Βόλτα στην πόλη

Στο τέλος κάθε τριμήνου, τα σχολεία της ΝΖ έχουν δύο βδομάδες διακοπές...Με τα παιδιά στο σπίτι, συνήθως κάνουμε σύντομα ταξιδάκια σε διαφορετικές περιοχές του Νοτίου νησιού, κάθε φορά, όμως λόγω των ευμετάβολων καιρικών συνθηκών των τελευταίων ημερών, προτιμήσαμε την 1η βδομάδα των διακοπών, να μην πάμε πουθενά, αλλά να περιμένουμε τις νεώτερες προβλέψεις για τον καιρό, και να κανονίσουμε αν θα φύγουμε για λίγες μέρες μέσα στην επόμενη βδομάδα...Τις λιγοστές μέρες που είχε ήλιο, προτιμήσαμε να πάμε σε παραλιακά μέρη κοντά στην πόλη, για καφέ και βόλτα, ενώ χθες περιδιαβήκαμε την πόλη, για ψώνια, βόλτες και φωτό, ...δυστυχώς με συννεφιά:(

Φ1: Η πλατεία και το σκάκι, του άρτι συντηρημένου και ενισχυμένου καθεδρικού, που προς το παρόν φαίνεται πως βγήκε αλώβητος από τον σεισμό και τους μετασεισμούς, που σε μια περίπτωση (που την έζησα όντας στη δουλειά), είχε επίκεντρο μόλις 300 μέτρα μακριά: γωνία Manchester & Gloucester, βάθος 5 χιλιόμετρα, δλδ πρακτικά, από κάτω ακριβώς...

(Έχω ακούσει για επίκεντρα σεισμών σε βουνά, θάλασσες, χωράφια, αλλά στο κέντρο της πόλης, πρώτη φορά...)

Φ2: Το κτήριο του παλιού επαρχιακού συμβουλίου, που υπέστη καθίζηση και αρκετές υλικές ζημιές, με την μεγάλη δόνηση...ΟΙ εργασίες για τη διάσωσή του έχουν ξεκινήσει...

Φ3: Τα τραμ συνεχίζουν κανονικά τα δρομολόγιά τους, εδώ στην γέφυρα της οδού Worcester, δίπλα στο κτήριο της προηγούμενης φωτό...

Φ4: Το νέο υπερσύγχρονο δημαρχιακό μέγαρο, εγκαινιάστηκε μια βδομάδα πριν το σεισμό...Μπορεί να είναι σχεδιασμένο με τρόπο ώστε να εξοικονομεί ενέργεια και να είναι μοντέρνο και φιλικό (;) στο περιβάλλον, αλλά εγώ το βρίσκω κακάσχημο...

Φ5:Το Arts Gallery, που τις πρώτες μέρες μετά το σεισμό χρησίμευσε σαν βάση των σωστικών συνεργείων και των επιστημονικών ομάδων που ήρθαν από όλη τη χώρα να μελετήσουν το φαινόμενο και να βοηθήσουν όπου υπήρχε ανάγκη...Τώρα, σχεδόν ένα μήνα μετά, ετοιμάζεται για τα εγκαίνια της έκθεσης του Αυστραλού γλύπτη...

Φ6-7: ...Ron Mueck!!! Δεν βλέπω την ώρα!!! Ξεκινάει από αυτό το Σάββατο, μέχρι στις 23 Ιανουαρίου 2011...Εννοείται οτι θα πάμε...Ίσως όχι την πρώτη βδομάδα, αλλά μέσα στον Οκτώβρη σίγουρα!!!

Προειδοποίηση: Αν επιτρέπονται οι φωτό μέσα στην έκθεση, θα γεμίσω το μπλογκ με γυμνούς "ανθρώπους", για βδομάδες....

Φ8: Οι 12 "τοπικοί ήρωες" , μπροστά στο κτήριο του Arts Center, πρώην κτήριο του πανεπιστημίου του Canterbury...Ανάμεσά τους η Elsie Locke (ΝΖηλανδή φεμινίστρια, εκδότρια και συγγραφέας), και ο Tipene O'Regan (ακτιβιστής των Μαορί και καθηγητής στο πανεπιστήμιο).

Φ9: Ο πύργος του ρολογιού, στο Arts Center, με τα υποστυλώματα αντιστήριξης, κι ενώ έχουν αρχίσει οι επισκευές...Η καφετέρια στο ισόγειο, λειτουργεί και πάλι κανονικά, αλλά δεν είναι ακόμα πολύ δημοφιλής...

Φ10: Ο βόρειος πύργος, με την ξύλινη ενίσχυση...ΟΙ ζημιές δεν ήταν πολλές, επειδή το κτήριο είχε ενισχυθεί, οι βλάβες που παρουσιάζει πρόκειται να επιδιορθωθούν πολύ σύντομα...

Φ11: Το επίσης συντηρημένο και ενισχυμένο κτήριο του Μουσείου...Ελάχιστες ζημιές και σ' αυτό...Βέβαια δεν γνωρίζουμε ακόμα τί συνέβη με τις διάφορες συλλογές του μουσείου, πχ την Αιγυπτιακή, την Κινεζική, Ιαπωνική, τα απολιθώματα και τα πετρώματα, που λογικά θα δεινοπάθησαν...

Φ12: Το συντριβάνι Peacock, στους Βοτανικούς...Φ13: Ο Avon, στους Βοτανικούς...Φ14-15: Οι ανθισμένοι νάρκισσοι, στους Βοτανικούς-φυσικά :)...Το λουλούδι της εποχής...

Φ16: Ο Avon και πάλι...Η εταιρεία ενοικίασης κανώ, καγιάκ και θαλασσίων ποδηλάτων, κάνει χρυσές δουλειές αυτές τις μέρες, όπως και οι γονδολιέρηδες...Αλλά τις περιπέτειές μας με μια τέτοια "γόνδολα" ίσως σας τις δείξω μια άλλη φορά...

Καλό βράδυ από ΝΖ, καλά να περνάτε...

Read More

Γράμμα στο μαργαριταράκι

Μαργαριταράκι μου,

σήμερα (τα ταχυδρομεία εδώ, δουλεύουν ΚΑΙ την Κυριακή), δέησα να σου στείλω το πακέτο που σου έλεγα τόσον καιρό ότι θα σου ετοίμαζα…Σου πήρα κάτι που πιστεύω πως θα είναι όμορφο πάνω σου, μόνον που δεν κατάφερα να βρω το ροζ που ήθελα να σου πάρω, επειδή όταν το αποφάσισα ήταν πλέον πολύ αργά και είχαν εξαντληθεί τα κομμάτια…Μαζί σου στέλνω και μερικές σειρές μαργαριτάρια, να τα κάνεις ό,τι θες, δένουν πολύ ωραία και με ασήμι σε κεντρικό μοτίβο, σχέδια με σύρμα, ή με απλή μεταξωτή κλωστή, οι κόμποι είναι πανεύκολοι να γίνουν, αν ήμουν Βόλο, θα μπορούσα να σου τους δείξω η ίδια, αλλά ...δεν, οπότε φτιάξε κάτι που να ΄χει την σφραγίδα σου και την αποκλειστικότητά σου…

Μαργαριταράκι μου, με στεναχώρησες όταν μου είπες ότι έκλαιγες ενώσο μιλούσαμε στο τσατ…Να μην κλαις, να είσαι χαρούμενη, να μην σκέφτεσαι λανθασμένες επιλογές, πληγές του παρελθόντος ή την μοναξιά που βιώνεις τα τελευταία χρόνια: είσαι πολύ μικρή για σε βαραίνουν τόσο πολύ, από τώρα…Σκέψου πόσα έχεις καταφέρει, έχεις φίλους που σ’ αγαπούν, μια δουλειά που σου αρέσει, τόσο ταλέντο και πείσμα που σε κάνουν σχεδόν μοναδική: ό,τι πιάνεις γίνεται χρυσός στα χεράκια σου, δεν χρειάζεται να σου τα αναφέρω, αφού τα ξέρεις και η ίδια…Όσο για τα λάθη, τις δυσκολίες, τον φόβο της μοναξιάς (-από τώρα;;;!!!;;;), αυτά είναι που σε έκαναν το Κασσουλινάκι που αγαπούμε, είσαι το παράδειγμα που αποδεικνύει ότι ο αγώνας για την ευτυχία είναι ένας πόλεμος που κερδίζεται μετά από πολλές μικρές μάχες, με τον εαυτό μας και το χρόνο…

Μπορεί να μην στο έχω πει ξανά: Όταν σε γνώρισα, ήσουν απλά ένα χαρούμενο κοριτσάκι που ήρθε να μάθει κόσμημα στη σχολή, ανάμεσα σε άλλα χαρούμενα κοριτσάκια και αγοράκια –ορισμένα από αυτά, εντελώς χαζοχαρούμενα- κι έτσι δεν πολυασχολήθηκα μαζί σου…Μέσα σε 3 μήνες, οι πρωτοετείς εκείνης της χρονιάς είχαν σκορπίσει στους 5 ανέμους, και μόνον εσύ έμεινες -από 6 άτομα-, να σεγάρεις μέταλο με το αριστερό χέρι, αφού το δεξί σου είχε γύψο, μετά από το ατύχημα στο σκί, -θυμάσαι; Και τότε ένιωσα πώς άξιζες ΠΟΛΛΑ, και το απέδειξες…

Μόνη σου μου είπες, πώς δεν είσαι φελλός, και πώς ζεις στην αφάνεια του βυθού, όμως εκεί είναι που βγαίνουν τα όμορφα μαργαριτάρια, στα σκοτεινά βάθη της θάλασσας…Και τα μαργαριτάρια δεν χρειάζονται κανέναν να τα αναγνωρίσει ως πολύτιμα, επειδή απλά, αυτή είναι η φύση τους…ΟΙ φελλοί επιπλέουν πάντα, και στη ζωή σου θα συναντήσεις πολλούς και πολλές, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, να σε ζυγίζουν με το βλέμμα και να σου απαριθμούν τα προσόντα τους, σε σχέση με τα δικά σου, κάνοντάς σε να αισθάνεσαι δέος μπροστά τους…Όμως είναι άνθρωποι που πρέπει να τους λυπάσαι: Δεν μπορούν να γευτούν ούτε την παραμικρή χαρά στη ζωή, επειδή πρώτα από όλα τους νοιάζει η γνώμη των τρίτων για αυτούς, και ζούνε με τον διαρκή τρόμο μήπως κάποιος ανακαλύψει πόσο τζούφιοι είναι στην πραγματικότητα…Προσπέρασέ τους και τράβα το δρόμο σου, δεν αξίζουν την προσοχή σου και πάνω απ’ όλα δεν χρειάζεσαι την αποδοχή τους…

Συγνώμη αν ακούγομαι σαν μαμά σου, μερικές φορές: Ήμουν ήδη μαμά όταν σε γνώρισα, και δύσκολα μπορώ να αλλάξω ρόλο, δεν μπορώ να γίνω απλή φίλη, ειδικά όταν πρόκειται για ένα τόσο βασανισμένο παιδί, σαν εσένα…

Τον πατέρα σου, δεν τον ήξερα καλά…Τον έβλεπα μόνον, όταν ερχόταν να σε πάρει η να σε φέρει στη σχολή, και τον θυμάμαι, χαμογελαστό και διακριτικό, ήταν πολύ νέος όταν πέθανε, και ξέρω ότι ήταν καλός άνθρωπος, με ηρωικό πνεύμα, που μεγάλωσε ολομόναχος, δύο καλά παιδιά…Μετά το χαμό του, τα έβγαλες πέρα μόνη σου, για σένα και την αδελφή σου, ωρίμασες απότομα και ξεπέρασες την τραγωδία αυτή, με μεγάλο προσωπικό κόστος –και πολλή μοναξιά…Λυπάμαι που δεν σου στάθηκα περισσότερο, εκείνη την περίοδο…Αν υπάρχουν 2 πράγματα για τα οποία μετανιώνω, το ένα είναι αυτό…

Η ζωή, είναι ένα ταξίδι και ο μπαμπάς σου το ήξερε αυτό, και μέσα από εκείνον το έμαθες κι εσύ…Πρέπει να ζήσεις τη ζωή σου στο 100%, χωρίς φόβο, και να κάνεις πολλά σχέδια για το μέλλον…Η ζωή δεν έχει κανόνες, κάποιες φορές θα αναγκαστείς να αφήσεις τα γεγονότα να σε πάνε, κι άλλοτε πάλι, να προχωράς με μικρά προσεκτικά βήματα, κρατώντας δυνάμεις, όμως θα ξέρεις ότι αυτή είναι η δική σου ζωή και υπέυθυνη γι αυτήν είσαι μόνον εσύ, αλλά πρέπει να δίνεις κάποιες φορές, ελαφρυντικά στον εαυτό σου για τις επιλογές σου και το κυριότερο, να μην έχεις τύψεις για την κατάληξη αυτών των επιλογών…Στη ζωή μας υπάρχει το τυχαίο και το αναπόφευκτο, και πρέπει να δεχόμαστε ότι ως υγιή άτομα, είμαστε ενθουσιώδη, παρορμητικά, ονειροπόλα και παθιασμένα…Και τα λάθη είναι επίσης φυσιολογικά… Και ανθρώπινα…

Θέλω να είσαι χαρούμενη και αισιόδοξη…Θέλω να κοιτάς με θάρρος και σιγουριά το μέλλον, να χαίρεσαι την κάθε μέρα και να αφήσεις κατά μέρος τους φόβους…Ποτέ δεν είναι αργά για τίποτα, ειδικά για ένα τόσο νέο και καλό κορίτσι σαν εσένα…Θέλω να μαθαίνω τα νέα σου για να ξέρω ότι είσαι καλά, κι αν καμιά φορά στραβοξυλιάζω μέσω τσατ, να με συγχωρείς…Δεν θυμώνω μαζί σου ποτέ, και τίποτα δεν με «χαλάει», και είμαι πολύ περήφανη για ό,τι κάνεις και έχεις καταφέρει, και πιστεύω ότι έχεις να δώσεις πολλά, αρκεί να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο…

Μας έχεις λείψει πολύ, ειδικά στις μικρές…Εμένα μου έλειψαν τα Κυριακάτικα τραπέζια με παστίτσιο και γλυκόξινο χοιρινό και οι ζεστές σοκολάτες με πολλή κουβέντα τα απογεύματα στη Ζώγια…Μου έλειψαν οι επισκέψεις/εισβολές στο μαγαζί, και τα βραδάκια με τις μικρές να δοκιμάζουν τα ρούχα σου και τα ψηλοτάκουνά σου, να βάφεστε, να φτιάχνετε τα μαλλιά σας και να φωτογραφίζεστε σαν μοντέλα των περιοδικών…Τα κορίτσια ήταν που με βάλανε στο τριπάκι να σου αγοράσουμε κάτι όμορφο που να μπορείς να το φοράς, εγώ θα σου έστελνα πετρούλες για να τις φτιάξεις κοσμήματα, μαζί με κανένα μακροσκελές γράμμα, σαν κι αυτό που διαβάζεις τώρα…Όλο κήρυγμα, κήρυγμα, κήρυγμα...

Θα σε ειδοποιήσω όταν φτάσει το πακέτο σου στα χέρια μας, θυμήσου να μας ενημερώσεις κι εσύ, όταν παραλάβεις το δικό μας…Το ποστ είναι ανοιχτό στα σχόλια, αλλά δεν θα τα δημοσιεύσω πριν μου δώσεις την άδεια, το γράμμα αυτό είναι για σένα…Πίστεψέ με, αν μπορούσα να σου στείλω όλες αυτές τις όμορφες μουσικές και τις εικόνες μέσα στο γράμμα μου, θα τις έβαζα, να ανοίξεις το φάκελο και να τις ακούσεις, μαζί με τη φωνή μου...Δυστυχώς όμως δεν γίνεται με το απλό ταχυδρομείο...Γι αυτό και επιστράτευσα το μπλογκ...

Να περνάς καλά και να προσέχεις

Σε αγαπάμε

Έχεις πολλά φιλιά από όλους μας :)

Read More

Ινδικό Κάρυ λαχανικών

Tο βιντεάκι αυτό είναι βραβευμένο για την ευρηματικότητά του και σίγουρα πρόκειται για ένα από τα καλύτερα τουριστικά διαφημιστικά που κυκλοφορούν στο νετ...

Όπως ίσως θα ξέρετε, η ΝΖ δεν έχει δική της κουζίνα…ΟΙ ελάχιστες αποκλειστικά ΝΖηλανδικές συνταγές, αφορούν γλυκά, ενώ το πιο αντιπροσωπευτικό φαγητο, είναι το ψητό κρέας…Οι λιγοστές Μαορί συνταγές περιορίζονται σε τελετουργικά γεύματα μεγάλων οικογενειακών συγκεντρώσεων και γι΄αυτό το λόγο δεν είναι γνωστές παραέξω, (αν και κατάφερα να βρω τα εξωτικά υλικά που χρειάζονται, ώστε να παρουσιάσω και μια δική τους)…

Οι μετανάστες που έφτασαν στα νησιά προερχόμενοι από κάθε γωνιά της γης, έφεραν μαζί τους τις παραδόσεις τους και μεταμόρφωσαν την στερεοτυπική κουζίνα της ΝΖ σε μια πανδαισία συνταγών, χρωμάτων και γεύσεων…Από την ώρα λοιπόν που φτάσαμε εδώ, δοκιμάσαμε παράλληλα με τις δικές μας αξιόπιστες και παραδοσιακές συνταγές, και φαγητά από την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ταϊλάνδη και την Ινδία…Πολλά από αυτά τα φαγητά τα φτιάξαμε και στο σπίτι και είναι ευκαιρία να παρουσιάσω μια παραδοσιακή Ινδική συνταγή, όπως την έφτιαξα για πρώτη φορά για μας…

Ινδικό Κάρυ λαχανικών

Υλικά για 6 άτομα
400 γρ βρασμένα και στραγγισμένα ρεβύθια
1 μέτριο πράσο
2 λιωμένες σκελίδες σκόρδο
1 μεγάλη κουμάρα (=γλυκοπατάτα των Μαορί, αλλά κάνει και η κανονική πατάτα)
1 μεγάλο καρότο
375 γρ λαχανάκια Βρυξελλών
150 γρ φύλλα σπανακιού
400 ml κρέμα καρύδας (ή γάλα καρύδας, ό,τι βρείτε)
400 γρ αποφλοιωμένα τοματάκια (κονσέρβα)
2 κουταλάκια σπόρους μουστάρδας
2 κουταλάκια σκόνη κύμινο
2 κουταλάκια σκόνη κουρκουμά (turmeric)
2 κουταλάκια σκόνη garam masala (Ινδικό μέιγμα μπαχαρικών)
Μισή κούπα φρέσκο κόλιανδρο (αν δεν έχετε, βάζετε μια πρέζα σκόνη αποξηραμένου κόλιανδρου)
(εγώ έβαλα και 2 κανονικές πατατούλες εξτρά στην συνταγή)

2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, για το σωτάρισμα

Αλάτι

Εκτέλεση

Κόβουμε σε κύβους όλα τα λαχανικά μας εκτός από τα λαχανάκια που τα κόβουμε στη μέση…

Σε ένα βαθύ τηγάνι, σωτάρουμε το πράσο μαζί με το λιωμένο σκόρδο, και προσθέτουμε τα μπαχαρικά μας…Ανακατέυουμε καλά, προσθέτουμε νερό και αφήνουμε να έρθει σε βρασμό…

Μόλις βράσει προσθέτουμε τα ρεβύθια, τα τεμαχισμένα τοματάκια, τα κομματιασμένα λαχανικά και την κρέμα καρύδας, και αφήνουμε να βράσει για τουλάχιστον 3 τέταρτα, σε μέτρια φωτιά, ή όσο να δούμε τα λαχανικά μας και τα ρεβύθια πολύ καλά βρασμένα…

Πριν σβήσουμε τη φωτιά προσθέτουμε το σπανάκι και το φρέσκο κόλιανδρο (δεν μπόρεσα να βρω, και γι΄αυτό πρόσθεσα μια πρέζα σκόνη κόλιανδρου), αλατίζουμε και σερβίρουμε(το φαγητό είναι γλυκό από φυσικού του, και θα χρειαστεί αλάτισμα κατά βούληση)… Εμείς πάντως το «σακατέψαμε», μας άρεσε πάρα πολύ και θα το ξαναφτιάξουμε...

Ξέρω, είναι δύσκολο να βρεθούν όλα αυτά τα μπαχαρικά, αλλά αξίζει λίγο ψάξιμο, εξάλλου υπάρχουν πολλές συνταγές στις οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν... Έχω σκοπό να παρουσιάσω κι άλλη μια Ινδική συνταγή σύντομα, ή αλλιώς, πώς δένει ένα κοινό παραδοσιακό Ελληνικό προϊόν, με μια κλασική Ινδική γεύση :)

Και όπως λένε στην Ινδία, "Namaste" (Νάμαστε= γεια σας) και καλά να περνάτε…

Read More

10 Αγαπημένα- μπλογκοπαίχνιδο

ΟΙ φίλοι Dark Chef, Penelope, Σοφία και Ξωτικό, με κάλεσαν να παίξω το παιχνίδι που πρέπει να αναφέρω τα 10 πράγματα που αγαπώ...Εγώ όπως πάντα, θα "γονατίσω" τους κανόνες, και θα αναφέρω 11 πράγματα που μου αρέσουν, αντί για 10 :)

1) Μ' αρέσουν τα καλά νέα...Για παράδειγμα: Η 84χρονη Μαρίκα Begg, όταν ήταν 14 χρονών, όπως πολλοί Κρητικοί κατά την Γερμανική κατοχή του νησιού, μετέφερε φαγητά και εφόδια στους συμμάχους στρατιώτες που είχαν ξεμείνει στο νησί, μετά την Μάχη της Κρήτης...Ο νεαρός πολεμιστής που προστάτευε η οικογένειά της, ήταν ο ΝΖηλανδός Ian Begg...Μετά τον πόλεμο, ο Ian γύρισε στο νησί και την ζήτησε σε γάμο, και η Μαρίκα τον ακολούθησε στη ΝΖ, στο Christchurch...Ο άνδρας της πέθανε πριν από 4 χρόνια , και η ιστορία θα είχε μείνει εκεί, εντελώς άγνωστη στους περισσότερους, αν την ημέρα του σεισμού, δεν έπεφταν 3 θεόρατα δέντρα που είχε μέσα στην αυλή της, ευτυχώς χωρίς να προκαλέσουν μεγάλες ζημιές στο σπίτι της...

Όταν τα συνεργεία στα οποία απευθύνθηκε για να την απαλλάξουν από τους τεράστιους κορμούς, της ζήτησαν το αστρονομικό ποσό των 22.000$, η Μαρίκα έστειλε ένα απεγνωσμένο γράμμα στην τοπική εφημερίδα "Press", ζητώντας βοήθεια, και αμέσως, ο εγγονός ενός άλλου ΝΖηλανδού στρατιώτη στην Κρήτη, ο Bryce Robb, ιδιοκτήτης εταιρείας που ειδικεύεται σε τέτοιες εργασίες, ανέλαβε εντελώς εθελοντικά να βοηθήσει την κυρία Μαρίκα, που διαφορετικά θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που είχε εξοικονομήσει για τα "έξοδα της κηδείας της", μια λεπτομέρεια που πολύ συγκίνησε τους Νεοζηλανδούς αναγνώστες της εφημερίδας, αλλά που είναι τόσο μα τόσο Ελληνική...

Τέλος καλό, όλα καλά για την υπερήλικη Κρητικιά γιαγιά:)

2)Αγαπώ πολύ τα μικρά πράγματα, τις μικροσκοπικές λεπτομέρειες που οι περισσότεροι τις προσπερνούν, αυτές για μένα κρύβουν τα μεγαλύτερα νοήματα, όπως μια μικρή ξεκάρφωτη βοτσαλωτή καρδιά, στο κενό ενός πλακόστρωτου, που κάθε μέρα το διασχίζουν δεκάδες πόδια, χωρίς να την προσέχουν ...

3) Αγαπώ πολύ την κίτρινη φύση, τους ανθισμένους λόφους, όπου όλοι οι ήχοι -πλην των φυσικών- σβήνουν, την στυφή ευωδιά της γύρης, τον βόμβο των μελισσών...Ξεχάστηκα όμως με το λιβάδι αυτών των λυκίσκων, πήρα μια ψευδαίσθηση της Ελλάδας, όπως είναι την άνοιξη :)

4) Μ'αρέσει να μαγειρεύω μαζί με τα παιδιά μου, ή για τους ανθρώπους που αγαπώ...Όπως λέει και το Κασσουλίνι, το φαγητό γίνεται πιο νόστιμο όταν το ετοιμάζεις με αγάπη...

Εεεεε Κάσσι, έμαθα να φτιάχνω μέχρι και σπιτικό σούσι!!! Υπόσχεση, ξέρεις εσύ!

5) Μ' αρέσουν τα ήσυχα μέρη, μ' αρέσει όταν δεν μιλάω και μόνον ακούω, όταν δεν καλούμαι να πω τη γνώμη μου, και απλά σιωπώ, και "μαζεύω" εικόνες και αισθήσεις...

6) Μου λείπει η ελευθερία που είχα στη δουλειά μου, την αγαπώ την ανεξαρτησία μου, και την επιθύμησα...

7) Μ' αρέσει η θάλασσα, η αγριάδα της, η ηρεμία της, η σκοτεινιά της, ακόμα και τις μέρες που λυσσομανά...Μόνον να την βλέπω και κυρίως, να την ακούω...Κι αυτήν...

8) Μ' αρέσουν τα δειλινά, αλλά θέλω να έχω καθαρό ορίζοντα...Σπίτια, στέγες, κτίρια γενικώς, αποκλείονται...Λίμνες, ποτάμια, θάλασσες, εγκρίνονται...

Αρκεί να έχω χρόνο να τα απολαύσω, αν δεν έχω, θυμώνω διπλά, επειδή πήγαν χαμένοι τόσοι όμορφοι ουρανοί και αντανακλάσεις...

9) Μ' αρέσουν οι βόλτες...Ω ναι, οφείλω να το παραδεχτώ (σε περίπτωση που δεν το έχετε καταλάβει ακόμα:)

10) Λατρεύω τις φωτό...Το στιχάκι του Πανούση για τους "Γιαπωνέζους βρυκόλακες με καλώδια στο αίμα", να αλλάξει πάραυτα παρακαλώ: Έχω φωτογραφίσει το σύμπαν (στη ΝΖ)

11) Αγαπώ τον Ίωνα (εκ του "Ιωνάθαν ο γλάρος")

Τώρα υποτίθεται πρέπει να διαλέξω 3 άτομα να τα προσκαλέσω να παίξουν, όμως δεν ξέρω, έμεινε κανείς που δεν έχει συμμετάσχει ακόμα; Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν, και πάρτε την σκυτάλη για το μπλογκοπαίχνιδο...

Η φωτοσυνταγή θα έρθει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στο επόμενο ποστ, καλή βδομάδα να έχουμε όλοι, καλό βράδυ από ΝΖ...

Read More

Μανιτάρια της ΝΖ (3ο μέρος)

Αυτό θα είναι το 3ο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος στα μανιτάρια της ΝΖ...Η ανάρτηση αυτή έρχεται να συμπληρώσει επίσης τις δυο αναρτήσεις του Victoria's park και του Riccarton bush: όλες οι φωτό τραβήχτηκαν μέσα σ' αυτά τα δύο πάρκα...

Τα νεότερα από το μέτωπο του σεισμού, είναι οτι οι μετασεισμοί συνεχίζονται, το ίδιο και οι ζημιές: οι κεντρικοί δρόμοι της πόλης άνοιξαν μεν, αλλά πολλά κτίρια παραμένουν αποκλεισμένα, ενώ οι έλεγχοι συνεχίζονται, τόσο στο εμπορικό κέντρο όσο και στις συνοικίες...

Οι ζημιές είναι περισσότερες και σε συγκεκριμένες περιπτώσεις σοβαρότερες απ' όσο φαινόταν εξαρχής, για παράδειγμα ο πύργος της Westpac bank και το στιβαρό Elmo's court, δίπλα στο νέο δημαρχείο, πιθανότατα να κατεδαφιστούν αφού κρίνονται επικίνδυνα...Οι επιδιορθώσεις στο οδικό δίκτυο συνεχίζονται και έχουν αναρτηθεί προειδοποιητικές ταμπέλες στα παραθαλάσσια προάστια του Christchurch, ώστε οι πολίτες να μην πλησιάζουν τη θάλασσα, που είναι μολυσμένη από τις βλάβες του συστήματος αποχέτευσης...

Η ρουτίνα ξαναγυρίζει σιγά-σιγά, και τα σχολεία άνοιξαν τη Δευτέρα που μας πέρασε, αλλά ο καιρός χαλάει από απόψε το βράδυ, καθώς μια ισχυρή παγοθύελλα από το Νότιο Πόλο πρόκειται να χτυπήσει τη χώρα, και κυρίως το βόρειο νησί, με χαμηλές θερμοκρασίες, καταρρακτώδεις βροχές, θυελλώδεις ανέμους και χιόνια, και έχουν εκδοθεί οδηγίες προς ναυτιλλομένους και αγρότες...

Είπαμε νά 'ρθει η άνοιξη, όχι να πάμε πίσω στον χειμώνα :(

Μανιτάρια λοιπόν! Δεν παίρνω όρκο για τα επιστημονικά ονόματα κάποιων από τα είδη της παρουσίασης, έψαξα σε 3 καταλόγους για διασταύρωση, αλλά και πάλι δεν τα περιλάμβαναν όλα...

Μανιτάρια του antrodiella zonata, στο Victoria's park, στα Port Hills...
Ένα μανιτάρι coprinus commatus, από τα καλύτερα δείγματα που έχω δει, φωτογραφημένο στο Riccarton bush...Το μικροσκοπικό είδος bisporella citrina στο Riccarton...Καταπληκτικά μανιτάρια του είδους clitokyve clitokyboides, επίσης στο Riccarton bush...Μύκητες aleurodiscus parmuliformis και Junghuhnia brownii, από το Victoria's park...Μικροσκοπικά πορτοκαλιά μανιτάρια, πιθανότατα κάποιο υποείδος του vibrissea ή Hygrocybe...2 διαφορετικές αποχρώσεις του είδους trametes versicolor, από το Victoria's park...Και μανιτάρια του είδους marasmius sp, στο Riccarton bush, με φόντο τις ορατές ρίζες και τα κλαδιά των kahikatea...

Καλημέρα από ΝΖ, στο επόμενο ποστ, μάλλον φωτο-συνταγή: Τί λέτε για Ινδικό;

Read More