Εδώ και αρκετό καιρό, μάζευα φωτό από διάφορα μανιτάρια που συναντήσαμε στους περιπάτους μας στην φύση και σε διάφορα σημεία μέσα και γύρω από την πόλη...Τις καλύτερες τις παρουσιάζω σε τούτο το ποστ, και ελπίζω στην επόμενη σχετική ανάρτηση, να έχω και κάποια από τα πολύχρωμα (και σπάνια) είδη της ΝΖ, τα μπλε, μωβ, κόκκινα, πράσινα και μαύρα μανιτάρια...Ελπίζω να είμαι τυχερή και να μπορέσω να τα φωτογραφίσω η ίδια :)
Όποιος μπορέσει να αναγνωρίσει κοινά Ευρωπαϊκά είδη (πολλά μανιτάρια εισήχθησαν στη ΝΖ) και ξέρει περισσότερες πληροφορίες για κάποιο από αυτά που παρουσιάζονται στο ποστ, ας αφήσει σχόλιο...
Μερικά μανιτάρια του είδους amanita muscaria, φυτρωμένα σε πάρκο στα όρια της πόλης...Ξέρω σίγουρα πώς πρόκειται για δηλητηριώδες είδος που προκαλεί στομαχικές διαταραχές και παραισθήσεις, αλλά επίσης στην Βόρεια Ευρώπη το μαγειρεύουν με ειδικό τρόπο και το καταναλώνουν χωρίς πρόβλημα...
Δηλητηριώδη μανιταρια του είδους Amanita, φωτογραφημένα σε διαφορετικά σημεία στους Βοτανικούς κήπους της πόλης...
Αρχικά νόμιζα οτι είναι το δηλητηριώδες Amanita carea, αλλά τελικά πρόκειται για το εδώδιμο είδος chlorophyllum rachodes, φωτογραφημένο στο Scarborough Heads, πάνω από το προάστιο του Sumner...
Ένα coprinus comatus (shaggy ink cap), ένα εδώδιμο μανιτάρι που χρησιμοποιείται και για την παραγωγή μαύρου φυσικού μελανιού...Τρώγεται μόνον όταν είναι νεαρό και αμέσως μετά την συλλογή του, διαφορετικά αρχίζει και διαλύεται...Το συγκεκριμένο της φωτό, μάλλον έπεσε θύμα κανενός κοτσυφιού και είναι σχετικά κακοποιημένο...
Ένας cortinarius alboaggregatus, με κάπως ιδιαίτερο σχήμα, φωτογραφημένος στο νότιο Brighton...Δεν τρώγεται...
Ένας μεγάλος Cortinarius armiae, δεν είναι εδώδιμος...
Ένας μικρός cortinarius paraoniti, φωτογραφημένος στο Sumner, όπως και το παραπάνω μανιτάρι...Επίσης δεν τρώγεται...
Ένα μεγάλο xerula radicata, στο Godley Heads, πάνω από τα πυροβολεία...
Μερικά μανιτάρια του είδους Entoloma canoconicum, φωτογραφημένο κι αυτό στο Sumner...
Μανιτάρια του μικροσκοπικού είδους Hygrocybe firma, φυτρωμένα πάνω σε έναν βώλο κοπριάς, στην παραλία του Birdlings Flat... Τα πράσινα και κόκκινα βότσαλα που διακρίνονται ανάμεσα στις άλλες πέτρες, είναι πράσινος και κόκκινος ίασπης...
Δύο μανιτάρια του είδους Ileodictyon cibarus, φωτογραφημένα στα θεματικά πάρκα Willowbank και Orana...Είναι ένα μάλλον κοινό είδος της ΝΖ, που μυρίζει άσχημα, επειδή βασίζεται για την αναπαραγωγή του στις μύγες τις οποίες ελκύει με την οσμή του...ΟΙ Μαορί το ονομάζουν "σταγόνες των φαντασμάτων" τόσο εξαιτίας της εμφάνισής του, όσο και της δυσοσμίας του...
Μία εδώδιμη morchella elata, η φωτό είναι περσινή, από τον κήπο μας...Φέτος δεν ξαναφύτρωσε αν και το άφησα απείραχτο, αλλά βέβαια τον κήπο τον καλλιέργησα και πλέον δεν έχει σχέση μ'αυτό που βλέπετε...Kανονικά αυτό και πολλά από τα μανιτάρια που έχω φωτογραφήσει, φυτρώνουν στο δάσος, αλλά η εκτεταμένη χρήση θρυμματισμένου φλοιού διαφόρων δέντρων για υπόστρωμα σε κήπους και πάρκα, έχει φέρει αυτά τα μανιτάρια μέσα στην πόλη...
Ένα περίεργο μανιτάρι, πιθανόν του είδους Cortinarius epiphaeus...Έψαξα σε 3 διαφορετικούς καταλόγους μανιταριών της ΝΖ και κατέληξα πώς αυτό είναι το κοντινότερο...Τεσπά, μάλλον είναι τοξικό και το συγκεκριμένο φωτογραφήθηκε στο πάρκο του Styx Mill...
Μανιτάρια του εδώδιμου εισηγμένου είδους suillus luteus (αλλιώς γνωστό και ως slippery Jack), φωτογραφημένο στο δασάκι της προηγούμενης ανάρτησης...
Ένα μεγάλο -επίσης εισηγμένο- εδώδιμο μανιτάρι του είδους suillus granulatus & μικροσκοπικά μανιτάρια του είδους camarophyllus aurantiopallens, που συμβιώνουν στο γρασίδι στην είσοδο του δάσους της προηγούμενης ανάρτησης, στα όρια του βορείου Brighton- Kaiapoi ...
Μικρά μανιτάρια του είδους Tubaria furfuracea, σε άλλο σημείου του ίδιου δάσους...
Μερικά μανιτάρια του ΝΖηλανδικού είδους weraroa erythrocephala, φωτογραφημένα στους Βοτανικούς κήπους... Κόντεψα να τσακωθώ με έναν από τους κηπουρούς, για να μπορέσω να βγάλω τη φωτό...
Στην αναγνώριση των ειδών, χρησιμοποιήθηκαν οι παρακάτω ιστοσελίδες :
57 comments:
πολύ ωραία ανάρτηση,δεν μπορώ να βοηθήσω αφού από τη συλλογή σου δεν έχω δοκομάσει κανένα.
Το σημαντικότερο όμως το παρέλειψες!!!!
...πώς μαγειρεύουν τα muscaria????
morchella elata, αυτό το είδος τρώγεται, τουλάχιστον εδώ, και είναι και νοστιμότατο!
Πολύ ωραία ανάρτηση!
τι να πεί κανείς για το amanita muscaria!!!
το τρελομανίταρο το λεγόμενο..
μπορούμε να μιλάμε κανα δυό χρόνια γι αυτό..
καλησπέρα :)
Artanis μου σε θαυμάζω πόσο ψάχνεις τα θέματα που σε ενδιαφέρουν και παρουσιάζεις! Ωραιότατα τα μανιτάρια σου! Εγώ είμαι άσχετη και δεν τα πλησιάζω, αν δεν είναι από... σούπερ μάρκετ...Kατά καιρούς έχω φωτογραφίσει μερικά με περίεργο χρώμα ή μέγεθος ή φόρμα.
Με εντυπωσίασαν τα erythrocefala! Σαν κερασάκια μοιάζουν!
Χθες ανακάλυψα σε μια βιβλιοθήκη εδώ στην Σκιάθο ένα Γαλλικό παιδικό μου βιβλίο που το είχαν φέρει εδώ πριν 38 χρόνια τότε που οι γονείς μου αγόρασαν αυτό το σπίτι.
Ο Babar είναι ένας ελέφαντας που χάνει την μαμά του από δηλητηριώδες μανιτάρι...χθες το διάβαζα στον εγγονό μου και θυμήθηκα πόσο με είχαν εντυπωσιάσει τα μανιτάρια όταν ήμουν παιδί!
Κατά τα άλλα τα βρίσκω νοστιμότατο και τα μαγειρεύω με διαφορετικούς τρόπους αφού στην οικογένεια μου είμαστε χορτοφάγοι και αυτά αντικαθιστούν το κρέας!
Μετά την ενδιαφέρουσα ανάρτηση σου... περιμένουμε τώρα και καμιά special τοπική συνταγή!
ΑΦιλιά από την Σκιάθο...σου! :)
Δεν θα σου την σπάσω αν σε ρωτήσω αν στην Ζηλανδία πουλάνε πίτσες…
Βλέπεις, εγώ τα μανιτάρια, μόνο στις πίτσες τα τρώω, αρκεί να είναι ψιλοκομμένα, ξηροψημένα και αρωματικά.
Όμως μου άρεσε η ανάρτηση και η μεθοδικότητά σου να μεταδίδεις αυτό που θέλεις με όμορφο τρόπο.
Βαρέθηκα να σε παινεύω. Στο τέλος θα μου τελειώσουν και τα κομπλιμέντα!
Τόσα περέργα μανιτάρια και κανένα σχεδόν να μη τρώγεται..τι κρίμα!
Λατρεύω τα μανιταράκια, καλύτερα απο κρέας!
Εξαιρετικό αφιέρωμα Αρτανις μου. Λοιπόν δυστυχώς δεν τα τρώω καθόλου μα καθόλου αλλά τα μαγειρεύω απίστευτα νόστιμα μιας και αρέσουν στα παιδιά.Η μανιταρόπιττα πάει κι έρχεται!!
Φιλιά my prncs
καλησπέρα Αρτάνης
περνέτε ωραία εκεί κάτω και να ξέρεις πάντα ότι απολαμβάνω τις αναρτήσεις σου ΌΣΟ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ στα μπλογκ.
πάντα είχες και έχεις μια ιδιαίτερη οπτική που με μαγεύει
να είστε καλά
εγώ θα κρατήσω τη τελευταία φράση και θα σου πω πως περιμένω με αγωνία...
Ωραία μανιτάρια ......
.
.
.
.
.
.
Κάτσε ντε
τα θαυμάζω ....
.
.
.
.
.
.
Αν ήμουν ζουζούνι
θε έλεγα ...
ΩΡΑΙΑ ΟΜΠΡΕΛΑ ....
.
.
.
.
.
Τι θα έλεγες να κάνεις και μια αναρτηση
με καμία 2 3 4 ....
συνταγές τους ;
Μου ανοιξε η ορεξη για ....Μύκητες
:)
Όλα πολύ ωραία, αλλά πιστεύω πως το Coprinus δεν είναι το commatus. Θα ήθελα να δω πολύ το erythrocefala σε τομή.
Γειά σου Αρτάνης,
Ωραίες φωτογραφίες!
Για να γίνει ταυτοποίηση των μανιταριών πρέπει να έχουμε περισσότερα στοιχεία πχ. παίζει ρόλο η μυρωδιά του μανιταριού, η διάμετρος του καπέλου, αν έχει δαχτυλίδι (στο κοτσάνι) κτλ.
Νομίζω πως τα μανιτάρια της φωτογραφίας 16 και 17 είναι Suillus bellinii. Αν είναι αυτό, είναι εδώδιμο.
Φωτογραφία αυτού του μανιταριού έχω στο ιστολόγιό μου. Κάνε κλικ στο λινκ για να το δεις: http://stipsi-electra.blogspot.com/2009/11/2009.html
Το έφαγα πρώτη φορά τον περασμένο Οκτώβριο. Γίνεται πεντανόστιμη σούπα!
Ηλέκτρα
Αγαπητέ @kostaslogh, δε έχω ιδέα πώς μαγειρεύουν τα muscaria, απλώς διάβασα την πληροφορία και την μετέφερα αυτούσια...
Διακοπές θα κάνεις, ή γύρισες κιόλας;
@Ηφαιστιωνάκι μου, εγώ αυτό το βρήκα στον κήπο, και όπως γράφω, δεν το πείραξα καν...Ωστε είναι νοστιμότατα, ε;
@Ευρύνοε, γράψε καμιά ιστορία, ντε!
Εγώ δεν ξέρω τίποτα...
@Αγγελική μου θα μου άρεσε να τα ξέρω και να τα συλλέγω κι εγώ, αλλά δεν το ρισκάρω...
Από το σούπερ μάρκετ και για σίγουρα!
(Έχω και μια ωραία συνταγή με γεμιστά μανιτάρια και μπεσαμέλ, μούρλια!)
Αγαπητή @Άιναφετς, οι ΝΖηλανδοί δεν ασχολούνται με την συλλογή των μανιταριών, όσο για συνταγή, έχω ανάμεσα σερ άλλες, μία πολύ ξεχωριστή, -αλλά δεν είναι χορτοφαγική- γεμιστά μανιτάρια με κιμά, τυριά και μπεσαμέλ...
Τον Μπαμπάρ τον ξέρω, τον βλέπαμε παλιά και σε κινούμενα σχέδια, στην Ελληνική τηλεόραση...
@Άθεέ μου, μόνον στις πίτσες;
Εγώ τα λατρεύω, όπως και ο Ίωνας, αλλά τα μικρά ούτε να τα δουν (μου θέλουν να γίνουν και χορτοφάγες, τρομάρα τους!
Ξέρω πολλές συνταγές με μανιτάρια, μ'αρέσουν τρελά!
ΥΓ. Να σταματήσεις τα κοπλιμέντα, λοιπόν...Άντε, γιατί θα καβαλήσω κανα καλάμι, άνθρωπος είμαι κι εγώ :)
Διακοπές πήγατε, ή δεν...
@kariatida μου, αρκετά από αυτά τρώγονται, αλλά εγώ μόνον από το σούπερ μάρκετ εμπιστεύομαι...
Καλύτερα έτσι, παρά να ψάχνω καινούριο συκώτι στη ΝΖ, και οπουδήποτε!
@katrine μου, ΜΑΝΙΤΑΡΟΠΙΤΑ;
ΒΑΛΕ ΣΥΝΤΑΓΗ!!!!!
@Αkrat, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, με κολακεύεις!
(Ό,τι μπορούμε κάνουμε! )
Ελπίζω να είσαι καλά, σε φιλώ...
@Λασπολογε μου, σήμερα το πρωί πήγαμε μια βόλτα με το αμάξι με τον Ίωνα και έβγαλα μερικές φωτό από την πάχνη μέσα στην πόλη, οπότε πιθανώς να αναρτήσω αυτές, στο επόμενο...Άσε, -1 έχουμε τώρα, κρρρρρρρρρυυυυοοοοο...
Μπρρρρρρρρρρρρ....
Artanis, τέτοιες ιστορίες, είναι απαγορευμένες..
άσε που θα μου βγάλουν και το όνομα οτι ασχολούμαι με περίεργα πράγματα :p
πάντως υπάρχει μία θεωρία οτι το amanita muscaria είναι η αιτία της απαρχής όλων των θρησκειών..
απο την εποχή των παγετώνων..
ψάξε για τον Terrence Mackenna και θα μάθεις όσα δέν φαντάζεσαι..
χαιρετώ σε :)
@Τρελέ μου, χαχαχαχα, μια συνταγή το δίμηνο βάζω, και φτάνει...Σκεφτόμουν η επόμενη που θα πόσταρα, να είναι χειροποίητο σούσι, που έφτιαξα προχθές, αλλά μπορεί να φτιάξω καμία με μανιτάρια, τώρα που το λες...
Ρίξε κι εδώ μιά ματιά..
http://www.youtube.com/watch?v=1tPW4aLrndo&feature=related
επειδή γνωρίζω οτι γενικά δέν είσαι ευκολόπιστη στα "περίεργα"..
τουλάχιστον ο κπόσμος που πειραματίστηκε απο το ίδρυμα που έκανε την έρευνα, δέν λέει ψέμματα..
οπότε, "μήπως λέει αλήθεια ο τρελός"?
:)
Αγαπητέ @bkaounas, καλωσόρισες στο μπλογκ και ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο...
ΛΟιπόν, εγώ δεν γνωρίζω τίποτα από μανιτάρια, ούτε της Ελλάδας ούτε της Νέας Ζηλανδίας...Το coprinus comatus το "αναγνώρισα" μέσω των καταλόγων που έχω αναρτήσει με λινκ στο τέλος του ποστ (κανένα άλλο δεν "ταίριαζε" με το μανιτάρι της φωτό, εξάλλου είναι "κακοποιημένο"), όσο για το weraroa erythrocephala, μόλις 3 φωτό πρόλαβα να τραβήξω, και αφού "λογοφέραμε" με τον κηπουρό των Βοτανικών, επειδή μπήκα στο παρτέρι...
Εκτός αυτού, δεν αγγίζω ποτέ κανένα άγριο μανιτάρι, πόσο μάλλον να το κόψω στην μέση...
Για να το δείς τετμημένο, μπες στην παρακάτω ιστοσελίδα:
http://nzfungi.landcareresearch.co.nz/html/data_photo.asp?ID=&name=Leratiomyces~erythrocephalus&NAMEPKey=12469
Φίλη @Ηλέκτρα, αυτό το μανιτάρι που προτείνεις, δεν φύεται ούτε και εισήχθηκε ποτέ, στη Νέα Ζηλανδία...Το έψαξα και στις τρεις σχετικές ιστοσελίδες που παραθέτω στο τέλος της ανάρτησης, αλλά δεν υπάρχει στους καταλόγους...
Πάντως, γενικά δεν αγγίζω τα άγρια μανιτάρια, δεν τα γνωρίζω και ειλικρινά, ακόμα και να τα μάζευα παρέα με κάποιον γνώστη των εδώδιμων ειδών, πρώτα θα άφηνα να τα φάει αυτός, και μετά εγώ ;)
Δεν πειράζει, αρκούμαι στα μανιτάρια του εμπορίου, τα άλλα τα φωτογραφίζω μόνο...
@Ευρύνοέ μου, ευχαριστώ για τις πληροφορίες και το λινκ, θα το ψάξω!
Σε φιλώ, καλό βράδυ να έχεις!!!
Ναι απ'ότι βλέπω είναι σαν αυτά που τρώμε! Αν βάλεις "γιορτή μανιταριού" στο google θα σου βγάλει πολλά αποτελέσματα που το έχουν μέσα! :)
artanis μου πολύ καλό ποστ και όμορφες φωτογραφίες! α..και ενα αστειάκι περι μανιταριών : όλα τα μανιτάρια τρώγωνται μονο που κάποια τρώγονται μονο μια φορά ¨:)
popo posa diaforetika!!!!! den exo kai ti kaliteri sxesi mazi tous na po tin ali8eia! :) filiaa polla! :)
Καλησπέρα Αρτάνης,
Το να ξέρουμε ότι το μανιτάρι που βρήκαμε λέγεται έτσι, επειδή αυτό είπε κάποιος φίλος, ή ακόμη και ο καλύτερος γνώστης εδώδιμων μανιταριών, ελάχιστη αξία έχει.
Αυτό που είναι σημαντικό είναι να γνωρίζουμε εμείς οι ίδιοι ποιό μανιτάρι κρατάμε στα χέρια μας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να βασιζόμαστε στις παρατηρήσεις μέσω των αισθήσεών μας και στα δεδομένα που ισχύουν για την ώρα και είναι αποτυπωμένα στη βιβλιογραφία. Σταδιακά θα αποκτάμε εμπειρία και θα βελτιώνουμε αυτή την ικανότητά μας.
Επομένως καλά κάνεις και δεν εμπιστεύεσαι κανέναν, γιατί πολύ απλά η τελική ευθύνη της ταυτοποίησης των μανιταριών είναι δική μας.
Οι φίλοι, ή ακόμη και οι καλύτεροι γνώστες μανιταριών, μπορούν να μας προσανατολίσουν και να κάνουν υποθέσεις για την ταυτότητα των ειδών χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που εμείς του έχουμε δώσει... όμως η ευθύνη είναι δική μας.
Ηλέκτρα
@Hfaistiwnaκι μου, αυτό το ίδιο είδος είναι...Βέβαια δεν είμαι σίγουρη αν το είδος εισήχθηκε στα νησιά ή υπήρχε από πάντα στη ΝΖ...
Όπως και νά 'χει, εγώ δεν το άγγιξα, απλά το φωτογράφησα και το άφησα να ολοκληρώσει τον κύκλο του...
Έχετε ζέστη εκεί; Εμείς εδώ, παγώσαμε...
Αγαπητή @lilly, χαχα, πραγματικά είναι πολύ ωραίο ανέκδοτο, σύντομο και περιεκτικό....
Καλά να περνάς, καλημέρα από ΝΖ...
@Leviathan μου, εμένα μ'αρέσουν πολύ, αλλά μόνον από το σούπερ μάρκετ εμπιστεύομαι...
Καλημέρες, φιλιά κι από μένα...
Αγαπητή @Ηλέκτρα, είχα διαβάσει λίγο καιρό μετά το Τσερνόμπιλ πώς μετά την καταστροφή, άρχισαν να φυτρώνουν στην Ρωσία διάφορα "ενδιάμεσα" είδη μανιταριών, και πολλοί Ρώσοι οι οποίοι το έχουν σαν έθιμο να συλλέγουν μανιτάρια όλο το φθινόπωρο, επειδή τα κατανάλωναν επιτόπου, πέθαιναν και επιτόπου και δεν μπορούσαν να τους βρουν, παρά μετά από μήνες, την άνοιξη, όταν έλιωναν τα χιόνια...Η έκφραση "χιονολούλουδα" που χρησιμοποιούσαν για τους μεθυσμένους που λυποθυμούσαν στα πάρκα και τα άλσα της Ρωσικής πρωτεύουσας και πέθαιναν από υποθερμία, απέκτησε νέο νόημα :(
Δεν νομίζω να ρίσκαρα να μαζέψω από μόνη μου και να καταναλώσω άγρια μανιτάρια, πόσο μάλλον να τα ταΐσω σε άλλους...Μου κάνουν και αυτά από το σούπερ μάρκετ...
Τα υπόλοιπα, τα φωτογραφίζω απλώς...
χεχεχε Εδώ έχει 22 βαθμούς αυτή τη στιγμή, καλά είναι αλλά αναμένεται να φτάσει στους 30, θα δούμε!
Μα αν δεν έχετε εσείς κρύο τώρα, ποιός θα έχει ε;;;
Χειμώνας είναι θα περάσει!!!!!
ποτέ δεν μου άρεσαν τα μανιτάρια, έχω δοκιμάσει άπειρες φορές, άπειρες ποικιλίες, αλλά τίποτα...
εντυπωσιάστηκα πάντως με εκείνο που σχετίζεται με μύγες...χμμμ!
Καλησπέρα.
Πέρασε καιρός, το ξέρω, αλλά υπήρχε λόγος σοβαρός.
Θα χρειαστώ μάλλον τα τρελομανιτάρια, για να "συνέλθω".
Όπως πάντα υπέροχη ανάρτηση.
Θερμούς χαιρετισμούς σε όλη την οικογένεια.
Καλά, θα μπορούσε να ήταν μέρος από βιβλίο βοτανολογίας (αν θεωρούνται βότανα τα μανιτάρια που αμφιβάλλω...). Χρειάζεται μεγάλη υπομονή και ψάξιμο. Κι οι φωτογραφίες σούπερ!
Άμα ο άνθρωπος αγαπά τη φύση, φαίνεται και με το παραπάνω!
Λατρεύω τα μανιτάρια.
Τα φτιάχνω συχνά με διάφορες συνταγές.
Οι φίλοι μου τρελαίνονται.
Μου φέρνουν κι όλας.
Όμορδη ανάρτηση, όπως πάντα.
Με την αγάπη μου,
Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com
twitter.com/kostasvloutis
facebook.com/kostasvloutis
friedfeed.com/kostasvloutis
είμαι κι εγώ "εθισμένο άτομο", μανιταρολάτρης... και να τα τρώω, και να τα μαζεύω, και να τα φωτογραφίζω... κάπου στα ζαγοροχώρια είχαμε ανακαλύψει ένα μανιταροεστιατόριο εκπληκτικό, πριν δύο χρόνια...
θα βρεις κι ένα δικό μου πόστ για τα μανιτάρια του δάσους, αναρτημένο τον περασμένο Οκτώβριο... κάτι γράφω και για εμπειρία με muscaria...
@Hfaistiwnaκι μου, -3 βαθμούς έχουμε τώρα, 8.44 το πρωί...
Π-π-π-παγώσαμε...
Μπρρρρρρρρρρρ...
@U.S. μου, αυτό το είδος είναι ΝΖηλανδικό, δεν υπάρχει αλλού, και εννοείται οτι δεν τρώγεται...
Αλλά τα μανιτάρια μ' αρέσουν..., πολύ! Αμφιβάλλω όμως να μάθω να μαζεύω τα άγρια μανιτάρια του δάσους...
Αγαπητέ @Νοήμονα, ελπίζω να είναι εντάξει τα πράγματα, τώρα...
Καλημέρα από μια παγωμένη ΝΖ...
Αγαπημένε μου @Heliotypon, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...Η αλήθεια είναι οτι προσπάθησα να βγάλω καλές φωτό, όσο για ψάξιμο, μου πήρε σχεδόν μια βδομάδα για να καταλήξω στα σωστά είδη, για μόλις 20 φωτό, αλλά χαλάλι του...
Καλό βράδυ να έχεις, σε φιλώ...
@Κιτσομήτσε μου, το ψώνιο-ψώνιο όμως, που λένε...
:)
@ΚΩΣΤΑ ΒΛΟΥΤΗ, μ'αρέσουν κι εμένα πολύ, αλλά τα άγρια δεν τα γνωρίζω...
Αρκούμαι όμως σε αυτα του εμπορίου :)
Καληνύχτα σου, ελπίζω να περνάς καλά...
Διακοπές πήγες;
@Ξωτικό μου, υπέροχες οι φωτογραφίες σου! Και ολόκληρο το οδοιπορικό σου, το διάβασα, όπως και την περιπέτεια του φίλου σου με το μουσκάρια (κι έλεγα γιατί να λείπει ένα τριγωνικό κομμάτι από το καπέλο του μανιταριού;)
Ρισκάρησε όμως, με αυτήν την κίνηση, αφού συνήλθε σύντομα, βέβαια χωρίς επιπλοκές, όλα μια χαρά...
ΟΙ περισσότερεςαπό τις φωτό του ποστ, είναι τραβηγμένες σε πάρκα και κήπους, και όχι στο δάσος, (εκτός από 4-5)...
Εδώ χρησιμοποιούν πολύ τον θρυμματισμένο φλοιό δέντρων για υπόστρωμα στα πατέρια, και τα μανιτάρια αυτά, έχουν έρθει μέσα στην πόλη (πράγμα που δεν είναι κακό, επειδή τα συναντάω εγώ και τα φωτογραφίζω), γενικά όμως οι Νεοζηλανδοί δεν τα γνωρίζουν, ούτε τα συλλέγουν και φυσικά δεν τα καταναλώνουν...
Κι εγώ, τα μανιτάρια του εμπορίου τρώω, τα άγρια δεν τα ξέρω ...
H morcella elata πρέπει να είναι το μανιτάρι που ο πατέρας μου ονόμαζε "μουρτσέκι",φυτρωνε κάθε χρόνο κάτω από μια αχλαδιά,ο πατέρας μου τα μάζευε και τα μαγείρευε κοκκινιστά,έλεγε πως ήταν νοστιμότερα κι απ'το κρέας,φυσικα΄εμεις ούτε τα αγγίζαμε:))
Artanis καταπληκτική η ανάρτησή σου.Μου αρέσουν πολύ τα μανιτάρια να τα βλέπω, δεν τα έχω φάει όμως ποτέ.Ούτε καν αυτά του εμπορίου.Δεν ήξερα ότι υπάρχουν τόσα πολλά είδη.
Πέρασα στα γρηγορα να ευχηθώ καλό Σ/Κ
Φιλιά πολλά
από μανιτάρια ξέρω να τα μαγειρεύω και να τα τρώω...να τα αναγνωρίζω δεν έχω ιδεα!πως τα λένε και πάλι μαύρα μεσάνυχτα....καιρός να μάθω
:)))
Πανέμορφα και εντυπωσιακά!
Εντυπωσιακότατα, τα περισσότερα δεν τα ειχα ξαναδεί ουτε σε φωτογραφίες.
Πολύ καλό άρθρο.
Post a Comment