Bracelets

Βραχιόλια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Earings

Σκουλαρίκια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Necklaces

Περιδέραια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Hairpins

Καρφίτσες με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Rings

Δαχτυλίδια με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Special Constructions

Ειδικές κατασκευές με ασήμι 925 και πολύτιμες πέτρες

Tuesday, June 29, 2010

Έντομα και αράχνες της ΝΖ


Μιας και είμαι φανατική των Cure, δεν θα μπορούσα παρά να βάλω αυτό το τραγούδι, για μουσική υπόκρουση του ποστ...Πατήστε το play...

Έντομα και αράχνες της ΝΖ, στενές επαφές τύπου "Αρτάνις"

(ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Όποιος σιχαίνεται τα έντομα, καλό είναι να αποφύγει να δει το ποστ)
Η ΝΖ λόγω της γεωγραφικής της απομόνωσης, ανέπτυξε μια μοναδική βιοποικιλότητα, σε ζώα και έντομα, ακόμα και στις αράχνες και κάποια θαλάσσια είδη... Καθώς στην χώρα δεν υπήρχαν καθόλου θηλαστικά(*) παρά μόλις 2 είδη νυχτερίδων (από τα οποία το ένα εξαφανίστηκε, αλλά ένα είδος της Αυστραλίας μετανάστευσε μαζικά στη ΝΖ και κατέλαβε τη θέση του) τα περισσότερα από τα έντομα, ανέπτυξαν μοναδικά χαρακτηριστικά, όπως το γιγαντιαίο μέγεθος...Μιας και ποτέ δεν φοβόμουν τα κάθε λογής ζουζούνια, ήμουν ανυπόμονη να συναντήσω κάποια από τα είδη αυτά(**)...Αυτό το ποστ έρχεται σαν συνέχεια της ανάρτησης-αφιέρωμα στον συνμπλόγκερ Έκτορα... Μπορείτε να δείτε:

Το λεγόμενο stick insect, το συγκεκριμένο μάλλον είναι νεαρό αρσενικό argosarchus horridus, που όταν ωριμάζει ηλικιακά φτάνει τα 15 εκατοστά...Οι περισσότεροι πληθυσμοί των εντόμων αυτών (argosarchus, acanthoxyla και cleitarchus spp, που συνολικά μετράνε 20 είδη), αποτελούνται κυρίως από θηλυκά άτομα που γεννάνε τα αυγά τους χωρίς την μεσολάβηση αρσενικού...
Μια γιγαντιαία αρσενική λιβελούλη του είδους Uropetala carovei, πολύ κοινωνική :) Άλλο που δεν ήθελα και 'γω...

Ένα σκαθάρι huhu, μήκους 3,5 εκατοστών...Αν δεν το πιάσεις σωστά και με προσοχή, μπορεί να τραυματιστεί, ή να γυρίσει και να σε δαγκώσει...Βασικά είναι ακίνδυνο, απλά προκαλεί πολύ πόνο, το δάγκωμά του...Τις προνύμφες του, μήκους 7 εκ., τις τρώγανε παλιά οι Μαορί, οι οποίοι μάλιστα διατείνονται οτι έχουν τη γεύση butter chicken...Να μου λείπει η λιχουδιά ;Ρ

Ένας -επίσης πολύ φιλικός- τζίτζικας, του είδους Amphipsalta Zelandica (επί μισή ώρα προσπαθούσα να καταλάβω περί ποίου είδους πρόκειται, από τα 36 που διαθέτει η ΝΖ...Αν βρείτε άκρη, πείτε μου κι εμένα που ακόμα ψαχνομαι: Κοιτάξτε εδώ (λινκ)

Ένα σκαθάρι το οποίο ανήκει μάλλον σε κάποιο άγνωστο υποείδος του Navomοrpha lineata...Όσο κι αν έψαξα σε αντίστοιχες ιστοσελίδες, δεν κατάφερα να βρω την επακριβή ονομασία του, τελικά είδα πώς δεν ήμουν η μόνη:
http://www.skylark.co.nz/wp/mystery-navomorpha-longhorn-beetle/

Μία κάμπια του είδους Tyria jacobaeae Linnaeus, η αλλιώς όπως είναι γνωστή, Cinnabar moth, ένα έντομο που εισήχθηκε στην χώρα, από την Ασία, σαν βιολογικός τρόπος καταπολέμησης του φυτού Σενέκιο, που είναι δηλητηριώδες για τα βοοειδή και τα υπόλοιπα ζώα που εκτρέφονται στη ΝΖ... Εδώ, επί το έργον...Η πεταλούδα της έχει λαμπερό κόκκινο-κεραμιδί χρώμα, όπως το ορυκτό κινναβάρι...
Στην κάτω φωτό, μια πεταλούδα του είδους Nyctemera amicus, που επίσης τρέφεται από το ίδιο φυτό, στην αυλή του σπιτιού...

Μια ωραιότατη και ιδιαιτέρως χοντρή γκρίζα σπιτοαράχνη, του είδους Badumna longinqua, που πήγε και εγκαταστάθηκε στο γραμματοκιβώτιό μας, στην έξοδο της αυλής...Εντελώς ακίνδυνη, εξαφανίστηκε προς άγνωστη κατεύθυνση αμέσως μετά τη φωτογράφηση...Βέβαια μπορεί να ήρθε κατά το σπίτι μεριά, ή να πήγε στον γείτονα...

Και μία του είδους Supunna picta (L.Coch), που τη βγήκαν τα παιδιά να περιφέρεται στο πάτωμα της κουζίνας, και παρά τον φόβο τους (αυτή την αραχνοφοβία δεν ξέρω από που την πήραν τα παιδιά μου) την μάζεψαν σε ένα πλαστικό τάπερ και της κάνανε έξωση... Επίσης εντελώς ακίνδυνη...

Ως γνωστό, όλα τα χρωματισμένα σημεία στο ποστ (εκτός από την προειδοποίηση, στην κορυφή της ανάρτησης), είναι λινκ και σας βγάζουν σε αντίστοιχες ιστοσελίδες...Στο επόμενο, διάφορα ζώα της θάλασσας, που επίσης συναντήσαμε, στη ΝΖ...Θα τα έβαζα στο ίδιο ποστ μαζί με τα ζουζούνια, αλλά θέλει πολύ περισσότερο ψάξιμο και δεν προλαβαίνω...

ΥΓ1. (*) όταν λέω οτι η χώρα πριν την έλευση των ανθρώπων δεν είχε άλλα θηλαστικά πλην των νυχτερίδων, εννοείται πώς δεν μετράω για ευνόητους λόγους τις φώκιες kekeno και τα θαλάσσια λιοντάρια, που ζουν στις ακτές της από πάντα...
ΥΓ2.(**) Οι 6 πρώτες φωτό, τραβήχτηκαν στην Ηφαιστειακή κοιλάδα Waimangu και όλα τα έντομα αντιμετωπίστηκαν με προσοχή και σεβασμό...Αυτό κανονικά θα έπρεπε να εννοείται για όλα τα πλάσματα, αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι συνήθως δεν σταματάνε μπροστά σε τίποτα...

Καλό απόγευμα!!!

Friday, June 25, 2010

Ζωή στη ΝΖ

Λοιπόν, εγώ ήρθα εδώ υπο άλλες συνθήκες και για περιορισμένο χρονικό διάστημα.. Δεν με ενδιαφέρει να μεταναστεύσω μόνιμα, αλλά πρόκειται να μείνουμε στη χώρα για 3+2 χρόνια, και μετά θα επιστρέψουμε στην πατρίδα... Ωστόσο, καθώς παραμένω ξένη υπήκοος (χωρίς ιθαγένεια/εντοπιότητα, αντίθετα από τους περισσότερους νεομετανάστες στη ΝΖ, που την έχουν κερδίσει μέσω των  γονιών τους- που κάποτε μετανάστευσαν στη ΝΖ και την εποχή της οικονομικής κρίσης της ΝΖ διάλεξαν να επιστρέψουν), αντιμετωπίζομαι από τα ΝΖηλανδικά συστήματα ως οποιαδήποτε άλλη μετανάστις, που δεν έχει πρόταση εργασίας από κάποια εταιρεία/οργανισμό -ωστε να απολαμβάνει κάποιες ειδικές παροχές και δικαιώματα-, και  τυχαίνει να βρίσκεται στην χώρα ως συνοδός ατόμου με σύμβαση εργασίας...
Επειδή όμως αρκετοί ενδιαφέρονται να μάθουν για τη ΝΖ ως χώρα εγκατάστασης, αποφάσισα να κάνω αυτό το ποστ, ελπίζοντας να τους κατατοπίσω, βασισμένη αποκλειστικά στις δικές μου προσωπικές εμπειρίες:
Η ζωή στη ΝΖ, έχει κάποιες βασικές προϋποθέσεις, οι οποίες αφορούν το τρόπο ζωής, την παιδεία, την ασφάλεια, τα εργασιακά και την περίθαλψη...
Σχετικά με τον τρόπο ζωής, πρέπει να καταλάβουμε πώς δεν μοιάζει με την Ελλάδα ούτε στο ελάχιστο...Κοινωνική ζωή δεν υπάρχει και πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ψυχολογικά να αντιμετωπίσεις μεγάλη μοναξιά, ως άτομο αλλά και ως οικογένεια, καθώς όλοι κλείνονται στα σπίτια τους από τις 7 το απόγευμα, και οι διασκεδάσεις που προτείνονται για ολόκληρη την οικογένεια είναι ελάχιστες...Εδώ οι ενήλικοι βγαίνουν μόνοι τους, η κοινή διασκέδαση είναι το μπαρ/αλκοολ, και τα παιδιά τα φυλάνε οι baby sitters...Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι από τον νόμο να μην αφήνουν μόνο στο σπίτι ένα παιδί μικρότερο των 14 ετών, και η φυσική τιμωρία (στην οποία καταφεύγουν κάπου-κάπου, παραδοσιακά, οι Έλληνες γονείς), απαγορεύεται επίσης δια νόμου...
Η φοίτηση στα δημόσια σχολεία είναι δωρεάν, αλλά υπάρχει ένα υποχρεωτικό ετήσιο ποσό-συνεισφορά για όλα τα παιδιά, που συνήθως δεν ξεπερνά τα 400$ το χρόνο, ανα παιδί...(Στην περίπτωση των international students, δλδ τους μαθητές από ξένες χώρες που έρχονται ασυνόδευτοι/με student visa, αυτοί πληρώνουν δίδακτρα ακόμα και στα δημόσια σχολεία, ύψους 14.000$ το χρόνο)...
Τα παιδιά είναι υποχρεωμένα να φορούν την στολή του σχολείου τους και να χρησιμοποιούν μόνον τα επιτρεπόμενα προϊόντα που επιβάλει το κάθε σχολείο ξεχωριστά, τα έξοδα αυτά φτάνουν ή και ξεπερνούν κάποιες φορές τα 800$ ανα παιδί...Το καλό είναι οτι μέσα στα σχολεία λειτουργούν αγορές μεταχειρισμένων στολών, που είναι σαφώς οικονομικότερες...
Για παράδειγμα, εγώ έχω δίδυμες κόρες 14 ετών, και φέτος (1η χρονιά στο Papanui high school), χρειάστηκαν από 1 χειμωνιάτικη και 1 καλοκαιρινή φούστα η καθεμιά, 2 πουκάμισα (χειμωνιάτικο και καλοκαιρινό), πουλόβερ με τον θυρεό του σχολείου, μπουφάν αποκλειστικά του σχολείου, στολή γυμναστικής του σχολείου, ακόμα και παπούτσια συγκεκριμμένης φίρμας, κάλτσες και καλσόν ορισμένου τύπου...Οι χειμωνιάτικες φούστες (κιλτ) στοίχισαν 160$ έκαστη, το πουλόβερ 80$, το μπουφάν 110$, η καλοκαιρινή φούστα 60$, τα παπούτσια 90$ κλπ...

Το χειρότερο πράγμα που συμβαίνει στα ΝΖηλανδικά σχολεία είναι το bullying (νταηλίκι), το οποίο είναι εκτός ελέγχου και θεωρείται σχεδόν βέβαιο οτι θα συμβεί οποιαδήποτε στιγμή της φοίτησης σε ΝΖηλανδικό σχολείο, τόσο προς ντόπια όσο και προς ξένα παιδιά...Δυστυχώς στη ΝΖ δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο που προστατεύει τους μαθητές αλλά και τους καθηγητές από το bullying...Το μοναδικό όπλο των σχολείων, απέναντι στους νταήδες είναι η αποβολή, και μόνον όταν η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο -και πλέον δεν μπορεί να αποσιωπηθεί το γεγονός ή να αγνοηθεί-, η αστυνομία δεν επεμβαίνει (διότι δεν έχει δικαιοδοσία -αφού δεν υπάρχει νόμος) και οι νταήδες μένουν ατιμώρητοι ακόμα και με απόπειρα ανθρωποκτονίας!
Ένας βασικός τρόπος αυτοπροστασίας από το bullying, είναι η επιλογή του καταλληλότερου σχολείου για το/τα παιδί/δια: Παίζει μεγάλο ρόλο το προάστιο που θα μείνεις...Για παράδειγμα, περιοχές του Christchurch όπως το Mairehau και το Linwood έχουν αντίστοιχα τα πιο κακόφημα σχολεία στην πόλη, οπότε πριν εγκατασταθείς σε μια συνοικία που σε ενδιαφέρει, πρέπει να κάνεις έρευνα...Τα κακόφημα σχολεία έχουν χαμηλότερα στάνταρντ εκπαίδευσης, και τα ενοίκια των σπιτιών στις περιοχές των καλών σχολείων είναι πολύ ανεβασμένα επειδή υπάρχει μεγάλη ζήτηση από τους γονείς για μία θέση στα σχολεία αυτά, (όμως αυτό δεν σημαίνει οτι ακόμα κι εκεί, τα παιδιά μπορεί να είναι ασφαλή)...Ταυτόχρονα οι περιοχές που διατηρούν τέτοια σχολεία, θεωρούνται "ασφαλέστερες" και είναι ακριβές γενικώς…
Η κάθε τάξη συνήθως έχει 30-32 μαθητές και ανάμεσα στα άλλα μαθήματα/project, τα παιδιά μαθαίνουν επίσης μαγειρική, ραπτική, κατασκευή παιχνιδιών και αντικείμενων, μουσική κλπ…Τώρα το ΝΖηλανδικό υπουργείο παιδείας θέλει να καταργήσει το σύστημα αυτό, και να προσθέσει περισσότερα μαθηματικά και φιλολογικά μαθήματα και συναντά αντιδράσεις από τους γονείς, που φοβούνται πως οι μαθητές των προηγούμενων ετών θα αντιμετωπίζονται ως κατώτεροι μαθησιακά…Η κυβέρνηση όμως συνεχίζει στο σχέδιό της και θέτει 'national standards' απόδοσης των μαθητών, δηλαδή βασικές γνώσεις, σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που μέχρι τώρα βασιζόταν αποκλειστικά στα projects...
Κάτι που έμαθα πρόσφατα  (και έγινα έξαλλη) και που αφορά ορισμένα σχολεία -μαζί και το σχολείο των παιδιών μου-, είναι οτι υπάρχουν συστήματα που φακελώνουν τα παιδιά, μέσω της καταγραφής των δακτυλικών τους αποτυπωμάτων, και που χρησιμοποιούνται για "τον έλεγχο των σχολικών δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα μέσα στο ίδιο το σχολείο", πχ τη δανειστική βιβλιοθήκη, ή τα εργαστήρια! Δηλαδή το σχολείο έχει ηλεκτρονικές συσκευές, στις οποίες τα παιδιά είναι υποχρεωμένα να σαρώνουν τα δακτυλικά αποτυπώματα τους, (ωστε το σχολείο να ξέρει ποιος εξοπλισμός/βιβλίο πήγε σε ποιο παιδί, ωστε να μην χάνονται χρήματα του σχολείου- όχι για να ελέγχεται η απόδοση του μαθητή!)
Κατά τα άλλα όμως, αφήνουν τους νταήδες να δρουν ανενόχλητοι!

Σχετικά με την τεταρτοβάθμια εκπαίδευση τώρα: Τα ΝΖηλανδικά πανεπιστήμια πληρώνονται και με το μάθημα, στην περίπτωση των ξένων φοιτητών (ενώ οι ντόπιοι πληρώνουν συνήθως με το χρόνο σπουδών) αλλά θεωρούνται από τα καλύτερα του κόσμου (στην πραγματικότητα έχουν μόλις 1 πανεπιστήμιο στη λίστα των 100 καλύτερων παγκοσμίως) και ως εκ τούτου έχουν πολλούς ξένους φοιτητές που στην ουσία είναι αυτοί που τα κρατάνε σε λειτουργία, καθώς οι περισσότεροι φοιτητές ΝΖηλανδικής καταγωγής, αμελούν να αποπληρώσουν τα δίδακτρα, ή τα δάνεια που έχουν λάβει από τις τράπεζες...
Για αυτόν το σκοπό, το κράτος κάνει μεγάλα ανοίγματα στο εξωτερικό και κυρίως προς την Κίνα, την Κορέα και την Ιαπωνία, ώστε να προσελκύσει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα πανεπιστήμια της χώρας...Κάθε international φοιτητής, πληρώνει ποσό 20.000$-40.000$ τον χρόνο, ανάλογα με τη σχολή(οι ιατρικές είναι οι ακριβότερες), ενώ οι ντόπιοι φοιτητές, πληρώνουν από 8.000$-10.000$ το χρόνο, και δεδομένου οτι υπάρχουν ανείσπρακτα δίδακτρα πολλών εκατομμυρίων, είναι φυσικό κι επόμενο, το ΝΖηλανδικό κράτος να στρέφεται στους ξένους, οι οποίοι υποχρεούνται να πληρώσουν προκαταβολικά το ετήσιο κόστος σπουδών...
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε το λινκ: http://artanis71.blogspot.com/2009/03/blog-post.html
Συνήθως οι λευκοί μετανάστες δεν έχουν πρόβλημα, όμως οι Ασιάτες και οι Ινδοφιτζοανοί αντιμετωπίζουν πολύ συχνά, ρατσιστική συμπεριφορά, ανάλογα με τους χώρους στους οποίους κινούνται και εργάζονται…Για να γίνω σαφής, υπάρχουν συγκεκριμένα «θερμά» σημεία μέσα στην πόλη, όπου συγκεντρώνονται τα λούμπεν στοιχεία της ΝΖηλανδικής κοινωνίας και προκαλούν επεισόδια και άλλα, αλλά είναι γεγονός πώς μετά από μια ορισμένη ώρα δεν είναι ασφαλές για κάποιον να περιφέρεται πεζός, ακόμα και στο κέντρο της πόλης, όπως και να κουβαλά πάνω του χρήματα, πράγματα αξίας ή να είναι ντυμένος με (όπως και να έχει αναρτημένα έξω από το σπίτι του) εθνικά σύμβολα…Πρέπει οπωσδήποτε να διαθέτει άδεια οδήγησης από την χώρα του και εν καιρώ να βγάλει ΝΖηλανδική, ώστε να οδηγεί και να μπορεί να κυκλοφορεί χωρίς πρόβλημα, καθώς οι αποστάσεις είναι τεράστιες και το ζήτημα ασφαλείας είναι επίσης πολύ μεγάλο…
Σχετικά με τα εργασιακά/ασφαλιστικά κλπ, μπορείτε να δείτε:
Επίσης: για να γίνει ανανέωση της βίζας εργασίας, πρέπει να υπάρχει έγγραφη δήλωση από τον εργοδότη που να πιστοποιεί την πρόσληψη του ατόμου, καθώς και την συνέχιση της υπαρξης αυτης της θέσης για τον εργαζόμενο που την αιτείται, σε περίπτωση δε που μείνει άνεργος, πρέπει αμέσα να βρει νέα δουλειά, διότι ο κίνδυνος απόσυρσης της βίζας και ο αναγκαστικός επαναπατρισμός είναι σχεδόν βέβαιος…Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση που βρεθεί υπόλογος για νομικής φύσης ζητήματα, όμως μετά την πάροδο συγκεκριμένου χρονικού ορίου, μπορεί να ζητήσει να πάρει την υπηκοότητα, περνώντας από ένα τεστ γνώσης της Αγγλικής γλώσσας, και μόνον διαθέτοντας πάλλευκο ποινικό μητρώο, ενώ πρέπει να δηλώσει και πίστη/ορκο στη Βασίλισσα…
Μετά από μία τριετία ως εργαζόμενος, μπορεί να αιτηθεί και να λάβει δάνειο για αγορά σπιτιού, από τις ΝΖηλανδικές τραπέζες, και ειδικά από εκείνη στην οποία κατατίθενται από το κράτος, ένα ελάχιστο μέρος των φόρων επί του μισθού του που του παρακρατεί αναλογικά κάθε βδομάδα, μέσω της πληρωμής του…
Σχετικά με τα ζητήματα υγείας που είναι δυνατόν να προκύψουν στη ΝΖ: Καταρχήν η ΝΖ απαγορεύει την παροχή βίζας σε άτομα με μεγάλο σωματικό βάρος και συγκεκριμένα προβλήματα υγείας, επίσης στην περίπτωση που μιλάμε για γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης, εκτός από το οτι οφείλουν να διαθέτουν το ποσό των 9.000$ για τα βασικά έξοδα της γέννας, από το 2006 και μετά, δεν δίνει αυτομάτως την υποκοότητα στο παιδί τους και κατά προέκταση και σε αυτές, ενώ ενδέχεται να ζητηθεί από την μέλλουσα μητέρα να εγκαταλείψει τη χώρα και να γεννήσει το παιδί της στην πατρίδα της, και να επιστρέψει μετά την γέννηση, όπως συνέβη στην περίπτωση μιας Γαλλίδας φοιτήτριας η οποία ειδοποιήθηκε από τις αρχές ότι έπρεπε να εγκαταλείψει τη ΝΖ για να γεννήσει στην Γαλλία, ενώ για να την αναγκάσουν να φύγει, της διέκοψαν την βίζα με αποτέλεσμα να την κηρύξουν παράνομη στη χώρα…
Κατά τα άλλα, ο βασικός όγκος των ασθενών εδώ, καταφεύγει σε παθολόγους γιατρούς, οι οποίοι διαχειρίζονται σχεδόν όλες τις ιατρικές καταστάσεις…Ειδικότητες υπάρχουν, αλλά οι νεαροί ΝΖηλανδοί που σπουδάζουν στα πανεπιστήμια της ΝΖ, εγκαταλείπουν την χώρα και εγκαθίστανται σε άλλες χώρες για να εξασκήσουν την Ιατρική όπως η γειτονική Αυστραλία, και η Αγγλία…Το αποτέλεσμα είναι οι ασθενείς να περιμένουν για μήνες προκειμένου να εξεταστούν από τον γιατρό που τους ενδιαφέρει, καθώς υπάρχει μεγάλη σειρά αναμονής στα νοσοκομειακά ιατρεία, αφού δεν υπάρχουν αρκετοί ιδιώτες, (οι οποίοι είναι και πανάκριβοι), ενώ οι ανασφάλιστοι μετανάστες αντιμετωπίζονται ως παρίες από τα Δημόσια νοσοκομεία…Έτσι λοιπόν, αν κάποιος αρρωστήσει -αντί να πάθει πχ κανένα τροχαίο το οποίο καλύπτεται-, θα πρέπει να απευθυνθεί στους ιδιώτες γιατρούς, αρκεί οι ειδικότητές τους να υπάρχουν...Για παράδειγμα να αναφέρω, πώς σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχουν μόλις 2 αλλεργιολόγοι, ένας στο Βόρειο Νησί και ένας στο Νότιο, ενώ στο Christchurch υπάρχει και ένα ιδιωτικό ιατρείο για παιδιά, και να φανταστείτε πώς 400.000 άτομα στην χώρα, έχουν δυσανεξία μόνο στην γλουτεΐνη, ενώ για ένα ραντεβού σε ιδιώτη δερματολόγο, έπρεπε να περιμένουμε ένα δίμηνο, και μας το ανέβαλαν και άλλες 2 φορές (180$ η πρώτη επίσκεψη, και 176$ η δεύτερη, άλλους 2 μήνες μετά…)
Φυσικά η περίθαλψη δεν είναι δωρεάν, ακόμα και η ακτινογραφία ή η γάζα, καθώς και η οποιαδήποτε μεταφορά με ασθενοφόρο, πληρώνεται, ενώ ακόμα και αν -υποθετικά- οι ασθενείς δικαιούνται κάλυψη από το ACC (το ΝΖηλανδικό ΙΚΑ) για εξετάσεις ή θεραπείες, πιθανόν να δούνε το μπιλιέτο να καταφθάνει με το πρωινό ταχυδρομείο, όπως συνέβη και σ' εμένα, χθες, και από το πουθενά πρέπει να -ξανα-πληρώσω περίθαλψη...

Είναι σημαντικό λοιπόν, όποιος ενδιαφέρεται να έρθει στη ΝΖ για να μείνει και να εργαστεί, πρέπει να έχει ένα σημαντικό ποσό στη διάθεσή του, για τα πρώτα έξοδα και τα έκτακτα ζητήματα που πιθανόν θα προκύψουν, όπως και να έχει μεγάλα αποθέματα υπομονής και επιμονής...Για όλα όσα αναφέρω στο ποστ, έχω ιδία πείρα, για οτιδήποτε άλλο, πληροφορίες και απορίες, κοιτάξτε την επίσημη ιστοσελίδα- λινκ: http://www.immigration.govt.nz/
Επίσης, μπορείτε να δείτε και το παρακάτω μπλογκ, που ασχολείται αποκλειστικά με τα ζητήματα της μετανάστευσης στη ΝΖ, από τη μεριά των ίδιων των μεταναστών
http://emigratetonewzealand.wordpress.com/
Μέσα στα ποστ που δίνω σε λινκ, υπάρχουν άλλα λινκ, που μπορείτε να ψάξετε...
ΟΙ φωτό προέρχονται κυρίως από τους χώρους του Arts Center, τις καφετέριες και το θέατρο που στεγάζονται στο συγκρότημα κτιρίων που το αποτελούν...
Καλό Σ/Κ να έχουμε, καλησπέρα από ΝΖ...
.....................................................................

ΥΓ. Τα σχόλια του ποστ, υπάρχουν, αλλά εσείς οι αναγνώστες δεν μπορείτε να τα δείτε...Θα μπορούσα βέβαια να σβήσω τα επίμαχα σχόλια/υβρεολόγιο ενός κάποιου αυτοδιαφημιζόμενου "δόκτορος", αλλά επειδή ξέρω οτι χρησιμοποιεί το ποστ αυτό για να κάνει επίδειξη σε γνωστά ιντερνετικά φόρουμ, τα κρατάω κρυμμένα μέχρι νεωτέρας...Επειδή έχει ο καιρός γυρίσματα, αν και το έχει συνήθειο να εκτίθεται μόνος του ;)




Monday, June 21, 2010

Artanis στα σύννεφα (2ο μέρος)


Πατήστε το play

Εδώ και καιρό, ετοίμαζα το 2ο μέρος του ποστ των σύννεφων, ήρθε λοιπόν η ώρα να αναρτηθεί...Κάποιες από τις φωτό είναι μεμονωμένες και τραβήχτηκαν όλον τον προηγούμενο καιρό, κάποιες άλλες (οι πιο πρόσφατες) όμως ανέβηκαν σε σειρά...


Φ1: Αντανακλάσεις των σύννεφων στα νερά του δέλτα των Avon & Heathcote...Η φωτό τραβήχτηκε μέσα από το αμάξι, και είναι μία από τις εκατοντάδες που έχω τραβήξει στο ίδιο αυτό σημείο...
Φ2,3,4: Στο δέλτα των ποταμών, κατά τη διάρκεια ενός από τους πολλούς περιπάτους μας στην περιοχή...
Φ5,6,7: Λίγο αργότερα την ίδια μέρα, στο New Brighton...Τα πυκνά σύννεφα και η καταιγίδα πάνω από τον ωκεανό...
Φ8: Το αγκυροβόλιο των ιστιοπλοϊκών στην Corsair bay, ο φάρος και το Diamond harbour, κάτω από τα σύννεφα της Akaroa...Στην άκρη φαίνεται το Quail island (το οποίο δεν έχουμε επισκεφτεί ακόμα, αλλά θα πάμε την Άνοιξη) και λειτουργούσε μέχρι τα μέσα του αιώνα ως χώρος απομόνωσης λεπρών...Είναι η "Σπιναλόγκα" της ΝΖ...
Φ 9, 10: Από τη διαδρομή από Queenstown προς το Christchurch...Ένα φουσκωτό βαμβακένιο σύννεφο και ένα σχήμα σαν δρακοκέφαλο, πάνω από το όρος Μελίνα, στο κεντρικό Οτάγκο...
Φ11: Η απέναντι ακτή, το βόρειο New Brighton, φωτογραφημένο από το Sumner...Φ12: Λοφοκορφή με δέντρα, κοντά στη λίμνη Ταούπο, στο Βόρειο Νησί...Φ13: Ιστιοπλοϊκό κοντά στην έξοδο του δέλτα Avon & Heathcote, στην περιοχή Redcliffs...
Φ14: Μονοπατάκι πάνω από την ακτογραμμή στο Godley Heads, με φόντο τα σύννεφα και τον ωκεανό...
Φ15: Τοπίο κοντά στο Mount Hutt, σημαντικό χιονοδρομικό προορισμό...Άνοιξε προχθές για το κοινό, μιας και έχει ήδη θαφτεί στο χιόνι...
Φ16: Τοπίο στην επιστροφή από τη βόλτα στις περιοχές γύρω από το Mt Hutt...
Φ17: Ορειχάλκινος έρωτας, στο φθινοπωρινό πάρκο της Mona Vale, στο κέντρο του Christchurch...
Καλημέρα απο ΝΖ, καλή βδομάδα να έχουμε!!!

Friday, June 18, 2010

Australia Vs New Zealand


πατήστε το play, ο λόγος ακολουθεί παρακάτω...

Λοιπόν, όπως όλοι ξέρετε, η ΝΖ βγήκε ισόπαλη στο πρώτο της παιχνίδι στο Μουντιάλ, κόντρα στην Σλοβακία: Μόλις στο '94, ισοφάρισαν και φυσικά πήρε τον πόντο....Στο αντίστοιχο πρώτο παιχνίδι της Αυστραλίας όμως, με την Γερμανία, οι Αυστραλοί έφαγαν μια μεγαλοπρεπέστατη 4άρα, ενώ και ο αρχηγός τους πήρε κόκκινη κάρτα και αποβλήθηκε, για αντιαθλητικό παίξιμο (σε φιλικό με την ΝΖ, λίγο καιρό πριν αρχίσει το Μούντιαλ, μπέρδεψαν το ποδόσφαιρο με το ράγκμπυ, και έβγαλαν νοκ- άουτ 2 παίχτες των All Whites...)

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά: αιτία ήταν το δημοσίευμα μιας Αυστραλιανής εφημερίδας, με τον τίτλο Australasia-Slovakia: 1-1
ΟΙ Νεοζηλανδοί έγιναν έξαλλοι, και το δημοσίευμα αυτό αναπαράχθηκε σχεδόν από το σύνολο των ΜΜΕ της χώρας, ως απόπειρα "οικειοποίησης" του αποτελέσματος των All Whites, για να αντισταθμίσουν την δική τους συντριπτική ήττα...Και αυτό μου έδωσε την ιδέα του συγκεκριμένου ποστ...

Τούρτα Πάβλοβα

Αρχής γενομένης από την τούρτα Πάβλοβα: To 1925-26, η Ρωσσίδα πρίμα μπαλαρίνα Άννα Πάβλοβα, έκανε τουρ στην Αυστραλία και τη ΝΖ...Σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο του Ουέλλιγκτον, ένας ΝΖηλανδός σεφ, έφτιαξε προς τιμήν της -και κέρδισε σε αντίστοιχο διαγωνισμό- το περιβόητο γλυκό Πάβλοβα, μια τούρτα μαρέγκας...Το γεγονός οτι η συνταγή του γλυκού δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στον ΝΖηλανδικό "τσελεμεντέ" ήδη από το 1926, ενώ στην Αυσταλία την δημοσίευσαν το 1935, δίνει το δικαίωμα στους ΝΖηλανδούς να τη θεωρούν δική τους, άσχετα από το γεγονός οτι έχουν καταγραφεί 667 διαφορετικές συνταγές τούρτας Πάβλοβα, και στις 2 χώρες...

Marmite Vs Vegemite
Ο λόγος για τον οποίο παρασκευάστηκε για πρώτη φορά το άλειμμα Marmite, ήταν για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μάγια της μπύρας, που περίσσευε και πετιόταν μετά την ζύμωση, στα κατα τόπους ζυθοποιεία...Η εταιρεία έδρευε στον Αγγλία, αλλά τα προϊόντα της ήταν πολύ δημοφιλή στην Αυστραλία και τη ΝΖ, μόνον που μετά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο, η διακίνηση του προϊόντος ήταν αδύνατη...Τότε, το 1919 μια ΝΖηλανδική εταιρία, άρχισε να παρασκευάζει την δική της Marmite, ενώ ταυτόχρονα εφοδίαζε και την αγορά της Αυστραλίας...Αυτά, μέχρι το '22, οπότε άρχισε η παρασκευή και εμπορεία της Vegemite, από μια Αυστραλέζική εταιρεία, ενω η πατέντα κατοχυρώθηκε στην Craft, 3 χρόνια μετά...

Εδώ η αντιδικία έχει να κάνει με τη γεύση: ποιό από τα δύο αλείμματα είναι το πιο νόστιμο, το πιο υγιεινό, το πιο πλούσιο, το πιο γυαλιστερό, το πιο παχύ...Εγώ τα βλέπω και τα δυο μαύρα και αλμυρά...Μου αρέσουν, αλλά δεν μπορω να ξεχωρίσω διαφορές...Αυτοί πάλι, βρίσκουν πολλές...(στη φωτό οι διάφορες συσκευασίες Vegemite, όπως εκτίθενται στο Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας)

Phar Lap
Το παιχνίδι χοντραίνει όταν η συζήτηση έρχεται στον θρυλικό Phar Lap...Ο Φαρ Λαπ, λοιπόν (το όνομά του σημαίνει "Αστραπή" στα Τάι), ήταν ένα άλογο Sire, που γεννήθηκε το 1926 στο Τιμαρού, και πουλήθηκε στην Αυστραλία, όπου και εκπαιδεύτηκε και πήρε μέρος στους πρώτους αγώνες του...Στα 4 μόλις χρόνια που πρόλαβε να αγωνιστεί, κέρδισε τους 37 απο τους 51 αγώνες στους οποίους έλαβε μέρος, ανάμεσα σε αυτούς και το Κύπελλο της Μελβούρνης...Το τεράστιο μέγεθός του και οι νίκες του, το έκαναν λαϊκό ήρωα, ενώ δεν έλειψαν και οι εγκληματικές πράξεις εναντίον του: σε μία περίπτωση μόνο, τον πυροβόλησαν για να μην λάβει μέρος στις ιπποδρομίες της Μελβούρνης, τελικά όμως δεν τραυματίστηκε και κέρδισε δυο συνεχόμενες νίκες μέσα σε 3 ημέρες...
Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε στις 5 Απριλίου 1932, στην Αμερική, όπου είχε ταξιδέψει για να αγωνιστεί στις εκει μεγάλες ιπποδρομίες: Το άλογο παρουσίασε πυρεττό και πέθανε από ακατάσχετη αιμορραγία, που σύμφωνα με Αυστραλιανό ιατροδικαστικό κέντρο, προήλθε από δηλητηρίαση με αρσενικό, που κατέστρεψε τα εσωτερικά όργανα του ζώου και το οδήγησε στο θάνατο...

Η θεωρία βασίστηκε στις αναλύσεις των ιστών της καρδιάς που έγιναν το 2006, και που επαναλήφθηκαν με την εξέταση και του τριχώματός του, επιβεβαιώνοντας τις υποψίες περι δηλητηρίασης, καθώς οι εξαιρετικές επιδόσεις του Φαρ Λαπ, έθεταν σε κίνδυνο τα κέρδη των μαφιόζων αφεντικών που λυμαίνονταν τους ιπποδρόμους της Αμερικής...Το άλογο ταρριχεύθηκε και επέστρεψε έστω και νεκρό, πίσω στην Αυστραλία (το διεκδικούσαν και οι ΝΖηλανδοί), και τώρα η καρδιά του (βάρους 6,2 κιλών, ενώ η καρδιά ενός κοινού αλόγου ζυγίσει 3,2 κιλά) και ο σκελετός του, εκτίθενται στο Ινστιτούτο ανατομίας στην Κανμπέρρα και στο ΜΟυσείο Te Papa, αντίστοιχα...

Russell Crowe
Ο επόμενος κύριος, θεωρείται ο πιο διάσημος ΝΖηλανδός (εγω έχω τις αντιρρήσεις μου, καθώς θεωρώ πώς υπάρχουν και άλλοι πιο διάσημοι και πιο αξιόλογοι από αυτόν), και δεν είναι άλλος από τον Russell Crowe...Γεννημένος στη ΝΖ, (και με Μαορί ρίζες), εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία και έγινε αυτός που ξέρετε...Εγώ προσωπικά τον απεχθάνομαι, αλλά έψαξα να τον βρω σε μια ωραία φωτό, την οποία και εντόπισα με πολύ κόπο: Γενικώς δεν "βλέπεται" με τίποτα ο άνθρωπος...

Crowded House
Και τελευταίους άφησα το Αυστραλέζικο συγκρότημα Crowded House, που έχουν ΝΖηλανδό τραγουδιστή και συνθέτη, τον Neil Finn και ακόμα 2 Kiwi μέλη, ανάμεσα στους υπόλοιπους Αυστραλούς και Αμερικάνους που κατα καιρούς αποτέλεσαν διαφορετικές συνθέσεις του γκρουπ...Από όλα τα τραγούδια τους, αυτό που θυμάμαι περισσότερο, είναι το συγκεκριμένο της ανάρτησης, που κυκλοφόρησε το 1986, και έγινε τεράστια επιτυχία...Πώπω, τί τραγουδάρες άκουγα στα 15 μου...
Στο επόμενο, μάλλον κανένα φωτορεπορτάζ, έτσι κι αλλιώς χρωστάω ήδη μια συνέχεια του ποστ των σύννεφων...
Καλά να περνάτε, καλό Σ/Κ να έχετε...


Monday, June 14, 2010

Επιστροφή στο Chch και κριτική του αγώνα

Πατήστε το play...Αν η φατσούλα του τραγουδιστή Jared Leto σας θυμίζει κάτι, είναι το παιδί που συμπρωταγωνιστούσε με τον Κόλιν Φάρελ στον "Αλέξανδρο" στο ρόλο του Ηφαιστίωνα...
(Κούκλος είναι ο άτιμος!)

Λοιπόν, ευτυχώς για μένα, μόνον το τροφοδοτικό είχε καεί, και αυτό χρειάστηκε να αλλάξουμε...120$ έσταξα στο μαγαζί ηλεκτρονικών για να το πάρω, ευτυχώς έχω τον Ίωνα που είναι μέγας χακεράς και πιάνουν τα χεράκια του και μου το αντικατέστησε :)))
Μετά το ματς και τη ζημιά, διάβασα τα διάφορα σχόλια σχετικά με το παιχνίδι, και αναρρωτήθηκα αν εγώ είδα διαφορετικό αγώνα από αυτό που είδατε εσείς στην Ελλάδα: Και οι Άγγλοι σχολιαστές, αλλά και οι Ισπανοί(το είδα στο Eurosport και στο TVΕ2), μετέδωσαν σωστά τις φάσεις και δεν άκουσα να πουν τα τέρατα σχετικά με την ηλικία των παιχτών και τα διάφορα άλλα που γράφουν και λένε οι Έλληνες ξερόλες...
Μάλλον έχουν ξεχάσει οι περισσότεροι τον διασυρμό του Μουντιάλ της Αμερικής, εγώ είδα ένα δειλό παιχνίδι με πολλές πάσες και λάθη στο 1 ο ημίχρονο, αλλά στο 2 ο ήμασταν σαφώς καλύτεροι αν και τρομερά άτυχοι, χάσαμε τουλάχιστον 6 ευκαιρίες...Οι Κορεάτες προηγήθηκαν νωρίς, και η ομάδα τους είναι καλή, κατέκτησαν την 4η θέση το 2002, στη δική τους διοργάνωση, δεν είναι λοιπόν τυχαίοι...
Ας μην βιαζόμαστε λοιπόν να κρίνουμε, κι ας μην απαξιώνουμε έτσι εύκολα τη συμμετοχή της ομάδας μας, να σκεφτόμαστε οτι αυτή είναι η μόλις 2η συμμετοχή της Εθνικής, σε Μουντιαλ, και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία...Εξάλλου τίποτα ακόμα δεν έχει τελειώσει...
Επιστροφή στο Chch

Φεύγοντας λοιπόν από το Queenstown, πήραμε το δρόμο για Christchurch, περνώντας μέσα από πανέμορφα άγρια φθινοπωρινά τοπία...Στην πάνω φωτό, ο ποταμός Dart, που τροφοδοτεί την λίμνη Wakatipu, ένα σημείο που έχουν γυριστεί πολλές σκηνές του Άρχοντα...

Η μικρή λίμνη Hayes, πολύ κοντά στην γραφική πόλη Arrowtown, μία από τις πρώτες πόλεις της περιοχής, που χτίστηκαν κατά την εποχή του πυρετού του Χρυσού...

Η γέφυρα Bungy, όπου ιδρύθηκε το πρώτο κέντρο Bunjee jumping...Γύρισα και 2 βίντεο,με κάτι παλαβούς Γιαπωνέζους που πηδούσανε από τη γέφυρα, αλλά δεν βγήκαν καλά, οπότε δεν σας τα δείχνω...

Λίγο παρακάτω, κι ενώ βρισκόμαστε ακόμα στο Kawaraw gorge, συναντήσαμε τον οικισμό των Κινέζων χρυσοθήρων...Την εποχή του πυρετού του χρυσού, ζούσαν στην περιοχή του Κεντρικού Οτάγκο, 3.500 Κινέζοι...Τώρα το χωριουδάκι αυτό, δέχεται την επίσκεψη τουριστών, που για 20$ το άτομο, βγάζουν φωτογραφίες και έχουν τη δυνατότητα εκτός από το σύντομο τουρ ανάμεσα στα ερείπια, να διαλέξουν αν θέλουν (με το αζημίωτο φυσικά) να επιβιβαστούν σε ένα από τα ταχύπλοα που ανεβοκατεβαίνουν το ποτάμι...

Αν και δεν πιστεύω να σας θυμίζει κάτι από την τριλογία του Άρχοντα (όπως και ΄γω δεν θυμάμαι), υποτίθεται οτι σ' αυτό το μέρος γυρίστηκαν οι σκηνές του ποταμού Άντουιν...

Στο χωριό Cromwell που θεωρείται ο οπωρώνας του Οτάγκο και του Νοτίου νησιού γενικότερα: Αυτά τα τεράστια φρούτα-διαφημίζουν το βασικό προϊόν της περιοχής...(η φωτό βγήκε μέσα από το αμάξι, ενώ περνούσαμε)...

Η άγονη περιοχή McKenzie, που πήρε το όνομά της από τον διαβόητο ζωοκλέφτη James (Jock) Mc Kenzie, ο οποίος μετανάστευσε στη ΝΖ το 1849 και σε μια περίπτωση, πέτυχε να κλέψει 1000 πρόβατα από το βόρειο Τιμαρού, και τα μετέφερε στην άγονη περιοχή που αργότερα πήρε τιμητικά (!;) το όνομά του...Τον συνέλαβαν, αλλά απέδρασε και περπάτησε 160 χλμ, μέχρι το λιμάνι του Lyttelton, όπου εκεί συνελήφθη ξανά...Τον καταδίκασαν σε 5ετή φυλάκιση αλλά το έσκασε άλλες 2 φορές, επιστρέφοντας πάντα σ' αυτήν την περιοχή, και εν τέλει ξανασυνελήφθη και πέρασε 9 μήνες στην φυλακή αλυσοδεμένος, μέχρι που ελευθερώθηκε και εγκατέλειψε τη χώρα...Πήγε στην Αυστραλία και εκεί χάθηκαν τα ίχνη του...
Φέτος έγινε πρόταση από μεγάλες εταιρείες να δημιουργηθούν φάρμες στην περιοχή, αλλά υπάρχουν αντιδράσεις από οικολογικούς συλλόγους, που μιλούν για επικείμενη ολική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος εκεί, σε περίπτωση που αυτές οι προτάσεις εγκριθούν...

Τοπία κοντά στη λίμνη Ohau, πάνω στην εθνική οδό: Οι πέτρινες αυτές αυτοσχέδιες κατασκευές, ήταν διάσπαρτες σε όλη την περιοχή, από την έξοδο του McKenzie district, και μέχρι σχεδόν την λίμνη Pukaki, και μοιάζουν με Μαορί ορόσημα, που μπορεί κανείς να συναντήσει σε όλη τη χώρα...Το μέρος είναι ανεμοδαρμένο και γυμνό από βλάστηση, υπάρχουν μόνον οι θάμνοι tussock, και οι πανταχού παρούσες στα Αλπικά και υποαλπικά τοπία της ΝΖ, αγριοτριανταφυλλιές...
Μια εικόνα από τη λίμνη Πουκάκι, που συναντήσαμε πρώτη...
...και μια ακόμα από τη λίμνη Τεκάπο, λίγα χιλιόμετρα μετα...Δεν θα σας δείξω άλλες φωτό από την διαδρομή μέχρι το Christchurch, αφού έτσι κι αλλιώς την έχετε ξαναδεί σε παλαιότερο ποστ...

ΚΙ ένα βιντεάκι μαζί με μια φωτό από μια σημερινή χαλαζόπτωση για να πάρετε μια ιδέα τί είδους χειμώνα έχουμε στη ΝΖ: Το χιόνι έχει κατέβει στους λόφους γύρω από την πόλη, και όλα είναι παγωμένα...Ο ήχος είναι πραγματικός, και τράβηξα τις εικόνες από τα παράθυρα στην ανατολική πλευρά του σπιτιού, που βλέπει στην θεόρατη βελανιδιά του γείτονα...


Σαν πραγματικό χιόνι, δεν μοιάζει;