Thursday, October 9, 2008

Προς όλους τους γατόφιλους μπλόγκερ

SOS, ζητούνται πληροφορίες...



Όπως θα ξέρετε (τουλάχιστον οι περισσότεροι) πολύ σύντομα θα ταξιδέψουμε οικογενειακώς για τη Ν.Ζηλανδία, όπου και θα παραμείνουμε για διάστημα 3+ ετών...Καθότι όμως είμαστε ζωόφιλοι, στο σπίτι μας φιλοξενούμε, πολλά και διάφορα ζώα...Για όλα τα ζωντανά μας, έχουμε φροντίσει να βρούνε νέο σπίτι, αλλά το μόνο ζώο μας που προσπαθήσαμε να πάρουμε μαζί μας και κάναμε όλες τις απαραίτητες ενέργειες ωστε να το επιτύχουμε, τον Τουλούζ (φωτό), ανακαλύψαμε δυστυχώς πως είμαστε εκτός προθεσμιών και αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει...
Ο λόγος είναι οτι ο γάτος μας πρέπει να κάνει μια ειδική εξέταση αίματος, η οποία σε συνάρτηση με τον αντίστοιχο εμβολιασμό που του έγινε, θα έδινε τα αποτελέσματα (που θα γίνονταν δεκτά) μόνον μετά από 9 μήνες, δηλαδή τον Απρίλιο του 2009...Η καθυστέρηση αυτή, οφείλεται στον ελάχιστο χρόνο που είχαμε ωστε να προετοιμαστούμε για την χώρα στην οποία προκειται να εγκατασταθούμε, καθώς και στο γεγονός, οτι η συγκεκριμένη χώρα, έχει διαφορετικούς νόμους από τους Ευρωπαϊκούς, οπού ισχύει ό,τι περίπου ισχύει κι εδώ...
Από τη μια πλευρά, θα ήταν και ρίσκο να πάρουμε το ζώο μαζί μας...Οι γάτες δένονται με το σπίτι τους, και όχι με αφεντικά, άσχετα αν μας φαίνονται απόλυτα εξαρτημένες μαζί μας (έτσι θα θέλαμε)...Από την άλλη όμως, τον σκέφτομαι να τον αφήσω μόνο του, κι ας στέλνω πχ την μαμά μου να τον ελέγχει και να του βάζει φαγητό και νερό (το σπίτι διαθέτει ειδική είσοδο για τον Τουλούζ μας, οπότε θα μπορεί να τη χρησιμοποιεί για να μπαίνει...)
Προχθές όμως, ένας φίλος και συνάδελφος του άντρα μου, με παιδιά στην ηλικία των κοριτσιών μου, μας ζήτησε να τον υιοθετήσει, μιας και θα φύγουμε...Οι κόρες μου αρνούνται κατηγορηματικά να επιτρέψουν να συμβεί αυτό, εκτός κι αν γνωρίσουν τα παιδιά του φίλου αυτού, και τα εγκρίνουν...
Εγώ όμως σκέφτομαι ακόμα το αν ο γάτος θα παραμείνει στο σπίτι τους ή θα προσπαθήσει να επιστρέψει στο δικό μας ή θα το σκάσει γενικώς, και θα κινδυνέψει η ζωή του...
Επειδή λοιπόν γνωρίζω καλά πως η μπλογκόσφαιρα, γατοκρατείται, σας ζητώ να με πληροφορήσετε αν ποτέ υιοθετήσατε μία ξένη γάτα, και αν αυτή η γάτα εξακολουθεί να ζει κοντά σας...Είναι μεγάλη ανάγκη να μάθουμε...

60 comments:

Νικόλαος Παπουτσής said...

Καλησπερααααα
Εσένα σκεφτόμουν και εκεινη την ωρα ειδα το μήνυμά σου
Απο γάτες δεν εχω εμπειρία καθώς εχω σκυλάκι...άλλα η περίπτωση δεν ειναι απλή
και εχεις δίκιο να ανησυχείς
Εγω θα σκεφτόμουν την υιοθεσία
οσο είσαι εδω για να μπορείς να
διορθώσεις την κατάσταση αλλιώς ας ειναι καλα η μαμα

κοτσυφοφιλώ σε

τσίου!!!

Artanis said...

@ΚΟτσύφι μου σ' ευχαριστώ για την απάντηση...Κάτι τέτοιο σκέφτομαι και 'γω...Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο έχω αγχωθεί με το ζωντανό...
Φιλιά...

Παλμος said...

ΑRTANIS μου καλησπέρα.

Δυστυχώς μόνο με σκυλάκια ειχα εμπειρίες.
Και ξερω ότι αυτα (τα σκυλια),κατι τετοια τα κάνουν, δηλαδη να ξανα γυρίζουν πίσω.
Εσύ ξέρεις καλα την οικογένεια που θες να το αφήσεις?? Έχουν έρθει ποτέ σε επαφή με τον γάτο σου???
Ξέρω όμως επίσης ότι οι γάτες είναι πολύ ανεξάρτητα ζώα!!!
Δεν ξέρω αν οι γονείς σου έχουν την δυνατότη να το φροντίσουν.
Ελπίζω, εσύ να μην χάσεις τη γατούλα σου και εμείς εσένα:))

Φιλιά.

mahler76 said...

Artanis μου να πω΄την αλήθεια αυτό με την Ν. Ζηλανδία δεν το είχα δει... ίσως που είμαι καινούριος σχετικά αναγνώστης.
Anyway, δυστυχώς εκτός από γατόφιλος είμαι και γαταλλεργικός και γιαυτό το λόγο δεν είχα και μάλλον δεν θα μπορέσω να έχω ποτέ γάτα ειδικά σε διαμέρισμα.
Αχου το, και είναι γλύκας.

panagiota said...

Καλησπέρα artanis.
Σε βρήκα στο Πατσιουρι κι επειδή (χρόνια έχω γάτες)και πριν 2 χρόνια πήρα τον γάτο μιας φίλης (που έφευγε κι αυτή) θα σου πώ πως βολεύτηκε "σαν στο σπίτι του".Μενω σε διαμέρισμα όμως και δεν υπάρχει τρόπος να φύγει.Τα στειρωμένα ζώα όμως δεν φεύγουν.
Οι γάτες πια αλλάζουν πολύ εύκολα σπίτι,και "αφεντικό" αρκεί να έχουν πολύ προσοχή και αγάπη από την νέα τους οικογένεια.

Για την Ν.Ζηλανδία δεν ξέρω τους νόμους, αλλά οι Αγγλοι κρατάνε τα ζώα καραντίνα κάνοντας τις δικές τους εξετάσεις έχουν δεν έχουν πιστοποιητικό γιατρού από την χώρα που ήρθαν.Μηπως και εκεί ισχύει κάτι τέτοιο-αποικία τους ήταν-οπότε μπορείς να τον πάρεις μαζί σου.Μπορεις να ρωτήσεις στο προξενείο τους όμως,
αυτοί θα ξέρουν σίγουρα.

Στην διάθεσή σου για οτιδήποτε άλλο...περί γατιών!
Με εκτίμηση Π.

panagiota said...

Και κάτι βασικό που ξέχασα.
Οι κόρες σου έχουν απόλυτο δίκιο!Οχι μόνο να γνωρίσουν τα παιδιά του φίλου σας αλλά να τα περάσουν κι απο ανάκριση τρίτου βαθμού για τα αισθήματα που τρέφουν για τα ζώα...

faraona said...

Artanis μου
εμενα καλη μου μου εχει τυχει πολλες φορες να μου φερουν ακομη και μεγαλης ηλικιας γατες και να μεινουν ες αει το σπιτι μου χωρις προβλημα.Πρεπει ομως να την εχουν λιγο στο νου τους τις πρωες μερες...να της μιλουν ,να της βαζουν κατι πολυ ιδιαιτερο να φαει κλπ κλπ.
Ευχομαι να πανε ολα καλα.

πολλα φιλια

Hfaistiwnas said...

Καλησπέρα Αρτάνης! Ελπίζω να βρεις την απάντηση που θες γρήγορα, εγώ έχω γάτες αλλά εδώ γεννήθηκαν. Πάντως κάποιοι παίρνουν τα οικιακά γατιά τους έξω από το χωριό στα καλύβια με τα ζώα.. οι γάτες ακόμη και γατάκια οι περισσότερες γυρίζουν σπίτι τους..

Roadartist said...

Γειά σου αρτάνις!
Είχα γάτα για πολλά χρόνια, αλλά την είχα από τη στιγμή που γεννήθηκε..
Το θέμα ήταν οτι ζούσε στο διαμέρισμα στην αθήνα μαζί μου.. 8 μήνες και για 4 μηνες το καλοκαιρι στο εξοχικο.. Ειναι απιστευτα προσαρμοστικα ζωα..Βέβαια στη φύση έβλεπες τι διαφορά..το πόσο πιο παιχνιδιάρα ήταν..το πόσο λαχταρούσε να μυρίσει τα λουλούδια..Νομίζω οτι πρόβλημα δε θα υπάρξει..
Θα συμφωνήσω με τη Παναγιώτα, πρώτα από όλα να βεβαιωθείτε για τα παιδιά, δείτε πως θα δεκτούν το γατούλι.. να προχωρησει η υιοθεσια εφοσον ειστε κ εσεις εδω ακομη.. Φανταζομαι οτι θα εχετε στενοχωρηθει πολυ..κριμα μακαρι να μην χρειαζοταν τωρα αυτο.. ειναι πολυ φατσουλι..

nikiplos said...

Καλησπέρα… ως γνωστό γατόφιλο, με προτιμούσαν πάντοτε στα φοιτητικά και ύστερα χρόνια, για να κρατήσω το αιλουροειδές τους «φυλακισμένο» στο σπίτι μου, ενόσω αυτοί έγραφαν τις εποποιείες τους στην Αμοργό ή την Αλονησσο. Δεν μπορώ να πω ότι μου έπεφταν βάρος, αλλά όπως και να το κάνουμε για τον αίλουρο, τα πράγματα δεν ήταν και τα καλύτερα, αφού έπρεπε να επαναπροσαρμοστεί… σε καινούριο περιβάλλον… Θυμάμαι μια φορά, ένα θηλυκό γατάκι, η Τζίντζερ. Το ζεύγος θα έφευγε για τα σπίτια τους στην επαρχία… Την κράτησα για μια εβδομάδα… Οι συγκάτοικοι, τότε ήταν κωλοβαρίστες (συγνώμη για την έκφραση) και όλη την ημέρα ασχολιόντουσαν με τη γάτα… περιττό να πω, πως στο τέλος, πριν την επιστρέψουμε κρυβόταν στο σκοτάδι και μας παραφύλαγε ώρες για να μας επιτεθεί, ενώ ανέβαινε στα κουρτινόξυλα, για να επιτεθεί αφ’ υψηλού (ειδικά) στα καλαμάκια του φραπέ, με τα αναμενόμενα αποτελέσματα… Τελικά δεν ξέρω, τα γατιά είναι ανεξάρτητα πλάσματα, και ότι και να κάνετε εσείς, ακόμη και στον καλύτερο να τον αφήσετε, αν αυτός το κρίνει αναγκαίο, … την έκανε με ελαφριά γατοβηματάκια…

φιλιά και ... καλή προετοιμασία...

Φωτεινή S said...

Αρτάνις,
τώρα κατάλαβα το νόημα του σχολίου σου στο μπλογκ μου!
Δυστυχώς δεν έχω καθόλου εμπειρία από κατοικίδια ζώα.
Μένω σε διαμέρισμα και...πρόβλημα.
Καλή τύχη με τον Τουλούζ

Υπερμίκης said...

Υιοθέτησέ την Αρτάνης για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.Θα΄ταν τρομερό να μέινει μόνη όταν φύγετε.Οι γάτές είναι έξυπνα ζώα και δεν νομίζω ότι χρειάζονται και πολύ περιποίηση.Αρκεί να έχουν το φαγητό τους.
Την δεκαετία του 50 κάποιοι ήθελαν να ξεφορτοθούν μια γάτα λόγω αδυναμίας συντήρησής της (ας μην ξεχνάμε,ότι πολλοί δεν είχαν ούτε καν να φανε τα χρόνια εκείνα..)Την βάλανε λοιπόν σ΄ένα τσουβάλι για να μην βλέπει που την πάνε.Την μετέφεραν σε απόσταση 6 περίπου χιλιομέτρων και την εγκατέλειψαν σε ένα φαράγγι που είχε άφθονα πουλιά..Μετά από 15 μέρες η γάτα κατάφερε να ξαναβρεί τον δρόμο και ξαναεγκαταστάθηκε στο σπίτι της!
Είχε βέβαια χάσει μερικά κιλά...

Είμαι σίγουρος ότι θα βρεθεί λύση για τον Τουλούζ.Μήπως έχει καμμιά σχέση με τον γνωστό ζωγράφω;LOL

kostaslogh said...

Καλησπέρα πατρίδα μου
Φοβάμαι ότι δέν έχω κάτι θετικό και σίγουρο
να σου πώ!
Έχω υιοθετήσει γάτες αλλά αδέσποτες,
και αργά η γρήγορα(παίζει μεγάλο ρόλο
ο χαρακτήρας του κάθε ζώου) προσαρμόστηκαν.
Η γνώμη μου είναι να τον δώσεις για υιοθεσία κι ας αποφασίσει μόνος του.
Αν καλοπερνάει πάντως θα προσαρμοστεί!
Φιλιά

Artanis said...

@Παλμέ μου καλησπέρα...Την οικογένεια δεν την γνωρίζω, αλλά όπως έγραψα, υπάρχει η εναλλακτική να μείνει στο σπίτι, και να έρχεται να τον ελέγχει η μητέρα μου...
Όσον αφορά εμένα, μην ανησυχείς και δεν πρόκειται να με χάσετε...Θα τα λέμε από το νετ, ανελλειπώς...
Φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Μάλερ μου, όχι μόνον είναι γλύκας, αλλά είναι και καλομαθημένος...Γι' αυτό ανησυχούμε τί θα απογίνει, επειδή οι γάτοι γενικά δεν μένουν σε ένα σπίτι, αλλά αυτός κοντεύει να κλείσει χρόνο...
Είσαι γατοαλλεργικός ε; Κρίμα...

Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, σε φιλώ...

Artanis said...

@Παναγιώτα καλησπέρα, καλωσόρισες...
Καλή μου, το έψαξα ήδη πάρα πολύ, ακόμα το ψάχνω...Είμαι σε διαρκή επικοινωνία με Ν.Ζηλανδία από τον Αύγουστο, και μου ξεκαθάρισαν πως και μόνον για να μπει στο αεροπλάνο ο γάτος, πρέπει να έχει τα αποτελέσματα των εξετάσεων αυτών, ήδη 1 μήνα πριν κάνουμε την αίτηση να γίνει δεκτός στην καραντίνα...Όσο για τον Πρόξενο της Ν.Ζηλανδίας στην Αθήνα (που είναι Έλληνας), σε πληροφορώ οτι ήταν απόλυτα αρνητικός στο ταξίδι του ζώου, και δεν μας παρείχε καμία πληροφορία...Μονη μου βρήκα τις κατάλληλες υπηρεσίες, μέσω Ρώμης...
Σ' ευχαριστώ πολύ πάντως, για το σχόλιο και το ενδιαφέρον, αλλά μάλλον θα στραφώ στη λύση της υιοθεσίας...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...

Artanis said...

@Φαραώνα μου καλησπέρα...Μου δίνεις μεγάλο θάρρος καλή μου, και σε ευχαριστώ για αυτό...Θα τους μιλήσω και θα αποφασίσω, αν και περισσότερο με ανησυχούν οι κόρες μου...
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ...

Artanis said...

@Ηφαιστίωνά μου, επειδή κι εγώ είχα ένα γάτο που όταν μετακόμισα, γύριζε πίσω στο παλιό σπίτι μας, γι' αυτό ανησυχώ...Κι εμείς από μωρό τον έχουμε...
Σε φιλώ, καλό βράδυ...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Μμμμ.... θα σε απογοητεύσω από τη δική μου μοναδικη εμπειρία με γάτα σε μεγάλη ηλικία.
Παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειές μας.... έγινε λαγός...
Πάντοτε τα επαιρνα πολύ μικρά και εξοικειώνονταν αμέσως ή ήταν ....δικής μας παραγωγής.

Από Ν. Ζηλανδία θέλω ανταποκρίσεις.... γιατί με έχει "ψήσει" ο Γλάρος να την κάνουμε προς τα κει

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Artanis said...

@Καλλιτέχνιδά μου, εμείς δεν μένουμε σε διαμέρισμα αλλά σε μονοκατοικία... Γύρω-γύρω υπάρχουν οικόπεδα, αυλές και άλλες μονοκατοικίες...Από τότε μάλιστα που πέθανε ο Αρίσταρχος, όλο το σπίτι είναι δικό του, βασιλιά τον έχουμε κάνει...Τα παιδιά τον λατρεύουν...Όταν έμαθα οτι δεν μπορούσε να ταξιδέψει, δεν κοιμήθηκα για μια βδομάδα, τα μικρά κλαίγανε...
Τον θέλουμε αλλά δεν γίνεται...Η υιοθεσία είναι μια καλή λύση, εφόσον οι νέοι "ιδιοκτήτες" του, θα του φέρονται όπως του φερόμαστε εμείς...Είναι το παιδί μας...Έχουμε μεγάλο προβλημα...
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο...Φιλιά πολλά...

Artanis said...

@ΝΙκιπλέ μου το ξέρω, απλά όλες τις γάτες μου ως τώρα, τις έβρισκα μικρές, όχι ενός χρόνου, που είναι ο Τουλούζ...Γι' αυτό ανησυχώ...Και σκέφτομαι οτι θα ήταν καλό να τον δώσω όσο πιο σύντομα γίνεται, έτσι ωστε αν αποφασίσει να γυρίσει πίσω, τουλάχιστον να μας βρει στο σπίτι, αντί να μπει σε ένα άδειο και κρυο οίκιμα χωρίς τροφές και νερό...
Δεν ξέρω, θα δω τί θα κάνω...Προς το παρόν προέχει να γνωρίσω την οικογένεια και να δω τις προθέσεις τους...
Σ' ευχαριστώ πολύ, φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Φωτεινή μου δεν πειράζει, αρκεί η προθεση...Να είσαι καλά, καλό βράδυ...
Φιλιά...

Artanis said...

@Υπερμίκη μου καλησπέρα...
Τα μικρά εμπνεύστηκαν το όνομα από τα γνωστά κιν.σχέδια του Ντίσνεϋ "Αριστόγατες"...Τότε τα γατάκια ήταν 3, αλλά στην πορεία έφυγαν τα άλλα και εγκαταστάθηκαν σε γειτονικά σπίτια, και μας έμεινε ο Τουλούζ...
Κάθε ένα από αυτά τα γατάκια, πήρε ένα όνομα από τα σχέδια αυτά (Τουλουζ, Μπερλιόζ, Μαρί), αυτό είναι το μυστήριο της ονοματοδοσίας...Σίγουρα η επίλογή των ονομάτων έχει σχέση με τον γνωστό ζωγράφο και τον συνθέτη...
Μάλλον θα τον δώσω, φίλε μου...Κι ελπίζω να τον αγαπήσουν όπως τον αγαπάμε κι εμείς...Όμως όπως είπα, η γάτα δεν γνωρίζει αφεντικά... Είναι πολύ αυτόνομο πλάσμα...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ... Φιλιά...

Artanis said...

@Γλαρένια μου, αυτό φοβάμαι κι εγώ μήπως συμβεί, γι' αυτό ρωτάω στην μπλογκόσφαιρα...
Φυσικά και θα στέλνω ανταποκρίσεις από Ν.Ζηλανδία...Εννοείται...Τί θα γράφω σ' αυτό το έρημο το μπλόγκ...
Αλλά κι εγώ θα μαθαίνω τα νέα από τα δικά σας, έτσι;
Να μου φιλήσεις το γλαροσόι...Καλό βράδυ...

Artanis said...

Φίλε @Kostaslogh, κι εγώ αυτής της άποψης είμαι...Όλα εξαρτώνται όμως από τα παιδιά μου, που τον λατρεύουν...
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο (με ανέβασες κάπως), καλό σου βράδυ...
Φιλιά...

Μαργαρίτα said...

Αχ, καλή μου Αρτάνις...
Κι εμείς όσα γατάκια είχαμε..
τελικά ήρθε στιγμή που έφυγαν απο το σπίτι (το εξοχικό)...
ήταν βλέπεις αρσενικά στην πλειοψηφία!! Τι να πω...
Εύχομαι να βρεθεί μία λύση!!

Επίσης καλή αρχή στη νέα σας ζωή :)

Καλό σου βράδυ******

ZouZouna said...

Βρε καρδιά μου, δεν έχουμε πει πως είμαι αλλεργική στο σάλιο που έχει μια ουσία, που μεταφέρεται στις τρίχες τους. Δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθώ δίπλα σε γάτα..... αρχίζει η φαγούρα.
ΤΟ μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να μεταφέρω την ανάρτησή σου αμέσως, να το διαβάσουν όλοι ! πάω αμέσως

MARIA ANDREADELLI said...

Μια μέρα ο άντρας μου γυρνώντας στο σπίτι μου είπε: Κοίτα τι σου έφερα! Ήταν ένας γάτος περίπου ενός έτους. Βρεθήκανε τυχαία κάτω από την πολυκατοικία και τον ακολούθησε από τα σκαλιά ως πάνω. Με τα πολλά ο γάτος έγινες φίλος μας και πότε τον ανεβάζαμε πάνω και πότε τον αφήναμε κάτω. Δυο καλοκαίρια φύγαμε διακοπές και γυρνώντας τον βρίσκαμε γύρω από το σπίτι, του κουδούνιζα τα κλειδιά κι εκείνος είχε μάθει και έτρεχε να έρθει. Τελικά αποφασίσαμε να τον υιοθετήσουμε. Αρνιόμουν να τον στειρώσω γιατί φοβόμουν ότι θα έχανε τη σπιρτάδα του και επειδή ήταν πολύ νέος ακόμα δεν το θεωρούσα σωστό για τη φύση του, ώσπου μια μέρα ένας κτηνίατρος μου είπε ότι ήταν ήδη στειρωμένος. Συμπέρασμα: ή τον άφησαν στην περιοχή και βολεύτηκε με εμάς και μας ερχόταν ή δεν του άρεσε το προηγούμενο σπίτι του και το έσκασε. Δυστυχώς έχει πια πεθάνει αλλά όσο ζούσε ήταν ευτυχισμένος μαζί μας, φτάνει να σου πω ότι παραμόνευε πότε θα κάτσω για να έρθει να κοιμηθεί στην αγκαλιά μου.
Δεν ξέρω αν αυτό το περιστατικό θα σε βοηθήσει στην απόφασή σου.

gatti said...

Αγαπητή artanis καλώς σε βρίσκω. Καταλαβαίνω την στενοχώρια σου, γιατί είχα πολλά χρόνια γάτες και θα τρελαινόμουν και μόνο στην ιδέα ότι δεν θα μπορέσω να τις ξαναδώ. Η πρώτη μου γάτα έζησε 19 ολόκληρα χρόνια και όταν γύρω στα 15 της μετακομίσαμε από τη μονοκατοικία που μέναμε σε διαμέρισμα δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να προσαρμοστεί. Βέβαια είχε εμάς, τη μυρωδιά από τα έπιπλα του σπιτιού μας και ήταν εύκολο. Επιπλέον ήταν θηλυκιά και στειρωμένη. Εχοντας στο παλιό μου σπίτι ένα ...λόχο από γάτες στην αυλή από την πείρα μου μπορώ να σου πω ότι τα αρσενικά δεν μένουν εκεί. Συνήθως φεύγουν. Αν λοιπόν αποφασίσεις να το δώσεις για υιοθεσία θα πρέπει να είσαι σίγουρη ότι θα το προσέχουν πολύ, ιδιαίτερα τον πρώτο καιρό, διαφορετικά θα φύγει και θα ψάξει να σε βρει.

Κι εγώ πάντως όπως και άλλοι σχολιαστές θα σε συμβούλευα να χιλιοτσεκάρεις την οικογένεια που θα το υιοθετήσει και αν έχεις και τον παραμικρό δισταγμό, προτίμησε τη λύση της μητέρας του.

Στο μεταξύ, μήπως υπάρχει λύση να τον κρατήσει η μητέρα σου, να κάνει τις απαραίτητες εξετάσεις και μόλις περάσουν οι 9 μήνες να στον στείλει εκείνη στη Νέα Ζηλανδία; Για όλους σας (την οικογένειά σου και τους "ανάδοχους" γονείς του γάτου) θα είναι ευκολότερο, αν έχετε κάτι να περιμένετε (εκείνοι τη λήξη της ευθύνης και εσείς τον γλυκό σας γατούλη...).

Anonymous said...

καλησπερα αρτανις μου.. δυστυχως απο γατια δεν ξερω και πολλα αν και νομιζω οτι ηδη εχεις αποφασησει την υιοθεσια..
ομολογω οτι τωρα εμαθα διαβαζοντας το ποστ περι νεας ζηλανδιας κ ελπιζω να μη συνδιαστει με "παγομα" της σελιδας σου.,, η ακομα χειροτερα κλεισιμο....

ωκεανος....

sexton said...

ξαφνιάζει λίγο το περί Ζηλανδίας... αλλά θα είναι φορεβή εμπειρία...
για το γατί δεν ξέρω, δυστυχώς... μήπως να έβαζες και καμιά αγγελία στο Έψιλον και αλλού;
γεια σου, Artanis!

xaos said...

Αφού μόνος του το ζήτησε (ο φίλος του άντρα σου) γιατί μωρε να μην το αγαπήσει?Μια χαρα θα περάσει.Μην ανησυχεις.

ο δυσλεξικός δάσκαλος said...

Καλημέρα ,Artanis! Ωραίος ο γάτος!Ιδέα δεν έχω από ζώα αλλά γιατί δε ρωτάς και κάποιον κτηνίατρο; Τόσα ζώα βλέπουν καθημερινά. Ισως να ξέρει να σου πει.

xaos said...

Εχεις πρόσκληση για παιχνίδι.Για έλα

Artanis said...

@Μαργαριταράκι μου καλημέρα...Κι εγώ φοβάμαι μήπως την "κάνει" ο γάτος από το φιλικό μας σπίτι, και πού να τον βρεις μετά...Σα να υπερισχύει στο μυαλό μου η περίπτωση να μέινει εδώ, υπό την επίβλεψη της μητρός μου...
Να είσαι καλά, σε φιλώ...

Artanis said...

@Ζουζούνα μου σ'ευχαριστω πολύ για το ενδιαφέρον...
Να είσαι καλά, φιλιά πολλά...

Artanis said...

Αγαπητή @Μαρία Ανδρεαδέλλη, σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο...Η διαφορά στον δικό μας γάτο, έγκειται στο γεγονός οτι δεν είναι ευνουχισμένος και ούτε και προκειται να ευνουχιστεί...Αυτό είναι κάτι που δεν θα το άντεχαν τα παιδιά...
Να έχεις μια πολύ όμορφη μέρα... Φιλιά...

Artanis said...

Αγαπητή @gatti, καλησπέρα...
Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο...
Καταρχήν εννοείται πως η φιλική οικογένεια θα περάσει από την "ψιλή κρισάρα" πριν τους δώουμε το γατί μας...Σχετικά όμως με την μητέρα μου, είναι μεγάλη σε ηλικία, και θα είναι δύσκολο να αναλάβει τόσο τις εξετάσεις του γάτου, όσο και την επιβίβασή του στο αεροπλάνο...Αν προκύψει κανένα προβλημα δεν θα ξέρει να το χειριστέι, εκτός του ότι θα πρέπει να φροντίσει και για την γραφειοκρατία του εγχειρήματος...
Είναι πολύ περίπλοκη υπόθεση...
Να είσαι καλά, σε φιλώ...

Artanis said...

@Ωκεανέ μου καλησπέρα...
Σε καμία περίπτωση δεν θα κλείσει το μπλογκ, αλλά θα συνεχισουμε να τα λέμε από 'δω...
Όσο για τον γάτο, τα παιδιά μου δεν συμφωνούν με τίποτα να τον δώσουμε, εκτός κι αν γνωρίσουμε τη συγκεκριμένη οικογένεια που θέλει να τον πάρει...Αν τους εγκρίνουν οι κόρες μου, τότε ίσως κάτι να μπορέσει να γίνει...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, φιλιά πολλά...

Artanis said...

Καλή μου @Sexton, καλησπέρα...
Είχαμε κάνει άιτηση απόσπασης τον περασμένο Φεβρουάριο, τον Μάιο ο άντρας μου έγραψε εξετάσεις γλωσσομάθειας, και μάθαμε την τοποθέτηση, στα μέσα Ιουλίου...Την κάναμε δεκτή και προχωράμε... Φεύγουμε στις αρχές Γενάρη για Christchurch, στο Ν.Νησί...ΠΙστέυω θα έιναι καταπληκτικά...
Σχετικά με το "Ε"...Συμπτωματικά είχε μια παρόμοια αναφορά το σ/β που μας πέρασε. σχετικά με την αυτονομία των γατιών...Περιττό να σου πω οτι μου κόπηκαν τα πόδια (που λένε...)
Σου έγραψα απολογητικό σχόλιο, στο μπλογκ σου...Θα επανορθώσω...)
Σε φιλώ, καλό Σ/Κ...

Artanis said...

@Χελώνα μου σ' ευχαριστώ για το σχόλιο υποστήριξης...Σ' ευχαριστώ επίσης και για την προσκληση για παιχνίδι, ειλικρινά το χρειάζομαι...Θα περάσω να δω σε λίγο...Φιλιά πολλά...

Artanis said...

Φίλε @Δάσκαλε, έχω ήδη ρωτήσει τον κτηνίατρό μας (που γνωρίζει και από τις διαδικασίες εξαγωγής του ζώου), και μου είπε πως δεν θα υπάρχει προβλημα να τον δώσω...
Γι' αυτό ζητάω την γνώμη των γατο/μπλογκόφιλων...Και κυρίως ζητάω να μάθω την εμπειρία τους πάνω στο ζήτημα...
Καλό Σ/Κ να έχεις, φιλιά πολλά...

ralou said...

Artanis η δική μου εμπειρία λέει τα εξής:
Αν ο γάτος έχει μάθει να βγαίνει εκτός σπιτιού, είναι απίθανο να δεχτεί να μείνει μέσα στο σπίτι των φίλων σου.
Θα θελήσει να βγαίνει όπως έχει συνηθίσει.
Και αυτό δεν είναι κακό, αν μπορέσει να εγκλιματιστεί και να προσαρμοστεί καλά στο νέο σπίτι του.
Αλλά αν π.χ. δεν έχει ζήσει με παιδιά, ή αν έχει συνήθειες που δεν επιτρέπονται στο άλλο σπίτι π.χ. να κοιμάται πάνω στα έπιπλα, είναι θέμα χρόνου το να το αποφασίσει να πάρει το ιμάτιο του και να ψάξει να βρει το παλιό καλό σπίτι του.
Μερικές φορές οι εκτός σπιτιού γάτες το κάνουν αυτό και φεύγουν ακόμα και από το δικό τους σπίτι, αν συμβεί κάτι που θα τους αλλάξει τις συνθήκες.
Επομένως φοβάμαι ότι ο Τουλουζ, μάλλον θα την κάνει (Είναι μήπως στειρωμένος? Αν ναι, έχεις λιγότερες πιθανότητες να το κάνει)
Επίσης παίζει ρόλο και η ηλικία του. Όσο μεγαλύτερος είναι τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να το σκάσει.
Πάντως, μην νομίσεις ότι αν τον αφήσεις στο δικό σου –άδειο- σπίτι ότι θα είναι πιο ασφαλής. Τις δύο τρεις μέρες μετά που δεν θα σας βρίσκει μέσα θα μπαίνει για λίγο και μετά σιγά σιγά θα ψάξει στην γειτονιά να βρει άλλη οικογένεια.
Το ίδιο θα συμβεί και αν τελικά φύγει από το σπίτι των φίλων σας και γυρίσει πίσω. Είτε θα βρει σπίτι φιλικό στο δρόμο και θα μείνει, είτε θα γυρίσει σπίτι σας, θα το βρει άδειο και θα κάνει το ίδιο.
Αλήθεια σου λέω, είναι πρόβλημα.
Οι γάτες δεν συνδέονται με τα σπίτια όπως πιστεύουν πολλοί.
Συνδέονται περισσότερο με τις βολές τους. Όπου έχει φαΐ και προστασία εκεί κάθονται.
Πάντως αν τελικά αποφασίσεις να τον αφήσεις στους φίλους σου ζήτησε τους να τον προσέξουν πολύ από την αρχή, φωνές και άγρια παιχνίδια με παιδιά μαζί και αλλαγή περιβάλλοντος πρέπει να αποφεύγονται.
Υποθέτω πάντως ότι μετά την πάροδο των 9 μηνών σκοπεύεις να τον πάρεις μαζί σου στα ξένα. Αν έχεις τελειώσει με τα διαδικαστικά είναι απλό να ταξιδέψει με το αεροπλάνο πα’ όλο που χμ… δεν θα το εκτιμήσει και ο ίδιος αρκετά.
Ωστόσο είναι προτιμότερο από να τον σκέφτεσαι μόνο του και αφημένο αδέσποτο εδώ.

Δεν ξέρω αν σε κάλυψα αλλά μην διστάσεις να με ρωτήσεις ότι θέλεις.

Καλό βράδυ
Ralou

Leviathan said...

eixame palia polles gates...palia mas eixan ferei mia pou mas eixe sini8isei alla meta apo arketo xrono.....filia!

Anonymous said...

περασα ν αφησω την καλησπερα μου.. καλο σκ αρτανις μου..

ωκεανος....

Coco said...

Απ΄όσο κατάλαβα δυο χρόνια με γάτες είναι μυστήρια ζώα και μάλλον διαλέγουν τα ίδια! Οι δικές μου προσαρμόστηκαν μέσα σε ένα βράδυ, η μία άλλαξε περιβάλλον 4 ετών αλλά είναι κατευχαριστημένη (νομίζω αυτό επεδίωκε). Άκουσα και για μια άλλη πολύ δύστροπη γάτα, η οποία πήγε με άλλο αφεντικό στις ΗΠΑ και μια χαρά...πάντως δένονται και με τον άνθρωπο και τον αναγνωρίζουν, όχι μόνο με το σπίτι

Heliotypon said...

Όταν μετακόμισα το 2001, είχα έναν όμορφο γατο που ζούσε ελεύθερος στην αυλή μου. Τον έβαλα σ' λενα κλουβάκι και τον μετέφερα στο γραφείο μου κάπου στα μεσόγεια, με μεγάλο κήπο. Το ελευθέρωσα μέσα στο κτήριο κι αυτός αμέσως έφυγε, χώθηκε κάτω από σωρό ξύλα στον κήπο και δεν έβγαινε με τίποτα. Υποθέτω ότι απλώς έφυγε κάποια στιγμή που δεν ήταν κάποιος εκεί και βγήκε στον δρόμο, άγνωστο για που. Αυτό ήταν. Δεν τον ξαναείδα!

Anonymous said...

Η δική μου εμπειρία, μάλλον, θα σε δυσαρεστήσει. Υιοθετήσαμε μια φορά μια γάτα σιαμ, τη Δάφνη. Πανέμορφο γατί... όμως δεν άντεξε στο νέο της σπίτι. Έκλαιγε, δεν έτρωγε, υπέφερε και άλλα τέτοια δυσάρεστα. Το αποτέλεσμα ήταν να επιστραφεί στην παλιά της ιδιοκτήτρια...

Artanis said...

@Ραλλού μου, καλησπέρα...Καλωσόρισες στο μπλογκάκι μου...
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σου...Θα τις πάρω σοβαρά υπ' όψιν, αν και ο γάτος μας, δεν ανήκει σε καμία κατηγορία από αυτές που παραθέτεις...Δεν είναι ούτε στειρωμένος, ούτε μεγάλος σε ηλικία και παρόλο που ξαναπρότεινα στια κόρες μου τη λύση της υιοθεσίας, εκείνες δεν δέχονται, όπως επίσης και την πιθανότητα στείρωσης του Τουλουζ, επειδή έτσι, θίγουμε την προσωπικότητά του...Οπότε το γατί θα μείνει προφανώς εδώ, κάτω από την επίβλεψη της μητέρας μου που τον υπεραγαπά...Ελπίζω βέβαια να παραμείνει στο σπίτι μας, και να μην ψάξει να βρει αλλού την τύχη του, όπως γενικά συνηθίζουν οι γάτες...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, φιλιά...

Artanis said...

@Ωκεανέ μου, καλησπέρα και σε σένα, και πολλά φιλιά...Καλό Σ/Κ, καλέ μου...

Artanis said...

Αγαπητέ @Λεβιάθαν, καλησπέρα...
Έχουμε αυτό το γατί από τότε που ήταν μωρό, και τώρα έχει γίνει ένας κούκλος γάταρος...Θέλουμε το καλύτερο για τον Τουλούζ μας...
Να είσαι καλά, σε φιλώ...

Artanis said...

Καλή μου @ΚΟκό, καλωσόρισες από το μπλογκόσπιτό μου...
Εμείς είχαμε γάτες στο σπίτι μας από πάντα, από την εποχή που με θυμάμαι ακόμα, και την ίδια αγάπη πέρασα και στις κόρες μου...Πίστεψέ με, ξέρω από γάτες καλά, αλλά πάντα έπαιρνα μικρές γάτες, γατάκια...Δεν έχω εμπειρία από υιοθεσίες μεγαλύτερων σε ηλικία, γι΄αυτό ζητάω πληροφορίες...
Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, να είσαι καλά...

Artanis said...

Φίλε μου @Ηλιότυπε, λυπάμαι που το ακούω αυτό για τον γάτο σου...Είναι αυτό ακριβώς που προσπαθώ να αποφύγω...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα... Φιλιά...

Artanis said...

@Θείε Σκρουτζ, έχω ξανακούσει παρόμοια ιστορία με γάτα Σιαμ...Φαντάζομαι όμως πως ήταν θηλυκή...Αυτό δεν ισχύει με τους αρσενικούς της συγκεκριμένης ράτσας, δεν ξέρω γιατί...
Όσον αφορά τον δικό μου, είναι πολύ αυτόνομο γατί, αν και προτιμά σαφώς την συντροφιά των παιδιών μου, από την δική μας...
Να έχεις ενα όμορφο Σαββατόβραδο, φιλιά πολλά...

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ said...

Διάβασα μόλις στη φίλη ".......Ζουζούνα" το post για τον Τουλούζ κι έγραψα το παρακάτω σχόλιο (απλά το παραθέτω κι από εδώ):
Ok, είμαι χρόνια ...γατομαμά! Βασικά μάλλον από 3-4 ετών που είχα αρχίσει να μαζεύω σπίτι μας όλα τα αδέσποτα, οπότε όπως καταλαβαίνεις, μάλλον μπορώ να προσφέρω μια εμπειρική γνώμη! Λοιπόν, καταρχήν να πω στη φίλη Artanis ένα "Μπράβο" που σκέφτεται τόσο το γάτο της (& τα υπόλοιπα ζώα τους)! Έπειτα να διευκρινήσω πως ΌΧΙ, δε δένονται μόνο με το σπίτι τους οι γάτες/οι μα πολύ περισσότερο με τους ιδιοκτήτες τους (αν & δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η λέξη γιατί θεωρώ πως μάλλον οι γάτες είναι οι ιδιοκτήτες μας!)!!! Ωστόσο, αφού έχουν έτσι τα πράγματα & δεν μπορείτε να τον πάρετε μαζί σας, μη σκας! Απλά προσπάθησε να του βρεις ένα περιβάλλον περίπου σαν αυτό που βίωνε σε σας: δλδ αν εσείς τον χαϊδεύατε πολύ, μια αντίστοιχη οικογένεια, κ.λ.π. Από την άλλη μην ανησυχείς καθόλου (μα καθόλου όμως)! Οι γάτες έχουν απίστευτη προσαρμοστικότητα (& αισιοδοξία θα έλεγα), τόση που σε 1 με 2 μήνες εάν έχει την καθαριότητά του & το φαγάκι του θα περνάει "ζωή & κότα"! Είναι τόσο έξυπνα (ή σοφά;) αυτά τα ζώα που ξέρουν να βρίσκουν πάντοτε τρόπους να περνάνε όμορφα!
Πριν 3 μήνες πήρα την εξαιρετικά δύσκολη για μένα απόφαση να χαρίσω τον γάτο μου μετά από 8,5 χρόνια υπέροχης συμβίωσης... Εγώ νόμιζα πως θα πέθαινα από τη στεναχώρια μου (σου μιλάω για πολύ κλάμμα) κι αυτός ο "κύριος" 1,5 μήνα αργότερα (τον πρώτο καιρό ήταν μαζεμένος) περνούσε πιό όμορφα από ό,τι μαζί μας... Εννοείται πως τον πήρε μια καταπληκτική γυναίκα που αγαπάει κι αυτή αληθινά τα ζώα & τον προσέχει πολύ. Ειλικρινά πιστεύω πως κι ο δικός σας θα είναι μια χαρά! Και όχι, ο δικός μου δε δοκίμασε να φύγει κι ας έχει το ελεύθερο όποτε θέλει να βγει έξω από το σπίτι! Χαζός είναι άλλωστε; Είπαμε: οι γάτες είναι πανέξυπνες & ιδιαίτερα καλοπερασάκηδες!!!
Καλή προσαρμογή σ΄εσάς όμως θα ευχηθώ εκεί που πάτε!
Φιλιά κι όλα να σας έρθουν πιό όμορφα από ότι περιμένετε!

Artanis said...

@Ηλιαχτίδα μου καλημέρα...
Καταρχήν σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και την επίσκεψή σου...
Δυστυχώς το συζήτησα με τις κόρες μου και η προοπτική να δοθεί για υιοθεσία ο Τουλούζ, έχει απορριφθεί...Υπάρχει όμως η λύση της μητέρας μου, που επανήλθε δρυμίτερη σήμερα το πρωί, και πρότεινε να πάρει η ίδια τον γάτο, κι ας έχει ήδη δικό της...Τώρα, τί θα βγει από αυτήν την συμβίωση, δεν ξέρω...Ξέρω όμως σίγουρα οτι αυτή είναι η λύση που προτιμούν τα παιδιά μου...
Ευτυχώς έχουμε ακόμα καιρό να το οργανώσουμε, και ελπίζω να πάνε όλα καλά...Μόνον ο χρόνος όμως θα δείξει...
Να έχεις μια όμορφη ημέρα...

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ said...

Να είναι καλά η μανούλα σου καλή μου! Θα τον προσέχει πιό πολύ κι από σας (είμαι σίγουρη) ειδικά τώρα που δε θα έχει εσάς εκεί. Συμφωνώ κι εγώ πως είναι η καλύτερη λύση για το ζωντανό. Κι ας έχει κι άλλο γάτο εκεί (& η κυρία που πήρε τον δικό μου έχει, πολλά γατιά μάλιστα), το πολύ-πολύ να ψιλομαλώνουν τον πρώτο καιρό, μετά μια χαρά θα τα βρούνε. Ελπίζω μόνο να είναι τουλάχιστον ο ένας απ΄τους δύο στειρωμένος. Εξάλλου η στείρωση τα γλιτώνει από πάρα πολλές "αφροδισιακές" αρρώστιες που εύκολα θα μπορούσαν να κολλήσουν από τις καϋμένες τις αδέσποτες γατούλες. Εύχομαι & πιστεύω πως όλα θα πάνε μια χαρά!
Φιλιά πολλά & πάλι να περάσετε κι εσείς πολύ όμορφα εκεί που θα πάτε! Εφόσον είστε αγαπημένοι & θετικά σκεπτόμενοι όλα & για σας όμορφα θα έρθουν!
Την Καλημέρα μου

ολα θα πανε καλα... said...

Kαλημέρα,artanis μου!Τώρα είδα το πόστάκι με τον Τουλούζ και λυπήθηκα πολύ στην αρχή,όπως θα θυμάσαι ζω με δύο γάτες και αγαπώ κι άλλες,που δεν ζουν μαζί μου,φίλων μου.Διαβασα όλα τα σχόλια με προσοχή,στην αρχή συμφωνούσα περισσότερο με αυτό της Παναγιώτας,αλλά μετά,αφού ενημερώθηκα και από σένα για τα υπόλοιπα,σκέφτηκα ότι η σκέψη να τον πάρει η μητέρα σου στο σπίτι της είναι ίσως η καλύτερη για όλους.Θα ψιλομαλώνουν με τον άλλο γάτο στην αρχή,αλλά ξέρω ότι τα αρσενικά είναι συνήθως καλόβολα και εύκολα συνηθίζουν ο ένας την παρέα του άλλου.Έχω δει πολλά αρσενικά να κοιμούνται αγκαλιά τον χειμώνα και να είναι οι καλύτεροι φίλοι.
Εγώ ζω σε διαμέρισμα μικρό,με δύο γάτες και θα ήταν αδύνατον να πάρω άλλη μια.Θα .ηθελα ήδη να πάρω έναν γάτο φίλου που πολύ τον αγαπώ και τον προσέχω αλλά είναι αδύνατον με τα δικά μου,ιδιαίτερα με την θηλυκή που είναι άγρια!
Εύχομαι τα καλύτερα για τον γατούλη σας,και ενημέρωνέ μας για την τελική εκβαση της υπόθεσης!
Καλή σου μέρα!

Artanis said...

@Ηλιαχτίδα μου, πίστεψέ με, όλοι έιναι ευχαριστημένοι στο σπίτι με αυτήν την έκβαση, εκτός από τον γάτο που φυσικά δεν ξέρει τίθα του ξημερώσει αυτό το Σάββατο το πρωί...Επειδή τότε, θα πάει για αναγνωριστική επίσκεψη, μαζί με τις κόρες μου, στο σπίτι της μητέρας μου...Με το πετ-πόρτερ, βέβαια...
Ελπίζω όλα να πάνε καλά, σ' αυτήν την πρωτη επαφή με τον Αμντουλ και την μάνα μου στον χώρο τους...
Σ' ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον, νά 'σαι καλά...

Artanis said...

Καλή μου @Όλα θα πάνε καλά, μην στεναχωριέσαι γλυκιά μου...Και σ' ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου για τον γάτο μας...Εγώ θέλω να πιστεύω πως όλα θα πάνε καλά, και για τον γάτο και για όλα...
Φυσικά θα σε ενημερώσω για τα νεώτερα...
Σε φιλώ καλή μου...Καλό σου βράδυ...