Anzac Day στο Chch

Στις 25 του Απρίλη, γιορτάζεται η επέτειος της απόβασης και της μάχης που ακολούθησε, στην Καλλίπολη, το 1915. Αρχικά ονομαζόταν Μέρα της Μνημοσύνης , αλλά επικράτησε η γενική ονομασία ANZAC, που αφορά τα στρατιωτικά σώματα της Αυστραλίας και της Ν. Ζηλανδίας...Ως μέλη της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, εξαναγκάστηκαν από την μητέρα-πατρίδα Μ. Βρετανία, να συμμετάσχουν μαζί με άλλους συμμάχους, καθώς και Ινδούς και Καναδούς, στην εκστρατεία της Καλλίπολης. Θεωρείται πώς η συμμετοχή τους σ’ αυτόν το πόλεμο, τόσο μακριά από τα σπίτια τους, οι βαρύτατες απώλειες και τα κατορθώματα και οι αναμνήσεις των βετεράνων, έδωσαν το έναυσμα για την καλλιέργεια της εθνικής συνείδησης στα 2 αυτά κράτη. Από την Νέα Ζηλανδία, πήρανε μέρος 5 τάγματα (μία ταξιαρχία και ένα εξτρά τάγμα Μαορί) ενώ από την Αυστραλία συμμετείχαν 4 Ταξιαρχίες.

Η πρώτη σημαντική μάχη στην οποία πήραν μέρος οι Anzac, έγινε στις 2/5 όταν τους δόθηκε η εντολή να καταλάβουν ένα ύψωμα με το κωδικό όνομα Baby 700. Στα 500 μέτρα που αφορούσε η κατάκτησή του, σκοτώθηκαν περίπου 1000 άτομα. Τότε στις 6/5 μετακινήθηκαν 2 ταξιαρχίες (17.000 άνδρες) στο μέτωπο του Ελλησπόντου, και αυτοί υπέστησαν μεγάλες απώλειες, στην 2η μάχη της Κριθείας στις 19 /5, από συνολικά 42.000 Τούρκους στρατιώτες που συμμετείχαν (με τεράστιες δικές τους απώλειες)…
Στις 24 /5, με τον τόπο σπαρμένο με πτώματα σε κατάσταση σήψης, οι Τούρκοι ζήτησαν ανακωχή προκειμένου να περισυλλέξουν και να θάψουν τους 3000 νεκρούς τους (10000 τραυματίες) την στιγμή που πχ. οι Αυστραλοί μετρούσαν μόλις 160 νεκρούς (486 τραυματίες).

Ο χώρος ταφής ονομάστηκε No man’s land (και έκτοτε αποτελεί χώρο μνήμης και τιμής των νεκρών της μάχης αυτής). Για τις 5 βδομάδες που χρειάστηκαν μέχρι να ολοκληρωθεί η επιχείρηση αυτή, οι αντίπαλοι αντάλλασσαν μεταξύ τους και από όρυγμα σε όρυγμα, σοκολάτες, καπνό ακόμα και κονσέρβες με φαγητό. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα αυτός ο πόλεμος να χαρακτηριστεί «Πόλεμος των Κυρίων», καθώς επίσης δεν χρησιμοποιήθηκαν δηλητηριώδη αέρια (όπως συνηθιζόταν ευρέως την εποχή εκείνη στα αλλά μέτωπα)
Στις 28 Ιουνίου που άρχισε η μάχη της Νεροσυρμής (Gully Ravine) προς το μέτωπο του Αιγαίου, οι Τούρκοι έχασαν ενάντια στους Βρετανούς μέσα σε μόλις 10 μέρες, 14.000 άνδρες, ενώ στην μάχη του Sari Bair, τον Αύγουστο, το τάγμα του Wellington έχασε 711 άνδρες από τους συνολικά 760 της δύναμής του.

Τον Δεκέμβριο, μετά από 8 μήνες μαχών, πάρθηκε η απόφαση από τους επικεφαλείς των συμμάχων να εκκενωθεί η χερσόνησος της Καλλίπολης, καθώς θεωρήθηκε πώς είχε αποτύχει (μιας και ο αρχικός σκοπός ήταν να καταληφθεί η Κωνσταντινούπολη), ενώ και οι καιρικές συνθήκες είχαν καταπονήσει ακόμα περισσότερο τους στρατιώτες….
Η εκκένωση θεωρήθηκε η πιο επιτυχημένη από όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις της Καλλίπολης, καθώς έπρεπε να αδειάσουν συνολικά 14 διαφορετικοί τομείς. Οι Anzac κράτησαν τα μετόπισθεν με τα όπλα στα χέρια, με κάποιους από τους στρατιώτες να παίζουν ράγκμπυ για να παραπλανήσουν τους Τούρκους πως όλα εξελίσσονται φυσιολογικά. Οι τελευταίοι Βρετανοί έφυγαν στις 9/1/1916, έχοντας αναχαιτίσει μια ακόμα επίθεση των Τούρκων, στις 6 του μήνα ενώ παρά τις προσπάθειές τους να αχρηστεύσουν τα πολεμοφόδια που άφηναν πίσω τους, μεγάλες ποσότητες, περιήλθαν τελικά στα χέρια των Τούρκων…

Σκοτώθηκαν συνολικά 21,255 Βρετανοί και 52,230 τραυματίστηκαν.

10,000 Γάλλοι και 17,000 τραυματίστηκαν
8,709 Αυστραλοί και 19,441 τραυματίστηκαν
2,721 Νεοζηλανδοί και 4,752 τραυματίστηκαν
1,358 Ινδοί και 3,421 τραυματίστηκαν
86,692 Τούρκοι και 164,617 τραυματίστηκαν

Τόσοι νεκροί, για το τίποτα…

Αυτός εν ολίγοις είναι και ο απολογισμός…Στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία αυτή η μέρα είναι εθνική αργία και γίνονται πολλές εκδηλώσεις, αν και οι Αυστραλοί γενικά δίνουν ένα αντι-Βρεττανικό νόημα σ’ αυτήν την επέτειο (αντίθετα από τους Ν. Ζηλανδούς που είναι προσκολλημένοι στην εικόνα της Βασίλισσας και την έννοια της μοναρχίας) και όλοι φορούν στο πέτο την παπαρούνα, το σύμβολο αυτής της μάχης, καθώς λέγεται πώς όλο το τοπίο ήταν ανθισμένο με παπαρούνες, κατά την στιγμή της απόβασης, ενώ οργανώνουν και αντιπολεμικές πορείες με πολύ μεγάλη συμμετοχή.

Τα έσοδα από τις πωλήσεις/δωρεές πηγαίνουν κατευθείαν στα στρατιωτικά σώματα των 2 χωρών, καθώς οι στρατοί που διατηρούν είναι επαγγελματικοί. Στην τηλεόραση και τις εφημερίδες κυριαρχούν αυτές τις μέρες δημοσιεύματα σχετικά με την επέτειο και τις εκδηλώσεις μνήμης και στο Christchurch ειδικά, που έστειλε ένα τάγμα στην Καλλίπολη, επικεντρώνονται οι τελετές μνήμης, γύρω από την Cathedral square και το Ηρώο, καθώς και την Remembrance bridge…Και δίπλα ακριβώς στην κατάλευκη μαρμάρινη γέφυρα με τα χαραγμένα ονόματα από όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις που πήραν μέρος οι ΝΖηλανδοί, είναι φυτεμένη μια Κρητική ελιά, σε ανάμνηση της συμμετοχής τους, στην μάχη της Κρήτης, μαζί με μια πλακέτα που εξιστορεί το γεγονός…Και δεν είναι καθόλου τυχαίο- νομίζω- που η ελιά/σύμβολο της ειρήνης, συνδυάζεται με την αγκαθιά του Κορινθιακού ρυθμού, και το δεντρολίβανο της μνήμης…

Για περισσότερες πληροφορίες μπορέιτε να κοιτάξετε εδώ
Και πάντα μπορείτε να δείτε και την ομώνυμη Αυστραλιανή ταινία/ντοκυμαντέρ παραγωγής 1981

θα λείψω για λίγες μέρες απο το νετ, λόγω βεβαρυμένου προγράμματος...Καλά να περνάτε, σας φιλώ...

Read More

Ένα ωραίο νέο κι ένα μπλογκοπαίχνιδο

Χθες, ήταν η μέρα της Γης...Δεν θα κάνω αναλύσεις, οι περισσότεροι ξέρετε το ψώνιο μου με την φύση και τα ζώα, καθώς και την μακροχρόνια ενασχόλησή μου με τον Σταθμό Προστασίας Άγρων Ζώων και Πουλιών...Η μεγαλύτερη ανησυχία μου σχετικά με την τύχη των ζώων που θα βρίσκονταν φέτος τραυματισμένα ή άρρωστα ή ορφανά, δεν επιβεβαιώθηκε, μιας και η Μέλπω, ο Σταύρος και η Δέσποινα, αν και χωρίς στέγη πια αφού και ο σταθμός έκλεισε, εξακολουθούν να φροντίζουν τα ζωντανά που έρχονται στα χέρια τους, και ανάλογα με την σοβαρότητα της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά, δίνουν τις -κρισιμότατες- πρώτες βοήθειες και κανονίζουν τις αποστολές στην Αθήνα...
Τους τηλεφώνησα λοιπόν χθες, για να μάθω τα νεώτερα, καθώς ως "παραδοσιακοί" τύποι, δεν προτιμούν τα e-mail...Και ανάμεσα στα άλλα, μου είπαν πως η χελώνα "Μάνα-κουράγιο", πέρασε τον χειμώνα και ξύπνησε απο τη νάρκη και την είδανε να κόβει βόλτες μέσα στο κτήμα της Δέσποινας, χωρίς το "περιτύλιγμα" του αστροναύτη...Κι απορώ, με όλα αυτά που την είχα φασκιώσει: Πώς κατάφερε το θηρίο και απαλλάχτηκε από γάζες και επιδέσμους και 2 στρώματα american tape;

Τεσπα χάρηκα -φυσικά- και ήρθε η ώρα...

Μπλογκοπαίχνιδο 23

...να αναρτήσω το 23ο μπλογκοπαίχνιδο, μετά απο πρόσκληση του φίλου και κινηματογραφόφιλου Λεβιάθαν , σχετικά με τις 5 πιο αγαπημένες μου ταινίες...Φίλε μου σ' ευχαριστώ...

Με χρονολογική σειρά, διαλέγω αυτήν τη κλασική πλέον και αριστουργηματική αντιπολεμική ταινία του 1971...

Από τις πιο αγαπημένες μου, μια παραγωγή του 1978, με τον θεϊκό Ρούτγκερ Χάουερ, την Ντάρυλ Χάνα και τον Χάρισον Φόρντ, ανάμεσα σε άλλους φανταστικούς ηθοποιούς..Άκρως φουτουριστική, ακριβώς το στοιχείο μου...

Το "5ο Στοιχείο", που το έχω κουβαλήσει μαζί μου από Ελλάδα, και το ξέρω απ' έξω...Το λατρεύω...

Η πιο αγαπημένη μου από τις ταινίες της τριλογίας...Τη σφαγή των Ξωτικών στο Helm's Deep, στο κρισιμότερο σημείο της ταινίας, δεν έχω καταφέρει ακόμα να την δω ολόκληρη...Απλά δεν αντέχω...(Τέτοιο ψώνιο...)

Δεν λέω, καλός ο Κρίστιαν Μπέιλ στο πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά ο Partridge (Σον Μπιν) του σεναρίου, αν και πεθαίνει νωρίς, έχει διαποτίσει όλη την ταινία...Και 'γω έχω δηλώσει φανατική του θαυμάστρια...Να σας τον βάλω μια φωτό/screen saver από τον Άρχοντα; (επειδή από το Εquilibrium έχω βάλει δικές του φωτό, σε παλιότερο ποστ...)


Το έχω ξαναπεί: Sean Bean και ξερό ψωμί...

Καλά να περνάτε, και το παρασύνθημα το ξέρετε: Έχετε όλοι ανοιχτή πρόσκληση να παίξετε...Σας φιλώ...

Read More

Πάσχα των Ελλήνων

Τελικά και πέρα απο όλους τους φόβους μου για το πρώτο μας Πάσχα εκτός χώρας, μια χαρά πήγαν τα πράγματα...Οι Νεοζηλανδοί μάλλον με ενδιαφέρον και με περιέργεια μας άκουγαν ολόκληρη την προηγούμενη βδομάδα να περιγράφουμε τα έθιμά μας, όποτε θέλαμε να ψωνίσουμε κάτι "anusual" -γι αυτούς- από το μάρκετ, πχ εντόσθια (όσα βρήκα δηλαδή), για την μαγειρίτσα:

"Θα τα δώσετε στα σκυλάκια σας";
(!!;!?!!;??!;;!?!!;;)
Άμα σε δαγκώσω τώρα, εγώ θα φταίω, χρυσέ μου;

Η βαφή των αυγών ήρθε αεροπορικώς απο Αυστραλία...Μια χαρά βγήκαν τα αυγουλάκια μου...

Το στεφάνι της Σταύρωσης, από τα χεράκια των παιδιών μου και του Ίωνα...Όλοι βοηθήσαμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αυτό το Πάσχα...

Ο Επιτάφιος, και η έξοδος από την εκκλησία, το βράδυ της Μ.Παρασκευής...Τα λουλούδια ήρθαν απο τους κήπους των σπιτιών των μελών της Ελληνικής κοινότητας, απο ολόκληρο το Νότιο Νησί...Η περιφορά του έγινε μόνον στο προαύλειο (χρειάζεται άδεια από το δημ. συμβούλιο για να βγεις στον δρόμο) αλλά ακόμα κι έτσι, καλά ήταν...


Η μαγειρίτσα μου, με τα μισά απο τα υλικά που συνήθως την φτιάχνουμε στο σπίτι...Και πάλι καλά να λέμε...

Η ώρα της Ανάστασης μέσα στην κατάμεστη εκκλησίτσα της κοινότητας, και τα πιο γλυκά θηρία του Ελληνικού σχολείου, δίπλα ακριβώς στον δάσκαλό τους (φαίνεται λίγο στην άκρη αριστερά, ο ώμος του Ίωνα)


Τα τραπέζια με τα φαγητά, ανήμερα το Πάσχα...Ο καιρός δεν βοήθησε ωστε να μπουν σούβλες, και το κρέας, αν και ψήθηκε τελικά στον φούρνο, ήταν πεντανόστιμο...


Χριστός Ανέστη λοιπόν φίλοι μου, από την μακρινή Νέα Ζηλανδία...
Ελπίζω να περάσατε κι εσείς όμορφα, και του χρόνου να είμαστε καλά και να γιορτάσουμε και πάλι, μ' αυτούς που αγαπάμε!!!

Read More

Μακρυνίτσα uber alles!!!

Όχι, δεν μιλάω Γερμανικά...Μιλάω άλλες γλώσσες, αλλά όχι αυτήν την συγκεκριμένη...Δεν νομίζω οτι μου αρέσει κιόλας, παρά την κλίση μου να μαθαίνω εύκολα γενικώς...Αλλά την Μακρυνίτσα δεν την αλλάζω με τίποτα...Έχω πάει και στο Συράκο, και στους Καλαρρύτες, και στο Βουλγαρέλι, με παρόμοια αρχιτεκτονική όλα, αλλά σαν την Μακρυνίτσα πουθενά...Κι επειδή έρχεται Πάσχα και η άνοιξη ταιριάζει στο Πήλιο, βρήκα μερικές φωτό, τραβηγμένες τον Δεκέμβριο που μας πέρασε...Μπορεί να έιναι χειμώνας, αλλά σαν άνοιξη μοιαζει με όλο αυτό το φως...Σαν να μου έκανε την χάρη για να την φωτογραφήσω και να την πάρω μαζί μου...

Συνήθως όταν ανεβαίναμε για να πάμε στο χωριό, και τα παιδιά είχαν όρεξη για περπάτημα, αφήναμε το αμάξι στο πάρκινγκ κάτω απο τον Άγιο Αθανάσιο, και απο 'κεί με τα πόδια, φτάναμε μέχρι την πλατεία, για καφέ, καρυδόπιτα ή κανταϊφι και πολλή κουβέντα...Ο ναός της φωτό, κατέρρευσε παρά τις προειδοποιήσεις των κατοίκων του χωριού και του φίλου μου του Γιωργου που σπούδασε συντηρητής στην Ιταλία και έχει αφιερώσει χρόνια ολόκληρα απο την ζωή του για να καταγράψει όλες τις επιγραφές των ναών της Μακρυνίτσας...Μετά την καταστροφή (φυσικά, όπως συμβαίνει συνήθως), άρχισαν οι εργασίες για την ανακατασκευή του, με εντυπωσιακά αποτελέσματα...Πόσο περισσότερο χρόνο όμως και χρήμα, θα σώζανε εφόσον κάνανε τις εργασίες αναστήλωσης τον καιρό που έπρεπε!!!

Στο καλντερίμι προς την πλατεία: Ένα παλιό αρχοντόσπιτο που ακόμα στέκει, παρά την εγκατάλειψη...Πάντα έλπιζα οτι θα το ξανάβλεπα επιδιορθωμένο και κατοικημένο, αλλά από τότε που το θυμάμαι, είναι σ' αυτήν την κατάσταση...Άλλες φορες σαν κοτέτσι, άλλοτε σαν παχνί για έναν γαϊδαράκο, και άλλοτε με κατσίκες...Κρίμα, επειδή αυτό το σπίτι έχει ψυχή από μόνο του...

Η ξεχαρβαλωμένη σιδερένια πόρτα του Δημοτικού σχολείου του χωριού...Ο παραστάτης έχασε τα θεμέλιά του -αν υπήρξαν ποτέ, και έγυρε...Το Πέτρινο διώροφο που στεγάζει τα 15 περίπου παιδάκια, στέκει καλοδιατηρημένο στο ενδιάμεσο της απόστασης Άγ.Αθανασίου και πλατείας...

Ο παλιός πλάτανος στην πλατεία...Θυμάμαι όταν θα 'μουνα 8-10 χρονών, είχα δει την κουφάλα του -που τώρα παίζουν μέσα τα παιδιά και βγάζουν φωτό όσοι ανεβαίνουν στο χωριό-, γεμάτη με σακκιά γεννήματα, κάποια άλλη φορά, με μεγάλους τενεκέδες μπογιά...Ακόμα στέκει όρθιος παρά τα χρόνια του, μόνον η φλούδα του αναγεννάται και ροζιάζει και τον κρατάει, και πετάει μόνος του καινούρια κλαδιά, σαν για αντιστήριγμα στο βάρος του που τον γέρνει προς το κέντρο της πλατείας (όπως κι ο ίταμος που ρίχνει ρίζες από τα κλαδιά, όταν σαπίζει από τα χρόνια η ρίζα)...

Η κρήνη στην πλατεία, δίπλα στην εκκλησία...Κάποτε την θυμάμαι να έχει χρυσόψαρα, άλλοτε με κυπρίνους, τώρα χωρίς τίποτα, μόνον με νερό και φύλλα (και κάποια νομίσματα που ρίχνουν οι τουρίστες και τα πιτσιρίκια τσαλαβουτάνε ξυπόλυτα στο παγωμένο νερό για να τα βγάλουν)...

Το εργαστήριο και μαγαζί της φίλης μου της Γεωργίας, πίσω ακριβώς από την εκκλησία στην πλατεία...Δίπλα -δίπλα ήταν τα εργαστήριά μας στο Μεταξουργείο, μέχρι που άνοιξε εκεί...Την ζήλεψα για αυτήν της την ιδέα...Νά 'ναι καλά, η δουλειά της στα κοσμήματα και το γούστο της, είναι καταπληκτικά...Αν τυχόν περάσετε από την Μακρυνίτσα αυτές τις μέρες, μπείτε στο μαγαζί της και πείτε της ένα γεια κι από μένα...

Ένα γατάκι στην πόρτα του Θεόφιλου...Έτσι λέγεται το μαγαζί με την απεικόνιση του "Γλεντιού του Κατσαντώνη" στον ανατολικό του τοίχο, από τα χέρια του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, που πέρασε πολλά χρόνια στο Πήλιο, ζωγραφίζοντας...Σε ένα παρόμοιο καφενείο, ένας ηλίθιος ντόπιος τον έριξε για πλάκα από την σκάλα, την ώρα της δουλειάς, και πήρε την απόφαση να γυρίσει στην Μυτιλήνη (1927), όπου και πέθανε τις παραμονές του Ευαγγελισμού του '34... (Την ώρα που τράβηξα την φωτό είχε πολύ ήλιο...Λίγο μετά που επέστρεψα για νέα λήψη, κάθονταν κολλητά στην τοιχογραφία με τις καρέκλες τους, μια οικογένεια "μοσχαριών" -βρίζω και τα καημένα τα ζωντανά- που δεν εννοούσαν να καταλάβουν τις προειδοποιήσεις του μαγαζάτορα να προσέχουν το fresko πίσω τους... Βρε Μουουου!!!)

Η θέα του Βόλου και του Παγασητικού, από το χωριό...Θυμάμαι πώς δεν την χόρταινα την θέα αυτή, εκείνη την ημέρα, γνωρίζοντας πως θα φεύγαμε μερικές μέρες μετά...Δεν μου λείπει -ακόμα- ούτε και την νοσταλγώ, αλλά θεωρώ πώς είναι απίστευτα όμορφη...


Καλά να περάσουμε όλοι μας, αυτές τις μέρες, καλό Πάσχα να 'χουμε...Εγώ δεν θα λείψω από το νετ, οπότε θα σας επισκεφτώ όλους -και ακόμα περισσότερους-, και θα επανέλθω με φωτό από το Ν.Ζηλανδικό μας Πάσχα, και ένα μπλογκοπαίχνιδο που με κάλεσε ο Λεβιάθαν...(Παρεπιπτόντως, σήμερα ήταν η Κυριακή του Πάσχα για τους Νεοζηλανδούς...Σα να μην συνέβαινε τίποτα απολύτως, μόνον τα μαγαζιά που ήταν κλειστά...Ε, ας μείνει και κανένας στο σπιτάκι του να ξεκουραστεί μια μέρα, όλο δουλειά, δουλεια...)

Σας φιλώ γλυκά...

Read More

Της νύχτας τα καμώματα...

Νομίζω πώς έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν, τα προβλήματα ύπνου που αντιμετωπίζω...Από παιδί ακόμα, δυσκολευόμουν να κοιμηθώ φυσιολογικά μια ολόκληρη νύχτα, και η προβληματική κατάσταση συνεχίζεται δεδομένης και της συνύπαρξης επί μια τριετία σχεδόν, με τον Αρίσταρχο, το άρρωστο δασομυωξάκι που είχα υιοθετήσει και ζούσε μέσα στην ντουλάπα μου...Και χθες το βράδυ λοιπόν, κατά τη διάρκεια μιας αυπνίας, είτε επειδή το σπίτι δερνόταν απο όλες τις μεριές εξαιτίας μια παγοθύελλας από την Ανταρκτική που χτύπησε το Νότιο Νησί, είτε επειδή ήθελα να μάθω νεότερα απο την αναζήτηση -στα χαλάσματα της εστίας στην L' Aquila- του Έλληνα φοιτητή, σερφάριζα στο νετ και έπεσα πάνω στο παρακάτω άρθρο από την τοπική εφημερίδα του Βόλου, "Ταχυδρόμος", απο την στήλη "Τοπικά νέα" στις 29/3/2009:

ΤΟΠΙΚΑ
Κινδυνεύει η πανίδα της Μαγνησίας
(click it)

Θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι δεν σεβόμαστε όσο θα έπρεπε ό,τι μας περιβάλει και ότι είναι λίγες οι φορές που ψηλαφίσαμε με προσοχή τους κρίκους της αλυσίδας της ζωής; Στη Μαγνησία, μια περιοχή με πλούσια πανίδα, όπου κατά καιρούς έχουν καταγραφεί αρκετές χιλιάδες άγριων και σπάνιων πουλιών, θηλαστικών, αρπακτικών και άλλων ειδών, ανθρώπινες δραστηριότητες και πλήθος άλλων παραγόντων οδηγούν στη σταδιακή εξαφάνιση πολλών ειδών.
Η έκταση της Μαγνησίας διατίθεται για την παρουσία και ανάπτυξη άγριας πανίδας αλλά και σπάνιων ειδών, ειδικά υδρόβιων πουλιών. Τα σπονδυλωτά αντιπροσωπεύονται από μεγάλη ποικιλία πουλιών (σποροφάγα, εντομοφάγα, παμφάγα, ημερόβια και νυχτόβια αρπακτικά) και θηλαστικά (χειρόπτερα, εντομοφάγα, φυτοφάγα, τρωκτικά και μικρά σαρκοφάγα). Επίσης υπάρχουν πολλά είδη τρωκτικών και αμφιβίων. Τέλος σημειώνεται η ύπαρξη αρκετών μεταναστευτικών ειδών σε όλο τον ορεινό όγκο του Πηλίου.

Ειδικότερα απαντώνται όσον αφορά στα θηλαστικά: Λύκος-τρωτό, Αλεπού-τρωτό, Σκαντζόχοιρος, Τυφλοπόντικας, Λαγός, Μαυροποντικός, Πετροκούναβο, Ασβός, Νυφίτσα, Αγριογούρουνο, Ζαρκάδι-τρωτό, Νυχτερίδες, Βίδρα-τρωτό, Σκίουρος. Όσον αφορά στα ερπετά και τα αμφίβια, απαντώνται τρία είδη Φρύνου (Φρύνος ο κοινός, Χωματόφρυνος, Πρασινόφρυνος), Γραικοχελώνα, Ονυχοχελώνα, τρία είδη Βατράχου, τέσσερα είδη Σαύρας, και Φίδια -Δενδρογαλιά, Τυφλίτης, Σαΐτα, Οχιά και δύο είδη Νερόφιδου.
Συγκεκριμένα εμφανίζονται:
-Όρος Πήλιο και Παράκτια θαλάσσια ζώνη: Έχουν καταγραφεί πολλά είδη ασπόνδυλων, μεταξύ αυτών ενδημικά και σπάνια είδη, τα Lucanus cervus και Cordulegaster heros. Επιπλέον η περιοχή φιλοξενεί σπάνια και προστατευόμενα είδη αμφιβίων και ερπετών. Τα θαλάσσια σπήλαια στο Αιγαίο αποτελούν καταφύγια και τόπο αναπαραγωγής για τη μεσογειακή φώκια.
-Κάρλα-Μαυροβούνι-Κεφαλόβρυσο Βελεστίνου: Η οικολογική αξία της περιοχής είναι αξιοσημείωτη, αφού απαντώνται 27 τύποι οικοτόπων και μεγάλη ποικιλότητα ορνιθοπανίδας (μεταναστευτικά, διαχειμάζοντα, υδρόβια, παρυδάτια, αρπακτικά), θηλαστικών, αμφιβίων, καθώς και ερπετοπανίδας και ιχθυοπανίδας.

Η άγρια πανίδα στις Βόρειες Σποράδες
Υπάρχουν αρκετά είδη θηλαστικών, μεταξύ των οποίων το κουνάβι, από τα χειρόπτερα η νανονυχτερίδα και ο μεσορινολόφος, που έχουν χαρακτηριστεί ως κινδυνεύοντα είδη. Στο νησί Γιούρα υπάρχει το ενδημικό υποείδος αγριοκάτσικου. «Ο Αίγαγρος των Γιούρων δεν έχει ακόμη μελετηθεί δηλαδή δεν γνωρίζουμε το DNA του. Υπάρχουν περίπου 200 αυτή τη στιγμή στο νησί και πολλά ακόμα υβριδισμένα, δηλαδή αίγαγροι οι οποίοι όμως έχουν ζευγαρώσει με ήμερες κατσίκες», τονίζει ο Επίκουρος Καθηγητής Διαχείρισης Οικοσυστημάτων και Βιοποικιλότητας της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Θανάσης Σφουγγάρης.

Η περιοχή όπως είναι γνωστό αποτελεί ένα από τα τελευταία σημαντικά καταφύγια στον κόσμο για τη μεσογειακή φώκια monachus onachus, αλλά και είναι ιδιαίτερα σημαντική σε εθνικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο λόγω της διατήρησης δύο ομάδων ορνιθοπανίδας, των αρπακτικών και των θαλασσοπουλιών.
Τα περισσότερο σημαντικά είδη που χαρακτηρίζουν την περιοχή των Βορείων Σποράδων σαν Σημαντική Περιοχή για τα πουλιά της Ελλάδας (ΙΒΑ) είναι:
-Αιγαιόγλαρος, με πολλές δεκάδες ζευγάρια στην περιοχή
-Αρτέμης, με πιθανά εκατοντάδες ζευγάρια στην περιοχή
-Θαλασσοκόρακας, με μερικές δεκάδες ζευγάρια
-Μύχος, με μερικές δεκάδες ζευγάρια
-Μαυροπετρίτης, με αρκετές εκατοντάδες ζευγάρια
-Σπιζαετός, με πιθανά 1-2 ζευγάρια
-Πετρίτης, με αρκετά ζευγάρια.

Η ερπετοπανίδα των Β. Σποράδων, αν και θεωρείται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ως νησιωτική, δεν έχει μελετηθεί επαρκώς. Από τις μέχρι σήμερα παρατηρήσεις, πρέπει να σημειωθεί η παρουσία του Λαφίτη και του Σπιτόφιδου. Έχουν καταγραφεί επίσης και άλλα είδη φιδιών, όπως Οχιά, Κοιλοπέλτης, αλλά και είδη σαύρας, όπως Αβλέφαρος, Τρανόσαυρα, Αιγαιόσαυρα, Ζαμενής, Κυρτοδάκτυλος, Σαμανίδι, Ημιδάκτυλος.
Στην ξηρά έχουν παρατηρηθεί χελώνες των ειδών Testudo marginata (Κρασπεδοχελώνα) και Testudo graeca (Ελληνική Χελώνα). Από τα αμφίβια, η παρουσία του βατράχου Rana ridibunda (Λιμνοβάτραχος) και του δενδροβάτραχου Hyla arborea στα υγροτοπικά ενδιαιτήματα των νησιών θεωρείται σημαντική.


Επίσης ιδιαίτερα σημαντική είναι η ασπόνδυλη πανίδα, η οποία περιλαμβάνει αρκετά ενδημικά είδη κυρίως ισοπόδων. Στα Σκάντζουρα έχει καταγραφεί ένα νέο είδος θυσανόπτερου (Scirtothrips dignus) και για πρώτη φορά στην Ελλάδα το είδος Scirtothrips magniferae.

Πριν και σήμερα
Από τις παραλαβές που έχουν γίνει στα χρόνια λειτουργίας του Σταθμού Άγριων ζώων έχουν καταγραφεί περίπου 6.000 είδη άγριας πανίδας, σύμφωνα με το κ. Χαλαστάρα. Μάλιστα ειδικά στη περιοχή της Κάρλας ο κ. Σφουγγάρης αναφέρει πως μέχρι και την αποξήρανση της λίμνης είχαν καταγραφεί περίπου 400.000 είδη υδρόβιων πουλιών, όταν μερικά χρόνια πριν σε μια ερασιτεχνική καταγραφή διαπιστώθηκαν μόλις 30.000 είδη.
Στην περιοχή της Όθρυος όπου υπήρχε αφθονία σε αετούς και γύπες πλέον είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς, καθώς πολλά έχουν πεθάνει από τα δηλητηριώδη δολώματα που τοποθετούν οι κτηνοτρόφοι αλλά και οι κυνηγοί.


«Δεν θα έλεγα ότι κάποιο είδος συγκεκριμένα είναι υπό εξαφάνιση, όλα πλέον όλα τα βλέπουμε σπάνια, ακόμα και το σπουργίτι το αρσενικό δεν το βλέπουμε συχνά. Ακόμα και τα γλαρόνια είναι υπό εξαφάνιση. Αυτό που μπορώ να σας πω με σιγουριά είναι πως όλα τα είδη εμφανίζουν μια πτωτική γραμμή», αναφέρει ο κ. Χαλαστάρας.

Βιότοποι οι στέγες...
Τα σπίτια των ζώων είναι οι βιότοποι, το δάσος, η λίμνη, το δέλτα ενός ποταμού, οι ακτές της θάλασσας, η θάλασσα, ο βυθός της λίμνης, οι όχθες του ποταμού, ο βυθός της λίμνης, η ρεματιά, το φαράγγι, τα απόκρημνα βράχια κ.α.
Η Μαγνησία, λόγω της γεωγραφικής εικόνας της έχει σαν αποτέλεσμα, σε όλη της την έκταση, να διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία βιοτόπων. Σ΄ αυτούς βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη του ζωικού βασιλείου, όπως αρπακτικά πτηνά. Από τα είδη αυτά, κάποια ζουν μόνιμα, είναι δηλαδή ενδημικά και άλλα, όπως σπάνια υδρόβια πτηνά διαχειμάζουν στην διάρκεια της μεταναστευτικής τους πορείας στα δέλτα των ποταμών και στις λίμνες.
Στους ελληνικούς βιότοπους υπάρχουν επίσης ερπετά, αμφίβια, θηλαστικά, έντομα και ψάρια. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς την ανάγκη για ένα συνολικό σχεδιασμό προστασίας. Όμως πολύ λίγοι βιότοποι προστατεύονται και σε ορισμένους εξ αυτών η φύλαξη τους είναι πλημμελής.

Αίτια της εξαφάνισης της άγριας πανίδας
Η Μαγνησία διαθέτει έναν τεράστιο φυσικό πλούτο, που είναι οι βιότοποι μαζί με τα ζώα και τα φυτά που υπάρχουν σ αυτούς. Ωστόσο οι προσπάθειες υποβάθμισης με διάφορες ενέργειες που θεωρούνται ίσως απλές και συνηθισμένες είναι διαρκείς και οδηγούν στην αλόγιστη καταστροφή βιοτόπων και υγροτόπων.
Η καταστροφή των δασών από διάφορες αιτίες, η τεράστια όχληση από τις ανθρώπινες δραστηριότητες οι εκχερσώσεις, οι αποξηράνσεις λιμνών, η αλόγιστη χρησιμοποίηση φυτοφαρμάκων για την προστασία των φυτών από τις ασθένειες με αποτέλεσμα να μένουν υπόλοιπα του φαρμάκου στον βιότοπο και να μολύνουν τα νερά ή την τροφή των ζώων και των ανθρώπων, η εντατική καλλιέργεια της γης και η υποβάθμισή της, η μη προστασία των Εθνικών Δρυμών, η συνεχής απειλή των υγροβιότοπων από ανθρώπινες δραστηριότητες, είναι μερικές από τις βασικές αιτίες εξαφάνισης και μείωσης των ειδών της άγριας πανίδας που συναντά πλέον κανείς στη Μαγνησία.

«Δεν μπορούμε να τα ιεραρχήσουμε αλλά σίγουρα η όχληση είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία εξαφάνισης ειδών άγριας πανίδας. Τα πουλιά ειδικά τρομάζουν και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όχι μόνο να φεύγουν από τη περιοχή αλλά και να ξεκινάνε το ταξίδι της μετανάστευσης νηστικά και έτσι πολλά από αυτά πεθαίνουν στο δρόμο από εξάντληση ή όσα επιβιώνουν γεννούν αυγά με πολύ λεπτό τσόφλι», τονίζει ο υπεύθυνος του Σταθμού Βοήθειας και Προστασίας Άγριων Ζώων και Πουλιών κ. Στάθης Χαλαστάρας.

Ευγενικές συμπεριφορές ζώων!
Πάντα έχει ενδιαφέρον η περίθαλψη των άγριων ζώων. Κάποτε περιθάλφθηκε μια αετογερακίνα στο Σταθμό Άγριων Ζώων και Πουλιών που τα μέλη τη μεγαλώσανε από μικρή ηλικία, όταν δηλαδή ήταν μωρό με το χνουδάκι ακόμα πάνω της.
Αυτή, με τη «μητρική» φροντίδα των μελών του Σταθμού μεγάλωσε και έγινε πανέμορφη και επιβλητική, αφού το μέγεθός της είναι όσο ένα μεσαίου μεγέθους αετόμορφο. Έλα όμως που μεγαλώνοντας… σαν παιδί κι αυτό ήθελε παιχνίδια με τους περιθάλπτες του και όταν έτρωγε πρόσεχε μην άθελά της πληγώσει το χέρι που την τάιζε;
Πέρασε λίγος καιρός και μία νεαρή αλεπουδίτσα από τις παρυφές της Ν. Ιωνίας έφτασε στο σταθμό. Όταν την παραλάβαμε μετά από τηλέφωνο καθηγητή λυκείου της περιοχής, ήταν στο πλάι του δρόμου σχεδόν αναίσθητη και παγωμένη από τη βραδινή παγωνιά. Η προσπάθεια για την περίθαλψή της άρχισε αμέσως. Έφερε τραύματα από πρόσκρουση, πιθανώς από αυτοκίνητο. Η προσπάθεια έφερε αποτελέσματα, η αλεπού ανέκαμψε και πάντα στο κλουβί της υπήρχε ανησυχητική ηρεμία. Ήταν πολύ ευγενική με τους περιθάλπτες της – πράγμα μη φυσιολογικό- σαν να λες και γνώριζε ότι ο καθένας που ασχολιόταν μαζί της, ήταν για το καλό της. Απελευθερώθηκε, αφού αποκαταστάθηκε ένα δύσκολο τραύμα στη σπονδυλική στήλη.

(και ακολουθεί μακροσκελής κατάλογος των ειδών της ορνιθοπανίδας που έχει παρατηρηθεί στον νομό...)

Από τους 2 υπογράφοντες και συνεντευξιαζόμενους , τον έναν δεν τον γνωρίζω καθόλου, (ενώ θεωρώ πώς και οι αριθμοί που δίνει, είναι υπερβολικοί), τον άλλο όμως τον γνωρίζω καλά... Η αλεπού της φωτό, από τα χεράκια μου και απο τα χεράκια των άλλων 3 περιθαλπτών "φτιάχτηκε" και κατάφερε να απελευθερωθεί...Και δεν ήταν το μόνο ζωντανό που επέστρεψε υγιές στο φυσικό του περιβάλλον, χάρις στις φροντίδες μας...Τώρα μαθαίνω πώς στην Β. Εύβοια ρίχνουν φόλες και σκοτώνουν τα μικρά σαρκοβόρα θηλαστικά, όπως και στην Πελοπόννησο, για να έχουνε λέει θηράματα...Περάστε μια βόλτα απο ΝΖ, αγαπητοί κύριοι, να δείτε πώς θα είναι η ζωή χωρίς αυτά, που ολόκληρες περιοχές των νησιών έχουνε γίνει σαν σεληνιακά τοπία, επειδή κάποιοι άλλοι "έξυπνοι" στο παρελθόν, εισήγαγαν λαγούς και κουνέλια (εκτός των αρουραίων που ήρθαν μαζί με τους αποίκους) καθώς θεώρησαν πως θα αποτελούσαν καλό κυνήγι... Σε μια ξένη γη, χωρίς καθόλου θηρευτές... Κοιτάξτε να βάλετε μυαλό επιτέλους...Θησαυρό έχετε στα χέρια σας, και δεν το ξέρετε... Βιοποικιλότητα λέγεται...

Όλες οι φωτό, είναι απο ζώα που βρήκαν περίθαλψη και προστασία στον Σταθμό...Εκτός απο την φωτό της αλεπουδίτσας , που περιλαμβάνεται στο άρθρο της εφημερίδας, όλες οι άλλες προέρχονται από την ιστοσελίδα του ΣΒΑΖΠ...
(Δυστυχώς σήμερα το πρωί, μάθαμε και τα θλιβερά νεότερα για την τύχη του Έλληνα φοιτητή...Τα συλλυπητήριά μας στην οικογένειά του...)

........................................................................................................................................
Update:Έμαθα οτι από την φίλη και συν-εθελόντρια Δέσποινα, οτι η εποχή των νεοσσών έχει αρχίσει και πως απο τον Δήμο της Ν.Ιωνίας, δίνουν ακόμα τα τηλέφωνά μου, για παραλαβές...Πόσο μ@^@κες μπορεί να είναι τελικά κάποιοι άνθρωποι;
........................................................................................................................................

Read More

Λουλούδια στα λουλούδια (γ' μέρος)

Φίλοι μου καλοί κι αγαπημένοι, αυτό είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος της ανάρτησης/μπλογκοπαίχνιδου που κανονικά θα έπρεπε να αφορά ένα μακροσκελές ποιηματάκι, με τα ονόματα και τα λίνκ όλων των μπλογκοφίλων...Αντ' αυτού η ιδέα για τα αφιέρωμένα λουλούδια, μου άρεσε περισσότερο αλλά αποδείχτηκε μακροσκελέστερη από την (ορθή) εκδοχή του παιχνιδιού...Σας άρεσε κι εσάς όμως, πιστεύω...

Στον νεώτερο φίλο μου Αμμοδύτη, αφιερώνω μια θαλασσινή μαργαρίτα, που φυτρώνει σε όλη την ακτή του Pegasus bay (δεν ξέρω κι αν φυτρώνει και αλλού...) Δεν γνωρίζω το είδος προς το παρόν, αλλά ελπίζω να το ανακαλύψω σύντομα...

Στον φίλο μου τον Λάμπρο ένα ακόμα άγνωστο -αλλά πανέμορφο- θαλασσινό φυτό...

Στον φίλο Άκρατ που έκλεισε (ελπίζω προσωρινά), μια κατάλευκη κάλα (η τελευταία της χρονιάς...)

Στην Κατερίνα και τον Λασπολόγο της, πολλά μπουκέτα κόκκινες αμαρυλλίδες...

Στον φίλο Μάλερ που αγαπάει πολύ την όπερα, ένα μπουκέτο πανέμορφες μωβ ορχιδέες, που ελπίζω να του αρέσουν σαν επιλογή...

Στην φίλη και ζωγράφο Μαγδαληνή, ένα άγνωστο πανέμορφο λουλούδι, σαν ζωγραφιστό...

Στη συγγραφέα και φίλη Μαρία Τζιρίτα, κι άλλες πανέμορφες ορχιδέες, για τα Μάτια της μόνο...

Για τον φίλο Ηλιότυπο, λόγω έλειψης ηλιοτρόπιων (που θα του πήγαιναν) ένα όμορφο μεσημβριάνθεμο...

Στον φίλο gvarvakis, με τις καταπληκτικές αναρτήσεις του, μία ντάλια από τις πιο κλασσικές και πιο όμορφες...

Στην Νανά Τσούμα με τις πανέμορφες ραδιοφωνικές εκπομπές της, πανέμορφα φωτεινά κίτρινα τριαντάφυλλα -τα αγαπημένα μου...

Στην φίλη και ζωγράφο Ξανθίππη, μία ωραιότατη εξωτική στερλίτσια, ή αλλιώς "πουλί του παραδείσου" (ευχαριστώ για την διόρθωση, Γλαρένια μου...)

Στον αγαπητό Π.Κ. στην όμορφη Ζάκυνθο, πάλευκα κρινάκια...

Στην καινούρια μπλογκοφίλη Πάπισσα, μια πανέμορφη -και σπάνια- κίτρινη ...παπαρούνα, σε πράσινο φόντο...

Στην φίλη Παλμό, που έχει κλείσει (ελπίζω όχι για πάντα), μια αγκαλιά χρυσάνθεμα...

Στην φίλη Ρίτσα Μασούρα, με τις άκρως ενημερωτικές αναρτήσεις της, μια καταπληκτική ζέρμπερα...

Στην φίλη Ραλλού, με τις όμορφες φωτογραφικές ζωοφιλικές ιστορίες της, πολλές παιχνιδιάρικες φούξια...

Στον φίλο Σκορπιό, πανέμορφα ελίχρυσα...

Στην φίλη Σοφία, με τις πάντα εύστοχες -και συχνά σατυρικές- αναρτήσεις της, υπέροχες βιγκόνιες...

Στην ξενιτεμένη Σταχτοπούτα με την τρυφερή καρδιά, ένα τρυφερό πορτοκαλί μπουμπουκάκι τριανταφυλλάκι...

Για το καλό μου Πατσιούρι που το αγαπώ πολύ επειδή είναι ντόμπρο παιδί, της χαρίζω λευκά δελφίνια...

Στον φίλο Τρελλό του χωριού, ένα από τα πιο περίεργα φυτά που έχω δει ως τώρα: Το φυτό Anchor plant (colletia paradoxa)...Μην μου πεις οτι δεν είναι μοναδικό...

Στην φίλη Φαραώνα, που απουσιάζει για λίγο από το νετ λόγω ανειλλημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων,μια αγκαλιά ντάλιες...

Στην φίλη Φεγγαροκυρά, τα πιο μωβ τριαντάφυλλα που βρήκα στους κήπους...Και μυρίζουν και μεθυστικά...

Στην φίλη Φωτεινή από το πανέμορφο Ρέθυμνο, όμορφες και πολύ ιδιαίτερες αμαρυλλίδες που μου θύμισαν το κρινάκι της θάλασσας, το γνωστό Παγκράτιο (Pancratium maritimum)...

Στην φίλη και συντοπίτισσα Χελώνα, καταπληκτικές γαλάζιες καμπανούλες...

Στην φίλη Χουλκ που έχει κλείσει για λίγο το μπλογκ της, ένα ροδόλευκο μπουμπούκι...

Και στην αγαπημένη μου Όλα θα πάνε καλά, που μου εχει φτιάξει πολλές φορές την διάθεση με τις υπέροχες αναρτήσεις της, φανταστικές πορτοκαλί αμαρυλλίδες...


Εδώ τελειώνει το αφιέρωμα Λουλούδια στα Λουλούδια, σε μερικές μέρες θα έχω νέο ποστ...Να είστε όλοι καλά, να έχετε ένα υπέροχο υπόλοιπο Σ/Κ, και μια ακόμα πιο υπέροχη εβδομάδα...Σας φιλώωωωωωωωωωωωωωωω...

Read More