Friday, June 6, 2008

ΜΠΟΥΜΠΑ ο αγριόχοιρος


Πέρυσι τον Ιούνιο, ένα βράδυ Κυριακής κοντά στις 11, μας πήραν τηλέφωνο στο σπίτι, τα παιδιά από το σταθμό, για ένα ζώο που θα έφτανε εντός ολίγου από το Νότιο Πήλιο. Χρειάζονταν βοήθεια, το ζωντανό έπρεπε να συνοδευτεί στον κτηνίατρο, με το αυτοκίνητό μας, και να το κρατάνε τουλάχιστον τρεις για να περάσει τις ακτινογραφίες και να του μπει ορός. «Αρκούδα είναι ρε γαμώτο;» τους ρώτησα, «έχω ταξίδι για δουλειές αύριο, πάω Αθήνα με το 1ο πρωινό» (ήτοι 5.30). «Όχι, όχι» γέλασε ο Vulpes, «είναι αγριογούρουνο…» «Καλά, με δουλεύεις;» τον ρώτησα κι εγώ, «πού θα χωρέσει το θηρίο, πρέπει να βγούμε εμείς απ’ το Polo για να μπει αυτό…Εκτός του ότι το φοβάμαι…Έχει δοντούκλες;» «Μωρό είναι βρε» είπε κι εκείνος, «ελάτε να το πάμε, και φεύγετε μετά…»
Πήγαμε στο σταθμό, πάνω στην ώρα έφτασε και ο άνθρωπος που το είχε βρει χτυπημένο στη μέση του δρόμου, βγήκαμε και γνωστοί στο τέλος, ο Antifash και η γυναίκα εκείνου είναι συνάδελφοι…Πριν απ’ αυτόν είχε σταματήσει ένα αυτοκίνητο με αθηναϊκούς αριθμούς, ο τύπος όμως κουβαλούσε την οικογένειά του μαζί, μόλις είδε τους δυο νεαρούς να κατεβαίνουν από το αμάξι να πλησιάζουν το χτυπημένο μωρό που σπαρταρούσε στην άσφαλτο και τα παιδιά του να βάζουν τα κλάματα, τσαμπουκαλεύτηκε και το πήρε…, το τύλιξε σε μια πετσέτα θαλάσσης και το έφερε. Ο Antifash μας άφησε στο γιατρό και γύρισε στο σπίτι να βάλει τα παιδιά μας για ύπνο, επέστρεψε μετά από λίγο κι εκείνος…

Το μωρό είχε ακόμα ρίγες στην ράχη του, ήταν αρσενικό ενός χρόνου, μόλις του φύτρωναν και οι χαυλιόδοντες, είχε και κάτι γουρουνόψειρες πελώριες (τις ξεπάστρεψα όλες η ίδια) άλλα κατά τα άλλα, ήταν πεντακάθαρο…, είχε και κάτι μακριές βλεφαρίδες… «Μμμμ, 7 κιλάκια είναι…Ωραίο θα ήταν με πατατούλες…» είπε ο γιατρός, μετά το ζύγισμα, ενώ φρόντιζε κι ένα θηλυκό λυκόσκυλο, την Ήρα, που την είχαν δηλητηριάσει, «Άντε κοίτα τη κοιλιά σου πού έχει φτάσει, που θες να το φας κιόλας…» τον κορόιδεψε ο Vulpes, που δε σηκώνει και πολλά-πολλά …. «Ας το φάω εγώ απόψε, κι αρχίζω από αύριο δίαιτα…», απάντησε ο άλλος, και μετά κάτι του είπε ο Vulpes, ανακατεύτηκε και ο Antifash στη συζήτηση… Εγώ δεν μίλησα, είχα το νου μου να χαϊδεύω το σκυλί που υπέφερε, και να ελέγχω το βουτζά, δεν είχα όρεξη γι’ αστεία …Ο ιδιοκτήτης της καθόταν στο πάτωμα πλάι της, και προσπαθούσε να της δώσει κουράγιο μιλώντας της…Δεν τα κατάφερε τελικά, το καημένο το ζωντανό…Πέθανε αφού φύγαμε εμείς παίρνοντας μαζί μας το μωρό για να το πάμε στο σταθμό, το μάθαμε μερικές μέρες μετά...
Το είπαμε Μπούμπα και έμεινε μια μέρα στον ορό, χωρίς να αντιδρά και μας δέχτηκε εύκολα, πανέξυπνο ήταν το μωρό…Η ακτινογραφία έδειξε λίγο υγρό στους πνεύμονες, εξαιτίας του ατυχήματος, κατά τα άλλα είχε μόνον εκδορές…Όταν σηκώθηκε στα πόδια του το βάλαμε σε ένα τεράστιο κλουβί, έτρωγε 2 φορές την ημέρα, έπινε 1,5 λίτρο γάλα καθημερινά…Όταν πήγαινα να πλύνω το κλουβί, μαζευόταν στη μια γωνιά κι εγώ έπλενα και σκούπιζα με τη σκούπα την άλλη (στην αρχή ορμούσε στη σκούπα, μετά κατάλαβε ότι ήταν τελείως άψυχη, και δεν μπορούσε να τον πειράξει), και μετά του έκανα σινιάλο να φύγει από ‘κει για να καθαρίσω, κι αυτός πήγαινε από την καθαρή πλευρά και έπλενα τη βρώμικη…Όταν τελείωνα με το καθάρισμα του κλουβιού, καθόταν και τον κατάβρεχα κι αυτόν, και μου γύριζε την πλάτη να τον βρέξω κι εκεί που δεν τον έφτανα…Ένα πρωινό, άνοιξα το κλουβί για να του πάρω τα σκεύη του φαγητού, και μου τα έφερε ο ίδιος στην πόρτα, βάζοντάς τα το ένα μέσα στο άλλο κατά μέγεθος…(Απίστευτο;)
Τον αφήσαμε ένα μήνα αργότερα…Τον πήραμε στο αμάξι, με χίλια- δυο βάσανα το βάλαμε σε ένα pet-porter, το μεγαλύτερο του Σταθμού, τα 9,5 κιλά είχε φτάσει το καμάρι μου….Τον βγάλαμε και τον αφήσαμε για λίγα λεπτά πριν ανοίξουμε το πορτάκι, το κουτούλησε και πετάχτηκε έξω σα να το κυνηγούσαν, είμαι σίγουρη ότι είχε καταλάβει ότι γυρνούσε στη φύση…Η ψηφιακή πρόλαβε να τραβήξει μια σκιά, κι αυτό ήταν όλο…, βρήκε έναν κατηφορικό ντορό, κι εξαφανίστηκε…

34 comments:

tzonakos said...

Ουάου, ωραία εμπειρία. Και έξυπνο το αγριογουρουνάκι !
Αραγε αν συναντηθείτε κάπου θα σε γνωρίσει ;

Artanis said...

Καλημέρα φίλε @Τζονάκο...
Αμφιβάλλω να ξαναπλησιάσει άνθρωπο το συγκεκριμένο ζωντανό, αν έχει καταφέρει δηλαδή και έχει επιζήσει από τις ορδές των Βαρβάρων που αλωνίζουν το Πήλιο...Αυτοί φίλε μου δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα, λες το γεγονός οτι το ζώο ήταν ανήλικο, να τους απέτρεψε από το να το κυνηγήσουν; Μακάρι βέβαια να τα κατάφερε, αλλά εδώ γίνεται σφαγή κάθε χρόνο...
Να έχεις μια όμορφη ημέρα...

Hfaistiwnas said...

χαχα
Καλημέρα! Πλάκα είχε το γουρουνάκι! λολ!
Ήταν φιλικό όμως δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να είναι..
κρίμα το σκυλάκι, φταίνε οι βλάκες που βάζουν τις φόλες. Εδώ να δεις τι γίνεται, ακόμη και στις γάτες...
Καλημέρα ξανά artanis !!!

Artanis said...

Καλέ μου @Ηφαιστίωνα, έμεινε έναν μήνα κοντά μας, είχε καταλάβει πια τις προθέσεις μας...Τα γουρούνια έχουν αντίληψη και εξυπνάδα που αντιστοιχεί σε παιδί 7 ετών, αν θέλαμε να τον βλάψουμε, θα το είχαμε κάνει...Συνεργαζόταν επειδή ήμασταν κι εμείς φιλικοί μαζί του, αυτό όμως δεν σημαίνει οτι εξημερώθηκε κιόλας...Μόλις κατάλαβε οτι θα τον απελευθερώναμε, δεν κρατιόταν πλέον...
Και 'γω σε τέτοια κωλογειτονιά μένω, τρέμει το φυλλοκάρδι μας για το γατί μας...
Άσχετο: Το σέττερ είναι σχεδόν τελείως καλά...Από βδομάδα θα ψάξω να του βρω σπίτι...Μέχρι τώρα έψαχνα για τον ιδιοκτήτη του, αλλά αφού δεν έδωσε σημεία ζωής, μπαίνω στη 2η φάση...
Σου στέλνω πολλά φιλιά...Καλό Σ/Κ..

ειρηνη said...

ειδες που τελικα δεν ηταν τοσο αγριο θηριο! φοβιτσιαρα! :)

αχου τι γλυκουλη! κριμα για την σκυλιτσα! και την δικια μου Ηρα την λένε!(αυτη δεν ειναι τοσο εξυπνη οσο το αγριογουρουνακι!)

Artanis said...

Γεια σου @Ειρηνάκι μου...Όχι, τελικά δεν ήταν κανένα θηρίο...
Χα,χα,χα,χα,χα!
Ήταν όμως πανέξυπνος, ένα καταπληκτικό ζώο...
Κι αν δεν είναι τόσο έξυπνη η σκυλίτσα σου, σημασία έχει να την αγαπάς, όπως φαντάζομαι σε αγαπάει κι εκείνη...
Δεν μας είπες πώς έγραψες...Περιμένω να μάθω καλά νέα...
Φιλιά...

Sophia Kollia said...

Τα ζώα τα καημένα
μήπως και κείνα σαν μένα
δεν πονούν?
καληνύχτα...

. said...

Η ιστορία σου με συγκίνησε! Λυπάμαι για την 'Ηρα αλλά χαίρομαι που σώσατε το μωρό και τώρα κυκλοφορεί στο φυσικό του περιβάλον!!

Artanis said...

Καλή μου @Σοφία, πέρασα πρώτα από το μπλογκ σου για να επιβεβαιώσω το νέο σου άβαταρ...Ωραίο είναι...
Σαν και μένα, σαν και σένα...Μόνον τα πουλιά διαφοροποιούνται, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι αξίζουν λιγότερο...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ...
Καλό Σ/Κ, φιλάκια...

Artanis said...

@Ανασαιμιά μου καλησπέρα!
Κι εγώ λυπήθηκα για το λυκόσκυλο, κρίμα που υπάρχουν τόσοι υπάνθρωποι στον κόσμο!
Σχετικά με τον Μπούμπα, ελπίζω να τα κατάφερε και να ζει ελεύθερος...Αυτή είναι η μεγαλύτερή μας επιθυμία, όταν κάνουμε μια απελευθέρωση...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, καλή μου...
Φιλιά!

Patrick vers.2 said...

Sorry για την διαγραφή! Μου φάνηκε κουλό ότι τα γουρούνια έχουν νοημοσύνη. Παντως ωραία τα νέα για το σκυλί που θα βρεί σπίτι. bye!

Artanis said...

Φίλε @Patrick Vers.2, μην ανησυχείς, το διόρθωσα εγώ, όλα εντάξει...
Μπορεί να φαίνεται περίεργο, αλλά ισχύει (άντε μετά να ξαναφάς χοιρινό...)
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη από το μπλογκ, καθώς και για το σχόλιο...Πέρασα κι εγώ μόλις μια βόλτα από το δικό σου...Κρίμα που δεν σε ήξερα νωρίτερα, να σου στείλω σχόλιο σχετικά με την ανάρτηση για την Πάρνηθα (καταπληκτική δουλειά...)
Να έχεις ένα ωραίο Σ/Κ...

Anonymous said...

Εγώ ακόμα θα έτρεχα!

Φιλιά και καλό σκ

Artanis said...

Καλή μου @Freedula, κι εγώ το ίδιο...
Πολλά φιλιά και ευχές για όμορφο Σ/Κ κι από μένα!!!

faraona said...

Πωπω Αρτανις μ εντυπωσιασε η ιστορια παρα πολυ.
Τι ωραια που θα ηταν να εγραφες ενα βιβλιο μ ολες αυτες τις εμπειριες σου!

πολλα φιλια και καλημερα!

Hfaistiwnas said...

Καλημέρα!!!!!!!
Artanis μου τι κάνεις; Σοβαρολογείς ότι σκέφτονται τα γουρούνια; Δεν το ήξερα αυτό! Είναι σαν το άλλο με τον εγκέφαλο των ερπετών! λολ! Ώστε δεν βρέθηκε το αφεντκό της ε; Κρίμα, ελπίζω να της βρείτε ένα καλύτερο σπίτι! Και ίσως καλύτερα που δεν βρήκατε το κανονικό της αφεντικό, γιατί μπορεί να την άφησε και ο ίδιος.. :) καλημέρα και πάλι!

Artanis said...

Καλή μου @Φαραόνα καλημέρα...
Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστοριούλα, η αλήθεια είναι πως έχω ετοιμάσει καναδυό ακόμα, με πρωταγωνιστές ζώα του σταθμού, δε νομίζω όμως οτι θα ήθελα να τις δω συγκεντρωμένες σε κάποιο βιβλίο, με ικανοποιεί και μόνο που τις αναρτώ σ' αυτό το μπλογκ...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ...
Φιλιά...

Artanis said...

Γεια σου @Ηφαιστίωνα! Και βέβαια σοβαρολογώ σε σχέση με τα γουρούνια, αυτή η πληροφορία ισχύει...
Σχετικά με τον Μπούμπη, ένας φίλος εκδήλωσε ενδιαφέρον, μόνον που λείπει αυτές τις μέρες και θα δει το σκύλο όταν επιστρέψει...Ελπίζω να του αρέσει και να τον πάρει, διαφορετικά θα του βρω άλλο σπίτι...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, σου στέλνω πολλά φιλιά...

Τρελός του Χωριού said...

Η ιστορία σου μου θύμισε μια λογομαχία που είχα κάποτε με κάποιους κυνηγούς που είχαν βγει για αγριογούρουνα. Μου είπαν ότι έτσι είναι η φύση .Ο ισχυρός σκοτώνει τον αδύναμο για να επιβίωση. Όταν τους είπα ότι για να επιβιώσει δεν χρειάζεται πάνω από ένα πιάτο φαγητό ,και αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι φυτικά προϊόντα ή ψάρι ,μου απάντησε ότι το κάνει και γιατί με αυτόν τον τρόπο ανεβαίνει η αδρεναλίνη. Εκεί του απάντησα ότι αν θέλει αδρεναλίνη , να κυνηγήσει το αγριογούρουνο με ένα μαχαίρι ,όχι με επαναληπτική καραμπίνα που ανοίγει τρύπα ακόμα και σε τανκ. Αυτό σημαίνει επί ίσης όρεις .Δεν μου ξαναλίλισε για τέτοια θέματα από τότε. Εκνευρίζομαι με τους ανθρώπους που χρησιμοποιούν την δύναμή τους πάνω σε οποιοδήποτε αδύναμο πλάσμα μόνο και μόνο για διασκέδαση. Εκεί γίνομαι ένας πολύ κακός τρελός του χωριού.
Τρώω για να ζήσω. Τα πάντα . Και κρέας πολύ συχνά . Μόνο όμως για να ζήσω., όχι για να διασκεδάσω.
Τα αγριογούρουνα της περιοχής πρέπει να σε ευγνωμονούν .Φαντάζεσαι ,ο Μπουμπα ,το πρώτο κοριτσάκι αγριογουρουνακι που θα κάνει να το ονομάσει Αρτάνις Μπουμπούνα ?????
:P
:)))))))))
Polla filia .Kalo S/K na peraseis

Artanis said...

@Τρελέ του χωριού:
Χα,χα,χα,χα,χα,χα,χα!
Είσαι απίστευτος...
Εγώ όταν ήμουν ακόμα στο σύλλογο, ερχόμουν συχνά σε αντιπαράθεση με τους διάφορους κουμπουροφόρους που έρχονταν για προπόνηση στον διπλανό Σκοπευτικό...Ανάμεσα σ' αυτούς, ήταν και δυο αδέλφια χασάπηδες, από ένα κοντινό χωριό, που μου είπαν μια μέρα οτι έχουν και κυνηγητικά τόξα, και πάνε για κυνήγι μ' αυτά...Όταν τους ρώτησα να μάθω, τί κάνουν στην περίπτωση που χτυπήσουν ένα ζώο, μου είπαν πως κάθονται και περιμένουν, να πεθάνει...
Περιττό να σου πω, οτι τους έκανα σκουπίδια...Το τόξο θέλει μεγάλη ευστοχία και πολλά κότσια, επειδή το τίμιο θα ήταν να απαλλάξουν το ζώο, χρησιμοποιώντας πχ μαχαίρι, ώστε να το αποτελειώσουν, πράγμα που εκείνοι απέφευγαν, αν και χασάπηδες...Το βέλος προκαλεί εσωτερική αιμορραγία, και ο μόνος τρόπος να το αφαιρέσεις είναι να σφαγιάσεις το θύμα, όταν έχει καρφωθεί σε μη ζωτικό σημείο, που στην περίπτωση του αγριογούρουνου, είναι το μάτι, η σφαγίτιδα και η καρδιά, ώστε να πεθάνει αμέσως, διαφορετικά μπορεί να περιφέρεται για μέρες, με ένα βέλος στα πλευρά του, αιμορραγώντας αργά, ή παθαίνοντας μόλυνση, που θα οδηγήσει σε σηψαιμία και θάνατο...
Αυτές είναι μερικές τεχνικές λεπτομέρειες που αφορούν τον συγκεκριμένο τρόπο κυνηγιού, όχι οτι και ο άλλος είναι έντιμος...Στον γνωστό Κάσσανδρο, μέχρι και στην ηλικία των 36 χρόνων, του απαγορευόταν να τρωγοπίνει ξαπλωμένος στο ανάκλιντρο, επειδή δεν είχε καταφέρει να αντιμετωπίσει και να σκοτώσει στα ίσα ένα αγριογούρουνο, δηλαδή μόνον με το δόρυ του...
Εσύ καλά κάνεις και αντιδράς στο κυνήγι, κι ας είσαι κρεατοφάγος, όπως δυστυχώς είμαι -ακόμα- και 'γω...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, φιλιά...

tzonakos said...

Χαχαχαχ... Artania Μπουμπούνα ;
LOL :)

Υπερμίκης said...

Ναι μ΄άρεσε και μένα πολύ το συμβάν που αφηγήσαι!Και εδώ φημίζονται τα αγριογουρουνάκια για το νόστιμό τους κρέας.Στα γαλλικά τα λένε marcassin(από τη λέξη μάρκα,προφανώς για τις ρίγες) και έτσι αναγράφεται και στις κάρτες των εστιατορίων..Είναι πολύ όμορφα με τις ρίγες στον ώμο!Δεν έτυχε να συναντήσω ποτέ παρά τις πολυάριθμές μου περιηγήσεις μέσα στα δάση.Θα μας αποφεύγουν αναμφιβόλως..Αναρωτιέμαι αν είναι επικίνδυνα σε περίπτωση που βρεθούν στον δρόμο μας..και τι πρέπει κανείς να κάνει για να μην τα εξαγριώσει..Έχετε πολλά στο Πήλιο;Υπάρχουν και αρκούδες;Εγώ στα μέρη σας μόνο μια πολύχρωμη κάμπια συνάντησα!
Απ΄ό,τι κατάλαβα η Μπούμπα παρά την συνεργασία της δεν σ΄άφησε να την χαιδέψεις..Κρίμα..

Artanis said...

Χα,χα,χα,χα, φίλε @Τζονάκο, μπερδεύτηκες κι εσύ όπως και ο Τρελός του Χωριού, που ενώ γράφω στο κείμενο οτι ο Μπούμπα ήταν αρσενικός, εκείνος επιμένει να τον νομίζει θηλυκό...Είπαμε έχει χαυλιόδοντες, τα θηλυκά δεν έχουν!!!
Αυτά, και να έχεις μια όμορφη Κυριακή...Καλό σου βράδυ...

Artanis said...

Φίλε @Υπερμίκη καλησπέρα...Όχι, ο Μπούμπα δεν μας επέτρεπε να τον αγγίζουμε, μόνον για όσες μέρες ήταν αδύναμος και κάτω από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μπορούσαμε να τον πιάνουμε...Μόλις σηκώθηκε στα πόδια του, αν και μέσα στο κλουβί, μας κρατούσε σε απόσταση...
Στην Ελλάδα απαγορεύεται το κυνήγι των χοιρομητέρων και των ανήλικων ζώων του είδους (με βούλες/1ος χρόνος ή με ρίγες/2ος χρόνος), χωρία αυτό να σημαίνει οτι η λαθροθηρία δεν είναι διαδεδομένη...
Υπάρχουν όμως και πολλές φάρμες με αγριογούρουνα, αλλά κάτω από τις ίδιες-απ' ό,τι ξέρω-απαγορεύσεις...
Στο Πήλιο δεν υπάρχουν ούτε λύκοι ούτε αρκούδες, μόνον τσακάλια, αλεπούδες, αγριογούρουνα και λοιπά άγρια ζώα...Όλα αυτά τα χρόνια, συνάντησα μόνον μια φορά ένα μεγάλο αρσενικό αγριογούρουνο, που πέρασε μπροστά από το αυτοκίνητό μας, ένα απόγευμα, άνω στο βουνό...Γενικώς είναι ντροπαλά ζώα, και αποφεύγουν τον άνθρωπο, αν όμως ξέρεις να ξεχωρίζεις ίχνη και ήχους, μπορείς σχετικά εύκολα να αντιληφθείς την παρουσία τους στο χώρο, έστω και κατά τη διάρκεια μιας απλής βόλτας στο δάσος...(Αν θες να σου πώ μερικά πράγματα, μπορώ να το κάνω μέσω μέηλ)
Έχουμε και μια μικρή φάρμα στην περιοχή της Πορταριάς, αλλά δεν ξέρω λεπτομέρειες, μόνον έχω δει τα ζώα...
Να έχεις μία όμορφη Κυριακή...
Πολλά φιλιά και καλές βόλτες...

Roadartist said...

Εχεις πρόσκληση για παιχνιδι αν βεβαια εχεις τη διαθεση, διχως πιεσεις.. καλο ξημερωμα..:)

Madame de la Luna said...

Α, ζεις όμορφα πράγματα Artanis. Και χαίρομαι που τα μοιράζεσαι και με μας... Πολλά φιλιά σου αφήνω, για την όμορφη και κυρίως αληθινή ιστορία που μου έφτιαξε τη μέρα....

Υπερμίκης said...

Οι βόλτες μου αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν και θα είναι οικογενειακής φύσεως.Χθες επισκέφτηκα μια εξαδέλφη (ήταν ευχάριστα στην βεράντα του σπιτιού της..)και σήμερα το απόγευμα θα πάω να δώ το κοριτσάκι του ανεψιού μου..
Οι λεπτομέρειες που αφορούν την παρουσία αγριογούρουνων φυσικά και μ΄ενδιαφέρουν,θα σου γράψω όμως σχετικά στο μέιλ που πιθανόν θα σου στείλω αύριο.Μερσί για την προθυμία σου.Επίσης για όλες τις πληροφορίες που ήδη μ΄έδωσες με αυτήν σου την απάντηση.

Καλό απόγευμα!!

Artanis said...

Καλή μου @καλλιτέχνιδα, καλησπέρα...Πέρασα ήδη από την ανάρτησή σου και σου άφησα σχόλιο...Ευχαριστώ για την προσκληση, δέχομαι!
θα τα πούμε στα μέσα της εβδομάδας μάλλον, ελπίζω να πέρασες όμορφα αυτό το Σ/Κ, φιλιά πολλά...

Artanis said...

Καλή μου @Φεγγαροκυρά, καλησπέρα...
Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση, η επόμενη που θα αφορά ζώα, θα έχει και φωτό, δυστυχώς η φωτό του Μπούμπα δεν έδειχνε τίποτα της προκοπής...
Ελπίζω να είχες ένα όμορφο Σ/Κ, καλή βδομάδα αύριο...
Φιλιά...

Artanis said...

Φίλε @Υπερμίκη, χαρά μου να σου μιλάω για πράγματα που ξέρω...Οι απορίες σου έχουν να κάνουν με ζητήματα που μου αρέσουν και τα γνωρίζω, είτε πρακτικά, είτε θεωρητικά...
Να περάσεις όμορφα κοντά στους ανθρώπους που αγαπάς, και να έχεις μια εβδομάδα...
Θα περιμένω το μέηλ σου για τις λεπτομέρειες...
Φιλιά πολλά...

Anonymous said...

"βρήκε έναν κατηφορικό ντορό, κι εξαφανίστηκε"

Όλα τα μονοπάτια που θα πάρει τα άνοιξε η καρδιά σου.Γι αυτό η αφήγησή σου είναι συναρπαστικά απλή,όμορφη.

Artanis said...

Φίλε @Εκτωρ, μακάρι να ανοίγανε έτσι εύκολα τα μονοπάτια, γι' ανθρώπους και για ζώα που αγάπησα...Η ανθρώπινη φύση όμως, αν και δεν έχει περιορισμούς στη φαντασία, δυστυχώς έχει στις δυνάμεις της...Όλα πήγαν καλά για το μωρό, στο βαθμό που εμπλεκόμουν εγώ, από την ώρα όμως που επέστρεψε στο περιβάλλον του, τέθηκε πάλι σε κίνδυνο..., έτσι είναι όμως αυτά...
Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα...

ZouZouna said...

Εμένα μου αρέσει και το κυνήγι και το ψάρεμα. Δεν μπορώ να φάω ούτε πουλί, ούτε ζώο, ούτε ψάρι, για αχιβάδες λόγος δεν γίνεται καθόλου, απο αυτά που είναι κυνήγι ή ψαρεμένα.
Θα μου πεις, τα σκοτώνεις καλά καλά και δεν τα τρως μετά και ζητάς μετάνοια? Οχι. Απλά το κυνήγι και το ψάρεμα τα έχω μάθει ως σπόρ. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν θα πρέπει να φοράω ρενάρ. μα, στην Σουηδία τις "καλλιεργούν" για να τις φοράμε....
ωχ, δεν ξέρω, όλο δύσκολα συναντώ και όλο "απο την άλλη όχθη είμαι".
Μπράβο σ' αυτό που κάνεις, γιατι δεν θα το έκανα ποτέ. Ούτε για άνθρωπο ούτε για ζώο. Σκληρή ακούγομαι ε? ζω σε υάλινο κώδωνα, ευτυχώς ή δυστυχώς.....

Artanis said...

Φίλη @Ζουζούνα, κι εγώ ψάρευα κάποτε, αλλά από τότε που ασχολήθηκα με το σταθμό, δηλαδή τα τελευταία 8 χρόνια, το έκοψα αυτό το "σπορ"...Για κυνήγι φυσικά δεν γίνεται λόγος, ούτε για γούνα, ούτε για τίποτα...Αν μάλιστα υπήρχε η περίπτωση να απαγορευτούν όλα αυτά, θα ήμουν ευτυχισμένη...Ούτε το κυνήγι, ούτε το ερασιτεχνικό ψάρεμα, είναι σπορ, και δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ, ούτε και ήταν κάποτε...Μόνο για την περίπτωση της ανάγκης επιβίωσης θα δεχόμουν να υπάρχει, δηλ. υπό όρους, και μόνον για συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, που στην Ελλάδα δεν υφίστανται...Οπότε...
Αυτά τα ολίγα (προς το παρόν)...Δεν συνηθίζω να συζητάω το ζήτημα. Είμαι κάθετη στις απόψεις μου.
καλό σου απόγευμα...