Monday, August 31, 2009

Στη Γόνδολα (:τελεφερίκ)


(Πατήστε το play)

Μία από τις κυριότερες ατραξιόν του Christchurch είναι η Γόνδολα, ή κατά το ...Ελληνικότερο, το τελεφερίκ...Ξεκινήσαμε λοιπόν, να το επισκεφτούμε κι εμείς, παρέα με μια φίλη και συμμαθήτρια των κοριτσιών μου, την Grace...
Η Grace είναι από την Κορέα, και βρίσκεται στη ΝΖ τα τελευταία 2 χρόνια...Κάθε χρόνο, χιλιάδες Κορεατάκια, τα περισσότερα ασυνόδευτα, παίρνουν το αεροπλάνο για τη ΝΖ, όπου τα περιμένουν συγγενείς, ωστε να παρακολουθήσουν εδώ σχολείο και να μάθουν τα αγγλικά...Συνήθως πληρώνουν δίδακτρα ενώ οι συγγενείς τους οι οποίοι έχουν βίζα εργασίας, δηλώνονται κηδεμόνες, και εφόσον βρίσκονται εντός σχολικής ζώνης, εγγράφονται κανονικά στο σχολείο...Διαθέτουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, αλλά σε περίπτωση που αδυνατούν να πληρώσουν τα 11.000$ ετήσια δίδακτρα που απαιτεί το ΝΖηλανδικό κράτος, επιστρέφουν στη χώρα τους...
Η Grace έχει να δει τη μαμά της από τον Γενάρη...Μένει με μια θεία της που δουλεύει όλη τη μέρα σε ένα Κορεάτικο εστιατόριο και στην ουσία φέρνει βόλτα μόνη της, σπίτι, μαθήματα και λοιπές δραστηριότητες, ανάμεσα στις οποίες και τα μαθήματα φλάουτου που παρακολουθεί...Έχει κάθε μέρα ατελείωτες ώρες ESOL, τα μαθήματα Αγγλικής για τα παιδιά που προέρχονται από μη αγγλόφωνες χώρες, σίγουρα όμως πολλές περισσότερες από τις κόρες μου... Πολλά σαββατοκύριακα την παίρνουμε μαζί μας για βόλτες, ειδικά την περίοδο των διακοπών ανάμεσα στα τρίμηνα του σχολείου, καθώς είναι συνέχεια μόνη της στο σπίτι...
Η θέα προς τη χερσόνησο της Ακαρόα από το τελεφερίκ, καθώς ανεβαίνουμε...Ευτυχώς δεν είχε αέρα και δεν κουνούσαν τα κουβούκλια, ενώ είχε και πολύ καλή ορατότητα, ειδικά προς την πόλη, μιας και αυτή τη μέρα δεν είχε σχεδόν καθόλου νέφος, πράγμα σπάνιο τον χειμώνα...
Το ημικυκλικό κτίριο και η θέα προς το Pegasus bay, και τα ανατολικα προάστεια της πόλης...Η μικρή κλειστή λιμνοθάλασσα που φαίνεται ακριβώς μέσα στις εκβολές των δύο ποταμιών της πόλης που σχηματίζουν μια πολύ μεγαλύτερη λεκάνη, είναι οι εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού...Μέσω των εκβολών, όλα τα (ημι-)επεξεργασμένα λύματα, καταλήγουν στη θάλασσα του Sumner, όπου το καλοκαίρι κάνουν μπάνιο χιλιάδες ανθρωποι...Ελάχιστοι δινουν σημασία στις προειδοποιητικές πινακίδες...Εμείς πάντως, μόνον για καφέ, εκεί...

Η θέα προς τις Άλπεις και η επεξηγηματική ταμπέλα, καθώς και η θέα από την άλλη πλευρά του παρατηρητηρίου προς το λιμάνι του Lyttleton και την χερσόνησο της Ακαρόα...Είχε τόσο πολύ κρύο εκεί πάνω (έχουμε συνθήκες Φλεβάρη), που αποφασίσαμε να κατεβούμε δίπλα στη θάλασσα για καφέ και φαγητό για τα παιδιά, μόλις θα τελειώναμε την βόλτα...
Η καφετέρια-παρατηρητήριο...Αν έκανε περισσότερη ζέστη θα βγαίναμε έξω από το κτίριο και θα περπατούσαμε στη ράχη του λόφου, αλλά δυστυχώς, λόγω των συνθηκών δεν γινόταν...

Το ένα από τα καταστήματα μέσα στο παρατηρητήριο και η αναφορά στα είδη πουλιών που χάθηκαν από την πρώτη αποίκιση των νησιών από τους ανθρώπους...Το πουλί Huia, με το κυρτό (για τα θηλυκά) ράμφος, κυνηγήθηκε ανηλεώς, επειδή ο δούκας του York, γυρίζοντας πίσω στην Αγγλία από ένα ταξίδι του στην Αυστραλία και τη ΝΖ το 1901, στόλισε το καπέλο του με ένα ασπρόμαυρο φτερό από την ουρά ενός Huia...Δημιούργησε νέα μόδα σε όλη την Ευρώπη και καταδίκασε το είδος σε ολοκληρωτική εξαφάνιση, μέσα σε μόλις 6 χρόνια, το 1907...
Μετά το τέλος της βόλτας, καταλήξαμε στο Sumner, όπου εμείς πήραμε καφεδάκια και τα κορίτσια φάγανε κλασικά Fish & chips...

(Το τραγούδι επιλέχτηκε όχι μόνον για να περιγράψει την δική μας ξενιτιά, αλλά κυρίως για να υπογραμμίσει την ιδιότυπη ξενιτιά της Grace...Είναι μετέωρη ανάμεσα στην επιθυμία των γονιών της να μορφωθεί και τον αγώνα που κάνουνε οικογενειακώς να τα καταφέρει, αλλά και την νοσταλγία της για την μαμά της που είναι μακριά, το σπίτι της στην Κορέα, το μικρό αδελφάκι της...Ταυτόχρονα το να πάει πίσω στη χώρα της μέσα στο Σεπτέμβρη, λόγω έλλειψης χρημάτων, θα σημαίνει την αποτυχία των γονιών της να της προσφέρουν όλα όσα θα ήθελαν κι ας την έχουν αποχωριστεί για τόσον καιρό...Ο αγώνας τους θα έχει χαθεί...)

76 comments:

George said...

Την καταχάρηκα και πάλι την ανάρτηση σου. Με τις υπέροχες φωτογραφίες σου την όμορφη σύνδεση με το κείμενο και την ευαισθησία που βγάζεις.
Δεν σου κρύβω οτι αρχίζω πλέον να νιώθω την ΝΖ τόσο οικεία σε μένα και ας μην έχω πάει ποτέ εκεί. Οι μοναδικές επισκέψεις μου είναι μέσα απο τα κείμενα σου. Την αισθάνομαι πιά ώς ένα κομμάτι Ελλάδας.
Την καλημέρα μου

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

MΠΡΑΒΟ στην artanis ΑΝΘΡΩΠΟ!!!!!

Σε χαίρομαι και καμαρώνω για την ευρύτητα της σκέψης σου, των συναισθημάτων και της ψυχής σου, για πράγματα ζωτικής σημασίας που άλλοι απλά θα προσπερνούσαν.
Να είσαι και να είστε ΠΑΝΤΑ καλά!!!

Τυχερά τα κοριτσακια σας με τέτοιους γονείς, που διαθέτπυν πλούτο χαρισμάτων.
Τυχερή και η Grace, που βρίσκει κοντά σας αγάπη και ζεστασιά που τόσο της λείπουν.

Σε ευχαριστώ για τη σημερινή βόλτα με το τελεφερίκ, το καφεδάκι….άντε και τα fish and chips που τόσο μου αρέσουν
:-)))

Να είσαι καλά, σήμερα χαμογέλασα και σ' ευχαριστώ, με τις όμορφες εικονες σου.
Θα ‘θελα να ‘μουν εκεί να σε σφίξω στην αγκαλιά μου

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ said...

Καλή Εβδομάδα Αrtanis μου.

Τεκμυριωμένο και με πολύ καλό φωτογραφικό το θέμα σου, όπως πάντα.

Να είσαι καλά.

Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com

patsiouri said...

Πολύ στενοχωρήθηκα για τη μικρούλα.
Πολύ.
Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι σαν εσάς και της χρίζουν λίγες στιγμές ευτυχίας...

Hfaistiwnas said...

Γόνδολα;;; λολολ!
Πάντως από θέα σκίζει! Αλήθεια! Πανέμορφα.. και αυτός ο όμορφος ήλιος ο προ-ανοιξιάτικος είναι τόσο γλυκός..
λολ Όμορφο το σχήμα του καφέ!!!

Ταχυδρόμος! said...

Καλημέρα λέμε! Τί όμορφες εικόνες. Αυτό το τελεφερίκ δεν το είχα πάρει ενώ κάποιοι φίλοι που το δοκίμασαν είχαν ενθουσιαστεί. Εγώ προτίμησα το χώρο που έχει τις λάσπες με το θειάφι. Παιδιάστικη περιγραφή ε; Αλλά δεν θυμάμαι όνομα!

Artanis said...

@George μου με κολακεύεις...Η ΝΖ έχει και καλά και κακά, όπως και η Ελλάδα...Χαίρομαι που σου αρέσουν τα ποστ μου και οι φωτό, ειλικρινά μου παίρνει πολύ ώρα να τα στήσω, εδώ οι ταχύτητες σέρνονται...
Να έχεις μια όμορφη βδομάδα, σε φιλώ...

Artanis said...

@Γλαρένια μου, καταρχήν περαστικά σου...
Για τα υπόλοιπα σ' ευχαριστώ...
Καλή βδομάδα να έχεις και σύντομα να ξεπεραστεί το πρόβλημα...
Φιλιά πολλά κι από μένα, σε ολόκληρο το γλαροσόι...

Artanis said...

@ΚΩΣΤΑ ΒΛΟΥΤΗ μου, ό,τι μπορώ κάνω(;-)
Να είσαι καλά, φιλιά πολλά και σε σένα και καλή βδομάδα...

Artanis said...

@patsiourάκι μου, πολλά παιδάκια περνούν όπως η Grace...Και είναι πολύ γλυκό και προικισμένο παιδί...
Περαστικά στη μανούλα σου και υπομονή...
Σε φιλώ, καλή βδομάδα να έχεις...

Artanis said...

@Hfaistiwnaκι μου, αυτή την άνοιξη περιμένουμε όλοι...Χθες τη νύχτα, έριξε βροχή για ένα μήνα, πολύ νερό...
Ελπίζουμε σιγά-σιγά να φτιάχνει όλο και περισσότερο ο καιρός...
(Στο μαγαζί που πάμε, φτιάχνουν διάφορα σχέδια στον καφέ, ενώ έρχεται σχεδόν κάθε μέρα και ένας νεαρός σε αναπηρικό αμαξίδιο και τα κορίτσια του μαγαζιού του "γράφουνε" το όνομά του με σιρόπι σοκολάτας, πάνω στον αφρό του καπουτσίνου του!!!)
Φιλιά πολλά, καλή βδομάδα να έχεις...

Artanis said...

@Ταχυδρόμε μου, μάλλον εννοείς τις θερμές πηγές και τα spa, στο Hanmer...
Έχω πάει, αλλά δεν είχα την ευκαιρία να δω τις εγκαταστάσεις και να δοκιμάσω τις παροχές, πρέπει όμως να είναι φανταστικά...Έβγαλα μόνον φωτό, από το χωριό και το βουνό, το φθινόπωρο, τώρα είναι παλιές για να τις βάλω στο ποστ...
Καλή βδομάδα, σε φιλώ...

Hfaistiwnas said...

Μάλλον εκεί τα κορίτσια που φτιάχνουν τον καφέ έχουν μάστερ στο επάγγελμα.. όχι όπως σε μερικούς που ούτε σου δίνουν σημασία! :)
Έρχεται! Έρχεται! Η Άνοιξη ντε!

mia maria said...

Πολύ όμορφη η ανάρτηση σου! Παιδιά σαν την Grace, είναι σίγουρο πως θα πάνε μπροστά, ξέρουν πόσο δύσκολη είναι η ζωή από πολύ μικρά! Καλή εβδομάδα!

Γιάννης Καραμήτρος said...

Δεν έχω πάει σε αυτό το μέρος του κόσμου και θέλω πολύ.

Ξέρεις που μπορώ να βρω Fish & chips στην Αττική;

Ελένη Μπέη said...

Κι εγώ περίπου όπως ο George νιώθω για τη ΝΖ.

Αλλά σ' αυτή σου την ανάρτηση πέρα από το τουριστικό ενδιαφέρον της, με συγκίνησε ο αγώνας της μικρής Grace και η δική σας στάση. Να 'σαστε κι οι δυο καλά! Μερικοί άνθρωποι είναι για τα παιδιά όλου του κόσμου, πώς να το κάνουμε!

AlexMil said...

γεια σου,
η ξενάγηση υπέροχη και οι φωτογραφίες επίσης. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι αυτό που αναφέρεις με τις κορεάτικες οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους σε συγγενείς για να μάθουν αγγλικά. Ένα όμορφο παράδειγμα αγάπης γονέων για τα παιδιά παρότι αυτό είναι ιδιαίτερα σκληρό για το παιδί.
Καλά, είναι δυνατον να εξαφανιστεί ένα είδος επειδή ένας γαλαζοαίματος το έκανε μόδα; τόσο ανόητοι.

τα λέμε

kiki said...

Από μικρή μου άρεσαν τα τελεφερίκ! Νιώθεις ένα δέος εκεί πάνω!

ikor said...

Τα τελεφερίκ είναι η αδυναμία μου: βλέπεις από ψηλά τόσα μέρη και πηγαίνουν αργά ώστε να μπορείς να φωτογραφίζεις!

Πολύ όμορφη η ιστορία που συνοδεύει το κείμενο. Μπράβο στους Κορεάτες που αφήνουν τα παιδιά τους από μικρά μόνα τους. Μπράβο και σε σας που τα αγκαλιάζετε!

Φιλιά!

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ said...

Ο αγώνας των γονιών για τα παιδιά,είναι παντού ίδιος Αρτάνις ! Και πόσο δύσκολο γίνεται, όταν βλέπεις, πως δεν μπορείς να ανταποκριθείς !
Για άλλη μια φορά μας ταξίδεψες υπέροχα με τις φωτο !
Να είστε καλά !
Σας φιλώ

kat. said...

μμμμ.....
τέλεια φαίνονται όλα αυτά!
να ευχηθώ καλό χειμώνα ή θα με βρίσεις και εσύ;

Leviathan said...

popo 8ea!!! ekpliktiki!! kalispera!! kai kalo mina me to kalo aurio!!! filia!!! :)

Artanis said...

@Hfaistiwnaκι μου, το ωραίο είναι πώς το παιδί αυτό είναι Κινεζικής καταγωγής, και καθώς το μαγαζί απασχολεί και 2 Κινεζούλες, ο καφές του γράφει εναλλάξ στα Αγγλικά και τα Κινέζικα το όνομά του...Χώρια τα υπόλοιπα όμορφα σχέδια...
Δεν ξέρω αν έχουν μάστερ, αλλά δίνουν σημασία στη λεπτομέρεια ...
Καλό βραδάκι να έχεις, φιλιά...

koptoraptou said...

Απ' όλα τα εξαιρετικά εγώ σαν γνήσιο τζάνκι θα σταθώ στον καφέ...
Τι καφέδες είναι αυτοί, μάνα μου!!!
Φιλιά και καλησπέρες!

Artanis said...

Φίλη @big mama καλησπέρα και καλωσήρθες στο μπλογκ...Η Grace είναι προικισμένο παιδί...Με λίγη καλή τύχη και με πολλή προσπάθεια από τους γονείς της, θα τελειώσει τη χρονιά κανονικά και μετά θα πάει στην Κορέα, να είναι μαζί τους...Για του χρόνου, κανείς δεν ξέρει...
Καλά να περνάς, καλό μήνα να έχεις...

Artanis said...

Φίλε @Ιωάννη Κ, καλησπέρα και καλωσόρισες στο μπλογκ...
Δυστυχώς δεν έχω ιδέα για την Αττική αν μπορείς να βρεις κάπου Fish & chips...Δεν έμενα Αθήνα πριν έρθω εδώ, οπότε δεν μπορώ να σου πω...
Η ΝΖ είναι όμορφη χώρα και αξίζει να την επισκεφτεί κάποιος, σου εύχομαι να τα καταφέρεις...
Καλό σου βράδυ, και να έχεις έναν όμορφο Σεπτέμβρη...

Artanis said...

@Νερένια μου, σ' ευχαριστώ, έτσι απλά!!!
Η ΝΖ έχει και τα καλά της έχει και τα κακά της, όπως όλες οι χώρες...Θα έρθει μέσα στο Σεπτέμβριο σχετικό ποστ...
Καλό σου βράδυ και καλό μήνα αύριο...
Σε φιλώ...

Artanis said...

Φίλε @AlexMil, καιρό είχαμε να τα πούμε!!!
Λοιπόν, χιλιάδες παιδιά από την Κορέα αλλά και άλλες χώρες κάνουν αυτό το ταξίδι ασυνόδευτα, ένα από αυτά είναι και η φίλη των παιδιών μου...Το σίγουρο είναι πώς το παιδί είναι απόλυτα συνειδητοποιημένο για τον κόπο που καταβάλλεται από τους γονείς του, και μπορεί να ζει έτσι...Οι κόρες μου σε σύγκριση με εκείνη, δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση, είναι απόλυτα εξαρτημένες από μας...Εδώ μπαίνει και το ζήτημα της δομής της οικογένειας στην Κορεατική κοινωνία...Δεν αφήνουν στο παιδί τη δυνατότητα να διαλέξει, η οικογένεια αποφάσισε και έπραξε στο όνομά της...Από την άλλη, κι εγώ η ίδια βρίσκω τη θυσία αυτή πολύ βαριά, και για το παιδί που είναι μόλις 13 ετών αλλά και για μένα ως μάνα...
(7 μήνες μακριά μου...Με τίποτα...)
Σχετικά με το Huia, καλά λένε πώς η βλακεία είναι μητέρας κάθε κακίας...Για ένα φτερό στο καπέλο εξολοθρεύτηκε ένα ολόκληρο είδος...
Καλό σου βράδυ και καλό μήνα να έχεις...Σε φιλώ...

Artanis said...

@kiki μου, και το κυριότερο ΔΕΝ ΚΟΥΝΟΥΣΕ!!! Κι όταν κουνάει το συγκεκριμένο, καμιά φορά σταματάει κιόλας...
(Θα ρίχναμε κάτι γέλια, κρεμασμένοι πάνω απο τα γκρεμνά!!!)
Τεσπά σε φιλώ, καλό σου βράδυ...
Και καλό μήνα αύριο...

Artanis said...

@ikor μου, το συγκεκριμένο δεν είναι και πολύ ψηλό, αλλά έχει εξαιρετική θέα...Αν δεν έκανε τόσο πολύ κρύο, θα βγαίναμε και για πεζοπορία, αλλά δεν το άντεχες το έξω...
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, φιλιά πολλά και καλή μήνα να έχεις...

Artanis said...

@ΣΚΟΡΠΙΕ μου, ελπίζω να πέρασες τέλεια στις συναυλίες που ήθελες να πας...
Οι γονείς κάνουνε μεγάλες θυσίες, παντού...Αν δεν τις κάνανε όμως δεν θα τους λέγανε γονείς, αλλά κάπως αλλιώς...
Ο αγώνας είναι ο ίδιος...
Καλά να περνάς, να έχεις έναν όμορφο μήνα...Φιλάκια...

Artanis said...

@kat. μου, ευρωπαικός χειμώνας στη ΝΖ, σημαίνει καλοκαίρι για μας...Ευχήσου μου ό,τι θέλεις, πες μου και καλό χειμώνα αν θες...Τώρα που τον περασαμε, δεν με νοιάζει τίποτα (;-)
Φιλάκια πολλά, και καλά να περνάς...

(ΥΓ.Ωραίες φωτό βάζεις στο άβατάρ σου...Και η άλλη με το μαντήλι ήταν καταπληκτική...)

Artanis said...

@Leviathan μου, εμάς μας ξημέρωσε ήδη Σεπτέμβρης...Η πρώτη μέρα της Άνοιξης στη ΝΖ...
Καλά να περνάς κι εσύ, και καλό μήνα και σε σένα...Φιλιά πολλά...

Δέσποινα said...

Η ξενάγηση και οι φωτογραφίες ήταν όπως πάντα εξαιρετικές!

Να μου φιλήσετε την Grace, παρακαλώ!

Πολλές καλησπέρες!

saltatempo said...

Καλή εβδομάδα πατρίδα
Η ζωή πολλές φορές μας φέρνει μπροστά σε καταστάσεις που πρέπει να δείξουμε ποιοι είμαστε.
Καλές είναι οι φωτο για μας που μαθαίνουμε τη ζωή στη ΝΖ αλλά καλύτερη η βοήθεια που δίνεις στη μικρή Grace, εμείς ξέρουμε από μετανάστευση να μου την φιλήσεις!!!!

Συγχαρητήρια γιατί υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα που μας βγάζει ασπροπρόσωπους

Δημήτρης

Artanis said...

@koptoraptou μου, το συγκεκριμένο μαγαζί κάνει από τους καλύτερους καφέδες στην πόλη...
(Πιο τζάνκι απο μένα στους καφέδες δεν υπάρχει...Έχω κατορθώσει όμως να τους μειώσω στους 2 ημερησίως...)
Σε φιλώ, καλό μήνα να έχεις...

Artanis said...

@Δέσποινα καλή μου, δεν έχω τόση οικειότητα με το παιδί...Φοβάμαι να μην παρεξηγηθώ, οι Κορεάτες δεν είναι σαν εμάς...
Την προσέχουμε πολύ όμως...
Νά ΄σαι καλά, φιλιά πολλά απο ΝΖ...
Και καλό μήνα επίσης...

Artanis said...

@saltatempo/Δημήτρη μου, είναι ένα μικρό παιδάκι μακριά από το σπίτι της...Τουλάχιστον να κάνει λίγο παρέα τις ατελείωτες ώρες της μοναξιάς της...
Σε φιλώ, κι εγώ, καλό μήνα και καλά να περνάς...

Ektoras said...

Υπέροχες οι φωτογραφίες σας Artanis μας, τυχερή και η Grace που σας έχει παρέα... ένα μεγάλο μπράβο σας...

Έχει έρθει ένας φίλος απο επαρχία και τον φιλοξενώ για λίγο. Γι'αυτό και δεν έχω γράψει τελευταία

Φιλιά

αμμοδύτης said...

Το ερώτημα που μου έχει κολλόησει στο κεφάλι, και ισως έχεις απάντηση... Ποιό πλούσια χώρα, δεν είναι η ΝΖ από την Ελλάδα. $32.000 GDP pre capita εμείς, $27.900 η ΝΖ.

Γιατί βλέπω ομορφιά, τάξη και καθαριότητα στο τελεφερικ σας, ενώ εμείς εδώ... πες μου πως θα ήταν?

Artanis said...

@Ektora μου, σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...Καλά να περάσετε και μην ανησυχείς για τα ποστ...Περνάω συχνά και ελέγχω εγώ...
Σε φιλώ, καλό μήνα να έχεις...

Artanis said...

@Αμμοδύτη μου, μπορεί από καθαριότητα και λοιπά να είναι πολύ μπροστά η ΝΖ, αλλά δεν είναι όλα τέλεια κι εδώ...Πολλά προβλήματα υπάρχουν κι εδώ φίλε μου...
Καταχρεωμένοι είναι όλοι, έχουν μικρή αγοραστική δυνατότητα, καμία κοινωνική ζωή...Τις προάλλες πήγαμε τη μια κόρη μας σε ένα δερματολόγο και μόλις έμαθε οτι είμαστε από Ελλάδα, μας ρώτησε όλο έκπληξη να μάθει για ποιο λόγο ήρθαμε στη ΝΖ...Οι ίδιοι οι ΝΖηλανδοί θεωρούν την χώρα τους τελειωμένη και την Ελλάδα επίγειο παράδεισο...Η ειρωνία είναι οτι οι Έλληνες πιστεύουν το ακριβώς αντίθετο...Η αλήθεια όμως είναι κάπου στη μέση...
Ετοιμάζω ένα σχετικό ποστ, μάλλον το μεθεπόμενο...
Σε φιλώ, καλά να περνάς...

mariacristy said...

Αρτάνις πολύ τρυφερή η κίνησή σας να αγκαλιάσετε το παιδί. Και οι φωτογραφίες σου πολύ ωραίες, κάνεις τον άλλο να θέλει να έρθει κι εκείνος!
Εχω κάτι για σένα στο μπλογκ.
Καλό σου βράδυ

Artanis said...

@mariacristy μου, μόλις πέρασα από το μπλογκ σου, έλπιζα πώς θα είχες ανοίξει τα σχόλια...Ευχαριστώ για την απάντηση στο ποστ, την λατρεύω την Αρβανιτάκη, κι αυτό το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου...
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ για την αφιέρωση και το σχόλια...
Καλό μήνα να έχεις...

Vassilis said...

πολύ ωραία η θέα από ψηλά. Όπως τραγουδούσε και ο Χατζής : "όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η γη με ζωγραφιά". Είμαι σίγουρος ότι και η μικρή Grace θα αισθάνεται πολύ όμορφα που ... ζωγραφίζετε με ενδιαφέρον τη ζωή της.
Καλό μήνα :)

Anonymous said...

ΜΠΡΑΒΟ Αρτανις μου :) Σου ευχομαι να έχεις ενα καλό μήνα , να χάιρεσαι τα παιδακια σου και μαζί και τη μικρή Grace που ζει αυτην ιδιότυπη ξενιτιά της! Εσυ σαν ξένη σε αυτή τη χώρα πιστευω πως την καταλαβαίνεις απόλυτα! Κανε λοιπόν το καλό και ρίχτο στο γυαλό! Κάποιος στη ζωή σου θα βρεθεί να στο ανταπωδώσει! Κι αν όχι εσύ τουλάχιστον θα έχεις ήδη πάρει την ψυχική ικανοποίηση , μέσα από τα βλέμματα της Grace!

Roadartist said...

.. καλά αυτή η χώρα είναι ένα απέραντο πάρκο.. πολύ θα ήθελα να βρισκόμουν κάποια στιγμή κ εγώ εκεί..

Aspa said...

Τι όμορφα! Αυτόν τον καφέ τον ήπιατε; Έργο τέχνης! Φιλιά, καλό μήνα!

Artanis said...

@Vassili μου είναι ολομόναχο το παιδάκι...Κι αυτό το Σ/Κ σχεδιάζουμε να την πάρουμε για μια βόλτα...
Καλά να περνάτε, φιλιά στην Άσπα και τις κοράκλες...

Artanis said...

@liakada μου, είναι ένα αξιαγάπητο παιδί...
Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, φιλιά πολλά απο ΝΖ...

Artanis said...

@Roadartist μου είναι πολύ όμορφη χώρα αλλά έχει κι αυτή τα προβλήματά της...
Καλημέρα και καλά να περνάς, σε φιλώ...

Artanis said...

@Aspa μου, αυτόν τον καφέ πίνουμε σχεδόν κάθε μέρα...Και είναι και πολύ ωραίος στη γεύση, εκτός από ευπαρουσίαστος...
Φιλιά στον Βασίλη και τις κοράκλες...

Anonymous said...

πραγματικά μαγικές εικόνες. σ' ευχαριστώ

sykaki said...

AΧ ομορφο.....

πολυ....

με αγαπη και παραμυθενια φιλια
Sykaki

Άθεος said...

Ε, λοιπόν, όταν έρθω στην Ν. Ζηλανδία δεν χρειάζομαι οδηγό. Ένα laptop θέλω με τις αναρτήσεις σου και να βολευτώ εκεί στο Sumner!!!
Σαν την koptoraptou και την aspa θα σταθώ κι εγώ στον καφέ! Πώς μας τον δείχνεις έτσι ζωντανά, χωρίς να μπορούμε να τον αγγίξουμε….
Κι αυτή η aspa πώς τα λέει έτσι: Αυτόν τον καφέ τον ήπιατε;
… όχι θα τον αφήνανε…!

Artanis said...

@Άθεε, κέφια έχεις βλέπω (;-)
Το μαγαζί στο Sumner, έχει καταπληκτικό καπουτσίνο...Το μυστικό είναι να περιοριστείς σ' αυτό και να μην παραγγείλεις κανένα άλλο είδος...Την πάτησες, δεν υπάρχει τίποτα της προκοπής...
Τις αναρτήσεις και ό,τι άλλο σ' αρέσει αντέγραψέ το, δεν έχω πρόβλημα...Κι όταν με το καλό έλθεις, έχε τα για μπούσουλα...
(Πάω και το άλλο για τα χταπόδια, τώρα)
Φιλιά απο 'δω...

Anonymous said...

Υπέροχες εικόνες πραγματικά. Χαίρομαι την κάθε σου ανάρτηση. Μπράβο που σκέφτεστε και το παιδάκι και το πάτε μαζί σας εκδρομές. Όλοι οι γονείς θέλουν να δώσουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Πρέπει όμως να ναι πολύ δύσκολο για τη μικρή, τόσο μακριά απ το σπίτι και την οικογένειά της.
Να σαι καλά Αρτάνις, καλό απόγευμα!

Side21 said...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ εύχομαι...
και ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ !!!
Κοιτάχτε να απολαύσετε τις διαφορετικές
εμπειρίες που προσφέρει η ξενητειά ...
Καλά κάνετε και προσφέρετε στοργή
στο κοριτσάκι που την έχει ανάγκη
μακρυά απ' την οικογένειά του !!!
Φιλιά απ' το Ανατολικό Αιγαίο ...

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ said...

Θέλω να σου πω κάτι.

Όποτε έχω νεύρα σε επισκέφτομαι και ξεκουραζομαι...

Αλήθεια σου λέω...

Καλό, ανεκτικό μήνα.

Πολλά ελληνικά φιλιά.

Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com

Aristodimos said...

Υπέροχες οι φωτο σου μα και ολη η παρουσίαση γενικά...
Με ταξίδεψες και χάρηκα που σε βρήκα.

Αρης

Artanis said...

@elgrecogr το κοριτσάκι θα επιστρέψει στη χώρα του μόλις λήξει η σχολική χρονιά...Μέχρι τότε υπάρχει ακόμα πολύς καιρός μπροστά μας για βόλτες κι εκδρομές...
Να είσαι καλά, καλό βράδυ να έχεις...

Artanis said...

@Άγρυπνέ μου, σ' ευχαριστώ για τις ευχές και τα όμορφα λόγια...
Φιλιά πολλά από ΝΖ...

Artanis said...

@ΚΩΣΤΑ ΒΛΟΥΤΗ μου ψυχραιμία...
Σήμερα το πρωί ξύπνησα και άνοιξα το νετ, και είδα πως θα έχουμε εκλογές σύντομα...
Απίστευτο;;;
Τεσπα, πέρνα όποτε θες, και μην θυμώνεις, δεν αξίζει...
Σε φιλώ, καλό σου βράδυ...

Artanis said...

Φίλε @Αριστόδημε/Άρη, σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο...
Χαίρομαι που σου άρεσε το ποστ και οι φωτό...
Καλά να περνάς, καλημέρα...

Anonymous said...

παμε αλλη μια: 11.000 δολλαρια ειναι για το δημοσιο σχολειο? για τα διδακτρα φοιτησης???????

Καλο μηνα!

Ra Ma said...

Επειδή συμφωνώ με τις παρατηρήσεις των από πάνω, θα πρωτοτυπήσω και σταθώ στη φωτογραφία της σκιάς του κλωβού-αυγού στο έδαφος, που μοιάζει με κουκούλι που κρέμεται!

Η απορία μου είναι, την αντιμετώπιση που έχετε με τη μικρή σας φίλη, την έχουν και οι ντόπιοι αντίστοιχα με τους ξένους?

Καλημέρα και καλό Φθινόπωρο.

Benikos place said...

Omorfh polu omorfh anarthsh, alla to tragoudi...polu melagxolia, an den leipeis arage to niwtheis?
Tha protimousa bebaia na mh to niwsw pote...alla ...

kalo SK apo Berlin

Artanis said...

@Πάπισσά μου, σε περίπτωση που το παιδί δεν συνοδεύεται από γονέα με βίζα εργασίας, πρέπει να πληρώσει αυτό το ποσό, για ετήσια δίδακτρα, κι ας είναι είναι δημόσιο...Τα ιδιωτικά ως φυσικό, έχουν δίδακτρα, το ύψος των οποίων δεν γνωρίζω...
Καλά να περνάς, σε φιλώ...

Artanis said...

@Marconi μου, κάθε μέρα καταγράφονται δεκάδες περιστατικά ρατσιστικών επιθέσεων, κυρίως προς Ασιάτες, από νεαρά αγόρια και όχι μόνο...Έχουν ανοίξει και σχετική ιστοσελίδα, ψάχνω να τη βρω για να την συμπεριλάβω σε ένα ποστ που ετοιμάζω...
Καλά να περνάς, καλημέρα...

Artanis said...

Φίλε @Beniko, το τραγούδι είναι υπέροχο και το νιώθει ο οποιοσδήποτε...Ειδικά όμως για τον ξενιτεμένο έχει άλλη αξία...
Καλό Π/Σ/Κ να έχεις, σε φιλώ...

Idom said...

Γεια χαρά!

Εγώ δεν μπορώ να κατανοήσω, η σημερινή (Νότια, έτσι;) Κορέα δεν έχει επαρκές σύστημα εκπαίδευσης και αγωνίζονται οι γονείς να στείλουν τα παιδάκια τους στο εξωτερικό;
Μήπως είναι υπερβολή;
Σαν πχ, να στέλναμε από την Ελλάδα στην Αγγλία τα παιδιά μας για να ξεκινήσουν εκεί από το δημοτικό...


~!#?.>$%^&*"¨<
(Σχόλιο για τον δούκα τού Γιορκ και τους αποδέλοιπους που συνέδραμαν... Μην σε φέρω και σε δύσκολη θέση. :-) )
Με αυτά και με εκείνα θυμήθηκα τον Νώντα. Πώς πάει η αγκαθόπτωση; Θεραπεύεται;

Idom

Artanis said...

Φίλε @Idom, ο σκάντζος έχασε πάρα πολλά αγκάθια κι έχει να χάσει κι άλλα...Στις 31/8 έκανε τη 2η ένεση και στις 10 Σεπτέμβρη θα κάνει την τελευταία...Μέχρι τότε θα είναι τελείως φαλακρός και αμέσως μετά θα ξαναφυτρώσουν όλα...Κατά τον Οκτώβρη θα ξαναβάλω φωτό του, όταν θα είναι "σωστός" πάλι...
Σχετικά με τα Κορεατάκια, υποθέτω πώς κερδίζουν κάποια δικαιώματα στη χώρα τους, και γι' αυτό και συρρέουν στη ΝΖ...Ήτανε να την δούμε σήμερα πάλι την Grace αλλά κανόνισε κάτι με τη θεία της...θα τη ρωτήσω όμως το επόμενο Σάββατο, κι εμένα με ενδιαφέρει το ζήτημα...Ετοιμάζω ένα "άγριο" ποστ...
Είδες, είδες ο ξεφτίλας ο δούκας;
Το φτερό αυτό το φορούσαν τιμητικά μόνον οι μεγάλοι αρχηγοί των Μαορί, του το κάνανε δώρο κι αυτουνού, και χάθηκε ολόκληρο είδος, μόνον μέσα σε 6 χρόνια...Τί να πεις...Ό,τι και να πείς είναι αργά...
Καλά να περνάς, καλό Σ/Κ...

Idom said...

Μια που όλα πάνε καλά με τον Νώντα, μπορείς να το εκμεταλευτείς. Να τον φωτογραφίσεις όταν θα έχει μείνει φαλακρός και μετά όταν θα έχει επανέλθει. Μετά θα πουλάς τις φωτό για διαφημίσεις "πριν και μετά".
Π.χ., για αποτριχωτικό ("Έως και τα αγκάθια απομακρύνονται!") ή για φυτροτριχωτικό ("Έως και οι σκαντζόχοιροι βγάζουν μαλί!) - φυσικά με την κατάλληλη σειρά των φωτογραφιών! :-)

Idom

Artanis said...

@Idom, τί κάθεσαι και σκέφτεσαι για τον καημενούλη τον σκάντζο...
Τεσπά, όταν θα είναι εντάξει, θα τον ξαναδείξω...
Φιλιά απο δώ...

Maria Verivaki said...

i remember meeting korean girls during my recent visit in nz (2004). when i was at school, we also had many chinese girls (not just from china, but also from malaysia) in the classroom. the chinese girls - along with the greeks - were some of the brightest students, maybe not the most social and sporty, but definitely the most academic. this was also proven by their success at university in later years.

the greeks are similar to grace's parents in this respect, in that they go to costly lengths to educate their children as much as their pocket will allow them. we dont send them away to another country at grace's age, but that's because we have fewer choices available to us to do this (fewer at least than the koreans and the opportunities the nz education system offers to foreigners).

my children are now at the stage where they understand spoken english, and they can communicate in children's language with other english speaking children - i also want them to be educated in an english school, even if it is only for a year. they were lucky to get a head start when we sent them to a 'creche' in new zealand when we visited, but they need more than that. i speak to them in english, they hear a lot of english around them, and since i hate the idea of sending them to a frontistirio, i have undertaken to teach them english myself - that;s a big job, believe me...

Artanis said...

@Mediterranean kiwi, καλύτερα να τα μάθεις εσύ, παρά να σου τα παίρνουν "χοντρά" από τα φροντιστήρια, και από τα βιβλιοπωλεία...
Καλή επιτυχία στην προσπάθεια, καλή βδομάδα να έχεις...