Όσα θα είχε να πει η σκιά μου…Βασικά, αυτό είναι ακόμα ένα μπλογκοπαίχνιδο, στο οποίο με κάλεσε η φίλη Evaggelia p. ( http://evaggelia-p.blogspot.com/ )…Το σκεφτόμουν για μέρες, να το παίξω ή όχι, αλλά τελικά υπέκυψα στον πειρασμό να ανεβάσω το παρακάτω ποίημα, γραμμένο εδώ και χρόνια…Αν και δεν ανταποκρίνεται πλήρως στο θέμα του παιχνιδιού, αυτή είναι η συμμετοχή μου…Ευαγγελία μου σ’ ευχαριστώ…
Ο Σκοτεινός Εαυτός μου…
Ασήκωτο βάρος μου φαίνεται η μέρα,
το σκληρό φως,
στο σκοτάδι όπου όλα θολώνουν,
καταφέρνω να κρύβω τη λύπη, τη θλίψη,
την απογοήτευση που μου προκαλούν οι άνθρωποι
την άγρια πραγματικότητα,
μα όταν νυχτώνει, όταν σβήνει ο ανελέητος ήλιος
αφήνω το βρυχηθμό μου, που κόχλαζε, να ακουστεί,
κι ας μείνει μέσα στον λαιμό μου,
κι ας τον ακούσω μόνο εγώ
που ξέρω από πού προέρχεται…
Απ’ το σκοτάδι μέσα μου…Όταν οι άλλοι με βλέπουν,
μου μιλούν χωρίς να τον υπολογίζουν, γελάμε,
βγαίνουμε έξω να πιούμε καφέ, να δούμε στις βιτρίνες τα «καινούρια μας»,
νομίζουν πως μόνο εγώ είμαι εδώ
-τον έχω μεταμφιέσει, γι’ αυτό δεν τον αναγνωρίζουν,
αγνοούν την ύπαρξή του-
αλλά είναι εκεί, εγώ τον ξέρω…
Τον θυμάμαι πάντα, κι ας καμώνομαι πως τον ξεχνώ
τον άλλο εαυτό, τον σκιώδη, που νομίζει πως τρέχει πριν από μένα,
και πως θα φτάσει κάπου πρώτος:
ξέρω πως δεν θα πάει μόνος πουθενά,
από πάνω μου κρεμιέται, τον σέρνω,
στους δρόμους, στα λεωφορεία, παντού και πάντα
φοράω γυαλιά σκούρα μαύρα , να τον κάνω ένα με τις άλλες σκιές
να μην τον νοιώθω πως με μπερδεύει στο βήμα,
τον τσαλαπατάω, που θέλει να σηκωθεί να επαναστατήσει
να φωνάξει ποιος είναι αληθινά αυτός , και ποια είμαι εγώ…
Την νύχτα γινόμαστε πάλι ένα, μέσα στη σιωπή,
όταν όλοι κοιμούνται, ήσυχοι μέσα στην άγνοιά τους,
σκεφτόμαστε παρέα,
κάνουμε τον απολογισμό,
αλληλοστηριζόμαστε στα δύσκολα…
Τις υπόλοιπες ώρες,
ξαναρχίζει το κυνηγητό,
όμως η αλήθεια είναι, πως τρέχω μόνη
μα βγαίνω δεύτερη, στο νήμα
προπορεύεται εκείνος,
φιμωμένος…
Ευχαριστώ πολύ τον φίλο Μάλερ ( http://mahler76.blogspot.com/ ) για την ευγενική παραχώρηση της 3ης φωτογραφίας…
Φυσικά όλοι έχετε πρόσκληση να παίξετε…Σας φιλώ…
48 comments:
Νομίζω λάθος κάνεις που λες πως δεν ανταποκρίνεται άμεσα στο παιχνίδι. Το βρίσκω ακριβώς ό,τι χρειάζεται! Αληθινό, γνήσιο και πολύ ωραία γραμμένο. Πώς είναι δυνατόν να γράφεις τόσο καλά, αν δε διαβάζεις όπως είπες; Φαντάσου και να διάβαζες δηλαδή! Μπράβο κορίτσι μου, τι να πω. Τυχεροί οι άνθρωποι που καταφέρνουν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, την ψυχή τους μ'αυτό τον τρόπο.
Θα παίξω κι εγώ άμεσα, είμαι καλασμένη από την Ομπρελίτσα. Αλλά είναι δύσκολο, με τρομάζει - εσύ το κατάφερες μια χαρά!
Φιλιά πολλά και καλό σαβ/κο!
Καλημέρα Αρτάνις. Ο Σκότεινός εαυτός μας είναι κάτι που τρομάζει εμάς τους ίδιως και οφείλουμε να τον Συγκρατούμε.
Η Φωτογραφίκη απεικόνιζει πολύ καλά το όλο κλίμα. Χαιρετισμούς απο την όμορφη Θεσπρωτία
Καλημέρα και από εδώ. Δεν κάνει τίποτα για την φωτό, πάντα στη διάθεσή σου. Το ποίημα ωραίο αν και εγώ δεν τα έχω τόσο καλά με την ποίηση. Αλήθεια το παιχνίδι τι θέλει και καλά να κάνουμε?
Καλή μου @Μαρία Τζιρίτα, το κομμάτι είναι πολύ παλιό, το ανέσυρα από ένα ττράδιο όπου έγραφα κάποτε και που πλέον κρατάω ξεχασμένο σχεδόν, μέσα σε ένα συρτάρι...
Σχετικά με την λογοτεχνία, ο λόγος είναι πως τα τελευταία χρόνια, διαβάζω σχεδόν αποκλειστικά μελέτες, έρευνες και δοκίμια, και ελάχιστη λογοτεχνία...Πάντα έγραφα όμως...Και να μην ξεχνάμε και τον Πάτροκλο, που είναι το αποτέλεσμα αυτής της εξερεύνησης στις πηγές , κι ας είναι απλώς στο διπλανό μπλογκ...
Να το παίξεις το παιχνίδι, θα έχω το νού μου να περάσω να το διαβάσω...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, σε φιλώ...
Φίλε @Ιωάννη, ο σκοτεινός εαυτός μας, μπορεί να είναι και σύμμαχος, και όχι ένας επικίνδυνος ξένος...
Το ποίημα αυτό είναι πολύ παλιό...Ανασύρθηκε απλώς για την περίσταση...
Δεν έχω έρθει στην Θεσπρωτία ακόμα...
Από όσο έχουμε δει όμως από την Ήπειρο, την λατρεύουμε...
Καλημέρα και καλό Σ/Κ...
@Μάλερ μου, το παιχνίδι αυτό θέλει να γράψεις ή να αναρτήσει οτιδήποτε που θα μπορούσε να έχει πει, κάνει ή σκεφτεί η σκιά σου...
Ο τίτλος και το περιεχόμενο είναι ακριβώς αυτός: "Όσα θα είχε να πει η σκιά μου…"
Ε, εγώ το παράλαξα λίγο το παιχνίδι...
Έχεις πρόσκληση φυσικά να το παίξεις...
Σ' ευχαριστώ και πάλι για την φωτό...
Φιλιά...
Τι όμορφη ανάρτηση!
Νυκτική
(απο)καλυπτική
πολλά υποσχόμενη!!!!!!!
Αγαπητέ @π.κ, καλημέρα...
Χαίρομαι που σας άρεσε η ανάρτηση και είναι όντως αποκαλυπτική, να επισημάνω όμως και το γεγονός πως είναι ένα πολύ παλιό γραπτό...
Να έχετε ένα όμορφο Σ/Κ, φιλια πολλά στην όμορφη Ζάκυνθό μας...
Καλημέρα Artanis μου, πανέμορφο! Δε χρειάζεται να παίξω με εκφράζουν απολύτως αυτά που έγραψες εσύ. Μου θύμισαν λίγο από τον "Λύκο της Στέπας" του Χέρμαν Έσσε. Βέβαια σε εκείνο το βιβλίο ο συγγραφέας παραθέτει άπειρες μεταλλάξεις που μπορεί να έχει ο εαυτός μας. Και όλοι κρύβουμε πράγματα μέσα μας. Και εγώ. Άλλο όταν είμαστε με παρέα, κάτι σαν τον ηθοποιό στη σκηνή μερικές φορές. Μερικές, όχι πάντα βέβαια. Επίσης συμφωνώ απόλυτα. Ο "σκοτεινός" μας εαυτός, πολλές φορές όταν το απαιτήσουν οι καταστάσεις, σίγουρα μπορεί να μας βοηθήσει... Αρχαίγονα γονίδια
Τα φιλιά μου καλό Σ/Κ :)
Σε παρακαλώ σβήσε το πρόλογο μου θυμίζει ξέρεις αυτό το αθώα εκβιαστικά γυναικείο για την είσπραξη κομπλιμέντων. Ανταποκρίνεται και μάλιστα διάβασα σήμερα και μια πολύ όμορφη εκδοχή .. Ίσως και την πιο αληθινή αυτή που συμβιώνουν..Εκδοχή πέρα από αυτές τις φοβικές έως ανατριχιαστικές…artanis είσαι αθλήτρια ζωής πραγματική και φαίνεται και από το σημερινό, δεν υποτάχθηκες -φοβάσαι τη σκιά, την έχεις εναρμονίσει ..
Ήταν πολύ καλό, το χάρηκα..
Φιλιά ,Καλό ΣΚ,
@Έκτορά μου καλημέρα...
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση, και φυσικά η προσκληση για συμμετοχή στο παιχνίδι ισχύει και για ΄σενα...
Να έχεις μια όμορφη μέρα και καλό Σ/Κ, φίλε μου...
Καλά να περνάς...Φιλιά...
Φίλε @Animavox, ο πρόλογος εκτός από εισαγωγικός στο παιχνίδι, είναι και το απολογητικό μου σημείωμα για τον τρόπο παιξίματος του παιχνιδιού αυτού...
Χαίρομαι πάντως που σου άρεσε...
Να είσαι καλά, καλό Σ/Κ και σε σένα...
Όσο κι αν τον τσαλαπατάς καλή μου δεν τα καταφέρεις να τον κανεις να σιωπήσει.
Παρέα μας είναι όλη την ημέρα, παρακολουθεί και καταγράφει την κάθε μας κίνηση.
Κι όταν όλα ησυχάσουν κάνει την εμφάνιση του.
Κρίνει δικάζει και καταδικάζει τις πράξεις μας.
Ίσως όμως το κάνει για να μας προστατεύσει από τον πόνο, από επαναλαμβανόμενα λάθη.
Γιαυτό πρέπει να τον προσέχουμε κι εμείς λιγάκι.
Μου άρεσε τόσο πολύ το κείμενο σου Artanis,
είχε μια φυσικότητα που μιλούσε κατευθείαν στην ψυχή μας.
Καλό σαββατοκύριακο να έχεις!!!
Καλησπέρα.. δεύτερη σκιά ο κρυμένος εαυτός.. τον φοβάμαι περισσότερο από τον πραγματικό...
"Την νύχτα γινόμαστε πάλι ένα, μέσα στη σιωπή,
όταν όλοι κοιμούνται, ήσυχοι μέσα στην άγνοιά τους,
σκεφτόμαστε παρέα,
κάνουμε τον απολογισμό,
αλληλοστηριζόμαστε στα δύσκολα…"
Αυτό το κομμάτι το ένοιωσα μέχρι τα μύχια της ψυχής μου!
'Ολο το ποίημα είναι de profundis εξομολόγηση. Αληθινά υπέροχο!
@Αναστασία μου γι' αυτό σου έλεγα πως υπήρχε μεγάλη σχέση μεταξύ των 2 αναρτήσεων, της δικής μου και της δικής σου...
Χαίρομαι που σου άρεσε, μπορώ να πω, πως αδημονούσα γι' αυτό το σχόλιο...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, και καλή Κυριακή αύριο...
@Ηφαιστίωνά μου, είναι ο μοναδικός που είναι και θα είναι 100% δικός σου...Πρέπει να προσπαθήσεις να τον κατανοήσεις...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...
Σε φιλώ...
@Ανασαιμιά μου καλησπέρα...
Χαίρομαι που σου άρεσε αυτό το κομμάτι, λίγο πριν το τέλος του ποιήματος...
Σ΄ευχαριστώ γι' αυτό το σχόλιο, καλή μου...Καλό σου βράδυ και φιλιά πολλά...
μια μεγαλη αληθεια σε αυτο σου το ποστ, αρτανις. ο εαυτος της σκιας μας. Σε ευχαριστω..
Καλή μου Artanis είδες τι τραβάμε με αυτό το σκοτεινό τέρας! Και να πεις ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε χωρίς αυτό; Θα μας λείψει αν αποφασίσει να μας τιμωρήσει και να πάει διακοπές. Ας είναι, σε ακολούθησα και το ξέθαψα για λίγο αλλά μου φέρθηκε αλαζονικά.
Συμφωνώ με την Μαρία Τζιρίτα, έχεις ωραία γραφή, η καλλιτεχνική φύση του ανθρώπου δεν κρύβεται, θα έλθει στην επιφάνεια όταν αυτή το αποφασίσει, κάτι σαν την σκιά μας. Να είσαι καλά και πολλά φιλιά gskastro.
Αρτανάκι μου, φαίνεται πως η σκιά μας δεν χρειάζεται παιχνίδια για να μιλήσει τελικά. Μας μιλάει ακόμα κι όταν εμείς νομίζουμε ότι μας έχει ξεχάσει. Είναι εκεί όταν όλα σιγούν για να μας υπενθυμίζει την άλλη πλευρά του εαυτού μας, αυτήν που καταχωνιάζουμε στα πιο σκοτεινά σημεία του εγώ, επειδή οι αλήθειες της ξεβολεύουν και προκαλούν.
Σ' ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες τελικά. Μας χάρισες ένα πολύ ζεστό κομμάτι του εαυτού σου.
Να' σαι καλά, γλυκιά μου :)
Καλή μου @Life wispers, καλημέρα...
Κι εγή αλήθειες ήθελα να αναρτήσω, γι΄αυτό και πόσταρα αυτό το ποίημα ως συμμετοχή στο παιχνίδι...
Να είσαι καλά και να έχεις μια όμορφη Κυριακή, σε φιλώ...
Φίλε @gskastro, όλοι ομοιοπαθείς είμαστε, από αυτό το σκοτεινό πλάσμα μέσα μας...Διάβασα την σχετική ανάρτηση στο μπλογκ σου, και ομολογω πώς χάρηκα από τον τρόπο που έπαιξες το παιχνίδι (εσύ το έπαιξες πιο σωστά από μένα, κι ας μην μίλησε τελικά η σκιά σου, αλλά εσύ...)
Για τα υπόλοιπα, σε ευχαριστώ, χωρίς άλλα σχόλια, επειδή επαναλαμβάνομαι...
Να είσαι καλά, να περνάς καλά, να προσέχεις εκέι που είσαι, και να συνεχίσεις να αναρτάς...
Φιλιά πολλά...
@Ευαγγελία μου, το "σκότωσα" ελαφρώς το παιχνίδι, αλλά χαίρομαι που εσύ δεν το είδες έτσι...
Σ' ευχαριστώ πολύ και για την πρόσκληση, προσπάθησα να την τιμήσω...
Να έχεις μια όμορφη Κυριακή, και μια ακόμα καλύτερη εβδομάδα, φιλιά πολλά...
Έλαμψε "Ο Σκοτεινός Εαυτός σου..."
Τα φιλιά μου :))
@Αμάλθειά μου σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο...
Καλή Κυριακή, πολλά φιλιά κι από μένα, σε σένα και στην όμορφη Και βροχερή απ' ό,τι ξέρω, Κρήτη μας...
Καλή μου Artanis μπορεί να είναι παιχνίδι μπορεί και όχι από μέρους μου. Αυτές οι ερωτήσεις υπήρχαν και υπάρχουν μέσα μου αναπάντητες. Έχω φτάσει τα 74 και ακόμα ψάχνομαι.
Ακόμα και η τελευταία μου απόφαση να ακολουθήσω το μονοπάτι στο οποίο βρίσκομαι τώρα μαζί με τον γιό μου, ήταν απόφαση στιγμής. Δεν είχαμε τα απαραίτητα δεδομένα για να αποφασίσουμε ποιο μονοπάτι να ακολουθήσουμε, ελπίζω τελικά να μας βγει σε καλό. Γι’ αυτό και στην αντίστοιχη ανάρτηση την είχα ονομάσει «Απόφαση Ζωής»
Να είσαι πάντα καλά gskastro
telika auti i skia mas ligo me tromazei..filia kai kalo sou mesimeri!
Εγώ θα έλεγα ότι το ποίημα ανταποκρίνεται μια χαρά στο παιχνίδι. Πολύ καλό είναι. Οι λέξεις του κρύβουν "ανήσυχα" νοήματα και ενδόμυχα συναισθήματα. Φιλιά πολλά!!
Είδες τί μπαμπέσικο παιχνίδι παίζει, τελικά, ο άλλος μας εαυτός.
Δεν έρχεται στα ίσα να ...μετρηθούμε.
Δεν παλεύεται, σου λέω.
Πολύ καλό.
Φιλιά.
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Φίλε @gskastro, πραγματικά έιναι μεγάλη απόφαση...Και είναι προς τιμήν σου που την πήρες και την παραγματοποίησες, καθώς πολλοί άνθρωποι δεν θα έπαιρναν ποτέ αυτό το ρισκο, είτε νεώτεροι είτε συνομίλικοι με σένα, απλά και μόνο για να μην ξεβολευτούν...Αυτό λέει πολλά για την ποιότητά σου ως χαρακτήρα...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, και μια ακόμα καλύτερη βδομάδα...Σε φιλώ...
Φίλε @Λεβιάθαν, η εσωτερική σου φωνή είναι, η συνείδηση...Το παιχνίδι βέβαια ζητούσε κάτι άλλο, αλλά δεν πειράζει καμιά φορά να λυγίζουε τους κανόνες...
Άντε, κάνει και κρύο απόψε, καιρός για δύο, όπως γράφεις και στο ποστ σου...
Καλό βράδυ λοιπόν, και καλή βδομάδα αύριο...Φιλιά εκεί στα Βόρεια...
@Θείε Σκρουτζ μου, καλησπέρα...
Δεν έφυγες ακόμα για το Βερολίνο, ή είπες να μας δεις τί κάνουμε από 'κει και μπήκες να αφήσεις σχόλιο; Πάω τώρα στο μπλογκ σου να ελέγξω...
Καλή βδομάδα και σε 'σένα, και φιλιά...
Φίλε @Κώστα Βλουτή, δεν χρειάζεται να είμαστε σε συνεχή σύγκρουση με τον εαυτό μας, και να παρουσιάζουμε ένα άλλο πρόσωπο διαφορετικό από το δικό μας...Πρέπει να είμαστε αληθινοί, να ζούμε για μας...Αυτό έχει σημασία...
Για να είμαστε καλά και να απολαμβάνουμε κάθε μέρα και κάθε ώρα...Για να είμαστε ευτυχισμένοι...
Πόσοι μπορούν να το πουν αυτό σήμερα για τους εαυτούς τους;
Καλό βράδυ να έχεις, φιλιά...
Ax αυτά τα τετραδιάκια με τις σκιώδεις σημειώσεις μας...
Πολύ δυνατό!
τα φιλιά μου να χεις!
@Θαλασσινή μου καλησπέρα...
Αυτό το τετραδιάκι έπρεπε να έχει πεταχτει εδώ και χρόνια στα σκουπίδια, αλλά την έχει γλυτώσει μέχρι τώρα, προφανώς για να ανασύρω τέτοια κομμάτια μέσα από τις σελίδες του...Άσε με εμένα όμως...
Το μωρουδέλι σου είναι που έχει σημασία...Να μου φιλήσεις τα πατουσάκια του...Όποτε τα σκέφτομαι σε 'κείνη τη φωτό, με πιάνει το κανιβαλικό μου...
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ, φιλάκια πολλά σε όλους σας...
Καλησπέρα. Θα περάσω αυριο για να σε διαβάσω με προσοχή... Νασαι καλα.
Τον ξέρω καλά αυτόν εαυτό
και καλύτερη περιγραφή για τα έργα και τις ημέρες του δεν θα μπορούσα να φανταστώ!
Φιλιά ,καλή εβδομάδα
Κρύες καλημέρες από Αθήνα Αρτάνις μου...
Φίλη @ritsmas, καλωσόρισες...
Να περάσεις όποτε θες και μπορείς...Πάντα ανοιχτά έχω...
Καλή σου μέρα και καλή βδομάδα...
Καλέ μου @Kostaslogh, καλημέρα...
ΚΙ εσύ τον ξέρεις καλά; Αν δεν το έχεις παίξει ακόμα το παιχνίδι, πάιξε το να διαβάσω τί λέει και η δική σου σκιά...Σε προσπαλώ...
Φιλάκια...
@Πατσιούρι μου καλημέρα...Κι εμίς εδώ είχαμε πολύ κρύο, καλή μου...Τουλάχιστον όμως σταμάτησε να βρέχει και να φυσάει...
Φιλιά πολλά...
Καλημέρα και αντίο.
Έχω αγωνία γιατί περιμένω κάτι έπιπλα που τα έβαλα και γω το χεράκι μου στο σχέδιο. Πολύ αγωνία λέμε..
Θα ξανάρθω πάντως γιατί είναι ωραίο το ποίημα, θα το διαβάσω καλύτερα.
φιλάκια
Αρτάνις μου σου φέρνω για ορεκτικό 2 πατούσια για να στανιάρεις γιατί έχεις και από μενα πρόσκληση!
καλή χώνεψη!
Σε φιλώ!
@Σοφία μου καλησπέρα...Καλορίζικα καλή μου τα νέα έπιπλα...Αλήθεια έβαλες το χεράκι σου στην σχεδίαση;
Δείξε μας τα σε φωτό!!! θα περιμένω με αγωνία και εγώ...
Καλό απόγευμα να έχεις, φιλάκια...
"αλήθεια είναι, πως τρέχω μόνη
μα βγαίνω δεύτερη, στο νήμα
προπορεύεται εκείνος,
φιμωμένος…"
τι όμορφο αυτό..
Πολύ όμορφο..
@Θαλασσινή μου ευχαριστω για την πρόσκληση στο παιχνίδι, έχω ήδη αρχίσει την έρευνα για την ιστορία που σκέφτηκα να γράψω...Πιστέυω πως θα βγει πολύ ωραία...Πέρασα και από το μπλογκ σου, πήρα τη δόση μου από τα πατουσάκια της μικρής, αντέγραψα και τις λέξεις...
Χανιά, σας έρχομαι!!! Βρήκα εκεί ένα Αρσενάλι, υπέροχο...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα Θαλασσινή μου, φιλιά σε όλους σας...
Καλησπέρα @Καλλιτέχνιδα...Χαίρομαι που σου άρεσε καλή μου, είναι η κατακλείδα του ποιήματος αυτή...Ελπίζω να είσαι καλά, και να προλαβαίνεις να ξεκουράζεσαι...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα και ένα καταπληκτικό βράδυ...
Σε φιλώ...
Post a Comment