Για τον Σταύρο, την Μέλπω και την Δέσποινα (και για όλους...)

Είναι μερικές μέρες τώρα, που εχω μάθει τα νεώτερα από Βόλο, για την τύχη του Σταθμού, και μιας και από καιρό ήθελα να αρχίσω να κάνω αναρτήσεις για τα ζώα τηςΝ. Ζηλανδίας, βρήκα την ευκαιρία να συνδυάσω και τα δύο σε μία ανάρτηση...

Ο Σταθμός λοιπόν, έκλεισε, περίπου τις μέρες που φύγαμε από Ελλάδα...Πριν φύγω, συναντήθηκα με τα υπόλοιπα παιδιά, και τους παρέδωσα μια επίστολή, την οποία μου είχαν αναθέσει να γράψω, προς αποστολή στα ΜΜΕ του Νομού...Η επιστολή δεν δημοσιεύτηκε τελικά, -η αλήθεια είναι πως είχε πολύ έντονο ύφος-, αλλά στις ημέρες που ακολούθησαν, και με την δημοσιοποίηση της υπόθεσης, γράφτηκαν άρθρα στον τοπικό τύπο, τα οποία ο Ίωνας ανάρτησε στην πρώτη σελίδα του ΣΒΑΖΠ (καθώς παραμένει ο διαχειριστής της)...

Αυτό λοιπόν το χαριτωμένο ζωντανό της φωτό, είναι ένα από τα ζώα που οι ΝΖηλανδοί μισούν περισσότερο...Για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ το σιχτιρίζω όταν το ακούω τις νύχτες πάνω στην στέγη του σπίτιού, να γρατσουνάει τα κεραμίδια, ή να κυνηγιέται με άλλα, αλλά τον περισσότερο καιρό το φωνάζω χαϊδευτικά μαρσουπιλαμί, από την γνωστή σειρά κινουμένων σχεδίων...Το Possum λοιπόν, είναι ένα ζώο που για κακή του τύχη, έχει πάρα πολύ ωραία γούνα και κάποιοι από τους πρώτους αποίκους των Νησιών, θεωρώντας πώς θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν αυτό το γεγονός, το εισήγαγαν από την γειτονική Αυστραλία, όπου το ζώο είναι ιθαγενές και ξεκίνησαν επιχειρήσεις εκτροφείων...
Το ζωάκι αυτό, οφείλει το όνομά του στους Ινδιάνους της Β.Αμερικής (wapathemwa στις Algonquian διαλέκτους, σημαίνει άσπρο ζώο, επειδή τα οπόσσουμ της Β.Αμερικής -φωτό- είναι ασπριδερά..)

Τα Αυστραλέζικα πόσσουμ λοιπόν, είναι μόνον ένα από τα 64 διαφορετικά είδη που ζουν στον κόσμο...Έχουν το μέγεθος μιας ενήλικης γάτας, και τρέφονται με μια ποικιλία τροφών, που περιλαβάνει καρπούς, φύλλα, αυγά διαφόρων πουλιών, ακόμα και νεοσσούς που κλέβουν από τις φωλιές...Κάνουν την φωλιά τους πάνω σε μεγάλα και πυκνά δέντρα (όπως αυτά που έχω στην γειτονιά μου), και από την αποφράδα εκείνη ημέρα που απέδρασαν από το εκτροφείο που τα είχανε κλεισμένα και τα σφάζανε για την γούνα τους, έφτασαν να αριθμούν στα 70 εκατομμύρια, και έχουν καταστρέψει εκτάρια επί εκταρίων δάσους και καλλιεργειών, εκτός οτι έχουν θεσει σε κίνδυνο σχεδόν όλα τα είδη πουλιών της χώρας, συμπεριλαμβανομένων και των άπτερων, όπως το Kiwi, το εθνικό συμβολο της Ν.Ζηλανδίας...

Το κυνηγούνε λοιπόν ανηλεώς, το καημένο το ζωντανό, που στο κάτω -κάτω, δεν είναι δικό του φταίξιμο που το φέρανε από τόσο μακριά ούτε και το γεγονός οτι αναζήτησε την ελευθερία του (άραγε όταν φτάσουν τα ρακούν στην Ήπειρο, θα κατηγορούμε τα ίδια τα ζώα που το έσκασαν από το εκτροφείο της Γερμανίας;) Στην Αυστραλία υπήρχαν θηρευτές των πόσουμ, ενώ εδώ αυτοί οι θηρευτές δεν υπάρχουν: Ντίγκο, δηλητηριώδη φίδια και οι Αβοριγίνες με το κυνήγι τους, στη ΝΖ δεν υπάρχουν φυσικοί εχθροί...

Για να τα κρατήσουν σε έλεγχο λοιπόν, αλλά και για να αυξήσουν την γενική αποστροφή του κόσμου, κυκλοφορούν διάφορες πληροφορίες, όπως οτι είναι φορείς της φυματίωσης των βοοειδών, και συνηθίζουν να ραντίζουν τις περιοχές γύρω από τις διάφορες ρεζέρβες στα βουνά, με ένα ισχυρό δηλητήριο, το 1080, (η ΝΖ είναι η μεγαλύτερη αυτή τη στιγμή εισαγωγέας αυτού του δηλητηρίου), ενώ σκέφτονται ακόμα και να βάλουν ένα γονίδιο μέσα σε πατάτες που θα αφήνονται σαν δόλωμα για τα ζώα, με σκοπό να τα κάνουν να μην γεννούν...(Κρίμα, και είναι τόσο καλοί γονείς.. Προτιμούν να πεθάνουν μαζί με τα μωρά τους, παρά να τα αφήσουν μόνα μπροστά στον κίνδυνο... Θυσιάζονται με λίγα λόγια...)

Κατά τα άλλα, χρησιμοποιούν την γούνα τους, και μια εταιρεία εδώ, το 1996, έφτιαξε ένα μείγμα μαλλιού μερινό και γούνας πόσσουμ, και το ονόμασε, Μερινομίνκ (χρησιμοποιεί αποκλειστικά ζώα αιχμαλωτισμένα στο φυσικό περιβάλλον), μια άλλη εξάγει κρέας πόσσουμ στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας, μεγάλες ποσότητες γίνονται σκυλοτροφή κλπ...Αντιμετωπίζονται σαν "μάστιγα" και στο νετ κυκλοφορούν διάφορες εικόνες από χτυπημένα και νεκρά πόσσουμ, που πραγματικά σιχάθηκα να τις αναρτήσω...
Δηλαδή αν βρω καμιά μέρα -λέμε τώρα-, ένα άρρωστο, ένα χτυπημένο, ένα μωρό, δεν θα μπορώ να απευθυνθώ σε καμιά από τις κρατικοδίαιτες εταιρείες προστασίας του περιβάλλοντος, κι ας έχει ανάγκη το ζώο...Εδώ αυτό το πλάσμα και μερικά άλλα, εισαγμενα στο οικοσύστημα, είναι καταδικασμένα προκαταβολικά...
Ακούτε Σταύρο και Μέλπω και Δέσποινα, που φροντίζαμε όλα τα ζωντανά, άσχετα μεγέθους, είδους και σπανιότητας ; Και πού να δείτε τί άλλο έρχεται...

Όλες οι φωτό είναι από το ίντερνετ, και τα στοιχεία από την Wiki, μεγάλη η χάρη της...