Είναι ένα παράξενο φθινόπωρο, 2ο

Λοιπόν για να συνεχίσω από τα προηγούμενα, γενικά μου συμβαίνουν διάφορα περίεργα, που πολλές φορές νομίζω πώς κάποιος μου κάνει φάρσα…Ήμασταν με τον Ίωνα στα Starbucks στην εμπορική οδό Cashell, και λόγω της καλοκαιρίας καθήσαμε στα τραπεζάκια στον πεζόδρομο, εντελώς αθλητικοί και οι δυο, εγώ μάλιστα με ένα καπέλο των Ολυμπιακών του 2004 και με έναν μπλε σάκο από το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα γυμναστικής που έγινε στον Βόλο το 2006, με την Ελληνική σημαία επάνω.

Σε διπλανό τραπέζι κάθισαν 2 νεαροί, που σε λίγα λεπτά τους ακούσαμε να συζητούν για μας και την γλώσσα μας, και να είναι πεπεισμένοι πώς είμαστε Φιλανδοί !!! Λοιπόν μέχρι τώρα μας πέρασαν για Ρώσους (!), Ρουμάνους (!!), Ιταλούς, Ισπανούς, Μαροκινούς (!!!), αλλά να ακούσω ότι μοιάζουμε για Φιλανδοί, δεν το περίμενα…Και τους ακούγαμε και γελούσαμε με τον Ίωνα, και τους αφήσαμε φυσικά στην άγνοιά τους, (αφού δεν μας ρώτησαν, ας πρόσεχαν)…

Τα πιο κουλά όμως τα παθαίνω με τους ταξιτζήδες εδώ…Τις προάλλες, επειδή ήμουν στο κέντρο και έβρεχε καταρρακτωδώς, πήρα ταξί και τηλεφώνησα στον Ίωνα που είχε γρίπη και είχε μείνει σπίτι, για να του πω πώς επιστρέφω. Άκουσε ο οδηγός τα Ελληνικά, με ρώτησε –ως φυσικό- από πού είμαι. Και μόλις του είπα πώς είμαι Ελληνίδα, άρχισαν τα ευτράπελα.
-Εμένα με λένε Μακαρίου, μου λέει , στο επώνυμο. Τον κοίταξα, δεν έμοιαζε ούτε για Έλληνας ούτε για Κύπριος.
"Από πού είστε", τον ρώτησα κι εγώ, "από τη Σαμόα "..., μου απαντάει. "Ο μπαμπάς, λεγόταν έτσι στο επώνυμο;"
-"Όχι", κανένας πρόγονός του, μου απάντησε και μου ανέφερε πώς είχε κάνει έρευνα, δεν υπάρχει αυτό το όνομα στη γλώσσα της Σαμόα, και πως μόνον η οικογένειά του το έχει…

Κάγκελο η κυρία, εγώ δηλαδή, μου δίνει και την ακριβή ετυμολογία του ονόματός του στα Ελληνικά- είχε κάνει έρευνα είπαμε ο άνθρωπος- με ξαναρώτησε κι εμένα καλού-κακού για να σιγουρευτεί, του έκανα μια ανάλυση της λέξης, του είπα και την ιστορία με τη Νήσο των Μακάρων, ενώ ταυτόχρονα κοίταζα γύρω -γύρω μήπως έχει τίποτα κάμερες κρυμμένες, από καμιά Candid camera της ΝΖ, σκέφτηκα να του πω και μια θεωρία σχετική που είχα διαβάσει εδώ και χρόνια ως μύθο αλλά δεν το έκανα, μην με νομίζει και για τίποτα, και τόσες μέρες μετά, ακόμα αναρωτιέμαι, αν και έχω σχεδόν καταλήξει σε 2 λογικές εξηγήσεις…

Το άλλο πάλι με ταξιτζή, Ινδό μάλιστα, μετά τις συνήθεις ερωταποκρίσεις περι καταγωγής, γύρισε ο άνθρωπος και μου λέει, εσείς οι Έλληνες έχετε πολεμήσει σκληρά για την Ελευθερία σας- στήλη άλατος εγώ για ακόμα μια φορά…Αυτή τη φορά όμως ήμουν προετοιμασμένη, Candid -ξε- Candid camera, του έκανα μια ντρίπλα (κατά τον ποδοσφαιρικό όρο) και του την βγήκα με αναλυτική αναφορά στον βασιλιά Ασόκα και μετά πέρασα στον Μέγα Αλέξανδρο και τις περιπέτειές του στην Ινδική…Όχι που θα με τρελάνουν εμένα ετούτοι εδώ…

Ο Pittas λέει ότι έχω τον μαγνήτη και γέλασε πολύ ειδικά με τον Σαμοανό ταξιτζή, και λέει την επόμενη φορά που θα πάρω ταξί να τον ειδοποιήσω να επιβιβαστεί κι αυτός, καθώς το θεωρεί βέβαιο πώς θα πετύχω πάλι κανέναν παράξενο…Κι αφήνω για το τέλος το πιο περίεργο από όλα: Γνωρίσαμε μια κοπελίτσα εδώ, την Melissa, 26 χρονών…Καλό κοριτσάκι, ήπιαμε καναδυο φορές καφέ μαζί στο κέντρο, γύρισε μια μέρα και μας ρώτησε αν όλοι οι Έλληνες είναι σαν εμάς, επειδή η γνωριμία μας μαζί της, της προκάλεσε "πολιτισμικό σοκ"…

Της ζητήσαμε εξηγήσεις και μας είπε ότι δεν συνηθίζεται στη ΝΖ τα ζευγάρια να είναι τόσο δεμένα μεταξύ τους και αποτελούμε εξαίρεση…Της εξηγήσαμε ότι είμαστε σε μια ξένη χώρα και πως στην πατρίδα μας είχαμε περισσότερη ανεξαρτησία ο ένας από τον άλλο λόγω του καθημερινού μας προγράμματος, αλλά πώς σε γενικές γραμμές, έτσι είμαστε πάντα, το ίδιο και πολλά άλλα ζευγάρια σαν εμάς…

Τεσπα, έχω μέρες να την δω, ελπίζω να το ξεπέρασε, στο κάτω –κάτω τυχερά είναι αυτά…Δεν υπάρχουν πρότυπα, ούτε συνταγές επιτυχίας…Μια σχέση χτίζεται μέρα με τη μέρα και τίποτα εκτός από την αγάπη δεν μπορεί να κρατήσει 2 ανθρώπους μαζί, είτε είναι παντρεμένοι και έχουνε οικογένεια, είτε απλά έχουν σχέση…Εγώ έτσι το βλέπω…

Στο επόμενο ποστ, 2 παιχνίδια μαζί...Το αγαπημένο μου τραγούδι, μια πρόσκληση απο τον φίλο μου Λάμπρο, και οι 5 ταινίες που μετάνιωσα που πήγα σινεμά για να τις δω, από τον φίλο μου Λεβιάθαν...Μέχρι τότε, φιλιά πολλά...

Ψυχραιμία και καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που θα γράψουν Πανελλήνιες...
Α, και Sakis μας, καλή επιτυχία και σε σένα...