Bracelets

Βραχιόλια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Earings

Σκουλαρίκια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Necklaces

Περιδέραια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Hairpins

Καρφίτσες με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Rings

Δαχτυλίδια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Special Constructions

Ειδικές κατασκευές με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Friday, November 29, 2013

Πανεύκολη "αναποδογυριστή" μηλόπιτα

Πανεύκολη "αναποδογυριστή" μηλόπιτα της μαμάς Ελένης, είναι ο σωστός τίτλος...
Την μηλόπιτα αυτή την έχω φάει σε απίθανες εκδοχές, από τα χέρια της μητέρας μου: άλλοτε την πείραζε που έπρεπε να βάλει μια ολόκληρη μαργαρίνη, και προσπαθούσε να την κάνει πιο ελαφριά (:χάλια), άλλοτε δεν της άρεσε που το ψωμί (κέικ) ήταν λίγο, και έκανε αλχημείες να αυξήσει τις δοσολογίες και να το φουσκώσει περισσότερο (:αποτυχία), άλλοτε της φαινόταν πολλή η ζάχαρη, και την μείωνε (:άνοστη)...
Η πραγματική συνταγή όμως είναι αυτή, και είναι πετυχημένη κάθε φορά, κι αν την φτιάχνετε μια φορά στο 15νθήμερο/ μήνα, όπως την φτιάχνω εγώ, αξίζει να την κάνετε αυτούσια, χωρίς πειραματισμούς...
Υλικά (για ταψάκι διαμέτρου 30 εκ.)
1 μαργαρίνη
3 αυγά
2-3 μεγάλα μήλα, καθαρισμένα και κομμένα σε ροδέλες
2 1/2 κούπες ζάχαρη
1 1/2 κούπες αλεύρι φαρίνα (που φουσκώνει μόνο του)
καρύδια αποφλοιωμένα (όχι τριμμένα) και κανέλα σε σκόνη

Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τα μήλα αφαιρώντας την φλούδα, και με το ειδικό εργαλείο βγάζουμε το μέρος του μήλου, που αφορά το κοτσάνι, και τα σπόρια...Κόβουμε τα μήλα σε ροδέλες (περίπου του ενός εκατοστού σε πάχος), και τα αφήνουμε στην άκρη μέχρι να κόψουμε τη μισή μαργαρίνη σε μικρά κομματάκια που θα σκορπίσουμε στο ταψάκι μας...
Πάνω από τα κομματάκια της μαργαρίνης, ρίχνουμε περίπου μισή κούπα ζάχαρη, ανακατεμένη με μισή κουταλιά του γλυκού σκόνη κανέλας, και μετά από πάνω στρώνουμε τις ροδέλες του μήλου, φτιάχνοντας σχήματα, ή με όποιον τρόπο μας αρέσει να τις τοποθετήσουμε (εγώ έφτιαξα το σχήμα που βλέπετε)...
Στα διάκενα των μήλων, βάζουμε κομμάτια καρυδιού, προσέχοντας να μην αφήσουμε κενό σημείο, και από πάνω σκορπίζουμε με το κουτάλι -ωστε να πάει παντού-,  άλλο 1/2 της κούπας ζάχαρη ανακατεμένη με κανέλα, με την παραπάνω δοσολογία...
Στη συνέχεια ετοιμάζουμε το μείγμα της ζύμης της μηλόπιτας ως εξής:
Με το μίξερ ή με το χέρι (ό,τι σας βολεύει, εγώ χρησιμοποίησα μίξερ χειρός), χτυπάμε την υπόλοιπη ζάχαρη (1 1/2 κούπα) μαζί με την υπόλοιπη μαργαρίνη, και μετά προσθέτουμε τα 3 αυγά μας και ανακατεύουμε καλά... 
Στη συνέχεια, προσθέτουμε σιγά -σιγά την 1 1/2 κούπα αλεύρι φαρίνα, ώστε να ενσωματωθεί καλά στην ζύμη...Αν δεν έχετε φαρίνα διαθέσιμη, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα οποιοδήποτε κοινό αλεύρι, προσθέτοντας και ένα φακελάκι baking powder, ώστε να φουσκώσει -όπως πρέπει- η ζύμη...
Μετά ρίχνετε το μείγμα της ζύμης στο ταψάκι σας, πάνω από τα στρωμένα μήλα, και με ένα κουτάλι ή μία σπάτουλα, το στρώνετε να πάει παντού...
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180' βαθμούς, μέχρι να ροδίσει από πάνω. Τότε βγάζουμε το ταψί από τον φούρνο και φροντίζουμε να αφήσουμε το γλυκό μας να κρυώσει καλά, πριν να το αναποδογυρίσουμε σε πιατέλα...

Είναι πανεύκολη και πεντανόστιμη συνταγή μηλόπιτας, ιδανική για τώρα τον χειμώνα και τις γιορτές, αλλά και για οποιαδήποτε εποχή του χρόνου...Εγώ χρησιμοποίησα μήλα Ζαγορίν για την συνταγή αυτή, αλλά υποθέτω οτι μπορεί να φτιαχτεί με οποιαδήποτε ποικιλία μήλου!
Καλή επιτυχία και καλή όρεξη!

Saturday, November 23, 2013

Στο Καρνάγιο στα Πευκάκια

Πριν ξεκινήσω αυτό το ποστ, να σας ενημερώσω ότι η 1η μεγάλη συλλογή υπογραφών για την ποινική δίωξη των κατα συρροή βιαστών Roast Busters ολοκληρώθηκε και οι υπογραφές παραδόθηκαν στη ΝΖηλανδική βουλή, η 2η όμως συλλογή υπογραφών συνεχίζεται, και θα ήταν χρήσιμο όσοι δεν έχετε υπογράψει ακόμα, να συμμετάσχετε οπωσδήποτε…Το τι θα γίνει όμως από ‘δω και πέρα είναι άγνωστο, ωστόσο θα παρακολουθώ το ζήτημα και ελπίζω να μπορέσω να σας ενημερώσω σύντομα…Ευχαριστώ πολύ όσους συμμετείχαν στην κίνηση αυτή…
Ακολουθεί το κανονικό ποστ:
……………………………………………………… 
Στο Καρνάγιο στα Πευκάκια
Είναι μαγικό μέρος τα Πευκάκια, απέναντι από το λιμάνι…Για πολλά χρόνια ήταν το συνώνυμο της διασκέδασης, όμως καθώς ο χώρος είναι αυστηρά προστατευόμενος λόγω αρχαιολογικών ευρημάτων, ελάχιστα κτίρια υπάρχουν και από αυτά, μόλις 2 ή 3 είναι ακόμα σε χρήση…
Είναι ένα υπέροχο μέρος που χρειάζεται σεβασμό και φροντίδα, διατηρεί πλήθος ειδών άγριας ζωής, και είναι το μοναδικό μέρος στην περιοχή οπου ακόμα ψαρεύεται με τον παραδοσιακό τρόπο, η λασπογαρίδα… Στο ίδιο αυτό μέρος, λίγο παραπάνω ίσως, βρισκόταν σύμφωνα με Αρχαιολογικές εκτιμήσεις το νεώρειο της Μυκηναϊκής περιόδου…
Η γεωγραφία της περιοχής δεν έχει αλλάξει πολύ, εκτός ίσως από τις προσχώσεις του Ξηριά, που δημιούργησαν τον εφαπτόμενο υγροβιότοπο της Μπουρμπουλήθρας…Σ’ αυτό το μέρος σύμφωνα με το μύθο, χτίστηκε η Αργώ, σ’ αυτό το ίδιο μέρος, εξακολουθούν να λειτουργούν τα 2 καρνάγια …
Εδώ, τον χώρο γεμίζει η μυρωδιά της καμμένης βαφής που θα ξυσθεί για να λουστραριστεί το κύτος, και να ξαναβαφτεί σε όμορφα χρώματα, λαμπερό πορτοκαλί, άσπρο και μπλε, κόκκινο και πράσινο, γαλάζιο…ΟΙ ομιλίες είναι απλές, καμιά φορά διανθισμένες με ορολογίες ειδικές, άγνωστες για τον πολύ τον κόσμο, διατυπωμένες σε γλώσσες οικείες αλλά και άγνωστες…
Στο παραδοσιακό καρνάγιο του Χριστόπουλου, τώρα εκτός από τα παλιά ξύλινα σκάφη, τις βάρκες, τα καϊκια, τις τράτες, φιλοξενούνται και ιστιοπλοικά, που απλώς φυλάσσονται, «παρκάρονται» ή επισκευάζονται, ο αέρας τραγουδά μέσα στα άλμπουρα, με μακρόσυρτους απαλούς ήχους, σαν κλάμματα ξωθιών θα ακούγονται τη νύχτα, οι ασφάλειες των συρματόσχοινων κουδουνίζουν ρυθμικά, καθώς ο ξαφνικός αέρας ξυρίζει το φυσικό λιμανάκι, και το χώρο του ταρσανά… 
ΟΙ άνθρωποι ήταν πολύ ευγενικοί, παρά την απαγορευτική ταμπέλα στην είσοδο, μας άφησαν να περιπλανηθούμε μέσ’ το χώρο, να τραβήξουμε όσες φωτό θέλαμε, χωρίς να μας ενοχλήσουν στην περιπλάνησή μας, χωρίς να μας ρωτήσουν πώς και γιατί… 
Μα ήταν ακόμα πιο μεγάλη η συγκίνηση της βόλτας ανάμεσα στα εγκαταλειμμένα ρημάδια, στον χώρο που εφάπτεται στο καρνάγιο, εκεί που τα παλιά σκαριά αφέθηκαν να σαπίζουν στα στοιχεία της φύσης, τις βροχές και τις καταιγίδες, το θαλασσινό αέρα και τα κύματα, τους παγωμένους χειμώνες, τα καυτά μακριά καλοκαίρια… 
Και αλλάζουν σχήματα αυτά τα παλιά σκάφη, μετουσιώνονται σε κάτι νέο, μοναδικό, που συνεχώς φθείρεται και αλλάζει χαρακτήρα, παίρνει νέες μορφές, απογυμνώνεται απ΄τα στολίδια του: Πεθαίνει κάθε μέρα, και σβήνει, παραριγμένο από την αλλοτινή του σημασία και αξία, ένα ξένο σώμα, ανεπιθύμητο, που όμως ακόμα κι έτσι, κρύβει μεγάλη δύναμη μέσα του, τη δύναμη της ανάμνησης…
Κι όμως κάποτε, ολοκαίνουριο και ποθητό, έσχιζε τα νερά και ταξίδευε τον επιβάτη του, αλλά και τον θεατή του, με το μυαλό και το μάτι, σε άλλες θάλασσες και πολιτείες, και στο σημείο που ο ουρανός και η θάλασσα σμίγουν μαγικά, στο μακρινό ορίζοντα… 


Δεν υπάρχει ελπίδα στο καρνάγιο του χρόνου 
μόνο πίσσα και πίκρα και σκυμμένα κεφάλια 
 αργολειώνουμε μόνοι στην κουβέρτα του πόνου 
 σαν τους γλάρους που σβήνουν στ’ αραγμένα ποστάλια.

 Μόνο πίσσα και πίκρα και σκυμμένα κεφάλια 
οι χαρές φωσφορίζουν μα κανείς δεν τις πιάνει 
σαν τους γλάρους που σβήνουν στ’ αραγμένα ποστάλια 
τριγυρνάμε στο ίδιο στοιχειωμένο λιμάνι. 
(ΧΑΡΗΣ ΜΕΛΙΤΑΣ, Το καρνάγιο του χρόνου)

Friday, November 15, 2013

Επείγον: Συλλογή υπογραφών για ΝΖ

Έκτακτη ανάρτηση- συλλογή υπογραφών

 Το σημερινό έκτακτο ποστ αφορά 2 παρόμοιες καμπάνιες συλλογής υπογραφών, που γίνονται αυτή τη στιγμή στη ΝΖ…Αφότου φύγαμε, εξακολουθώ να λαμβάνω μέηλ από 2 διαφορετικούς οργανισμούς, το Care2Action και το Change.org, και η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα υπέγραφα στις διάφορες petitions χωρίς να το δημοσιοποιώ στο μπλογκ (εκτός ίσως από την συλλογή υπογραφών για τα δελφίνια Maui), αλλά αυτή τη φορά δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι ο σκοπός αυτών των διαδικτυακών κινήσεων είναι η πρώτη σοβαρή αντιμετώπιση της «κουλτούρας του βιασμού», που κυριαρχεί στη ΝΖηλανδική κοινωνία…
Θυμηθείτε την υπόθεση με εκείνα τα 4 κωλοπαίδια που βίασαν την Βουλγαρικής καταγωγής συμμαθήτριά τους «επειδή τα ήθελε» στην Αμάρυνθο στην Εύβοια, το 2006… Θυμηθείτε που κάτι άλλες βλαμμένες συμμαθήτριες των βιαστών, βιντεοσκοπούσαν τον εξευτελισμό της συμμαθήτριάς τους, και όλοι μαζί συνελήφθησαν και πέρασαν δίκη, από την οποία δυστυχώς βγήκαν και αθώοι, τα παράσιτα της κοινωνίας, οι γιοι «καλών οικογενειών»!
Και τουλάχιστον δεν ξανακούσαμε για αυτούς, και η κοπέλα –θύμα τους τελείωσε το σχολείο της και ίσως να ακολουθεί σοβαρές ακαδημαϊκές σπουδές και να έχει αφήσει πίσω της (όχι ξεχάσει, όχι συγχωρέσει), το βιασμό της…
Σκεφτείτε τώρα μία παρόμοια παρέα ΝΖηλανδών κωλοπαιδιών, να στοχεύει 13χρονα και 15χρονα κορίτσια, να τις πείθουν ότι είναι φίλοι τους, να τις μεθούν και να τις βιάζουν ομαδικά, βιντεοσκοπώντας τες, και μετά να ποστάρουν τα βίντεο και τα ονόματα των θυμάτων τους σε όλο το διαδίκτυο, και αυτό να συμβαίνει τακτικά και να συνεχίζεται για διάστημα 2 χρόνων, και κανείς να μη δίνει σημασία στις επίσημες καταγγελίες των ανήλικων θυμάτων! Σκεφτείτε αυτά τα ανήλικα κοριτσάκια να στοχοποιούνται, να παρενοχλούνται, και να ενοχοποιούνται για τον ίδιο τους τον βιασμό, με το σχολείο τους ( Green Bay high, Auckland) να λέει οτι οι βιασμοί δεν συνέβησαν στους χώρους του, και με αποκορύφωμα τον ίδιο τον πρωθυπουργό της ΝΖ, John Key, να αθωώνει τους βιαστές, και να δηλώνει οτι πρόκειται "απλώς για αγόρια που πρέπει να μεγαλώσουν"!…
Αυτή είναι η ιστορία των Roast Busters, με δυο βασικά μέλη, τους Joseph Levall Parker και Beraiah Hale (ο ένας είναι γιος αστυνομικού, ο άλλος είναι γιος ηθοποιού) και πλήθος άλλων συμμαθητών και φίλων τους, που συμμετείχαν στους ομαδικούς βιασμούς…
Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων είναι άγνωστος, σίγουρα όμως είναι πολλές δεκάδες ανήλικες κοπέλες, που εξαπατήθηκαν, παρασύρθηκαν σε χρήση αλκοόλ και έπεσαν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από τους ίδιους τους συμμαθητές τους, που θεωρούσαν μάλιστα φίλους τους, ενώ κάποιες από αυτές έκαναν και απόπειρες αυτοκτονίας, μετά την αδιαφορία των αστυνομικών/δικαστικών αρχών και το χλευασμό που υπέστησαν…
Μετά το σάλο που δημιουργήθηκε, όπως καταλαβαίνετε, όλα τα ΜΜΕ της ΝΖ ασχολήθηκαν με το θέμα, που έγινε γνωστό τοις πάσι...Καθώς όμως η κουλτούρα του βιασμού είναι βαθιά ριζωμένη στην κοινωνία (είδατε το σχόλιο του ίδιου του πρωθυπουργού, John Key), δεν έλειψαν και οι περιπτώσεις "υποστήριξης", προς τους Roast Busters, από μεμονωμένα άτομα, ιστοσελίδες αλλά και ραδιοφωνικές εκπομπές με άνδρες παρουσιαστές (!)
Αποτέλεσμα της γενικότερης κατακραυγής, ήταν να ανοίξουν -από προσωπικό ενδιαφέρον 2 κυριών-, 2 διαφορετικές ιστοσελίδες για συγκέντρωση υπογραφών, έχει τεθεί σε λειτουργία μία τηλεφωνική γραμμή καταγγελίας για τα άγνωστα θύματα των Roast Busters, και το Σάββατο 16/11 (αύριο), έχουν προγραμματιστεί διαδηλώσεις σε κεντρικά σημεία όλων των μεγάλων πόλεων της ΝΖ! 
Κάντε ένα κόπο να διαβάσετε τα λινκ στο τέλος της ανάρτησης που αναφέρονται στην υπόθεση, και υπογράψτε οπωσδήποτε τις 2 petitions που παραθέτω…
Θα μου πείτε η ΝΖ βρίσκεται στην άλλη άκρη του κόσμου, και ποιος νοιάστηκε εξάλλου, αλλά αυτό δεν έχει σημασία, μια ματιά στις σελίδες με τις καταγεγραμμένες υπογραφές, θα σας πείσει ότι πολύς κόσμος από το εξωτερικό, νοιάζεται για την κουλτούρα του βιασμού της ΝΖ, όχι μόνον οι ΝΖηλανδοί πολίτες!
Αν αυτά τα κωλόπαιδα ήδη βιάζουν κατά συρροή από τα 17 τους, στα 35 τους τί θα κάνουν, αν μείνουν ατιμώρητα; Ακολουθούν οι διαδικτυακές συλλογές υπογραφών, υπογράψτε και στις 2 και σκίστε τους!
http://www.change.org/petitions/prime-minister-john-key+-bust-the-roast-busters-and-show-you-take-sexual-violence-seriously?
http://www.thepetitionsite.com/511/322/862/auckland-police-charge-facebook-rape-club-for-bragging-about-their-crimes/?z00m=20667088

Συγγνώμη για το σκληρό λεξιλόγιο, αλλά νομίζω οτι δικαιολογούμαι, ρίξτε μια ματιά στους παρακάτω -σχετικούς με την υπόθεση- συνδέσμους ...
http://iguru.gr/2013/11/04/teens-facebook-page-for-rape/
http://jezebel.com/new-zealand-teen-rapists-school-knew-about-roast-buste-1460838899
http://liberation.typepad.com/liberation/2013/11/images-from-the-police-and-roast-busters-scandal.html
http://thehandmirror.blogspot.gr/2013/11/growing-boys-not-roast-busters.html
http://www.3news.co.nz/Roast-Busters-preyed-on-girls---police/tabid/423/articleID/320461/Default.aspx#.UoXBNHC8A-a
http://www.3news.co.nz/Home/Tags.aspx?topic=roast%20busters
http://marianne-elliott.com/2013/11/there-is-a-reason-i-was-afraid-to-get-drunk-at-rugby-parties/
http://jawkwardlol.com/2013/11/08/the-roast-busters-scandal-is-bad-enough-without-victim-blaming-and-slut-shaming/
http://nz.news.yahoo.com/a/-/top-stories/19835581/rallies-against-rape-culture-tomorrow/
http://www.stuff.co.nz/national/crime/9400975/Commissioner-blogs-on-Roast-Busters
http://tvnz.co.nz/national-news/thousands-call-justice-against-roast-busters-5705668
http://www.nzherald.co.nz/nz/news/article.cfm?c_id=1&objectid=11154064
http://www.nzherald.co.nz/nz/news/article.cfm?c_id=1&objectid=11154980
http://www.3news.co.nz/OPINION-Govt-must-outlaw-Roast-Busters/tabid/1382/articleID/320277/Default.aspx#.UoXDBnC8A-Y
http://www.news.com.au/world/new-zealands-roast-buster-bully-boys-include-sons-of-celebrity-and-cop-police-say-they-wont-act-as-girls-have-not-formally-complained/story-fndir2ev-1226753294187
http://www.odt.co.nz/news/national/279747/roast-buster-loses-job-anger-erupts
https://www.facebook.com/NewZealandPoliceCorruptionAssociation?filter=2

Saturday, November 9, 2013

Η πληγή της ΕΡΤ

Είναι η 2η φορά που γράφω ένα ποστ (και μάλιστα σχεδόν τις ίδιες μέρες- Νοέμβρη μήνα, αλλά του 2011) που μέσα σε λίγες ώρες η επικαιρότητα ανατρέπεται από ένα άλλο εξίσου σημαντικό νέο …Τότε είχα αποφασίσει, λόγω την επικείμενης οργανωμένης επίσκεψής μας στο σεισμόπληκτο και αποκλεισμένο κέντρο του Christchurch, να ποστάρω κάποιες σύντομες πληροφορίες και ένα βιντεάκι από τις εκδηλώσεις του Guy Fawkes, και να απασχολήσω την υπόλοιπη ανάρτηση με την υπόθεση της κακοποίησης μέχρι θανάτου της μικρούλας Nia Glassie (λινκ), ενώ τώρα, επρόκειτο για το ποστ που αφορούσε την δολοφονική επίθεση στα μέλη της Χ.Α.(λινκ) 
Το 2011 λοιπόν, όλη η ανάρτηση ανατράπηκε από την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης, αυτή τη φορά από την αιφνιδιαστική μεταμεσονύκτια εκκένωση της ΕΡΤ, την οποία ακολούθησε μία νέα πρόταση μομφής…Έτσι είναι όμως η επικαιρότητα, και εφόσον το μπλογκ δεν είναι ειδησεογραφικό, το «κακό» είναι μικρό και πρόσκαιρο, και δεν επηρεάζει ιδιαίτερα τη σειρά των αναρτήσεων, αντίθετα δίνει ευκαιρίες για περισσότερα επίκαιρα ποστ :)
Αν κάποτε ήθελα να περιγράψω τον εαυτό μου, θα έλεγα ότι είμαι παιδί της τηλεόρασης: Μεγάλωσα με ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ, παρακολουθούσα μετα μανίας εκπαιδευτική τηλεόραση, ντοκιμαντέρ με τον Ζακ Υβ Κουστώ και την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα, Ολυμπιακούς αγώνες και Μουντιάλ, Καλλιτεχνικό πατινάζ και Eurovision…
Ακούγαμε βέβαια και πολύ ραδιόφωνο στο σπίτι, αλλά πώς να το κάνουμε, οι κινούμενες εικόνες της τηλεόρασης, ήταν πιο μεθυστικές, σε μεταφέρανε σε άλλους τόπους, μακρινούς και ονειρεμένους… Με τον καιρό, ανακάλυψα την πραγματική έκταση της ΕΡΤ, τις ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές της παραγωγές, τους τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς κάθε περιοχής, τα μουσικά σύνολα, ταυτόχρονα όμως ακούγονταν και φήμες για ασυδοσία, κακοδιαχείρηση, εξωπραγματικές απολαβές στελεχών, και κυβερνητική χειραγώγηση…
Πέρα όμως από όλα αυτά, για πολλά χρόνια πριν από την έλευση της σκουπιδοπαραγωγού Ιδιωτικής τηλεόρασης, η ΕΡΤ έμενε η μοναδική παρέα για τις απομακρυσμένες γωνιές της Ελλάδας, έτρεχε πρώτη στα γεγονότα, παρουσίαζε τις πιο ενδιαφέρουσες εκπομπές, μετέδιδε τις καλύτερες αθλητικες και πολιτιστικές διοργανώσεις, τις πιο σινεφιλ ταινίες, και δεν μας φλόμωνε με διαφημίσεις! 
Μέχρι και πριν να φύγουμε λοιπόν, την παρακολουθούσαμε πιστά, μιας και θεωρούσαμε οτι λειτουργούσε με καθεστώς μερικής ανεξαρτησίας, διατηρούσε μια κριτική στάση απέναντι στην επικαιρότητα και εξέφραζε πολλές διαφορετικές τάσεις, αυτό όμως άλλαξε άρδην κατά τα χρόνια της απουσίας μας: Μετατράπηκε σε στυγνό όργανο χειραγώγησης της κοινής γνώμης, παρουσιάζοντας την κατάσταση στην Ελλάδα, ανάλογα με τις επιταγές της κυβέρνησης και της Τρόικας, και αγγίζοντας το ύψιστο σημείο των κυβερνητικών μεθοδεύσεων, σε συνεργασία με άλλα γνωστά τηλεοπτικά κανάλια, κατάφερε, στο διάστημα μεταξύ του 1ου και του 2ου γύρου των Εθνικών εκλογών του ΄12, να κατατρομοκρατήσει τον λαό και να τον κάνει να ψηφίσει την Μνημονιακή συγκυβέρνηση, ενώ σίγουρα φέρει και ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης για την είσοδο της Χ.Α στη βουλή…
Για μας, η ειδυλλιακή εικόνα που είχαμε για το έργο της ΕΡΤ, τελείωσε σχεδόν αμέσως μόλις φύγαμε από Ελλάδα: Πλανήστε πλάνη οικτρά αν νομίζετε ότι στο εξωτερικό, γνωρίζουν ή ενδιαφέρονται για τα υπόλοιπα τμήματα της ΕΡΤ, πέραν των εκπομπών ειδήσεων, κι εμείς έκπληκτοι μαθαίναμε την επικαιρότητα της Ελλάδας, λουζόμενοι την δυσπιστία, τη δυσαρέσκεια και τη μομφή (σε όλες τις πιθανές μορφές της), από όλους, πλην ελαχίστων ορισμένων. 
Έτσι λοιπόν, όταν αποφασίσαμε ότι είναι καλύτερα να απέχουμε από την μνημονιακού περιεχομένου κρατική ενημέρωση, και επεκτείναμε την εθελούσια αποχή μας σε όλες τις πηγές ενημέρωσης πλην του διαδικτύου, επιτύχαμε ταυτόχρονα με την προστασία της ψυχικής μας υγείας, και την απαγκίστρωσή μας από την τηλεόραση…Βέβαια στη ΝΖ όπου δεν υπήρχε unlimited internet, αυτή η επιλογή μας κόστισε αρκετά, αλλά η καλή ψυχολογία είναι αγαθό πιο σημαντικό από τα χρήματα…
Τώρα βέβαια, η ΕΡΤ έκλεισε, και οι υπάλληλοι βρέθηκαν στο δρόμο, άρα η συνεργασία με την Κυβέρνηση δεν εξυπηρέτησε και πολύ τον οργανισμό, όμως είναι άδικο να κατηγορούμε όλους τους υπαλλήλους για συμμετοχή στη χειραγώγηση, ανάμεσα στους οποίους βέβαια, υπήρχαν και άτομα κοντά στην ηλικία συνταξιοδότησης, χαμηλόμισθοι και συμβασιούχοι, παραγωγοί βραβευμένων ντοκιμαντέρ, καταπληκτικοί μουσικοί κλπ. 
Είμαι σίγουρη ότι οι μεγαλοδημοσιογράφοι και διάσημοι παρουσιαστές ειδήσεων θα βρουν/ βρήκαν νέα στέγη, σε κάποιο άλλο κανάλι ή και στην ίδια τη νέα ΔΤ/ ΝΕΡΙΤ, που εντός δυο βδομάδων θα στελεχωθεί και θα εκπέμπει κανονικά από τις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ στο ραδιομέγαρο (sic), μετά από την αναγκαστική εκκένωσή του, από τους πρώην υπαλλήλους της κρατικής ΔΕΚΟ, που διαλύθηκε με απόφαση της συγκυβένρησης και απολύθηκαν...
Ο Ίωνας που είναι καλύτερος άνθρωπος από μένα, παρακολουθούσε ανελλιπώς το πρόγραμμα των ελεύθερων αγωνιζόμενων απολυμένων της ΕΡΤ, είτε μέσω τηλεόρασης είτε μέσω διαδικτύου, και θεωρεί ότι ήταν το καλύτερο και πληρέστερο τηλεοπτικό πρόγραμμα που υπήρχε μέχρι τώρα στην Ελληνική τηλεόραση, ενώ και τα δελτία ειδήσεων ήταν εμπεριστατωμένα και άριστο δείγμα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας και ενημέρωσης. 
Βασικά λυπάμαι πολύ για την ΕΡΤ…Ο οργανισμός σίγουρα χρειαζόταν μια  ριζική αναδιοργάνωση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν άξιζε αυτή την συμπεριφορά...Το ραδιόφωνο φαντάζομαι, θα επανέλθει δριμύτερο με τα ωραία του προγράμματα και τις εκπομπές του, αλλά το πλήγμα που δέχτηκε η τηλεόραση, κατά τη γνώμη μου, ήταν καίριο… 
Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε κάποτε να παρακολουθήσουμε το τηλεοπτικό πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης με την ίδια προσμονή που το παρακολουθούσαμε πριν από την κρίση. Ίσως με τον καιρό, τα αισθήματα να αμβλυνθούν, προς το παρόν πάντως τα 40 χρόνια (μερικώς) κατευθυνόμενης ενημέρωσης, δεν επιτρέπουν ψευδαισθήσεις... Το 1% τέτοιου αγωνιστικού και αντικυβερνητικού πάθους που επέδειξαν τους τελευταίους μήνες, να είχαν όλα αυτά τα 40 χρόνια, οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, πολλά θα ήταν διαφορετικά σ'αυτή την χώρα! 


Στην οργάνωση του ποστ, με βοήθησε πολύ ο φίλος από το ΦΒ, Φοίβος Λοξίας,  όλες οι φωτό προέρχονται από το νετ ...
Καλό Σ/Κ σε όλους :)

Wednesday, November 6, 2013

Σκέψεις σχετικά με τη δολοφονική επίθεση έξω από τα γραφεία της Χ.Α

Πριν από οτιδήποτε άλλο, να ενημερώσω για άλλη μια φορά, ότι ΔΕΝ βλέπω Ελληνική τηλεόραση, και πολύ περισσότερο Ελληνικές ειδήσεις, από οποιοδήποτε κανάλι…Επίσης δεν ακούω ραδιόφωνο, δεν διαβάζω εφημερίδες, και ενημερώνομαι αποκλειστικά από το διαδίκτυο, και μάλιστα μόνον από τις ιστοσελίδες που θεωρώ αξιόπιστες και αντικειμενικές…
 Την περασμένη Παρασκευή, οπότε και συνέβη η επίθεση στο Νέο Ηράκλειο με τους 2 νεκρούς (και τον ένα βαριά τραυματία) μέλη της Χ.Α., ήταν το απόγευμα που τα παιδιά μου ήταν ακόμα στο φροντιστήριό τους, ενώ μετά έψαχνα εναγωνίως την μητέρα μου, περιστατικό που περιέγραψα στο προηγούμενο ποστ…Μετά, εξαντλημένη από την τρομάρα, το μόνον που με ενδιέφερε ήταν να κοιμηθώ, παρά να ξαναμπώ στο νετ, ή να ασχοληθώ με τα εγχώρια τσοντοκάναλα (τα οποία φαντάζομαι ότι οργίασαν, πάλι!) .
Έτσι λοιπόν, άργησα να ασχοληθώ με το ζήτημα, και εκτός αυτού, προτίμησα εν τέλει να περιμένω τις εξελίξεις, παρά να αναρτήσω αμέσως, χωρίς ενημέρωση…
Διάβασα λοιπόν αρκετά, αυτές τις μέρες, αλλά διάβασα συγκεκριμένες πηγές, όπως προείπα…Οι αρχικές μου σκέψεις/απορίες, ήταν το «γιατί» και το «ποιος», η επόμενη ερώτηση ήταν το «γιατί τώρα»…Υποθέτω αρκετοί από σας, θα αναρωτηθήκατε επίσης, και το ποιος κερδίζει από αυτήν την επίθεση…Κάποιες από αυτές τις απαντήσεις τις πήρα από συγκεκριμένες ιστοσελίδες, αλλά καθώς όλα είναι ακόμα ρευστά, αυτούς τους συλλογισμούς θα αναπτύξω και στο ποστ μου:
Γιατί λοιπόν: Για εκδίκηση και αντίποινα (για την δολοφονία Φύσσα); Προς γνώση και συμμόρφωση (των πιο θερμοκέφαλων της ΧΑ); Για επίδειξη δύναμης; Για προβοκάτσια και πρόκληση της κοινής γνώμης; Για την ηρωοποίηση μιας εγκληματικής οργάνωσης;
Ποιος;Αριστεροί τρομοκράτες; Ακροδεξιοί τρομοκράτες; Ακροδεξιοί εθνικιστές με διαφορετική ιδεολογία (βλέπε Μαύρος Κρίνος); Τρομοκράτες γενικώς; Προβοκάτσια;
Γιατί τώρα;Επειδή έχει καταλαγιάσει η υπόθεση της δολοφονίας Φύσσα (και η δικαιοσύνη έχει πάρει το δρόμο της); Επειδή μας τελείωσε η υπόθεση της μικρής τσιγγανοπούλας Μαρίας, και η επικαιρότητα ήταν καθαρή και έτοιμη για κάτι νέο, μεγάλο; Μήπως επειδή δρομολογούνταν νέες συλλήψεις της ΧΑ; Μήπως επειδή τώρα μπόρεσαν; (αυτό το τελευταίο ήταν αστείο)
Το αποτέλεσμα μετράει όμως αγαπητοί φίλοι…Δύο παιδιά είναι νεκρά, και ένας ακόμα είναι σοβαρά τραυματισμένος, και για τις μάνες τους και τους πατεράδες τους, το αν ήταν Χρυσαυγίτες/φασίστες/ναζί δεν τους ενδιαφέρει, πέρα από το γεγονός ότι στοχοποιήθηκαν από κάποιους, και σκοτώθηκαν, και πέρα από την απώλεια, ενδιαφέρονται πρωτίστως να γίνουν συλλήψεις και δίκες, των δολοφόνων των παιδιών τους, και δεν τους νοιάζει η πολιτική εκμετάλλευση της επίθεσης…
Φυσικά και είναι καταδικαστέα η επίθεση όπως και οι κορώνες περι αντεκδίκησης, από την άλλη όμως δεν υφίσταται αίσθημα συμπαράστασης προς την ΧΑ για την «απώλεια των μελών της», παρά μόνον προς τους οικείους των παιδιών αυτών, οπότε θεωρώ ότι η ρήση που ακούστηκε «είμαστε όλοι Χρυσαυγίτες» είναι εντελώς άκυρη (κατά το «είμαστε όλοι Βερολινέζοι/ Βοστωνέζοι» κλπ).
Ποιος λοιπόν είναι αυτός που κερδίζει από αυτήν την υπόθεση; Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει για την ΧΑ…Όλοι (-μα όλοι!) θεωρούν ότι η ΧΑ θα δει τις μετοχές της να ανεβαίνουν και ήδη έχουν παρατηρηθεί κραυγαλέες αντιδράσεις από υψηλόβαθμα στελέχη της, που φυσικά μοναδικό σκοπό έχουν να εκμεταλλευτούν την όλη κατάσταση υπερ του κόμματός τους- όπως ήταν και αναμενόμενο άλλωστε! 
Το γεγονός δε, ότι επρόκειτο για μια καλά στημένη πολιτική δολοφονία αθώων –και χαμηλόβαθμων- στελεχών του κόμματος, από άγνωστους δράστες, αμφίβολης τρομοκρατικής προέλευσης (οι οποίοι σίγουρα διέθεταν στρατιωτική εκπαίδευση- τα βίντεο της εκτέλεσης το αποδεικνύουν), ηρωοποιεί τη ΧΑ, καθώς μάλιστα δεν υπάρχει προς το παρόν, η παραδοσιακή επιστολή της –άγνωστης- τρομοκρατικής οργάνωσης που εκτέλεσε τους 2 νεαρούς.
Και είναι αλήθεια, ότι μέχρι και την περασμένη Παρασκευή, δεν υποψιαζόμασταν καν, ότι υπήρχε ακόμα σε δράση, κάποια τρομοκρατική οργάνωση…
Μετά μάλιστα, τις εκτεταμένες έρευνες της αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής, και τις δεκάδες συλλήψεις υπόπτων σε όλη την Ελλάδα, σίγουρα για τους περισσότερους από μας, το ενδεχόμενο να δραστηριοποιείται ακόμα, κάποια από τις γνωστές τρομοκρατικές οργανώσεις, φάνταζε απίθανο…Είναι επίσης άξιον απορίας το γεγονός ότι το χτύπημα πιθανώς σχεδιαζόταν από τον περασμένο Ιούνιο (μιας και η μοτοσυκλέτα κλάπηκε τότε), ωστόσο στην πορεία προφανώς ο στόχος άλλαξε, και αντί πχ κάποιου άλλου, επιλέχτηκαν (τυχαία;) τα νεαρά μέλη της ΧΑ, και μάλιστα από την συγκεκριμένη τοπική οργάνωση (κάποιοι λόγοι αναφέρονται σε σχετικό λινκ στο τέλος της ανάρτησης)
Υποθέτω είναι πολύ νωρίς ακόμα για περισσότερες εκτιμήσεις, και είμαι σίγουρη ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα, και ελπίζω σύντομα να υπάρχουν αποτελέσματα. Θα ήταν ευχής έργον να διαλευκανθεί η διπλή αυτή δολοφονία, είναι εξίσου πιθανό όμως να μην συμβεί αυτό…
Εγώ ελπίζω οι έρευνες για την εγκληματική δράση της ΧΑ να συνεχιστούν παράλληλα με τις έρευνες για την σύλληψη των δραστών της εκτέλεσης των δυο μελών της οργάνωσης, επειδή η δικαιοσύνη δεν μπορεί να είναι μονόπλευρη, και από τη στιγμή που έχουν χαθεί και απειληθεί ανθρώπινες ζωές, το μόνον που πρέπει να ενδιαφέρει είναι η διερεύνηση σε βάθος των εγκλημάτων αυτών, άσχετα από την πολιτική θέση των θυμάτων…
Ακολουθούν μερικά λινκ για διάβασμα και σκέψη, και μπορεί να επιστρέψω με νεώτερη ανάρτηση, σε περίπτωση που υπάρχουν εξελίξεις…Όλες οι φωτό προέρχονται από το νετ...

http://tvxs.gr/news/ellada/pyrobolismoi-sto-n-irakleio-plirofories-gia-2-nekroys
http://tvxs.gr/news/blogarontas/polla-ta-senaria-ena-gegonos
http://tvxs.gr/news/ellada/epaggelmatiko-xtypima-deixnoyn-ta-stoixeia-apo-ti-dolofoniki-epithesi-sto-n-irakleio
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/sexta-gia-mia-apotelesmatiki-probokatsia-toy-kosta-baksebani
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_06/11/2013_526471
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=537506
http://tvxs.gr/news/omada-tvxs/parakratos-ftiaxnei-martyres-gia-tin-xrysi-aygi-toy-s-koylogloy

Saturday, November 2, 2013

Ο τρόμος της (πιθανής) απώλειας

Αυτό το ποστ, περιέχει το χθεσινό μας πάθημα, σε σχέση με την ασφάλεια της μητέρας μου, που ζει μόνη της, και γράφεται εν αναμονή των εξελίξεων και των επίσημων ερευνών, για την υπόθεση της δολοφονικής επίθεσης προς τα νεαρά μέλη της ΧΑ, στην Αθήνα, θέμα που θα απασχολήσει –πιθανά- το επόμενο ποστ …
Μια γρήγορη εισαγωγή στο ζήτημα: Πριν 8 χρόνια λοιπόν, χάσαμε τον πατέρα μου, και έκτοτε η μητέρα μου ζει μόνη της στο πατρικό μου, στο κέντρο του Βόλου…Η αδελφή μου μένει μόνιμα στην Κρήτη, και ο αδελφός μου στην Θεσσαλονίκη, και μόνον εγώ ήμουν στο Βόλο, εν τω μεταξύ τα επίσης ηλικιωμένα αδέλφια της στα οποία παραστάθηκε, αποδήμησαν σε τόπους χλοερούς, που σημαίνει οτι από άμεσους συγγενείς, δεν ζει κανένας στο Βόλο…
Μετά την αναχώρησή μας οικογενειακώς για τη ΝΖ, η μητέρα μου φοβισμένη και από τα διάφορα νέα που κατέκλυζαν τα δελτία ειδήσεων για επιθέσεις σε ηλικιωμένους κλπ, μετέτρεψε το σπίτι, σε Φορτ Νοξ: Έβαλε μπάρες και κάγκελα πίσω από την κεντρική πόρτα και την πόρτα της αυλής, κάγκελα έξω από τα παράθυρα, και διπλοκλείδωσε το υπόγειο κι από τις δυο εισόδους του, ώστε να μην υπάρχει η παραμικρή περίπτωση, εφόσον κάποιος καταφέρει να διαρρήξει την κεντρική είσοδο, να μπορέσει να περάσει στην αυλή και το ανάποδο… 
Προχθές το βράδυ λοιπόν, μιλήσαμε στο τηλέφωνο, την άκουσα βραχνιασμένη από ένα κρύωμα που επέμενε, καληνυχτιστήκαμε, και όλα καλά…Χθες, είχα τις δουλειές μου το πρωί, οι μικρές πήγαν στο σχολείο τους, το μεσημέρι ήρθαν και μου είπαν ότι η γιαγιά δεν είχε ανοίξει όταν της χτύπησαν το κουδούνι, ούτε και απαντούσε στο κινητό της που της τηλεφωνούσαν, κι ας το άκουγαν εκείνες από την είσοδο…
Το απομεσήμερο πέρασε ήσυχα (τα κορίτσια την ξαναπήραν καναδυο φορές τηλέφωνο χωρίς απάντηση), το απόγευμα της τηλεφώνησα εγω, της τηλεφώνησαν κι εκείνες σε σταθερό και κινητό μετά το φροντιστήριό τους, και πάλι τίποτα… ΚΙ έλεγαν τα μικρά: "Δεν μας πήρε τηλέφωνο να μας πει καλό μήνα, ούτε και θέλησε να μάθει πώς πήγε ο Ολυμπιακός και αν έπαιξε καλά (στον επαναληπτικό με το Άρη, στο Κύπελλο Ελλάδος στο ποδόσφαιρο), ούτε και μας τηλεφώνησε στο κινητό, όπως κάνει συνήθως όταν χάνει μια κλήση μας"…
Ας πάμε να ελέγξουμε, είπα κι εγώ και με τα πολλά, έβαλα τον Ίωνα να μας πάει στο πατρικό μου (έχω κλειδιά), πήραμε και την μια κόρη μαζί, και η άλλη έμεινε σπίτι για να συντονίζει τις ενέργειες, σε περίπτωση που η μητέρα μου ήταν έξω με φίλες ή για δουλειές, και είχε αφήσει το κινητό της να φορτίζει, και φυσικά, δεν απαντούσε και στο σταθερό… 
Φτάνουμε λοιπόν, ξεκλειδώνω την εξώπορτα (4 φορές κλειδωμένη), ξεκλειδώνω την εσωτερική σιδεριά (2 κλειδαριές), και ξεκλειδώνω και την ξύλινη ενισχυμένη εσωτερική (3 φορές κλειδωμένη), και πάω να σπρώξω να ανοίξω…Αμ δε! Είχε βάλει και τις διπλές σιδερένιες μπάρες (4 λουκέτα)…Ά ρε μάνα κλειδοκρατόρισσα!
Ε λέω, θα κοιμάται, κι ας είναι νωρίς, αλλά δεν θα άκουγε τα απανωτά τηλεφωνήματα, ή δεν θα έβλεπε τις κλήσεις που της κάναμε όλη τη μέρα; Η μικρή εν τω μεταξύ, έπαθε πανικό, σκαρφάλωσε στην μπαλκονόπορτα και κοπανούσε τα ρολά, έκλαιγε και έτρεμε, ανέβηκε και ο Ίωνας στο μπαλκόνι και χτυπούσε κι αυτός, ξαναχτυπήσαμε την πόρτα και τηλεφωνήσαμε στην αδελφή μου στην Κρήτη, να ρωτήσουμε αν εκείνη είχε τουλάχιστον μιλήσει μαζί της, μέσα στην μέρα: Μέγα λάθος! 
Η αδελφή μου πανικοβλήθηκε και άρχισε να μου φωνάζει στο τηλέφωνο, να φωνάξουμε την αστυνομία να σπάσει την πόρτα, και της το ‘κλεισα κακήν κακώς, καθώς ήθελα να ξεκλειδώσω το υπόγειο, για να βγω στην αυλή, και από κει να χτυπήσω την πόρτα της αυλής, μην τυχόν βρισκόταν στο πίσω μέρος του σπιτιού, και δεν μας άκουγε…
Το υπόγειο δεν είχε φως, στα τυφλά κατέβηκα την σκάλα, και έπεσα πάνω σε οχυρώσεις τύπου Ρούπελ που κάνει η μάνα μου, με έπιπλα, βαρέλια και μπαούλα κι ό,τι είχε εύκαιρο, εν ολίγοις δεν περνούσα με τίποτα, εκτός κι αν έφερνα τανκ…
Εν τω μεταξύ, το σπίτι είναι διώροφο και στον πάνω όροφο μένει η θειά μου (από την πλευρά του πατέρα μου), η οποία άκουσε -φυσικά- την φασαρία, και μας άνοιξε να κατεβούμε από τη δική της σκάλα στην αυλή, μας έδωσε και φακό, έναν από εκείνους τους τεράστιους φακούς θυέλλης, που λάμπουν σαν φάροι τη νύχτα, και με θαλασσοταραχή 12 μποφώρ…
Μόνον που η θειά μου, την έριξε την βόμβα: Έχασε –λέει- η μάνα μου το ραντεβού στο κομμωτήριο, και ήρθε η κομμώτρια και την έψαχνε «επειδή δεν έχει χάσει ποτέ ξανά, ραντεβού»… Τετέλεσται λέω (από μέσα μου) η μητέρα μου και να χάσει ραντεβού για τα μαλλιά, με τίποτα, κάτι θα’παθε στα σίγουρα…
Σκέφτηκα, "ας κάνουμε ακόμα μια τελευταία προσπάθεια από τα πίσω παράθυρα, και αν δεν έχουμε απόκριση, τηλεφωνώ στο αδελφό μου και αμέσως μετά στην αστυνομία, να ρίξει την πόρτα"… Με τον φακό αυτόν, και με τη βοήθεια μιας μεταλλικής σκάλας που έχει η μάνα μου στην αυλή για να μαζεύει λεμόνια από το δέντρο, σκαρφάλωσε ο Ίωνας στο πίσω σιδερόφρακτο παράθυρο, και τότε πια, είδαμε φως! 
Η μητέρα μου αγουροξυπνημένη και κατατρομαγμένη από το επίμονο κοπάνισμα των παράθυρων και τα σινιάλα με τον προβολέα, χωρίς να καταλαβαίνει τί έγινε και γιατί, μας άνοιξε, την αγκαλιάσαμε, της βάλαμε και ένα ποτήρι νερό να πιει που την κοψοχολιάσαμε και της εξηγήσαμε … 
Κατόπιν εορτής, ήρεμοι όλοι, ξανασκεφτήκαμε από την αρχή τι είχε πάει λάθος, ενώ όλα ήταν εντάξει: Ηταν καθαρά θέμα τύχης, με μια μικρή δόση αμέλειας, όμως το ανθρώπινο μυαλό πάντα πάει στο κακό και περίπλοκο, και ποτέ στο απλό και λογικό, έτσι λοιπόν από την τρομάρα μας κι εμείς, αρχίσαμε να παριστάνουμε τους ΟΥΚαδες σε αποστολή, προκειμένου να την βρούμε, τέλος καλό όμως όλα καλά…
Περιττό να σας πω ότι μέχρι τώρα της έχουμε τηλεφωνήσει 6 φορές μέσα στη μέρα, και οι μικρές πέρασαν όλο το μεσημέρι μαζί της… Έτσι είναι, όταν έχεις δικό σου άνθρωπο που ζει μόνος και αργείς να μάθεις νέα…Και μπορεί να μην έχεις επικοινωνήσει για μέρες χωρίς να ανησυχείς, αλλά τυχαίνει και να μην έχεις μιλήσει για ένα απόγευμα μαζί του, και από την αγωνία, να νομίζεις ότι έπεσε ο ουρανός και σε πλάκωσε…

Οι φωτό είναι όλες δικές μου και αφορούν διάφορα κτίρια στο Βόλο και το Πήλιο, μπαλκόνια, αυλόπορτες, παράθυρα κλπ. Το κτίριο της πρότελευταίας φωτό, είναι το Σανατόριο, στα Χάνια Πηλίου, η τελευταία, οι καρέκλες της Μινέρβας, στο "νησάκι", με φόντο στο λιμάνι του Βόλου... 
Στο επόμενο, δεν ξέρω τί θα βάλω, αν και όπως έγραψα στην αρχή του ποστ, περιμένω τις εξελίξεις από τις έρευνες για την επίθεση στη ΧΑ...
Καλά να περνάτε, και ψυχραιμία  :)