Στο Invercargill και το Bluff

(Το βίντεο προστέθηκε για τον ένα και μόνο στίχο, σχετικό με την περιοχή)

Φεύγοντας από το Dunedin, πήραμε τον δρόμο προς το νότο για το Invercargill... Καθώς όλος ο νότος του Νοτιού νησιού αποικήθηκε αρχικά αποκλειστικά από Σκωτσέζους μετανάστες, τα περισσότερα τοπωνύμια είναι Σκωτσέζικης προέλευσης...Στην πρώτη φωτό, η τσιμεντένια γέφυρα της πόλης Balclutha (διαβάζεται "Μπαλκλούθα"). Το όνομά της έφτασε να σημαίνει "Μεγάλη ποταμίσια πόλη" και χαϊδευτικά την ονομάζουν με το συντετμημένο της όνομα ("Κλούθα")...Στα Κελτοσκωτικά σημαίνει "Η πόλη του Clyde" και αφορά ένα Σκωτσέζικο τοπωνύμιο που προέρχεται από το όνομα μιας Clan, της Σκωτίας, της κλαν των Clyde, στους οποίους δόθηκε ως δώρο γη, από τον βασιλιά Malcolm Canmore και αργότερα επεκτάθηκε από τον βασιλιά David της Σκωτίας...Το μέρος ήταν έρημο και ακατοίκητο, και το διέτρεχε ένας ποταμός: Η περιοχή των Κλάιντ ονομάστηκε Μπαλκλούθα και το ποτάμι πήρε το όνομά τους...

To Ινβερκάργκιλλ οφείλει το όνομά του στην Κελτοσκωτική λέξη "inbhir" (που σημαίνει "εκβολή ποταμού) και στον πλοίαρχο Cargill, που κατά την εποχή της ονοματοδοσίας της πόλης, ήταν έφορος (επίτροπος) στην περιοχή του Οτάγκο, την οποία υπαγόταν επίσης τότε η πόλη...
Όταν εγκαταστάθηκαν εκεί οι πρώτοι άποικοι, ήταν η νοτιότερη πόλη της ΝΖ (αλλά μετά από αυτήν χτίστηκαν κι άλλες πόλεις πιο νότια, όπως και πολλά χωριά)... Φυσικά έβρεχε καρέκλες όταν φτάσαμε, και η αλήθεια είναι οτι αφού βρήκαμε δωμάτιο σε ξενοδοχείο και για όσο ακόμα είχε φως (φτάσαμε απογευματάκι), αποφασίσαμε παρά την βροχή, να κατευθυνθούμε για ακόμα πιο νότια, προς την μικρή πόλη του Bluff, μιας και το Ινβερκάργκιλλ δεν είχε και τίποτα το ιδιαίτερο να μας τραβήξει την προσοχή, πέρα από τα παλιά έρημα κτίρια (από αυτά έχει μπόλικα και το Christchurch)...

Το Bluff (το όνομά του είναι αντίστοιχο του Ελληνικού "Πρόπαν", δλδ, απότομος παραθαλάσσιος λόφος ή γκρεμός πάνω από τη θάλασσα), ήταν μια από τις πρώτες εγκαταστάσεις των Ευρωπαίων στη ΝΖ...
Απέχει 30 χλμ από το Ινβερκάργκιλλ και στη διαδρομή συναντά κανείς το παλιό νεκροταφείο των πλοίων... Είναι τουριστική ατραξιόν, και για να πάει κανείς εκεί πρέπει να διασχίσει ένα διαμορφωμένο μονοπατάκι που πηγαίνει παράλληλα με τις γραμμές του τρένου, η πόλη συνδέθηκε με σιδηροδρομικό δίκτυο το 1867... Δυστυχώς ο πληθυσμός της πόλης συρρικνώνεται ραγδαία και πλέον δεν ξεπερνά τα 1800 άτομα...

To πλοίο Orewa, στο νεκροταφείο των καραβιών στο ακρωτήριο Green Point έξω από το Bluff...Ο χώρος επιλέχτηκε για να εξυπηρετήσει αυτόν τον σκοπό, από πολύ νωρίς, επειδή στο σημείο αυτό, τα αβαθή υφίστανται το φαινόμενο της παλίρροιας και της πλημμυρίδας των ωκεανών αλλά ταυτόχρονα διαχωρίζεται από τον ανοιχτό κόλπο και το πέρασμα των επιβατικών και εμπορικών πλοίων από διάφορα μικρά νησιά και υποθαλάσσιες μάζες άμμου και ιλύος...Υπάρχουν πολλά περισσότερα ναυάγια, όπως πχ το Σαμοανό Savaii, αλλά είχε παλλίρροια και δεν φαινόταν σχεδόν τίποτα, ενω το νεκροταφείο εκτείνεται και στη γειτονική ακτή του Ocean beach...

Ο χώρος όμως αυτός, έχει και αρχαιολογική αξία λόγω της χρήσης του ως λατομείου των τοπικών φυλών Μαορί, που κατασκεύαζαν τα λίθινα εργαλεία τους από τις πέτρες της ακτής, αλλά δεν γνωρίζω αν έχουν γίνει έρευνες και δεν κατάφερα να εντοπίσω κάτι σχετικό στο ίντερνετ...

Στους λόφους πάνω από την πόλη του Bluff, υπάρχει και το κυκλικό παρατηρητήριο που δίνει θέα 360 μοιρών...Από εκεί και βάση του μεταλλικού εγχάρακτου χάρτη του παρατηρητηρίου, μπορεί κάποιος να καταλάβει τί βλέπει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και να θαυμάσει τις γύρω περιοχές...

Στην κάτω φωτό, το νησί Stewart (από τον πρώτο καπετάνιο που το περιέπλευσε) το οποίο συνδέεται ακτοπλοΐκά με το Bluff, 2 φορές την ημέρα... Στην δυτική πλευρά του νησιού, υπήρχε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '50, η πόλη South Port ή Port Pegassus (γνωστή από το γνωστό "Πούσι" του Νίκου Καββαδία- το πλοίο του Stewart ονομαζόταν "Πήγασσος") με ένα μικρό εμπορικό λιμάνι απ' όπου διακινούνταν τσίγκος, από ένα ορυχείο που λειτουργούσε τότε στο νησί...
Έκτοτε εγκαταλείφθηκε και πλέον είναι "πόλη-φάντασμα"...

Η θέα πρός το Tiwai Point, το ακρωτήριο της απένταντι χερσονήσου, στην άλλη άκρη της εισόδου του κόλπου του Bluff,το οποίο φιλοξενεί το μοναδικό εργοστάσιο επεξεργασίας αλουμινίου στη ΝΖ...
Θεωρείται η 2η πιο ρυπογόνα επιχείρηση της χώρας (Αυστραλέζικων συμφερόντων), και είναι πραγματικά μυστήριο πώς δεν συνέδεσαν την συγκεκριμένη μεταλλουργική μονάδα και τα κατάλοιπα από την επεξεργασία του βωξίτη (ερυθρά ιλύς -alumina red mud), με την ασθένεια των στρειδιών, που είναι γνωστά με την εμπορική ονομασία Bluff oysters (στρείδια του Bluff)...

Κοιτώντας Βορειοδυτικά, προς το στενότερο σημείο της χερσονήσσου (=λαιμού) του Bluff, από το οποίο περναέι ο δρόμος που καταλήγει στην πόλη, και ενώ πλησιάζει το δειλινό...Ανάμεσα στα πυκνά σύννεφα, περνούν οι πρώτες -και τελευταίες- αχτίδες φωτός της μέρας...

Το νησάκι-λιμάνι δίπλα στην πόλη, με την οποία ενώθηκε με γέφυρα, επειδή εξυπηρετεί στα επιβατικά, ψαράδικα και εμπορικά πλοία που πηγαίνουν είτε στο νησί Στιούαρτ, είτε σε διάφορες αποστολές και ψαρέματα κοντά στο Νότιο Πόλο...

Το ίδιο το Bluff, όπως έγραψα και παραπάνω, είναι πολύ διάσημο για τα ομώνυμα στρείδια που ψαρεύονται στις γύρω ακτές του...Υπάρχουν αυστηρά κριτήρια και συγκεκριμένες ημερομηνίες που επιτρέπεται να συλλέγονται τα Bluff oysters, και κατά πώς λένε οι ειδήμονες, έχουν σφιχτότερη σάρκα από τα στρείδια που συλλέγονται σε άλλες περιοχές της χώρας...Ο περιορισμός στην συλλογή και εμπορεία τους, έχει απογειώσει την τιμή τους, που φέτος έφτασε τα 24$ τη δωδεκάδα...Και δεδομένου του μικρού μεγέθους τους...Το είδος των συγκεκριμένων στρειδιών, δεν ζει αποκλειστικά στα ΝΖηλανδικά νερά, αλλά αλλιεύεται και στα Χιλιανά παράλια...Μάλιστα οι γνώστες της "γκουρμεδιάς" αυτής, διατείνονται οτι τα Χιλιανά στρείδια, είναι μεγαλύτερα και πιο ψωμωμένα από τα ΝΖηλανδικά... Καθώς δεν τρώω στρείδια (και ειδικά από το Bluff) , αδιαφορώ και για τα μεν και για τα δε... 

Το Stirling Point που πήρε το όνομά του από τον καπετάνιο William Stirling, που αγόρασε όλη την παραλιακή περιοχή και την μετέτρεψε σε σταθμό φαλαινοθηρικών πλοίων...Ο μεταλλικός στύλος έχει ταμπέλες με τις χιλιομετρικές αποστάσεις και τις κατευθύνσεις προς 12 διαφορετικές πόλεις σε όλο τον κόσμο, και είναι ίσως το πιο πολυφωτογραφημένο μέρος της ΝΖ...Βασικά δηλώνει το νοτιότερο άκρο του Νοτίου νησιού...

Στο δρομάκι που οδηγεί στο φάρο του Stirling Point, ένα τεράστιο γλυπτό- αλυσίδα άγκυρας...Υπάρχει αντίστοιχο γλυπτό, και στην βόρεια ακτή του νησιού Stewart (Maori όνομα: Rakiura)...

Ο μικρός φάρος και η πετρώδικη παραλία, κι ενώ πλησιάζει το δειλινό...Δυστυχώς μαζί με τα όμορφα χρώματα του δειλινού, μας την έπεσαν και οι bloodflies, κάτι μικρά μαύρα κουνουποειδή ζουζούνια που βρίθουν στις παραλίες της ΝΖ και ειδικά στην Δυτική Ακτή, και μας ακολούθησαν και μέσα στο αυτοκίνητο...Εγώ φορούσα βερμούδα, και δεινοπάθησα...Απαπα, μόνον η ολόσωμη στολή του μελισσοκόμου, προστατεύει επαρκώς...Ή η στολή του δύτη...Μαζί με τη μάσκα και τις φιάλες :)

Φεύγοντας, σταματήσαμε στην Ocean Beach, για να φωτογραφήσουμε τα πρώτα χρώματα του δειλινού...

...και πιο κάτω, στην εγκαταλλειμένη αποβάθρα όπου βρίσκονται τα υπόλοιπα παροπλισμένα πλοία του νεκροταφείου των καραβιών...

Και το δειλινό πάνω από τη λιμνοθάλασσα του Mokomoko, έξω από το Invercargill...Μην σας ξεγελά ο καθαρός ουρανός: Την επόμενη μέρα πάλι έβρεχε (οποία έκπληξις)...

Αλλά εμείς απτόητοι, συνεχίσαμε το ταξίδι μας προς το τουριστικότατο Queenstown, στις όχθες της λίμνης Wakatipu, παρά μια άβαρία που μας παρουσιάστηκε στο αμάξι, και που τελικά αποδείχτηκε πολύ σοβαρότερη από όσο φαινόταν αρχικά...Στην ΝΖ τα συνεργεία αυτοκινήτων δεν είναι καλύτερα από τα συνεργεία της Ελλάδας: είναι θαύμα που καταφέραμε να γυρίσουμε πίσω στο σπίτι με το αυτοκίνητο, και δεν μας άφησε σε κανένα κορφοβούνι, μετά τον έλεγχο που του έκανε "ειδικευμένος" τεχνικός , στο Invercargill...Και πόσες άλλες ιστορίες με "συνεργεία" εδώ, μπορώ να σας πω...

Για το επόμενο δεν ξέρω τί θα ποστάρω...Προς το παρόν κλείνω το ποστ και ανεβάζω, πρέπει να πάω για νάνι...Έχω βαλει ξυπνητήρι για τις 6.30, για να δω με τις κόρες μου τον τελικό της Eurovision, θα αρχίσει στις 7 το πρωί της Κυριακής(για μας) , δηλαδή σε 6 ώρες από τώρα...

Πωπω, άργησα...Καληνύχτα μου και ...καλή τύχηηηηηηηη (Αλκαίε ;)