Bracelets

Βραχιόλια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Earings

Σκουλαρίκια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Necklaces

Περιδέραια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Hairpins

Καρφίτσες με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Rings

Δαχτυλίδια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Special Constructions

Ειδικές κατασκευές με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Monday, April 26, 2010

Φθινοπωρινά χρώματα


(Πατήστε το play...Πραγματικά ήταν πολύ δύσκολο να αποφασίσω ποια βερσιόν του τραγουδιού να αναρτήσω, αλλά τελικά διάλεξα τον αγαπημένο μου Nat KIng Cole...Παραβλέψτε τα ορθογραφικά λάθη των στίχων και αφεθείτε στη μαγεία τους...)

Δεν ξέρω αν το έχω ξαναγράψει, πώς οι δυο αγαπημένες μου εποχές είναι το φθινόπωρο και η άνοιξη...Αυτόν τον καιρό, που η φύση προετοιμάζεται για τον χειμώνα και ο καιρός ακόμα κρατάει, είναι τέλεια ευκαιρία για φωτογραφίες...Ελπίζω να τις απολαύσετε κι εσείς, ενώ τις έχω ανεβάσει σε διαστάσεις που κάνουν για φόντο οθόνης...Με τα λιγότερα δυνατόν λόγια, σαν λεζάντες των φωτό:
Φ1)Το Queenstown και το ατμόπλοιο TSS Ernlaw (χρονιά ναυπήγησης 1912), την αυγή...
Φ2+Φ3)Κιτρινισμένο σφενδάμι...
Φ4)Κόκκινο μανιτάρι (Amanita muscaria, "St Arnaud" ή Fly Agaric) από τα πολλα είδη μανιταριών που έχει η ΝΖ...
Φ5)Η αγαπημένη μου φτελιά, στους Βοτανικούς κήπους...
Φ6+Φ7)Ιστορική ξύλινη γέφυρα πάνω από το ποτάμι Dart( Te Awa Wakatipu) που τροφοδοτεί τη λίμνη Wakatipu του Queenstown, και η κοίτη του, στην οποία γυρίστηκαν οι σκηνές του "Άμον Χεν" στην 1η ταινία του Άρχοντα, και η μάχη που σκοτώθηκε ο Μπόρομιρ/Σων Μπιν...
Φ8)Φλόγινο δέντρο έξω από σπίτι στα Hanmer Springs...
Φ9)Το ποτάμι Kawarau στο οποίο βρίσκεται η γέφυρα Bungy, κοντά στο Queenstown, όπου ξεκίνησε το Bungee jumping, σαν τρόπος extreme διασκέδασης...Στο ποτάμι αυτό και σχεδόν στο ίδιο σημείο, γυρίστηκαν οι σκηνές από την 1η ταινία του LOTR, που έδειχναν τους 8 να φεύγουν από το δάσος του Λόριεν...
Φ10)Όταν η φύση έχει κέφια...Κόκκινο φθινοπωρινό φύλλο με πράσινες βούλες...
Φ11)Κόκκινη βελανιδιά, στις όχθες του Avon...
Φ12)Αντανακλάσεις του ήλιου και των φυλλωμάτων, στους κορμούς των δέντρων στους Βοτανικούς...
Φ13)Παγκάκι στους Βοτανικούς, με θέα το ποτάμι και τα δέντρα...
Φ14)Κόκκινα φύλλα, κάτω από τον ήλιο...
Φ15)Σκαλιά προς το φθινόπωρο, στους Βοτανικούς...
Φ16)Κόκκινα σφενδάμια κοντά στο Invercargill...

Αυτά τα ολίγα, στο επόμενο, μάλλον κάποιο ταξιδιωτικό ποστ...
Σας φιλώ...

Thursday, April 22, 2010

Περι συστημάτων και πολιτικών στη NZ

Γενικά είμαι άτομο που προτιμά τους ανοιχτούς χώρους…Η βροχή δεν με πτοεί (ακόμα κι αν ρίχνει καρέκλες) και το μόνο που με αποθαρρύνει είναι το χιόνι…Φταίει μάλλον που πριν από αρκετά χρόνια, έσπασα το πόδι μου μετά από μια χιονόπτωση στο Βόλο, και έκτοτε το κοιτάζω με μισό μάτι, αν δεν μπορώ να κάνω όμως αλλιώς, ούτε αυτό με σταματάει…
Εδώ όμως, οι ΝΖηλανδοί, έχουν σε εκτίμηση τα εμπορικά κέντρα, γίνεται κοσμοσυρροή στα μαγαζιά, τα φαγάδικα και τους κινηματογράφους που στεγάζονται μέσα σ’ αυτά, ενώ ο φόβος της γρίπης των χοίρων, έμεινε απ’ έξω, τον χειμώνα που μας πέρασε, παρά τα απανωτά κρούσματα και θανάτους…Να δούμε πώς θα περάσει κι ο χειμώνας φέτος...Οι μικρές μου, δεν συμμερίζονται την αντιπάθεια που τρέφουμε προς αυτούς τους πολυχώρους, εγώ κι ο Ίωνας…Συχνά συναντιούνται με τις φίλες τους, στο εμπορικό κέντρο "Westfield " Riccarton, στο ομώνυμο προάστειο, για να επισκεφτούνε το σινεμά, ή να κάνουνε βόλτες…Αναγκαστικά τις συνοδεύουμε, πίνουμε καφέ σε κάποια από τις καφετέριες του ισογείου και μετά ψωνίζουμε στα σούπερ μάρκετ του εμπορικού κέντρου, και τις παίρνουμε για να γυρίσουμε πάλι πίσω στο σπίτι…Τα μαγαζιά κλείνουν από τις 5 το απόγευμα, και τώρα που άλλαξε η ώρα και σιγά-σιγά χειμωνιάζει και νυχτώνει νωρίς, όταν τελειώνει η ταινία που πήγαν να παρακολουθήσουν, και το εμπορικό κέντρο είναι άδειο, κάποια από τα τμήματά του είναι αποκλεισμένα και μόνον τα σινεμά έχουν πελάτες (τα εισιτήρια είναι πανάκριβα: 18$ ο ενήλικας, και 16$ ο ανήλικος, με το μεσαίο πακέτο ποπκορν και κόκα κόλα –5,50$ η μία- να στοιχίζουν άλλα 18$ ! Πόσο έχει πάει τώρα στην Ελλάδα, μπορεί να με ενημερώσει κανείς;)Εγώ όμως που κουβαλάω πάντα την ψηφιακή, το καταδιασκέδασα, φωτογραφίζοντας το άδειο εμπορικό κέντρο, χωρίς το πλήθος των οχλαβοούντων ΝΖηλανδών και λοιπών επισκεπτών-πελατών που το κατακλύζουν, τις υπόλοιπες ώρες της μέρας…Μπορώ να πω μάλιστα, πώς το συμπάθησα περισσότερο, αφότου το φωτογράφησα, άδειο :)
(Ακολουθούν κάποια οικονομικά στοιχεία που ανακάλυψα όντας εργαζόμενη κι εγώ, και επιφυλάσσομαι να τα συμπληρώσω μελλοντικά)Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Για να δουλέψει κάποιος στη ΝΖ, πρέπει να διαθέτει έναν ειδικό κωδικό, κάτι σαν στοιχεία εργαζόμενου, ενώ για να πληρωθεί, οφείλει να έχει ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό. Ο λόγος είναι ότι το κράτος θέλει να μπορεί να ελέγχει πληρωμές και εκταμιεύσεις, τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο, (που πολλές φορές δεν αντιμετωπίζεται και με τον καλύτερο τρόπο, στο χώρο δουλειάς του). Το βασικό ωρομίσθιο είναι 12$ (πρόσφατα πήρε αύξηση 1$) και το κράτος παρακρατεί προ της πληρωμής, το 33% του ακαθάριστου μισθού του εργαζόμενου. Αυτό γίνεται μέσω του εργοδότη, που αποδίδει άμεσα το ποσό, πρίν την πληρωμή, στο κράτος…
Σε περίπτωση που ο εργαζόμενος δουλεύει σε part-time (4ωρη) δουλειά και έχει και 2η part-time εργασία, τότε το κράτος του παρακρατεί το 24% επί του μισθού της πρώτης δουλειάς + το 45% επί του μισθού της δεύτερης. Είναι πολύ συνηθισμένο να έχουν 2 δουλειές οι άνθρωποι, και κυρίως οι νέοι, και το κράτος έχει άμεση πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων. Μια φορά το χρόνο έρχεται ταχυδρομικά στους δικαιούχους μια επιστροφή φόρου, από παρακρατήσεις που κυρίως έχουν να κάνουν με εισφορές για την υγεία κλπ, εφόσον βέβαια δικαιούνται την επιστροφή, και φυσικά, εφόσον έχουν κάνει αίτηση για τον έλεγχο των οικονομικών τους για το προηγούμενο έτος, από την αρμόδια υπηρεσία…
Όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν εισφορές στην ACC, κάτι αντίστοιχο με το δικό μας ΙΚΑ. Αυτό έχει το δικαίωμα να αρνηθεί χειρουργικές επεμβάσεις, περίθαλψη σε νοσοκομείο ή στο σπίτι, και γενικά υπάρχουν πολλά προβλήματα με τις ιατροφαρμακευτικές παροχές εδώ…Γι αυτό λοιπόν, όσοι μπορούν και αντέχουν οικονομικά, κάνουν ασφάλεια ζωής που περιλαμβάνει φυσικά και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ώστε να έχουν ευκολότερη πρόσβαση στα νοσοκομεία και ιδιωτικά θεραπευτήρια, καθώς η ελάχιστη οικονομική επιβάρυνση σε ιδιώτη γιατρό ξεκινάει από τα 65-75$ -και φυσικά δεν μιλάμε για περιζήτητες ειδικότητες, όπως πχ καρδιολόγους, οφθαλμίατρους, γυναικολόγους, δερματολόγους κλπ...
Η 'κοινωνική' σύνταξη είναι η μόνη σύνταξη, και ανέρχεται περίπου στα 700$ το μήνα. Είναι κοινή για όλους, και μεγάλες ομάδες πληθυσμού εξαιρούνται από τα κριτήρια για την καταβολή της. Πρώην στρατιωτικοί ή άτομα με ακίνητη περιουσία, δεν παίρνουν την σύνταξη και καλούνται να ζήσουν χωρίς αυτό το βοήθημα, σε περίπτωση δε που με κάποιο τρόπο τους καταβάλλεται, τότε είναι υποχρεωμένοι να την επιστρέψουν στο σύνολό της στο κράτος. Συνηθίζεται λοιπόν οι ΝΖηλανδοί να αγοράζουν με τραπεζικό δάνειο ένα σπίτι αμέσως μόλις πιάνουν δουλειά, το οποίο -όταν πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν- πουλάνε, ώστε να μπορούν με τα χρήματα της πώλησης να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους συνήθως σε κάποιον οίκο ευγηρίας (ή σε "οργανωμένες κοινότητες" ηλικιωμένων- η βδομάδα στο φθηνότερο από αυτά στοιχίζει 800$), εκτός κι αν ήδη διαθέτουν 2ο σπίτι το οποίο επίσης νοικιάζουν ώστε να έχουν ένα σταθερό διαθέσιμο εισόδημα...Μια από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις της νομοθεσίας, είναι οτι όλοι οι ηλικιωμένοι άνω των 70, μπορούν να επιβιβάζονται στα αστικά λεωφορεία δωρεάν για τις μετακινήσεις τους, αρκεί να μην τα χρησιμοποιούν σε ώρες αιχμής ή σαββατοκύριακα. Συμβαίνει όμως πολλές φορές, οι οδηγοί να αφήνουν εκτός τους ηλικιωμένους επιβάτες ή να τους κατεβάζουν από τα οχήματα, εφόσον δεν πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις…Οι παππούδες εξαφανίζονται από προσώπου γης, τις μέρες και τις ώρες αυτές, εκτός και αν οδηγούν: Το 4% των οδηγών στη ΝΖ, ήτι περίπου 4.000 άτομα, είναι ηλικίας άνω των 90 χρόνων! Και τα ατυχήματα είναι καθημερινά, επειδή ο επανέλεγχος διπλώματος που αφορά τις ιατρικές εξετάσεις των οδηγών- αυτών που σε κάποιες περιπτώσεις είναι ακόμα και 104 ετών, όπως μια γιαγιά από το Kaiapoi (πατήστε το παραπάνω λινκ)-, γίνεται ανα 2-5 χρόνια...Σχετικά με τους τραπεζικούς λογαριασμούς λοιπόν, τίποτα δεν είναι κρυφό για το κράτος: Σε περίπτωση χρέους πχ διαφόρων προστίμων και απλήρωτων κλήσεων,  είναι δυνατόν να απαιτηθεί εκταμίευση κατευθείαν από τον λογαριασμό του ατόμου, ενώ αν δεν υπάρχει δυνατότητα εξόφλησης από ‘κει, μπορεί το κράτος να παρεμβληθεί στην πληρωμή του εργαζόμενου από τον εργοδότη του, και να απαιτήσει μέρος του μισθού του, έως την αποπληρωμή του χρέους…Θα έλεγε κάποιος λοιπόν, ότι με τέτοια συστήματα, η ΝΖ θα ήταν ένα από τα ισχυρότερα και πλουσιώτερα κράτη, με τα λιγότερα δυνατά σκάναδαλα οικονομικής φύσης: Αυτό δεν είναι αλήθεια, επειδή οι καταχρήσεις και κακοδιαχειρίσεις από διάφορα οικονομικά στελέχη καθώς και από οργανισμούς, τράπεζες κλπ, είναι καθημερινό φαινόμενο, ενώ τα προνόμια που απολαμβάνουν οι πολιτικοί, είναι το λιγότερο προκλητικά…
Εκτός αυτού, οι «επιδοματούχοι» (στους οποίους συγκαταλέγονται και οι συνταξιούχοι) της χώρας, είναι πάρα πολλοί και το κράτος προσανατολίζεται στο να τους κόψει πολλές παροχές για να εξοικονομήσει χρήματα, ενώ και ο επαγγελματικός στρατός και το ναυτικό της χώρας απορροφούν μεγάλα κονδύλια για τη συντήρησή τους και τους νέους εξοπλισμούς, συχνά με άστοχες αγορές (όπως πχ το πασίγνωστο HMNZS Charles Upham και τις ακατάλληλες σφαίρες για τα όπλα του στρατού )…Η χώρα δανείζεται 250 εκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα, για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα με τις πληρωμές μισθών, επιδομάτων κλπ, τα ωρομίσθια είναι υπερβολικά χαμηλά και υπάρχει κύμα φυγής -των νέων-στο εξωτερικό, ιδίως των διαφόρων επιστημόνων και γιατρών που πλήττονται περισσότερο από την πολιτική αυτή. Το εθνικό χρέος per capita ανέρχεται στα 37.000$ και το συνολικό εθνικό χρέος των ιδιωτικών εταιρειών της ΝΖ προς διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι 6πλάσιο. Οι πάντες κινούνται με κάρτες και δάνεια και υπάρχει τεράστιο εισοδηματικό χάσμα...Η φορολόγηση θεωρείται από τους περισσότερους "εξαντλητική" και τώρα προωθείται ένας νόμος που λέει οτι οι νέοι θα πληρώνονται λιγότερα -λόγω ... νεότητας, ενώ ο εργοδότης έχει δικαίωμα να "δοκιμάζει" τον νέο εργαζόμενο για περίοδο 9 μηνών (και να τον απολύει όποτε θέλει και για οποιονδήποτε λόγο, μιας και με τον νόμο πια δεν έχει κανένα εργασιακό δικαίωμα).
Φυσικά δεν χρειάζεται να πω οτι ο αλκοολισμός, είναι τρόπος ζωής εδώ, ενώ οι αυτοκτονίες είναι η πρώτη αιτία θανάτου στους νέους άνδρες και τα κορίτσια ηλικίας 17-23 ετών, όπως επίσης και στους θανάτους ηλικιωμένων...
Για την εγκληματικότητα δεν θα γράψω τίποτα εδώ, μιας και τα έχω αναφέρει σε προηγούμενο ποστ, και αναφέρονται και κάποια στοιχεία σε διάφορα άλλα ποστ, όπως πχ στα τελευταία σχόλια του ταξιδιωτικό/φωτογραφικού ποστ για το Napier...Ωστόσο, μπορείτε να δείτε στατιστικά στοιχεία και ειδικές αναφορές, στην παρακάτω ιστοσελίδα, που έχει και Μαορί διαχειριστές: Πέρα από τον δραματικό και πολιτικοποιημένο (-και υπερβολικό-) τρόπο, που παρουσιάζει τα διάφορα ζητήματα, όλες οι αναφορές, είναι αληθινές...Όλα τα χρωματισμένα σημεία πάνω στο ποστ, είναι λινκ που βγάζουν σε αντίστοιχες ιστοσελίδες...
Μέχρι το επόμενο ποστ, καλά να περνάτε και καλό Π/Σ/Κ να έχετε…
Σας φιλώ…

Sunday, April 18, 2010

Στο Art Deco Napier


(Πατήστε το play: Είναι η αξεπέραστη Billie Holiday, που "ανακαλύφθηκε" από έναν ατζέντη, να τραγουδάει στο Monette's club, το 1933...Εκείνη τη χρονιά, ηχογράφησε τα πρώτα τραγούδια της, αυτό είναι το "Your mother's son in law ", το ένα εκ των δύο, που περιλάμβανε εκείνος ο δίσκος)

Από όλες τις πόλεις που περάσαμε στο καλοκαιρινό ταξίδι μας, εκείνη που μας άρεσε περισσότερο, ήταν η πόλη του Napier(διαβάζεται Νέιπιερ)... Όταν το 1931 ισοπεδώθηκε από έναν καταστροφικό σεισμό, η πόλη ξαναχτίστηκε στο σύνολό της, στο ρυθμό Art Deco, που ήταν πολύ δημοφιλής εκείνη την εποχή...Είναι χαρακτηριστικό πώς 40 τετρ.χλμ γης που τώρα καταλαμβάνει σημαντικό μέρος της πόλης, αναδύθηκε από την θάλασσα, μετά από την σεισμική εκείνη δόνηση που σκότωσε 258 άτομα και τραυμάτισε πολλούς περισσότερους...

Το υπαίθριο θέατρο Sound Shell, στο παραλιακό μέτωπο της πόλης, φιλοξενεί κονσέρτα, συναυλίες και θεατρικές σκηνές, κυρίως κατά την καλοκαιρινή περίοδο...

Μέρος του υπέροχου περιστυλίου και των κήπων, που -εμένα προσωπικά- μου θυμίζει το αντίστοιχο περιστύλιο της Villa Jovis, στο Capri...Η μικρή διακριτική πλακέτα στη νότια πλευρά του περιστυλίου, αναφέρει πως χτίστηκε με την χορηγία των οικογενειών 2 φουρνάρηδων της πόλης, του Cecil και του Eric Thomson, "σε καιρούς ειρήνης, οικονομικού κραχ και πολέμου"...Απέναντι, η κύρια πύλη του παραλιακού πάρκου...(Άμα έχουν οι άνθρωποι όραμα...)
Το ηλιακό ρολόι, στο κέντρο του πάρκου, με τις πανύψηλες αροκάριες...
Το σινεμά της πόλης, με τον μεταλλικό Κινγκ Κονγκ από το ομώνυμο φιλμ του Πήτερ Τζάκσον, που κρυφοκοιτάζει τους περιπατητές στην παραλιακή οδό και το πάρκο...

Το άγαλμα της Πάνια( Pania of the Reef), της Μαορί πριγκίπισσας που μια μέρα αποφάσισε να κολυμπήσει στον ωκεανό για να συναντήσει το λαό της θάλασσας (τις γοργόνες), επειδή την μάγεψαν τα τραγούδια τους...Έμεινε μαζί τους για πολύ καιρό, κάποια μέρα όμως που αποφάσισε να φύγει για να γυρίσει στον αγαπημένο της στη στεριά, μεταμορφώθηκε σε θαλάσσιο ύφαλο, που εκτείνεται παράλληλα με τον κυμματοθραύστη της πόλης...Η παραλιακή οδός φέρει το όνομά της (Pania Parade) , ενώ το άγαλμα που κατασκευάστηκε το 1954, κλάπηκε το 2005 από την βάση του και επιστράφηκε 9 μέρες μετά, όταν η αστυνομία το εντόπισε στην αυλή ενός κατοίκου της πόλης(!)

To συντριβάνι του Tom Parker, στο παραλιακό πάρκο...Παρά τις κατεδαφίσεις κτιρίων στο κέντρο της πόλης, κατά τις δεκαετίες του '60, του '70 και του '80, ως βασικός ρυθμός των κτισμάτων παρέμεινε ο ρυθμός Art Deco...Αυτό έκανε την Unesco, το 2007, να ανακηρύξει την πόλη ως World Heritage site, (τόπο παγκόσμιας κληρονομιάς), 17 χρόνια μετά την κίνηση του δήμου να χαρακτηρίσει τα εναπομείναντα Art Deco κτίρια, διατηρητέα και να προχωρήσει στην συντήρησή τους... Ολόκληρο τον κατάλογο των κτισμάτων που περιλαμβάνει φωτογραφίες, κόστος επιδιορθώσεων και χάρτες, θα τον βρείτε εδώ. Το υπόλοιπο ποστ αφορά αποκλειστικά φωτογραφίες από το κέντρο και τα κτίρια της πόλης...

Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ προσωπικά την λάτρεψα, για τα κτίριά της, τον ήλιο της και τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της...Και παρά την μεγάλη εγκληματικότητα στην πόλη και σ' ολόκληρη της περιοχή του Hawkes Bay, πιστεύω θα μπορούσα άνετα να ζω εκεί...Για να μην ξεχαστώ, να σας πώ πώς ανάμεσα στα διάσημα τέκνα της πόλης, συγκαταλέγεται και ο συνθέτης John Psathas...Παιδί Ελλήνων μεταναστών, διαπρέπει σε ΝΖ και εξωτερικό, και πολλά κομμάτια του παίχτηκαν και κατά τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών αγώνων του 2004...Ένα πανέμορφο δείγμα της δουλειάς του μαζί με μια σύντομη συνέντευξή του, μπορείτε να βρείτε εδώ
Καλή βδομάδα να έχουμε, στο επόμενο μάλλον κάποιο φωτογραφικό ποστ...
Φιλιά...