Στο Godley Heads

Update!!!!!!!!!!!!!


Ναιαιαιαιαιαιαιαιαι......Πάμε Μουντιάλ!!!!!!
Ευχαριστώωωωωωωωωω, είστε θεοί!!!

ΝΖηλανδοί, θα φάτε τη σκόνη μας...

(ακολουθεί το κανονικό πόστ)
............................................................

(πατήστε το play...Πρόκειται για τον Tiki Taane, το νεώτερο αστέρι της μουσικής σκηνής της ΝΖ, γνήσιο παιδί Μαορί...)

Την τελευταία φορά που είχαμε πάει στο Godley Heads και τα Πυροβολεία, ήτανε πριν από 2 μήνες...Είχαμε πάει μόνοι μας, σαν περίπατο, χωρίς το αμάξι, που το είχαμε αφήσει στο Taylor's mistake, αυτή τη φορά όμως πήραμε και τα παιδιά μαζί μας και φυσικά δεν περπατήσαμε όλα αυτά τα χιλιόμετρα στους λόφους, αλλά φτάσαμε στις Στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ακρωτηρίου, στο άνοιγμα του λιμανιού του Lyttelton με το αυτοκίνητο...Είχε σχετικά καλό καιρό αλλά φροντίσαμε να έχουμε κάποια μπουφαν μαζί μας, μιας και ο καιρός είναι γενικά ευμετάβολος...

Περίμενα οτι θα δω ανθισμένες πλαγιές, αλλα δεν υπήρχε τίποτε άλλο πέρα από μακρύ χορταρι που κυμμάτιζε από τον άνεμο, ενώ τα σύννεφα έριχναν τις σκιές τους πάνω στην θάλασσα...Φυσικά φωτογράφισα ό,τι δεν είχα φωτογραφίσει την προηγούμενη φορά, καθώς τότε ο καιρός ήταν κλειστός, με πολλά σύννεφα και όλες οι φωτό βγήκαν πολύ σκοτεινές...Ένας φεγγίτης φωτογραφημένος μέσα από ένα υπόγειο αμπρί...Τα πυροβολεία δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ παρά μόνον κατασκευάστηκαν προληπτικά, στελεχώθηκαν με στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό και αργότερα όλος ο εξοπλισμός αποξηλώθηκε...Ό,τι έχει απομείνει είναι οι στιβαρές εγκαταστάσεις των κτιρίων, κατασκευασμένες από ενισχυμένο σκυρόδεμα, που τις επισκέπτονται πολλοί τουρίστες και ντόπιοι, είτε κατα τη διάρκεια της βόλτας τους είτε απλώς ως τουριστική ατραξιόν...Στην κορυφή του ακρωτηρίου, υπάρχουν ακόμα κάποιες εγκαταστάσεις του ΝΖηλανδικού στρατού, φυσικά κλειστές για το κοινό, που φυλάσσονται από φρουρές που κάνουν βάρδιες και διατηρούν και καμουφλαρισμένα αντιαεροπορικά κανόνια...

Κατά τα άλλα, το σκοτάδι που κυριαρχεί μέσα στα υπόγεια είναι επιβλητικό ενώ όλοι οι αεραγωγοί, τα περάσματα, οι δίοδοι έκτακτης ανάγκης είναι κλειστοί με συρματόπλεγμα και δυστυχώς με συσσωρευμένα σκουπίδια, μπουκάλια, πευκοβελόνες από τα δέντρα, και κυριαρχεί η υγρασία και η βαριά οσμή της μούχλας...Σε μία από τις υπόγειες εγκαταστάσεις ανάβουν φώτα με φωτοκύτταρο, ενώ για να επισκεφτεί κάποιος τις άλλες 2, πρέπει να έχει μαζί του ισχυρό φακό ή πυρσό, διαφορετικά η κατάβαση στις στενές σκάλες μπορεί να αποβεί επικίνδυνη...Ο καθαρός αέρας όπως και νά' χει είναι μεγάλη παρηγοριά και μου κάνει μεγάλη εντύπωση που σ' αυτόν τον χώρο κάποτε ζούσαν και κινούνταν καθημερινά 2.500 άτομα...Είναι αλήθεια όμως οτι κάποια από τα κτίρια προσωπικού κατεδαφίστηκαν, ενώ τα υπόλοιπα τα χρησιμοποιεί ακόμα ο στρατός...Είναι πανέμορφο όμως το μέρος, με καταπληκτική θέα, ο ωκεανός ανοίγεται μπροστά απέραντος, αν και σίγουρα οι χειμώνες θα ήταν πολύ δύσκολοι, καθώς οι θύελλες θαλασσοδέρνουν το ακρωτήριο, και πάλι όμως να ανοίγεις το παράθυρο και να αντικρύζεις τη θάλασσα στο ξημέρωμα, θα ήταν μαγεία...Φυσικά οι φράχτες παραμένουν στη θέση τους, καθώς όλη η περιοχή βρίθει από πρόβατα και για να μείνουν οι εγκαταστάσεις καθαρές και να διασωθούν τα ελάχιστα δέντρα που αντέχουν τον καιρό (καθώς μόνον το συγκεκριμμένο μέρος διατηρεί υψηλή βλάστηση)Τα πιτσιρίκια εξαντλήθηκαν και είπαν (προς διαμαρτυρία) να πάρουν ένα υπνάκο πάνω στα τοιχεία του συγκεκριμένου πυροβολείου...Τις απείλησα οτι θα τις φωτογραφήσω και θα τις βάλω στο μπλογκ αλλά δεν πτοήθηκαν, ορίστε λοιπόν :)Ο ωκεανός, ο ουρανός και η γραμμή του ορίζοντα, χωρίς σχόλια...Παρά την επιθυμία όμως των κοριτσιών να φύγουμε αμέσως , αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ακόμα ένα παρατηρητήριο, 1 ,5 χλμ. πιο κάτω, ακριβώς πάνω στο άνοιγμα του λιμανιού...Στο ίδιο σημείο στεκόταν κάποτε ο ξύλινος φάρος του Lyttelton, από τον οποίον απομένει πια μόνον η τσιμεντένια βάση του, καθώς πλέον έχει αντικατασταθεί από ηλεκτικό φάρο σε άλλη τοποθεσία και έχει μεταφερθεί ως νεώτερο μνημείο κι αυτός, στην ανατολική πλευρά της πόλης και είναι επισκέψιμος από τους τουρίστες...Η σκοπιά μέσα είναι "διακοσμημένη" με πολύχρωμα γκράφιττι, αλλά η ζημιά στους τοίχους είναι ελάχιστη σε σχέση με την εγκατάλειψη όλων των χώρων των πυροβολείων... Τουλάχιστον είναι ένα δείγμα ύπαρξης ζωής...Η θέα φυσικά, καταπληκτική...Ο δρόμος του γυρισμού προς το parking των αυτοκινήτων, κάτω από τον πανέμορφο ουρανό (ετοιμάζω σχετική ανάρτηση, με ουρανούς, σύννεφα κλπ...)Και η τελευταία μου υπερπαραγωγή :), φωτογραφημένη στο αγαπημένο μας καφέ στο Sumner...

Και μια παράκληση προς τα παιδιά της Εθνικής Ελλάδος:
Παιδιά, οι ΝΖηλανδοί με έχουνε πρήξει με το χαζο-ράγκμπυ τους...Τώρα που πέρασαν Μουντιάλ, έχω μια ελπίδα να δώ και ποδόσφαιρο στα κανάλια τους...
Pleaseeeeeeeeeeee, κάντε ό,τι είναι δυνατόν να περάσετε, δεν θα αντέξω Μουντιάλ με τον κάθε άσχετο μέσα, που δεν ξέρει πού του παν' τα τέσσερα από το σπορ...