Monday, October 3, 2011

Παιδιά-μετανάστες στις αποικίες της Μ.Βρετανίας

Το 1987, η Βρετανή κοινωνική λειτουργός Margaret Humphreys διεξήγαγε μια έρευνα, που οδήγησε στην σοκαριστική αποκάλυψη της αναγκαστικής μετανάστευσης των παιδιών των φτωχότερων κοινωνικών τάξεων και την ίδρυση του οργανισμού Child Trust, (με στόχο την επανένωση των γονέων και των μεταναστών- παιδιών). Ωστόσο, οι πλήρεις λεπτομέρειες της οργάνωσης και λειτουργίας του συστήματος αυτού, ήρθαν στην επιφάνεια μόλις το 1998 κατά τη διάρκεια μιας κοινοβουλευτικής έρευνας στη Βρετανία, η οποία διαπίστωσε επίσης ότι πολλά παιδιά -μετανάστες είχαν υποβληθεί σε συστηματική και βάναυση κακοποίηση στα θρησκευτικά ιδρύματα, ορφανοτροφεία και οικοτροφεία του Καναδά, της Αυστραλίας και άλλων χωρών. Το 1994 δημοσιεύθηκε το βιβλίο της Humphreys σχετικά με την έρευνά της με τίτλο Empty Cradles (άδειες κούνιες), που προκάλεσε τεράστιο θόρυβο με τις τραγικές ιστορίες που αποκάλυπτε...
Στην Αυστραλία, τα "παιδιά-μετανάστες" είναι μέρος μιας πολύ μεγαλύτερης ομάδας πολιτών, γνωστής με το όνομα "Forgotten Australians"(ξεχασμένοι Αυστραλοί -όρος της Γερουσίας της Αυστραλίας που έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τα κατ' εκτίμηση 500.000 λευκά και Αβοριγίνες παιδιά που είχαν αποστερηθεί τις οικογένειές τους, και είχαν ανατραφεί -και κακοποιηθεί- σε ορφανοτροφεία, ιδρύματα ή ανάδοχες οικογένειες στην Αυστραλία, μέχρι και τις αρχές του 1990). Ο όρος όμως "Home children" αναφέρεται αποκλειστικά στα 7.000-10.000 αγόρια και κορίτσια που στάθληκαν στην Αυστραλία από το 1947 ως το 1967 με τη ανάμειξη ιδρυμάτων και φιλανθρωπικών/θρησκευτικών σωματείων της Μ.Βρετανίας.
Τον Αύγουστο του 2001, το Αυστραλιανό κοινοβούλιο δημοσίευσε 2 αναφορές σχετικά με την "κλεμμένη γενιά" και τους "ξεχασμένους Αυστραλούς" και ο τότε πρωθυπουργός Κέβιν Ραντ, ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους της κυβέρνησης της Αυστραλίας, στις 16 Νοεμβρίου 2009, σε πανεθνικό δίκτυο. Είχε προηγηθεί η δημόσια συγγνώμη της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας της Αυστραλίας το 2001 προς τα παιδιά- μετανάστες Βρετανικής και Μαλτέζικης υπηκοότητας, που υπέστησαν συστηματική κακοποίηση συμπεριλαμβανομένων βιασμών (ορισμένα θύματα ήταν μόλις 4ων ετών), μαστιγώσεις και καταναγκαστική εργασία μέσα στα θρησκευτικά της ιδρύματα όπου φιλοξενούνταν αυτά τα παιδιά....
Η σύλληψη και η εφαρμογή του σχεδίου του αναγκαστικού εκπατρισμού χιλιάδων παιδιών από την Μ.Βρετανία προς κάθε γωνιά της τότε Βρετανικής αυτοκρατορίας ήταν ιδέα της "φιλάνθρωπου" Annie MacPherson το 1869, και υπολογίζεται πώς πάνω από 150.000 παιδιά στάλθηκαν στην Αυστραλία, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Αφρική και τη Ροδεσία.
Η πρακτική της αποστολής παραμελημένων ή ορφανών παιδιών σε βρετανικές αποικίες, για την ανακούφιση της έλλειψης εργατικού δυναμικού, είχε αρχίσει από πολύ παλιότερα, ήδη από το 1618, με τη μεταφορά 100 παιδιών στην αποικία της Βιρτζίνια. Η έλλειψη εργατικού δυναμικού στις βρετανικές αποικίες επίσης, ενθάρρυνε την απαγωγή των παιδιών για εργασία στην Αμερική, και πολλά παιδιά εξαναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, ως επί το πλείστον από τη -πιο φτωχή- Σκωτία. Η πρακτική αυτή συνεχίστηκε μέχρι το 1757, οπότε και εκδικάστηκε μια αστική υπόθεση που εξέθετε τον ρόλο των επιχειρηματιών του Aberdeen καθώς και διαφόρων κρατικών και δικαστικών λειτουργών που εμπλέκονταν με το αζημίωτο στην υπόθεση της αρπαγής και μεταφοράς των παιδιών αυτών προς τις αποικίες της Αμερικής..
Το φιλανθρωπικό σωματείο "Κοινωνία των φίλων του Παιδιού" ιδρύθηκε στο Λονδίνο το 1830, με "λάβαρο" την "καταστολή της νεανικής αλητείας, μέσα από την ανάπλαση και τη μετανάστευση των παιδιών αυτών". Η πρώτη ομάδα των παιδιών εστάλη στο Cape Colony στη Νότια Αφρική, το 1832 στάλθηκαν παιδιά στην αποικία του ποταμού Swan στην Αυστραλία και τον Αύγουστο του 1833, 230 παιδιά έφτασαν στο Τορόντο και και το New Brunswick, του Καναδά...Η μετανάστευση ανεστάλη για οικονομικούς λόγους κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης της δεκαετίας του 1930, μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου ξανάρχισε εντατικά (τροφοδοτημένη από τα χιλιάδες ορφανά παιδιά που έχασαν τους γονείς τους στον πόλεμο -κατά τους βομβαρδισμούς της Luftwaffe), και συνεχίστηκε περίπου έως το 1970...
Περίπου 150.000 παιδιά- μετανάστες άφησαν τη Βρετανία και υπολογίζεται ότι μεταξύ 1868 και 1925 -οπότε και σημειώνεται ο μεγαλύτερος αριθμός εκπατρισμένων παιδιών, 80.000 Βρετανοί, αγόρια και κορίτσια στάλθηκαν ασυνόδευτα στον Καναδά, για να εργαστούν ως εργάτες γης και υπηρετικό προσωπικό, και το υπόλοιπο πήγε -κυρίως -στην Αυστραλία και άλλες Βρετανικές αποικίες. ΟΙ ηλικίες τους κυμαίνονταν από τριών έως δεκατεσσάρων ετών και στην πλειοψηφία τους ήταν μεταξύ επτά και δέκα χρονών...
Τα παιδιά είχαν πειστεί πως οι γονείς τους είχαν πεθάνει, ενώ οι ίδιοι οι γονείς πίστευαν οτι τα παιδιά τους είχαν υιοθετηθεί και πώς τα περίμενε μια πιο άνετη ζωή, μακριά από την φτώχεια και την δυστυχία... Αν και πολλά από αυτά πήγαν σε σπίτια που τα αγαπούσαν και τα φρόντιζαν, κάποια άλλα αντιμετωπίστηκαν απλά και μόνον ως φτηνό εργατικό/γεωργικό δυναμικό. Στερήθηκαν την αγάπη, τη φροντίδα, τη στέγη και την εκπαίδευση, εργάστηκαν σαν δουλοπάροικοι και δεν κατάφεραν ποτέ να κοινωνικοποιηθούν ή να αναμειχθούν με τα αυτόχθονα παιδιά.
Η μετανάστευση των φτωχών ή παραμελημένων παιδιών παρουσίασε μεγάλη άνθιση λόγω του οικονομικού οφέλους για τη Βρετανία (καθώς απαλλασσόταν από το βάρος της φροντίδας τους) ενώ στις χώρες υποδοχής τα παιδιά αναγνωρίζονταν ως ένα εν δυνάμει υγιές και καλά εκπαιδευμένο -και φτηνό- εργατικό δυναμικό. Η ζήτηση για την παιδική εργασία στον Καναδά και την Αυστραλία πολλές φορές υπερέβη τη "διαθεσιμότητα", καθώς τα "Βρετανικά" εδάφη στο εξωτερικό ήταν ακόμα σε σχετικά πρώιμο στάδιο της ανάπτυξής τους και οι άποικοι αγωνίζονταν πολύ σκληρά για να αναπτύξουν τις γεωργικές οικονομίες τους με ένα πολύ μικρό και διασκορπισμένο πληθυσμό. Έτσι ήθελαν να αυξήσουν τον πληθυσμό τους και επίσης χρειάζονταν πολλά και νεαρά "ζευγάρια χέρια"...
Ο ακριβής αριθμός των μεταναστών-παιδιών στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία δεν είναι γνωστός, αλλά θεωρείται ότι κατά την τελευταία περίοδο (1947-1967), περίπου 7.000 -10.000 παιδιά στάλθηκαν στην Αυστραλία. Κατά την ίδια περίοδο 549 παιδιά στάλθηκαν στη Νέα Ζηλανδία, κυρίως σε σπίτια (οργανωμένες υιοθεσίες) και γενικά ο κρατικός έλεγχος στις οικογένειες αυτές ήταν πιο αυστηρός, σε σημείο ώστε σήμερα οι ΝΖηλανδικές αρχές να διατείνονται οτι συγκριτικά με την Αυστραλία, στη ΝΖ, η πλειοψηφία των παιδιών αυτών, είχε διαφορετική μοίρα, παραβλέποντας το γεγονός οτι υπάρχουν προσωπικές μαρτυρίες που αναφέρουν την κακομεταχείρηση που υπέστησαν... Όμως, όπως και στην περίπτωση της απόφασης του Καναδικού κοινοβουλίου, δεν σκοπεύουν να απολογηθούν στα παιδιά αυτά, για όσα υπέφεραν...

Όλες οι φωτό προέρχονται από το νετ
Οι πληροφορίες συλλέχθηκαν από τα παρακάτω λινκ
http://en.wikipedia.org/wiki/Margaret_Humphreys
http://en.wikipedia.org/wiki/Home_Children

9 comments:

Χουλκ said...

Ανατριχιαστικό!

Hfaistiwnas said...

Ειδικά αυτή η φωτό με τα κοριτσάκια στο πάτωμα είμαι σοκαριστική..

ioannis_the_great said...

Καλημέρα. Δυστυχώς είναι απίστευτα τέτοια πράγματα.

apos said...

Εξαιρετικό και πολύ ενδιαφέρον. Πάντα αντιμετώπιζα με δυσπιστία αυτά τα «θρησκευτικά» ιδρύματα.
Φυσικά με μια συγγνώμη δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να καθαρίσεις, αλλά αν σκεφτείς ότι στην Ελλάδα κανείς δεν απολογείται για τίποτα, ενδεχομένως και η συγγνώμη να είναι κάτι..

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Και πόσα ακομη δεν θα μάθουμε ποτε...

ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΑΝΟΙΞΗ!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ELGRECOGR said...

Η τρίχα κάγκελο, ανατρίχιασα. Πολλές φορές δε γνωρίζουμε πολλές πτυχές της σκληρής πραγματικότητας και άρθρα σαν κι αυτό μας υπενθυμίζουν πόσο τυχεροί είμαστε μεγαλώνοντας με οικογένεια και φίλους. Πραγματικά λυπηρό το ότι τόσα παιδιά έτυχαν κακοποίησης και εκμετάλλευσης. Σε χαιρετώ απ την Κύπρο, να σαι καλά!

Penelope said...

Ανατριχιαστικο όπως λέει Χουλκ, αλλά πραγματικό. Η ανάπτυξη των νέων Χωρών και Ηπείρων όπως η Αυστραλία και ο Καναδάς στηρίχτηκαν στην παιδική εργασία των Λευκών και όχι των Μαύρων όπως ίσως έγινε με τις Η.Π.Α.... έχει πολλά η ιστορία να μας διδάξει όσο την ψάχνουμε :-(

Anonymous said...

Μια ζεστη καλημερα απο τον Πειραιά..

http://www.youtube.com/watch?v=QKGqlvV5zZk

koptoraptou said...

Εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο σε μία εποχή που η... μετανάστευση συζητιέται πολύ εδώ στο Ελάντα και προτείνεται και ως εναλλακτική από πολλά εγχώρια τοξικά ΜΜΕ.
Καλημέρα, απ' το Θησείο.