Μάτζικα ντε Σπελ

Έτσι με φωνάζει ένας φίλος μου στο ΦΒ, ο Φοίβος, από την ώρα που ποστάρησα ένα φίδι και μια νυχτερίδα (και εσχάτως και ένα αρκετά σπάνιο μαύρο σκαθάρι), που κατά τύχη, βρέθηκαν στο δρόμο μου...Κι όμως είναι απλές καθαρές συμπτώσεις που τα συνάντησα, απλώς τα είδα, την κρίσιμη στιγμή που κινδύνευαν, ε, και έβαλα -ως συνηθίζω- το χεράκι μου!

Το μεν φιδάκι, ήταν μία σαϊτούλα, που είχε την ατυχή έμπνευση να διασχίσει τον λαχανόκηπο μιας φίλης, η οποία έχει και 2 πολύ επιθετικές γάτες...Κι εγώ, που εκείνη την ώρα μαζί με τον Ίωνα καθόμασταν στο μπαλκόνι της, είδα τις κινήσεις των γατιών, και ενώ αρχικά σκέφτηκα οτι ίσως είχαν βρει κανέναν κρεμμυδοφάγο, ή στην χειρότερη περίπτωση έναν αβλέφαρο (που γενικά διαφέυγει εύκολα), μετά παρατήρησα οτι ανάμεσα στα χορτάρια και τα φυτώρια ντοματιάς, υψώθηκε ένα πρασινόγκριζο κεφαλάκι, και έτρεξα να βοηθήσω...

Έδιωξα λοιπόν τις γάτες, έπιασα το φίδι μαλακά  από το λαιμό και την κοιλιά, το φωτογράφησα και το μετέφερα σε ασφαλές σημείο, για να ηρεμήσει και να φύγει μετά, με την ησυχία του...Εννοείται οτι το έπιασα  μόνον και μόνον επειδή κινδύνευε, και φυσικά, επειδή ήξερα οτι είναι εντελώς ακίνδυνο...

Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν πρέπει να πλησιάζουμε φίδια σε απόσταση μικρότερη των 3 μέτρων, και να ξέρετε οτι σχεδόν όλα τα φίδια και ερπετά που ζουν στην Ελλάδα, είναι αυστηρά προστατευόμενα, με Προεδρικό διάταγμα. Και επειδή η άγνοια και ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός των ζώων και δύσκολα καταπολεμούνται τα στερεότυπα, ανατρέξτε στην καταπληκτική ιστοσελίδα της Ελληνικής Ερπετοπανίδας, για πληροφορίες, σχετικά με όλα τα ερπετά και αμφίβια της Ελλάδας... 

http://www.herpetofauna.gr/

Και μετά, ήρθε (ημερολογιακά) το μαύρο σκαθάρι...Και ήταν μεγάλο...Το βρήκα στην βεράντα, να κάθεται πάνω σε μία από τις καρέκλες...Άγνωστο πώς προσγειώθηκε εκεί πάνω, ψάχνοντας τα Ευρωπαϊκά είδη μεγάλων σκαθαριών, ανακάλυψα οτι το είδος του, θεωρείται απειλούμενο...Ήταν ένα θηλυκό Cerambyx cerdo...

http://en.wikipedia.org/wiki/Cerambyx_cerdo

Ήταν πολύ εντυπωσιακό από άποψη μεγέθους και εμφάνισης, ενώ όταν προσπάθησα να το πιάσω για να το απομακρύνω, άρχισε να βγάζει ένα ήχο που έμοιαζε με σιγανό, στριγκό νιαούρισμα...Τελικά το μετέφερα στα νυχτολούλουδα που έχω στα μπροστινά παρτέρια, και από ΄κει και πέρα, ελπίζω να τα κατάφερε...

Και τέλος (προς το παρόν), πριν από μερικές μέρες, εκεί που περπατούσα ωραία και καλά σε κεντρικό πεζόδρομο του Βόλου, ανάμεσα σε πολύ κόσμο, έπεσε μπροστά στα πόδια μου, ένα μωρό πιπιστρέλλα! Φυσικά οργανώσαμε ολόκληρη αποστολή να βρούμε κουτί για να την μεταφέρουμε (σ' αυτό βοήθησαν τα παιδιά στην Μινέρβα), και σπεύσαμε να συλλέξουμε πληροφορίες για το πώς θα το βοηθούσαμε καλύτερα...Η Μέλπω και ο Σταύρος έδωσαν και πάλι τα φώτα τους, και τώρα φιλοξενούμε το πιπιστρελλάκι που μόλις άνοιξε τα μάτια του, και το ταΐζουμε γάλα ΕΒΟΛ και κιμά, και ελπίζουμε ότι θα τα καταφέρει να φύγει σε μερικές μέρες...

http://en.wikipedia.org/wiki/Common_pipistrelle

Τελικά μου αρέσει το παρατσούκλι που μου έδωσε ο φίλος μου, αλλά όχι τόσο πολύ ωστε να αντικαταστήσω το Αρτάνις :) Και τώρα κλείνω το ποστ, για να πάω να ταΐσω το νυχτεριδάκι...Ακόμα δεν του έχω βρει όνομα...Έχετε καμιά ιδέα πώς να το πω;

ΥΓ: Ένας εκνευριστικός μεταλλικός ήχος, που ακούγεται στο βιντεάκι, είναι ο γάτος Τζίμης που παίζει στο πάτωμα με μια μεταλλική μπίλια...Επίσης ακούγεται και η φωνή του Ίωνα, που ρωτάει για τον θόρυβο αυτό (βασικά τράβηξα 5 βιντεάκια, αλλά επειδή αυτό είναι το συντομότερο -ενώ τα άλλα είναι τρίλεπτα- διάλεξα να ανεβάσω το συγκεκριμένο)... Αν αυτό το επίμονο "τράκα-τρούκα" σας ενοχλεί, κλείστε τον ήχο, και δείτε μόνον την εικόνα :)