Friday, May 7, 2010

Όταν πετούν οι γερανοί


Πατήστε το Play...Το απόσπασμα προέρχεται από την ταινία "Peuple Migrateur", και τιτλοφορείται "Le retour des Grues", ενώ το τραγούδι που ακούγεται μιλάει για την αγάπη και το τραγουδούν οι Bulgarka Jr Quartet...

Αυτή είναι μια ανάρτηση που θα μπορούσε να έρθει σε 3 συγκεκριμμένες διαφορετικές ημερόμηνίες: στις 2 Φεβρουαρίου, που "γιορτάζεται" η παγκόσμια ημέρα υγροτόπων(υπογραφή συνθήκης Ράμσαρ-Ιράν, 1977), στις 3 Φεβρουαρίου, οπότε οι Ιάπωνες γιορτάζουν παραδοσιακά την έναρξη της άνοιξης, ή στις 9 Μαΐου, οπότε "γιορτάζεται" η παγκόσμια ημέρα των αποδημητικών πουλιών...Επειδή όμως σπανίως στέκομαι στις ημερομηνίες και δεν θεωρω πώς με κάποιον τρόπο αυτές οι "παγκόσμιες ημέρες" φτιάχτηκαν για να "γιορταστούν", αλλά πως στην ουσία λειτουργούν ώς μνημόσυνα, "φύλαξα" τα βίντεο και τις πληροφορίες για τον Μάη...Και άντεξα στο πειρασμό να αναρτήσω τις πληροφορίες λίγο μετά την υπέροχη και άκρως εμπεριστατωμένη ανάρτηση του Νικιπλού, η οποία αφηγείται μια πραγματική ιστορία, την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, της Γιαπωνεζούλας Σαντάκο, που στα 12 της χρόνια, χτυπήθηκε από τη λευχαιμία (απόρροια της έκρηξης της Χιροσίμα) και πέρασε τους τελευταίους μήνες της ζωής της μέσα στο νοσοκομείο, κατασκευάζοντας με την τεχνική οριγκάμι, χάρτινους γερανούς...
(η φωτό προέρχεται από τη wiki)
Όπως όλα τα μεγάλα αποδημητικά, έτσι και οι γερανοί, δεινοπάθησαν κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου...Στην γνωστή Ρωσική ταινία με τον τίτλο της ανάρτησης, η νεαρή ερωτευμένη που αποχαιρέτησε τον αγαπημένο της που πήγε στον πόλεμο, δεν τον είδε ποτέ να γυρίζει κοντά της: σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά μέσα σε ένα δασάκι από συμήδες...Στα Ρωσικά, οι γερανοί ονομάζονται "ζουραβλί", και το μυαλό μου έκανε παράξενους συνειρμούς, συνδυάζοντας το ρωσικό τους όνομα, με τον ήχο των κρωξιμάτων τους, αλλά πιθανώς να είναι απλά μια σύμπτωση...Το τραγούδι του βίντεο ονομάζεται "Γερανοί" και είναι το μελοποιημένο ποίημα του εθνικού ποιητή του Νταγκεστάν, Razul Gamzatov, που γράφτηκε μετά από μια επίσκεψή του στη Χιροσίμα...Το περιεχόμενο όμως του ποιήματος, μιλά για τον πόλεμο, και όχι για την Σαντάκο και γενικά θεωρείται πώς η έμπνευσή του προήλθε μετά από την μάχη του Στάλινγκραντ...Το βίντεο του τραγουδιού περιλαμβάνει σκηνές από την ταινία "Οταν πετούν οι Γερανοί -letyat zhuravli-" παραγωγής 1957, που κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα, ένα χρόνο μετά...
Για τους Ρώσους και τους Ιάπωνες, οι γερανοί συμβολίζουν την άφιξη της άνοιξης, την έναρξη μιας νέας εποχής, που σφύζει από ζωντάνια και όμορφιά και που όλα τα άσχημα ξεπερνιούνται... Οι γερανοί είναι τα πρώτα πουλιά που φτάνουν στην ακόμα παγωμένη Σιβηρία, περνώντας πάνω από τα χιονισμένα Ουράλια, στις αρχές του Μάρτη, ένω η Ιαπωνία διατηρεί κοπάδια διαφόρων ειδών γερανών όλο το χρόνο, εκτός από εκείνα που καταφθάνουν έχοντας πρώτα διασχίσει ολόκληρη τη Ρωσία...Τα σμήνη της Ιαπωνίας, κατοικούν κυρίως στο νησί Χοκκάιντο και την περιοχή Arasaki στο νησί Kyushu, και η άνοιξη για τους Ιάπωνες αρχίζει με το πρώτο κρώξιμο των πουλιών για ζευγαρωμα, που συμβαίνει συνήθως μέσα στο πρώτο πενταήμερο του Φεβρουαρίου...
Μετά τον πόλεμο, στο νησί Χοκκάιντο είχε μείνει μόνον ένα ζευγάρι γερανών του είδους Grus Japonensis( το 2ο πιο απειλούμενο από την οικογένεια των γερανών, μετά το χιλιοβασανισμένο Grus Americana)...Όταν σ΄αυτό το ζευγάρι προστέθηκαν τα λιγοστά πουλιά που επέζησαν του πολέμου και επέστρεψαν στην Ιαπωνία την πρώτη ειρηνική άνοιξη, οι χωρικοί αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους: Άρχισαν να ταΐζουν τα πουλιά και να παρεμβαίνουν όπου νόμιζαν οτι μπορούσαν να βοηθήσουν, ωστε να καταφέρει να διατηρηθεί το είδος...Αυτό που αρχικά ξεκίνησε σαν μια πράξη απελπισίας, απέδωσε καρπούς, κι έτσι τώρα, το συγκεκριμένο κοπάδι που μετρά τα 900 άτομα, προσελκύει τεράστιους αριθμούς τουριστών, που συγκεντρώνονται την πρώτη αυγή της άνοιξης για να τα φωτογραφήσουν και βιντεοσκοπήσουν, στους θορυβώδεις "χορούς" τους...

ΟΙ γερανοί είναι κατα βάση μονογαμικά πουλιά, και η λαϊκή παράδοση θεωρεί πώς ο "χορός" του ζευγαρώματος λειτουργεί σαν ανανέωση των συζυγικών όρκων, κάθε χρόνο, μέχρι το τέλος της ζωής τους, που λεγόταν κάποτε πως διαρκεί 1000 ολόκληρα χρόνια...Πολλοί μύθοι σε όλο τον κόσμο τους παρουσιάζουν σαν πλάσματα με μυστικιστικές δυνάμεις, και οι αρχαίοι Έλληνες τους θεωρούσαν οιωνούς...Γνωστός είναι ο μύθος με τον ποιητή Ίβυκο, που δέχτηκε επίθεση από ληστές που τον άφησαν ετοιμοθάνατο, η παράκληση του Ίβυκου προς ένα περαστικό σμήνος γερανών να φροντίσουν για αυτόν, οδήγησε τα πουλιά στο να τους κυνηγήσουν σε ένα θέατρο, ωστε αυτοί να παραδεχτούν τις πράξεις τους και να τιμωρηθούν για το έγκλημά τους...Η γνωστή στην αρχαιότητα φράση " οι γερανοί του Ίβυκου", προέρχεται από αυτή την ιστορία...
Από την άλλη, ο Αριστοτέλης, αναφέρει μια δοξασία σχετικά με την μετανάστευση των πουλιών: Οτι ενώ όλο το κοπάδι κοιμάται, στις στάσεις από το ταξίδι, ένας γερανός από το σμήνος, μένει άγρυπνος, κρατώντας μία πέτρα στο ράμφος του...Αν ξεχνιόταν και αποκοιμιόταν πάνω στο καθήκον, θα του έπεφτε η πέτρα από το ράμφος, και με τον θόρυβο θα ξυπνούσε...Στην δοξασία αυτή οφείλεται και η ονοματοδοσία του ομώνυμου αστερισμού του Νοτίου ημισφαιρίου από τον Ολλανδό αστρονόμο, χαρτογράφο και κληρικό, Πέτρους Πλάνκιους (Petrus Plancius), το 1597...
Φυσικά, η σημερινή ανάρτηση αφιερώνεται στον φίλο Νικιπλό, που ήταν ο μόνος που ήξερε (και έκανε υπομονή τόσον καιρό) μέχρι να την ανεβάσω στο μπλογκ...Η έρευνα για τις πηγές και το στήσιμο του ποστ, ολοκληρώθηκε ανήμερα της Anzac day, στις 25 Απριλίου...Την ημέρα που οι ΝΖηλανδοί και οι Αυστραλοί θυμούνται τους νεκρούς της Καλλίπολης, αποφασίσαμε  με τα κορίτσια μας, να φτιάξουμε και να στείλουμε τους δικούς μας χάρτινους γερανούς, για πρώτη φορά φέτος, στην Χιροσίμα, στο όνομα της Ειρήνης, στη μνήμη της  μικρής Σαντάκο Σασάκι, που δεν πρόλαβε να φτιάξει τους χίλιους δικούς της, που θα της έδιναν την δυνατότητα να πραγματοποιήσει μια ευχή: την ευχή για ζωή...
Αν έχετε λίγο χρόνο, δείτε και αυτό το τελευταίο βίντεο...Είναι το επίσημο βίντεο προώθησης του οργανισμού Birdlife.org, που τελεί υπό την προστασία του ΟΗΕ...Ξέρω οτι οι καιροί είναι δύσκολοι και τα γεγονότα τρέχουν, αλλά η ομορφιά παραμένει αλώβητη -ακόμα- παρά τις δυσκολίες...
Σας φιλώ...

50 comments:

Ελένη Μπέη said...

Πολύ όμορφη ανάρτηση, Artanis μου.
Και τα βίντεο πολύ ενδιαφέροντα.

Οι γερανοί είναι από τα αγαπημένα μου είδη πουλιών. Το δε τραγούδι τους, το zhuravli, το λατρεύω. Το έχει μεταφέρει στα ελληνικά ο Γιάννης Ρίτσος και το τραγούδησε η Μαργαρίτα Ζορμπαλά.

Άθεος said...

Καλότυχοι όσοι μπορούν να απολαμβάνουν ένα γερανό να πετά ελεύθερος στους ουρανούς!
Εδώ, και να υπήρχαν γερανοί, δεν θα τους βλέπαμε από τα καπνογόνα!

Sophia Kollia said...

amazing ! truly magnificent post!
many kisses!

Hfaistiwnas said...

Ωραία τα βίντεο και συγκινητικά θα έλεγα..
Οι αλλαγές στο περιβάλλον πρώτα θα πλήξουν την πανίδα, είναι πολύ ευαίσθητη και τα πουλιά ακόμη περισσότερο..
Είναι απίστευτο πως αυτά τα πουλιά κάνουν τόσο μεγάλα ταξίδια για την επιβίωσή τους..

Thalassenia said...

Όμορφο θέμα και ολοκληρωμένη ανάρτηση με ευαισθησία.
Μπράβο σου!!! Μπράβο σας!!!

Φιλιά θαλασσένια.

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Είχα μέρες να χαμογελάσω Τα θλιβερά και αποτρόπαια γεγονοτα μας έχουν κλεψει κάθε τέτοια διάθεση. Θαρρείς και πλανιέται νεκρική σιγή στις γειτονιές μας
Να είσαι καλά για την απολαυστική ανάρτηση και τα βίντεο αλλά και το χαμόγελο που μου χάρισες με το χορό του ζευγαρώματος.

Καλό Σ/Κ!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ria said...

εξαιρετική ανάρτηση!
οι γερανοί είναι τα αγαπημένια μου πουλιά και έχω μερικες φωτογραφίες που ομως είναι πολύ λίγες γιατί δεν έβρισκα αρκετές στο ίντερνετ...

ευχαριστώ!

katerina said...

"....η ομορφιά παραμένει αλώβητη -ακόμα- παρά τις δυσκολίες..."
πολύ όμορφη η ανάρτηση και του Νίκιπλου!
πανέμορφος ο χορός των γερανών!
Να είστε καλά!

Artanis said...

@Νερένια μου, έχουν περάσει χρόνια από τότε που το πρωτοάκουσα και για να σου πω την αληθεια το είχα απωθήσει τελείως από τη μνήμη μου...
Ωστόσο εδώ, το βίντεο συνδιάζει ταινία και τραγούδι και δεν θα το άλλαζα ούτως ή άλλως...
Ξέρω οτι στο λιμνοθάλασσα Κοτυχίου έχου θεαθεί πρόσφατα γερανοί του είδους Grus grus, εγώ πάντως δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου Κια -ευτυχώς- δεν μας είχανε φέρει κανέναν, στο ΣΒΑΖΠ...

Artanis said...

@Άθεέ μου, έχουμε γερανούς, σε συγκεκριμένα μέρη στην Ελλάδα, πάντα είχαμε, όπως διάβασες και με την ιστορία του Ίβυκου...
καλημέρες...

Artanis said...

@Hfaistiwnaκι μου, είναι πολύ ωραία όλα τα βίντεο...Εδώ στη ΝΖ, έρχεται ένα αποδημητικό πουλί που το λένε Godwit (λιμόζα λαππώνικα), και μεταναστεύει από την Αλάσκα...Όταν έρχεται λοιπόν, χτυπάνε τις καμπάνες του καθεδρικού...Πριν από 2 χρόνια, σε μετρήσεις που κάνανε, βρήκανε πώς ένα συγκεκριμμένο πουλί, έκανε την απόσταση των 11.680 χλμ μέσα σε μόλις 6 ώρες, προφανώς εκμεταλλευόμενο κάποιον αεροχείμαρρο που το έφερε κατευθείαν εδώ! Διαφορετικά, τα πουλιά αυτά, είναι τα μοναδικά που ταξιδεύουν χωρίς στάση ούτε για τροφή...

Artanis said...

@sofia μου, thank you my dear...Kisses!!!

Artanis said...

@Thalassenia μου, ευχαριστούμε (και εκ μέρους του Νικιπλού)
Καλό Σ/Κ, σε φιλώ...

Artanis said...

@Γλαρένια μου, η αγάπη και η φροντίδα των ανθρώπων, έκανε θαύματα στην διατήρηση του είδους...
Κι εγω χρειάζομαι το χαμόγελο, αλλά αυτά τα βίντεο, ειδικά το πρώτο και το τελευταίο, με κάνουν να δακρύζω...

Artanis said...

@Ρία μου, εγώ δεν έψαχνα φωτό, αλλά βίντεο, μάλιστα βρήκα ένα πολύ ωραίο, με τον Ιαπωνικό χωρό της άνοιξης σε συνδιασμό με τους γερανούς, αλλά για κάποιο λόγο το κατέβασαν από το utube, οπότε έψαξα να βρω άλλο και έβαλα το χορό του ζευγαρώματος των γερανών...
Αλλά καταλύτης για την ανάρτηση, ήταν το ποστ του Νικιπλού...

Hfaistiwnas said...

Χρησιμοποιούν και αερτοχείμαρρους;;;
Απίστευτο όμως! Τι να πω...

Artanis said...

Φίλη @katerina, όντως, παραμένει αλώβητη, προς το παρόν τουλάχιστον...
Να δούμε μέχρι πότε όμως θα μπορέσει να διατηρηθεί όλος αυτός ο πλούτος, επειδή τα έργα των ανθρώπων, τον απειλούν με ολοκληρωτική εξαφάνιση...
Το βίντεο στο τέλος της ανάρτησης, τα λέει όλα...
Καλημέρα από ΝΖ...

Artanis said...

@Hfaistiwnaκι μου, δεν εξηγείται αλλιώς, μέσα σε μόνον 6 ώρες, έφτασε από την Αλάσκα στη ΝΖ...Αν δεν βρήκε αεροχείμαρρο, τότε διακτινίστηκε!
Τα στοιχεία δεν ψεύδονται: κάποια από τα πουλιά φοράνε ηλεκτρονικούς πομπούς και παρακολουθούνται μέσω δορυφόρου, ένα από τα πουλιά αυτά ήταν και το συγκεκριμμένο...

U.S. said...

είναι πολύ σπουδαίο, τελικά, να βλέπεις και κάτι όμορφο μέσα στη μαυρίλα. εξαιρετική η ανάρτηση, χαίρομαι να σε διαβάζω, πάντα μαθαίνω και κάτι καινούριο..
φιλιά πολλά :)

katrine said...

Αγαλίασες τη ψυχή μου με αυτή την ανάρτηση Αρτάνις μου αγαπημένη.

Υπέροχη μουσική τη σωστή στιγμή.
ΣΕ φιλώ γλυκά καλό ΣΚ

VAD said...

Γερανοί πετούσανε,
τι πολλοί που ήσανε,
ένας ειχε έναν μπρος
κι άλλος ειχε έναν πίσω
κι ένας άλλος γερανός
έναν πίσω κι έναν μπρος:))

Πόσοι ήτανε;;;;

Καλησπέραααα.....

akrat said...

καλησπέρα αρτάνις...

ξέρεις εδώ η πείνα μας κτυπάει την πόρτα...

πείτε κάτι εκεί κάτω στους μακρινούς τόπους...

να βοηθήσει ηθικά τον ελληνικό λαό...

θέλουμε μια αγάπη από όλη την γη....

Κατερινα said...

Καταπληκτική ανάρτηση και φοβερές οι πληροφορίες που δίνεις, και συγκινητικά τα λόγια σου. Αύριο είναι 9 του Μάη, μέρα της νίκης κατά του πολέμου. Και η θύμιση της ταινίας με συγκίνησε, την είχα δεί όταν ήμουν ακόμη φοιτήτρια στη δεκαετία το 70... Νάσαι καλά που μας τα θυμίζεις.
Κατερίνα

kiki said...

Ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες σου. Και τι όμορφο πέταγμα κάνουν...

Artanis said...

@U.S., το μόνο που ελπίζω είναι να τελείωσουν όλα γρήγορα...Μέχρι τότε, κάνω υπομονή...Μπορεί να είμαστε μακριά, αλλά θιγόμαστε κι εμείς από τα μέτρα στην Ελλάδα, είμαστε μέρος της...Το ποστ των γερανών όμως ήταν έτοιμο από καιρό, και το βλέπω και λίγο σημαδιακό, για την ημερομηνία που ανέβηκε...

Artanis said...

@katrine μου, χαίρομαι που αισθάνεσαι έτσι...Καλημέρα από ΝΖ, φιλιά...

Artanis said...

@VAD μου, τρεις ήτανε :)
Εσύ, όλα καλά;

Artanis said...

@Αkrat μου, μην περιμένεις να βρεις εδώ αγάπη και συμπαράσταση, ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, και πρέπει να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο της διαίρεσης, διαφορετικά θα σκοτωθούμε μεταξύ μας, και θα κάνουμε αυτούς εδώ, να χαίρονται...

Artanis said...

Φίλη @Κατερινα, χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση...Δεν είχα ιδέα οτι γιορτάζεται και ως τέτοια, η μέρα των Αποδημητικών πουλιών,να σου πω όμως την αλήθεια, θα προτιμούσα να γιορτάζονται μόνον μέρες Ειρήνης, παρά επέτειοι λήξεων ή νίκης κατά του πολέμου...
Η ταινία είναι ένα αριστούργημα, από τις πιο αγαπημένες μου...
Καλημέρα από ΝΖ...

Artanis said...

@kiki μου, τα πιο βασικά έγραψα, για να μην γίνει πολύ κουραστικό το ποστ...Χαίρομαι που σου άρεσε, φιλιά από ΝΖ...

Idom said...

Χρόνια πολλά Artanis!
- Γιορτή τής Μητέρας! -

Idom

Χουλκ said...

Τι όμορφη ανάρτηση, Αρτάνις μου!
Πόσο συγκινήθηκα,που θυμήθηκα τη πολυαγαπημένη ταινία! Να σκεφτείς, η μητέρα μου ήθελε να με βαφτίσει Τατιάνα (το όνομα της πρωταγωνιστριας). Τελικά, επικράτησαν τα ελληνικά έθιμα και πήρα το όνομα της γιαγιάς μου ;)
Πολλά φιλιά

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS said...

ΦΟΒΕΡΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:))))))

Artanis said...

@Idom, σ' ευχαριστώ...Καλησπέρα από ΝΖ...

Artanis said...

@Χουλκ μου, δεν ξέρω το όνομά σου, αλλά και το Τατιάνα ωραίο θα ήταν :)
Καλησπέρα από ΝΖ, φιλιά...

Artanis said...

Φίλε @JK, πάω στοίχημα πώς δεν το διάβασες το ποστ, παρά έστειλες τα καθιερωμένα χαιρετίσματα, εν είδει σχολίου...Παλιότερα, έκανες όμορφες αναρτήσεις και επιτυχημένα σχόλια, αλλά φαίνεται πώς έπεσες κι εσύ στην παγίδα της μανίας της επισκεψιμότητας...Τώρα, μόνον ανέκδοτα ανεβάζεις, και αν καμιά φορά θυμηθείς, βάζεις ποστ περί ετυμολογικών θεμάτων...
Καλό βράδυ, και σκέψου το...

Benikos place said...

Καλημέρα :)

ZouZouna said...

Tην καλημέρα μου, στα μακρινά!
Οπως διαβάζω διαγώνια, θυμήθηκα αυτό που λέγαμε παιδιά, και είναι το μόνο που ξέρω για τους γερανούς, αλλά δεν με κόβω να μάθω κι άλλα, διότι δεν συγκρατώ τίποτα πιά.
"Γερανοί πετούσανε, τι πολλοί που ήσανε. Ενας είχε δύο μπρός, ένας είχε δύο πίσω, κι ένας είχε έναν πίσω κι έναν μπρός'.
Αυτά μας έλεγαν, σαν "άλυτα μαθηματικά αινίγματα"...
τα φιλιά μου !

------ said...

Καλο μεσημερι καλή μου.......χαθηκαμε ε;;;;;Λοιπον θα το διαβασω στην αποψινη εκπομπή με ένα ψιλομονταζ βεβαια για να μην μπερδευτούν οι ακροατες...έτσι;;;
Σε φιλώ ξενητεμενο μου κι αυτα περι κλεισιματος του blog αστα να χαρεις ..γιατι εμεις εδω μεσ`τη μιζέρια μας αισιοδοξία απο σας περιμενουμε αλλιώς......χαθηκαμε.

Artanis said...

Αγαπητέ @Beniko, καλημέρα κι από μένα, αν κι εμείς τώρα έχουμε 11.45 τη νύχτα ;)

Artanis said...

@Ζουζούνα μου, τριε είναι οι γερανοί, μου το έβαλε και ο VaD το αίνιγμα να το λύσω :)
Χα,χα,χα, διαβάζεις διαγώνια!
Καλησπέρες...

Artanis said...

@Nana μου, καλησπερούδια, χαθήκαμε δεν θα πει τίποτε!
Να το διαβάσεις αν σου άρεσε, κάνεις εκπομπή τις ίδιες μέρες και ώρες; (θα σε ακούσω μέσω ίντερνετ, στις 8 το πρωί ωρα ΝΖ, εσείς έχετε 11 το βράδυ της προηγούμενης :)

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ said...

Είχα ανάγκη να διαβάσω ανάρτησή σου γιατί με ξεκουράζει...

Το ξερεις.

Είναι τόσο πνιχτά τα γεγονότα εδώ που δεν προλαβαίνω να καταλάβω (να συνειδητοποιήσω) από που μας φύτρωσε ο εφιάλτης, που -έτσι κι αλλιώς- τον περιμέναμε...
Όχι, όμως, τόσο σαρκοφάγο...

Γράφω στην εφημερίδα, μέρα νύχτα και κάνω το σταυρό μου να μη συμβεί άλλο κακό, τουλάχιστον να μην έχουμε άλλη απώλεια ζωής...

ΘΡΥΝΟΣ πραγματικός στις καρδιές μας ΚΥΡΙΟΛΕΞΚΤΙΚΑ...

Μας πούλησε το ΧΘΕΣ και μας δίνουν ΣΗΜΕΡΑ όλοι ανεξαιρέτως...

Σε φιλιώ

Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com
facebook.com/kostasvloutis
twitter.com/kostasvloutis

Άιναφετς said...

Μήπως αυτή η τρυφερή ανάρτηση, είναι οιωνός...ξέρεις οι οιωνοί δεν είναι πάντα όπως το επιθυμούμε εμείς οι "άνθρωποι"...
Αυτό που μ' αρέσει είναι πως εξαντλείς τα θέματα σου, αφήνοντας μια αίσθηση μαγείας!
Καλή σου μέρα...αν υπολόγισα καλά!

nikiplos said...

Αγαπημένη Αρτάνιδα, σε ευχαριστώ θερμά για την αναφορά...

Σε ευχαριστώ όμως περισσότερο για αυτό το πανέμορφο ποστ. Τέλεια εμπεριστατωμένο με στοιχεία που πραγματικά τα αγνοούσα ιδίως σε ότι αφορά το τμήμα με τον αστερισμό!

Δυστυχώς δεν είχα ίντερνετ για πολλές ημέρες κι έτσι δεν μπορούσα να μπω να δω την ανάρτησή σου! Ελπίζω να μην άργησα!


Σε φιλώ και σε ευχαριστώ από καρδιάς!

Artanis said...

@ΚΩΣΤΑ μου ψυχραιμία...Δεν μπορεί να πάει πιο κάτω, μόνον να ανέβει γίνεται πια, ελπίζω, όπως και να βρεθούν οι δολοφόνοι...Άσχετα με το κτίριο, τς αποφάσεις της εργοδοσίας ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να βρεθούν αυτοί που τους σκότωσαν: άλλο να τα σπάζεις και άλλο να σκοτώνεις μάνες και παιδιά...

Artanis said...

Αγαπητή @Άιναφετς (μ' αρέσει η μαγισσούλα του άβατάρ σου :), πρωί έχουμε, τώρα που σου γράφω είναι 6.55 το πρωί και σηκώθηκα για να ετοιμάσω πρωινό για τις μικρές που θα πάνε σχολείο...Βασικά με το ένα μάτι κλειστό και το άλλλο ανοιχτό, ψάχνω να βρω τα πλήκτρα ;)
Τα θέματα προσπαθώ να τα εξαντλώ για να δίνω συνολική άποψη, αυτή η ανάρτηση έρχεται να συμπληρώσει το ποστ του Νικιπλού, που παρουσίασε την ιστορία της Σαντακο, αλλά δίνει μεγαλύτερο βάρος στο ίδιο το πουλί,παρά σε συγκεκριμμένους ανθρώπους...
Καλό βραδάκι να έχεις...

Artanis said...

@Νικιπλέ μου, μια χαρά στην ώρα σου :)
Χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ, τα θέματα καμιά φορά προκύπτουν ανεξάνλητα, και ευτυχώς ανέλυσες το μέρος που αφορούσε τη Σαντάκο Σασάκι, και το ποστ μπόρεσε να λειτουργήσει σαν γέφυρα, ή συνέχεια του δικού σου...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, φιλιά πολλά από ΝΖ...

Anonymous said...

Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές σου

Vassilis said...

Η τελευταία σου πρόταση για την ομορφιά και τις δυσκολίες είναι τόσο όμορφη όσο και οι ...γερανοί:)