Τέλλος Άγρας

Είχα ετοιμάσει κάτι άλλο, αλλά τελικά οι εξελίξεις με πρόλαβαν...Πριν από 2 ημέρες, ήρθαν τα χελιδόνια..., για μας στο Σταθμό, αυτή είναι μία εξέλιξη που σημαίνει δυο απλά πράγματα: 1. Οτι ήρθε όντως η Άνοιξη, και 2. Οτι σύντομα θα έρθουν και οι πρώτοι νεοσσοί...Για να μην αγχωθώ περισσότερο λοιπόν, αποφάσισα μια νέα παρουσίαση, ενός ποιητή όχι πολύ γνωστού στο κοινό, εξάλλου εξέδωσε μόλις 2 ποιητικές συλλογές, αλλά τα ποιήματά του θεωρούνται κατάλληλα μόνο για την εκπαίδευση των παιδιών, στερώντας του έτσι (για την πλειοψηφία του κοινού που δεν τον γνωρίζει), τη σοβαρότητα των ενηλίκων, με την οποία θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται το έργο του...(Εγώ πάντως κουβαλάω σε μια μικρή θήκη του πορτοφολιού μου ένα μικρό του ποίημα, που το βρήκα στο ανθολόγιο των παιδιών μου και το αντέγραψα από 'κει...)

Λίγα λόγια για τον ποιητή:

Ο Τέλλος Άγρας (φιλολογικό ψευδώνυμο του Ευαγγέλου Γ. Ιωάννου) γεννήθηκε στην Καλαμπάκα το 1899. Ανήκει στους Νεορομαντικούς-Νεοσυμβολικούς ποιητές και ήταν ένας από τους πιο αξιόλογους κριτικούς του Μεσοπολέμου. Τα Γυμνασιακά του χρόνια τα πέρασε στην Αθήνα και σπούδασε Νομική. Για ένα διάστημα εργάστηκε στο Υπ. Γεωργίας και το 1927 διορίστηκε στην Εθν. Βιβλιοθήκη. Συνέχισε να εργάζεται εκεί μέχρι και τον Οκτώβριο του 1944, όταν τραυματίστηκε (την τελευταία μέρα της Κατοχής) από αδέσποτη σφαίρα, στον αστράγαλο. Πέθανε από γάγγραινα στον Ευαγγελισμό, ένα μήνα μετά...

Κάτω απ' το χιόνι

Σκέψου -τί πράγματα γλυκά
φυτρώνουν κάτωθε απ' το χιόνι
κοιμάται ο σπόρος μυστικά,
καθώς το φύτρο του φυτρώνει...

Κοιμούνται αμέτρητα σπαρτά
-κι όλο ονειρεύονται τ' αστάχυα
τ' άγρια μπουμπούκια σφαλιστά,
ύπνος τα παίρνει, μες τα βράχια.

Έχει όλη η πλάση κοιμηθεί
κάτω απ' το κάτασπρο σεντόνι,
ωσότου να της πει στ' αυτί
μια συλλαβή το χελιδόνι.

Και τότες! Ρόδα, γιασεμιά,
γλυκά κεράσια, χρυσά στάχυα
κι η αγαπημένη κυκλαμιά
"Ευχαριστώ" θα πει στα βράχια._

..........................

Ο φίλος Έκτωρ, παρέθεσε ένα μικρό σχόλιο από τις μελέτες του Άγρα...Αυτό ακριβώς το σχόλιο, το προσθέτω στο κεντρικό ποστ, ως συμπληρωματικό κείμενο...Έκτωρ, σ' ευχαριστώ για τις πολύτιμες πληροφορίες...

"Γιατί, όπως μέσα στη ζωή η απόδειξη των πεποιθήσεών μας είναι όχι τα λόγια μας, αλλ’ οι πράξεις μας, έτσι μέσα στην Τέχνη η έκφραση των πεποιθήσεών μας δεν είναι μόνο το τι θα εκφράσομε, αλλά κάπως και το πώς θα το εκφράσομε. Κάθε ποιητικό περιεχόμενο, όταν κατεβεί βαθύτερα μέσα μας, όταν μας γίνει συνείδησις, τότε θα λάβει κάπως και τον δικό του τρόπο να εκφρασθεί. Η μορφή είναι η εφαρμοσμένη ηθική του καλλιτέχνου. Υπάρχουν ποιήματα όπου τα λόγια δεν είναι ισοδύναμα με τον τόνο: ο ποιητής δεν είναι ειλικρινής. Υπάρχουν, αντιθέτως, ποιήματα όπου ο τόνος μένει ξένος από το λόγο: ο ποιητής δεν είναι ειλικρινής. Το γαλλικό λόγιο της νεοκλασικής εποχής «ας κάμομε νέους στοχασμούς επάνω στ’ αρχαία μέτρα» δεν είναι απαρασάλευτο. Αντιστοιχία ουσίας και μορφής: εδώ, φαίνεται, κείται η μυστηριώδης ισορροπία, που κάνει το καλλιτέχνημα άρτιο ―ωσάν αυθυπόστατον μικρόκοσμον, ολόκληρον― που μπορεί πια να φύγει, και να ζήσει, και να μείνει: δίχως πια να ελαττωθεί ή ν’ αλλοιωθεί."