Ρενέ Καραδήμου (και- Πάσχα ήταν και πέρασε...)

Πάει και το Πάσχα λοιπόν, νά 'ταν κι άλλο...

Ενω το Μ.Σάββατο έσκασε ο τζίτζικας από τη ζέστη και την καλοκαιρία, σήμερα Κυριακή, ξημέρωσε με συννεφιά, αέρα και κρύο, οπότε δεν στήθηκε καμιά σούβλα πάλι, αλλά το κρέας ψήθηκε στο φούρνο...Τί να κάνουμε, φθινόπωρο γαρ...Αν μέσα σε όλα αυτά συμπληρώσουμε τη ζημιά που μου κάνανε τα πιτσιρίκια και μου έριξαν μια γαβάθα κόκκινα αυγά και έμεινε μόνον ένα ατόφιο (-από 40), η φετινή αβαρία τα λέει όλα...

Φάγαμε (αρνάκι ΝΖ, τί πρωτότυπο!, όπως κι εσεις δηλαδή), ήπιαμε, διασκεδάσαμε, είδαμε πολύ κόσμο, τώρα τα κεφάλια μέσα (sic)
Ένα καλό που βγήκε πάντως, ήταν οτι κατάφερα να διαβάσω μέρος των Βολιώτικων νέων από τις τοπικές διαδικτυακές εφημερίδες, και ανακάλυψα τα νεώτερα σχετικά με τη φίλη μου Ειρήνη Καραδήμου (Rene Karadimou), που παρουσίασε την πρώτη της "πρετ-α-πορτέ" επίδειξη, στον πεζόδρομο της Κονταράτου, που μεταμορφώθηκε σε Παριζιάνικο ντεφιλέ, πριν μερικές μέρες:

Ρενέ Καραδήμου: “Ούτε σκέφτομαι, ούτε σχεδιάζω με τα πόδια μου”


“Αυτό που θέλω είναι να με εμπιστεύονται οι άνθρωποι για να τους ντύσω” δηλώνει η Ρενέ Καραδήμου, η σχεδιάστρια που μπορεί να γεννήθηκε με κινητική αναπηρία, έχει όμως κερδίσει με το σπαθί της, ή πιο σωστά, με τις δημιουργίες και το ταλέντο της, την δική της, ξεχωριστή θέση, στον χώρο της μόδας. “Η μόδα είναι η μεγάλη μου αγάπη. Πολλές φορές με έχουν ρωτήσει πως νιώθω στη δουλειά μου επειδή βρίσκομαι σε αμαξίδιο. Η απάντηση που δίνω είναι πως ούτε σκέφτομαι, ούτε σχεδιάζω με τα πόδια μου, χώρια που πιστεύω ότι τελικά με ευνοεί αφού δεν κουράζομαι από την ορθοστασία, δεν χρειάζεται να περπατάω αποστάσεις και έτσι δουλεύω περισσότερο” ανέφερε η Ρενέ Καραδήμου ενώ συνέχισε: “Έτσι γεννήθηκα και το έχω δεχτεί. Με ενοχλεί κάποιες φορές, δεν θα σου πω ψέματα. Όμως από αυτή την εμπειρία έχω εξελιχθεί και έχω μάθει ότι την ζωή πρέπει να την αντιμετωπίζεις με χαμόγελο. Δεν διαφέρω καθόλου από κάποιον που περπατάει και πατάει στα πόδια του”.
Τί ζητά όμως η σχεδιάστρια από την προσωπική της ζωή; “Ελπίζω να ανακαλύψω τον άνθρωπο που θα βρει τα κουμπιά μου και εύχομαι να μην είναι στην άλλη άκρη του κόσμου...Υπάρχει ένα τραγούδι στο νέο δίσκο της Αλεξίου που λέει σε ένα στίχο: “Θέλω να γυρίζω το κεφάλι και να μένει το χαμόγελό του εκεί” ή, αν επιστρατεύσω τα λόγια της Μάρως Βαμβουνάκη: “Μου αρέσει αυτός που η ψυχή του είναι πιο βαθιά από την πληγή του”... Αυτός είναι ο ιδανικός σύντροφός για μένα”

(Το κείμενο και τις φωτό, τις πήρα από εδώ)

Με την Ειρήνη παρακολουθούσαμε ταυτόχρονα τα μαθήματα του ΔΙΕΚ στο Βόλο, εκείνη στο τμήμα του ενδύματος, κι εγώ στο τμήμα του κοσμήματος...Είναι μια πολύ τρυφερή ψυχή, που διαρκώς θέλει να μαθαίνει και να ανακαλύπτει πράγματα, κάνει σχέδια και όνειρα για το μέλλον, αλλά ταυτόχρονα ένα ειλικρινές άτομο με πολύ ισχυρή προσωπικότητα, που υποστηρίζει τη γνώμη της και γνωρίζει τα δικαιώματά της...
Μεγαλωσε σε ένα περιβάλλον με πολλή αγάπη και αμέριστη υποστήριξη από τους γονείς της και την πανέμορφη αδελφή της, τη Γεωργία, που σπουδάζει σε τομέα σχετικό με την φυσιοθεραπεία για άτομα με κινητικά προβλήματα...Η Γεωργία ήταν αυτή που έγινε πολλές φορές το μοντέλο της και πάντα έπαιρνε μέρος στις επιδείξεις μόδας του ΔΙΕΚ, φορώντας τις δημιουργίες της αδελφής της...Πέρυσι τον Απρίλιο, πήρε μέρος στο « Athens Χclusive fashion week», ένα γεγονός της μόδας , που πραγματοποιήται κάθε χρόνο και όπου η Ειρήνη παρουσίασε τις βραδινές δημιουργίες της, την 3η μέρα της εκδήλωσης...Αν θέλετε, πατήστε εδώ, στις δραστηριότητες του ΔΙΕΚ, έχει ανάμεσα στα βίντεο, και μία μικρή επίδειξη της Ρενέ (το δεύτερο) ...Δυστυχώς προσπαθούσα να το φορτώσω επί τέσσερις ώρες χωρίς αποτέλεσμα, και εν τέλει τα παράτησα...
Το βίντεο είναι από την επίδειξη μόδας και κοσμήματος του ΔΙΕΚ, τον Ιούνιο του 2009...Έγώ έλειπα, αλλά με το νετ, είμαστε όλοι μια γειτονιά, και όποιος θέλει και ψάχνει, μαθαίνει...Όλες οι φωτό των ρούχων της Ρενέ, προέρχονται από εδώ

Ελπίζω να περάσατε καλά όλοι, να διασκεδάσατε και να έχετε καλή επιστροφή στο σπίτι, όσοι πήρατε τα βουνά και τις θάλασσες, για να γυρίσετε στα πάτρια, για το Πάσχα...
Στο επόμενο, μάλλον θα έχω την Ηφαιστειακή κοιλάδα...Καιρός της είναι άλλωστε :)
Σας φιλώ όλους!