Bracelets

Βραχιόλια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Earings

Σκουλαρίκια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Necklaces

Περιδέραια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Hairpins

Καρφίτσες με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Rings

Δαχτυλίδια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Special Constructions

Ειδικές κατασκευές με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Monday, February 27, 2012

Προς το Milford Sound

Στο ποστ αυτό συνεχίζεται το ταξίδι προς το Milford Sound, που ήταν και ο τελικός προορισμός του ταξιδιού αυτού...Θεωρείται γενικά, ένα από τα σημαντικότερα τοπία του κόσμου και σίγουρα είναι το πιο πολυδιαφημισμένο της ΝΖ, αλλά δυστυχώς βρίσκεται στο μέρος της χώρας με τις περισσότερες βροχές, και είναι μάλλον απίθανο να το "πετύχει" κάποιος επισκέπτης με τέλειο καιρό...Το όνομά του το οφείλει -σύμφωνα με τη wiki- στο Milford Haven της Ουαλλίας, ενώ το Μαορί όνομά του είναι το Piopiotahi, από το πουλί piopio που ζούσε κάποτε εδώ, αλλά θεωρείται πώς το είδος έχει εξαλειφθεί ήδη από το 1902, όταν πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε το τελευταίο πουλί...
Καθώς λοιπόν φεύγουμε από τις Mirror lakes, ο καιρός ήταν κλειστός και φαινόταν πώς θα έβρεχε...Αποφασίσαμε όμως να το ρισκάρουμε, μιας και ήμασταν ήδη σχετικά κοντά, και δεν θέλαμε να αφήσουμε την επίσκεψη στα φιορδ για την επόμενη, αφού είχαμε ήδη σχεδιάσει τις διαδρομές της επόμενης μέρας, και δεν θέλαμε να καθυστερήσουμε...
Η διαδρομή προς το Milford Sound, γίνεται μέσω της "Εθνικής Οδού 94" (State Highway 94- θεωρείται ο πιο επικίνδυνος εθνικός δρόμος της ΝΖ) και διασχίζει ορεινές κοιλάδες, περνά δίπλα από λίμνες, ρυάκια και καταρράχτες που πέφτουν με κρότο από απότομες πλαγιές, ενώ τα δάση από rimu και άλλα ποδόκαρπα, είναι μονίμως μουσκλιασμένα και υγρά... Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι οτι σε ολόκληρη τη διαδρομή, ήμασταν μόνοι μας στο δρόμο, μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των τουριστών στα φιορδ -που συνήθως κινούνται με τροχοβίλες- ξεκινούν από το Queenstown πολύ νωρίς το πρωί, ωστε να φτάσουν στα φιορδ το μεσημέρι, και να έχουν χρόνο να γυρίσουν πάλι πίσω το βραδάκι, ενώ εμείς φτάσαμε στο Milford sound το απόγευμα, προερχόμενοι από το Te Anau...
Η λίμνη Gunn, και τα βροχοδάση ποδόκαρπων γύρω από τις όχθες της...
Ο ποταμός Hollyford River, που είναι ο ένας από τους δυο σημαντικότερους ποταμούς που διασχίζουν την Fjordland (ο άλλος ονομάζεται Eglinton, πηγάζει από τη λίμνη Gunn και εκβάλει στη λίμνη Te Anau) και φτάνει πολύ κοντά στο τούνελ Homer...Στην ουσία, ο δρόμος που ακολουθήσαμε από το Te Anau, διασχίζει την κοιλάδα του, ενώ από το τούνελ και μετά, ο δρόμος ακολουθεί τον ποταμό Cleddau που εκβάλλει στο Milford Sound...
Καταρράχτες που πέφτουν από όλες τις πλευρές, και γεμίζουν ρυάκια και ποτάμια...
Το όρος Talbot από όπου πηγάζει ο ποταμός Hollyford, σε σχετικά μακρινή απόσταση, αλλά παρακάτω στη διαδρομή, περάσαμε ακριβώς 'δίπλα' απο αυτήν την απότομη ημικυκλική αμφιθεατρική πλαγιά, μιας και βρίσκεται στο πλάι τούνελ...
Σε ένα πάρκινγκ, σε κοντινή απόσταση...Παπαγάλοι kaka (Nestor meridionalis) τρώνε ψωμάκι -από μας-, και πλησιάζουν για φαΐ -και φωτογραφίες...Λιγότερο θαρραλέοι από τα ξαδέλφια τους, τους kea (Nestor notabilis), αλλά το ίδιο χαριτωμένοι ενώ είμαι σχεδόν σίγουρη οτι μόνον ο ένας ήταν kaka, και ο άλλος kea (τα δυο είδη ζουν πολύ κοντά και δεν έχουν πρόβλημα συμβίωσης στο ίδιο κοπάδι) μιας και ο ένας ήταν ελαφρά πιο κίτρινος στο κεφάλι, το ράμφος και το στήθος, ενώ ο δεύτερος ήταν πράσινος σαν χρυσόμυγα...
Οι πηγές του Hollyford...
Η είσοδος του τούνελ Homer (κάνω εκτενή αναφορά, στο φωτογραφικό ποστ 'Όλα είναι δρόμος ΙΙ'), κάτω από τις επικίνδυνες πλαγιές με τις χιονοστιβάδες της ράχης Homer... Εδώ πριν λίγες μέρες ο διάσημος Αυστραλός ορειβάτης ΝΖηλανδικής καταγωγής Athol Whimp, βρήκε το θάνατο , πέφτοντας σε μια χαράδρα βάθους 800 μέτρων...
Και η πρώτη ματιά προς το Milford Sound, με τον ίδιο σκοτεινό καιρό που συναντήσαμε στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού...Και πέρα από τις αιμοβόρες sandflies που ξαναβρήκαμε μπροστά μας, βγάλαμε αρκετά καλές φωτό: Ήμασταν εξαιρετικά τυχεροί, επειδή τις επόμενες 3 μέρες έβρεχε καταρρακτωδώς και ίσα που προλάβαμε, που λένε :)
ΟΙ υπόλοιπες φωτό, χωρίς λόγια...Με sandflies ή χωρίς sandflies, με τα κορίτσια κλεισμένα μέσα στο αμάξι για να γλυτώσουν από τον φτερωτό εχθρο κι εμάς κατατρυπημένους, το Milford μας αποζημίωσε:))
Σας φιλώ, στο επόμενο η συνέχεια: Να τελειώνουμε και με αυτό το σύντομο ταξίδι που κοντεύει να χρονίσει...

Monday, February 20, 2012

"Ουράνια Πλάσματα"

Στις 22 Ιουνίου 1954, το σώμα της Honora Parker (-Rieper) ανακαλύφθηκε στο Victoria Park, στις παρυφές του Christchurch. Εκείνο το πρωί είχε ξεκινήσει για έναν περίπατο στο πάρκο με την κόρη της Pauline, και την καλύτερη φίλη της κόρης της, Juliette Hulme. Περίπου 130 μ. παρακάτω στο μονοπάτι, σε μια δασωμένη περιοχή του πάρκου κοντά σε μια μικρή ξύλινη γέφυρα, η Juliette Hulme και η Pauline Parker πολτοποίησαν το κεφάλι της Honora Parker, χρησιμοποιώντας ένα κομμάτι τούβλο, τυλιγμένο σε μια παλιά κάλτσα... Αυτό που στην φαντασία τους (η δολοφονία) θα πραγματοποιούνταν με ένα και μοναδικό χτύπημα, ολοκληρώθηκε στην πράξη με 25 απανωτά χτυπήματα...
Μετά τη διάπραξη της προσεκτικά σχεδιασμένης δολοφονίας, τα δύο κορίτσια έφυγαν αιματοβαμμένα, προς την τσαγερία του πάρκου (το τωρινό σπιτάκι του φύλακα), όπου οι τρεις τους είχαν γευματίσει παρέα, μόλις λίγα λεπτά νωρίτερα. Τους υποδέχθηκαν το ζευγάρι των ιδιοκτητών Agnes & Kenneth Ritchie, στους οποίους είπαν πανικόβλητες, οτι η μητέρα της Pauline, Honora, είχε πέσει και χτυπήσει το κεφάλι της. Το σώμα της εντοπίστηκε από τον Kenneth Ritchie, στο σημείο όπου είχε δολοφονηθεί. Σημαντικές ρήξεις βρέθηκαν στο κεφάλι, το λαιμό της και το πρόσωπο, καθώς και αμυντικά τραύματα στα δάχτυλα της. Η αστυνομία ανακάλυψε σύντομα το φονικό όπλο σε κοντινό σύδεντρο. Η εκδοχή των κοριτσιών για το πώς σκοτώθηκε η Honora Parker διαψεύστηκε πολύ σύντομα, από τα ευρήματα που συγκέντρωσε η αστυνομία...
Τα κορίτσια συναντήθηκαν στην αρχή της εφηβείας τους, όταν η οικογένεια του Dr. Henry Hulme, μετακόμισε στο Christchurch της ΝΖ, προερχόμενοι από την Αγγλία. Και τα δύο κορίτσια παρακολούθησαν το Christchurch Girls' High School, στην πλατεία Cranmer (το κτίριο κατεδαφίστηκε τον περασμένο Μάιο, λόγω των μεγάλων ζημιών από τους συνεχιζόμενους σεισμούς, καθώς και λόγω του εντοπισμού αμιάντου στα συντρίμμια) .
Και τα δύο κορίτσια από την παιδική τους ηλικία είχαν νοσήσει από εξουθενωτικές ασθένειες: η Pauline Parker είχε αρρωστήσει από οστεομυελίτιδα και Juliette Hulme υπέφερε από φυματίωση... Η Juliette στάλθηκε από τους γονείς της στη Νότια Αφρική και στις Μπαχάμες με την ελπίδα οτι το μαλακό κλίμα θα την βοηθούσε να αναρρώσει από την ασθένεια και επανενώθηκε με την οικογένειά της, στο Christchurch της ΝΖ, σε ηλικία 13 ετών...
Η φίλη της, Pauline Parker προερχόταν από την εργατική τάξη ενώ η Juliette Hulme ήταν η κόρη του Δρ Henry Hulme, ένος διακεκριμένου φυσικού ο οποίος ανέλαβε ως πρύτανης του πανεπιστημίου του Καντέρμπουρι στη ΝΖ. Τα κορίτσια αρχικά συνδέθηκαν φιλικά λόγω των ασθενειών τους που τις βασάνιζαν, αλλά καθώς τη φιλία τους αναπτύχθηκε, δημιούργησαν στην φαντασία τους ένα περίτεχνο παραδεισένιο κόσμο (4ος Κόσμος/ 4th World), ο οποίος περιλάμβανε δικούς του ηθικούς κανόνες και θρησκεία, με πλήθος φανταστικούς χαρακτήρες, και συχνά ξεγλυστρούσαν την νύχτα για να συναντηθούν μυστικά ωστε να συνεχίζουν απερίσπαστες την φαντασιακή "δημιουργία" του κόσμου αυτού...
(Ταυτόχρονα σχεδίαζαν να ταξιδέψουν στην Αμερική ωστε να κάνουν καριέρα στο Χόλιγουντ, ως σεναριογράφοι επικών φιλμ...Όλα αυτά τα σχέδια περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια στα προσωπικά ημερολόγια της Juliette Hulme)
Οι γονείς τους θεώρησαν οτι αυτό ήταν ιδιαιτερως ανησυχητικό καθώς πίστευαν πως η σχέση τους ήταν ρομαντική και πιθανόν σεξουαλική. Την εποχή εκείνη η ομοφυλοφιλία αντιμετωπιζόταν ως σοβαρή ψυχική ασθένεια, και έτσι οι γονείς τους συμφώνησαν πώς έπρεπε να προσπαθήσουν να εμποδίσουν τα κορίτσια να βλέπουν η μία την άλλη, με τραγικές συνέπειες...
Το 1954, οι γονείς της Juliette Hulme, ξεκίνησαν τις διαδικασίες διαζυγίου και ο πατέρας της παραιτήθηκε από τη θέση του ως πρύτανης του Canterbury College με σκοπό να επιστρέψει στην Αγγλία. Στη συνέχεια, αποφασίστηκε ότι η Juliette θα πήγαινε να ζήσει με συγγενείς στη Νότια Αφρική-δήθεν για την υγεία της, όμως ο πραγματικός σκοπός τους ήταν να απομακρύνουν τα δυο κορίτσια. Η Pauline ζήτησε από τη μητέρα της να την αφήσει να συνοδεύσει τη Juliette στο ταξίδι της, αλλά η μητέρα της, της το απαγόρευσε. Τα κορίτσια τότε συνέλαβαν ένα σχέδιο σύμφωνα με το οποίο, θα δολοφονούσαν την μητέρα της Pauline (που έμπαινε -κατά τη γνώμη τους- εμπόδιο στην φιλία τους και το κοινό τους μέλλον) και μετά θα εγκατέλειπαν τη χώρα, για τις ΗΠΑ, όπου πίστευαν ότι τις περίμενε λαμπρη καριέρα στον κινηματογράφο...Λίγο πριν ξεκινήσει η δίκη, αποκαλύφθηκε ότι η Honora Rieper δεν είχε παντρευτεί ποτέ τον Herbert Rieper , τον άνδρα που ήταν γνωστός ως σύζυγός της και πατέρας του παιδιού της. Αυτή και η Pauline έκτοτε αναφέρονται με το πατρικό όνομα της νεκρής μητέρας (-Parker) .
Η δίκη εξελίχθηκε σε μια συγκλονιστική υπόθεση, με εικασίες για πιθανό λεσβιασμό και παραφροσύνη. Τα κορίτσια καταδικάστηκαν στις 30 Αυγούστου 1954, και κάθεμία τους πέρασε πέντε χρόνια στη φυλακή επειδή ήταν πολύ νεαρές ώστε να καταδικαστούν σε θανατική ποινή. Τελικά απελευθερώθηκαν με την προϋπόθεση ότι δεν θα ξανασυναντηθούν ποτέ...
Η δολοφονία χρησιμοποιήθηκε τέσσερις μήνες αργότερα, ως ισχυρή απόδειξη της ηθικής παρακμής της χώρας, από την Ειδική Επιτροπή για την εγκληματικότητα σε παιδιά και εφήβους (εκθεση Mazengarb, από το όνομα του προέδρου της επιτροπής, Oswald Mazengarb).
Μετά από την απελευθέρωσή της, η Juliette Hulme ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες, εργάστηκε ως αεροσυνοδός, υιοθέτησε το επώνυμο του πατριού της και μεταλλάχτηκε σε επιτυχημένη συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων, με το ψευδώνυμο Anne Perry. Τώρα ζει στη Σκωτία.
Τον Μάρτιο του 2006, η Perry δήλωσε πως η σχέση της με την Πολίν Πάρκερ δεν ήταν σε καμία περίπτωση λεσβιακή.
Η Pauline Parker παρέμεινε για κάποιο διάστημα μετά την αποφυλάκισή της, στη Νέα Ζηλανδία, ζώντας υπό στενή επιτήρηση πριν της επιτραπεί να φύγει για την Αγγλία. Το 1997, ζούσε σε ένα μικρό χωριό στο Κεντ, όπου και λειτούργούσε σχολή ιππασίας για παιδιά. Τώρα ζει στα νησιά Orkney...Για πολλά χρόνια αρνούνταν να δώσει συνεντεύξεις για τον φόνο της μητέρας της, και δήλωνε μόνον την ειλικρινή μεταμέλειά της...
Το 1994, ο ΝΖηλανδός σκηνοθέτης Peter Jackson, γύρισε την ταινία Heavenly Creatures (Ουράνια Πλάσματα) από το σενάριο έγραψε σε συνεργασία με τη σύζυγό του Fran Walsh, για την περιβόητη υπόθεση της δολοφονίας Parker-Hulme, στο Christchurch, της Νέας Ζηλανδίας. Γυρίστηκε στον ακριβή τόπο της δολοφονίας, με πρωταγωνίστριες τις Melanie Lynskey και Κέιτ Γουίνσλετ, στο κινηματογραφικό τους ντεμπούτο και καλύπτει σεναριακά την περίοδο από την πρώτη συνάντηση των κοριτσιών, στις αρχές του 1953 έως τη δολοφονία, τον Ιούνιο του 1954.
Όλες οι φωτό είναι δικές μου, τραβηγμένες σε διάφορες επισκέψεις μας στο πάρκο της βασίλισσας Βικτώριας (Victoria park), κάποιες προέρχονται από παλαιότερα ποστ και το προφίλ του Ίωνα στο panoramio, καθώς και από το προσωπικό μας αρχείο, ενώ η πανοραμική φωτό του κέντρου του Christchurch (φωτογραφημένο από το πάρκο), προέρχεται από το νετ...Αύριο, Τετάρτη 22/2 κλείνει ένας χρόνος από τον μεγάλο σεισμό που ισοπέδωσε το εμπορικό κέντρο της πόλης...Κάποια από αυτά τα κτίρια δεν υπάρχουν πια, και τα υπόλοιπα, κατεδαφίζονται οσονούπω...
Για τις πληροφορίες ανατρέξτε στις παρακάτω πηγές

Friday, February 10, 2012

Από τη Wanaka στις Mirror Lakes

Πριν ξεκινήσω με τις φωτό αυτού του ποστ, ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ...Είναι σχετικά παλιό και πρόκειται για το cover του τραγουδιού του Kanye West "Stronger", από τους πολυαγαπημένους 30STM...


Προσπεράσαμε τη Makarora και ακολουθήσαμε τον παραλίμνιο δρόμο Makarora- Lake Hawea...Ευτυχώς όσο ανεβαίναμε προς τις λίμνες ο καιρός καλυτέρευε, δεν είναι τυχαίο που κάποιοι (μαζί και ο Ίωνας) θεωρούν οτι αυτό το μέρος του Νοτίου Νησιού έχει τον καλύτερο -και πιο ισορροπημένο καιρό...Τραβήξαμε άπειρες φωτό, και αυτές είναι από τις καλύτερες, το μόνο άσχημο είναι οτι ο δρόμος αυτός που πηγαίνει δίπλα στην λίμνη Wanaka, διασχίζει τον αυχένα μεταξύ Wanaka και Hawea και κατόπιν ακολουθεί την ακτογραμμή της Hawea, μέχρι και την ομώνυμη πόλη, ονομάζεται και 'Μαύρος δρόμος', λόγω των πολλών δυστυχημάτων που συμβαίνουν εδώ...
Η έξοδος από τον αυχένα Wanaka-Hawea, και η πρώτη θέα προς την λίμνη Hawea...
Ενώ ήδη έχουμε μπει στην ορεινή οδό Cardrona valley rd, που οδηγεί στην πόλη Wanaka και και έχουμε ήδη φτάσει στον "Puzzling World" (Κόσμος των σπαζοκεφαλιών)...Φυσικά προσπαθήσαμε να στηρίξουμε τον κεκλιμένο πύργο, και τρέξαμε πάνω στα ανισόπεδα περάσματα του λαβυρίνθου με τις εξόδους έκτακτης ανάγκης κλπ, με γενικό εισιτήριο 15$ το άτομο ...
http://www.puzzlingworld.co.nz/
Ο δρόμος αυτός ακολουθεί την κοιλάδα της Cardrona, από την οποία περνάει ο ομώνυμος ποταμός, και μπήκαμε και στο χωριό, το οποίο έχει δει μεγάλη άνθηση τελευταία και χτίζονται συνέχεια υπερπολυτελείς βίλες μιας και γειτονεύει και με ένα μεγάλο χιονοδρομικό κέντρο με το ίδιο όνομα...Το χωριό αυτό ήταν ήδη πολυπληθές από το 1860, όταν ανακαλύφθηκε χρυσός στην περιοχή της λίμνης Wakatipu, και συνέρρευσαν εδώ μετανάστες/χρυσωρύχοι από όλον τον κόσμο, αλλά το μέρος ερήμωσε μόλις ξεθύμανε ο πυρετός του χρυσού και οι αλουβιακές αποθέσεις του εξαντλήθηκαν, ωστόσο έμεινε πίσω ο όμορφος οικισμός όπως και πολλά άλλα χωριά χρυσοθήρων (πχ η πόλη Arrowtown, το τουριστικότατο Queenstown κλπ)
Το καλύτερο μέρος όμως, μακριά από τις βίλες και τις τουριστικές ατραξιόν, είναι ο ορεινός δρόμος Crown Range Road, που παραδοσιακά θεωρείται ένας από τους πιο δύσκολους δρόμους της ΝΖ...Καθώς γενικώς τρέφω μία συμπάθεια προς την ευρύτερη περιοχή του Οτάγκο λόγω των άγριων τοπίων της, αμέσως μου άρεσε αυτό το ορεινό πέρασμα, με την καταπληκτική θέα, προς τα βουνά και τις κοιλάδες που οδηγούν στις όχθες της λίμνης Wakatipu...
http://en.wikipedia.org/wiki/Crown_Range
Το Queenstown σας το έχω ξαναδείξει...Ευτυχώς είχε καλό καιρό και βγάλαμε κάμποσες φωτό, καθήσαμε και ήπιαμε και καφέ, και μιας και πεινάσαμε θέλησαν να φανε τα παιδιά Τούρκικους πιτόγυρους και πήραμε από έναν ο καθένας (11$ ο γύρος- αίσχος και το κρέας, ο κούκος -αηδόνι μας στοίχισε, σχεδόν όσο η είσοδος στον "Puzzling World")
http://artanis71.blogspot.com/2010/06/queenstown.html
Μετά το Queenstown, πήραμε τον δρόμο για νοτιότερα...Το οδικό δίκτυο στη ΝΖ δεν είναι τόσο ανεπτυγμένο ώστε να γλυτώνει κάποιος χρόνο με τις ενδιάμεσες αποστάσεις, και εφόσον θέλαμε να επισκεφτούμε το Te Anau και το Milford Sound, έπρεπε αναγκαστικά να κάνουμε κύκλο...Για αυτόν τον λόγο, μετά από εξαντλητική οδήγηση, φτάσαμε τελικά, νωρίς το απόγευμα στο Te Anau , όπου και κλείσαμε δωμάτιο σε μοτέλ...Τώρα, για να είμαι ειλικρινής, οι τιμές των δωματίων ποικίλουν, ανάλογα το τί ζητάει κανείς... Το ίδιο συμβαίνει και με τις διάφορες ατραξιόν...Οι τιμές είναι πολύ τσουχτερές ανάλογα το μέρος και την εποχή και μπορεί να βρεθείτε προ εκπλήξεων, όπως πχ οι φίλοι μου Αλεξία και Θεοδόσης που πήγανε στον Βόρειο Νησί για διακοπές φέτος, πλήρωσαν 66$ το άτομο για επίσκεψη στο Χομπιτοχωριό στο Matamata και δεν τους επέτρεψαν να βγάλουν φωτό, ή στις σπηλιές του Waitomo όπου λόγω μιας βροχόπτωσης ανέβηκε η στάθμη του νερού στις σπηλιές (69-89$ το άτομο και δεν τους αποζημίωναν στο 100% της αξίας των εισιτηρίων, αλλά μόνον προς 14$ το άτομο! Ευτυχώς τα παιδιά δεν έχασαν τα χρήματά τους, επειδή την επόμενη επέστρεψαν στις σπηλιές και κατάφεραν να δουν το θέαμα των προνυμφών που κρέμονταν από το θόλο της σπηλιάς με λαμπερές σταγόνες νερού στην άκρη κάθε κλωστής/δολώματος -λινκ)
Στο δρόμο προς το Milford Sound (για το οποίο θα αφιερώσω μια ολόκληρη ανάρτηση), περάσαμε παράλληλα από τη λίμνη Te Anau, και φτάσαμε στις Mirror lakes...Σίγουρα αν ο καιρός ήταν καλύτερος, ο ουρανός και οι κορυφές των γειτονικών βουνών θα καθρεφτίζονταν μέσα στα νερά των λιμναζόντων νερών, αλλά όπως είπαμε ο καιρός στη Δυτική ακτή και τη Fjordland είναι εξαιρετικά ευμετάβολος, και πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που δεν έβρεχε (την επόμενη έριξε καρέκλες στην περιοχή)...Φυσικά κυριαρχούσε η απόλυτη ερημιά (τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο έχει μεγαλύτερη κίνηση στην περιοχή), αλλά δεν μας πείραξε καθόλου...
http://www.new-zealand-nz.net/milford_queenstown/mirror_lake.html
Στο επόμενο, φωτό από το Te Anau και το Milford Sound...
Σας φιλώ, κάντε υπομονή και όλα θα γίνουν -κάποια στιγμή...