Σαββατοκύριακο στην πόλη (1ο μέρος)

Τα Σαββατοκύριακα στην πόλη, είναι μια υπόθεση που αφορά ολόκληρη την οικογένεια…Συνήθως ο ένας ξυπνάει από τα χαράματα (το νυχτοπούλι του είδους Αρτάνις, αν το έχετε ακουστά) και οι υπόλοιποι τρεις, αφήνουν τα ζεστά κρεβατάκια τους κατά τις 10-11 το πρωί…

Κατεβαίνουμε στο κέντρο με τα κορίτσια να κουβαλούν τα σκέιτ τους μαζί, οπότε από το πάρκινγκ και μέχρι να καταλήξουμε στα Starbucks της οδού Cashell, κάνουμε βόλτες μέσα σε όλες τις κεντρικές πλατείες της πόλης, για περισσότερη εξάσκηση...Το πιο κοινό θέαμα, το πρωί, είναι τα προσεκτικά τυλιγμένα και «αφημένα» βιβλία σε διάφορα κεντρικά σημεία του Christchurch και φυσικά οι πάπιες και οι χήνες που βολτάρουν ανενόχλητες παντού, ενόψει του χειμώνα και της κυνηγετικής περιόδου που έχει αρχίσει στη Νέα Ζηλανδία…

Τα βιβλία μέχρι τις 3 το μεσημέρι «εξαφανίζονται» (για να εμφανιστούν και πάλι «μαγικά» το επόμενο Σαββατοκύριακο), ενώ τα παπιά και τα υπόλοιπα πουλιά, ειδικά τα αυστηρώς προστατευόμενα, απαγκιάζουν στις όχθες του Avon, ή γεμίζουν τα πάρκα και τους Βοτανικούς, όπου εκεί υπάρχει σίγουρο φαί και προστασία…Η πόλη είναι αλήθεια οτι δεν έχει να προσφέρει τίποτα περισσότερο από την κλασική βόλτα στα μαγαζιά και τα κεντρικά καφέ…

...εκτός βέβαια και αν έχει καμία εκδήλωση στη Cathedral square, όπως αυτή της Ασιατικής κοινότητας για τα γεννέθλια του Βούδα...

Τώρα τον χειμώνα (τις ημέρες με κακό καιρό) δεν έχουμε πολλές επιλογές και οι μικρές προτιμούν να μένουν στο κέντρο λόγω των σκέιτ τους …Τα πρωινά της υπόλοιπης βδομάδας βλέπουμε και κάτι παραπάνω (το Ελληνικό σχολείο είναι απογευματινό), πάμε πχ μέχρι τη θάλασσα, επισκεπτόμαστε τις γύρω περιοχές, αλλά το Σ/Κ ακολουθούμε κυρίως τα παιδιά στις βόλτες τους...

Δυστυχώς δεν βοηθάει και ο καιρός (χειμώνας γαρ), αλλά αυτό είναι ένα κοινό πρόβλημα όλων, τέτοια εποχή…Οι ΝΖηλανδοί ειδικά που έχουν μάθει να δουλεύουν ακόμα και Κυριακές με 1-2 κυλιόμενα ρεπό στη μέση της βδομάδας, γεμίζουν ασφυκτικά τα πελώρια εμπορικά κέντρα που έχουν και που στεγάζουν τα πάντα: Από σούπερ μάρκετ μέχρι βιβλιοπωλεία, φαρμακεία, ρουχάδικα, εστιατόρια κλπ.

Σ’ αυτό της φωτογραφίας καταλήγουμε κι εμείς συνήθως μετά από την βόλτα μας, για τις ανάγκες του σπιτιού και της οικογένειας …Πολλά είναι αυτά που μας λείπουν σε σχέση με την Ελλάδα, από φαγητά πάντως δεν πάσχουμε…Έχω ένα μικρό πρόβλημα να βρω χταπόδι, αλλά θα το λύσω κι αυτό, όπως έλυσα το πρόβλημα με τα «μικρά» Ελληνικά ψάρια: εντόπισα κατεψυγμένο γαύρο Αλάσκας (!) καθώς και σαρδέλες…

Το ακριβότερο προϊόν είναι φυσικά το ελαιόλαδο, αλλά Ελληνικό δεν μπορούμε να βρούμε προς το παρόν…Ισπανικά και Ιταλικά βρίσκουμε, όμως τα ράφια των μεγάλων σούπερ μάρκετ μας επιφυλάσσουν και εκπλήξεις…Ανάμεσα στα υπόλοιπα τυριά «φέτες» και μια Αυστραλέζικη από Ελληνικά χέρια, όπως φαίνεται και από το όνομα, με τα σωστά υλικά και δοσολογία …

Μάθαμε ότι υπάρχει «Δωδώνη» στα μεγάλα καταστήματα του Wellington, αλλά όχι στο Christchurch…Γιαούρτια «Ελληνικού τύπου» (γιατί, υπάρχει και άλλος;) από την φίρμα Yoplait ( αν θυμάστε, ήταν το όνομα μιας σειράς προϊόντων της ΦΑΓΕ, προφανώς η πατέντα πουλήθηκε σε Αυστραλία/ΝΖ)…


Ντολμαδάκια εξ Αυστραλίας (οι Ομογενείς που λέγαμε) και επίσης λατρεμένα ΖΑΝΑΕ (!!!), και ελιές Σαπουνά, από …Βόλο(!!!!!!)…Το πιστεύετε; Γι’ αυτό τα φωτογράφησα κι εγώ, για ντοκουμέντα…Αυτά όλα θεωρούνται «εξωτικές» γεύσεις και ανήκουν στην κατηγορία των διεθνών φαγητών, ευτυχώς η πολυπολιτισμικότητα της ΝΖ μας ευνοεί, επειδή πριν από 20-30 χρόνια, το ελαιόλαδο το αγόραζες μόνον στα φαρμακεία…


Το 2ο μέρος της ανάρτησης θα ακολουθήσει σε μερικές μέρες (επειδή θα πάει μακριά η βαλίτσα…) Επίσης: κοιτάξτε οπωσδήποτε αυτό, το λάτρεψα με την πρώτη...Δοκιμάστε να "κινήσετε" την όλη δράση με τον κένσορά σας, πιστεύω θα σας αρέσει κι εσάς...
Φιλιά πολλά, καλά να περνάτε…