Tuesday, October 27, 2009

Nεκρός χρόνος


(Πατήστε το play)

Αυτή η ταινία ήταν μία από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει στη ζωή μου...Ιρλανδικής παραγωγής, την αγάπησα για την απλότητά της, το σενάριο και τα υπέροχα τραγούδια της, ενώ το τραγούδι αυτό με ακολουθεί από όταν το πρωτοάκουσα...
Και μιας και έχω καιρό να ανεβάσω κάποιο ποίημα, νομίζω ήρθε η ώρα να το κάνω...

ΝΕΚΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ


Ο καφές στεγνώνει στο φλιτζάνι σου,

καθώς εσύ ανάβεις ένα καινούριο τσιγάρο

και κρατάς τα μάτια σου κλειστά,

όπως τον καπνό μέσα στο λαιμό σου.

Το μεσημέρι περνάει βαριεστημένο

στο σκοτεινό καφενεδάκι με τα καλοκαίρια ζωγραφισμένα στους καθρέφτες,

τα ίδια καλοκαίρια που φοράς ακόμα επάνω σου

βαστώντας το τσιγάρο με τη στάχτη του να πέφτει:

μην κρατάς άλλο την ανάσα σου,

ο βυθός που σε κρατάει δεν είναι ο γνήσιος.


Αγόρι, περνάει ο καιρός χωρίς πισωπατήματα

απλώνω τα δάχτυλά μου στο σώμα σου,

ν’ αφυπνιστώ στο δέρμα σου

όπου οι γαλάζιες φλέβες χτυπούν σα λεπτές φωτεινές αχτίδες.

Ο νεκρός χρόνος απειλεί να κατακλύσει

τη σκληρή, ανελέητη πραγματικότητα

να μας γλιτώσει από τον κόπο να κοιτάξουμε γύρω,

να μην ανακαλύψουμε τη δυστυχία στα μάτια των παιδιών,

που σαν λαβωμένα σπουργίτια ακροπατούν στα πεζοδρόμια,

αποζητώντας μια διέξοδο στην πλήξη.

(Μα η αλήθεια που πονάει πραγματικά,

είναι η γνώση πως η αθωότητα δε χάνεται,

αλλά κλέβεται σιγά-σιγά απ’ όλους και απ’ όλα).

Είμαστε μόνοι μέσα στο πετσί μας

ακόμα και μέσα στο πλήθος των ανθρώπων (και των υπανθρώπων)

είμαστε ολομόναχοι,

ξένοι ανάμεσα σε ξένους,

απροσάρμοστοι και απρόθυμοι να κάνουμε εκπτώσεις στο εγώ μας,

(να συνθηκολογήσουμε)

όπως και αυτά τα παιδιά που στέκουν χωρίς παιχνίδι κι ενδιαφέρον

και μας κοιτούν απορημένα και αμέτοχα,

κι ελπίζουν πως δε θα μεγαλώσουν πρόωρα

και δε θα μεταμορφωθούν σε σκυθρωπούς ενήλικες,

σαν τους γονείς τους,

πως ίσως ένα πρωί που θα ξυπνήσουν,

ο κόσμος θα είναι ρόδινος όπως στα παραμύθια,

όπου ο νεκρός χρόνος,

καλύπτει όλες τις πληγές και –ευτυχώς-,

τις ποταπές αλήθειες,

που απαγορεύουν τα όνειρα.


Όλες οι φωτό είναι τραβηγμένες από το κέντρο της πόλης...(Ήταν μια σύντομη βόλτα αυτή τη φορά, αλλά θα επανέλθω στο θέμα με επόμενη ανάρτηση...)
Φιλιά σε όλους...

48 comments:

Madame de la Luna said...

"Μα η αλήθεια που πονάει πραγματικά,

είναι η γνώση πως η αθωότητα δε χάνεται,

αλλά κλέβεται σιγά-σιγά απ’ όλους και απ’ όλα"


Artanis, τι όμορφο! Θα ψάξω να βρω και την ταινία.

Φιλί!

Hfaistiwnas said...

Καλησπέρα!!!
:)
Ωραίες οι φωτό..

Το κείμενο μου άρεσε πολύ...

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ said...

Αrtanis, ξενιτεμένο μου πουλί.
Ο συνδιασμός που διεγείρει τις αισθήσεις η ανάρτησή σου.
Υπέροχες οι φωτογραφίες, σε συνδιασμό με το ποίημα και το τραγούδι λειτουργούν καταπληκτικά.
Σε καταλαβαίνω ΄πως είσαι καλά και χαίρομαι για αυτό.
Συνέχισε...

mia maria said...

Πολύ όμορφα και το ποίημα και το τραγούδι! Το έργο δεν το ξέρω αλλά θα το ψάξω.
Οι φωτογραφίες σου πολύ καλλιτεχνικές όπως πάντα! Καλό βράδυ!

Σταλαγματιά said...

Είμαστε μόνοι ακόμη και μέσα σε πλήθος ανθρώπων....πόσες φορές το ένιωσα !!!!

Υπέροχη μελωδία και υπέροχοι στίχοι
Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας
Φιλιά πολλά

Αναστασία

Ανώνυμη said...

Όλοι αυτή τη μοναξιά δεν προσπαθούμε να ξορκίσουμε; Έχω την αίσθηση ότι δεν ξεπερνιέται με τον οποιονδήποτε. Υπάρχουν φορές που μπορεί να είμαστε με παρέα και να αισθανόμοαστε μόνοι ενώ άλλες μπορεί να είναι κάποιος μίλια μακριά αλλά ταυτόχρονα "δίπλα μας".
Ωραίο το τραγούδι, τα ποδήλατα και το ποίημα.
Καλό βράδυ, καλή εθνική επέτειο...

irlandos said...

Ιρλανδική ταινία και ποίηση της οικοδέσποινας: πώς ήταν δυνατόν να λείψω από ένα τέτοιο post ?!

Φιλιά πολλά
και ευχές ("δια την σημερινήν ημέραν", όπως έλεγε και ένας γέρος φίλος μου, λόγω εθνικής εορτής)

Φιλικά,

Ιρλανδός,

Υ.Γ.: Κι εμένα μου έχει κολλήσει το τραγούδι αυτό

kryos said...

Πολύ όμορφο Artanis μου ... θα την ψάξω την ταινία ... για να το λες εσύ κάτι θα ξέρεις :)

Μια υπέροχη μέρα να έχεις !!!

fetus said...

Αποκεντρωμένοι φόβοι κι ένα μπαρμπαδελάκι να βαράει με κασμά την υπόφυση είναι το ζητούμενο, του τι μας αξίζει ....
Αλλά υπάρχουν και οι μέντες καθώς και οι μπανιέρες ...
Οι μεν και οι δε είναι για αυτούς που κλάνουν θλιμένα και ποικιλοτρόπος απέναντι στην ιδέα και μόνο ν΄αφήσουν την ""ζωή"" να τους ""πάει"" ...
Τα υπόλοιπα είναι 2 με 3 ώρες εξτρά μασκαριλίκι για το κατα(ζητούμενο) γέμισμα των ucar!
Παλιές, όσο και τα κατοχικά μας σύνδρομα...
Περαστικά μας σου είπα;
Ωραίες καταθλιπτικές φώτο!
Όμορφα!

Artanis said...

Καλή μου @Mφεγγαροκυρά, χαίρομαι που σου άρεσε...
Καλημέρα και φιλιά πολλά από ΝΖ...

Artanis said...

@Hfaistiwnaκι, μου καλά να περάσεις αυτές τις μέρες και μην ξεχάσεις να βγάλεις πολλές φωτό...
Σε φιλώ...

Artanis said...

@Επίκουρέ μου, λίγο κουρασμένη είμαι, αλλά καλά κατά τα άλλα...
Έρχομαι σε λίγο κι από τα μέρη σου, φιλιά από 'δω...

Artanis said...

@big mama μου, η ταινία μιλάει για δυο ανθρώπους -αδελφές ψυχές, που βοηθούν ο ένας τον άλλον να πραγματοποιησουν τα όνειρά τους, χωρίς ανταλλάγματα...Είναι πανέμορφο φιλμ...
Καλημέρα και φιλιά...

Artanis said...

@Σταλαγματιά μου καλημέρα, σ' ευχαριστώ πολύ...
Φιλιά πολλά από ΝΖ, καλά να περνάς...

Artanis said...

Φίλη @Ανώνυμη, ευχαριστώ για την κατανόηση, τα είπες όλα...
Νά 'σαι καλά, μάλλον αδιάφορα θα περάσει η μέρα εδώ, για την 1η Νοεμβριού έχει κανονιστεί ο εορτασμός στο σχολείο...
Καλημέρα, σε φιλώ...

Artanis said...

@Ιρλανδέ μου, μα είναι υπέροχο αισιόδοξο τραγούδι!!!
(Χαίρομαι που το ξέρεις και σου αρέσει κι εσένα ...)
Σε φιλώ, ευχαριστώ για τις ευχές...
Καλημέρα από ΝΖ...

Artanis said...

@Κρύε μου, ελπίζω να σου αρέσει...
καλημέρα και καλά να περνάς, σε φιλώ...

Artanis said...

Φίλε @fetus, το σχόλιό σου το έχασα από τον έλεγχο σχολίων, αλλά το ανέκτησα ολόκληρο μέσω των μέηλ...
Λοιπόν, καταρχήν σ' αυχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο, πέρασα μια βιαστική βόλτα από το μπλογκ σου, και νομίζω πώς κάνεις εξαιρετική δουλειά...
Καλά να περνάς, καλημέρα από ΝΖ...

αμμοδύτης said...

να μην αφήσεις τα όνειρα να φύγουν από τα παιδιά, και να τους λες ότι όλοι εδώ, μαζί είμαστε.

καλημέρα said...

Καλημερα Αρτανις!
Once, Glen Hansard και Marketa Irglova, και αυτό το τραγούδι και το άλλο της ταινίας, if you want me, τον καιρό που βγήκε η ταινία μου άρεσαν τόσο πολύ που νομίζω τα έπαιζα σχεδόν κάθε μέρα στο ραδιόφωνο. Τι καλά που μου τα ξαναθύμισες!
Το κείμενό σου μου άρεσε πολύ. Αχ, αυτοί οι νεκροί χρόνοι...

Και λοιπόν;E allora? said...

Το έργο δε το γνωρίζω αλλά λατρεύω τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο.Έψαξα σε imdb και wikipedia να μάθω λεπτομέρειες :)
Άκουσα λίγο το soundtrack και είναι πανέμορφο.Ιρλανδικά ακούσματα....απλά με μαγεύουν.Ευχαριστώ :))

Καλημερούδια!!!!

faraona said...

Απλά υπέροχο!
Αρτανάκι μου νασαι καλά!

Νερένια said...

Καλημέρα, Aρτάνις!

Τι ωραίο τραγούδι! "Once" είναι και ο τίτλος της ταινίας ή μόνο του τραγουδιού;

Μου αρέσει η αλλαγή που έκανες στην εμφάνιση του μπλογκ, πιο χαρούμενη τη βρίσκω. Επίσης μου αρέσει κι εκείνο το κόσμημα πάνω δεξιά. Μέχρι κι εγώ που δε φοράω κοσμήματα στο λαιμό (εκτός κι αν έχουν κάτι θαλασσινό) θα το έβαζα ευχαρίστως.

Σήμερα έχει υπέροχη λιακάδα κι αρκετή ζέστη στην Καλαμάτα. Λόγω και της παρέλασης όλος ο κόσμος θα βγει έξω. Εμείς λέμε να πιάσουμε μια πιο μακρινή παραλία χωρίς τα πλήθη.

Καλή ημέρα να έχετε κι εσείς εκεί - αλλά μάλλον σ' εσάς πέρασε η μέρα, εξακολουθώ πάντα να μπερδεύομαι με τη διαφορά ώρας.

Artanis said...

@Αμμοδύτη μου, είναι παλιό κομμάτι, πριν ακόμα να υπάρξουν παιδιά στη ζωή μας...Αλλά καλά το κατάλαβες, στον Ίωνα απευθυνόταν (;-)
Καλημέρα από ΝΖ, ρίχνει καρέκλες τώρα ε΄δω...

Artanis said...

Φίλη @καλημέρα, και το "the Hill" που τραγουδάει η Marketa Irglova είναι επίσης πολύ ωραίο τραγούδι...Όταν την είχα δει την ταινια, μου είχαν "κολλήσει" αυτά τα δυο βασικά τραγούδια και τα τραγουδούσα συνέχεια...
Καλημέρα από μια βροχερή ΝΖ...

Artanis said...

Φίλη @Και λοιπόν;E allora?, πιστεύω θα το βρεις εύκολα αν το ψάξεις σε κάποιο βιντεοκλαμπ...Απλά ως "Once"...Πήρε το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ Sundance...
Σε φιλώ...

Artanis said...

@Νερένια μου, έχουμε 11 ώρες διαφορά, είναι 11.30 το βράδυ τώρα που γράφω το σχόλιο, εσείς έχετε 12.30 το μεσημέρι...
Σας ζηλέυω που θα πάτε βόλτα, εδώ ρίχνει καρέκλες...
Λοιπόν, η ταινία λέγεται "Once", και το τραγούδι του βίντεο είναι το βασικό τραγούδι της...
Αν την βρεις, δες την, πιστεύω θα σου αρέσει...
Καλημέρα από ΝΖ...

Artanis said...

@faraona μου, σ'ευχαριστώ...Καλή επίτυχία στις εκδηλώσεις σας...
Φιλιά στην όμορφη Κέρκυρά μας...

efhbos said...

Νεκρος χρονος...Νεκροι ανθρωποι...Νεκρες ζωες!
Ποσα πραγματα περνουν απο το μυαλο σου καθως ακους ενα τραγουδι...!
Ο κοσμος ειναι ομορφος!Η ζωη ειναι ωραια!Εμεις ειμαστε μοιζεροι!Εχω λιγα και ειμαι χαρουμενος!Η ευτυχια βρισκετε μεσα μας!Οταν το καταλαβουμε θα μπορεσουμε να γινουμε πραγματικα ευτυχισμενοι!

Καλο μεσημερι!

Αγγελικη Ν said...

To τραγούδι ταιριάζει απόλυτα με την διάθεσή μου σήμερα...

Όμορφη η ανανέωση του χώρου σου Artanis!

Άθεος said...

Εγώ, εκτός από τις αναρτήσεις-ντοκιμαντέρ, νόμιζα πως μόνο κοσμήματα έφτιαχνες, αλλά τώρα διάβασα και ένα ποίημά σου.
Ε, κόσμημα του νου είναι κι αυτό!

kostaslogh said...

ΠΟΊΗΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΦΟΤΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΚΩΣΤΑΣ ΒΛΟΥΤΗΣ said...

Δεν θα κουραστώ να σου το λέω.

Τα posts σου με ενθουσιάζουν πάντα.

διότι ψαγμένα και με κέφι για "γράψιμο".

Και πάντα οι φωτογραφίες που τα συνοδεύεις αυτές που πρέπει.

Διάβαζα το ποίημα και ταυτόχρονα προσπαθούσα να δω ΚΑΙ τις φωτογραφίες αν κολάνε...

Μπράβο... "...είναι η γνώση (πως)που η αθωότητα (δε χάνεται) ...γράφει"!

Κώστας
vloutis.blogspot.com
vloutis.wordpress.com
facebook.com/kostasvloutis
twiter.com/kostasvloutis

Anonymous said...

πολύ ενδιαφέρον.
όμορφες και οι φωτό

Artanis said...

Φίλε @Εφηβε, χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση...
Σ'ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο, καλά να περνάς και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις...

Artanis said...

@Αγγελικη Ν, μου είναι πολύ αγαπημένο τραγούδι...
Καλησπέρα από ΝΖ, καλό βράδυ να έχεις...

Artanis said...

@Άθεέ μου, σε δουλειά να βρισκόμαστε, που λένε...
Όλο και κάτι σκαρώνω όποτε θυμάμαι να καθήσω και να γράψω...
Σε φιλώ, πέρασα από το ποστ σου χθες, και είδα πώς γίνεται χαμός πάλι...
(Εγώ στη θέση σου θα διέγραφα αρκετούς από όλους αυτούς...Απορώ με την υπομονή σου :(

Artanis said...

@kostaslogh μου, σ' ευχαριστώ!!!!!!
Φιλιά πολλά από ΝΖ...

Artanis said...

@ΚΩΣΤΑ ΒΛΟΥΤΗ μου, σ' ευχαριστώ πολύ -πολύ...Χαίρομαι που σου άρεσαν όλα...
Φιλιά πολλά, καλό βραδάκι να έχεις...

Artanis said...

@Βαγγέλη μου σ΄έυχαριστώ πολύ...
καλό σου βράδυ και πολλά φιλιά απο ΝΖ...

Leviathan said...

iperoxo to keimeno sou Artanis mou!! polla polla filiaaaa!! :)

Vassilis said...

Μπορεί να είναι λίγο μελαγχολικό το τραγούδι αλλά είναι πολύ όμορφο.

Απορία: Τι δουλειά έχουν αυτά τα ποδήλατα στον τοίχο;
Στην Αθήνα να δεις περίεργα που συμβαίνουν:
http://athensville.blogspot.com/2009/10/blog-post_6322.html

Καλό Σαββατοκύριακο:)

Maria Verivaki said...

there is a lot to think about in yor poem today...

Ταχυδρόμος! said...

Στο επόμενο θέλω αφιέρωση! καλημέρεςςςςςςςςςς!

Artanis said...

@Leviathan μου, σ΄ευχαριστώ...Καλό βράδυ να έχεις και καλό Σ/Κ...
Σε φιλώ...

Artanis said...

@Βασίλη μου τα ποδήλατα είναι μέρος της διακόσμησης του μπαρ...Πήραν άδεια για να τα στήσουν εκεί πάντως :)
Το μοτοποδήλατο στη νερατζιά το είδα, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ο τρόπος που ανέβηκε εκεί πάνω...Μάλλον για πλάκα το κάνανε...
Φιλιά στην Άσπα και τις κοράκλες...

Artanis said...

@Mediterranean kiwi, περιμένουμε από τα παιδιά να μεγαλώσουν γρήγορα, ή τα σπρώχνουμε στην ενηλικίωση και φτιάχνουμε ανώριμους και σκυθρωπούς ανθρώπους, πνιγμένους στην υποκρισία...
Αυτό λέει εν ολίγοις το κομμάτι...
Καλησπέρα από Chch, φιλιά στην Κρήτη μας!!!

Artanis said...

@Ταχυδρόμε μου, προς το παρόν σου ετοιμάζω ένα μέηλ :))))
Φιλιά πολλά απο ΝΖ...