Monday, February 21, 2011

Από την Tauranga στο Napier

8:37 AM , ,

22 Φεβρουαρίου 2011
ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Στις 12.51 το μεσημέρι, έγινε μια σεισμική δόνηση 6.3 ρίχτερ, που ισοπέδωσε το κέντρο της πόλης...ΟΙ καταστροφές είναι τεράστιες, οι απώλειες ζωών έχουν φτάσει τις 65, και υπάρχουν πολλοί εγκλωβισμένοι στα ερείπια...Εμείς είμαστε καλά, μόλις ήρθε το ρεύμα και μπορέσαμε να συνδεθούμε στο νετ...Στο επόμενο πιθανόν να έχω ειδική ανάρτηση για το νέο σεισμό...
Την φωτό την τράβηξα η ίδια, σήμερα το μεσημέρι: Είναι η Καθολική εκκλησία στην οδό Barbadoes, που στην κυριολεξία διαλύθηκε...
(Ακολουθεί το κανονικό ποστ)
Φεύγοντας από την Tauranga, είχαμε αποφασίσει να μην κάνουμε πολλές στάσεις, επειδή θέλαμε να φτάσουμε νωρίς στο Napier...Είχαμε σκοπό να διασχίσουμε το βόρειο νησί από τη εθνική οδό 38, που οδηγεί στην Wairoa, μέσω του Εθνικού πάρκου Urewera...Έτσι λοιπόν, σταματήσαμε μόνον για λίγο, στην ακτή Ρikowai-Μatata...Η παραλία φαινόταν κάτασπρη, μιας και αποτελούνταν κυρίως από χαλαζιτική άμμο και θραύσματα κοχυλιών, ενώ είχε αρκετό -βουβό- κύμμα...

Στον δρόμο για την Γαλάτεια (Galatea), στο σταυροδρόμι ανάμεσα στην Εθνική οδό 30 που οδηγεί στη Ροτορούα και την Ταούπο, και την εθνική που περνάει μέσα από το Urewera...Τελικά -δυστυχώς- αποδείχτηκε οτι η συγκεκριμένη Εθνική οδός 38, ήταν ...χωματόδρομος (χαλίκι), και αναγκαστικά, πήραμε την άλλη, που περνούσε μέσα από το ιδιωτικό δάσος Kaingaroa, μια βαρετή διαδρομή που είχαμε κάνει και πέρυσι, ανάμεσα από αποψιλωμένες πλαγιές και σκοτεινούς "τοίχους" πεύκων, και ως εκ τούτου δεν θα ποστάρω φωτό από το συγκεκριμένο μέρος, αλλά μόνον από τη διαδρομή προς το Murupara...Την επόμενη φορά πάντως που θα κάνουμε το ταξίδι, θα το ρισκάρουμε οπωσδήποτε...

Φτάσαμε αργά το μεσημέρι στο Napier, και αφού βρήκαμε ξενοδοχείο, κατεβήκαμε στο κέντρο για να κάνουμε βόλτα και να πιούμε καφεδάκι...Την επόμενη μέρα θα φεύγαμε για Wellinghton, για να διανυκτερεύσουμε και να ταξιδέψουμε την μεθεπόμενη, για το Πίκτον... Στις φωτό, το συντριβάνι και το μουσικό γλυπτό στο πάρκο Clive, η αψίδα του παραλιακού πάρκου, το περιστύλιο και το παλιό δημαρχείο που πλέον λειτουργεί το μπαρ Lone Star...

Το δειλινό, αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας, αφού πρώτα θα σταματούσαμε να βγάλουμε μερικές φωτό, κοντά στην λιμνοθάλασσα και το λιμάνι του Aruhiri, όπου βρίσκονται συγκεντρωμένα όλα τα μεγάλα ξενοδοχεία και η μαρίνα των ιστιοπλοϊκών...Όλη αυτή η περιοχή αναδύθηκε από τη θάλασσα, μετά το σεισμό του 1931, μεγέθους 7.8 ρίχτερ και διάρκειας 2.5 λεπτών... Η πόλη ισοπεδώθηκε και πήρε φωτιά, όμως αναστήθηκε μέσα από τις στάχτες της, όταν άρχισε η ανοικοδόμησή της: Τα περισσότερα κτίρια του κέντρου, χτίστηκαν με τον ρυθμό Art Deco, και πλέον η πόλη έχει ανακηρυχτεί τόπος παγκόσμιας κληρονομιάς, από την Unesco...

Την επόμενη, ξεκινήσαμε νωρίς για το Γουέλινγκτον, και ενώ ελπίζαμε να πιούμε καφέ στο Ρaper Mulberry cafe που είχαμε σταματήσει και πέρυσι και μας άρεσε πολύ, δυστυχώς το βρήκαμε κλειστό, λόγω των καλοκαιρινών διακοπών... Συνεχίσαμε προς το νότο, και σταματήσαμε στο χωριό Dannevirke, που ιδρύθηκε τον Οκτώβρη του 1872, από Δανούς, Νορβηγούς και Σουηδούς μετανάστες...
(άσχετο: Γνώρισα εδώ έναν ΝΖηλανδό που όπως μου είπε, η καταγωγή του είναι Norse...Εν ολίγοις μου είπε, πώς οι Βίκινγκ, όργωσαν θάλασσες και στεριές, έφτασαν στην Κίνα, πήγαν στην Αμερική -που δεν τους άρεσε- και βοήθησαν τους Αρχαίους Έλληνες, το 1200 πΧ, να διασφαλίσουνε τον πολιτισμό τους...Κάπου εκεί, άρχισα να σκέφτομαι πως κάτι δεν πάει καλά με τον άνθρωπο, και τον ρώτησα τί εννοούσε λέγοντας οτι βοήθησαν τους Αρχαίους, για να πάρω την απάντηση οτι μας βοήθησαν ενάντια στους ...Τούρκους, το 1200 πΧ... Βασικά προσπάθησα να του πω, οτι ειδικά Τούρκοι, δεν υπήρχαν το 1200, και πως οι Norsemen, είχαν φτάσει στην ακμή τους μόλις τον 8-12 αιώνα μΧ, οπότε και δια της ατόπου απαγωγής, κατάλαβα πώς μιλούσε για το 1200 μΧ και όχι πΧ, και πώς πιθανώς αναφερόταν στους Βαράγγους του Βυζαντίου...Τρικυμία εν κρανίω δλδ, συμπέρασμα πάντως βγήκε :)
Μια γέφυρα κάπου ανάμεσα στην Eketahuna και το Mt Bruce, αφιερωμένη στους νεκρούς στρατιώτες που πολέμησαν στον Α' Παγκόσμιο πόλεμο...

Στο λιμάνι του Γουέλινγκτον όπου με το που φτάσαμε, πήγαμε για να βγάλουμε εισιτήρια για το ταξίδι...Τελικά βρήκαμε εισιτήρια για το επόμενο πρωί, με το Kaitangi, και όπως μας είπανε από το γραφείο του interislander, ανέμεναν "moderate conditions"...Τελικά το τί "conditions" (=συνθήκες) συναντήσαμε, θα το δείτε σε επόμενο ποστ :)
Καλημέρα σε όλους, καλή βδομάδα να έχουμε...