Bracelets

Βραχιόλια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Earings

Σκουλαρίκια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Necklaces

Περιδέραια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Hairpins

Καρφίτσες με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Rings

Δαχτυλίδια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Special Constructions

Ειδικές κατασκευές με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Thursday, July 25, 2013

Ταξίδι στην Ήπειρο

Αυτά είναι! Πας ολιγοήμερο ταξιδάκι στην Ήπειρο, και τα ξεχνάς όλα (και χάνεις ακόμα περισσότερα!) Αλλά ξεκουράζεσαι (κι ας όργωσες ολόκληρη τη Νότια Πίνδο), ξανασυναντάς φίλους και γνωστούς που είχες να δεις χρόνια, που ανοίγουν τα σπίτια τους για σένα (όπως είχαν ανοίξει κάποτε τις καρδιές τους για να σε υποδεχτούν), και οι συζητήσεις συνεχίζονται από το σημείο που είχαν διακοπεί, την τελευταία φορά που ήσουν πάλι εδώ: κυνήγι (όχι, είμαστε κατά του κυνηγιού), εγκατάσταση στο χτήμα κάτω από τα Τζουμέρκα (είναι νωρίς ακόμα, θα δούμε σε λίγα χρόνια), ποιος ήρθε, ποιος έφυγε, ποιος θα ξαναγυρίσει, ποιος παντρεύτηκε, ποιος βάφτισε, και πως βγαίνει το μεροκάματο στην πιο φτωχή περιοχή της Ελλάδας...
Έτσι ήταν πάντα: οι άνθρωποι σε σταμάταγαν στην πλατεία για να σου συστηθούν και να μάθουν "ποιανού παιδί είσαι 'συ", λες και μόνον τα παιδιά των ξενιτεμένων συγχωριανών, συγγενών και φίλων, γυρνούσαν κάποτε αγνώριστα στον τόπο απ' τον οποίον κατάγονταν οι γονείς τους... Μα άκουγαν την εξήγηση με μεγάλη ικανοποίηση, όταν ο ξένος τους εξιστορούσε πόσο αγάπησε τον τόπο αυτόν, όχι μόνον επειδή είναι γεμάτος ομορφιά, αλλά και επειδή γνώρισε τους ανθρώπους του, που τον ζουν και τον πονάνε, και που αγαπάνε εξίσου αυτό το μέρος, στο οποίο τον έφερε η καλή του τύχη, και οι καλοί του φίλοι που του το γνώρισαν...
Είναι αδρύς αυτός ο τόπος, όπως τα πρόσωπα των ανθρώπων που τον κατοικούν: Τα έλατα κατεβαίνουν από τα ριζά των στεφανιών, μέχρι τα περίχωρα του οικισμού, κι εκεί αρχίζουν τα αγροκτήματα με τις καρυδιές και τις καστανιές, και πιο κάτω οι κήποι και οι μπαξέδες, γεμάτοι με οπωροφόρα, ζαρζαβατικά και λουλούδια... Εδώ βρέχει κάθε 2ο μεσημέρι, και το βράδυ ακούς το ρέμα που κυλάει στο βάθος της χαράδρας, ενώ στον  νυχτερινό ουρανό, τρεμοφέγγει ο γαλαξίας ολόκληρος... Τα τριζόνια τραγουδάνε στα χορτάρια, και οι πυγολαμπίδες λαμπυρίζουν πετώντας, σαν μικρές κίτρινες φλόγες... Η πανσέληνος ανατέλλει πίσω από τον λόγγο, και οι κορυφές των βουνών διαγράφονται καθαρά κάτω από το ασημένιο φεγγαρόφωτο...
Από πάντα έτσι ήταν, λες και το περιβάλλον, οι άνθρωποι και οι καταστάσεις, παραμένουν αναλλοίωτα... Μόνον ο χρόνος που χρειάζεσαι για να φτάσεις εκεί, δεν παραμένει ίδιος, αλλα ούτε και 'συ θέλεις να επανέλθεις σε παλιότερες εποχές, με τους χωμάτινους δρόμους τους χαρακωμένους βαθιά από τις νεροσυρμές, τις κοτρώνες στη μέση του οδοστρώματος -που κατέβαινες από το αμάξι για να τις μετακινήσεις- επειδή αλλιώς δεν περνούσε το αυτοκίνητο, το κίνδυνο σε κάθε στροφή, την σκόνη που σκέπαζε τον τόπο και σηκωνόταν πάλι σαν σύννεφο, αν τύχαινε κι ερχόταν ένα άλλο αυτοκίνητο από την αντίθετη κατεύθυνση...
Τώρα έχει συνεχόμενα τούνελ, με φωτισμό και εξαερισμό, και οι δύσκολες περιοχές με τον δρόμο να περνά πάνω από το χείλος του γκρεμού και τα αμέτρητα εκκλησάκια για τους ανθρώπους που χάσανε τη ζωή τους ενώ ταξίδευαν, εργάζονταν ή απλώς μετακινούνταν στις περιοχές αυτές, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, και ευτυχώς! Το τελευταίο τούνελ, το τούνελ της Γκρόπας, παρέκαμψε το πιο επικίνδυνο κομμάτι αυτού του δρόμου, κι ας είχε την ωραιότερη θέα προς τον κάμπο, κι ας κρέμονταν ανέγγιχτα από χέρι ανθρώπου, πάνω στα γκρεμνά, κατακίτρινα και μυρωδάτα, τα άγρια τσάγια του βουνού...
Μα ακόμα κι έτσι, παραμένει το πιο όμορφο και λιγότερο ανεπτυγμένο τουριστικά μέρος, και τελικά εκείνοι που θα αποφασίσουν να φτάσουν εδώ, εκτός από τους ντόπιους, είναι εκείνοι οι λίγοι -αλλα αποφασισμένοι- άνθρωποι, που ξέρουν να αναγνωρίζουν την άγρια ομορφιά του τοπίου, και χαίρονται με το ελάχιστο, -που όμως για εκείνους είναι εμπειρία ζωής-, όπως όταν περνούν κρώζοντας τα κουκάλογα ή όταν οι αετοί μαθαίναν στο αετόπουλο να πετά εν μέσω καταιγίδας με κεραυνούς, πάνω από τον Καταρράχτη, αλλά και όταν στα μέσα του καλοκαιριού, τα πανηγύρια στα κατάμεστα από επισκέπτες χωριά, δίνουν μια άλλη εικόνα της σκληρής ζωής στα Τζουμέρκα: οι λαγκαδιές αντηχούν από τα όργανα και το γλέντι κρατά ως το πρωί...
Αυτή είναι η Ήπειρος που αγαπώ, η υιοθετημένη δεύτερη πατρίδα μας,.. Από τύχη την ανακαλύψαμε, αλλά την αγαπήσαμε με όλη μας την καρδιά, κι ελπίζω κάποια μέρα να καταφέρουμε να πάμε να μείνουμε μόνιμα εκεί....
Στο επόμενο ποστ θα συνεχίσω με φωτογραφική ανάρτηση, καλώς σας βρήκα ξανά :) 

Saturday, July 13, 2013

"Περι Υφαντικής", έκθεση έργων της Ιωάννας Τερλίδου

Είναι μια περίοδος με πολλές πολιτιστικές δραστηριότητες για τον Βόλο και την ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας, το καλοκαίρι...Καταρχήν μόλις τελείωσε η ετήσια έκθεση βιβλίου, στην παραλία, και έχουν πάρει σειρά πλήθος από συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις, βραδιές ποίησης και λόγου, εκθέσεις...
Η ΙΓ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων παρουσιάζει την Περιοδική Έκθεση με τίτλο "Περί υφαντικής…", με έργα υφαντικής και κατασκευές της Ιωάννας Τερλίδου, στην Αίθουσα Περιοδικών Εκθέσεων του "Αθανασάκειου" Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου. Τα εγκαίνια της Έκθεσης πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 10 Ιουλίου και ώρα 20:00, στο χώρο της Αίθουσας Περιοδικών Εκθέσεων του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου. Η έκθεση θα λειτουργεί τις μέρες και ώρες λειτουργίας του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου και θα διαρκέσει ως τις 31 Αυγούστου. 
Η έκθεση πραγματοποιείται στο ευρύτερο πλαίσιο της συνεργασίας του Αρχαιολογικού Μουσείου με σύγχρονους καλλιτέχνες και αποτελεί συνέχεια μιας σειράς ανάλογων εκθέσεων που έχουν ήδη παρουσιαστεί στο Μουσείο με μεγάλη επιτυχία. Με τον τρόπο αυτό, παράλληλα με τη μόνιμη Έκθεση του Αρχαιολογικού Μουσείου και τις δράσεις που αναπτύσσονται σε αυτή (εκπαιδευτικές περιηγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, συστήματα αυτόματης ηλεκτρονικής ξενάγησης, ενημερωτικές εκδηλώσεις και φυλλάδια), επιχειρείται ταυτόχρονα το άνοιγμα του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου προς το κοινό και μέσα από την προσέγγιση σύγχρονων θεμάτων.
Η Ιωάννα Τερλίδου ασχολείται με την υφαντική πάρα πολλά χρόνια ξεκινώντας από ένα παραδοσιακό εργαστήριο στην Αθήνα. Βραβεύτηκε με υποτροφία από τον ΕΟΜΜΕΧ και συνέχισε τις σπουδές της στην Ecole Nationale Supeuriere de Beaux Arts στο τμήμα ταπισερί. Εκεί άρχισε να προσεγγίζει την υφαντική με πιο σύγχρονη ματιά και με διαφορετικά υλικά. Επιστρέφοντας στα Καλά Νερά Βόλου έστησε το παραδοσιακό της εργαστήρι αρχικά με καθιστό αργαλειό και στην πορεία άρχισε να δουλεύει με όρθιο αργαλειό θεωρώντας ότι ενδείκνυται περισσότερο για τη σύνθεση πιο εικαστικών δημιουργών. Στην περιοδική έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Βόλου επιχειρείται η προσέγγιση της υφαντικής ως ιστορική διαδρομή, παιχνίδι, εικαστική έκφραση και χρηστικό αντικείμενο. 
Η κ. Τερλίδου παρουσιάζει δικά της έργα υφασμένα σε όρθιο αργαλειό τα τρία τελευταία χρόνια, μέσα από μια πιο προσωπική προσέγγιση στον τομέα της υφαντικής. Παράλληλα παρουσιάζονται αντίγραφα αρχαίων αντικειμένων που σχετίζονται με την υφαντική σε μια προσπάθεια σύνδεσης του χτες με το σήμερα. Τέλος μέσω σύντομων ενημερωτικών ταινιών είναι διαθέσιμες πληροφορίες για την υφαντική τέχνη από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. 
Την περιοδική έκθεση πλαισιώνουν εκπαιδευτικά παιχνίδια και κατασκευές, καθώς και ένας όρθιος αργαλειός, όπου το κοινό μπορεί να δημιουργεί σταδιακά το δικό του υφαντό, που θα ολοκληρωθεί με το τέλος της έκθεσης και θα παραμείνει στο Μουσείο. Εννοείται οτι όσοι βρίσκεστε στο Βόλο για το διάστημα από 10/7 ως και το τέλος Αυγούστου, πρέπει να επισκεφτείτε την έκθεση της κας Τερλίδου, στον φιλόξενο χώρο του όμορφου Αρχαιολογικού Μουσείου μας  :)
Όλες οι φωτό είναι δικές μου, και τραβήχτηκαν το βράδυ των εγκαινίων της έκθεσης. Ευχαριστώ πολύ την κα Τερλίδου που μου έδωσε την άδεια να φωτογραφήσω και να αναρτήσω ορισμένα από τα έργα της, στο ποστ αυτό...Επίσης ευχαριστώ την έφορο Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, κα Αργυρούλα Δουλγέρη – Ιντζεσίλογλου, και τον κο Κώστα Βουζαξάκη, αρχαιολόγο & επιμελητή της έκθεσης, για την κατανόησή τους :)
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την έκθεση μπορείτε να επισκεφτερίτε τα παρακάτω λινκ/ιστοσελίδες:
http://art-zin.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html?spref=fb
https://www.facebook.com/groups/volosmuseumfriends/

Wednesday, July 3, 2013

Μάτζικα ντε Σπελ

Έτσι με φωνάζει ένας φίλος μου στο ΦΒ, ο Φοίβος, από την ώρα που ποστάρησα ένα φίδι και μια νυχτερίδα (και εσχάτως και ένα αρκετά σπάνιο μαύρο σκαθάρι), που κατά τύχη, βρέθηκαν στο δρόμο μου...Κι όμως είναι απλές καθαρές συμπτώσεις που τα συνάντησα, απλώς τα είδα, την κρίσιμη στιγμή που κινδύνευαν, ε, και έβαλα -ως συνηθίζω- το χεράκι μου!

Το μεν φιδάκι, ήταν μία σαϊτούλα, που είχε την ατυχή έμπνευση να διασχίσει τον λαχανόκηπο μιας φίλης, η οποία έχει και 2 πολύ επιθετικές γάτες...Κι εγώ, που εκείνη την ώρα μαζί με τον Ίωνα καθόμασταν στο μπαλκόνι της, είδα τις κινήσεις των γατιών, και ενώ αρχικά σκέφτηκα οτι ίσως είχαν βρει κανέναν κρεμμυδοφάγο, ή στην χειρότερη περίπτωση έναν αβλέφαρο (που γενικά διαφέυγει εύκολα), μετά παρατήρησα οτι ανάμεσα στα χορτάρια και τα φυτώρια ντοματιάς, υψώθηκε ένα πρασινόγκριζο κεφαλάκι, και έτρεξα να βοηθήσω...
Έδιωξα λοιπόν τις γάτες, έπιασα το φίδι μαλακά  από το λαιμό και την κοιλιά, το φωτογράφησα και το μετέφερα σε ασφαλές σημείο, για να ηρεμήσει και να φύγει μετά, με την ησυχία του...Εννοείται οτι το έπιασα  μόνον και μόνον επειδή κινδύνευε, και φυσικά, επειδή ήξερα οτι είναι εντελώς ακίνδυνο...
Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν πρέπει να πλησιάζουμε φίδια σε απόσταση μικρότερη των 3 μέτρων, και να ξέρετε οτι σχεδόν όλα τα φίδια και ερπετά που ζουν στην Ελλάδα, είναι αυστηρά προστατευόμενα, με Προεδρικό διάταγμα. Και επειδή η άγνοια και ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός των ζώων και δύσκολα καταπολεμούνται τα στερεότυπα, ανατρέξτε στην καταπληκτική ιστοσελίδα της Ελληνικής Ερπετοπανίδας, για πληροφορίες, σχετικά με όλα τα ερπετά και αμφίβια της Ελλάδας... 
http://www.herpetofauna.gr/
Και μετά, ήρθε (ημερολογιακά) το μαύρο σκαθάρι...Και ήταν μεγάλο...Το βρήκα στην βεράντα, να κάθεται πάνω σε μία από τις καρέκλες...Άγνωστο πώς προσγειώθηκε εκεί πάνω, ψάχνοντας τα Ευρωπαϊκά είδη μεγάλων σκαθαριών, ανακάλυψα οτι το είδος του, θεωρείται απειλούμενο...Ήταν ένα θηλυκό Cerambyx cerdo...
Ήταν πολύ εντυπωσιακό από άποψη μεγέθους και εμφάνισης, ενώ όταν προσπάθησα να το πιάσω για να το απομακρύνω, άρχισε να βγάζει ένα ήχο που έμοιαζε με σιγανό, στριγκό νιαούρισμα...Τελικά το μετέφερα στα νυχτολούλουδα που έχω στα μπροστινά παρτέρια, και από ΄κει και πέρα, ελπίζω να τα κατάφερε...
Και τέλος (προς το παρόν), πριν από μερικές μέρες, εκεί που περπατούσα ωραία και καλά σε κεντρικό πεζόδρομο του Βόλου, ανάμεσα σε πολύ κόσμο, έπεσε μπροστά στα πόδια μου, ένα μωρό πιπιστρέλλα! Φυσικά οργανώσαμε ολόκληρη αποστολή να βρούμε κουτί για να την μεταφέρουμε (σ' αυτό βοήθησαν τα παιδιά στην Μινέρβα), και σπεύσαμε να συλλέξουμε πληροφορίες για το πώς θα το βοηθούσαμε καλύτερα...Η Μέλπω και ο Σταύρος έδωσαν και πάλι τα φώτα τους, και τώρα φιλοξενούμε το πιπιστρελλάκι που μόλις άνοιξε τα μάτια του, και το ταΐζουμε γάλα ΕΒΟΛ και κιμά, και ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρει να φύγει σε μερικές μέρες...
http://en.wikipedia.org/wiki/Common_pipistrelle
Τελικά μου αρέσει το παρατσούκλι που μου έδωσε ο φίλος μου, αλλά όχι τόσο πολύ ωστε να αντικαταστήσω το Αρτάνις :) Και τώρα κλείνω το ποστ, για να πάω να ταΐσω το νυχτεριδάκι...Ακόμα δεν του έχω βρει όνομα...Έχετε καμιά ιδέα πώς να το πω;

ΥΓ: Ένας εκνευριστικός μεταλλικός ήχος, που ακούγεται στο βιντεάκι, είναι ο γάτος Τζίμης που παίζει στο πάτωμα με μια μεταλλική μπίλια...Επίσης ακούγεται και η φωνή του Ίωνα, που ρωτάει για τον θόρυβο αυτό (βασικά τράβηξα 5 βιντεάκια, αλλά επειδή αυτό είναι το συντομότερο -ενώ τα άλλα είναι τρίλεπτα- διάλεξα να ανεβάσω το συγκεκριμένο)... Αν αυτό το επίμονο "τράκα-τρούκα" σας ενοχλεί, κλείστε τον ήχο, και δείτε μόνον την εικόνα :)