Ο γάτος Cat Norris

Εισαγωγή: Όταν πριν από λίγο καιρό, μια από τις εξαιρετικά ήσυχες -από άποψη σεισμών- μέρες, περιδιαβαίναμε οικογενειακώς τους Βοτανικούς, αποφάσισα για πλάκα να ξεκινήσω μια συζήτηση με τις κόρες μου, σχετικά με το ενδεχόμενο να με κάνουν γιαγιά, κάποια -πολύ μακρινή- μέρα...Οι μικρές αρνήθηκαν κατηγορηματικά: στην ηλικία των 16, έχουν πολύ παγιωμένες ιδέες σχετικά με τα αγόρια κλπ, (και τα ΝΖηλανδάκια της ηλικίας τους, δεν είναι και τα καλύτερα δείγματα χαρακτήρα), οπότε μου ξεκαθάρισαν πώς δεν έχουν σκοπό να παντρευτούν, αλλά σχεδίαζαν να σπουδάσουν μαζί, να μείνουν στο ίδιο σπίτι και μάλιστα σκέφτονταν να υιοθετήσουν κάποτε από κοινού, ένα παιδάκι από την Αφρική (αγόρι)...

Η αλήθεια είναι οτι βασικά εμένα δεν με χαλάει τίποτα, ούτε και τον Ίωνα...Συμμετείχαμε στην συζήτηση περί ονοματοδοσίας του "μελλοντικού εγγονιού" μας, και αποφασίσαμε με τα παιδιά, οτι ένα πολύ ωραίο όνομα για αυτό το παιδί, θα ήταν το "Σαρπηδόνας" (ψάχναμε για σπάνια αρχαία Ελληνικά ονόματα), αν και πραγματικά το "Μέμνων" (από τον πανέμορφο πρίγκηπα των Αιθιόπων, που θανατώθηκε από τον Αχιλλέα- λίγο πριν τον θάνατο και του ιδίου, από τον Πάρη...), είναι ακόμα πιο ωραίο, (και αν εξαρτιώνταν μόνον από μένα, έτσι θα ονόμαζα το μελλοντικό εγγόνι μου!)

Ο γάτος Cat Norris

Πριν 12 μέρες, ενώ οι μικρές έφευγαν για το σχολείο τους, βρήκαν στην γωνία του τετραγώνου που βρίσκεται το σπίτι που μένουμε, ένα παρατημένο νεογέννητο γατάκι: Έβρεχε εκείνο το πρωινό, αλλά οι μικρές με πήραν τηλέφωνο να βγω στην είσοδο και μου έδωσαν το γατί, που είχε ακόμα τον μόλις ξεραμένο ομφάλιο λώρο του, και ήταν παγωμένο και πεινασμένο...Με μία σύριγγα άρχισα να του δίνω απλό πλήρες γάλα, αλλά με την πρώτη ευκαιρία που πήγαμε στο μάρκετ, αγοράσαμε κατσικίσιο γάλα, που προτιμάται για όλα τα νεογνά, και το έχουμε ξαναδοκιμάσει σε πολλά μωρά ζωάκια, και ξέρουμε οτι είναι η καλύτερη επιλογή...

Τα μικρά ανέλαβαν σε βάρδιες το τάισμα και την φροντίδα του νεογέννητου γατιού, που απ' ότι φαίνεται είναι αρσενικό, και σε πρώτη φάση χρησιμοποιήσαμε ένα φαρδύ κουτί αθλητικών παπουτσιών και το μαλλιαρό γιλέκο της Ελένης για υπόστρωμα, όμως ο νεαρός γατούκος, παρόλο που σκεπάζαμε το κουτί του ενόσω ήταν μέσα για να διατηρεί τη ζεστασιά του, κουτουλούσε το καπάκι και τον βρίσκαμε να περιφέρεται σε διάφορα σημεία του δωματίου των κοριτσιών: μια φορά τον μάζεψα από μια γωνιά πίσω από το κρεββάτι της Σοφίας, όπου είχε στριμωχτεί πεσμένος με την πλάτη και δεν μπορούσε να απελευθερωθεί...

Εννοείται οτι έχουμε πέσει όλοι πάνω του να τον φροντίσουμε, αλλά πιο πολύ ακόμα, ασχολούνται τα κορίτσια, οι οποίες τον έχουν στο δωμάτιό τους...Μόνον που είναι δύσκολο για αυτές, επειδή ως μωρό κι αυτός, κλαίει συνέχεια: όταν ξυπνάει, όταν πεινάει, όταν θέλει τσίσα του/κακά του, όταν θέλει να κοιμηθεί...Και μέχρι που τα κορίτσια με ρώτησαν αν κι εκείνες ήταν δύσκολα μωρά (που ήταν) και αποφάσισαν οτι πλέον το γατί θα το φωνάζουν Σαρπηδόνα ( ή "Σάρπι"), επειδή δεν θέλουνε πλέον να υιοθετήσουν (και να με κάνουν γιαγιά, κάποτε...)...

Όμως εγώ επιμένω (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία) και τις έπεισα οτι πρέπει να ονομάσουμε τον γάτο "Cat Norris", από τον γνωστό Chuck Norris...

Στις φωτό αυτές, ο Ίωνας αποφάσισε να τον βγάλει στον ήλιο, και κάθησαν παρέα για κάμποση ώρα πριν τον βάλουμε πάλι μέσα στο κουτί του για να κοιμηθεί...Τις τελευταίες μέρες έπεσε ο λώρος, άνοιξε τα μάτια του, και έχουν αρχίσει να φυτρώνουν και τα δόντια του, και έχουμε αρκετή γκρινίτσα τώρα, αλλά είναι ένας κουκλάκος και τον προσέχουμε όσο μπορούμε, ενώ αντικαταστήσαμε την σύριγγα με μπιμπερό και τώρα πίνει καλύτερα, και χωρίς προβλήματα, -αν και καθώς απευθυνθήκαμε σε κτηνίατρο, μας προέτρεψε να αλλάξουμε το γάλα με κάποια πιο εξειδικευμένη φόρμουλα, όμως το καινούριο γάλα του προκάλεσε ορισμένα προβλήματα και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο δοκιμασμένο και αξιόπιστο κατσικίσιο...

Γενικά ελπίζουμε να τα καταφέρει, -από μόνο του το γεγονός οτι τα έχει πάει καλά ως τώρα, είναι σημαντική πρόοδος- και ελπίζω να ξεπεράσει τα προβλήματα του "ειδικού" γάλακτος (τελικά δεν πρέπει να ακούς κανέναν, και να κάνεις αυτό που εσύ ξέρεις καλύτερα), και τον έχουμε σε συνεχή παρακολούθηση...

Από την άλλη, τον αναλάβαμε σε μια ηλικία που κανονικά θα είχε την μάνα του να τον φροντίζει, και προσπαθούμε σχεδόν βλέποντας και κάνοντας, παρά την εμπειρία που έχουμε στην ανατροφή τόσο μικρών ζώων (σκαντζοχοιράκια, δασομυωξάκια), και ειλικρινά, κάνουμε το καλύτερο δυνατό για αυτόν...

Πραγματικά ελπίζω να τα καταφέρει...

Περισσότερα νέα από τον Νόρρις, θα ποστάρω μετά το Πάσχα...Καλά να περάσετε, φιλιά πολλά :)