Friday, October 3, 2008

Φτεριάς, ο πελαργός



Ο Φτεριάς (φωτό) λοιπόν, ήταν το τελευταίο φετινό πελαργάκι που απελευθερώθηκε...Στο μωρό αυτό λοιπόν, και για όλους τους πελαργούς που δεν θα δω του χρόνου την Άνοιξη να επιστρέφουν για να γεννήσουν και να τους φροντίσω όταν θα έχουν ανάγκη -μιας και θα λείπω-, αφιερώνεται το σημερινό ποστάκι...

Οι πελαργοί είναι ζώα κοινωνικά...Ζευγαρώνουν για μια φορά στη ζωή τους (εκτός κι αν χηρέψουν), ενώ υπάρχουν θρύλοι και για το λεγόμενο δικαστήριο εναντίον των πουλιών που διαπράττουν μοιχεία (...), οπου η ποινή, είναι ο διωγμός από το κοπάδι... Θεωρούνται ωφέλιμοι για τη γεωργία, καθώς τρέφονται από μία ποικιλία θηραμάτων που θεωρούνται επιβλαβή για τον άνθρωπο και τις καλλιέργειες, όπως τους αρουραίους, τα μεγάλα έντομα, τις σαύρες , τους βατράχους και τα φίδια...
Μόνον ο άνθρωπος μπορεί στην ουσία να τους βλάψει (και το κάνει/έκανε συχνά), υποβαθμίζοντας το περιβάλλον τους, και καταστρέφοντας φωλιές και ζώα...Το καλό είναι οτι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια ευαισθητοποίηση προς τα πουλιά, από φορείς και πολίτες (πχ, ΔΕΗ, αγρότες), και ο πληθυσμός εμφανίζει μια σχετική αύξηση...Ευτυχώς, οι πελαργοί είναι γενικά πολύ φιλικοί, και όποτε έχουν έρθει στο σταθμό, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές, συνεργάζονται πλήρως, με τους εθελοντές (εκτός πχ από τον Φτεριά, που συνήθιζε να μοιράζει ξαφνικά χτυπήματα σε όποιον ερχόταν να καθαρίσει το κλουβί του ή να του βάλει τροφή...)
Οι αρχ. Ελληνες θεωρούσαν οτι ήταν μεταμορφωμένοι άνθρωποι, και ο Πλούταρχος αναφέρει οτι ο φόνος πελαργού στην Θεσσαλία, τιμωρούνταν με θάνατο...Γνωστός από τότε, ήταν και ο λεγόμενος "πελαργικός νόμος", σύμφωνα με τον οποίο τα παιδιά ήταν υποχρεωμένα να γηροκομούν τους ηλικιωμένους γονείς τους, όπως θεωρούσαν οτι έκαναν και οι νεαροί πελαργοί προς τους γεννήτορές τους...
Για τους αρχ. Αιγυπτίους συμβόλιζε την δικαιοσύνη και την ευσέβεια, και κοσμούσε τις κεφαλές των σκήπτρων τους, ενώ απεικονιζόταν σε αρχαία Μακεδονικά νομίσματα και στη Ρώμη ήταν συνώνυμος της ευσπλαχνίας...Οι Τούρκοι τους σέβονται πολύ, τους ονομάζουν Πουλιά του Μωάμεθ και θεωρούν οτι το σπίτι που έχει φωλιά με πελαργούς, δεν κινδυνεύει από φωτιά(...).Στην κεντρική Ευρώπη, θεωρούν την εγκατάσταση ενός ζευγαριού που χτίζει φωλιά σε μια αγροτική περιοχή, οτι η παρουσία τους εκεί θα φέρει καλή σοδειά, ενώ είναι και σύμβολο γονιμότητας (φέρνουν τα μωρά..). Επίσης λένε πώς αν μπορούσε κάποτε να μιλήσει, θα αναστάτωνε όλον τον κόσμο (επειδή κάθεται ψηλά και τα βλέπει όλα...)
Επειδή όμως δεν μπορεί να το κάνει αυτό, απλώς κροταλίζει...Το κροτάλισμα που συνηθίζουν να κάνουν όταν είναι στη φωλιά, ή όταν το σμήνος συγκεντρώνεται για την αναχώρηση, είναι ο τρόπος τους να επικοινωνούν μεταξύ τους, ενώ το χρησιμοποιούν επίσης και για να απειλήσουν κάποιον που πλησιάζει...Κλαίνε (με κανονικά δάκρυα) όταν πονάνε ή υποφέρουν...

Πηγή: Σταθμός προστασίας
http://ornithologiki.gr
Εφημερίδα Θεσσαλία

59 comments:

Hfaistiwnas said...

Ωραία στοιχεία Αρτάνης μου! Συμβόλιζαν τόσα πολλά οι πελαργοί, ούτε που μου πήγαινε στο μυαλό! :)
Ωραία και περήφανα ζώα...

Anonymous said...

την καλησπερα μου και παλι αρτανις μου.. λοιπον μ αρεσε πολυ το ποστ αυτο.. δεν σου κρυβω οτι σαν πουλια μου αρεσουν πολυ. ειναι αρχοντικα και το να μαθαινεις γι αυτα καλυτερα σιγουρα ειναι πολυ ωραιο.. ευχαριστω.

ωκεανος....

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Δικαιολογημένα λοιπόν, οι αρχ. Ελληνες θεωρούσαν οτι ήταν μεταμορφωμένοι άνθρωποι, εφ' όσον κάνουν όλα όσα εμείς επιμένουμε να ξεχνάμε...

Πρέπει να αισθάνεσθε, υπηρέφανοι και χαρούμενοι κάθε φορά που σώζετε και απελευθερώνετε κάποια ζωούλα. Σας ζηλεύω ...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

Φωτεινή S said...

"Κλαίνε (με κανονικά δάκρυα) όταν πονάνε ή όταν υποφέρουν..." ???
Δεν το ήξερα και πραγματικά εντυπωσιάστηκα.
Φιλιά από Ρέθυμνο.
Πολλά χαιρετίσματα σε φίλους στον Βόλο.(Κατερίνα, Δημήτρης, Γιώργος, Γιώτα και νέος φοιτητής Γιώργος)

Unknown said...

Πολύ ωραίο πράγματι...Artanis περνα καμια δόση από το blog μου..σε χάσαμε..

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ said...

Καλησπέρα ! Ωραία ανάρτηση και στο πνεύμα της ημέρας ! Παγκόσμια ημέρα σήμερα.Ώστε στην Θεσσαλία τιμωρούνταν με θάνατο , έ ? Ανέκαθεν ήμασταν δραστικοί οι Θεσσαλοί ! Και αληθινά δάκρυα , ούτε αυτό το γνώριζα ! Να είσαι καλά φίλη και καλό Σ/Κ να έχεις !

Sophia Kollia said...

Φοβερές πληροφορίες! Δεν ξέρω τίποτα για πουλιά και ζώα γενικά, εκτός από τον σκύλο μου βέβαια. Δεν το περίμενα να είναι έτσι όπως είναι!
καλό Σ/Κ

Artanis said...

Καλησπέρα @Ηφαιστίωνα...
Κι εγώ για να είμαι ειλικρινής, δεν τα γνώριζα όλα αυτά...Οι γνώσεις μου περιορίζονταν στις βασικές τους συνήθειες και στο ενδιαίτημά τους, καθώς και στην περίθαλψη και φροντίδα τους, παρά στις δοξασίες που τους συνοδεύουν...
Και σκέψου πόσα άλλα θα υπάρχουν ακόμα...

Καλό Σ/Κ να έχεις, φιλάκια πολλά...

Artanis said...

@Ωκεανέ μου καλησπέρα...Είναι το αδιάψευστο σημάδι της Άνοιξης ο ερχομός τους, όπως και με τα χελιδόνια...Τόσο κοντά μας και ταυτόχρονα τόσο μα τόσο μακρυά μας...
Και από του χρόνου, ακόμα πιο μακριά για μένα...
Να είσαι καλά, φίλε μου, φιλιά πολλά...
Καλό Σ/Κ...

Artanis said...

@Γλαρένια μου, έχουν πολλές "ανθρώπινες" συνήθειες, κατά πώς πίστευαν οι Αρχαίοι...
Η επιτυχής απελευθέρωση, είναι το τελευταίο και καλύτερο μέρος της περίθαλψης...Πολλά από τα πουλιά που φιλοξενούνται στο σταθμό, παίρνουν σειρά για απελευθέρωση, αυτόν τον καιρό...Περιμένουμε μόνο να περάσουν οι βροχές για να τα αφήσουμε... Αδημονούμε κυριολεκτικά...
Να μου φιλήσεις το γλαροσόι...Καλό Σ/Κ...

Artanis said...

@Φωτεινή μου καλησπέρα...Την πρώτη φορά που το είδα και κατάλαβα, έκλαιγα κι εγώ μαζί με το ζωντανό...Δεν θα το έγραφα αν δεν το ήξερα η ίδια...Είναι πολύ θλιβερό, αλλά είναι αλήθεια...
Χαιρετισμούς κι από μένα, στους φίλους σου στο Βόλο(κι ας μην τους γνωρίζω...)
Φιλιά στην ωραία Κρήτη μας και καλό Σ/Κ...

Artanis said...

@Μάνο φίλε μου, καλησπέρα...
Αυτό που λενε οτι όλα τα πράγματα χαλάνε μαζί, το έχεις ακούσει; Τον τελευταίο καιρό, όλοι οι Η/Υ του σπιτιου, ασθαινούν...Για να κάνω την σημερινή ανάρτηση, ο άντρας μου έφερε δανεικό λάπτοπ, για να έχω να δουλέυω ενόσω εκαίνος θα επιδιορθώνει τον άλλο...Θα περάσω όμως σε λίγο...
Καλό Σ/Κ από 'δω...

Artanis said...

Καλέ μου @Σκορπιέ, καλησπέρα...
Ναι, η 4η Οκτώβρη έχει καθιερωθεί ως παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα των ζώων, όμως όλες αυτές οι θεσμοθετημένες επέτειοι, είναι μάλλον μνημόσυνα, παρά οτιδήποτε άλλο...
Σχετικά με τη θανάτωση των δολοφόνων των πελαργών στη Θεσσαλία, αυτό το αναφέρει ο Πλούταρχος, και πιθανόν να ισχύει, είναι αρκετά αξιόπιστος ως πηγή...
Να έχεις κι εσύ ένα όμορφο Σ/Κ...Καλό βράδυ...

Artanis said...

@Σοφία μου καλησπέρα...Αυτές είναι πληροφορίες που αφορούν ένα μόνον πουλί από τα πολλά (που θα ακολουθήσουν, ελπίζω...) Όπότε, θα έχουμε να λέμε...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, φιλάκια...

ολα θα πανε καλα... said...

Kαλημέρα!Με συγκλόνισε και μένα αυτό που μας είπες,για τα πραγματικά δάκρυα που τρέχουν απο τα ματάκια τους.Πόσο φοβερό μου φαίνεται...Τα δικά μας μπορώ να τα καταλάβω και να τα αντέξω αλλά αυτά τα βλέπω σα μωρά...
Να σαι καλά.

Artanis said...

Καλημέρα καλή μου @Όλα θα πάνε καλά...
Και 'γω σαν παιδιά τα ναιμετωπίζω, και νομίζω πως όλοι μας τα βλέπουμε κάπως έτσι...Από το σχολείο μας μάθαιναν πως τα ζώα δεν έχουν συνείδηση (αυτό μάλλον είναι για την ελάφρυνση των τύψεών μας), αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια...Τουλάχιστον όχι για πολλά από τα ζώα που μας περιτριγυρίζουν...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, φιλιά πολλά...

Παλμος said...

ARTANIS καλησπερα.

Νομιζω ότι ανθρωπος που δεν σεβεται τα ζώα δεν σεβεται τον εαυτό του.
Πριν 2 μερες διαβασα οτι ενας συγγραφέας, αφησε τη συνθησμένη στο αναγνωστικό του κοινο θεματολογία, και αποφασησε να γράψει ένα μυθηστόρημα για τον σκύλο του.
Κράτησα ενα απο αυτα που είπε...
"...είναι δυνατόν ο άνθρωπος να δεί μεσα απο την ματιά του σκύλου;"

Φιλιά

Artanis said...

@Παλμέ μου καλησπέρα...
Εγώ επειδή είμαι πολύ κακιά γενικώς, πιστεύω οτι όποιος δεν αγαπάει τα ζώα, δεν είναι ικανός να αγαπήσει ούτε τα παιδιά του...
Και ναι, αν εξαιρέσεις την αχρωματοψία (που και πολλοί άνδρες έχουν), μπορείς να δεις μέσα από τα μάτια ενός σκύλου, ή οποιουδήποτε ζώου (όπως έβλεπα και ΄γω μέσα από τα μάτια του Αρίσταρχου...Αχ και πώς μου λείπει, το μικρό μου...)

Καλό Σ/Κ να έχεις, φιλάκια...

mahler76 said...

πάνω κάτω όλοι οι πολιτισμοί και οι κουλτούρες σέβονταν τους πελαργούς πλήν Νεοελλήνων...

patsiouri said...

Είανι πραγματικά κουκλίστικα πουλάκια!

(Σε κατάλαβα βρε στο μπλόγκ, το θυμάμαι πως ονομάζεσαι "αντίφαση")

Artanis said...

@Μάλερ μου καλησπέρα...
Ελπίζω όχι πια, καλέ μου, όχι πιά...
(Αν και έχω δει και κάτι καραμπινάτες περιπτώσεις, που λένε...)
Το μεγαλύτερο πλήγμα για αυτά τα πουλιά ήταν οι ηλεκτροπληξίες...Η ΔΕΗ όμως πλέον, βάζει πλαστικές υποδοχές πάνω στους στύλους και μεταφέρει μέσα εκεί τις φωλιές, οπότε έχουν λιγοστέψει δραστικά οι θάνατοι...Αν σέβονταν και το περιβάλλον κάτι παραπάνω...
Να είσαι καλά, φιλάκια πολλά...

Artanis said...

@Πατσιούρι μου καλησπέρα...
Είχαμε κάτι προβλήματα πάλι με τους Η/Υ μας, και έκανα αλλαγή από τον έναν στον άλλο, οπότε κάπου έχασα το παιχνίδι...
Φιλιά πολλά, καλή Κυριακή...

kostaslogh said...

Εγώ ένα ξέρω για τους πελαργούς:
σε κάποιους απ ΄αυτούς θα λείψεις!
...και σε κάποιους πελασγούς επίσης!

Artanis said...

Καλέ μου @Kostaslogh, δεν το βλέπω ούτε για τους πελαργούς, ούτε για τους Πελασγούς...Ειδικά κάτι άτομα συγκεκριμένα που γνωρίζω και με γνωρίζουν, μάλλον θα ανακουφιστούν που θα την "κάνω" από Βόλο...Θα έχουν το πεδίο ελεύθερο για περισσότερο θάψιμο...
Σ' ευχαριστώ πολύ πάντως...
Εμείς θα συνεχίσουμε να τα λέμε, κι ας είναι και από το νετ...
Να έχεις μία όμορφη Κυριακή... Φιλιά...

Σταλαγματιά said...

Ειλικρινά δεν είχα ακούσει τιποτε από όλα αυτά για τους πελαργούς.
Μου έκανε εντύπωση πως ζευγαρώνουν μόνο μια φορά στην ζωή τους σε αντίθεση με τα περισσότερα ζώα- πτηνά.
Μα περισσότερο με εντυπωσίασε πως κλαίνε με αληθινά δάκρυα όταν πονούν ή υποφέρουν.

Πολλά φιλιά

Μαργαρίτα said...

Πάντα ενδιαφέρουσες οι αναρτήσεις σου καλή μου Αρτάνις!!

Εγώ αυτό που γνωρίζω για τους πελαργούς είναι η "Αντιπελάργωση"
οπου όταν οι γονείς-πελαργοι γεράσουν και δεν μπορούν να πετάξουν, ενώνουν τα φτερά τους τα παιδιά-πελαργοί και τους σηκώνουν.. για να νιώσουν ξανά την αίσθηση της πτήσης!!!

Καλή Κυριακή καλή μου και
πολλά φιλιά***

. said...

Δεν ξέρω γιατί αλλά η θέα ενός πελαργού(αν και σπάνια βλέπω) με γεμίζει γαλήνη και ηρεμία.Δεν μπορώ να το εξηγήσω ούτε ήξερα πολλά για τους πελαργούς. Ο τελευταίος που είδα ήταν στη Σκιάθο πριν από λίγα χρόνια.
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα την ανάρτησή σου και σ'ευχαριστώ για ότι μου έμαθες γι αυτά τα αξιαγάπητα λευκά πουλιά!

Καλή σου μέρα!

Anonymous said...

Καλή μου Artanis, όταν ήμουν μικρός στο καροτσάκι είχα δύο φύλακες, ένα λυκόσκυλο και ένα πελαργό. Μέναμε πλάι στο αεροδρόμιο του Ελληνικού όπου γινόταν σύναξη για αναχώρηση. Κάποιος από αυτούς δεν μπόρεσε να φύγει με τους άλλους και ξέμεινε. Εγκαταστάθηκε στο διπλανό σπίτι, αλλά όποτε με έβγαζαν στο καροτσάκι ερχόταν και καθόταν πάνω στην κουκούλα. Αυτά φυσικά μου τα έλεγε η γιαγιά μου.
Όσο για τα σκυλιά μου που έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση δεν έχασα μόνο τον κολλητό μου αλλά και τα άλλα δύο μου σκυλιά μέσα σε ένα χρόνο. Αποφάσισα να μη ξαναπάρω σκυλί, δεν την αντέχω την απώλεια.
Να είσαι καλά και πολλά φιλιά gskastro

eva said...

Δεν γνώριζα τις απόψεις των αρχαίων για τους πελαργούς. Τα στοιχεία σου είναι πολύ ενδιαφέροντα και η προσπάθειά σου βέβαια με τα ζώα πάντα αξιέπαινη!
Χτες το βράδυ σ' έχασα για λίγο!
Πέρνα για πρόσκληση.

Φιλιά :))

Anonymous said...

θα ήθελα τελικά να έχω πολλές απο τις ιδιότητες του πελαργού :)

Artanis said...

@Αναστασία μου καλησπέρα...
Είναι πολλα τα πουλιά και τα ζώα που ζευγαρώνουν μια φορά και για πάντα στη ζωή τους..., και άλλα τόσα επίσης κλαίνε...
Μπορεί στο μέλλον να ακολουθήσουν κι άλλερς παρόμοιες αναρτήσεις που θα αναφέρουν τέτοια στοιχεία...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα Κυριακής, φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Μαργαριταράκι μου καλησπέρα...
Δεν νομίζω οτι συμβαίνει αυτό...Οι Αρχαίοι πάντως, πίστευαν πως όταν οι γέρικοι πελαργοί έχαναν τα φτερά τους, τα νεώτερα μέλη του σμήνους, μαδούσαν τα δικά τους φτερά για να τους σκεπάσουν και να τους ζεστάνουν...Σ' αυτήν την πεποίθηση, στηρίχθηκε ο Πελαργικός Νόμος...
Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα, φιλάκια πολλά και χρωματιστά...

Artanis said...

@Ανασαιμιά μου καλησπέρα...
Αν ο δρόμος σε φέρει προς τον κάμπο της Θεσσαλίας, από τον ταμιευτηρα της Κάρλας και προς τα χωριά γύρω από τον Ενηπέα (Ν.Καρδίτσας), την άνοιξη και το καλοκαίρι, θα δεις πάρα πολλούς, πάνω στα καμπαναριά των εκκλησιών και στους στύλους της ΔΕΗ...Ευτυχώς πληθύνονται συνεχώς...
Στη Σκιάθο να υποθέσω οτι τους είδες προς την Καναπίτσα, το Βρωμόλιμνο ή τις Κουκουναριές;
Ενημέρωσέ με αν δεν σε πειράζει...
Φιλιά πολλά, καλό απόγευμα...

Artanis said...

Φίλε μου @Gskastro, λυπάμαι πολύ για τις απώλειές σου...Ο θάνατος του φίλου σου, σίγουρα θα σε πονά για πάντα, σχετικά με τα σκυλιά σου όμως, πιστεύω οτι θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τον δικό τους θάνατο και να δώσεις την αγάπη σου σε ένα καινούριο...Είναι στη μοίρα κάποιων ανθρώπων, να μη ζούνε ποτέ χωρίς την παρέα ενός ζώου (σου μιλάω εκ πείρας, εγώ, που έχω θάψει από φόλα πάνω από 10 γάτες, και εξακολουθώ να υιοθετώ άλλες).
Η ιστορία με τον πελαργό-φύλακα, μου άρεσε πάρα πολύ, μπορώ κιόλας να τον φανταστώ πάνω στην κουκούλα του καροτσιού σου....
Να είσαι καλά...Σε φιλώ...

Artanis said...

@Ευαγγελία μου καλησπέρα...
Είχα διπλή βάρδια στο σταθμό χθες, και όταν γύρισα το βράδυ, προτίμησα να καθήσω να δω μια ταινία, παρά να μπω στο νετ...Τελικά έριξα μια ματιά πολύ αργά, και μετά πήγα για ύπνο, επειδή είχα πάλι βάρδια σήμερα το πρωί...
Σ' ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, θα περάσω σε λίγο να δω περί τίνος πρόκειται...
Φιλιά πολλά...

Artanis said...

Καλή μου @Lady in black, καλωσόρισες...
Εγώ νομίζω οτι έχεις πολλές από τις ιδιότητες ήδη, όλοι έχουμε...
Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη, να περνάς να τα λέμε...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα...

Anonymous said...

Δεν είχα ιδέα για όλα αυτά τα μυθολογικά και λαογραφικά περί πελαργών. Υπέροχο ζώο, πάντως!

Artanis said...

Αγαπητέ @Θείε Σκρουτζ, τα περισσότερα δεν τα γνώριζα κι εγώ...Γι' αυτό παρέθεσα τις πηγές της Ορνιθολογικής και της εφ. Θεσσαλίας...Τα υπόλοιπα (όσα έχουν σχέση με την περίθαλψη και κάποια σχετικά με τη φυσιολογία και τις συνήθειες των πουλιών αυτών), είναι εμπειρικά συμπεράσματα, από την περίθαλψή τους στο σταθμό...
Καλό σου βράδυ, και καλή βδομάδα αύριο...Φιλιά...

------ said...

Αχ τί ωραιο κούκλα μου!!!!
Να το διαβάσω την Τρίτη το βράδυ;;;
Θα έχω το νου μου για την απάντηση...φιλιά πολλά πολλά Νανα

Artanis said...

@Νανά μου καλησπέρα...
Να το ανεβάσεις άμα σου άρεσε, είναι τιμή μου...
Εγώ εντω μεταξύ, σκεφτόμουν να κάνω μια νέα ανάρτηση αύριο απόγευμα, ένα μπλογκοπαίχνιδο που με κάλεσε η Evageglia p...Δεν πειράζει να το κάνω, έτσι; Εσύ μπορείς να πάρεις ότι θέλεις από το ποστ...
Σ' ευχαριστώ για την πρόταση, φιλιά πολλά...

Azoreano Náufrago said...

Fixe!

Artanis said...

Boa Semana, @Azoreano Naufrago...
Thank you very much for this visit...
Have a nice day and a great week, in Agra/Azores...
Kisses...

------ said...

Α θαύμα!!!!!Σ`ευχαριστώ πολύ καλή μου!!!

faraona said...

Ax Artanis μου
δεν ειναι πολυ ομορφα πουλια?
Τους λατρευω τους πελαργους.
Σε πολλα χωρια της Μακεδονιας καθομουν με τις ωρες και τους χαζευα οσο μπορουσα βεβαια γιατι κανουν πολυ ψηλα τις φωλιες τους.
Αλλα τους πετυχαινα καποιες φορες και σε χωραφια να τρωνε.
Ειναι πολυ αξιαγαπητα πουλια.
Σε φιλω
καλο μεσημερι

Madame de la Luna said...

Πολλά απ' αυτά λοιπόν, δεν τα ήξερα. Κι η φωτογραφία όμως ήταν υπέροχη. Καλές πτήσεις να 'χει το πελαργάκι.
Υ. Σ.Μμου άρεσε και το σύνθημα που υπάρχει στην μπλούζα. Κοκκινουσκουφίτσες απειλητικές... Πες το ψέματα!

Φιλιά πολλά.

Artanis said...

@Νανά μου καλησπέρα...Θα έχω και ΄γω το νου μου να σε ακούσω, αύριο βράδυ...
Καλό απόγευμα...Φιλιά...

Artanis said...

@Φαραώνα μου, όπως τα είπες, είναι αξιαγάπητα...Υπέροχα πλάσματα, πραγματικά...Έχεις δει το ντοκυμαντέρ "Ταξιδιάρικα πουλιά"; Περιλαμβάνει πολλούς λευκούς καθώς και κάποιους μαύρους πελαργούς, που είναι πολύ σπάνιοι στη χώρα μας...Είναι ένα πολύ συγκινητικό σημείο, μέσα σε όλο το ντοκυνμαντέρ...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα...
Φιλιά πολλά στην όμορφη Κέρκυρά μας...

Artanis said...

@Φεγγαροκυρά μου καλησπέρα...
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά με το συγκεκριμένο πουλί, άλλα μωρά δεν στάθηκαν τόσο τυχερά...
Οι μπλούζες αυτές είχαν τρομερή επιτυχία και ξεπουλήθηκαν όλες...Ευτυχώς, επειδή έτσι "βγάλαμε" αρκετά κιλά φρέσκου κοτόπουλου, και ψαριών, για αρπακτικά, γλάρους και πελαργούς, πέρυσι και φέτος...
Καλό σου απόγευμα, φιλάκια πολλά κι από μένα...

Υπερμίκης said...

Το πιο εξωφρενικό που μας έλεγαν στο σχολείο είναι ότι δήθεν τα ζώα δεν νιώθουν τον πόνο! Αν είναι δυνατόν!!Κι εξακολουθούν κάποιοι ανόητοι να το λένε ακόμα και σήμερα.Κυρίως οι κυνηγοί..

Δεν είναι μόνο οι πελαργοί που -κατά τα λεγόμενα της Faraona -είναι αξιαγάπητοι..Όλα τα ζώα θα΄λεγα είναι αξιολάτρευτα!Και επιπλέον σέβονται περισσότερο από τον άνθρωπο το περιβάλλον.

Artanis said...

@Υπερμίκη μου καλησπέρα...
Στο σχολείο μας λέγανε πολλά πράγματα σχετικά με τα ζώα που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα...
Σίγουρα από άγνοια και αδιαφορία των παλαιοτέρων, αυτά τα ψέματα εξαπλώθηκαν και παρέμειναν, μέχρι και σήμερα που μιλάμε...
Πχ, δεν υπάρχει ζώο που δεν προσφέρει υπηρεσία στον πλανήτη αυτόν, και που η εξαφάνισή του δεν θα επιφέρει μεγάλο πλήγμα σε άλλα είδη και στο οικοσύστημα του οποίου είμαστε απλά μέλη(μόνον που δεν θέλουμε να το καταλάβουμε)...
Βλέπω επέστρεψες στα Πάτρια (του Βελγίου...) Πώς ήταν το ταξίδι, (εκτός από τις φανταστικές φωτό που μου έστειλες;)
Περιμένω νέα...
Φιλιά...

Anonymous said...

Καλησπέρα Artanis μου, όποτε είμαι στη θάλασσα που τη λατρεύω, μέσα ή έξω δεν έχει σημασία, μόλις περάσει πελαργός σηκώνω ψηλά το χέρι. Είναι απίστευτα πανέμορφα πλάσματα, πρέπει να αναπτύσουν φοβερή ταχύτητα επίσης. Ένας μια φορά πέρασε ξυστά δίπλα μου με τόση φόρα που έμεινα εκστασιασμένος. Μπράβο σου που τα φροντίζεις και για τις πληροφορίες που μας έδωσες.

Φιλιά, καληνύχτα χαιρετισμούς στον Μ.

Artanis said...

Καλέ μου @Έκτορα καλησπέρα...
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, φίλε μου...Είναι αληθινά πανέμορφοι...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...
Φιλιά πολλά...

tzonakos said...

Κάθε φορά που βλέπω πελαργό κάθομαι και τον χαζεύω.
Μου αρέσει το πέταγμά τους, η οικογένειά τους που την φροντίζουν και τα ανήσυχα μικρά τους.
Και φέτος εχω φωτογραφήσει κάποιους πελαργούς έξω απο την Εδεσσα και θα τους ανεβάσω σε μιά ανάρτηση μια και με ενέπνευσε το θέμα σου.
Ειναι τυχεροί οι άνθρωποι της υπαίθρου να μπορούν να βλέπουν αυτά τα πολυ όμορφα πλάσματα.
Κι εσυ εισαι τυχερή.
Οταν επιτέλους ανεβάσω τις φωτογραφίες θα σε ειδοποιήσω, αφου μάλλον θα σου αφιερώνω το θέμα.

nikiplos said...

Καλησπέρα...

Πόσο σκέφτομαι θλιμμένα μας κοιτάζουν από ψηλά οι πελαργοί...
Χαλάμε τις φωλιές τους, βρωμίζουμε το νερό που είναι και νερό τους, ξιπασμένοι, και αδιάφοροι...
Πάντοτε κοιτάζω τα ζώα με ένα αίσθημα «ενοχής» για τους συμπατριώτες μου, κυρίως της Ελλάδας... Ίσως κάποτε γλυτώσουν από τα «ζώα»... μα δεν ξέρω αν θα μας καταδεχτούν να μας περιμένουν...
Την καλημέρα μου και τα φιλιά μου!

KitsosMitsos said...

Ο πελαργός πάντα είχε και θα έχει κάτι από Ελλάδα, θάλασσα, γαλάζιο ουρανό...

Artanis said...

@Νικιπλέ μου, διαβασε ένα πραγματικό συμβάν:
Πέρυσι το καλοκάιρι, μας τηλεφώνησε ο δήμαρχος Αισωνίας (Διμήνι/Σέσκλο) για να μας πει πως στην πλατεία του χωριού(φάτσα στο Δημαρχείο) ήταν ένας στύλος της ΔΕΗ, με φωλιά που είχε 4 μικρά... Το αρσενικό, πέθανε από ηλεκτροπληξία και απέμεινε το θηλυκό να τα φροντίζει, κι ανησυχούσε ο άνθρωπος, πώς να το βοηθήσουμε...
Του είπαμε να αφήσει τα πουλιά στην ησυχία τους, αλλά να τα παρακολουθεί καλού-κακού, για οποιοδήποτε προβλημα...Το θηλυκό λοιπόν, όχι μόνο ανέθρεψε τα μωρά της και τα πήρε μαζί της το Σεπτέμβιο, αλλά φέτος τον Ιούνιο, γύρισε με νέο ταίρι στην παλιά φωλιά, μόνον που τώρα ήταν τοποθετημένη σε πλαστική βάση, που προστατεύει από το ρεύμα... Φρόντισε γι' αυτό ο ίδιος ο Δήμαρχος, που χρησιμοποίησε την εικόνα της πελαργο-οικογένειας ως σύμβολο για την καμπάνια της προστασίας του περιβάλλοντος, στην περιοχή του...
Αλλά είναι ένας,αυτός ο Δήμαρχος, δυστυχώς...
Να έχεις μια όμορφη Τετάρτη, φιλιά...

Artanis said...

@Τζονάκο μου, είναι μια μαγική εικόνα...Έχουν τόσο φυσικές και κομψές κινήσεις, και είναι υπέροχοι γονείς...Θυμάμαι μια περίπτωση από τα Τρίκαλα που μας ήρθε το καλοκάιρι, μετά από μια πολύ δυνατή καταιγίδα, που χτύπησε κεραυνός τον στύλο που ήταν η φωλιά, και τα δυο ενήλικα σκοτώθηκαν και πέθαναν, άλλα όχι προτού ρίξουν το μικρό από κάτω...Ο Δασοφύλακας που μας το έστειλε, μας είπε την ιστορία όπως την άκουσε από αυτόπτες μάρτυρες που δούλευαν στα χωράφια και περιμάζεψαν αμέσως το ορφανό πουλί...Το μωρό μας ήρθε με σπασμένα φτερά και άλλες βλάβες, και για πολύ καιρό το ταΐζαμε στο ράμφος, αλλά τα κατάφερε να φύγει, 2 βδομάδες πριν τον Φτεριά...
Κανείς μας δεν το πίστευε οτι θα τα κατάφερνε...ΚΙ όμως...

Φιλιά πολλά σου στέλνω...

Artanis said...

@ΚΙτσομήτσε μου, αυτό είναι αλήθεια...Εδώ είναι ο τόπος που χτίζουν τις φωλιές του και ανατρέφουνε τα μωρά τους, κι από δω φεύγουν κατά την μετανάστευση για την Αφρική...Υπέροχο θέαμα...
Μακάρι να τους νιώθαμε όλοι έτσι, αντί να αδιαφορούμε...
Να έχεις μια όμορφη Τετάρτη, φιλιά...

Unknown said...

Παρεα με τους πελαργους !!!! Με υπερηφανεια σας δειχνω ενα απο τα βιολογικα μου χωραφια .Δε πειραζει που δε μαζεύω πολλα κιλα .Δηλητηρια στη φυση και στο πιατο μας δε ριχνω https://www.youtube.com/watch?v=dZoNks64SXQ