Ηλιόλουστες μέρες

Όπως έχω ξαναγράψει, ο καιρός εδώ είναι πολύ άστατος: μέσα σε μια μέρα μπορεί να κάνει τον καιρό όλου του χρόνου...Δυνατή βροχή το πρωί, ζέστη και ήλιος το μεσημεράκι, συννεφόκαμμα το απόγευμα, συννεφιά και ψιλόβροχο το βράδυ και πάλι από την αρχή...Οι πραγματικά ηλιόλουστες μέρες λοιπόν είναι πολύ λίγες, και προσπαθούμε να τις εκμεταλευτούμε όσο μπορούμε, πηγαίνοντας πχ στο Brighton, ή στους Βοτανικούς κήπους, που λατρεύουμε...

Akoako o te Rangi
(Original)

Paurangi te ngakau e hine
Moe moe wairangi te wairua,
Maranga ma tangi hau ora
Tiro pei kata aroha irunga

Muri muri hui hui o u kape,
Kere kere aroha i runga
Maranga e hine kua rongo he rangi
Kahore he pouri ekore etaea ete aroha.

Maewa Kaihu, 1918

Κάτω από ένα δέντρο απ’ την αγάπη πληγωμένος, σύρθηκα

αποκαμωμένος και χαμένος, μονάχος κοιμήθηκα

ξύπνησα βυθισμένος στα πιο κρυφά κι ηδονικά μουρμουρητά

ευγενικά με καλωσόρισε η μέρα π’ αχνόφεγγε γελαστή...


Τρεμόπαιζαν σαν σε σιωπή πάνω απ’ το μέτωπό μου

γλυκά αναδεύονταν στο φως το άρωμα της αγάπης

καλώντας με απ’ το λήθαργο του παραδείσου να’ βγω

«δεν έχει μέρος σκοτεινό ο έρως να κρυφτεί!”


Ελεύθερη απόδοση Ίων ο ΜιΚρός, 2009

Το ποίημα αυτό το ανέσυρε και το μετέφρασε ο Ίωνας, και με χαρά μου το έδωσε προς ανάρτηση...Η γλώσσα των Μαορί, τραγουδιστή και ηχητική όπως η δική μας, έδωσε πολλά τέτοια δείγματα λυρισμού, που θα ξαναποστάρω στο μέλλον...
Η φωτό στην κορυφή, όπως και οι υπόλοιπες, είναι από τους Βοτανικούς κήπους της πόλης...

Ο Μάρτιος αντιστοιχεί στον δικό μας Σεπτέμβριο, και ήδη φαίνονται τα πρώτα σημάδια του φθινοπώρου που καταφθάνει...

Το θερμοκήπιο με τις βιγκόνιες...Ό,τι χρώμα, μέγεθος και είδος θέλετε, εδώ μέσα θα το βρείτε...

ΟΙ φτέρες, το εθνικό φυτό και σύμβολο της χώρας, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο...

Το ένα από τα δυο φυτώρια με λουλούδια κοινά για μας -όπως το κυκλάμινο- καθώς και κάποια κακτοειδή, άρκευθοι και βότανα, που κανονικά δεν φυτρώνουν στην ΝΖ...

Ο Avon που διασχίζει τους Βοτανικούς...

Μιάς και τον έχει αναφέρει ο πολυμαθέστατος Ιρλανδός, βρήκα ανάμεσα στις άλλες που είχα τραβήξει και δυο -όχι και τόσο καλες- φωτό από το φυτό Metrosideros umbellata (Southern rātā), που υπάρχει στους Βοτανικούς...Κανονικά το είδος αυτό (ένα από τα 12 της χώρας) δεν φύεται σ' αυτήν την περιοχή, αλλά οι βοτανολόγοι και οι κηπουροί των Κήπων έκαναν ό,τι μπορούσαν...

Και το δειλινό, από το κέντρο, ακριβώς πίσω από την Γέφυρα της Μνημοσύνης, που χτίστηκε στη μνήμη των ΝΖηλανδών στρατιωτών που πολέμησαν σε όλες τις γωνιές τους πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης (θα επιστρέψω με σχετική ανάρτηση...)

Καλά να περνάτε, σας φιλώ...