Καθημερινά και Περίεργα στη ΝΖ (β μέρος)

Καθημερινά και Περίεργα στη ΝΖ (β μέρος)

Μετά το 1989, η χώρα πέρασε μια τεράστια οικονομική κρίση (η οποία σε συνδιασμό με το υπέρογκο εξωτερικό χρέος της χώρας, οδήγησε στην οικονομική μεταρρύθμιση του '84-'93): Η Αγγλία, λόγω της εισόδου της στην ΕΕ, σταμάτησε να εισάγει προϊόντα από την ΝΖ (ως μέλους της κοινοπολιτείας) οι φάρμες έκλεισαν και οι άνθρωποι έχασαν τις δουλειές τους σε αγροτικό και δημόσιο τομέα...Το μεταναστευτικό ρεύμα από και προς την Ευρώπη και τον κόσμο έγινε αμφίδρομο, αρκετοί ΝΖηλανδοί, ξενιτεύτηκαν, πολλοί από αυτούς πήγαν και πηγαίνουν Αγγλία και Αυστραλία, η οποία είναι πολύ δημοφιλής, και όταν τα πιτσιρίκια ρωτιούνται που θα ήθελαν να πάνε όταν μεγαλώσουν, δηλώνουν σχεδόν αποκλειστικά την γειτονική Αυστραλία, που έχει υψηλότερους μισθούς...

Τότε το κράτος στράφηκε λόγω ανάγκης στον τουρισμό, και πραγματικά το φυσικό περιβάλλον σε συνδυασμό με την υποτίμηση του νομίσματος, έδωσαν νέα ώθηση στην οικονομία της χώρας. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, 10 χρόνια μετά, το γνωστοποίησε σε όλον τον κόσμο, ακόμα έρχονται για να επισκεφτούν το Έντορας, το Χόμπιτον και τα άλλα μέρη που είδαν στον κινηματογράφο ως θεατές, και έβγαλαν για πάντα τη χώρα από την αφάνεια, καθώς μέχρι τότε πολλοί πίστευαν οτι η ΝΖ είναι απλά, μια μικρή και απομακρυσμένη επαρχία στη βόρεια Αυστραλία...

Είναι αλήθεια όμως πώς οι τιμές στον τουριστικό τομέα, είναι πολύ τσουχτερές σε ό,τι αφορά τις τουριστικές ατραξιόν/δραστηριότητες, που σημαίνει οτι απευθύνονται αποκλειστικά σε ευκατάστατους επισκέπτες από την Ευρώπη (κυρίως) και όχι στους ντόπιους, με αποτέλεσμα ο εσωτερικός τουρισμός να είναι πολύ περιορισμένος, καθώς οι ΝΖηλανδοί πολίτες δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα υπέρογκα κόστη και αρκετοί από αυτούς δεν είχαν την ευκαιρία να επισκεφτούν οποιοδήποτε μέρος της τεράστιας χώρας τους (η ΝΖ είναι 2πλάσια σε έκταση από την Ελλάδα)

Το Edoras ή αλλιώς mount Sunday, κάποιο πρωινό...

Το μεταναστευτικό ρεύμα όμως συνεχίζεται, καθώς η ΝΖ είναι μία από τις ελάχιστες χώρες που εξακολουθούν και επισήμως να δέχονται μετανάστες, ενώ είναι η μόνη χώρα παγκοσμίως που δέχεται -και μάλιστα χωρίς χαρτιά- όλους τους περιβαλλοντικούς μετανάστες του Ν.Ειρηνικού, που λόγω των κλιματικών αλλαγών και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα νησιωτικά κράτη τους, καθώς μετά την άρνηση της Αυστραλίας να το κάνει εκείνη, η (προηγούμενη) κυβέρνηση των Εργατικών αναγνώρισε τους κατοίκους των νησιών αυτών ως "αδελφά έθνη" (λόγω του Πολυνησιακού φυλετικού υπόβαθρου, παρόμοιο με των Μαορί), και τους "παρέχει προστασία", ή τουλάχιστον αυτή είναι η επίσημη γραμμή...

Φυσικά, η μετανάστευση προσφέρει τεράστια οικονομικά κέρδη στη χώρα: Η κοινωνία της ΝΖ στηρίζεται στην μετανάστευση για να επιβιώσει και οι μετανάστες αντιμετωπίζονται ως "cash cows" (γρήγορος τρόπος πλουτισμού μέσω της αισχρής οικονομικής εκμετάλλευσης σε όλους τους τομείς), ενώ οι παροχές προς τους μετανάστες που φτάνουν εδώ, είναι οι ελαχιστότερες δυνατές...Το εύκολο εκπαιδευτικό σύστημα και το ήρεμο πολιτικό σκηνικό, προσεκλύουν ανθρώπους από όλον τον κόσμο, που δεν διστάζουν να περάσουν τις χρονοβόρες και πανάκριβές διαδικασίες έκδοσης βίζας και τον εξονυχιστικό ιατρικό έλεγχο, προκειμένου να πάρουν την πολυπόθητη βίζα και να έρθουν στη χώρα...Το κράτος βασικά προϋποθέτει την άριστη γνώση των αγγλικών, την εξειδίκευση σε επαγγέλματα που χρειάζεται (κυρίως ιατρικές και παραϊατρικές ειδικότητες) και δίνει σαφές προβάδισμα σε όσους προέρχονται -βασικά- από την Γηραιά Αλβιόνα...
Παραπονιούνται κάποιοι, πως εδώ "δεν έχει λεφτά" και πώς στην Αυστραλία είναι καλύτερα αν θες να πλουτίσεις...Όμως το Αυστραλιανό σύστημα είναι το πρότυπο του ΝΖηλανδικού, οπότε λογικά τα δύο κράτη δεν πρέπει να διαφέρουν και πολύ στις προϋποθέσεις τους και στις απαιτήσεις τους. Ωστόσο οι περισσότεροι παραδέχονται πώς η ΝΖ είναι κατάλληλο μέρος να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, ειδικά αν προέρχονται από την νοτιοανατολική Ασία και από χώρες στις οποίες υπάρχουν ένοπλες συγκρούσεις και κοινωνική αναταραχή. Το ενδιαφέρον είναι όμως πώς οι ίδιοι οι ΝΖηλανδοί δεν υποστηρίζουν αυτήν την θεωρία, και είναι γεγονός οτι η εγκληματικότητα καλπάζει και πλήττει κυρίως τα άτομα από Μαορί και Πολυνησιακό υπόβαθρο, οι οποίοι είναι και οι πιο εξαθλιωμένοι...

Σχετικά με τα πανεπιστήμια και τον τρόπο εισαγωγής στις σχολές εδώ, με ρώτησαν κάποιοι μπλογκοφίλοι, και φρόντισα να μάθω κάποια πράγματα:
Το σύστημα των ΝΖηλανδών περιλαμβάνει 5 χρόνια δημοτικό, μόλις το παιδί φτάσει να γίνει 5 χρόνων, και 2 χρόνια intermediate, πριν από ακόμα 5 χρόνια high school...Φυσικά κάποιος μπορεί να στείλει το παιδί του στα 6 του χρόνια στο σχολείο και μετά να εγγραφεί στο high school, αλλά τότε πρέπει να συμπληρώσει ένα ακόμα χρόνο με εντατικά μαθηματικά... Στην τελευταία τάξη τα παιδιά γράφουν εξετάσεις, από την βαθμολογία των οποίων και με την αίτηση εγγραφής στα πανεπιστήμια, γίνονται δεκτοί στην σχολή της αρεσκείας τους...
Η φοίτηση εδώ, δεν είναι δωρεάν. Ο κάθε ΝΖηλανδός φοιτητής πληρώνει το 25% των διδάκτρων (το υπόλοιπο 75% το πληρώνει το κράτος), ποσό που ανέρχεται στο ύψος των 5.000$-8.000$ το χρόνο(περίπου 2.500Ε-4.000Ε) και η πληρωμή γίνεται ανα τρίμηνο. Όλοι οι φοιτητές Ν.Ζηλανδικής καταγωγής παίρνουν ένα εβδομαδιαίο επίδομα ύψους 150-200$, εκτός κι αν οι γονείς τους έχουν πολύ ψηλό επίδομα(σύμφωνα με τα κριτήρια που έχει θέσει το κράτος). Οι φοιτητές από ξένα κράτη πληρώνουν ολόκληρο το ποσό των διδάκτρων (20.000$-40.000$, περίπου 10.000Ε-20.000Ε το χρόνο, ενώ σε ορισμένες Πανεπιστημιακές σχολές, πληρώνουν με το μάθημα) και γίνονται δεκτοί σε όλες τις σχολές εκτός από τις Στρατιωτικές. Σ' αυτές γίνονται δεκτοί αποκλειστικά Νεοζηλανδοί (από γεννήσεως) πολίτες...
Περισσότερα καθημερινά και περίεργα, σε επόμενα ποστ, και κάτω από την ετικέττα Ζωή στη ΝΖ...Φιλιά πολλά σε όλους...