Μπλογκοπαίχνιδο 2

Ο φίλος Lockheart, με κάλεσε να συμμετάσχω στο παιχνίδι με τα τραγούδια και αποδέχτηκα την πρόσκληση...Οι όροι είναι απλοί, εγώ όμως θα τους απλουστεύσω ακόμα περισσότερο...Είναι πολλά τα τραγούδια που αγαπώ, τα περισσότερα είναι Ελληνικά, ορισμένα είναι ξένα...Εδώ όμως θα παραθέσω δύο τραγούδια σε στίχους, δύο τραγούδια από τα πολλά, που έχω λατρέψει: Το πρώτο είναι το Ερωτικό του Λαπαθιώτη, το οποίο αρχικά είχε μορφή σονέτου, αλλά λόγω της ελλειπούς μορφής του, ο συνθέτης αναγκάστηκε να προσθέσει 1 στίχο, και να τροποποιήσει ελαφρά, μερικούς ακόμα.

.............

ΕΡΩΤΙΚΟ

Καημός στ' αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό
μέχρι να πέσει σκοτεινιά
μια νύχτα του θανάτου.
Στενό βαθύ και θλιβερό
που θα θυμάμαι για καιρό
τί μου θυμίζει στην καρδιά,
το ξαναπέρασμά του.

Ας είναι ωστόσο ό,τι ωφελεί
γυρεύω πάντα το φιλί
πρώτο φιλί στερνό φιλί
και με λαχταρα πόση
Ας είναι ωστόσο ό,τι ωφελεί- αχ καρδιά μου!
γυρεύω πάντα το φιλί
που δεν κατάφερε κανείς
ποτέ να μου το δώσει.

Ίσως μια μέρα όταν χαθώ
γυρνώντας πάλι στο βυθό
και μες τη νύχτα μυστικά
γίνουμε πάλι ταίρι.
Αυτό τ' ανεύρετο φιλί
που το λαχτάρησα πολύ
σαν μια παλιά της οφειλή
να μου το ξαναφέρει.
........................................................
Το επόμενο το έχει τραγουδήσει θεϊκά ο Θηβαίος, και είναι από τα πιο αγαπημένα μου:

ΜΙΚΡΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου ήταν ρίζες, ήταν δέντρα
που τά 'ντυνε με φύλλα η καρδιά
και τ' αφηνε ν' ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση,
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει.

Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ, το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ, ανάσα μου κι αέρας.

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά,
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα, σ' αισθήματα υγρά
το μύστικό τον κόσμο ν' ανασάνει...