Στην Kaikoura...

(Πατήστε το play...)

H Kaikoura, πριν να έρθουν οι άποικοι, ήταν ένα ψαροχώρι των Μαορί, με το μύθο να μιλάει για τον πρώτο πολυνήσιο ναυτικό, να κατεβαίνει εκεί από το κανό του και να τρέφεται με γαρίδες και άλλα θαλασσινά...H λέξη "Kai" σημαίνει "τρώω", ενώ η λέξη "koura" σημαίνει "γαρίδα"...έτσι ένα πρωινό το περασμένο Σ/Κ, ξεκινήσαμε οικογενειακώς να την επισκεφτούμε...

Ανοιχτός δρόμος -αν και αργησαμε σχετικά να ξεκινήσουμε-, αλλά μαζί και όμορφα καταπράσινα τοπία, προβατάκια και αρκετός ήλιος, πράγμα που δεν συμβαίνει και πολύ συχνά...Όποτε όμως είναι ηλιόλουστος ο καιρός το εκμεταλλευόμαστε με τέτοιες εκδρομές...

Ένα τροχαίο στο δρόμο, ευτυχώς χωρίς τραυματίες, παρά μόνον με υλικές ζημιές...Ο οδηγός του φορτηγού με το ρυμουλκούμενο, έχασε τον έλεγχο και έπεσε σε χαντάκι στο πλάι του δρόμου και ευτυχώς σταμάτησε εκεί...

Το μεγάλο κάμπινγκ στο δρόμο προς την Kaikoura, και μια σύντομη στάση για να ξεμουδιάσουμε από την οδήγηση...Να μην ξεχνάμε οτι βρίσκεται 160 χλμ μακριά από το Christchurch...

Η νότια ακτή και οι εγκαταστάσεις (μια ταμπέλα απέμεινε στο χώρο) από την εποχή που στο μικρό λιμάνι έδεναν τα φαλαινοθηρικά και λειτουργούσε το εργοστάσιο που μεταποιούσε το λίπος των κητών...Σχεδόν όλη η παραγωγή στελνόταν με βαρέλια στην Αγγλία, να μην ξεχνάμε όμως πώς οι μεγαλύτερες πόλεις της ΝΖ, εκτός ίσως από το Christchurch, ιδρύθηκαν για αυτό τον σκοπό...Τα εργοστάσια αυτά αποτέλεσαν τον πυρήνα που προσέλκυσε χιλιάδες μετανάστες (κυρίως πρώην αγρότες) που στην χώρα τους δεν είχαν στον ήλιο μοίρα...

Ένα μεγάλο ροζ paua, ανάμεσα στα σκουπίδια και τα κάθε λογής συντρίμια που έβγαλε η θάλασσα... Μαζέψαμε ένα κουβά κοχύλια αυτού του είδους, ροζ και μπλε αμπαλόνε, εκείνο το μεσημέρι...

Η πόλη, στην βόρεια παραλία, πίσω από την ομώνυμη χερσόνησο...Κράτησε το Μαορί όνομα που μέχρι τότε κατείχε το οχυρωμένο papa (χωριό) και εκτός του οτι έγινε ξανά ψαροχώρι με ετήσιο φεστιβαλ φαγητού θαλασσινών, είναι ταυτόχρονα και σημαντικό τουριστικό κέντρο του Νοτίου Νησιού...Οι Νεοζηλανδοί διέγραψαν το φαλαινοθηρικό παρελθόν τους, έγιναν υπέρμαχοι της προστασίας των κητωδών και οργανώνουν φωτογραφικά σαφάρι από θαλάσσης και αέρος...Η τύχη των φαλαινών είναι τελικά συνυφασμένη με την διατήρηση της ζωής και της ευημερίας των ανθρώπων...(Όλες οι φωτό που έβγαλα από την πόλη, ήταν ένα αίσχος...Η μόνη -σχετικά- καλή ήταν η δεύτερη, ενώ η πρώτη προέρχεται από την επίσημη ιστοσελίδα της Kaikoura στο διαδίκτυο...)

ΚΙ ενώ είχαμε πάρει τον δρόμο της επιστροφής, αποφασίσαμε να κάνουμε ακόμα μια σύντομη στάση, ωστε να φωτογραφίσουμε την απέναντι ακτη, όσο ακόμα υπήρχε ήλιος, μιας και πλησίαζε το δειλινό...Κι όπως έσκυβα για να πιάσω την καλύτερη γωνία, είδα μια φατσούλα να με κοιτάει από τα βράχια κάτω από τον δρόμο...Φώναξα τα παιδιά και τον Ίωνα και σε λίγο όλοι χοροπηδούσαμε σαν χαζοί, τσιρίζοντας, επειδή μια μικρή ομάδα του είδους Arctocephalus forsteri (fur seals or kekeno στα Μαορί) ξεκουραζόταν τόσο κοντά μας...

...και η φωτό που λέγαμε...

Στο δρόμο της επίστροφής, περάσαμε πάλι από το σημείο του ατυχήματος...Το κουβούκλιο του φορτηγού απομακρύνθηκε, ενώ οι εργάτες ακόμα ξεφορτώνανε το εμπόρευμα...Μετά από μια σχετική καθυστέρηση είμασταν πίσω στο σπίτι...

Αν αναρωτιέστε για την επιλογή του τραγουδιού, το ακούγαμε ένα βράδυ στο Δεύτερο (μέσω νετ) και μου λέει ο Ίωνας: "Φαντάζεσαι να πηγαίναμε Kaikoura και να ακούγαμε τον Μαργαρίτη στο ραδιόφωνο να το τραγουδάει;"
Και του απάντησα "πήγαινε μας εκεί, και σου υπόσχομαι να το ακούσουμε, όσο κι αν σου φαίνεται σουρεάλ..."
Νά το λοιπόν...
Καλημέρα και χρόνια πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουν αύριο...Εγώ θα μαγειρεύω όλο το Σ/Κ, για φίλους που μας έχουν καλέσει Σάββατο βράδυ και για την κοινότητα που γιορτάζει η εκκλησία και οργανώνει συμμάζωξη, την Κυριακή το πρωί...Οπότε, αν δείτε και αργώ να απαντήσω, μην ανησυχείτε, δεν λείπω...Πού να πάω, χειμώνα-καιρό;
Α και Μαρκόνι μου, θα φτιάξω και το γλυκό...ΒΡΗΚΑ ΥΛΙΚΑ!!! Θα σε ειδοποιήσω για το αποτέλεσμα...Σταύρωσε τα δάχτυλά σου να πάνε όλα καλά...