Sunday, November 2, 2008

Τύφλα να 'χει ο Νικοπολίδης...


Που είναι από την Άρτα, και τον συμπαθώ κιόλας...

Βασικά, ακόμα κι όταν έπαιζα ποδόσφαιρο αν και κορίτσι (στο δημ. σχολείο, πριν από 20τόσα χρόνια δηλαδή), κρατούσα θέση στην επίθεση, όχι στην άμυνα!!! Πόσο μάλλον στα γκολποστ...
Αλλά έπρεπε να με δείτε σήμερα από μια μεριά, που έκανα τη διάσωση του αιώνα, μέσα στο Σταθμό, και με διπλό πλονζον μάλιστα!!! Έ ρε κάτι ποδοσφαιρικά ταλέντα που έχει χάσει η Ελλάδα (και δεν το ήξεραν ούτε και τα ίδια...)
Για να είμαι και πιο σαφής:
Είχα την πρωινή βάρδια στο σταθμό - κλασσικά- και ήταν η μέρα των περιστεροειδών να αλλαχτούν, ν' αλλάξουν οι γλάροι, να πλυθεί ο σταθμός κλπ... Πάω να καθαρίσω τις δεκαοχτούρες (3 μαζί, σε ένα μεγάλο κλουβί, ο φόβος και τρόμος των περιθαλπτών) , και πριν προλάβω να το ασφαλίσω ξανά, μου την έκανε η μία και βρέθηκε στο πάτωμα...Και όχι μόνο μου ξέφυγε, αλλά πήγαινε και προς το δωματιο των αρπακτικών, όπου σε μεγάλα κλουβιά , έχουμε τις γερακίνες... Μια τους ειδικά, πυροβολημένη και ανάπηρη, συχνά -πυκνά, απλώνει τα καλονυχωμένα -πλήν καλλίγραμμα- πόδια της έξω από το πλέγμα, και γραπώνει όποιον περνάει...
"Θα μου την φάει" λέω και 'γω, και μπουκάρησα μέσα, και με διπλή βουτιά, κατάφερα τελικά την διάσωση του χαζοπουλιού, που κάθε άλλο παρά ευγνώμων ήταν... Εντω μεταξύ, δεν είχα προλάβει και να καθαρίσω/σφουγγαρίσω, οπότε έγινα... Με το hibitane την έβγαλα, και το τζιν που φορούσα, μπήκε κατευθείαν στο πλυντήριο, με το που γύρισα σπίτι...

Και μιας και μιλάμε για γήπεδα, τερματοφύλακες και γκολποστ, αυτό εδώ, είναι το γήπεδο του χωριού στα Τζουμέρκα... Από κάτω είναι όχτος 3 μέτρων... Βέβαια θα άξιζε να απορήσω πώς παίζουν ποδόσφαιρο, αν όντως έπαιζαν κάπου-κάπου... Όλοι οι άντρες όμως, τέτοια εποχή, ασχολούνται με το κυνήγι... Δεν ξέρουν όμως με ποιον έχουνε μπλέξει... Με λένε Αρτάνις εμένα...
Ο καιρός στις Γκρόπες, στο νομό Τρικάλων, καθώς πηγαιναμε προς Μεσοχώρα κι από 'κει στην Άρτα...Σύννεφα και μουντάδα από τη μία, και ήλιος και καλοκαιρία, από την άλλη έξοδο των σηραγγών, στα Κάψαλα/Αθαμάνιο...
Παρασκευή πρωί, σε δασικό δρόμο, πάνω από το χωριό... Στο βάθος οι κορυφές των βουνών...
Μέσα σε ένα από τα ρεματάκια, που κατεβαίνουν προς την Γκούρα...
Οι γαλοπούλες και οι κότες της παπαδιάς... Επί ένα 5λεπτο τις κυνηγούσα να τις απαθανατίσω... Νομίζανε πώς μέσα στο κοτέτσι θα ήταν ασφαλείς... Αμ δε...

Σήμερα δεν έχει συνταγή...Θα βγει πολύ μεγάλο το ποστ...Την άλλη Κυριακή, όμως, έκπληξη από τα Άγραφα...


62 comments:

Hfaistiwnas said...

Τέλειο!!! Δεν ξέρω από ποδόσφαιρο αλλά από τοπία σκίζουν εκεί! Πράσινο παντού! Καλά που δεν έφυγε το καλοκαίρι ακόμη και βγάζουμε πράσινες φωτό! Μπράβο Αρτάνις! :):):):)
Οι δεκαοκτούρες μ'αρέσουν επειδή ζουν οικογενειακά, πάντα δυό δυό τις βλέπω! Έχουν φωλιά σε ένα πουρνάρι πάνω από το σπίτι μας... ;)

nikiplos said...

Είσαι τρομερή!!! Εγώ ως τερματοφύλακας ήμουν χάπι, ενώ ως επιθετικός σκέτος Αλεξανδρής (έχανα κλασσικά γκόλ... Έτσι έπαιζα κυρίως άμυνα και αυτό ένεκα των σκληρών μαρκαρισμάτων που έκανα παρά κάποια έξυπνη τεχνική... Μετά βέβαια (ευτυχώς) ανακαλύφθηκε το μπάσκετ, αλλά είχα τελειώσει το σχολείο πλέον...

Τέλος πάντων σε ευχαριστούμε για τις φωτό γιατί είναι ωραίο να βλέπεις τέτοια όμορφα μέρη που φωνάζουν ποιά είναι η πραγματική Ελλάδα...

φιλιά

Sophia Kollia said...

bravo artanis! you are the greatest!
have a really good week!

KitsosMitsos said...

Έλα ρε ταλέντο! Ποτέ δεν είναι αργά!
Όσο για τα Τζουμέρκα, πανέμορφες εικόνες!!!
Φιλιά

Anonymous said...

Αααα, οι δεκαοκτούρες: το αγαπημένο θήραμα του γάτου μου... Ω, ναι, τις έχει ξεπαστρέψει όλες από τη γειτονιά, ο ξεφτίλας! Ένστικτα... Συγχαρητήρια για την επιτυχημένη διάσωση! Οι φωτογραφίες, απλώς τέλειες!!

Maria Tzirita said...

Μα παιδί μου, τι σταθμός είναι αυτός, με πιάνεις αδιάβαστη! Και τι ωραία μέρη, εκεί ζεις; Τυχερούλα...

animavox said...

τρομερό τοπίο ..

Artanis said...

@Ηφαιστιωνάκι μου, σου έκανα τη χάρη να ανεβάσω κι άλλες φωτό...Και πού να δεις πόσες ακόμα υπάρχουν...Το καλοκαίρι ευτυχώς που δεν έχει φύγει ακόμα...Πρέπει εντός των ημερών να απελευθερώσω την "Μάνα κουράγιο"...
Η έκφραση "Μ' ένα σπάρο δυο τρυγόνια", βγήκε από αυτές και από τα ξαδελφια τους τα τρυγόνια... Ζευγαρώνουν μια φορά για πάντα...Και είναι και υποδείγματα γονιών...
Το κακό είναι πως ενώ ζουν τόσο κοντά στον άνθρωπο, παραμένουν άγριες...Δεν συνεργάζονται με τίποτα, στην περίθαλψή τους...Πολλές φορές προσπαθούν να το σκάσουν, και ακόμα περισσότερες φορές, χτυπιούνται στα κάγκελα των κλουβιών, με κίνδυνο να ανοίξουν τις πληγές τους...Εγώ τις αλλάζω μόνον όταν είναι πηγμένες στην κουτσουλιά...Τις τρέμω...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, και καλή βδομάδα αύριο...Φιλιά...

Artanis said...

@Νικιπλέ μου, πήγε η καρδιά μου στην Κούλουρη, που λένε...Ευτυχώς όλα πήγαν καλά...
Εγώ ποδόσφαιρο έπαιζα όταν ήμουν στο Δημοτικό, ίσως και λίγο στο Γυμνάσιο...Μετά έκανα για πολλά χρόνια κωπηλασία, αλλά ενήλικη πια, ανακάλυψα την τοξοβολία... Υπέροχο άθλημα...Και αυστηρά ατομικό...
Η Ήπειρος, πανέμορφη...Τόσες εικόνες...
Να είσαι καλά, και να περνάς ακόμα καλύτερα...Καλό απόγευμα...
Φιλιά...

Artanis said...

@Σοφία μου σ' ευχαριστώ...Υπέροχη η ανάρτηση του παιχνιδιού...
Καλή βδομάδα να έχεις κι εσύ...
Φιλιά πολλά...

Artanis said...

Φίλε @Κιτσομήτσε, το δέχομαι το κοπλιμέντο...Έχω το γνώθι σαυτόν...
Σκίζω στα πλονζον...
Να πάρουμε τηλέφωνο τον Ρεχάγκελ να καπαρώσουμε τη θεση του Αντώνη...
Ποιος Χαλκιάς...Έρχεται η Αρτάνις...

Χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα!!!

Φιλιά πολλά κι από μένα, καλή βδομάδα αύριο...

Artanis said...

@Σκρουτζ μου, έχω πολλές συνταγές για φαγητά με γάτες:Γάτα σαλμί, γάτα φρικασέ, γάτα στιφάδο...
Εντός των ημερών θα σουβλίσω τον γάτο μου που μου κατούρησε τις μπότες μου, μετά μπορούμε να μαγειρέψουμε και τον δικό σου, αν θες...Είναι καθόλου ψωμομένος; Οι δεκαοχτούρες δεν έχουν κρέας...Όλο φτερό είναι οι καημένες...

ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ...
Να του βάλεις κουδούνι...Με τον δικό μου τον άχρηστο έπιασε...
Καλό σου βράδυ, φιλιά...

Artanis said...

@Μαρία Τζιρίτα, ο "Σταθμός", είναι ο Σταθμός προστασίας και περίθαλψης Άγριων Ζώων και Πουλιών, στην Ν.Ιωνία Μαγνησίας...Δουλεύω εθελοντικά εδώ και 8 χρόνια...Πολλές φορές ανεβάζω ιστορίες από τα άγρια ζώα που φιλοξενούμε...
Δυστυχώς ή ευτυχώς, είμαι βέρα Βολιώτισσα...Στα Τζουμέρκα αγοράσαμε ένα κτήμα, και λόγω της αναχώρησης, πήγαμε να διευθετήσουμε την χρήση του, ωστε να μην χερσώσει...
ΟΙ φωτό είναι από το ταξίδι, την προηγούμενη βδομάδα...Άν εξαιρέσεις τους (πολλούς) κυνηγούς, είναι υπέροχο μέρος...Τουλάχιστον όμως, δεν κυνηγούν εκτός κυνηγητικής περιόδου, ούτε τα μη επιτρεπόμενα θηράματα...Αυτό πρέπει να τους το αναγνωρίσω...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, σε φιλώ...

Artanis said...

Φίλε @Animavox, ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο...Χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτό...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...

Σταλαγματιά said...

καλά να σε έβλεπα να παίζεις ποδόσφαιρο!!
Εγώ θα ήμουν στην κερκίδα ακριβώς από πίσω, γιατί αν έπαιζα θα ανοίγαμε μανάβικο και θα πουλούσαμε ντομάτες.
Καλά για τον Νικοπολίδη τι να πω!!
Δεν ξέρω τι λέει ως τερματοφύλακας αλλά ο άντρας λέει πολλά,
ξέρω έγινα γραφική μια και είμαι μια από τις χιλιάδες που το λένε.
Καλά καλά δεν ξέρω αν είναι χιλιάδες αλλά είναι πολλές
:))))))

Anonymous said...

Χαχαχα!! Γέλασα πολύ! Τρομερή η ιδέα για το κουδουνάκι... αλλά δεν πιάνει στην περίπτωσή του. Όσες φορές έχουμε επιχειρήσει να του βάλουμε κουδουνάκι, καταφέρνει το βλήμα και το βγάζει σε χρόνο ρεκόρ. Κι αν δεν μπορέσει, αρχίζει να σκούζει!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Χαχα... τι θυμήθηκα με τη γαλοπούλα στη φωτο.
΄Ενα γάλο πριν κάτι χρόνια στην Αργολίδα, που επιτέθηκε στον πατέρα μου, ΄Υψωνε το ανάστημά του, χτυπούσε τις φτερούγες του και τα λειριά του είχαν γίνει μωβ-μπλαβί....

Περιμένουμε τη νέα συνταγή,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Artanis said...

@Αναστασία μου, έψαχνα να βρω φωτό του Νικοπολίδη στο νετ, και έπεσα πάνω στο Fan-club του...Είμαι σίγουρη οτι έχει χιλιάδες θαυμάστριες...
Εγώ πάντως λέω να το ανοίξουμε συνεταιρικά το μανάβικο...Εγώ θα παίζω και συ θα πουλάς...Μια χαρά...Άσε που οι ντομάτες περιέχουν και πολλά αντιοξειδωτικά...Κάνουν μια επιδερμίδα...
Χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα!!!
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ και μια καλή βδομάδα αύριο...
Φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Σκρουτζ μου, τόσο αρνητικός στο κουδούνι; Ωστε να μην το ανέχεται καν;
Τότε να βρούμε μια πολύ καλή συνταγή...Να τον κάνουμε με γλυκόξινη πχ και μπασμάτι...Μμμμ, μούρλια θα γίνει...Άσε που θα γλιτώσουν και οι δεκαοχτούρες...
Και θα φάνε και ό,τι ρύζι περισσέψει...

ΠΑΛΙ ΚΑΝΩ ΠΛΑΚΑ...
Τεσπά, θα το ξανασκεφτώ και μπορεί να επιστρέψω με νέα πρόταση...
Σε φιλώ...

Artanis said...

@Γλαρένια μου, το ίδιο προσπάθησαν να κάνουν κι αυτές, αλλά εγώ ήμουν πιο αποφασισμένη...Έπεσε κυνηγητό κανονικό...
Η συνταγή έιναι παραδοσιακή, και φτιάχνεται με διάφορους τρόπους... Εγώ έφερα τα υλικά από το βουνό, όπως έπρεπε, και έκανα την ορίτζιναλ...Θα την ανεβάσω την άλλη Κυριακή, επειδή προηγείται μια ανάρτηση για μια εκδήλωση...
Καλό βράδυ και καλή βδομάδα αύριο...Φιλιά πολλά στο γλαροσόι...

Hfaistiwnas said...

:) Επίσης καλό βράδυ!!!

Artanis said...

@Καλό βραδυ καλέ μου @Ηφαιστίωνα...
Σε φιλώ...

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ said...

Την καλησπέρα μου artanis. Είμαι σκράπας από ποδόσφαιρο. Απλά είμαι Ολυμπιακός επειδή ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής της ομάδας.
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com

Rodia said...

Ωραιότατα!!!!
Ποστ, τοπία, κείμενα, όόόόόλα λέμε :)))
..ξεκουράστηκα που το διάβασα..

Aura said...

Με πατάς στον κάλο!!!

:((((

Tzeve said...

ορεξάτη...

αν και είμαι διακριτικά φιλόζωος...με τα πτηνά δε τα πάω καθόλου καλά...ειδικά τις περιστερένιες κουτσουλιές...

Παλμος said...

ΑΡΤΑΝΙΣ μου τι αγώνας και αυτος να τα κυνηγάς:)))

Την αλλη φορα θα ηθελα να σου ειναι ευκολο, μπορει και να το εχεις κανει αλλη φορα και δεν το ξέρω, οχι να μας τα δειξεις σε φωτο, αλλά θα ήταν πολυ όμορφο ενα βιντεάκι.
Ελπίζω να μην σου βάζω δύσκολα.


Φιλιά πολλα.

roadartist said...

χαααααα γεια σου βρε αρτανις χααχ ..αντιπαθώ τους κηνυγους παντως..
Πολυ ομορφες φωτο!!
Αντε να παμε κ εμεις κανενα ταξιδακι!!

Anonymous said...

Να σου πώ τη διαφορά του μπετόν από το μπετόν αρμέ, ξέρω (γ... την Αθήνα που έζησα μια ζωή) :-)
Τώρα τη διαφορά δεκαοκτούρας και πάπιας, θα σε γελάσω!
χαχαχα------> σε γέλασα
Λοιπόν, πέρα από την πλάκα, είσαι αξιέπαινη, μπράβο για την φροντίδα και την αγάπη που δίνεις στα ζωντανά που το έχουν ανάγκη. Οι φωτογραφίες όπως επεσήμαναν και οι λοιποί φίλοι, υπέροχες

Φιλιά, την καλησπέρα μου.

Artanis said...

Φίλε @Κώστα Βλουτή, παραδοσιακά, κι εγώ Ολυμπιακός είμαι(κατά κάποιον τρόπο)...
Πάντως δεν παρακολουθώ το πρωτάθλημα ή το κύπελλο...Αν το "καθαρίσουν" από τις παράγκες και επιστρέψει το θέαμα, να είσαι σίγουρος θα το ξαναπαρακολουθήσω...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, φιλιά...

Artanis said...

@Ροδιά μου καλησπέρα και καλωσόρισες...Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο, χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ...
Καλό σου απόγευμα...

Artanis said...

Φίλε @Λασπολόγε, εγώ τα συμπαθώ όλα, εκείνα μάλλον δεν συμπαθούν εμένα...
Τί να κάνουμε...
Η Κατερίνα καλά; Τα φιλιά μου...
Καλό απόγευμα και στοτς δυο σας...

Artanis said...

@Παλμέ μου, επειδή είμαι ασχετάτου, διατηρώ το απλούστατο αυτό μπλογκ στον Blogger, διαφορετικά πιθανότατα θα το είχα στην Wordpress...Όταν εξοικιωθώ περισσότερο, θα μάθω να ανεβάζω και βίντεο...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, σε φιλώ...

Artanis said...

@Καλλιτέχνιδά μου, το είχαμε ανάγκη το ταξιδάκι αυτό...Μας έκανε αρκετό καλό, και είδαμε και φίλους που είχαμε να δούμε από πέρυσι...
Το θέμα με το κυνήγι είναι μεγάλο, σε αυτά τα μέρη...Έχουν μεγάλο κόλλημα...Όλο το χειμώνα μ' αυτό ασχολούνται...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα...Φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Αύρα μου, δεν σου πατάω τον κάλο...Κι εγώ στεναχωρήθηκα εξίσου με την καταστροφή της Στροφυλιάς, ή μήπως και μεις δεν καήκαμε πέρυσι; 120.000 στρέματα ήταν αυτά...Τα ίδια σκτα παντού...
Να είσαι καλά, σε φφιλώ...

Artanis said...

@Έκτορά μου, καλησπέρα...Είχα ψώνιο από μικρή, φίλε μου, με τα ζώα και τα πουλιά...Γι' αυτό το έμαθα...Και γι' αυτό και δουλεύω στον σταθμό, δηλαδή...
Ελπίζω να είσαι καλά, έρχομαι τωρα από 'κει...
Φιλιά από 'δω...

kostaslogh said...

καλά είπα εγώ ,"μάλλον δεν έχασες που δεν ήρθες στη γιορτή"...
μάλλον για γκολ εκτός έδρας το βλέπω!
φιλιά

Artanis said...

Φίλε @Kostaslogh, ναι, μάλλον δεν έχασα, αλλά έμαθα πως είχε μεγάλη επιτυχία...Κι εγώ μάζεψα κάστανα, αλλά ήταν πολύ μικρά και άσαρκα...Τα είχε χτυπήσει η ξηρασία...Όχι κι οτι δεν έβρασα όμως...
Καλά περάσαμε, ήταν υπέροχα...Και μόλις φύγαμε, ήρθε επιτέλους η βροχή...
Να έχεις ένα υπέροχο βράδυ, φιλιά πολλά...

Leviathan said...

iperoxes fotos!!!kai oi galopoules eides ka8isan telika kai tis fotografises!!filia!!

Artanis said...

Φίλε @Λεβιάθαν, πέρασα νωρίτερα και ψήφισα στο ποστ σου...ΟΙ γαλοπούλες δεν κάθισαν, απλά στριμώχτηκαν σ' αυτό το σημείο του κοτετσιού, και εγώ δεν τις πίεσα περισσότερο... Είχαν πολύ πλάκα, οι μικρές ξεκαρδίστηκαν στο γέλιο, αλλά δεν πλησίαζαν και πολύ...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, φιλιά πολλά...

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ said...

Γειά σου ρε Αρτάνις τρομερή , που πιάνεις στον αέρα το πουλί....χαχαχαχαχα...μεταγραφή στον Γαύρο γρήγορα ! Και σε ποιά Άγραφα θα είσαι; Γιατί κι εμείς Άγραφα θά'μαστε Σάββατο βράδυ.Είναι και πολλά.Καλό βράδυ και να περνάς καλά !

Artanis said...

Φίλε @Σκορπιε, δεν θα είμαι στα Άγραφα, έχω δουλειά στο Βόλο...Η συνταγή θα είναι από 'κει...Πού θα πάτε εσείς; Να περάσετε καλά, αν και μέχρι τότε θα τα ξαναπούμε σίγουρα...

Λες να πάρω τηλ. στον Ολυμπιακό;Να το αποπειραθώ;
Μπα, άσε καλύτερα...Πού να τρέχω τώρα, μεγάλη γυναίκα...Είμαστε και συνομίλικοι με το Νικοπολίδη, έχει καπαρώσει και το 71 στη φανέλα...Ποιο νούμερο να μου δώσουν πέρα απο τον τίτλο του μεγαλύτερου Νούμερου;

Χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα!!!

Σε φιλώ, καλό βράδυ...

venceremos said...

καλημερα, κι εσυ επαιζες ποδοσφαιρο? ΠΩΩ ΠΩΩ τι γινοτανε?
σκοτωμος με τα αγορια. κλωτσιες μπουνιες. στο δημοτικο ολα αυτα.
τα τρικαλα ειναι πολυ ομορφα. αν επρεπε οπωσδηποτε να ζησω μακρια απο την θαλασσα θα ηθελα εκει.
φιλια καρυστινα

faraona said...

Ωστε και ποδοσφαιρο Αρτανις ε?
Μα τι εισαι συ πουλακι μου!!!
Ε ρε και ναμουν στην κερκιδα τι θα γινοταν!!!Χαχαχα!!!
φιλια πολλα κοπελα μου

Artanis said...

Φίλη @Venceremos, καλημέρα...Έπαιζα πολύ ποδόσφαιρο μικρή, και η πλάκα είναι πως παίζουν και οι κόρες μου, όμως δεν θυμάμαι τίποτα για ξύλο...
Δεν μένω όμως στα Τρίκαλα, ούτε και κατάγομαι από 'κει, όπως επίσης δεν έιμαι και Αρτινή...Είμαι βολιώτισσα, χωρίς ρίζες και μερίσματα σε χωριά, βουνά και θάλασσες, αλλά αγοράσαμε με το σύζυγο το κτήμα αυτό στα Τζουμέρκα, και οι φωτό είναι από 'κει...Και ελπίζουμε πως κάποια μέρα θα καταφέρουμε να κτίσουμε κιόλας, και να μείνουμε μόνιμα εκεί...
Προς το παρόν μόνον το επισκεπτόμαστε για μερικές μέρες το χρόνο, για να δούμε πώς πάνε τα δέντρα μας και το αμπέλι, και για τους όρους χρήσης του από την γειτόνισσα παπαδιά, (που διατηρεί και το κοτέτσι με τις γαλοπούλες, στην φωτό)...

Να είσαι καλά, φιλιά βολιώτικα λοιπόν, κι από 'δω...

Artanis said...

@Φαραώνα μου, έπαιζα όταν ήμουν μικρή, στο 4ο Δημοτικό σχολείο του Βόλου...Και δεν υπήρχε κερκίδα, παρά οι τσιμεντένιες βρύσες, και η τσιμεντένια τετράγωνη αυλή με το άχρηστο σκάμμα...'Α και ένας πλάτανος, που υπάρχει ακόμα (ευτυχώς)...
Να έχεις κι εσύ μια όμορφη μέρα, φιλιά πολλά στην όμορφη Κέρκυρά μας...

Μαργαρίτα said...

Ωραίος ο Νικοπολίδης, ε;;;

Πέρασα να αφήσω την καλησπέρα μου
και πολλά χρωματιστά φιλιά***

Maria Tzirita said...

Γειά σου φίλη μου! Εντυπωσιάστηκα με όσα μου έγραψες και σε θαύμασα πραγματικά. Τρομερά συναρπαστικά μου φαίνονται όλα αυτά και μπράβο σου για το έργο που προσφέρεις! Σε γλυκοφιλώ!

Υ.Γ. Σε περίπτωση που δε μπορείς να μπεις στο μπλογκ μου με την παλιά διεύθυνση, δοκίμασε με αυτή που υπάρχει τώρα στο προφίλ μου. Είχα κάποιο πρόβλημα, αλλά ευτυχώς όλα καλά...

zouzouna said...

Γιατί εγώ νομίζω πως λέμε "μ' ένα σμπάρο, δυο τριγόνια"? όχι δεν μου έμεινε αυτό απο ότι διάβασα.
Οι φωτό μου άρεσαν πάρα πολύ και ο διάνος !!

Artanis said...

@Μαργαριταράκι μου καλησπέρα...
Ωραίος δεν θα πει τίποτα...
:.....)
Και γώ σου στέλνω πολλά φιλιά...
Να είσαι καλά, νεαραϊδόνι μου...

Artanis said...

@Μαρία Τζιρίτα, από χθες δεν μπορούσα να μπω, και ανακάλυψα πώς και η @Σοφία δεν μπορούσε να μπει, αλλά είχε προνοήσει να το σημειώσει την 1η σελίδα του πόστ της ως μήνυμα προς εσένα...Και άφησα κι εγώ σχόλιο σχετικά, στην ανάρτηση αυτή...
Τεσπα, χαίρομαι που το είδες...Θα προσπαθήσω να μπω από την φωτό...
Καλό απόγευμα, σε φιλώ...

Artanis said...

@Ζουζούνα μου, καλησπέρα, καλωσόρισες...Αυτό ακριβώς λέμε, αυτή είναι η έκφραση!!! Απλώς οι δεκαοχτούρες και τα τρυγόνια, είναι πρώτα ξαδέρφια...ΚΙ έχουν την ίδια ακριβώς συμπεριφορά: Ζευγαρώνουν με το ίδιο ταίρι για πάντα, είναι εξαιρετικοί γονείς, και είναι εξισου άγρια, είτε ζουν στην πόλη, είτε στο βουνό...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη...

akrat said...

ΒΡΕ ΒΡΕ
ΤΙ ΥΠΕΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ ΛΑΥΡΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟ????
εύγε εύγε.......

ααααα
είστε φοβερή

Artanis said...

Φίλε @Akrat, καλησπέρα, καλωσόρισες, στο ταπεινό -πλην τίμιο- αυτό μπλογκ...
Χαίρομαι που διασκέδασες με την ανάρτηση, η αλήθεια είναι οτι προσπαθώ σκληρα(...)
Πάντως θα προτιμούσα να μου απευθύνεις τον λόγο στον ενικό...Όλοι φιλοι είμαστε στο νετ (ή τουλάχιστον οι περισσότεροι)...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...

cinderella said...

Είσαι Θεά!!
Υπέροχες και οι φώτος!!
Και ο Νικοπολίδης φυσικά!!!

Artanis said...

@Σταχτοπούτα μου καλημέρα...
Πώς είναι ο καιρός στο Λονδίνο; Εμείς εδώ έχουμε μια Μαγιάτικη λιακάδα απίστευτη...
Χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτό (μαζί κι εκείνη του Νικοπολίδη, βέβαια...)
Να έχεις μια όμορφη μέρα, φιλιά πολλά σου στέλνω...

koptoraptou said...

Καλώς σε βρήκα.
Έχω εντυπωσιαστεί από την περιγραφή με τις δεκαωχτούρες!
Έχω καθημερινά στο μπαλκόνι δύο ζευγάρια που έρχονται και τρώνε ό,τι πέφτει από τα δικά μου τα κανάρια, τις πιπεριές στη γλάστρα και πλέον το βρεγμένο ψωμάκι που πετάω καθημερινά!
Δώσε κι άλλες τέτοιες περιγραφές!
Καλημέρες!

Artanis said...

Φίλη @Κοπτοραπτού, οι δεκαοχτούρες ειναι από τους συχνούς ασθενείς του Σταθμού, οπότε τις γνωρίζω πολύ καλά...Είναι από τα ζώα που ζουν κοντά μας, αλλά δεν μας συνηθίζουν, όπως και τα σπουργίτια...Γενικά έχουν καλή πρόγνωση, ανάλογα βέβαια και με το πρόβλημά τους, αλλά εκείνα που σχεδόν πάντα τα καταφέρνουν, είναι τα χελιδόνια, που είναι πολύ ανθεκτικά, και συνεργάσιμα...
Να περνάς από το μπλογκ, ανεβάζω συχνά ιστορίες από τα ζώα που περιθάλπτουμε...Μέσα στις επόμενες αναρτήσεις, θα είναι και η απελευθέρωση της χελώνας "Μάνα κουράγιο", που έγινε σήμερα το απόγευμα σε ελεγχόμενο χώρο...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ και σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο...

. said...

Από ποδοσφαιρικά άσχετη είμαι αλλά να πω την αλήθεια γέλασα όταν μου ήρθε στο νου η βουτιά σου να πιάσεις το πουλί!

Υπέροχες οι εικόνες σου!

Φιλί και καλησπέρα!

Artanis said...

@Ανασαιμιά μου καλησπέρα...
Πώς ήταν το "Ταν ή επί τας" των Σπαρτιατών; Ένα τέτοιο ακριβώς... Είπα μέσα μου, "ή εγώ και στο κλουβί, ή αυτή και στο στομάχι της"...Προτίμησα το 1ο, τα υπόλοιπα πέρασαν στην ιστορία...
Να είσαι καλά και να έχεις ένα όμορφο βράδυ...Φιλιά πολλά...

ZouZouna said...

Xα, χα, χα, γιατί νομιζα πως μ' ένα σμπάρο, πάρε κάτω δυο τριγόνια. Τσιμεντόπαιδο παιδί μου, έχω δει τριγόνι θαρρείς? Ούτε ζωγραφιστό!!!
Αμα το πως της μάνας, θα με κουτουλάει πάλι....

Artanis said...

@Ζουζούνα μου, οι δεκαοχτούρες όπως ξέρεις, είναι γκρι ανοιχτό με μια ρίγα μαύρη στον λαιμό και παλαβό βλέμμα...Τα τρυγόνια λοιπόν, είναι καφέ ανοιχτό με σκούρα καφέ πιτσιλωτά φτερά (στις άκρες τους), με διπλή μαύρη γραμμή στο λαιμό, και ακόμα πιο τρελιαρικο βλέμμα...
Είναι ξαδέλφια πρώτα και εξίσου βλαμμένα...Σόι πάει το βασίλειο, που λένε...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, φιλιά πολλά...