Από την ακτή Bruce, στο Haast

Κατεβαίνοντας από τον παγετώνα Fox, φτάσαμε στην ακτή Bruce (Μαορί όνομα: Mahitahi)... Σταματήσαμε για μια στάση και περίπατο στην ήρεμη ακτή, όπου το δάσος ποδόκαρπων (rimu) κατεβαίνουν μέχρι την άμμο και η παραλία είναι γεμάτη με άσπρα θαλασσόξυλα, μερικά είναι κορμοί ολόκληροι...

Η ακτή βρίσκεται δίπλα στις εκβολές του ποταμού Mahitahi, και ανάμεσα στις πέτρες και τα θαλασσόξυλα, κάποιος που ξέρει, μπορεί να εντοπίσει στρογγυλεμένα βότσαλα υποκίτρινου ημιδιαφανή χαλαζία...Φρόντισα να μαζέψω μερικά, και κάμποσα μου έφερε και ο Ίωνας, επειδή όλη η Δυτική ακτή και η Fjordland βρίθουν από κάτι πολύ τσιμπητερά ζουζούνια που οι ΝΖηλανδοί τα λένε sandflies (Austrosimulium ungulatum), και έφυγα τρέχοντας προς το αυτοκίνητο, όπου μέσα ήταν κλεισμένες οι κόρες μας...

Το μέρος όμως ήταν υπέροχο και πρόλαβα να βγάλω αρκετές φωτό, πριν τα απανωτά τσιμπήματα γίνουν ανυπόφορα και μας αναγκάσουν να φύγουμε, και ειλικρινά σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, οπουδήποτε πήγαμε στην Δυτική ακτή και τα φιορδ, δεν βρήκα τίποτα χειρότερο από αυτά τα ενοχλητικά σκνιποειδή ζωύφια...

Και το πρώτο "παράσημο"...Εγώ τουλάχιστον φορούσα μπλούζα με μακριά μανίκια και μακρύ παντελόνι τζιν, αλλά μόνον η στολή του μελισσοκόμου (ή η στολή του δύτη) μπορούν να προστατεύσουν επαρκώς από τα τσιμπήματα, ενώ και τα όποια σπρέυ, αλοιφές, τσιρότα, δεν κάνουν τίποτα απολύτως...

Δίπλα στη λίμνη Μοεράκι, δυστυχώς με πολλή συννεφιά, και πυκνά σμήνη από sandflies...Κατά την σύντομη παραμονή μας εκεί, πήρα την απόφαση οτι παρόλο που τα βρωμοζουζούνια με βρήκαν μια πολύ βολική τράπεζα αίματος, δεν θα τους έκανα την χάρη να με διώξουν, και το ίδιο έκανε και ο Ίωνας, και παρόλο που τα κορίτσια μείνανε πάλι μέσα στο αμάξι, εμείς κάναμε την βόλτα μας στην ακτή, ενώ όσοι άλλοι βρίσκονταν τριγύρω, φορούσαν για να προστατευτούν από τα τσιμπήματα, αδιάβροχα, κουκούλες, ακόμα και σκουφιά, παρόλο που ο καιρός ήταν πολύ ζεστός και υγρός...

Στο Knights Point, και ενώ τα sandflies ήταν πανταχού παρόντα και ο καιρός σκοτεινός, βγάλαμε φωτογραφίες τις ακτές και τους βράχους που κάποτε οι Μαορί συνέλλεγαν τα κομμάτια νεφρίτη (pounamu) που έβγαζε το κύμα στην άμμο και από αυτά κατασκεύαζαν κοσμήματα και αντικείμενα...

Οι νεφρίτες και οι ιαδεΐτες είναι πολύ κοινά πετρώματα στις ακτές γύρω από τον Ειρηνικό ωκεανό...Εντοπίζονται τόσο στο βόρειο ημισφαίριο όσο και στο νότιο...Στην Κίνα, την Ινδία, την Κορέα, τη Νέα Ζηλανδία, τις ακτές της βορείου Αμερικής, και κυρίως στην Λατινική Αμερική, το υλικό αυτό ήταν πολύ σπουδαίο και πολύτιμο, και στη ΝΖ θεωρείται taonga (θησαυρός) και προστατεύεται/καλύπτεται νομικά από τη Συνθήκη του Waitangi...Φυσικά στη ΝΖ η τιμή του pounamu (green stone/jade, ΝΖηλανδικός νεφρίτης) είναι πολύ τσουχτερή, καθώς υπάρχει περιορισμός στην εξόρυξη του πετρώματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι δεν γίνονται εισαγωγές πετρών και έτοιμων κοσμημάτων από άλλες χώρες και κυρίως από Κίνα και Καναδά (British Columbia /Βρετανική Κολομβία), που έχουν παρόμοιες ποιότητες νεφρίτη...

Οι βράχοι της γειτονικής ακτής Monro beach, και η επεξηγηματική ταμπέλα στο Knights Point...

Η τραχιά πετρώδικη ακτογραμμή καθ'οδόν προς το Haast...

Στο δρόμο προς το Haast, σταματήσαμε επίσης στο Ship Creek (Μαορί όνομα: Taupirikaka) που φιλοξενεί μια αποικία πιγκουίνων tawaki (Eudyptes pachyrhynchus), που χρησιμοποιούν τους βράχους της παραλίας και την λιμνούλα με γλυκό νερό...Δυστυχώς οι εγκαταστάσεις ήταν κλειστές "λόγω ζημιών" (δεν ανέφερε όμως αν επρόκειτο για βανδαλισμό ή για κάτι άλλο) αλλά εμείς περπατήσαμε τριγύρω στην παραλία, που ήταν εντελώς έρημη!

Το ρεματάκι από το οποίο πήρε το όνομά της η ακτή, στο βάθος η γέφυρα της Εθνικής και το γειτονικό δάσος rimu (Dacrydium cupressinum)...

H δασωμένη ακτή και η εκβολή του ρέματος στην θάλασσα, ενώ τεράστιοι κορμοί rimu είναι ξεβρασμένοι και μισαθαμμένοι στην άμμο...Για καλή μας τύχη, την ώρα που είμασταν εκεί και αγναντεύαμε τη θάλασσα, 2 δελφίνια του σπανιότατου είδους Hector, πέρασαν πολύ κοντά στην παραλία, τα αναγνωρίσαμε και τα τραβήξαμε και βίντεο :)
http://en.wikipedia.org/wiki/Hector's_dolphin

Μια μικρή εσοχή μέσα στους βράχους της παραλίας, που φιλοξενεί αρκετά άτομα tawaki, τα οποία διακρίνονται αμυδρά δίπλα στο άνοιγμα της σπηλίτσας...

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το συγκεκριμένο πολύ σπάνιο είδος πιγκουίνων, δείτε το παρακάτω λινκ:

http://en.wikipedia.org/wiki/Fiordland_Penguin

Στο επόμενο, σκέφτομαι να συνεχίσω τα ταξιδιωτικά ποστ...Καλό βράδυ να έχετε, φιλιά πολλά!!!