Στη Γόνδολα (:τελεφερίκ)

(Πατήστε το play)

Μία από τις κυριότερες ατραξιόν του Christchurch είναι η Γόνδολα, ή κατά το ...Ελληνικότερο, το τελεφερίκ...Ξεκινήσαμε λοιπόν, να το επισκεφτούμε κι εμείς, παρέα με μια φίλη και συμμαθήτρια των κοριτσιών μου, την Grace...

Η Grace είναι από την Κορέα, και βρίσκεται στη ΝΖ τα τελευταία 2 χρόνια...Κάθε χρόνο, χιλιάδες Κορεατάκια, τα περισσότερα ασυνόδευτα, παίρνουν το αεροπλάνο για τη ΝΖ, όπου τα περιμένουν συγγενείς, ωστε να παρακολουθήσουν εδώ σχολείο και να μάθουν τα αγγλικά...Συνήθως πληρώνουν δίδακτρα ενώ οι συγγενείς τους οι οποίοι έχουν βίζα εργασίας, δηλώνονται κηδεμόνες, και εφόσον βρίσκονται εντός σχολικής ζώνης, εγγράφονται κανονικά στο σχολείο...Διαθέτουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, αλλά σε περίπτωση που αδυνατούν να πληρώσουν τα 11.000$ ετήσια δίδακτρα που απαιτεί το ΝΖηλανδικό κράτος, επιστρέφουν στη χώρα τους...

Η Grace έχει να δει τη μαμά της από τον Γενάρη...Μένει με μια θεία της που δουλεύει όλη τη μέρα σε ένα Κορεάτικο εστιατόριο και στην ουσία φέρνει βόλτα μόνη της, σπίτι, μαθήματα και λοιπές δραστηριότητες, ανάμεσα στις οποίες και τα μαθήματα φλάουτου που παρακολουθεί...Έχει κάθε μέρα ατελείωτες ώρες ESOL, τα μαθήματα Αγγλικής για τα παιδιά που προέρχονται από μη αγγλόφωνες χώρες, σίγουρα όμως πολλές περισσότερες από τις κόρες μου... Πολλά σαββατοκύριακα την παίρνουμε μαζί μας για βόλτες, ειδικά την περίοδο των διακοπών ανάμεσα στα τρίμηνα του σχολείου, καθώς είναι συνέχεια μόνη της στο σπίτι...

Η θέα προς τη χερσόνησο της Ακαρόα από το τελεφερίκ, καθώς ανεβαίνουμε...Ευτυχώς δεν είχε αέρα και δεν κουνούσαν τα κουβούκλια, ενώ είχε και πολύ καλή ορατότητα, ειδικά προς την πόλη, μιας και αυτή τη μέρα δεν είχε σχεδόν καθόλου νέφος, πράγμα σπάνιο τον χειμώνα...

Το ημικυκλικό κτίριο και η θέα προς το Pegasus bay, και τα ανατολικα προάστεια της πόλης...Η μικρή κλειστή λιμνοθάλασσα που φαίνεται ακριβώς μέσα στις εκβολές των δύο ποταμιών της πόλης που σχηματίζουν μια πολύ μεγαλύτερη λεκάνη, είναι οι εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού...Μέσω των εκβολών, όλα τα (ημι-)επεξεργασμένα λύματα, καταλήγουν στη θάλασσα του Sumner, όπου το καλοκαίρι κάνουν μπάνιο χιλιάδες ανθρωποι...Ελάχιστοι δινουν σημασία στις προειδοποιητικές πινακίδες...Εμείς πάντως, μόνον για καφέ, εκεί...

Η θέα προς τις Άλπεις και η επεξηγηματική ταμπέλα, καθώς και η θέα από την άλλη πλευρά του παρατηρητηρίου προς το λιμάνι του Lyttleton και την χερσόνησο της Ακαρόα...Είχε τόσο πολύ κρύο εκεί πάνω (έχουμε συνθήκες Φλεβάρη), που αποφασίσαμε να κατεβούμε δίπλα στη θάλασσα για καφέ και φαγητό για τα παιδιά, μόλις θα τελειώναμε την βόλτα...

Η καφετέρια-παρατηρητήριο...Αν έκανε περισσότερη ζέστη θα βγαίναμε έξω από το κτίριο και θα περπατούσαμε στη ράχη του λόφου, αλλά δυστυχώς, λόγω των συνθηκών δεν γινόταν...

Το ένα από τα καταστήματα μέσα στο παρατηρητήριο και η αναφορά στα είδη πουλιών που χάθηκαν από την πρώτη αποίκιση των νησιών από τους ανθρώπους...Το πουλί Huia, με το κυρτό (για τα θηλυκά) ράμφος, κυνηγήθηκε ανηλεώς, επειδή ο δούκας του York, γυρίζοντας πίσω στην Αγγλία από ένα ταξίδι του στην Αυστραλία και τη ΝΖ το 1901, στόλισε το καπέλο του με ένα ασπρόμαυρο φτερό από την ουρά ενός Huia...Δημιούργησε νέα μόδα σε όλη την Ευρώπη και καταδίκασε το είδος σε ολοκληρωτική εξαφάνιση, μέσα σε μόλις 6 χρόνια, το 1907...

Μετά το τέλος της βόλτας, καταλήξαμε στο Sumner, όπου εμείς πήραμε καφεδάκια και τα κορίτσια φάγανε κλασικά Fish & chips...

(Το τραγούδι επιλέχτηκε όχι μόνον για να περιγράψει την δική μας ξενιτιά, αλλά κυρίως για να υπογραμμίσει την ιδιότυπη ξενιτιά της Grace...Είναι μετέωρη ανάμεσα στην επιθυμία των γονιών της να μορφωθεί και τον αγώνα που κάνουνε οικογενειακώς να τα καταφέρει, αλλά και την νοσταλγία της για την μαμά της που είναι μακριά, το σπίτι της στην Κορέα, το μικρό αδελφάκι της...Ταυτόχρονα το να πάει πίσω στη χώρα της μέσα στο Σεπτέμβρη, λόγω έλλειψης χρημάτων, θα σημαίνει την αποτυχία των γονιών της να της προσφέρουν όλα όσα θα ήθελαν κι ας την έχουν αποχωριστεί για τόσον καιρό...Ο αγώνας τους θα έχει χαθεί...)