Bracelets

Βραχιόλια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Earings

Σκουλαρίκια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Necklaces

Περιδέραια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Hairpins

Καρφίτσες με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Rings

Δαχτυλίδια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Special Constructions

Ειδικές κατασκευές με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Thursday, December 11, 2014

Χειροποίητη Μαρμελάδα Φραγκόσυκο

Αγαπητές/οι μπλογκοφίλες και μπλογκοφίλοι, καλησπέρα και πάλι μετά από πολύ καιρό... Διάφορα συνέβησαν από το τελευταίο ποστ του Αρτανις, όμως ήταν καιρός να επιστρέψω, και μάλιστα αποφάσισα να επιστρέψω με συνταγή! Εδώ και 2 χρόνια λοιπόν, φτιάχνω σπιτική μαρμελάδα από φραγκόσυκα, και αποφάσισα να μοιραστώ την συνταγή μου, μιας και υπάρχουν πολλά ώριμα φραγκόσυκα στις φραγκοσυκιές, οπότε μπορείτε να την ξεκινήσετε και αύριο (που λένε)!
Δώστε λοιπόν λίγη προσοχή στη διαδικασία, και είμαι σίγουρη οτι θα σας φανεί πανεύκολη, αν και ο τρόπος που σας δείχνω είναι λίγο σπλάττερ!
ΥΛΙΚΑ
Θα χρειαστείτε περίπου 3 κιλά φραγκόσυκα (υπολογίστε οτι θα σας μείνει περίπου 1.800- 2 κιλά σάρκα - μαζί με τα κουκούτσια)
1 με 1 1/2 κιλό ζάχαρη (εξαρτάται πόσο γλυκιά τη θέλετε )
1 κουτί πηκτίνη -2 φακελάκια, για ένα κιλό μαρμελάδα (το υλικό είναι πολύ υδαρές)
Πολλή υπομονή!
Καταρχήν, βάζουμε τα φραγκόσυκα για 2 μέρες στο νερό, και με τη βοήθεια μιας κουτάλας ανακατεύουμε τακτικά, χωρίς να πληγώσουμε τα φρούτα. Την 3η μέρα χύνουμε το νερό, με τον τρόπο αυτό φεύγουν τα περισσότερα από τα αγκάθια και είναι πιο εύκολο να τα καθαρίσουμε από τα φλούδια. 
Στην περίπτωση των κίτρινων μεγάλων φραγκόσυκων, (-στο Βόλο έχουμε τα μικρά κόκκινα-), μου είπανε το Σεπτέμβριο που πήγα στην Κρήτη, οτι μπορείτε να τα βάλετε για 2 μέρες στο ψυγείο, και να τα καθαρίσετε μετά!
Αφού τα στραγγίσετε και τα ξεπλύνετε, κόβετε τις άκρες και τα καθαρίζετε με έναν αποφλοιωτή , ή ένα κοφτερό μαχαίρι. Αυτό που θα σας μείνει στο τέλος, θα είναι πολλά κόκκινα φλούδια και εντελώς κατακόκκινα χεράκια (και ίσως και λίγα αγκαθάκια -όχι πολλά όμως!)
Βάζουμε τα καθαρισμένα μας φραγκόσυκα μέσα σε μια βαθιά κατσαρόλα και τα βράζουμε όσο να μαλακώσουν αρκετά, μετά τα λιώνουμε με το μπλέντερ και τα αφήνουμε να κρυώσουν, επειδή θα πρέπει να διαχωρίσουμε τη λιωμένη βρασμένη σάρκα από τα χιλιάδες κουκούτσια!

Πέρυσι λοιπόν, που την έφτιαξα για πρώτη φορά, χρησιμοποίησα ένα μύλο λαχανικών, όπου έβαλα μέσα τα βρασμένα φραγκόσυκα ( αλλά δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα επειδή μαζί με τη σάρκα περνούσαν και τα κουκούτσια) και μετά ξαναπέρασα το υλικό από σουρωτήρι (διπλός κόπος δηλαδή)!
Φέτος βρήκα 2 ειδών τούλια, ένα με αραιότερο πλέγμα και ένα κλασικό, τα οποία αφού έπλυνα πολύ καλά, τα χρησιμοποίησα διαδοχικά στραγγίζοντας με τα χεράκια μου το υλικό, και πραγματικά δεν πέρασε ούτε κουκούτσι! 

Για να δέσει η συγκεκριμένη μαρμελάδα είναι απαραίτητο να  προσθέσετε πηκτίνη μαζί με τη ζάχαρη, εγώ έβαλα 1 κιλό ζάχαρη και 2 φακελάκια πηκτίνη, να έχετε το νου σας να αγοράσετε την Ελληνική φίρμα, η οποία είναι και φθηνότερη αλλά και πιο αποτελεσματική. 
Επίσης, τα 5 λεπτά βρασμού του υλικού με την πηκτίνη, που δίνουν συνήθως αυτές οι εταιρείες  στις οδηγίες τους, δεν φτάνει για να δέσει η μαρμελάδα, γι αυτό κάντε το πείραμα του κρύου πιάτου: σε ένα κρύο πιάτο ρίχνετε μια γραμμή ζεστή μαρμελάδα και αν "τρέχει", η μαρμελάδα θέλει κι άλλο βράσιμο, αν "στέκεται", είναι έτοιμη να μπει στα βάζα.
Με μια κουτάλα γεμίζουμε τα βαζάκια μας, τα οποία πρέπει να είναι καθαρά, και επίσης αν είναι δυνατόν, να τα έχετε βάλει για 5 λεπτά στο φούρνο στους 170 βαθμούς περίπου, ωστε να είναι ζεστά και να σφραγίσουν καλύτερα, μόλις θα τα γεμίσετε με την μαρμελάδα. Μετά τα αφήνετε αναποδογυρισμένα, να κρυώσουν φυσιολογικά για ένα βράδυ.

Το επόμενο πρωί, είναι έτοιμα να αποθηκευτούν στο ντουλάπι σας, όπου θεωρητικά θα αντέξουν όλο το χειμώνα. Εγώ έβγαλα 5 φουλ βαζάκια των 350 γρ, (στη φωτό βλέπετε μόνο 4, επειδή το ένα κράτησε ο Ίωνας για τον εαυτό του -λατρεύει αυτή τη μαρμελάδα!) Η ετικέτα φυσικά, είναι χειροποίητη κι αυτή :)
Καλή επιτυχία!

Wednesday, February 19, 2014

Πολιτισμός και επιστήμη vs Marius I

Δεν ξέρω αν το πήρατε είδηση, εγώ το έμαθα σχετικά γρήγορα, αν και άργησα να αναρτήσω: Στην Δανία λοιπόν, την δυτική, ανεπτυγμένη, πολιτισμένη και οικολογικά ωριμασμένη Δανία, ο ζωολογικός κήπος της πρωτεύουσας, αποφάσισε να θανατώσει μια αρσενική καμηλοπάρδαλη 18μηνών, επειδή λέει  τα γονίδια του συγκεκριμένου ζώου, εκπροσωπούνταν ήδη στη φύση (σ.σ στον ζωολογικό κήπο της Κοπεγχάγης εννοεί) και γι αυτό το λόγο, η ύπαρξη του ζώου εκεί, θεωρούνταν περιττή! 

Καθώς λοιπόν συμμετείχαν -κατά τους ισχυρισμούς τους- σε ένα πρόγραμμα για τον γονιδιακό έλεγχο των καμηλοπαρδάλεων, και παρά τις διαμαρτυρίες, την συγκέντρωση υπογραφών κατά της θανάτωσης του ζώου, αλλά και τις προσφορές ενός Αγγλικού και ενός Σουηδικού ζωολογικού κήπου να αναλάβουν τον νεαρό Marius I, η εκτέλεση του ζώου προχώρησε κανονικά, και μάλιστα ενώπιον εκατοντάδων επισκεπτών του κήπου, ανάμεσα στους οποίους και δεκάδες παιδιά όλων των ηλικιών...
Αφού λοιπόν πυροβόλησαν το νεαρό ζώο, τον διαμέλισαν μπροστά στο κοινό, άνοιξαν το στομάχι του και έδειξαν στους θεατές το τελευταίο του γεύμα, (το αγαπημένο του κρίθινο ψωμί) και μετά τον έριξαν στα λιοντάρια του κήπου, να φάνε λίγο άγριο κρέας -που λένε-, μιας κι αυτά μέσα σε κλωβούς ζούνε, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το φυσικό τους περιβάλλον...

Και έχουμε και λέμε, ξεκινώντας βασικά από το όνομα του ζώου: Marius I, σαν να λέμε, υπήρχε κι άλλο στον κήπο, και πράγματι, υπήρχε και 2η αρσενική καμηλοπάρδαλη, αδελφός της πρώτης, και με το όνομα "Marius II"! Θα μου πείτε, σημαίνει κάτι που τα δυο ζώα είχαν το ίδιο όνομα; Μα και βέβαια σημαίνει: Τί δύο, τί ένα, Μάριους και το ένα, Μάριους και το άλλο, όχι ας πούμε, Μάριους και Αλμπέρτους, Μάριους και Μπέρτραμ, Ράσμους, Φρέντρικ ή Ματτίας, αλλά Μάριους και Μάριους (ο οποίος 2ος Μάριους, κινδυνεύει και αυτός με παρόμοια τύχη...)
Έλλειψη φαντασίας στην ονοματοδοσία; Χαζομάρα; Προμελέτη; Όλα αυτά μαζί; Διόλου απίθανο!...
Και συνεχίζουμε με τις άλλες πιθανες λύσεις του ζητήματος που προέκυψε με τα κοινά γονίδια των αδελφών Μάριους: Τί θα μπορούσε να γίνει ώστε να αποφευχθεί η επονείδιστη ενδογαμία; 
Ας πούμε, να τον μεταφέρουν σε άλλο ζωολογικό κήπο, που θα ήταν πιο χρήσιμος (πρακτική που χρησιμοποιείται εδώ και δεκαετίες από ΑΛΛΟΥΣ ζωολογικούς κήπους); Τον ζητήσανε επισήμως από Αγγλία και Σουηδία, αλλά δεν πήρανε ποτέ απάντηση, οι υπεύθυνοι των πάρκων αυτών.
Και στείρωση του ζώου, γιατί δεν έγινε άραγε; Μα επειδή κατα τους ισχυρισμούς των υπευθύνων (του ζωολογικού κήπου) θα ήταν πολύ σκληρή πρακτική, (οπότε σκέφτηκαν οτι θα ήταν προτιμότερο να τον ξεφορτωθούν μια και καλή, να μην τους πιάνει και χώρο...)
Όπερ και εγένετο: στο όνομα της επιστήμης, και της μοναδικότητας του Ζωολογικού κήπου τους (ανοίξτε και διαβάστε το πρότελευταίο λινκ, κάτω από το ποστ), τον σκότωσαν μπροστά σε κοινό, στο οποίο υπήρχαν ανάμεσα και πολλά παιδιά, που παρακολούθησαν όλη τη διαδικασία, και είδαν ακόμα και το τάισμα των λιονταριών και των τίγρεων με το κρέας της καμηλοπάρδαλης...
Ποιο σεβασμό θα έχουν άραγε τα παιδάκια αυτά, όταν μεγαλώσουν, προς τα ζώα, και τους ανθρώπους, εφόσον ένα τόσο μεγάλο, όμορφο, φιλικό και απολύτως υγιές, εξωτικό ζώο, θανατώθηκε και τεμαχίστηκε μπροστά τους;
Ποια να είναι άραγε  η εντύπωση που αποκόμισαν από την όλη παρουσίαση της σφαγής, με κεντρικό άξονα το επιχείρημα του γονιδιακού ελέγχου και του υπερπληθυσμού των καμηλοπαρδάλεων (του ζωολογικού κήπου);
Είναι γνωστό οτι οι κατασυρροή δολοφόνοι ξεκινάνε την καριέρα τους σκοτώνοντας και διαμελίζοντας ζώα, πριν προχωρήσουν στις δολοφονίες ανθρώπων, σκεφτείτε τώρα ένα μικρό που βλέπει μια ζωντανή καμηλοπάρδαλη 3 μέτρων να καταρρέει σκοτωμένη μπροστά του, το σώμα της να ανοίγεται με κοφτερά χασαπομάχαιρα το αίμα της να κυλάει σκούρο μαύρο στο βρώμικο τσιμέντο και οι σάρκες της να αχνίζουν, στον χειμώνα της Κοπεγχάγης; 
Πόσες πιθανότητες υπάρχουν αυτό το μικρό, αύριο μεθαύριο, να πιάσει την γάτα του ή τον σκύλο του, και να θελήσει να την ανοίξει, όπως οι επιστήμονες που με το δικαίωμα της επιστημοσύνης τους, ξεκοίλιασαν την καμηλοπάρδαλη;
ΚΙ αν αντιμεθαύριο αυτό το ίδιο μικρό μεγαλώνοντας, θελήσει να ξεπαστρέψει την μάνα του και τον πατέρα του, αφού βεβαίως υπάρχουν 5.5 εκατομύρρια Δανοί εκεί έξω οπότε τα γονίδια τους εκπροσωπούνται στον γενικό πληθυσμό (πράγμα που δεν με χαλάει αναγκαστικά, αρκεί το πρωην πιτσιρίκι και νυν serial killer να κάτσει στην χώρα του και να μην την κάνει για νοτιότερα!)

Στην άγρια φύση θεωρείται οτι ζουν περίπου 82.600 καμηλοπαρδάλεις από 9 είδη, αντίστοιχα σε διάφορους ζωολογικούς κήπους σε όλο το κόσμο, "φιλοξενούνται" 1.124 ζώα, μπορούμε να πούμε λοιπόν οτι ο συνολικός παγκόσμιος πληθυσμός των καμηλοπαρδάλεων ανέρχεται χοντρικά στα 83.800 άτομα...Εμένα πάντως δεν μου φαίνονται πολλές, ειδικά αν αναλογιστούμε τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσης και τους θηρευτές, που αντιμετωπίζουν οι ελεύθερες καμηλοπαρδάλεις...
Τα γονίδια λοιπόν, είναι εκείνα που "καταδίκασαν τον νεαρό Μάριους, που είχε την ατυχία να βρεθεί στον πιο σημαντικό ζωολογικό κήπο μιας δυτικής, ευαισθητοποιημένης οικολογικά, Δανίας, που μετέδωσε όλη τη διαδικασία της σφαγής του, μέσω live streaming!
Την οποία Δανία, όσοι ξέρουμε και ενδιαφερόμαστε να μαθαίνουμε, γνωρίζουμε επίσης οτι επιτρέπει την ετήσια μαζική σφαγή των δελφινιών στα νησιά Φερόες, για χάρην του εθίμου, επειδή ας πούμε, οι καημενούληδες οι νεαροί νησιώτες, δεν έχουν πρόσβαση στα 22 εκατομμύρια των γουρουνιών που εκτρέφει και εμπορεύεται ετησίως η χώρα τους, και το μοναδικό κρεατάκι που (θέλουν να ) τρώνε, είναι το μαύρο κρεατάκι και το λαρδί των φαλαινών πιλότων (Globicephala melaena), για να αποδείξουν και πόσο άντρες είναι!
Κάθε χρόνο γίνονται διαδικτυακές συλλογές υπογραφών να σταματήσει αυτό το βάρβαρο έθιμο, αλλά το αυτάκι τους δεν ιδρώνει... (αν είστε ενήλικοι και αντέχετε, δείτε το παρακάτω βίντεο) 

Έτσι είναι τα προηγμένα και πολιτιστικά υπερήφανα κράτη, δεν καταλαβαίνουν από υποδείξεις και κάνουν πάντα αυτό που θέλουν, δλδ όλα τα άλλα κράτη πλην ημών, επειδή δεν γίνεται αλλιώς, είναι παγκοσμίως γνωστόν οτι εμείς οι υπανάπτυκτοι Έλληνες, συγκεντρώνουμε όλα τα κουσούρια πάνω μας, και πάντα "πρέπει" να παίρνουμε το "καλό" παράδειγμα και να κάνουμε ό,τι μας πουν -οι άλλοι!
Βεβαίως (κι εσείς με το δίκιο σας) θα μου πείτε, δεν υπάρχει κάτι άλλο να ασχοληθώ στο μπλογκ; Η Δανία με μάρανε, και η καμηλοπάρδαλή της; Ε λοιπόν ναι, αγαπητοί αναγνώστες, με απασχολούν πολύ όλες οι χώρες, μαζί και η Ελλάδα, η οποία βιώνει κι εκείνο το ανικανοποίητο της Δανίας του Νότου, μεταξύ μας όμως, χαίρομαι που δεν γίναμε: Τις συμπαθώ τις καμηλοπαρδάλεις, και τα δελφίνια, ρε γαμώτο!
Ξέρω πώς οι απόψεις διίστανται, και πώς ακούγονται πολλές φωνές που καταδικάζουν ή υποστηρίζουν την επιλογή του Ζωολογικού κήπου να σκοτώσει την καμηλοπάρδαλη...Στα Ελληνικά λινκ μάλιστα, οι σχολιαστές, αναφέρουν με θαυμασμό τα επιτεύγματα της Δανίας, και άρα το θέσφατο της απόφασης (ειλικρινά, διαβάστε το τελευταίο λινκ του ποστ, και θα δείτε οτι δεν γράφω μόνον εγώ "κακίες"), καθώς και την απορία γιατί δεν υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις για άλλα θέματα, πχ για τους πρόσφυγες, τα άρρωστα και υποσιτισμένα παιδάκια της Αφρικής, ή την φτώχια της Ελλάδας (κι εγώ αναρωτιέμαι, αλλά για μένα είναι απολύτως λογικό να αντιδράω και στη θανάτωση της καμηλοπάρδαλης!), αλλά τελικά έχω καταλήξει οτι όλοι αυτοί που γκρινιάζουν και ενοχλούνται από οτιδήποτε δεν τους συμφέρει ή δεν καταλαβαίνουν, είναι ακριβώς εκείνοι που δεν κάνουν απολύτως τίποτα και για κανέναν πέρα από τον εαυτό τους, οπότε είναι ανάξιοι αναφοράς!
Αλήθεια, εσείς συμπαθείτε κανέναν, ή έχετε γίνει τελείως ανθρωποφάγοι;

Υπάρχουν λινκ για όλες τις αναφορές, τόσο μέσα στο κείμενο (υπογραμμισμένες προτάσεις κλπ), όσο και κάτω από το ποστ, ρίξτε μια ματιά, η γνώση είναι δύναμη! 
http://www.mirror.co.uk/news/world-news/marius-giraffe-butchered-front-children-3129390
http://www.thetimes.co.uk/tto/news/world/europe/article4000403.ece
http://www.greenfudge.org/2014/02/11/copenhagen-zoo-killed-a-young-giraffe-for-you-deal-with-it/
http://www.timeslive.co.za/scitech/2014/02/10/danes-defend-killing-of-marius-the-baby-giraffe
http://www.theguardian.com/world/2014/feb/10/copenhagen-zoo-death-threats-marius-giraffe
http://www.theguardian.com/world/2014/feb/09/marius-giraffe-killed-copenhagen-zoo-protests
http://www.tanea.gr/news/world/article/5084269/dania-ektelesh-kamhlopardalhs-se-zwologiko-khpo/
http://www.tanea.gr/news/world/article/5084788/sok-kai-apeiles-meta-thn-ektelesh-ths-kamhlopardalhs/
http://www.theguardian.com/world/2014/feb/12/second-giraffe-marius-risk-denmark-zoo
http://www.theguardian.com/commentisfree/2014/feb/10/giraffe-killed-fuss-human-beings-animals-marius
http://uk.zoo.dk/VisitZoo.aspx
http://www.theguardian.com/world/2014/jan/27/scandinavian-miracle-brutal-truth-denmark-norway-sweden

Monday, January 27, 2014

Γενέθλια του μπλογκ, και βόλτα στη Γορίτσα

Καλή χρονιά αγαπητοί αναγνώστες του Αρτάνις! Ελπίζω να ήσασταν καλά τον μήνα αυτόν που απείχα από το ίντερνετ, -αποφάσισα να πάρω ένα μήνα άδεια, από το μπλογκ- αλλά βεβαίως δεν θα μπορούσα να απέχω για πάντα! Εξάλλου έχουμε γενέθλια στο μπλογκ, το οποίο μπήκε αισίως στον 7ο χρόνο του! (Απίστευτο μου φαίνεται!)
Εσείς όμως είδα οτι συνεχίσατε να διαβάζετε τη Χριστουγενιάτικη ανάρτηση αλλά και πολλά παλιότερα ποστ (αλήθεια, συμβαίνει τίποτα και όλοι  διαβάζετε για τα αυγά Φαμπερζε; Το Πάσχα αργεί ακόμα...), με τις φωτογραφικές αναρτήσεις και τις συνταγές, να μονοπωλούν -σχεδόν- το ενδιαφέρον...Δεν πειράζει όμως, για να γιορτάσω όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε παρέα στη μπλογκόσφαιρα, σας έχω ένα ακόμα φωτογραφικό ποστ, που αφορά την ανάβαση της Γορίτσας, του λόφου στα δυτικά της πόλης του Βόλου...
Μια ωραία Γεναριάτικη Κυριακή, στην αρχή του μήνα, αποφασίσαμε με τον Ίωνα να πάμε για μια βόλτα, σε μια περιοχή κοντά στο σπίτι, που κατα παράδοξο τρόπο δεν είχαμε ξαναεπισκεφτεί... Ο δρόμος που πήραμε μας έβγαλε στη Βορειοανατολική πλευρά του λόφου, σε ένα σημείο από το οποιο βλέπαμε μια παράξενη σπηλιά, που προεξείχε σαν μια πέτρινη φουσκάλα, πάνω στην πλαγιά...Χωρίς να το πολυσκεφτούμε σκαρφαλώσαμε μέχρι την είσοδο της σπηλιάς, όπου ανακαλύψαμε οτι ο θάλαμος είναι πολύ μικρός, και χωρίς καθόλου βάθος...
Λοιπόν, υποτίθεται οτι η σπηλιά αυτή ονομάζεται "σπηλιά του Άδη", αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια μικρή τρυπα στο βράχο...
Από εκεί, συνεχίζοντας το σκαρφάλωμα στην κορυφογραμμή, λίγο πριν φτάσουμε την ανασκαμμένη βόρεια πύλη της αρχαίας πόλης με τα υπολείμματα των πέτρινων πύργων της, είχαμε πολύ καλή θέα των αναβαθμίδων που δημιουργήθηκαν από το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ Ηρακλής (νυν Lafarge), στην πλευρά όπου κάποτε εξορυσσόταν η πρώτη ύλη για την παραγωγή του τσιμεντοκονιάματος...
Πλέον έχουν φυτευτεί με δεκάδες δέντρα ντόπιων και εισαγώμενων ειδών, που όπως φαίνεται αναπτύσσονται ομαλά και μάλιστα ήδη αναπαράγονται και εξαπλώνονται! Επίσης είδαμε και τα έργα του περιφερειακού, τα οποία ελπίζουμε να τελειώσουν κάποτε! Η σήραγγα πάντως που διαπερνάει το λόφο,έχει ολοκληρωθεί!
Το μονοπάτι αυτό που χρησιμοποιήσαμε για την εξερεύνηση του λόφου, είναι ένα αρχαίο μονοπάτι που δεν σταμάτησε ποτέ να χρησιμοποιήται, στην διάρκεια των αιώνων...Στην κορυφή του λόφου και σε έκταση 400 στρεμμάτων πάνω στις πλαγιές του, υπήρχε κάποτε χτισμένη με το Ιπποδάμειο σύστημα, μια πόλη για την οποία δεν έχουμε στοιχεία για το όνομά της, αυτό που έχει σημασία όμως είναι οτι η πόλη αυτή που ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα πΧ, εγκαταλείφθηκε για άγνωστο λόγο, περί το 250 πΧ...
Τα ίχνη της είναι ορατά σε όλη την έκταση του λόφου, ειδικά μετά τη φωτιά που έπληξε την περιοχή το '96, οπότε και κάηκε μεγάλο μέρος του πευκοδάσους που είχαν φυτέψει (προκειμένου να προστατεύσουν τα ευρήματα) οι Ιταλοί φοιτητές Αρχαιολογίας που είχαν επισκεφτεί την περιοχή ήδη πριν από το '40, για μελέτη των αρχαίων και χαρτογράφηση του εδάφους...
Μετά τη φωτιά εκείνη λοιπόν, έγιναν προσπάθειες ανάδειξης των αρχαίων κτισμάτων και τειχών, ανοίχτηκαν μονοπάτια και μπήκαν πινακίδες, ενώ χτίστηκαν και ενημερωτικά περίπτερα, στα οποία οι περιπατητές μπορούσαν να ενημερωθούν για τα αρχαία ευρήματα και την ιστορία του λόφου και της περιοχής...Το μέρος είναι πανέμορφο και καταπράσινο, ειδικά οι πλαγιές που δεν τις επισκέπτεται το μεγάλο πλήθος που ανεβαίνει στο λόφο...
Θα ήθελα, -ειδικά τις ημέρες που πανηγυρίζει η μικρή εκκλησία της Ζωοδόχου πηγής, που είναι χτισμένη πάνω στην μία από τις 5 συνολικά αρχαίες λαξευμένες δεξαμενές-, οι επισκεπτες του λόφου να είναι προσεκτικοί με τα απορρίμματά τους και τη συμπεριφορά τους στην άγρια φύση, αλλά αυτό εκτός από ζήτημα παιδείας και ευαισθητοποίησης, είναι και θέμα ανατροφής!
Το ειδικό καθεστώς υπο το οποίο προστατεύονται οι αρχαιολογικοί χώροι  σαν αυτόν -υποθέτω-, αλλά και η ανάγκη περαιτέρω χαρτογράφησης και μελέτης της άγνωστης αρχαίας πόλης, δεν επέτρεψε την αναδάσωση του λόφου (μόνον 3.70 km² από το αρχικό πευκοδάσος  παραμένει άθικτο), αλλά τελικά η φύση ανακάμπτει και επανέρχεται στη πρότερη κατάστασή της, και θεωρητικά και τα 1.700 τόσα στρέμματα που καταλαμβάνει ο λόφος, θα αναπληρωθούν με φυσικό τρόπο :
Νεαρά δέντρα, θάμνοι, αναρριχώμενα και κονδυλόριζα φυτά και πόες, καλύπτουν σταδιακά τις καμένες πλαγιές, και η Γορίτσα μετατρέπεται -ειδικά την άνοιξη-, σε έναν παλλόμενο λουλουδότοπο εξαιρετικής βιοποικιλότητας, που είναι χάρμα οφθαλμών και λοιπών αισθήσεων (εννοείται οτι θα έρθει ανοιξιάτικο σχετικό ποστ :)
Στους βορειοανατολικούς πρόποδες της Γορίτσας, κατά την διάνοιξη του περιφερειακού δρόμου του Βόλου, ανακαλύφτηκε αρχαίο νεκροταφείο, το 2ο (δυτικό) αρχαίο νεκροταφείο στην περιοχή του λόφου, με τουλάχιστον 60 λαξευμένους κιβωτιόσχημους τάφους... 
Μόλις ολοκληρώθηκαν οι ανασκαφές και απομακρύνθηκαν τα ευρήματα, έγιναν εργασίες ανάδειξης του μνημείου, και τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το Σεπτέμβριο του 2010 (κατα τη διάρκεια της απουσίας μας δλδ), ο χώρος όμως δεν είναι ακόμα εύκολα προσβάσιμος, μιας και βρίσκεται μέσα στο περιφραγμένο εργοτάξιο της σήραγγας του περιφερειακού, αλλά παρόλα αυτά, όποιος θέλει (σαν εμένα), βρίσκει τρόπο!
Φυσικά, υπάρχουν και πολλές θεωρίες σχετικά, με το όνομα του λόφου, το πιθανό όνομα της αρχαίας πόλης καθώς και ένα σωρό άλλες υποθέσεις που αφορούν υποτιθέμενα ενεργειακά πεδία και διάφορες άλλες μπαρούφες, που δυστυχώς φαίνεται οτι απασχολούν πολλούς φαντασιόπληκτους, στο διαδίκτυο...
Και καλά μεν, το όνομα του λόφου γνωρίζουμε από που προέρχεται (σλαβική προέλευση, μην ξεχνάμε οτι έχουν περάσει από τον τόπο μας πολλοί λαοί, και οι Σλάβοι κατέκτησαν την περιοχή τον 7ο αιώνα μΧ), και το όνομα της πόλης υποθέτουμε ποιο μπορεί να είναι (πιθανολογείται οτι πρόκειται για το αρχαίο Ορμίνιο), αλλά τις υπόλοιπες θεωρίες και μύθους που περιβάλλουν τον αρχαίο λόφο, δεν μπορώ να τις παρακολουθήσω...Μια ανάλυση της γεωλογίας της περιοχής καθώς και της τεχνολογίας των Αρχαίων, θα βοηθούσε πολύ, στο να ανοίξουν μερικά μυαλά και να σκεφτούν με βάση τη λογική...Εγώ πάντως αρνούμαι να προσπαθήσω να βάλω μυαλό σε άδεια κεφάλια...
Για περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες, μπορείτε να δείτε τα παρακάτω λινκ:


http://www.fortifications.gr/index.php/fortifications/thessalia/magnisia/163-lofos-goritsas
http://www.taxydromos.gr/article.php?id=26329&cat=6
http://www.hellinon.net/NeesSelides/Slavoi.htm
http://www.panoramio.com/user/4785951/tags/%CE%9B%CF%8C%CF%86%CE%BF%CF%82%20%CE%93%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82?photo_page=1