Η δικηγόρος του Διαβόλου

Νομίζω για μια φορά, θα πρέπει να γραφτούν αυτά που δεν έχουν λεχθεί ποτέ, τουλάχιστον όχι από αυτούς που υπερμάχονται για την σωτηρία του πλανήτη από τον κίνδυνο της κλιματικής αλλαγής…Εγώ είμαι υπέρ μιας άμεσης δεσμευτικής λύσης για όλους με οποιοδήποτε κόστος, όμως ούτε ο Μπαν Γκι Μουν μπορεί να αναγκάσει τις κυβερνήσεις να δεσμευτούν αλλά ούτε και αυτοί πρόκειται να κάνουν κάτι, όσο κι αν παριστάνουν πώς ενδιαφέρονται.

Καθώς λοιπόν πλησιάζουν οι μέρες για τη σύνοδο της Κοπεγχάγης, αναρωτιέμαι για πιο λόγο όλοι εμείς δίνουμε τόσο μεγάλη βάση στα πιθανά αποτελέσματα αυτής της συνόδου…Μήπως η Γη θα σταματήσει να γυρίζει σε περίπτωση που η σύνοδος δεν θα φέρει τα αποτελέσματα που περιμένουμε; Θα επέλθει την επαύριον η καταστροφή του πλανήτη, ή μήπως όλα αυτά είναι οι υπερβολές κάποιων ψώνιων που έχουν την πολυτέλεια να ξοδεύουν τον χρόνο τους -και τη φαντασία τους- σε θεωρίες συνομωσίας και αναζητούν μεσσιανικές μεθόδους σωτηρίας του κόσμου από τους κακούς;Είναι η οικολογία πολυτέλεια των λίγων; Ο υποκριτικός Δυτικός κόσμος, κόπτεται για την κλιματική αλλαγή και σπεύδει να ρίξει το βάρος της ευθύνης στους αναπτυσσόμενους που δεν λαμβάνουν μέτρα για την προστασία του κλίματος…Οι ίδιοι που υπέγραψαν ή δεν υπέγραψαν την χάρτα του Μπαλί και το πρωτόκολλο του Κυότο, θα συρρεύσουν στην Κοπεγχάγη και θα περάσουν 2 ειδυλλιακές βδομάδες, στην πρωτεύουσα της Δανίας. Θα περιδιαβούν την πόλη και το γραφικό λιμάνι της, θα φάνε τους καπνιστούς σολωμούς τους, θα βγάλουν και την οικογενειακή φωτογραφία και θα περιοριστούν σε ευχολόγια, όπως πάντα…
Την ίδια ώρα, ένα πολύχρωμο λιμασμένο πλήθος αυτοχθόνων και υποστηρικτών τους , θα παρελαύνει τους δρόμους, προσπαθώντας να τραβήξει την προσοχή και κάποια ελάχιστα ψίχουλα από τα εκατομμύρια ευρώ που θα ξοδευτούν, για να οργανώσουν δικά τους συνέδρια στις χώρες τους…Οι κουστουμάτοι αντιπρόσωποι των χωρών που θα πάρουν μέρος στις εργασίες της συνόδου, δεν έχουν καμιά σχέση με τους πολίτες τους , αυτόχθονες και μη…Μιλάμε για πολιτικούς και όχι για το λαό, οι υψηλές παρουσίες που θα κάνουν την εμφάνιση τους εκεί, ελάχιστη σχέση έχουν με τον απλό κόσμο που θα θιγεί άμεσα ή έμμεσα, αλλά θα θιγεί. Και ήδη βγαίνουν κάποιοι από τους διοργανωτές ή εκπρόσωποι των κρατών που θα πάρουν μέρος και δηλώνουν ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε πολλά, από την Κοπεγχάγη.
Πόσα άλλα προβλήματα όμως έχουν οι λαοί στη Γη;
Η φτώχια, η πείνα, ο πόλεμος και η έλλειψη υποδομών υγείας, αποδεκατίζουν την Αφρική, την Ασία και τη Νότια Αμερική, όπου βασιλεύουν ο αναλφαβητισμός, οι αρρώστιες, και ο φονταμενταλισμός, η οικολογία μας μάρανε; Λύσαμε όλα τα άλλα για να μας νοιάζει αυτό, όταν πεθαίνουν παιδιά από απλές αρρώστιες που στον δυτικό κόσμο έχουν εξαλειφθεί;Μήπως νοιάζει τα Αφρικανάκια που λιμοκτονούν στα στρατόπεδα προσφύγων, για την άνοδο της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας;
Την Παλαιστίνια μάνα που της έχουνε κόψει την προσβαση στο νερό στήνοντας ένα τείχος, για τους πάγους της Γροιλανδίας και της Αρκτικής που λιώνουν;
Τον Ιρακινό που κάθε μέρα αντιμετωπίζει τις βόμβες και τους ελεύθερους σκοπευτές, για την τρύπα του όζοντος που εξακολουθεί να μεγαλώνει;
Τον Βραζιλιάνο δουλοπάροικο που δουλεύει στα ορυχεία στο βάθος της ζούγκλας για το αν ο Αμαζόνιος συρρικνώνεται;
Τον Κινέζο που προσπαθεί να τρυπώσει σε ένα δεξαμενόπλοιο και να φύγει στο εξωτερικό, αν το μεθάνιο των πάγων της Σιβηρίας απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα;
Τον Αφγανό που περπατώντας περνάει την μισή Ασία για να φτάσει στην Ελλάδα και την Ιταλία, για το αν κινδυνεύει η Βενετία από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας;
Και τόσους άλλους…Εδώ ένα από τα κράτη-πρωταγωνιστές στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, τη ΝΖ, οι πολίτες –κατά τη νέα Συντηρητική κυβέρνηση- πάσχουν από «πράσινη κόπωση», υπάρχουν δλδ κι εκείνοι που βαρέθηκαν να ακούν και να ασχολούνται με το ζήτημα, και αποτελούν σημαντικό ποσοστό επί του συνολικού πληθυσμού…Αυτή η ίδια κυβέρνηση είναι όμως που κλείνει συμφωνίες με τους Iwi, ώστε να πουλήσει στην Κοπεγχάγη τα δικαιώματα εκπομπής αερίων που της αναλογούν και δεν εκλύει, ως χώρα… Και ναι μεν το κόμμα και οι φυλές των Μαορί θα θησαυρίσουν, αλλά πόσο αντίκτυπο θα έχει αυτό στον αυτόχθονα πληθυσμό που ζει με ψίχουλα και εμφανίζει μεγάλα ποσοστά βίας, αλκοολισμού και εγκληματικότητας; Όλα στον βωμό του χρήματος, αλλά για τους λίγους...Η οικολογία είναι ένα προνόμιο των ανεπτυγμένων κρατών, και αυτό θα βγει και στη Σύνοδο. Αυτοί κρατούν το καρπούζι, αυτοί και το μαχαίρι…Ρίχνουν τα φλούδια στους αναπτυσσόμενους και τους κάνουν υποδείξεις και κριτική για τους τρόπους που πρέπει να τα διαχειρίζονται…Όσον καιρό αυτοί απομυζούσαν τις φυσικές ύλες του πλανήτη για να αναπτυχθούν και να πλουτίσουν, όλα ήταν νόμιμα και άρα ηθικά, τώρα κάνουν κήρυγμα για σεβασμό του φυσικού περιβάλλοντος, διατήρηση της βιοποικιλότητας που θίγεται, πράσινη ανάπτυξη και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας…
Στους τύπους, όλοι το παίζουν eco friendly, μιας και αυτές είναι οι νέες τάσεις της μόδας…


ΥΓ.Μην βιαστείτε να κρίνετε το περιεχόμενο και το ύφος της ανάρτησης....
Είναι το πρώτο μέρος ενός κειμένου που έγραψα αυτή τη βδομάδα, σχετικά με τη Σύνοδο, και θα ακολουθήσουν άλλα δυο, σε τακτά χρονικά διαστήματα...Οι απόψεις μου σχετικά με το θέμα, είναι γνωστές...

Read More

Το πρόχειρο ποστ

Η παρουσίαση χθες, πήγε σχετικά καλά...Ετοίμασα έναν φάκελο με κοσμήματα Ελλήνων σχεδιαστών, πρόσθεσα μερικά κελτικά σχέδια και κάποια Ινδικά βαριά νυφικά κοσμήματα με πολλές πέτρες, ξεδιάλεξα μερικά δικά μου -μεγάλα κυρίως- κομμάτια, μια σειρά μυτοτσίμπιδων και λίγα υλικά κατασκευής και πήγαμε με τον Ίωνα για να με βοηθήσει με τα πολυμέσα (καθότι άσχετη γαρ :)
Και θα ξαναπάμε και την άλλη βδομάδα, καθώς δεν είχανε πολλές συμμετοχές από μαμαδομπαμπάδες που θα ήθελαν να δείξουν την δουλειά τους στα πιτσιρίκια, ωστε να πάρουν μια ιδέα της ποικιλίας των επαγγελμάτων που υπάρχουν "εκεί έξω" και να αποφασίσουν ευκολότερα για το μέλλον τους...
Μιας και έφαγα όλο το Σ/Κ με την προετοιμασία της παρουσίασης και επειδή θέλω να ετοιμάσω κάτι ειδικά για την Κομπεγχάγη, ορίστε ακόμα ένα πρόχειρο ποστ, με κοσμήματα...

Φ1: κολλιέ με Μάτια της Τίγρης και κοχύλια...Αυτό το έχω ξανακατασκευάσει με μαύρους όνυχες καθώς και με ροζ χαλαζίες για 2 φίλες μου στον Βόλο, κάθε φορά με διαφορετικά σχέδια ασημένιων στοιχείων (να μην είναι και ολόιδια ;)...Έχει και ασσορτί σκουλαρίκια και δαχτυλίδι με μονή πέτρα...

Φ2: Το σετ με μπλε χαλκηδόνιο...Συνήθως στην αγορά βρίσκουμε τον λεγόμενο λευκό χαλκηδόνιο γνωστό και ως δαντελωτό αχάτη, ο αχάτης όμως και τα είδη του, ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια του χαλκηδόνιου...

Φ3: Μικρή καρφίτσα με κορνεόλη, μια πέτρα που πήρε το όνομά της από το χρώμα της σάρκας, αν και ο συγκεκριμένος λίθος έχει άπειρες διαφορετικές αποχρώσεις που ποικίλουν από το ωχρό υπόλευκο, μέχρι το βαθύ καφέ/πορτοκαλί...

Φ4: Μαύρα μαργαριτάρια και οξειδωμένο ασήμι...Αρχικά στη θέση της ασημένιας βέργας υπήρχε μια σειρά μαύρα μαργαριτάρια με ασημένιο κούμπωμα, αλλά μια πελάτισσα ζήτησε να πάρει μόνον τα μαργαριτάρια...Τα έβγαλα, τους πέρασα καινούρια μεταξωτή κλωστή και τα συμπλήρωσα για να της κάνει, και μου έμεινε το κεντρικό μοτίβο...Κι έτσι όμως, "λέει"...

Φ5&6: Το σετ με Ακουαμαρίνα...Όπως και με τα μαργαριτάρια, κάποια πελάτισσα προτίμησε μόνον το μενταγιόν, οπότε το σετ "έσπασε", αλλά το ξανάφτιαξα με καινούρια πέτρα...

Φ7: Σετ με κοράλλι και τυρκουάζ...Το ασημένιο κοχύλι στη μέση είναι χυτό και μοναδικό αντίγραφο, το μοντέλο ήταν ένα χτένι που βρήκα στην Άφησσο...Το δαχτυλίδι έχει φυσική πέτρα αμερικάνικου τυρκουάζ, το βραχιόλι και το κολλιέ όμως, είναι φτιαγμένα από πέτρες που προέρχονται από πάστα τυρκουαζ, όπως και σχεδόν όλα τα τυρκουαζ που κυκλοφορούν στην αγορά και είναι σχετικά προσιτά στην τιμή τους...Το γνήσιο, πουλιέται με το γραμμάριο, οπότε η αξία του είναι απαγορευτική...Εγώ προσωπικά έχω αγοράσει μόνον για τον εαυτό μου και κάποια κομμάτια που μου τα παρήγγειλε ειδικά, πελάτισσα...

Φ8: Ένα μενταγιον με λευκό λαμπραδορίτη, γαλάζια τοπάζια και δάκρυ αμέθυστο...Πάνω στο τελείωμα του καρφώματος, χτύπησα ένα εσωτερικό ράγισμα (τάση σχισμού) της πέτρας του αμέθυστου και της έβγαλα μια φλούδα... Δεν το έβγαλα ποτέ στις βιτρίνες, αλλά το φοράω η ίδια...Αμα γυρίσουμε με το καλό στο Βόλο, θα το ξαναφτιάξω με καινούρια πέτρα, αν και είναι μικρό κοσμηματάκι, μόλις 3 πόντους σε ύψος...

Φ9: Σκουλαρίκια με λευκό λαμπραδορίτη από ένα σετ που περιλαμβάνει επίσης ένα δαχτυλίδι και ένα μενταγιον...Ο λαμπραδορίτης του δαχτυλιδιού είχε ένα εσωτερικό ράγισμα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού προς ΝΖ, καταπονήθηκε και άνοιξε στα δυο...Δεν φτιάχνεται αλλά ούτε και έχουν φύγει τα κομμάτια της πέτρας, μιας και η κατασκευή ήταν εξαιρετικά στιβαρή και τα κρατάει στη θέση τους...Η μόνη λύση είναι όταν γυρίσω, να σπάσω τελείως την πέτρα, και μετά να καθήσω με τον φίλο μου τον Τάκη που ψωνίζω τις πέτρες μου και να διαλέξω μια καινούρια, ακριβώς για τις διαστάσεις του καστονιού...

Φ10: Ένα βραχιόλι από κορδέλα και σπάγκο διαφόρων αποχρώσεων, με μαργαριτάρια, περίδοτα, σιτρίν, πράσινο φθορίτη και μικρά ασημένια χειροποίητα λουλουδάκια...Το σχέδιο αποδείχτηκε πολύ δημοφιλές και το έχω ξαναφτιάξει σε πολλές διαφορετικές εκδοχές...'Αμα έχεις τα υλικά, όλα γίνονται, ενώ, ακόμα κι αν λερώσει, πλένεται με λίγο σαμπουαν στο χέρι και είναι ετοιμο...Μόνον ένα κομμάτι μου έμεινε, σε καφέ/κίτρινες αποχρώσεις...

Φ11: Ενα από τα γούρια που έφταξα για να τα δειγματίσω σε έναν οργανισμό πολιτιστικών εκδηλώσεων στη Μαγνησία...Η φούντα στο σκουφί είναι από βώλο μπρούτζου, το καρότο από φύλλο χαλκού και τα ματάκια από χαντρούλες τυρκουάζ (πάστα)...Φοράει και κασκόλ από χρυσή κορδέλα :) Είχα φτιάξει επίσης, σπιτάκια με περίδοτα, ρόδια με γρανάτες, καραβάκια με τυρκουαζ, αστέρι της Βηθλεέμ με σιτρίν, (τελικά προτίμησαν τα κλασικά ρόδια)...Γενικά όμως όλα τα σχέδια ήταν εξαιρετικά δημοφιλή, το συγκεκριμένο έμεινε επειδή το χάρισα στον Ίωνα...

Στο επόμενο ποστ ελπίζω κάτι σχετικά με την Κομπεγχάγη, ή αλλιώς, γιατί θα αποδειχτεί φιάσκο η υπόθεση "Σύνοδος για το Κλίμα"...
Άντε, και με έχουν κάνει έξαλλη οι ΝΖηλανδοι, αλλά πρέπει να παραδεχτώ, οτι από διαφημίσεις σκίζουν...Βγήκε πριν από μια βδομάδα περίπου, και είναι καταπληκτική:

Σας φιλώωωωωωωωω...

Read More

Εικόνες από το Βόλο

Λοιπόν, αυτήν την ανάρτηση τη σκεφτόμουν εδώ και πολύ καιρό, ειδικά μάλιστα επειδή 2 φίλοι, ο Σαλτατέμπο και ο Kostaslogh συχνά-πυκνά μου τον αναφέρουν, στα σχόλιά τους και τα μέηλ τους...Παίδες, εσείς τον έχετε κοντά, αλλά μην νομίζετε, κι εγώ τον κουβαλάω μαζί μου...ΟΙ φωτό τραβήχτηκαν πέρυσι τέτοια εποχή, και είναι διαλεγμένες ανάμεσα σε πολλές που διαθέτω...Κάποιες έχουν ανεβεί και στο Ρanoramio, με τους κωδικούς του Ίωνα...

Το λιμάνι και το πανεπιστήμιο...Λεπτομέρεια της γεφυρούλας που ενώνει την παραλία με το κορδόνι (=κυμματοθραύστη)Η παραλία, μια βροχερή μέρα...Το μέτωπο της παραλίας, φωτογραφημένο από τον κυμματοθραύστη...Τα ιστιοπλοϊκά δεμένα πλάι-πλάι...ΟΙ βαρκούλες στο παλιό λιμεναρχείο...Ένα μοντέρνο γλυπτό, μπροστά στην Εθνική τράπεζα στην Αργοναυτών...Εκτυφλωτικές αχτίδες φωτός, μετά από μια σύντομη καταιγίδα...Η παραλία, ο Αγ. Κωνσταντίνος και στο βάθος ο λόφος της Γορίτσας...Το ηρώο της Εθνικής αντίστασης και το γεφυράκι στα χρώματα του δειλινού...Τα Πευκάκια και ο κυμματοθραύστης...Το λιμάνι και οι γερανοί...Καθώς η νύχτα πέφτει...

Έτσι, μια πολύ βαστική ανάρτηση σήμερα, επειδή έχω να ετοιμάσω για τη Δευτέρα μια παρουσίαση στο σχολείο των παιδιών μου, σχετικά με τη δουλειά μου...Στο επόμενο ποστ, μάλλον κοσμήματα, που τα έχω και πρόχειρα...Βρήκα τα CD των φωτογραφιών...

Καλό Σ/Κ σε όλους...

Read More

Στο Godley Heads

Update!!!!!!!!!!!!!


Ναιαιαιαιαιαιαιαιαι......Πάμε Μουντιάλ!!!!!!
Ευχαριστώωωωωωωωωω, είστε θεοί!!!

ΝΖηλανδοί, θα φάτε τη σκόνη μας...

(ακολουθεί το κανονικό πόστ)
............................................................

(πατήστε το play...Πρόκειται για τον Tiki Taane, το νεώτερο αστέρι της μουσικής σκηνής της ΝΖ, γνήσιο παιδί Μαορί...)

Την τελευταία φορά που είχαμε πάει στο Godley Heads και τα Πυροβολεία, ήτανε πριν από 2 μήνες...Είχαμε πάει μόνοι μας, σαν περίπατο, χωρίς το αμάξι, που το είχαμε αφήσει στο Taylor's mistake, αυτή τη φορά όμως πήραμε και τα παιδιά μαζί μας και φυσικά δεν περπατήσαμε όλα αυτά τα χιλιόμετρα στους λόφους, αλλά φτάσαμε στις Στρατιωτικές εγκαταστάσεις του ακρωτηρίου, στο άνοιγμα του λιμανιού του Lyttelton με το αυτοκίνητο...Είχε σχετικά καλό καιρό αλλά φροντίσαμε να έχουμε κάποια μπουφαν μαζί μας, μιας και ο καιρός είναι γενικά ευμετάβολος...

Περίμενα οτι θα δω ανθισμένες πλαγιές, αλλα δεν υπήρχε τίποτε άλλο πέρα από μακρύ χορταρι που κυμμάτιζε από τον άνεμο, ενώ τα σύννεφα έριχναν τις σκιές τους πάνω στην θάλασσα...Φυσικά φωτογράφισα ό,τι δεν είχα φωτογραφίσει την προηγούμενη φορά, καθώς τότε ο καιρός ήταν κλειστός, με πολλά σύννεφα και όλες οι φωτό βγήκαν πολύ σκοτεινές...Ένας φεγγίτης φωτογραφημένος μέσα από ένα υπόγειο αμπρί...Τα πυροβολεία δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ παρά μόνον κατασκευάστηκαν προληπτικά, στελεχώθηκαν με στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό και αργότερα όλος ο εξοπλισμός αποξηλώθηκε...Ό,τι έχει απομείνει είναι οι στιβαρές εγκαταστάσεις των κτιρίων, κατασκευασμένες από ενισχυμένο σκυρόδεμα, που τις επισκέπτονται πολλοί τουρίστες και ντόπιοι, είτε κατα τη διάρκεια της βόλτας τους είτε απλώς ως τουριστική ατραξιόν...Στην κορυφή του ακρωτηρίου, υπάρχουν ακόμα κάποιες εγκαταστάσεις του ΝΖηλανδικού στρατού, φυσικά κλειστές για το κοινό, που φυλάσσονται από φρουρές που κάνουν βάρδιες και διατηρούν και καμουφλαρισμένα αντιαεροπορικά κανόνια...

Κατά τα άλλα, το σκοτάδι που κυριαρχεί μέσα στα υπόγεια είναι επιβλητικό ενώ όλοι οι αεραγωγοί, τα περάσματα, οι δίοδοι έκτακτης ανάγκης είναι κλειστοί με συρματόπλεγμα και δυστυχώς με συσσωρευμένα σκουπίδια, μπουκάλια, πευκοβελόνες από τα δέντρα, και κυριαρχεί η υγρασία και η βαριά οσμή της μούχλας...Σε μία από τις υπόγειες εγκαταστάσεις ανάβουν φώτα με φωτοκύτταρο, ενώ για να επισκεφτεί κάποιος τις άλλες 2, πρέπει να έχει μαζί του ισχυρό φακό ή πυρσό, διαφορετικά η κατάβαση στις στενές σκάλες μπορεί να αποβεί επικίνδυνη...Ο καθαρός αέρας όπως και νά' χει είναι μεγάλη παρηγοριά και μου κάνει μεγάλη εντύπωση που σ' αυτόν τον χώρο κάποτε ζούσαν και κινούνταν καθημερινά 2.500 άτομα...Είναι αλήθεια όμως οτι κάποια από τα κτίρια προσωπικού κατεδαφίστηκαν, ενώ τα υπόλοιπα τα χρησιμοποιεί ακόμα ο στρατός...Είναι πανέμορφο όμως το μέρος, με καταπληκτική θέα, ο ωκεανός ανοίγεται μπροστά απέραντος, αν και σίγουρα οι χειμώνες θα ήταν πολύ δύσκολοι, καθώς οι θύελλες θαλασσοδέρνουν το ακρωτήριο, και πάλι όμως να ανοίγεις το παράθυρο και να αντικρύζεις τη θάλασσα στο ξημέρωμα, θα ήταν μαγεία...Φυσικά οι φράχτες παραμένουν στη θέση τους, καθώς όλη η περιοχή βρίθει από πρόβατα και για να μείνουν οι εγκαταστάσεις καθαρές και να διασωθούν τα ελάχιστα δέντρα που αντέχουν τον καιρό (καθώς μόνον το συγκεκριμμένο μέρος διατηρεί υψηλή βλάστηση)Τα πιτσιρίκια εξαντλήθηκαν και είπαν (προς διαμαρτυρία) να πάρουν ένα υπνάκο πάνω στα τοιχεία του συγκεκριμένου πυροβολείου...Τις απείλησα οτι θα τις φωτογραφήσω και θα τις βάλω στο μπλογκ αλλά δεν πτοήθηκαν, ορίστε λοιπόν :)Ο ωκεανός, ο ουρανός και η γραμμή του ορίζοντα, χωρίς σχόλια...Παρά την επιθυμία όμως των κοριτσιών να φύγουμε αμέσως , αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ακόμα ένα παρατηρητήριο, 1 ,5 χλμ. πιο κάτω, ακριβώς πάνω στο άνοιγμα του λιμανιού...Στο ίδιο σημείο στεκόταν κάποτε ο ξύλινος φάρος του Lyttelton, από τον οποίον απομένει πια μόνον η τσιμεντένια βάση του, καθώς πλέον έχει αντικατασταθεί από ηλεκτικό φάρο σε άλλη τοποθεσία και έχει μεταφερθεί ως νεώτερο μνημείο κι αυτός, στην ανατολική πλευρά της πόλης και είναι επισκέψιμος από τους τουρίστες...Η σκοπιά μέσα είναι "διακοσμημένη" με πολύχρωμα γκράφιττι, αλλά η ζημιά στους τοίχους είναι ελάχιστη σε σχέση με την εγκατάλειψη όλων των χώρων των πυροβολείων... Τουλάχιστον είναι ένα δείγμα ύπαρξης ζωής...Η θέα φυσικά, καταπληκτική...Ο δρόμος του γυρισμού προς το parking των αυτοκινήτων, κάτω από τον πανέμορφο ουρανό (ετοιμάζω σχετική ανάρτηση, με ουρανούς, σύννεφα κλπ...)Και η τελευταία μου υπερπαραγωγή :), φωτογραφημένη στο αγαπημένο μας καφέ στο Sumner...

Και μια παράκληση προς τα παιδιά της Εθνικής Ελλάδος:
Παιδιά, οι ΝΖηλανδοί με έχουνε πρήξει με το χαζο-ράγκμπυ τους...Τώρα που πέρασαν Μουντιάλ, έχω μια ελπίδα να δώ και ποδόσφαιρο στα κανάλια τους...
Pleaseeeeeeeeeeee, κάντε ό,τι είναι δυνατόν να περάσετε, δεν θα αντέξω Μουντιάλ με τον κάθε άσχετο μέσα, που δεν ξέρει πού του παν' τα τέσσερα από το σπορ...

Read More

Στις ιπποδρομίες

Αυτή τη βδομάδα στο Christchurch είχαμε το κύπελλο στις ιπποδρομίες, και το σόου των κτηνοτρόφων...Η κίνηση στη πόλης έχει μειωθεί αισθητά και όλο το ενδιαφέρον έχει μεταφερθεί στο Addington όπου γίνονται οι ιπποδρομίες trotter και στον χώρο που γίνεται η έκθεση των ζώων...Σήμερα (εμείς έχουμε ήδη Παρακευή) η αγορά είναι κλειστή, λόγω της έκθεσης αυτής...Δεν δουλεύει τίποτα, ακόμα και τα σχολεία, οι τράπεζες κλπ...Αυτό μου έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση, καθώς δεν περίμενα να ακούσω ποτέ, οτι θα έκλειναν τα πάντα λόγω μιας ζωοπανήγυρης...Είναι λογικό όμως αν σκεφτούμε οτι η οικονομία της Νέας Ζηλανδίας είναι κατα βάση κτηνοτροφική...

Την Τρίτη λοιπόν, είχαμε το κύπελλο στις ιπποδρομίες...Το άλογο που θα κέρδιζε στην μεγάλη ιπποδρομία θα κέρδιζε 1.000.000$ΝΖ, περίπου 450.000Ε...Επίσης αναμενόταν μεγάλη επισκεψιμότητα από παντού στην χώρα, στοιχήματα και τα κυριότερο (για μένα) παρέλαση κυριών με καπέλα κλπ, όπως τα βλέπουμε καμιά φορά σε φωτό από τις Βρετανικές ιπποδρομίες...Ήθελα λοιπόν πολύ να πάω, αν και ο καιρός δεν ήταν πολύ καλός (είχε πολύ συννεφιά και φυσούσε, ενώ κάποια στιγμή είχε μόλις 7 βαθμούς)...Ξεκινήσαμε λοιπόν με τον Ίωνα και ένα φίλο που ζει στο Christchurch εδώ και 35 χρόνια, τον Δημήτρη, και φτάσαμε εκεί λίγο μετά τις 11 το πρωί...

Βασικά, βαρέθηκα τη ζωή μου πάνω στο πεντάλεπτο...Άλλες ιπποδρομίες περίμενα κι άλλες βρήκα...Εγώ νόμιζα οτι θα έβλεπα άλογα με τζόκεϋ, αντ' αυτού, είδα κάτι ελαφρά καρότσια να τρέχουν πέρα- δώθε χωρίς νόημα (για μένα), και εκτός αυτού, όλες οι γυναίκες εκεί, φορούσαν ότι πιο μικροσκοπικό και παρδαλό είχαν, και φυσικά καπέλα όλων των μεγεθών, των χρωμάτων και των σχημάτων, ακόμα και με σαγιονάρες... Μόνον κάποιες ξένες δεν φορούσαν -όπως εγώ πχ- αλλά τελικά συναντήσαμε κι άλλες, κυρίως στον χώρο των καφέ και των γκισέ στοιχημάτων...

Φυσικά φωτογράφισα ό,τι κινούνταν, καθώς μάλιστα αυτός ήταν ο λόγος που οι περισσότερες και περισσότεροι ήρθαν ως τον ιππόδρομο, κανείς δεν δυσανασχέτησε, μάλιστα αρκετές κοπέλες ποζάρισαν κιόλας στον φακό, δείχνοντάς μου τις κομμώσεις τους και τα καπέλα τους με αρκετή περηφάνεια...Όλοι πίνανε, ειδικά από τον χώρο των καφέ μπορούσαν να προμηθευτούν σαμπάνια μέσα σε κολονάτα πλαστικά ποτήρια, μπύρες και ελαφρά αλκοολούχα, αλλά κυρίως τα φέρνανε μαζί τους από το σπίτι, μιας και υπήρχε μια άτυπη απαγόρευση πώλησης άλλων ποτών στον χώρο, επειδή πέρυσι (όπως πληροφορηθήκαμε) είχανε γίνει έκτροπα...

Τότε λοιπόν, νεαρές κοπέλες είχαν μεθύσει τόσο πολύ που λιποθυμούσαν στο γκαζόν, ξερνούσαν μέσα στα λουλούδια και τις ζαρντινιέρες, και τελικά τις παίρνανε σηκωτές για το νοσοκομείο, ενώ κάποιες πέσανε και θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης (προφανώς από κάποιους που "προσφέρθηκαν" να τις μεταφέρουν στο σπίτι τους) αλλά ευτυχώς φέτος, ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα...Εν τω μεταξύ η μέρα είχε ξεκινήσει με σχετική καλοκαιρία, αλλά κατά τις 1 το μεσημέρι φυσούσε και είχε μόλις 7 βαθμούς, και όλες τουρτούριζαν, καθώς μάλιστα ήταν μισόγυμνες...
Εγώ πάντως, βαρέθηκα τη ζωή μου, καθισμένη στις κερκίδες...Σε κάποια στιγμή ο Ίωνας με άφησε για να πάει στις τουαλέτες και ο Δημήτρης για να στοιχηματίσει, και ειλικρινά μετάνιωσα που δεν είχα πάρει και κανένα βιβλίο στην τσάντα μου...

Οι περισσότεροι όμως εδώ, ήταν προετοιμασμένοι να μείνουν για όλη τη διάρκεια της μέρας, εξάλλου είχε εισητήριο για την όλη εκδήλωση, 20$ το άτομο...Στο γρασίδι λοιπόν μπροστά στον στίβο ήταν παραταγμένες διάφορες παρέες και οικογένειες, με στρωμένες κουβέρτες, τάπερ με φαγητό, ψυγεία με μπύρες, ακόμα και σκηνές, οι νεαροί και νεαρές γέμιζαν τους ελεύθερους χώρους ανάμεσα στην περίφραξη του στίβου και τις κερκίδες, ενω η σειρά στις τουαλέτες ήταν τεράστια και όσο περνούσε η ώρα αυξανόταν περισσότερο...Στην 8η φωτό θα δείτε τα κοντέϊνερ των τουαλετών, και την πολύχρωμη ουρά που περιμένει...Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να στηθώ στη σειρά...Κατά τις 2 το μεσημέρι φύγαμε για το σπίτι, και αφήσαμε τον Δημήτρη εκεί...Ήθελε να παρακολουθήσει την μεγάλη κούρσα μια ώρα αργότερα, αλλά εμείς θέλαμε να επιστρέψουμε εγκαίρως για τα παιδιά που θα γύριζαν από το σχολείο...

Φωτογράφισα αρκετά, αλλά καθώς δεν είμαι άντρας ωστε να με ενδιαφέρουν οι κοπελιές που περνούσαν με τους φίλους τους και τα αέρινα φουστανάκια τους, δεν έβλεπα την ώρα να φύγουμε...Εξάλλου δεν έχω καμιά σχέση με ιππόδρομους, άλογα και τζόγο, ωστε να με τραβάει το θέαμα, και ειλικρινά αμφιβάλλω να ξαναπάω του χρόνου...Μια φορά αρκεί, θα πάμε και στην ζωοπανήγυρη σήμερα αν έχει καλό καιρό, να δούμε κι εμείς και τα παιδιά, και ίσως να προσθέσω και καναδυο ακόμα φωτό στο ποστ, αργότερα μέσα στην μέρα...
Ορίστε και μια εικόνα από την ιπποδρομία, ίσα -ίσα για να μην λέω οτι πήγα για το τίποτα...

Καλό βράδυ σε όλους, φιλιά πολλά...

(ΥΓ. Τον τελευταίο καιρό μου γράφετε πώς έχετε πρόβλημα με τα σχόλια στο μπλογκ...Λοιπόν, κι εγώ αντιμετωπίζω προβλήματα με τη σύνδεση και γενικώς ο blogger με ταλαιπωρεί, ειδικά με όσους από σας έχουνε μπλογκ στην wordpress...Ελπίζω να λυθεί σύντομα το ζήτημα και να επιστρέψουν όλα στους φυσιολογικούς τους ρυθμούς...)

Read More