Thursday, September 19, 2013

"Ο Φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμα ...

κι ο ρατσισμός με το ταξίδι"
Miguel de Unamuno
(Φυσικά, αυτό ισχύει εφόσον διαβάζεις βιβλία της προκοπής, από αυτά που σε βάζουν να σκεφτείς και να φτάσεις σε λογικά συμπεράσματα μόνος σου...Επειδή αν πιάσεις τον "Αγώνα" του Χίτλερ, τους Ελ/Μελ/Νελ και λοιπούς, καθώς και τα φυλλάδια της ΧΑ και άλλων παρεμφερών Φασιστικών/Ναζιστικών/τρομοκρατικών/ εγκληματικών οργανώσεων, καλύτερα να το εγκαταλείψεις το άθλημα!)

Κανονικά θα είχα άλλο ποστ, αλλά καθώς οι εξελίξεις τρέχουν, αποφάσισα να το καθυστερήσω...Είναι τραγικά αυτά που συμβαίνουν στη χώρα, εδώ και ένα χρόνο, και συγκεκριμένα από τη ώρα που η ΧΑ μπήκε στο Ελληνικό κοινοβούλιο...Θα μου πείτε (εσείς που μπορείτε να σκεφτείτε τουλάχιστον) οτι η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη, από την στιγμή που ένα φασιστικό κόμμα, εκλέχτηκε δημοκρατικά, να αποθρασυνθούν  οι ναζιστικής ιδεολογίας υποστηρικτές της, και να επιδοθούν σε συστηματική εγκληματική/τρομοκρατική δράση, που φυσικά κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα...
Διάβασα πολλά τις τελευταίες δυο μέρες, κυρίως στο διαδίκτυο...Ελληνική τηλεόραση/ειδήσεις δεν βλέπω, τις έχω κόψει από τον Απρίλιο του '10, και δεν έχω σκοπό να το ξαναρχίσω (αν ψάχνετε για αεροψεκασμούς από αέρος, καλύτερα να σκεφτείτε τους ψεκασμούς βλακείας που υφιστάμεθα μέσω του χαζοκουτιού, από τα κρατικά/ιδιωτικά τσοντοκάναλα), οπότε όλη μου η πληροφόρηση έγινε διαδικτυακά- ευτυχώς!
Ανάμεσα στα υπόλοιπα κείμενα, διαμαρτυρίες, σχόλια, βρήκα και το παρακάτω κείμενο, του Βασίλη Ραφαηλίδη...Τα λέει μια χαρά και έξω από τα δόντια, και τα θέτει στη σωστή βάση τους, (και από εκεί θα τα πιάσω εγώ στο επόμενο ποστ).

"Ας μάθουμε επιτέλους να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους και να μην παραποιούμε την ιστορία μας. Ο ελληνικός λαός, στην πλειοψηφία του, αγάπησε το Μεταξά. Όπως και οι Ιταλοί που αγάπησαν το Μουσολίνι, όπως και ο Γερμανοί που αγάπησαν το Χίτλερ, όπως και οι Ισπανοί που αγάπησαν το Φράνκο. Ο φασισμός είναι λαϊκισμός -και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάσιν και κατ’ ουσίαν.
Ο φασισμός δεν αγαπά το μεγάλο κεφάλαιο (εκτός από το πάρα πολύ μεγάλο που τον γεννάει) και λατρεύει το μικρομεσαίο. Ο φασισμός είναι κοινωνικό καθεστώς σπέσιαλ για μικροαστούς. Όχι για αστούς, ούτε για προλετάριους. Οι αστοί και οι προλετάριοι βρέθηκαν αντίπαλοί του εξ αρχής. Και δεδομένου ότι στη λεγόμενη αστική κοινωνία δεν κυριαρχούν οι αστοί αλλά οι μικροαστοί, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς την απήχηση που είχαν στο λαό τα φασιστικά καθεστώτα.

Άλλωστε, οι στολές, οι παρελάσεις, οι λαμπαδηδρομίες, τα κολοσσιαία θεάματα αρένας, τα συνθήματα, το προγονικό μεγαλείο απ’ το οποίο ο χάλιας μικροαστός αντλεί δύναμη για να υποφέρει την ασημαντότητά του, όλα αυτά τα εκμεταλλεύτηκαν τέλεια όλοι οι φασίστες δικτάτορες. Και τα πλήθη ουρλιάζουν «ζήτω! Είσαι ο μπαμπάς μας»! Ο χάλιας μικροαστός πάντα έχει ανάγκη από έναν σούπερ πατέρα του έθνους, που να τον προστατεύει απ’ τους παμφάγους καπιταλιστές, αλλά και από τους κομμουνιστές που απειλούν το όνειρό του για ένα πέρασμα στην «ανώτερη τάξη».

Κάθε μικροαστός ονειρεύεται τον αστό που ζεσταίνει μέσα του, που τον μεγαλώνει στο θερμοκήπιο της μεγάλης ελπίδας για ένα πέρασμα στην «ανώτερη τάξη». Κάθε ψιλικατζής ονειρεύεται ένα σούπερ μάρκετ. Και επειδή το όνειρο για μερικούς πραγματοποιείται, όλοι οι χάχες πιστεύουν πως θα βγει αληθινό και γι αυτούς. Δεν έχει σημασία που οι περισσότεροι πεθαίνουν φτωχοί. Σημασία έχει που ο καπιταλισμός τους επιτρέπει να ονειρεύονται το δικό τους πλούτο. Και ο φασισμός, που είναι η ακραία μορφή καπιταλισμού, είναι μια εγγύηση για τη διατήρηση του ονείρου για ένα πέρασμα στην «ανώτερη τάξη»

Το Φολκσβάγκεν (το Λαϊκό Όχημα) είναι δημιούργημα του Χίτλερ. Αλλά υπάρχει ακόμα. Και ο αγκυλωτός σταυρός (η σβάστικα), αυτό το εκπληκτικής ψυχολογικής αποτελεσματικότητας λαϊκό σύμβολο, που δίνει φτερά στο σταυρό και τον κάνει να γυρίζει και να αλέθει, θα δώσει και στο χριστιανισμό τη δυναμική που του λείπει. Τώρα πια δεν είναι αμαρτία να σκοτώνει ο καλός χριστιανός. Και ο Μεταξάς, όπως και ο Μουσολίνι άλλωστε, ξέρουν καλά τι κάνουν όταν υιοθετούν σα σύμβολο το διπλό πέλεκυ. Που κόβει κεφάλια και από τα δεξιά και από τ’ αριστερά.

Κάτω απ’ αυτές τις ιδιάζουσες στο φασισμό συνθήκες ψυχολογίας της μάζας, και με το πρόσθετο πραγματικό κίνητρο της απειλής της περιουσίας απ’ τον καταχτητή που, βέβαια, δεν καταχτά μια χώρα για να κάνει περίπατο υπό το σεληνόφως στις ακρογιαλιές αλλά για να επωφεληθεί υλικά, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι Έλληνες έτρεξαν με τέτοια προθυμία στο μέτωπο και πολέμησαν τόσο καλά τους Ιταλούς.

Όχι όμως και τους Γερμανούς. Που είχαν ισχυρότερα σύμβολα, ισχυρότερα κίνητρα και κυρίως ισχυρότερη μικροαστική τάξη απ’ αυτή των μεσογειακών λαών. Που ακόμα και τον πόλεμο τον αντιλαμβάνονται σαν λαϊκή γιορτή.


******
Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη, Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους, εκδ. του Εικοστού Πρώτου, (Ο ελληνοϊταλικός Πόλεμος της Αλβανίας).


2 comments:

Hfaistiwnas said...

Δεν θα το πιστέψεις! Δεν έχει λίγες μέρες που μου το πρότεινε μια φίλη να το διαβάσω! :)
Θα το αγοράσω σύντομα! :)
Καλημέρα!

Δάφνη Χρονοπούλου/ Daphne Chronopoulou said...

Με ένα ευχαριστώ για το link
και κυρίως για το Ραφαηλίδη
που είναι πάντα απολαυστικός, καυστικός και επίκαιρος και χαίρομαι να τον διαδίδουμε σε όσους αγνοούν ή έχουν ξεχάσει.

Καλό απόγευμα!