Ο Κεμάλ, ένα -ακόμα- σχόλιο.

Νομίζω σήμερα έγινε ευρύτερα γνωστό το νέο, μέσω των social media: Μια δασκάλα μουσικής στη Θεσσαλονίκη (αν δεν απατώμαι) θέλησε να διδάξει στα παιδιά της Ε' τάξης του σχολείου της, τον "Κεμάλ" του Χατζιδάκη, και αφού διαμαρτυρήθηκε ένας γονιός που προφανώς υποφέρει από τις θρησκευτικο-πολιτικές νευρώσεις της εποχής, η διευθύντριά της, την επέπληξε και της υπόδειξε οτι θα έπρεπε να διδάσκει πιο ...εθνικοπατριωτικά τραγούδια, και αφαίρεσε τις κόπιες του τραγουδιού που είχαν μοιραστεί στους μαθητές...Κατόπιν γενικής κατακραυγής, για να δικαιολογηθεί, δήλωσε οτι το τραγούδι επρόκειτο να παρουσιαστεί στην γιορτή του σχολείου, για τα 100χρονα από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, η επέτειος όμως, συνέπιπτε χρονικά με τις 27 Οκτωβρίου 2012... 

Δεν θα επεκταθώ στο θέμα, μόνον πόσταρα το τραγούδι, ακούστε το προσεκτικά, όποιοι έχετε απορίες για το περιεχόμενό του! Να μην ξεχνάμε οτι ο ίδιος ο Χατζιδάκης πρότεινε στον Λευτέρη Παπαδόπουλο, να γράψει τους Ελληνικούς στίχους στο τραγούδι που είχε ήδη κυκλοφορήσει με αγγλικούς στίχους, στην πρώτη έκδοση των "Αντανακλάσεων", στην Αμερική, και όταν έμαθε οτι το όνομα αυτό ανήκε στο σκυλάκι ενός φίλου του συνθέτη, παρεξηγήθηκε και αρνήθηκε την συνεργασία...
(Όμως ο ίδιος ο Χατζιδάκης, δίνει και μια 2η, διαφορετική εξήγηση για την επιλογή του ονόματος του Κεμάλ, ως τίτλο και περιεχόμενο τραγουδιού)

Δεν πειράζει, απ' όπου κι αν προέκυψε η έμπνευση του τίτλου, το τραγούδι είναι ένα αριστούργημα, αλλά φυσικά, οι νεώτεροι ειδικά, θα το ακούν μάλλον για πρώτη φορά, αυτές τις μέρες, μιας και τα ακούσματα των νέων κυρίως, διαφέρουν από τα ακούσματα των ανθρώπων της γενιάς μου, ή των μεγαλυτέρων...Και οι εποχές είναι δύσκολες, περίεργες, και το βασικότερο, επικίνδυνες. Το διαφορετικό στοχοποιείται, όπως και το "άνω του μετρίου"... Η μίρλα και η μιζέρια, βολεύει αρκετούς, ειδικά αυτούς που πάσχουν από εκούσιο πολιτικο-ιδεολογικό στραβισμό, εκείνους που αναζητούν τους φταίχτες για την κατάστασή τους στους "άλλους", όποιοι κι αν είναι αυτοί οι άλλοι (ατελείωτος ο κατάλογος...)
Έτσι λοιπόν, μπορούμε να βρούμε χίλιες δυο δικαιολογίες, να μετατραπούμε σε "αδέκαστους κριτές",   να επικαλεστούμε δόγματα, θέσφατα, να γίνουμε τρολλ και νταήδες, και να προσπαθήσουμε να μειώσουμε, να παρενοχλήσουμε και να απειλήσουμε, οποιονδήποτε δεν συμφωνεί με τις "σοφές" απόψεις μας, είτε είναι στοιχειοθετημένες είτε όχι (όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές)...

Και φυσικά, για χάρη της δημοσιότητας και της υπερβολής, μια στρατιά δημοσιογράφων, αναπαράγει όλα αυτά τα κλισέ, περνώντας πολύ εύκολα από την είδηση της διευθύντριας αυτής, στο ζήτημα του χορού του Ζαλόγγου (απόψεις; Ρεπούση) και του Αλβανού που περιφερόταν στις ερημιές, μαζί με μια 13χρονη, που πείστηκε να φύγει από το σπίτι της και να τον ακολουθήσει (όπως καταλαβαίνετε, έκανα το λάθος να ξαναδώ ειδήσεις σήμερα, μετά από 3 χρόνια αποτοξίνωσης από την Ελληνική τηλεόραση- δεν θα το ξανακάνω όμως! Δεν έβαλα ΟΤΕ-tv για το τίποτα!)
Ας πάρουμε όλοι λοιπόν μια βαθιά ανάσα, ας ηρεμήσουμε, και επιτέλους, είναι καιρός να αρχίσουμε να επιλέγουμε με μεγαλύτερη προσοχή και λογική σκέψη...Είναι καιρός να αφήσουμε πίσω μας την μίρλα και την μιζέρια, αποκλείστε κάθε τί αρνητικό από τη ζωή σας, ψάξτε να βρείτε τρόπους που θα σας κάνουν καλύτερα άτομα, πιο ώριμα, πιο ενημερωμένα, πιο κοινωνικά μορφωμένα...Και τότε όλα θα ξαναλάμψουν και θα ξαναφτιάξουν! Ξοδέψαμε πολύ χρόνο και πολλή ενέργεια, αναμασώντας τις στείρες κριτικές των ανίδεων, και αναπαράγοντας την χαιρεκακία τους! Υπάρχουν πολύ ωραιότερα πράγματα τριγύρω μας, αρκεί να μπορέσουμε να τα αναγνωρίσουμε και να ασχοληθούμε μαζί τους! Για το καλό μας δηλαδή...

Καλό Σ/Κ λοιπόν, καλό μήνα αύριο και καλό καλοκαίρι σε όλους!
Καλά να περνάτε :)

http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/38695
http://bosko-hippydippy.blogspot.gr/2010/10/blog-post_15.html
http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=6818&Itemid=16
http://www.ogdoo.gr/portal/index.php?option=ozo_content&perform=view&id=6808&Itemid=43

Read More

Ψωμί Naan και γλυκό Kheer

Την περασμένη Πέμπτη, κάλεσα τη φίλη μου το Κασσουλίνι για φαγητό...Μου είχε πει οτι ήθελε να φάει Ινδικό, τις συνταγές που είχε δει στο μπλογκ: το χορτοφαγικό κάρυ (λινκ συνταγής), και το butter chicken (λινκ συνταγής)...Όλα καλά ως εδώ, τα υλικά τα βρήκα εύκολα στα μεγάλα μάρκετ, αλλά σκέφτηκα οτι αφού είχα ξεκινήσει να φτιάξω 2 φαγητά, ας τα συνόδευα και με κάτι άλλο, να ολοκληρώσω το έγκλημα!

Έτσι λοιπόν, θέλησα να φτιάξω επίσης ψωμί Naan και γλυκό Kheer, που είναι 2 παραδοσιακές Ινδικές γεύσεις, και γίνονται σχεδόν με ό,τι έχει ένα Ελληνικό σπιτικό στα ντουλάπια του: αλεύρι, ρύζι, ζάχαρη, γάλα, λάδι κλπ... Μερικούς σπόρους κάρδαμου (για το Kheer), σπόρους νιγκέλας (:μαυροσούσαμο) και παπαρουνόσπορο( για το Naan), βρήκα στο μαγαζί με μπαχαρικά/μυρωδικά που ψωνίζω, σε πολύ προσιτές τιμές.

Ακολουθούν οι συνταγές, μαζί με τις φωτό της διαδικασίας μαγειρέματος.

Ινδικό ψωμί Naan
Υλικά για 6 πιτάκια Naan (αν θέλετε παραπάνω από 6, απλά διπλασιάστε τις δόσεις υλικών)
250γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κουταλάκια ζάχαρη
1/2 κουταλάκι αλάτι
1/2 κουταλάκι baking powder
110-130 ml γάλα φρέσκο
2 κουταλιές της σούπας λάδι
για τη διακόσμηση
σουσάμι/ παπαρουνόσπορο/ νιγκέλα (μαύρο σουσάμι)/ σπόρους μουστάρδας/ σκόνη κόλιανδρο/ φρέσκο ψιλοκομμένο κόλιανδρο+ λιωμένο σκόρδο κλπ
Λίγο λιωμένο βούτυρο (για μετά το ψήσιμο- προαιρετικό)

Εκτέλεση
Σε ένα μπολ, βάζουμε όλα τα στερεά υλικά μας (αλεύρι, ζάχαρη, αλάτι & baking powder), και σε ένα 2ο μπολάκι βάζουμε το γάλα μαζί με το λάδι, τα οποία ανακατεύουμε καλά. Μετά, ρίχνουμε το υγρό μείγμα μέσα στα στερεά υλικά μας, και ζυμώνουμε για περίπου 10 λεπτά.

Αν το μείγμα είναι κολλώδες, προσθέτουμε λίγο αλεύρι ακόμα. Σκεπάζουμε το μείγμα μας με μια πετσέτα και το βάζουμε σε ζεστό μέρος, για 15 περίπου λεπτά. 

Μετά το μοιράζουμε σε 6 μέρη, τα οποία πλάθουμε σε μπαλάκια, και ανάβουμε τον φούρνο μας, στους 160 βαθμούς, στο γκρίλ. Με την βοήθεια ενός πλάστη τα πλάθουμε να πάρουν μακρόστενο σχήμα, και να γίνουν αρκετά λεπτά. 

Διακοσμούμε  τα πιτάκια με τα μπαχαρικά μας, και τα πιέζουμε στην επιφάνειά τους για να σταθεροποιηθούν. Τα τοποθετούμε σε ρηχό ταψί, και ψήνουμε για 2-3 λεπτά, όσο δηλαδή χρειάζεται για να ροδίσουν. Μόλις τα βγάλουμε από το φούρνο, τα αλείφουμε με λίγο λιωμένο βούτυρο (προαιρετικό). Σερβίρουμε ζεστά ή κρύα.

Γλυκό Kheer (Ινδικό ρυζόγαλο)

Υλικά για 4 άτομα

1 λίτρο γάλα (οι Ινδοί χρησιμοποιούν κυρίως εβαπορέ γάλα, οπότε κι εγώ χρησιμοποίησα από αυτό)

3 γεμάτες κουταλιές της σούπας ρύζι, όπως μπασμάτι, τζάσμιν, νυχάκι, ή γλασσέ
3 γεμάτες κουταλιές της σούπας ζάχαρη

1 κουταλιά της σούπας άψητα/ανάλατα φυστίκια Αιγίνης, κοπανισμένα

5 σπόρους κάρδαμου, ελαφρώς τσακισμένους

για τη διακόσμηση

4-5 κουταλιές άψητα/ανάλατα φυστίκια Αιγίνης, κοπανισμένα 

Εκτέλεση

Σε ένα βαθύ τηγάνι, βάζουμε να βράσει το γάλα, μαζί με τους σπόρους του κάρδαμου, τη ζάχαρη, το ρύζι και την κουταλιά κοπανισμένα φυστίκια Αιγίνης. 

Μόλις αρχίσει να βράζει το μείγμα, χαμηλώνουμε την θερμοκρασία στο 1 ή στο 2, και αφήνουμε να σιγοβράζει, μέχρι να έχει μειωθεί το ύψος του γάλακτος μέσα στο τηγάνι, κατά το ήμισυ, χωρίς να ξεχνάμε να το ανακατεύουμε κάθε τόσο, για να μην μας κολλήσει το ρύζι στον πάτο του τηγανιού. 

Όταν θα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο το γλυκό μας, το κατεβάζουμε από το μάτι της κουζίνας, αφαιρούμε τους σπόρους του κάρδαμου και αδειάζουμε το μείγμα σε ένα βαθύ μπωλ. 

Το σκεπάζουμε με διαφανή μεμβράνη και το αφήνουμε να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου, πριν το βάλουμε στο ψυγείο μας, όπου πρέπει να μείνει περίπου 4 ώρες. 

Για να το σερβίρουμε, το μοιράζουμε σε 4 κουπάκια, και το διακοσμούμε με χοντροκοπανισμένα ανάλατα φυστίκια Αιγίνης, (υπολογίστε περίπου μια κουταλιά της σούπας για κάθε κουπάκι)

Εμάς μας άρεσαν, και τα πιτάκια Νάαν, και το γλυκό Κιρ, και θα τα ξαναφτιάξουμε με την πρώτη ευκαιρία! Καλή επιτυχία και σε σας, και χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!

Read More

Πεταλούδες της Ελλάδας

Λοιπόν έχουν περάσει αρκετές μέρες από την τελευταία ανάρτηση, οπότε είναι ο καιρός του να αλλάξω το ποστ (σίγουρα το Ελληνικό παραδοσιακό Πάσχα είναι πολύ ενδιαφέρον, αλλά νισάφι πια με τα κοκορέτσια...Και η συνταγή του Χαϊμέ θα αργήσει, εντωμεταξύ θα έρθει διπλή/εύκολη Ινδική συνταγή, στο επόμενο ποστ -ήδη τώρα που ποστάρω τις φωτό, την ετοιμάζω για να την παρουσιάσω...)

Όπως ίσως δεν ξέρετε, στην Ελλάδα έχουν καταμετρηθεί 3.351 είδη λεπιδόπτερων, ορισμένα υποείδη μάλιστα, συναντούνται αποκλειστικά και μόνον στη χώρα μας...Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές ιστοσελίδες που περιλαμβάνουν επιστημονικές και φωτογραφικές καταγραφές των ειδών, και μακράν η καλύτερη, είναι η ιστοσελίδα της ομάδας των Ελληνικών πεταλούδων και νυχτοπεταλούδων, ή αλλιώς όπως λέγεται, The Greek butterflies and moths team, την οποία χρησιμοποιώ κι εγώ...

Σε ένα υγιές περιβάλλον, οι πεταλούδες και νυχτοπεταλούδες αποτελούν ένα κοινό και πολύ όμορφο θέαμα...Δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της εξοχής, ακόμα και μέσα στο κέντρο της πόλης, μπορεί να δει κάποιος πεταλούδες, ορισμένα είδη είναι πιο φιλικά στο αστικό περιβάλλον, όπως πχ το είδος Vanessa atalanta, οι άσπρες πεταλούδες Pieris, και οι καφέ/κεραμιδί Polygonia egea...

Αυτές οι τελευταίες, οι Polygonia egea, αποτελούν πολύ κοινό είδος στην περιοχή του Βόλου, υποθέτω όμως και αλλού στην Ελλάδα...

Φυσικά, στους λουλουδότοπους, όπως πχ στην εξοχή και στις ακτές, αλλά και στους λόφους γύρω από τον Βόλο που βρίσκονται κάτω απο ειδικό καθεστώς λόγω αρχαιολογικών ευρημάτων, όπως πχ η Γορίτσα και η Επισκοπή, οι πεταλούδες κάνουν γιορτή, την άνοιξη, οπότε και η φύση είναι ολάνθιστη: οι παρακάτω φωτό τραβήχτηκαν σε διάφορα σημεία της Γορίτσας, αλλά το σημείο με τα περισσότερα είδη που είδα εγώ, ήταν το πλάτωμα της αρχαίας αγοράς, στο μονοπάτι που οδηγεί στην κορυφή, με τις 3 από τις 4 αρχαίες λαξευμένες δεξαμενές νερού και της εκκλησίας της Ζωοδόχου Πηγής, στα θεμέλια της οποίας έχει ενσωματωθεί η 4η αρχαία δεξαμενή, της ανώνυμης -μέχρις στιγμής- αρχαίας πόλης που ήταν χτισμένη με το Ιπποδάμειο σύστημα, πάνω στον ασβεστολιθικό λόφο...

Εκεί, δεκάδες πεταλούδες, πετούσαν τριγύρω, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα να τις φωτογραφίσω όλες από κοντινή απόσταση, ενώ άλλες απογειώνονταν αμέσως μόλις τις πλησίαζα...Αλλά βεβαίως η δουλειά τους δεν ήταν να μου ποζάρουν, κι εγώ φυσικά αν ήθελα /ή αν μπορούσα να διαθέσω τον χρόνο που χρειάζεται για να τραβήξω καλές κοντινές φωτό, θα έπρεπε να είμαι κατάλληλα προετοιμασμένη, όπως πχ, να έχω καλύτερη και μεγαλύτερη φωτογραφική μηχανή, με τηλεφακούς και τρίποδα (που δεν έχω).
Η πεταλούδα των δύο παραπάνω φωτό, όταν πετούσε, έμοιαζε με πορτοκαλιά φλόγα που μεταπηδούσε από λουλούδι σε λουλούδι, με μεγάλη ταχύτητα...Τελικά, την πέτυχα με διπλωμένα τα φτερά- δεν ήθελα να τη διώξω από το φυτό που είχε καθήσει, επειδή εντωμεταξύ ψιλόβρεχε και εκεί ήταν σχετικά ασφαλής από την βροχή, οπότε αρκέστηκα στην εξωτερική πλευρά των πορτοκαλιών της φτερών- κάτι είναι κι αυτο! 

Θα μου πείτε, σε τί μπορεί να χρησιμεύσει αυτή η γνώση: Προφανώς σε τίποτα...Είναι απλώς μια ωραία ενασχόληση για εκείνους που ενδιαφέρονται, και θα ήθελαν να μάθουν στα παιδιά τους την αξία της βιοποικιλότητας...Θυμάμαι οτι ήρθα σε ρήξη μια φορά με την συντάκτρια ενός πόστ, σχετικό με ένα συγκεκριμένο είδος πεταλούδας, που στα χαλαρά δημοτικά σχολεία κάποιας χώρας του εξωτερικού (δεν αναφερόταν σε ποια χώρα, υπολογίζω όμως οτι επρόκειτο για τις ΗΠΑ), την χρησιμοποιούν στα εργαστήριά τους, για να δείξουν στα παιδιά τον κύκλο της ζωής της... Ενδιαφέρον μάθημα τα έντομα (κατά τη γνώμη μου), αλλά εντελώς άχρηστο, για το δύσκολο Ελληνικό σύστημα παιδείας... 

Έτσι λοιπόν, εκ των πραγμάτων, τα λεπιδόπτερα και τα λοιπά έντομα και κάθε λογής ζουζούνια, ενδιαφέρουν ελάχιστους ανθρώπους, μάλλον ακριβώς αυτούς τους ίδιους που λόγω των ειδικών γνώσεών τους και των διαφορετικών ενδιαφερόντων τους, είχαν περιθωριοποιηθεί κάποτε στο σχολείο και αντιμετωπίζονταν από τους υπόλοιπους ως "περίεργα όντα", μιας και ως γνωστόν, οι συμπεριφορές των παιδιών διαμορφώνονται  κυρίως κατά τα τελευταία χρόνια του δημοτικού, και τα πρώτα του γυμνασίου. 

Ο Ίωνας μου έλεγε τις προάλλες, πόσο μεγάλη εντύπωση του έκανε ένα αγόρι της 4ης τάξης του δημοτικού, που ήξερε όλα τα αρπακτικά πουλιά της Ελλάδας, και του είπε υπερήφανο, οτι θέλει να γίνει περιβαλλοντολόγος... Μακάρι να το αφήσουν το παιδί, να ακολουθήσει το παιδικό του όνειρο!

(Στις παρακάτω φωτό, ένας Μαχάωνας)

Για παράδειγμα, ελάχιστοι ξέρουν οτι πολλά από τα επιστημονικά ονόματα των πεταλούδων πχ του γένους Papilionidae, έχουν αντληθεί από την αρχαία Ελληνική μυθολογία και τον Ομηρικό κύκλο: Ο Μαχάωνας και ο Ποδαλείριος είναι 2 πεταλούδες με αρκετές ομοιότητες, πολύ κοινές στην Ελλάδα, που ζουν 6-8 μέρες (λόγω του μεγάλου μεγέθους τους γίνονται θήραμα πολλών πουλιών), και που παραδοσιακά, το κοινό Ελληνικό τους όνομα, είναι "οι Γιατροί"... 

Φέτος λοιπόν, είδα μόνον ένα ζευγάρι Μαχάωνες, αλλά εντόπισα άπειρους Ποδαλείριους, ακόμα και μέσα στο κέντρο της πόλης, στις 2 φωτό που ακολουθούν, μια πεταλούδα του είδους, τρέφεται πάνω σε μια πασχαλιά στην γειτονιά μου...

Και οι νυχτοπεταλούδες όμως, δεν πάνε πίσω, από ποικιλία και ομορφιά, και μάλιστα αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των λεπιδόπτερων της χώρας! Τα βράδια που ανάβουμε το φως της βεράντας, μαζεύονται πολλές, οι περισσότερες από αυτές είναι σε κίτρινες και μπεζ αποχρώσεις, με λεπτεπίλεπτα σχέδια στα φτερά τους, χωρίς όμως να ξεχνάμε οτι ανάμεσα στα είδη των νυχτοπεταλούδων που συναντούμε στην Ελλάδα, περιλαμβάνεται και η γιγαντιαία Saturnia pyri, ένα κουκούλι της οποίας, εντόπισα μέσα στο Παυσίλυπο, στο κέντρο της Καρδίτσας ...
Στις παρακάτω φωτό (εκτός από το κουκούλι της Σατούρνιας), μπορείτε να δείτε μια νυχτοπεταλούδα Idea και μία του είδους Scopula, που είναι πολύ κοινές στην Ελλάδα...Μπορεί να μοιάζουν ίδιες αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετικές...

Συνάντησα πολλές περισσότερες πεταλούδες και νυχτοπεταλούδες μέσα στους 3.5 μήνες που είμαστε πίσω στην Ελλάδα, αλλά η ανάρτηση θα βγει εκτός ελέγχου, αν συνεχίσω να ποστάρω φωτό... Το επόμενο ποστ, όπως υποσχέθηκα,  θα είναι μαγειρικό...

Καλό Σ/Κ να έχετε, φιλιά!

Read More

Πάσχα 2013

Ήταν ένα παράξενο και ιδιαιτέρως κουραστικό Πάσχα...Ήταν όμως πολύ ωραίο, παρ' όλα αυτά, και φυσικά Ελληνικό, χωρίς όμως ακρότητες...Τα 2/3 της οικογένειας συναντήθηκαν για πρώτη φορά μετά από 4 χρόνια, εμείς από τη ΝΖ και ο αδελφός μου με την οικογένειά του από την Θεσσαλονίκη, οπότε μαζευτήκαμε 10 άτομα, για την Ανάσταση και τη μέρα του Πάσχα...

Η Μ.Εβδομάδα λοιπόν, ξεκίνησε με τρεξίματα στους γιατρούς... Μεγάλη Δευτέρα τρέχαμε με την μια  μου κόρη για επισκέψεις σε γιατρούς και εξετάσεις, την Μ.Τρίτη, έτρεχα μόνη μου για τα αποτελέσματα (τα οποία βγήκαν πολύ καλά). Από την χαρά της η μικρή, έπεισε την άλλη να παρακινήσουνε τον πατέρα τους να πάνε στον Αη Γιάννη για μπάνιο, κι εμένα με πήρανε από το κέντρο με το αμάξι (ίσα -ίσα που θυμηθήκανε  να βάλουν στην τσάντα τους το καπέλο μου και το αντηλιακό. Στον Αη Γιάννη ήταν τέλεια και οι υπόλοιποι μπήκαν στη θάλασσα,  ενώ εγώ κάθησα για καφέ στο "Άνεσις" του φίλου μου του Μίλτου, και τα είπαμε και λιγάκι, γυρίσαμε το απόγευμα στο Βόλο, επειδή οι μικρές θέλανε να αγοράσουνε λαμπάδες (εγώ κι ο Ίωνας, ράκη...)

Την Μ.Τετάρτη, έφτιαχνα όλο το πρωί γαρδούμπες για μια φίλη (έχω μάστερ σε κοκορέτσια/γαρδούμπες και σιναφή), το απόγευμα είχαμε ορθοδοντικές εργασίες με την άλλη μου κόρη, μετά ήθελε να κατεβούμε οικογενειακώς στην αγορά, μόνον που τελειώσαμε αργά, σχεδόν πάνω στο κλείσιμο των καταστημάτων και δεν προλάβαμε και πολλά.  Συναντήσαμε όμως πολλούς φίλους, και τα ψιλο-είπαμε με αρκετούς, και υποσχεθήκαμε να βρεθούμε για καφέδες και τσίπουρα στην παραλία, -κάποια στιγμή στο μέλλον-, τελικά καθήσαμε στα "Ξύδια" με την Λιάνα και τον Μιχάλη, αλλά γυρίσαμε στο σπίτι άρον-άρον επειδή τα μικρά σπάσανε μια λάμπα και έπεσε ο διακόπτης του ρεύματος (πιο ράκος μετά η Αρτάνις η καημένη)...
Την Μ.Πέμπτη πήγαμε στην Μητρόπολη Καρδίτσας να δούμε συγγενείς του Ίωνα, και το απόγευμα κατεβήκαμε στην πόλη επειδή οι μικρές είχαν κανονίσει να βρούνε μία φίλη τους (μα σε όλη την Ελλάδα έχουν φίλους αυτά τα παιδιά!), και εμείς πήγαμε για καφέ στην καφετέρια του Παυσίλυπου στο κέντρο της Καρδίτσας, και τα παγώνια κάνανε σουλάτσο μέσα στο πάρκο (έβγαλα άπειρες φωτό!).
Φυσικά γυρίσαμε βράδυ, και έβαλα να βάψω κόκκινα αυγά μέσα στη μαύρη νύχτα (καλούτσικα βγήκανε -οφείλω να ομολογήσω-, εννοείται όμως οτι μετά έπεσα ξερή...)

Η Μ.Παρασκευή στον Βόλο, απαιτεί επίσκεψη στην Λαϊκή αγορά, επιτάφιο και τσιπουράδικο! Αλλά καθώς γίνεται παντού "πατείς με, πατώ σε", αποφασίσαμε να το αποφύγουμε (το τσιπουράδικο). Τελικά κατεβήκαμε στην παραλία για την περιφορά του επιταφίου, οπου μπροστά την Τράπεζα της Ελλάδος συγκεντρώνονται οι επιτάφιοι από τις κεντρικές εκκλησίες της πόλης (αν και ειλικρινά, προτιμώ την περιφορά της Αγίας Τριάδας στο Νοσοκομείο: Το μικρό επιτάφιο τον παίρνουν στο ώμο οι γιατροί, οι νοσηλευτές και οι συγγενείς ασθενών, τον περνάνε μέσα από το Νοσοκομείο και τον επιστρέφουν στην εκκλησία, χωρίς παράτες, φιλαρμονικές και χρυσοποίκιλτα άμφια...Λιτά και κατανυκτικά, για αυτούς που υποφέρουν -και πιστεύουν)

Το Μ.Σάββατο φυσικά, είναι η μέρα των τελευταίων αγορών, και του κοκορετσιού: Αυτό το αναλαμβάνω εγώ αποκλειστικά...Άλλα άτομα που το έχω συζητήσει, σιχαίνονται την ιδέα, ο αδελφός μου πχ, με αποκαλεί butcher και εκδοροσφαγέα, τελικά όμως, πέρα από την πλάκα, μετά από μια-δυο φορές, το συνηθίζεις και δεν αηδιάζεις πια, έτσι λοιπόν έμαθα κι εγώ...Μια ιδέα είναι όλα...

Φυσικά για Ανάσταση κατεβήκαμε στον Αγ.Κωνσταντίνο, η φωτό είναι λίγο φλού και την έβγαλα την ώρα που φεύγαμε, αλλά κάτι είναι κι αυτό!

Και σήμερα βέβαια, του δώσαμε να καταλάβει: Κάναμε την αυλή του πατρικού μου ολίγον χάλια, δούλεψε η αθάνατη Ελληνική πατέντα με την σούβλα, αλλά τελικά όλα πήγαν τέλεια...Το αστείο είναι οτι τα υλικά του κοκορετσιού μας βγήκαν πολλά και τελικά φτιάξαμε 2 αντί για ένα, και παρόλο που αργήσαμε σχετικά να ανάψουμε την φωτιά και να χωνέψουν τα κάρβουνα (επειδή την "ανέλαβαν" οι άντρες την δουλειά αυτή -αναρωτιέμαι γιατί "πρέπει" σώνει και καλά να την ετοιμάζουν οι άνδρες τη θράκα) και μετά τους πρώτους μεζέδες από το κοκορέτσι, στρώσαμε τραπέζι και το γλεντήσαμε, και σαν εμάς, και όλη η πόλη (και ελπίζω και όλη η Ελλάδα)!

Μία μπύρα "Βεργίνα", την ξέρετε; Εγώ σήμερα την έμαθα, αν και γενικώς δεν πίνω (μπύρες και λοιπά αλκοολούχα)...Καλή ήταν πάντως...Τελικά πόσες Ελληνικές μπύρες κυκλοφορούν στην αγορά; 4; 5;
Πόσες είπατε; 18;;;;;; (δείτε εδώ- λινκ)

Και για να μην ξεχάσω, είχαμε και γενεθλιάκια στην οικογένεια: Η μία μικρή του αδελφού μου, μπήκε στα 4! Να σε χαιρόμαστε Κωσταντίνα μου! Χιλιόχρονη!

Και μερικά ανθισμένα ναστούρτια, από τον κήπο της μητέρας μου: Το είδος τρώγεται, και ειδικά τα νεαρά μπουμπούκια...Έχουν ωραία πιπεράτη δροσερή γεύση! Τα ανοιχτά λουλούδια μπαίνουν και ως διακόσμηση σε πράσινες σαλάτες, διακόσμηση που τρώγεται, φυσικά!

Χρόνια σας πολλά λοιπόν, και του χρόνου! 

Στο επόμενο, δεν ξέρω τί θα ανεβάσω, μπορεί όμως να έχω συνταγή: Είναι καιρός να φτιάξω τις Μεξικάνικές συνταγές που μου έδωσε ο Χαιμέ, ο γείτονας που είχα στο Ουέλλιγκτον, και που γύρισε κι αυτός στην πατρίδα του...Και οι καυτερές πιπεριές, μπαίνουν στην εποχή τους...

Φιλιάαααααααααααααααααααααααααααα...

Read More