Περι συστημάτων και πολιτικών στη NZ

Γενικά είμαι άτομο που προτιμά τους ανοιχτούς χώρους…Η βροχή δεν με πτοεί (ακόμα κι αν ρίχνει καρέκλες) και το μόνο που με αποθαρρύνει είναι το χιόνι…Φταίει μάλλον που πριν από αρκετά χρόνια, έσπασα το πόδι μου μετά από μια χιονόπτωση στο Βόλο, και έκτοτε το κοιτάζω με μισό μάτι, αν δεν μπορώ να κάνω όμως αλλιώς, ούτε αυτό με σταματάει…

Εδώ όμως, οι ΝΖηλανδοί, έχουν σε εκτίμηση τα εμπορικά κέντρα, γίνεται κοσμοσυρροή στα μαγαζιά, τα φαγάδικα και τους κινηματογράφους που στεγάζονται μέσα σ’ αυτά, ενώ ο φόβος της γρίπης των χοίρων, έμεινε απ’ έξω, τον χειμώνα που μας πέρασε, παρά τα απανωτά κρούσματα και θανάτους…Να δούμε πώς θα περάσει κι ο χειμώνας φέτος...Οι μικρές μου, δεν συμμερίζονται την αντιπάθεια που τρέφουμε προς αυτούς τους πολυχώρους, εγώ κι ο Ίωνας…Συχνά συναντιούνται με τις φίλες τους, στο εμπορικό κέντρο "Westfield " Riccarton, στο ομώνυμο προάστειο, για να επισκεφτούνε το σινεμά, ή να κάνουνε βόλτες…Αναγκαστικά τις συνοδεύουμε, πίνουμε καφέ σε κάποια από τις καφετέριες του ισογείου και μετά ψωνίζουμε στα σούπερ μάρκετ του εμπορικού κέντρου, και τις παίρνουμε για να γυρίσουμε πάλι πίσω στο σπίτι…Τα μαγαζιά κλείνουν από τις 5 το απόγευμα, και τώρα που άλλαξε η ώρα και σιγά-σιγά χειμωνιάζει και νυχτώνει νωρίς, όταν τελειώνει η ταινία που πήγαν να παρακολουθήσουν, και το εμπορικό κέντρο είναι άδειο, κάποια από τα τμήματά του είναι αποκλεισμένα και μόνον τα σινεμά έχουν πελάτες (τα εισιτήρια είναι πανάκριβα: 18$ ο ενήλικας, και 16$ ο ανήλικος, με το μεσαίο πακέτο ποπκορν και κόκα κόλα –5,50$ η μία- να στοιχίζουν άλλα 18$ ! Πόσο έχει πάει τώρα στην Ελλάδα, μπορεί να με ενημερώσει κανείς;)Εγώ όμως που κουβαλάω πάντα την ψηφιακή, το καταδιασκέδασα, φωτογραφίζοντας το άδειο εμπορικό κέντρο, χωρίς το πλήθος των οχλαβοούντων ΝΖηλανδών και λοιπών επισκεπτών-πελατών που το κατακλύζουν, τις υπόλοιπες ώρες της μέρας…Μπορώ να πω μάλιστα, πώς το συμπάθησα περισσότερο, αφότου το φωτογράφησα, άδειο :)

(Ακολουθούν κάποια οικονομικά στοιχεία που ανακάλυψα όντας εργαζόμενη κι εγώ, και επιφυλάσσομαι να τα συμπληρώσω μελλοντικά)Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Για να δουλέψει κάποιος στη ΝΖ, πρέπει να διαθέτει έναν ειδικό κωδικό, κάτι σαν στοιχεία εργαζόμενου, ενώ για να πληρωθεί, οφείλει να έχει ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό. Ο λόγος είναι ότι το κράτος θέλει να μπορεί να ελέγχει πληρωμές και εκταμιεύσεις, τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο, (που πολλές φορές δεν αντιμετωπίζεται και με τον καλύτερο τρόπο, στο χώρο δουλειάς του). Το βασικό ωρομίσθιο είναι 12$ (πρόσφατα πήρε αύξηση 1$) και το κράτος παρακρατεί προ της πληρωμής, το 33% του ακαθάριστου μισθού του εργαζόμενου. Αυτό γίνεται μέσω του εργοδότη, που αποδίδει άμεσα το ποσό, πρίν την πληρωμή, στο κράτος…

Σε περίπτωση που ο εργαζόμενος δουλεύει σε part-time (4ωρη) δουλειά και έχει και 2η part-time εργασία, τότε το κράτος του παρακρατεί το 24% επί του μισθού της πρώτης δουλειάς + το 45% επί του μισθού της δεύτερης. Είναι πολύ συνηθισμένο να έχουν 2 δουλειές οι άνθρωποι, και κυρίως οι νέοι, και το κράτος έχει άμεση πρόσβαση στους τραπεζικούς λογαριασμούς όλων. Μια φορά το χρόνο έρχεται ταχυδρομικά στους δικαιούχους μια επιστροφή φόρου, από παρακρατήσεις που κυρίως έχουν να κάνουν με εισφορές για την υγεία κλπ, εφόσον βέβαια δικαιούνται την επιστροφή, και φυσικά, εφόσον έχουν κάνει αίτηση για τον έλεγχο των οικονομικών τους για το προηγούμενο έτος, από την αρμόδια υπηρεσία…

Όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν εισφορές στην ACC, κάτι αντίστοιχο με το δικό μας ΙΚΑ. Αυτό έχει το δικαίωμα να αρνηθεί χειρουργικές επεμβάσεις, περίθαλψη σε νοσοκομείο ή στο σπίτι, και γενικά υπάρχουν πολλά προβλήματα με τις ιατροφαρμακευτικές παροχές εδώ…Γι αυτό λοιπόν, όσοι μπορούν και αντέχουν οικονομικά, κάνουν ασφάλεια ζωής που περιλαμβάνει φυσικά και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ώστε να έχουν ευκολότερη πρόσβαση στα νοσοκομεία και ιδιωτικά θεραπευτήρια, καθώς η ελάχιστη οικονομική επιβάρυνση σε ιδιώτη γιατρό ξεκινάει από τα 65-75$ -και φυσικά δεν μιλάμε για περιζήτητες ειδικότητες, όπως πχ καρδιολόγους, οφθαλμίατρους, γυναικολόγους, δερματολόγους κλπ...

Η 'κοινωνική' σύνταξη είναι η μόνη σύνταξη, και ανέρχεται περίπου στα 700$ το μήνα. Είναι κοινή για όλους, και μεγάλες ομάδες πληθυσμού εξαιρούνται από τα κριτήρια για την καταβολή της. Πρώην στρατιωτικοί ή άτομα με ακίνητη περιουσία, δεν παίρνουν την σύνταξη και καλούνται να ζήσουν χωρίς αυτό το βοήθημα, σε περίπτωση δε που με κάποιο τρόπο τους καταβάλλεται, τότε είναι υποχρεωμένοι να την επιστρέψουν στο σύνολό της στο κράτος. Συνηθίζεται λοιπόν οι ΝΖηλανδοί να αγοράζουν με τραπεζικό δάνειο ένα σπίτι αμέσως μόλις πιάνουν δουλειά, το οποίο -όταν πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν- πουλάνε, ώστε να μπορούν με τα χρήματα της πώλησης να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους συνήθως σε κάποιον οίκο ευγηρίας (ή σε "οργανωμένες κοινότητες" ηλικιωμένων- η βδομάδα στο φθηνότερο από αυτά στοιχίζει 800$), εκτός κι αν ήδη διαθέτουν 2ο σπίτι το οποίο επίσης νοικιάζουν ώστε να έχουν ένα σταθερό διαθέσιμο εισόδημα...Μια από τις ευνοϊκές ρυθμίσεις της νομοθεσίας, είναι οτι όλοι οι ηλικιωμένοι άνω των 70, μπορούν να επιβιβάζονται στα αστικά λεωφορεία δωρεάν για τις μετακινήσεις τους, αρκεί να μην τα χρησιμοποιούν σε ώρες αιχμής ή σαββατοκύριακα. Συμβαίνει όμως πολλές φορές, οι οδηγοί να αφήνουν εκτός τους ηλικιωμένους επιβάτες ή να τους κατεβάζουν από τα οχήματα, εφόσον δεν πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις…Οι παππούδες εξαφανίζονται από προσώπου γης, τις μέρες και τις ώρες αυτές, εκτός και αν οδηγούν: Το 4% των οδηγών στη ΝΖ, ήτι περίπου 4.000 άτομα, είναι ηλικίας άνω των 90 χρόνων! Και τα ατυχήματα είναι καθημερινά, επειδή ο επανέλεγχος διπλώματος που αφορά τις ιατρικές εξετάσεις των οδηγών- αυτών που σε κάποιες περιπτώσεις είναι ακόμα και 104 ετών, όπως μια γιαγιά από το Kaiapoi (πατήστε το παραπάνω λινκ)-, γίνεται ανα 2-5 χρόνια...Σχετικά με τους τραπεζικούς λογαριασμούς λοιπόν, τίποτα δεν είναι κρυφό για το κράτος: Σε περίπτωση χρέους πχ διαφόρων προστίμων και απλήρωτων κλήσεων,  είναι δυνατόν να απαιτηθεί εκταμίευση κατευθείαν από τον λογαριασμό του ατόμου, ενώ αν δεν υπάρχει δυνατότητα εξόφλησης από ‘κει, μπορεί το κράτος να παρεμβληθεί στην πληρωμή του εργαζόμενου από τον εργοδότη του, και να απαιτήσει μέρος του μισθού του, έως την αποπληρωμή του χρέους…Θα έλεγε κάποιος λοιπόν, ότι με τέτοια συστήματα, η ΝΖ θα ήταν ένα από τα ισχυρότερα και πλουσιώτερα κράτη, με τα λιγότερα δυνατά σκάναδαλα οικονομικής φύσης: Αυτό δεν είναι αλήθεια, επειδή οι καταχρήσεις και κακοδιαχειρίσεις από διάφορα οικονομικά στελέχη καθώς και από οργανισμούς, τράπεζες κλπ, είναι καθημερινό φαινόμενο, ενώ τα προνόμια που απολαμβάνουν οι πολιτικοί, είναι το λιγότερο προκλητικά…

Εκτός αυτού, οι «επιδοματούχοι» (στους οποίους συγκαταλέγονται και οι συνταξιούχοι) της χώρας, είναι πάρα πολλοί και το κράτος προσανατολίζεται στο να τους κόψει πολλές παροχές για να εξοικονομήσει χρήματα, ενώ και ο επαγγελματικός στρατός και το ναυτικό της χώρας απορροφούν μεγάλα κονδύλια για τη συντήρησή τους και τους νέους εξοπλισμούς, συχνά με άστοχες αγορές (όπως πχ το πασίγνωστο HMNZS Charles Upham και τις ακατάλληλες σφαίρες για τα όπλα του στρατού )…Η χώρα δανείζεται 250 εκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα, για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα με τις πληρωμές μισθών, επιδομάτων κλπ, τα ωρομίσθια είναι υπερβολικά χαμηλά και υπάρχει κύμα φυγής -των νέων-στο εξωτερικό, ιδίως των διαφόρων επιστημόνων και γιατρών που πλήττονται περισσότερο από την πολιτική αυτή. Το εθνικό χρέος per capita ανέρχεται στα 37.000$ και το συνολικό εθνικό χρέος των ιδιωτικών εταιρειών της ΝΖ προς διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα είναι 6πλάσιο. Οι πάντες κινούνται με κάρτες και δάνεια και υπάρχει τεράστιο εισοδηματικό χάσμα...Η φορολόγηση θεωρείται από τους περισσότερους "εξαντλητική" και τώρα προωθείται ένας νόμος που λέει οτι οι νέοι θα πληρώνονται λιγότερα -λόγω ... νεότητας, ενώ ο εργοδότης έχει δικαίωμα να "δοκιμάζει" τον νέο εργαζόμενο για περίοδο 9 μηνών (και να τον απολύει όποτε θέλει και για οποιονδήποτε λόγο, μιας και με τον νόμο πια δεν έχει κανένα εργασιακό δικαίωμα).

Φυσικά δεν χρειάζεται να πω οτι ο αλκοολισμός, είναι τρόπος ζωής εδώ, ενώ οι αυτοκτονίες είναι η πρώτη αιτία θανάτου στους νέους άνδρες και τα κορίτσια ηλικίας 17-23 ετών, όπως επίσης και στους θανάτους ηλικιωμένων...

Για την εγκληματικότητα δεν θα γράψω τίποτα εδώ, μιας και τα έχω αναφέρει σε προηγούμενο ποστ, και αναφέρονται και κάποια στοιχεία σε διάφορα άλλα ποστ, όπως πχ στα τελευταία σχόλια του ταξιδιωτικό/φωτογραφικού ποστ για το Napier...Ωστόσο, μπορείτε να δείτε στατιστικά στοιχεία και ειδικές αναφορές, στην παρακάτω ιστοσελίδα, που έχει και Μαορί διαχειριστές: Πέρα από τον δραματικό και πολιτικοποιημένο (-και υπερβολικό-) τρόπο, που παρουσιάζει τα διάφορα ζητήματα, όλες οι αναφορές, είναι αληθινές...Όλα τα χρωματισμένα σημεία πάνω στο ποστ, είναι λινκ που βγάζουν σε αντίστοιχες ιστοσελίδες...
Μέχρι το επόμενο ποστ, καλά να περνάτε και καλό Π/Σ/Κ να έχετε…
Σας φιλώ…