή η πορεία σου και θαυμαστή (μπήκα στον ΠΑΤΡΟΚΛΟ και τρελλάθηκα !!!!!! θα κυκλοφορίσει βιβλίο;;;; γιατί στο μπλόγκ δεν με βλέπω να το διαβάζω)
Ωραία μας ταξιδεύεις να είσαι καλά και να βρήσκεις πάντα τον...στόχο !!!

Anonymous said...

Έστω και αργοπορημένα, καλό μήνα κι απο μένα. Μας ταξίδεψες πάλι... :D

Artanis said...

@katrine μου, καλή βδομάδα για όλους, παρά τα μαντάτα της οικονομίας και των εργασιακών...
Σε φιλώ κι εγώ...

Artanis said...

@akrat μου, το 5% του πληθυσμού της ΝΖ, κατέχει το 95% του πλούτου της χώρας...Όσο για το κτηματάκι που λες, όλα αυτά τα εκτάρια επί εκταρίων, ανήκουν επίσης σε πολύ λίγους, που κάλλιστα θα μπορούσες να τους πεις φεουδαρχες...Ετοιμάζω ανάρτηση και μαζεύω πληροφορίες σχετικά με το ιδιοκτησιακό στη ΝΖ...

Artanis said...

Αγαπητέ @Φοίβο, ευχαριστώ...καλό βράδυ από ΝΖ, φιλιά...

Artanis said...

@Κιτσομήτσε μου, ευχαριστώ !!!!
Να την χαιρόμαστε!

Artanis said...

Αγαπητή @Άιναφετς, δυστυχώς η θάλασσα στη ΝΖ δεν έχει καμιά σχέση με την θάλασσα στην Ελλάδα, έχει πολλά ρεύματα, είναι πολύ κρύα και επίσης αρκετά επικίνδυνη λόγω των μεγάλων κυμμάτων...Ο Ίωνας κολυμπησε κι εκεί και αλλού, αλλά εγώ για να μπω, θέλω η θάλασσα να είναι ΖΕΣΤΉ...
Ευχαριστώ για τις ευχές, σύντομα θα ανεβάσω κι άλλα ταξιδιωτικά ποστ, από το μίνι ταξίδι που πήγαμε το Πάσχα...
Καλό βράδυ να έχεις...

Artanis said...

@Άγρυπνέ μου, σ' ευχαριστώ για τις ευχές...Ευτυχώς ο καιρός εδώ κρατάει ακόμα, κι έτσι έχουμε την ευκαιρία να πάμε και καμιά βόλτα, να τραβήξουμε φωτό κλπ...Ο Μάιος εδώ, αντιστοιχεί με τον Νοέμβριο του βορείου ημισφαιρίου, οπότε έχουμε αρκετό κρύο, αλλά προς το παρόν, πολύ λίγες βροχές, σε σημείο που πλέον οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες να μιλάνε για ξηρασία και καταστροφή της παραγωγής...
Τεσπά, καλό βράδυ να έχεις, φιλιά πολλά από ΝΖ...

Artanis said...

@Ξωτικό μου, ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια, με κολακεύεις...
Ο "Πάτροκλος" μετράει μέρες, και σκέφτομαι να τον διαγράψω σύντομα, ενώ δεν έχω σκέψεις για έκδοση ή οτιδήποτε...Το πολύ-πολύ να αφήσω μόνον τις σελίδες με τη βιβλιογραφία και τα υπόλοιπα κεφάλαια, τα παραρτήματα και τα ενδιάμεσα ποστ, να φύγουν από την μπλογκόσφαιρα διαπαντώς...Ο ρόλος που είχε κληθεί να παίξει, όταν τον ξεκίνησα, ολοκληρώθηκε και έφερε εις πέρας την αποστολή του: Να με στηρίξει ψυχολογικά μια εποχή που ήταν δύσκολη για μένα...
Νομίζω οτι μπορεί να πάει να "ξεκουραστεί" τώρα :)
Καλό βραδάκι να έχεις και σ' ευχαριστώ και πάλι...

Άθεος said...

Άντε να σας ζήσει!
…μεγαλώνει το σόι!

Benikos place said...

Πέρασα γιατι σε πεθυμησα...τισ πιο θερμες ευχες μας για το μωρακι σας και τους γονεις του!!! Τα τοπία της ΝΖ δεν τα ζηλευω...θελω μονο φως κι Ελλαδα κι ας γκρινιαζω...πολλα φιλια.

Ektoras said...

Χιλιόχρονες!!! με υγεία πάντα και πολλές χαρές :) :)

Πολύ χάρηκα Artanis μου... Να είστε πάντα καλά να χαίρεστε τα κορίτσια σας!

Artanis said...

@elgrecogr μου, σ' ευχαριστώ...Σε φιλώ...

Artanis said...

@Αθεέ μου, κατά ένα μέλος...Και τί ωραία μέρα που αποφάσισε να "βγει", το μωρό!
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, γύρισαν σπίτι και είναι τρισευτυχισμένοι...
Ευχαριστώ για τις ευχές, σε φιλώ...

Artanis said...

@Beniko μου, υπομονή, ένας μήνας έμεινε και μετά γυρνάς για το καλοκαίρι...
Και θα με πιάνουν εμένα οι ζήλιες, που εσείς θα λιάζεστε κι εμείς θα έχουμε καταχείμωνο...
Αααααααχχχχ...

Artanis said...

@Ektoraκι μου σ' ευχαριστώ πολύ...Και 'συ νά 'σαι καλά, να διασκεδάζεις όσο μπορείς και να προσέχεις...
Φιλιά πολλά από ΝΖ...

Dim said...

Κρίμα που δεν έβγαλες μία φωτογραφία με τα αραχνάκια...

Artanis said...

Φίλε @nomos, δεν τα έβγαλα φωτό, ξέρω όμως το είδος τους: Trombidium holosericeum...Είναι ένα παρασιτικό είδος αραχνίδων, που σκαρφαλώνουν (κυρίως) πάνω σε άλλα έντομα και δρουν όπως τα ακάρεα+ οτι απομυζούν τον ξενιστή τους...