Saturday, July 17, 2010

Moko, το φιλικό δελφίνι

Ο τίτλος του ποστ αυτού θα μπορούσε να είναι και "Περι συγκρίσεων Ελλάδας-ΝΖ", αυτό όμως ίσως να έρθει μελλοντικά...Αντί όμως να γραφτούν τα διάφορα όσα, αποφάσισα να ασχοληθώ με την επικαιρότητα της ΝΖ, που δυστυχώς είναι πλούσια και άσχημη...Κάθε μέρα λοιπόν, μαθαίνω τα νέα μέσω νετ, τόσο για την Ελλάδα όσο και για τη ΝΖ...Τηλεόραση δεν βλέπω, (έχω να δω Ελληνικές ειδήσεις πάνω από δίμηνο) ενώ τα δωρεάν κανάλια της ΝΖηλανδικής τηλεόρασης, πέρα από τις γνωστές σειρές CSI και κάποιες καλούτσικες ταινίες που παίζουν τα σαββατοκύριακα, είναι εντελώς για πέταμα...
Ανάμεσα στα άλλα νέα λοιπόν, μάθαμε και για την τύχη του δελφινιού Μόκο...Ο Μόκο, ένα αρσενικό ρινοδέλφινο ηλικίας 4 ετών, αγνοούνταν τις τελευταίες 4 εβδομάδες, από την ημέρα που υποτίθεται ακολούθησε ένα ψαροκάικο που κατευθυνόταν από την Tauranga προς το Whakatane, στον κόλπο του Bay of Plenty...Μόνον που δεν έφτασε ποτέ εκεί...Το σώμα του εκβράστηκε στο Matakana Island, απέναντι από την ακτή της Tauranga...

Ο Μόκο εμφανίστηκε στην περιοχή της Mahia Beach στο Hawke's Bay και αργότερα "μετακόμισε" στο βορειότερο Gisborne, όπου απέκτησε πολύ γρήγορα ένα μεγάλο κοινό φίλων και θαυμαστών, όλων των ηλικιών... Κάποιοι από αυτούς, ταξίδευαν δεκάδες χιλιόμετρα κάθε μέρα, για να τον συναντήσουν, σε όποια παραλία μάθαιναν πώς βρισκόταν, ενώ πολλοί τουρίστες πριν πάνε οπουδήποτε αλλού στη χώρα, κατέφθαναν από όλες τις γωνιές του πλανήτη για να τον δουν και να παίξουν μαζί του...Η αγαπημένη του συνήθεια ήτανε να φέρνει ψάρια και ιππόκαμπους στους ανθρώπους, να "κλέβει" τις σανίδες κολύμβησης από τους κάθε λογής κολυμβητές, ενώ λάτρευε να παίζει με τα παιδιά: καθώς συνήθως έβγαινε στα ρηχά, τα πιτσιρίκια τον έφταναν πρώτα...
Εκτός όμως από την παιχνιδιάρικη διάθεση, ο Μόκο πραγματικά έκανε θαύματα στην Mahia, όταν μια μέρα στην ακτή Waikokopu, αντιλήφθηκε οτι μια πυγμαία φάλαινα φυσητήρας μαζί με το ενός έτους μωρό της, εκβράστηκε στην παραλία...ΟΙ διασώστες του τοπικού τμήματος του υπουργείου περιβάλλοντος, μετά από συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειες να τις τραβήξουν στα ανοιχτά, ήταν έτοιμοι να τους κάνουν ευθανασία, όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ο Μόκο και τις οδήγησε μόνος του, στο πέρασμα μια υποθαλάσσιας αμμούδας που τις εμπόδιζε να προσανατολιστούν και να φύγουν...Στα αγγλικά, τα δελφίνια είναι θηλυκού γένους, αντί για ουδέτερου, όπως στην γλώσσα μας, οπότε το άρθρο "she" που ακούγεται, αναφέρεται στο είδος και όχι στο φύλο, ο Μόκο ήταν αρσενικός...
Όπως είναι φυσικό επόμενο, ο Μόκο έγινε διάσημος τοις πάσει...Ακόμα περισσότεροι έρχονταν κοντά του, τώρα πια με τζετ -σκι και ταχύπλοα, τον έγδερναν στην πλάτη με τα ρολόγια τους και τα δαχτυλίδια τους, τον νύχιαζαν προσπαθώντας να τον τραβήξουν προς το μέρος τους, κι αυτός μετακινούνταν από παραλία σε παραλία, σαν για να αποφύγει αυτούς που τον κακοποιούσαν...Με τον καιρό μεγάλωνε και πια δεν χειραγωγούνταν... Εξακολουθούσε να πλησιάζει τους ανθρώπους και ήταν πολύ φιλικός με τα άτομα που γνώριζε από παλιά, ενώ επέτρεπε και στους κτηνιάτρους και τους οδοντιάτρους να τον εξετάζουν, όταν κατα καιρούς το Υπουργείο τους έστελνε για να ελέγξουν την υγεία του...Στα 4 του χρόνια όμως είχε ήδη μπει στην εφηβεία, και είχε φτάσει τα 250 κιλά και τα 3 μέτρα μήκος...

Μέχρι τότε, ο Μόκο αποδείχτηκε χρυσωρυχείο: Τουριστικά πρακτορεία προμοτάριζαν τα παιχνίδια του ως ατραξιόν των περιοχών του Hawke's Bay και του Bay of Plenty, και κάποιοι επιχειρηματίες της περιοχής τσακώνονταν στις συνεδριάσεις των δημοτικών συμβουλίων στο Whakatane, για τα δικαιώματα εκμετάλλευσής του...
Ο Μόκο όμως δεν ενδιαφερόταν για τις διαφορές των ανθρώπων, οι άνθρωποι για εκείνον ήταν η διασκέδασή του, κάποιοι όμως δεν το διασκέδαζαν καθόλου...Πλέον αντιδρούσε όταν ορισμένοι κολυμβητές γίνονταν φορτικοί, και προσπαθούσαν να τον καβαλικέψουν, και αρκετοί την πλήρωσαν με μελανιές και γρατσουνιές, οι γυναίκες τον έλκυαν και προσπαθούσε να τις κρατήσει όσο πιο πολύ κοντά του μπορούσε, εμποδίζοντας τες να βγουν στην ακτή και ρίχνοντάς τες από τις σανίδες τους, ενώ σε μια περίπτωση μία τρομοκρατημένη καγιάκερ, τον χτύπησε τόσο δυνατά με το κουπί της που αυτό έσπασε πάνω στο ραχιαίο πτερύγιό του...

Οι προμελετημένες επιθέσεις εναντίον του συνεχίστηκαν, σε μια άλλη περίπτωση, μια ομάδα γυμνασιόπαιδων του επιτέθηκαν με γροθιές, και όταν άλλοι λουόμενοι διαμαρτυρήθηκαν και προσπάθησαν να τον προστατεύσουν, δέχτηκαν και οι ίδιοι επίθεση και απειλές...Το υπουργείο τότε αποφάσισε να βάλει κάποια άτομα να τον ακολουθούν σε όποια ακτή πήγαινε και να ενημερώνουν τον κόσμο, για τις συνήθειες του δελφινιού, ωστε να είναι ασφαλείς και οι λουόμενοι -αλλά κυρίως- εκείνο...
Όλα αυτά, μέχρι το τριήμερο των γενεθλίων της βασίλισσας, στις 3 Ιουνίου, όταν οι εθελοντές "συνοδοί" του Μόκο ειδοποιήθηκαν από το υπουργείο οτι δεν ήταν πλέον απαραίτητοι, καθώς θεωρούσε οτι ήταν ασφαλής και μπορούσε μόνος του να προστατέψει τον εαυτό του...Στις 4 Ιουνίου το δελφίνι εγκατέλειψε την ακτή, ενώ ήδη από τις 8/6 αγνοούνταν, αλλά όλοι θεώρησαν οτι ακολουθούσε ένα ντόπιο ψαροκάικο, οπότε και δεν ανησύχησαν σοβαρά...Όταν όμως στις 7 Ιουλίου βρέθηκε το πτώμα ενός δελφινιου, όλοι μέσα τους φοβήθηκαν πώς ήταν αυτός...
Και δυστυχώς ήταν...

Κατόπιν εορτής, το υπουργείο περιβάλλοντος δήλωσε οτι ο Μόκο ταυτοποιήθηκε από τα οδοντικά του χαρακτηριστικά: του έλειπαν 8 δόντια, "πιθανά" από το παιχνίδι του με την αλυσίδα της άγκυρας κάποιας βάρκας...Επίσης η εκπρόσωπος του υπουργείου δήλωσε οτι μάλλον πέθανε από "φυσικά αίτια" (στα 4 του χρόνια, αντί πχ στα 15 ή τα 20, που θα ήταν μάλλον λογικές ηλικίες για ένα δελφίνι του είδους του) ενώ δεν βγήκε πόρισμα από τη νεκροψία και πλέον περιμένουμε τις εργαστηριακές εξετάσεις ...
Ο κόσμος δέχτηκε μάλλον με λύπη την επίσημη αναγγελία του θανάτου του, και το Gisborne με την Mahia διεκδίκησαν την ταφή του στις περιοχές τους, τελικά ως χώρος ταφής επιλέχτηκε το νησί Matakana, στο οποίο εκβράστηκε το πτώμα του...Δεν θα μιλήσω για το τελετουργικό, ούτε για την διαδικασία... Όλα αυτά είναι υποκριτικά και είναι απορίας άξιον, γιατί το υπουργείο απέσυρε την νομική υποστήριξή του προς τους συνοδούς του οι οποίοι ήταν όλοι τους εθελοντές, και συνέχισαν να τον προσέχουν έως τη στιγμή που το δελφίνι αναχώρησε μόνο του προς άγνωστη κατεύθυνση και έκτοτε αγνοείτο...
Αναρωτιέμαι βέβαια, για ποιο λόγο έπρεπε να φτάσουν εκεί τα πράγματα...Ο Μόκο αποζητούσε και απολάμβανε την ανθρώπινη επαφή, και με απλές διαδικασίες θα μπορούσαν αν ήθελαν να τον προστατεύσουν, με επιτυχία...Ακόμα κι αν χρειαζόταν να φτιάξουν ειδικό νόμο για αυτόν, το άξιζε...Όμως επίσης αναρωτιέμαι τί θα γινόταν στην περιπτωση που ένα άγριο δελφίνι, έβγαινε σε κάποια Ελληνική ακτή για να παίξει με τα πιτσιρίκια: Ούτε θέλω να το σκέφτομαι...

Επειδή θυμάμαι την περίπτωση του νεαρού ζωνοδέλφινου στο Αλωνάκι της Αγχιάλου, το 2000, με τον Σταύρο, τη Μέλπω, τους άλλους εθελοντές του σταθμού και τους υπεύθυνους της Δελφίς, να παλεύουν επί 2 βδομάδες να κρατήσουν στη ζωή το άρρωστο δελφίνι, που δυστυχώς δεν τα κατάφερε...Κι ανάμεσα στους άλλους περίεργους που παρακολουθούσαν τις "εξελίξεις", και έναν μεθυσμένο από τα μπυρόνια τυπά, που συν γυναιξί και τέκνοις, είχε στρώσει πρώτο τραπέζι -πίστα στην παραλία (μαζί με όλα τα συμπράγαλα, όπως τα φαντάζεστε) και γκάριζε διαμαρτυρόμενος στους εθελοντές που δεν τον άφηναν να "πιάσει" το άρρωστο ζώο, ενώ είχε κάνει "τόσα χιλιόμετρα"...
Απαπαπα, με τίποτα!

Όλες οι φωτό (εκτός από την τελευταία) είναι από το facebook, από τη σελίδα που είναι αφιερωμένη στον Μόκο
Τα λινκ για τις αντίστοιχες ιστοσελίδες είναι

Καλή πλοήγηση, καλό Σ/Κ...

54 comments:

Hfaistiwnas said...

Έχω διαβάσει πολλά για τα δελφίνια και τη σχέση τους με τον άνθρωπο, και θέλω να γνωρίσω ένα από κοντά κάποια στιγμή!!!
Πραγματικά αξιοθαύμαστο το δελφίνι Μόκο! Κρίμα που δεν είναι όλοι τόσο φιλικοί με τα ζώα..

Leviathan said...

ax...kai einai toso iperoxa ta delfinia! na sai kala Artanis mou! filia kai kalo weekend! :)

U.S. said...

έχεις βάλει ένα το πιο σωστό tag, υπέροχα πλάσματα!
artanis, σιχαίνομαι αυτούς που προσπαθούν να τα εμπορευματοποιήσουν όλα, στην περίπτωση του δελφινιού πολλοί προσπάθησαν να το έχουν ως ατραξιόν. και τι κατάφεραν; για άλλη μια φορά ο άνθρωπος έδειξε στη φύση τη χειρότερη εικόνα του.

ELGRECO said...

Ο άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο πάνω στη γη και το χουμε δει επανειλημμένα το έργο. Κρίμα για το δελφίνι, έχω μεγάλη αδυναμία σε όλα τα ζώα αλλά πολλοί άνθρωποι δεν περιλαμβάνονται σε αυτά :)
Καλό Σ/Κ

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ said...

Καλό κ ήπιο χειμώνα να έχετε !
ΠΑΝΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ !
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ !!!!!!

The Dark Chef said...

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα καταλάβουν ποτέ ότι τα ζώα, όσο φίλοι και να γίνονται με τον άνθρωπο, έχουν και αυτά ανάγκη το δικό τους χώρο και την ησυχία τους... Και είναι κρίμα που συνέβη ότι συνέβη, σε μια χώρα που (αν δεν απατώμαι) φημίζεται για την ευαισθησία και τη δράση της σε περιβαλλοντικά θέματα...

Tzeve said...

μας τη μαύρισες τη μέρα πρωϊ..πρωϊ..


καλημέρα

ria said...

είμαστε ένα κακό είδος ζώου εμείς οι άνθρωποι.
ακόμα και την καλοσύνη και αγάπη των ζώων δεν μπορούμε να την εκτιμήσουμε και να την αντιμετωπίσουμε ανάλογα.
κρίμα για το μόκο, κρίμα για όλα τα παιδιά που τον χαίρονταν...

Γιαγιά Αντιγόνη said...

Εδώ στο Αττικό πάρκο, έφεραν τρία δελφίνια για να προσφέρουν θέαμα στο κοινό.
Αναρωτιέμαι κάτω από ποιες συνθήκες εκπαιδεύονται και αν μια ανοιχτή θάλασσα δεν τους άξιζε περισσότερο..

D.Angel said...

Καλή Κυριακή γλυκιά μου
http://www.youtube.com/watch#!v=S_PJvMo_0uQ&feature=related

kostaslogh said...

ως δείγμα του ανθρώπινου είδους εγώ ..μόκο!

Άθεος said...

Λίγα χιλιόμετρα από την Αθήνα, στο Αλεποχώρι, που παραθερίζω κάθε χρόνο, μου θύμισες ένα δελφίνι που μας επισκέπτονταν το 2002 στην παραλία που έκανα μπάνιο. Πήγαινε σε όλες τις παραλίες που είχε κόσμο, όμως εκεί που πήγαινα εγώ, ερχόταν όταν είχε πολύ κόσμο και πολλά παιδιά. Μόλις το βλέπαμε κολυμπούσαμε κοντά του. Δεν μας άφηνε να το αγγίξουμε γιατί με τους ελιγμούς του μας απέφευγε. Όμως βουτούσαμε μέχρι ένα μέτρο κοντά του κι αυτό έπαιζε, κάνοντας βουτιές δίπλα μας. Έβγαζε το κεφάλι του και μεις τρέχαμε κοντά του. Αυτό έφευγε μόλις το πλησιάζαμε στο ένα μέτρο. Ίσως γι αυτό δεν είχε την ίδια τύχη με τον Μόκο. Όμως άλλη σαιζόν δεν το είδαμε.
Σίγουρα, η εμπιστοσύνη που είχε ο Μόκο στους ανθρώπους, το πρόδωσε!
Ο άνθρωπος γίνεται φίλος, αλλά φαίνεται μόνο όταν έχει συμφέρον. Τα δελφίνια φαίνεται είναι πιο ανιδιοτελή!

kiki said...

Είναι μεγάλη απογοήτευση τελικά, να σκέφτεσαι ότι όπου ανακατεύεται ο άνθρωπος στη φύση (ειδικά οι αρχές), τελικά κάνει ζημιά. Σε μερικούς ανθρώπους βγαίνει βία, όπως στα παιδιά παραπάνω και είναι κρίμα να έχουν τέτοια συναισθήματα οι άνθρωποι προς ένα τόσο άκακο και φιλικό θηλαστικό όπως το δελφίνι. Κρίμα για την τύχη του...

P. Kapodistrias said...

Ευχαριστίες για την ξενάγηση!!!

Artanis said...

@Hfaistiwnaκι μου, κι εγώ ήθελα να γνωρίσω τον Μόκο, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβα...Όσο για τους ανθρώπους που τον ταλαιπώρησαν τόσο πολύ στη σύντομη ζωή του ενώ εκείνος ζητούσε την παρέα και τη στοργή, έχω τη χειρότερη γνώμη!
Σε φιλώ, καλημέρα...

Artanis said...

@Leviathan μου, καλή βδομάδα να έχουμε, σε φιλώ...

Artanis said...

@U.S. μου, ο Μόκο ήταν ένα μοναδικό πλάσμα, πανέμορφο και πολύ φιλικό...Ταυτόχρονα όμως επρόκειτο για ένα άγριο πλάσμα, που παρόλο ου πλησίαζε τους ανθρώπους ποτέ δεν εξημερώθηκε...Όμως εκείνοι που τον γνώρισαν και τον σεβάστηκαν, κράτησαν για πάντα την ανάμνησή του σαν κάτι πολύτιμο...
Οι υπόλοιπο, ήταν απλά άξεστοι, αναίσθητοι, αγροίκοι...Και απίστευτα ΒΛΑΚΕΣ!

Artanis said...

@ELGRECO μου, συμφωνούμε! Και με τόσους πολλούς τέτοιους ανάμεσά μας, είμαστε άξιοι της μοίρας μας...

Artanis said...

@ΣΚΟΡΠΙΕ μου, ευχαριστούμε...Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε σας...

Artanis said...

@Dark Chef μου, ηλίθιοι άνθρωποι υπάρχουν παντού, όχι μόνον στην ΝΖ...Έχει κάτι "διαμάντια" και στην Ελλάδα, ουκ ολίγα...

Artanis said...

@Λασπολόγε μου, η αλήθεια δυστυχώς είναι άσχημη, αλλά αυτή είναι...
Καλημέρα κι από μένα...

Artanis said...

@ria μου, όπως τα λες, κρίμα για το δελφίνι και για τα παιδάκια...
Όσο για εκείνους που τον έβλεπαν σαν χρήμα ή αντικείμενο προς εκμετάλλευση, ας βαράνε τώρα το κεφάλι τους: Ο Μόκο γεννήθηκε ελεύθερος και έμεινε ελεύθερος...

Artanis said...

@Γιαγιά Αντιγόνη, το έμαθα!
Είναι ΒΛΑΚΕΣ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ, και κάποιος πρέπει να τους σταματήσει...Αυτό θα μπορούσε εύκολα να το κανονίσει το υπουργείο Γεωργίας, στο οποίο υπάγονται, όμως το συγκεκριμένο υπουργείο ήταν ανέκαθεν ένα ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ, και έτσι παραμένει!

Artanis said...

@D.Angel μου, ευχαριστώ για το λινκ, ήταν υπέροχο βίντεο!
Καλημέρα και καλή βδομάδα και σε σάς...

Artanis said...

@kostaslogh μου, εγώ δεν μπορώ να κάνω "μόκο", μου την δίνει να βλέπω τέτοια πράγματα...

Artanis said...

@Άθεέ μου, κάτι το τράβαγε κοντά στους ανθρώπους...Καλύτερα όμως που δεν άφηνε να το αγγίζουν, μπορεί να είχε την ίδια τύχη με τον Μόκο...
Και σε ορισμένες παραλίες γύρω από το Βόλο εμφανίζονταν τα δελφίνια πολύ κοντά στην παραλία και τους κολυμβητές, αλλά δεν επέτρεπαν οικειότητες...Καλύτερα έτσι...
Ελπίζω να περνάς τέλεια τις διακοπές σου, καλημέρα από ΝΖ...

Artanis said...

@kiki μου, όποιος δεν αγαπά και δεν σέβεται τα ζώα, δεν αγαπά ούτε τα παιδιά του!
Φαντάζομαι τί κτήνη θα γίνουν όταν μεγαλώσουν, αυτά τα τσογλανοειδή υποκείμενα που γρονθοκόπησαν το δύστυχο δελφίνι...
(Σαν τους αποτυχημένους γονείς τους, μάλλον...)

Artanis said...

Αγαπητέ @Π.Κ., καλημέρα από ΝΖ...

Vassilis said...

Kρίμα για το Moko, πληγώθηκε (θανάσιμα) και αυτός από αυτούς που ήθελε να τους προσφέρει ευχαρίστηση. Λυπηρό αλλά το ίδιο δεν συμβαίνει και με τους ανθρώπους αρκετές φορές;

Leviathan said...

kali evdomadaaaaaaa!! kiss! :)

magdalini36 said...

Θλιβερή ιστορία όπως τελικά θλιβερή κι ανεπαρκής είναι η κοινωνία μας, ίσως κι εμείς οι ίδιοι στο να προστατεύσουμε εκείνα τα αγνά κι αληθινά που αξίζουν πάνω απ'όλα. Πραγματικά όπως το είπες θα μπορούσε να υπάρξει κάποια ρύθμιση-διευθέτηση έστω και νομική, ώστε και το δελφίνι ν'απολαμβάνει τη ζωούλα και τα δικαιώματα του, χωρίς να το "κατσιάζουν" και να αποτρέπονται οι κακοήθεις από το να το βλάψουν, παραμένοντας ωστόσο τουριστική ατραξιόν, αλλά με σεβασμό στη ζωή πάνω απ'όλα. Αχχχ, it's a wild, wild world (but not rock wild,unfortunately...
Φιλιά γλυκιά μου Αρτάνις:))

VAD said...

Ενώ αν ζούσε στην Ελλάδα ο Μοκο,θα γλύτωνε,ε;Κιμά θα τον κάνανε...

Artanis said...

Αγαπητέ @Βασίλη, ο άνθρωπος έχει τον τρόπο να προστατευθεί, αλλά ένα ζώο, τί μπορεί να κάνει;
Τουλάχιστον δεν θα υποφέρει πια...

Artanis said...

καλημέρα @Levi...

Artanis said...

@magdalini36, δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα...Ούτε και σαν ατραξιον έπρεπε να τον έχουν, αλλά ας πούμε οτι δεν μπόρεσαν να το αποφύγουν...Από 'κει και πέρα όμως, έπρεπε να κάνουν τα αδύνατα- δυνατά να τον προστατεύσουν, και φάνηκε αρχικά πώς θα το έκαναν, όμως τελικά δεν συνέβη...

Ra Ma said...

Η αρχική μου χαρά διαβάζοντας το κείμενο κατέληξε σε λύπη.
Διάβασα και τα σχόλια που με βρίσκουν συμφωνώ.
Να παρατηρήσω μόνο πως χάνουμε τα όρια στη σχέση μεταξύ ανθρώπων και ζώων, που άλλες φορές έχει θετικά αποτελέσματα και άλλες μοιραία.
Καλημέρα!!!

Artanis said...

@VAD μου το γράφω και η ίδια στο ποστ...Η μ@^@κία δεν έχει όρια...

Sophia Kollia said...

Όσο πιο πολύ το διάβαζα τόσο λυπόμουν για το δελφίνι και θύμωνα για τους ανθρώπους...
Είμαστε μια μεγάλη πληγή για τον πλανήτη, δυστυχώς!
΄Τι κρίμα!
Καλό απόγευμα!

aKanonisti said...

Κάποτε τα δελφίνια ήταν οιωνοί για καλό ταξίδι....

Τώρα δεν πιστεύουμε σε οιωνούς....

τώρα δεν πιστεύουμε σε τίποτα....

:-((

Artanis said...

@Marconi μου, θα ήθελα πολύ να προλάβω να δω το δελφίνι πριν να του συμβεί αυτό... Αλλά δυστυχώς, τα γεγονότα με πρόλαβαν...

Artanis said...

@sofia μου, πάλι καίγεται -είδα στο νετ- η Εύβοια...
Ελπίζω να είστε ασφαλείς και να τελειώσει γρήγορα κι αυτό...

Artanis said...

@aKanonisti, δυστυχώς ο σεβασμός λείπει από τους ανθρώπους, και τα ζώα πληρώνουν πρώτα το τίμημα της βαναυσότητάς μας...

erifili said...

Artanis υπέροχη η ανάρτησή σου και πολύ συγκινητική.Ειλικρινά λυπηθηκα για το άδοξο τέλος του moko.Δυστυχώς οι άνθρωποι παντού, είναι όλοι ίδιοι.Καταστρέφουν την φύση.Μερικές φορές μετανιώνω που είμαι άνθρωπος.Δυστυχώς ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη, όπως λέει και η παροιμία.Σε φιλώ.

P. Kapodistrias said...

Ξανακαλημέρες!

Anonymous said...

Κάποτε ίσως ο άνθρωπος επαναπροσδιορίσει τη σχέση του είδους του με το δελφίνι σε μακροκοσμικά πλαίσια... Μέχρι το δελφίνι να ξαναποκτήσει την ιερότητα του Φοίβου στη συνείδησή μας λοιπόν...


GUARDIAN LORD

eva said...

Είναι τραγικό πραγματικά όταν συμβαίνουν τέτοια πράγματα, που απ' ότι φαίνεται δεν συμβαίνουν μόνο εδώ πέρα. Το 'κουκούλωμα' ας πούμε ή τα κατόπιν εορτής μέτρα θα τα περίμενε κανείς στην Ελλάδα, αλλά τελικά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες.
Κρίμα για το δελφίνι, κι είναι αξιολάτρευτα πλάσματα...

Artanis said...

@Εrifili μου ο άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο πάνω στη γη...Τα θέλει όλα δικά του και τα καταστρέφει, αντί να τα προστατέψει και να το διατηρήσει...
Καλά να περνάς, καλή Κυριακή να έχεις...

Artanis said...

Αγαπητέ @Π.Κ., πολλές καλημέρες κι από μένα...Καλή Κυριακή...

Artanis said...

Αγαπητέ @Φύλακα Ιππότη, δυστυχώς η προστασία της φύσης, απαιτεί την συνειδητοποίηση του ανθρώπινου είδους...
(Αλλά εμείς, πέρα βρέχει...)
Κι όσο θυμάμαι μια Γιαπωνέζα στη Καλλιφτέρη να λέει (παρακολουθώντας τα δελφίνια που περνούσαν παίζοντας στα ανοιχτά) οτι "αυτοί στην Ιαπωνία" τα τρώνε, γίνομαι έξαλλη...
$#%@#$@!!!!!

Artanis said...

@Ευαγγελία μου θα εκπλαγείς αν μάθεις πόσα "κοινά" έχουμε όλοι οι λαοί...
Κάνω μια έρευνα τώρα για ένα οικονομικό σκάνδαλο παρόμοιο με της Ελλάδας, που συνέβη εδώ, αλλά μόνον για δική μου γνώση, όχι για το μπλογκ...
Καλή Κυριακή να έχεις, σε φιλώ...

Αγγελικη Ν said...

Ιστορίες σαν αυτές με κάνουν και σκέφτομαι πώς θα μπορούσαμε να αντιδράσουμε, να αφυπνιστούμε!
Ο εθελοντισμός είναι μια λύση. Η εκπαίδευση μια άλλη (αλλά και εκεί...)
Τι απαίσιοι που γινόμαστε! Δεν μας αντέχω...

Ξωτικό said...

με συγκίνησε πολύ η ιστορία του Μόκο...
ήταν πάντα όνειρό μου να κολυμπήσω με ένα δελφίνι...
έμαθα δε, οτι υπάρχει κάποιος (ευαίσθητος βιολόγος) που κάνει (και προσφέρει) βόλτες με το μικρό του σκάφος στον Κορινθιακό Κόλπο για να χαίρεται (και να καταγράφει) τους πληθυσμούς των δελφινιών - είχα πάει σε μία έκθεση φωτογραφίας του το Μάιο, στην Αθήνα. Ο Νότης Μαυρουδής αυτοσχεδίασε με την κιθάρα του πάνω στις φωνές των δελφινιών, στα εγκαίνια της έκθεσης αυτής, και ο κόσμος είχε δακρύσει από τη συγκίνηση...
δεν είναι όλα πάντα μαύρα

Artanis said...

@Αγγελικη Ν μου, ούτε εγώ μας αντέχω!

Artanis said...

@Ξωτικό μου, κι εγώ έλπιζα να κολυμπήσω με τον Μόκο, παρά να κλείσω θέση σε κάποιο από τα τουρ που περιλαμβάνουν κολύμπι κοντά στα δελφίνια Hector, που κινδυνεύουν από αυτήν την ανθρώπινη δραστηριότητα...
Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα...
Τα υπόλοιπα όσα έχουν σχέση με την τουριστική εκμετάλλευση των δελφινιών και των άλλων ζώων οπουδήποτε στον κόσμο, τα θεωρώ ύποπτα και κακόβουλα...ΟΙ άνθρωποι, δεν σεβόμαστε τίποτα, ποτέ, όπου βάζουμε τα χέρια μας, το καταστρέφουμε...