Thursday, March 13, 2008

Επιστροφή


Επιστροφή

Το πιο μακρύ ταξίδι σου τελειώνεις,
το ταξίδι του γυρισμού σε μιαν Ιθάκη,
άραγε ποιος να σε περιμένει εκεί;
Θα ‘βρισκες άραγε τον Εύμαιο,
τόσο πολιτισμένα ευγενικό, το χαμένο παρελθόν του,
οι τιμές που θ’ απολάμβανε στη μακρινή πατρίδα του,
η υψηλή καταγωγή του που έχει τέτοιον αντίκτυπο στους τρόπους του
(αν και χοιροβοσκός),
ή μήπως το ψέμα δυο προνοητικών αφεντάδων,
τον κάνει να πιστεύει πως είναι ανώτερος άλλων
με τη μεγαλοψυχία που διακρίνει τους αληθινούς αριστοκράτες;
Την Ευρύκλεια, γρια πια τώρα,
ανέγγιχτη όλη τη ζωή της απ’ τον έρωτα,
που παρακολουθεί τα παιδιά του κύρη της από το νόμιμο γάμο
να μεγαλώνουν,
το κύδος της Άλλης να αυξάνει,
ενώ εκεινής τα αθήλαστα στήθια μαραζώνουν
κι όμως, καταπνίγει την επιθυμία και αφοσιώνεται στα ξένα βρέφη
και σ’ αυτά μένει προσκολλημένη, στη δύση πλέον της ζωής της;
Τον Άργο,
που αναθυμάται τα κυνήγια και τα παιχνίδια με το τόπι,
υπέργηρος, ψειριασμένος και πανβρώμικος,
δεμένος στην εξώπορτα,
με το κοντό λουρί της υποταγής;
Τον Λαέρτη,
απομονωμένο στο κτήμα, εργάτη της γης,
με τα μάγουλα ρουφηγμένα απ’ τον καημό,
τα μαλλιά λευκά, τα ρούχα λερά από τον κόπο του ξωμάχου;
Τον Τηλέμαχο, άντρα πια,
γιο μονογενή που δεν πρόλαβε να σε γνωρίσει
(και δε σε θυμάται)
μόνον ό,τι έχει ακούσει για σε,
δεν τον κανάκεψες στα γόνατά σου,
δεν του έμαθες το σπαθί και το κοντάρι,
αλλά τον άφησες στα χέρια (επιστασία θα την έλεγες εσύ)
ενός εμπόρου του χαλκού
κατώτερου στο σθένος λόγω του χωλού ποδιού –εξ’ ου και τ’ όνομα-
λειψού στο πνεύμα λόγω της αμάθειας,
της παραμονής στο σπίτι δίπλα σε μια εξίσου αμαθή μητέρα,
παιδί ακόμα κι εκείνη όταν τον απόκτησε;
Κι αυτή η Πηνελόπη,
τί τάχα να θυμάται από τον λιγοστό χρόνο,
εκτός από το βλέμμα του οίκτου καθώς την αντίκριζες,
τόσο νεαρή σαν σύζυγος, τρόπαιο μόνον ενός αγώνα,
υποκατάστατο μιας άλλης,
που με τη σκέψη της πλάγιαζες στο στρώμα δίπλα της,
-όποτε σου ‘ρχόταν η όρεξη-
όμως στο πλευρό της θέλεις να γυρίσεις,
ή μήπως όλα τα υπόλοιπα που σου έλειψαν,
ο τόπος, το κλέος του παρελθόντος, τα οικεία πρόσωπα,
απλώς την περιλαμβάνουν;
Είκοσι χρόνια έλειψες,
το άνθος σου δεν μαράθηκε, κοντά σε άλλα νεαρά γυναικεία σώματα,
που εναλλάσσονταν τόσο εύκολα και σου ξεδίψαγαν τον πόθο,
το μόνο που είχες να κάνεις ήταν να διαλέγεις από το σωρό των σκλάβων,
κι όμως,
δεν ήταν εκείνης που παντρεύτηκες, ούτε έμοιαζαν,
μια καλή συμφωνία μεταξύ ανδρών ήταν το προξενιό της,
ούτε η Ελένη, άλλος την πήρε τελικά, αλλουνού πόνος,
το τί είδους έρωτα να γεύτηκε κι εκείνη -πλην του Μενελάου-
γιατί να σ’ ενδιαφέρει,
μα θ’ απαιτήσεις από τη νόμιμη την αρετή…
Δύο μέτρα και δυο σταθμά έχει η ζυγαριά σου,
ο ήρως του πολέμου, ο παρά τη θέλησή του εξερευνητής του κόσμου,
δικαιούται βεβαίως τ’ αυτονόητα,
τη διοίκηση του κράτους, την περιουσία,
την τιμή και την πίστη της συζύγου και του λαού,
μα είκοσι χρόνια που ήσουν μακριά δε σ’ ένοιαζε πως έζη,
ποιος κράταγε τα ηνία στον τόπο, πως μεγάλωσε το παιδί μονάχη…
Μόνον πού βρίσκεται το κρεβάτι σου, σε νοιάζει
και ποιος πάνω σ’ αυτό,
και δε σ’ απασχολούν οι φτηνές λεπτομέρειες,
σαν κλέφτρα θα την κρέμαγες απ’ το κεντρικό δοκάρι της σιταποθήκης,
μαζί με τις δούλες της
που τη διευκόλυναν στην ακολασία,
αν όλα αυτά τα χρόνια συνεριζόταν τις ανάγκες του κορμιού,
όπως εσύ.
Ας είναι! Οδυσσέας είσαι και τέτοιος θα παραμείνεις,
ο μισητός των Θεών και των ανθρώπων,
ούτως ή άλλως άντρες γράφουν την ιστορία και είναι αρκετό
στη σκέψη τους θα μείνεις ως σύμβολο,
θύμα των περιστάσεων και των αλλοπρόσαλλων διαθέσεων των Θεών,
κι η Ιθάκη σύντομα θα απαλλαγεί από ‘σένα,
φτάσε λοιπόν, τρέξε κι είναι κοντά, εκεί ήταν πάντα, στη θέση της,
κι ας προσπαθούσες να την αποφύγεις μ’ όλους τους τρόπους,
τα φονικά δε θα τελειώσουν όσο ζεις, βιάσου,
κι έχεις ακόμα δρόμο μέχρι το τέλος,
θραύσε τη ψευδαίσθηση της ατυχίας, απόδειξε ποιος είσαι,
έστω κι αργά.
Θα ξημερώσει μια άλλη μέρα, χωρίς οδύσσειες,
χωρίς κύκλωπες και λοιπά μυθικά τέρατα,
χωρίς θέαινες που λιγωμένες από το πάθος κυλιούνται στα πόδια σου,
και μόνον η Πηνελόπη θα προσμένει ν’ ακούσει το νέο,
κι από εξαπατημένη θα δικαιωθεί και θα ελευθερωθεί
και το πνεύμα της δε θα ξανασιγήσει,
Οδυσσεύ,
κι ας αποσιωπείται πάντα η Τηλεγονία.

36 comments:

Roadartist said...

Καλησπέρα και απο το σπίτι σου γλυκιά μου artanis..Κάνω τη πρωτιά?? :) Φίλη μου ειναι τόσο όμορφο να γυρνάς κουρασμένη και τσαντισμένη σπίτι, να ανοίγεις το pc και να μπαίνεις σε 2-3 αγαπημένα blogs..και να σου επιφυλάσσουν τέτοιες όμορφες εκπλήξεις.. Υπέροχο! "Θα ξημερώσει μια άλλη μέρα".. Συνέχισε να μας εκπλήσσεις τόσο ευχάριστα φιλιά..

zero said...

Μαλιστα.
Καταπληκτικο.
Μπραβο σου artanis.

zero said...

Στειλε μου ενα μειλ να δω το δικο σου.

ILIAS said...

Ποιήτρια, καταπληκτικό! αλλά βρε παιδί μου τόσα και τόσα πέρασε αυτός ο Οδυσσεύς για να γυρίσει στην Πηνελόπη, έκλεισε τ'αυτιά του στις Σειρήνες και πάλεψε με την λησμονιά στον τόπο των λωτοφάγων, με τον αίολο, τον Κύκλωπα, τη Σκύλα και τη Χάρυβδη, έξόντωσε τους μνηστήρες μονάχος, όλα για να γυρίσει στην Πηνελόπη του...
Λές ο Όμηρος να μας κρύβει κάτι;
;)

P. Kapodistrias said...

Αχ αυτές οι επι-στροφές της ζωής μας!... Πάντα κάποιοι περιμένουν, πάντα κάποιοι υπομένουν... Αξίζει τον κόπο όμως; Οι γνώμες ασφαλώς θα διΐστανται. Ανάλογα από ποια πλευρά βλέπει ο καθείς μας τον προβληματισμό...

ILIAS said...

Ποιήτρια, 2ο σχόλιο Ευχαριστώ πολύ για όσα γράφεις σχετικά με τα Αρχαία ονόματα, πραγματικά καταπληκτικές οι γνώσεις σου!
Και για τα βιβλία που μου πρότεινες

Και πάλι την καλησπέρα μου, νά'σαι πάντα καλά

Hfaistiwnas said...

Τι να κρύβει βρε ektoras ο Όμηρος... είχε έμπνευση και έγραφε ο άνθρωπος. τώρα τι έγραφε άλλο θέμα. Αλήθεια η ψέματα... κανείς δεν ξέρει. Artanis έδωσες ένα έπος σε μερικές γραμμές, φυσικά διανθισμένο με προσωπικά στοιχεία. Με συνεπήρε και αφαιρέθηκα να διαβάζω. Καταπληκτικό και ειδικά τα προσεκτικά "σχόλια" στο κείμενο.
Φιλιά!

Artanis said...

@Καλλιτέχνιδά μου καλησπέρα...Κι εγώ μόλις μπήκα, είχα μια περίπτωση στο Σταθμό και άργησα, μετά είχα διακοπή ρεύματος, άσε...Έχασα κάτι αρχεία, τα ξανάγραψα από την αρχή...Χαίρομαι που σου αρέσει...Το ανέβασα ετεροχρονισμένα, το σχεδίαζα για την ημέρα της γυναίκας...

Artanis said...

@Zero μου καλησπέρα...Χαίρομαι που σου άρεσε, αυτή ήταν μία από τις υπερπαραγωγές..., η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής...Θα σου το στείλω το μέιλ λίαν συντόμως...

Artanis said...

Καλέ μου @Ektoras, ο Όμηρος δίνει μόνο μια ιστορία, υπήρχαν όμως πολλές περισσότερες σε χρήση, από τον Επικό κύκλο, που γενικά αμφισβητείται, όμως μέσα απο εκεί, άντλησαν την έμπνευσή τους οι Αρχαίοι Τραγωδοί...
Εγώ όμως από παιδί "έβλεπα" πάντα και μια άλλη πλευρά, σε κάθε τί δεδομένο...Ποτέ λοιπόν δεν συμπάθησα τον Οδυσσέα, και το ένστικτό μου επιβεβαιώθηκε στν περίπτωση της Τηλεγονίας...Εξάλλου υπάρχει και ο Οδυσσέας του Καζαντζάκη...

Artanis said...

Αγαπητέ @π.κ. :Για την περίπτωση της Πηνελόπης, μάλλον όχι, ειδικά αφότου εγκαταλείφθηκε ξανά...Γιατί δεν πιστεύω οτι ο Οδυσσέας σκότωσε 109 ανθρώπους, με το τόξο του Ίφιτου, δώρο του Απόλλωνα, μόνο και μόνο για να ξαναπλαγιάσει μαζί της...Και μετά τί έγινε; Ανακάλυψε οτι είχε σαρανταρήσει πια (αυτός θά ΄ταν κοντά στα 60) και αποφάσισε να γυρίσει στην Κίρκη, που ΄ταν θεά; Τέτοιος ήταν απλώς (κατά τη γνώμη μου πάντα), είναι κι αυτό όμως μία σοβαρή άποψη...

Artanis said...

Φίλε @Ektoras, δεν προσπαθώ να κάνω επίδειξη, σε παρακαλώ μην με παρεξηγήσεις...Απλώς μετά από 4 χρόνια συστηματικής έρευνας, κάποια πράγματα απλώς μου βγαίνουν...Κι ότι άλλο σε προβληματίζει και μπορώ να σε βοηθήσω, μή διστάσεις...Έ, κι αν δεν ξέρουμε κάτι, τόσες εγκυκλοπαίδειες υπάρχουν...

Artanis said...

@Ηφαιστίωνά μου, καλησπέρα...Νά 'σαι καλά...Αυτές είναι οι προσωπικές μου απόψεις, σχετικά με τον ήρωα, έτσι; Δεν είναι τυχαίο που με αποκαλούν "συνομωσιολόγα"!(χα,χα,χα,χα!)

Τα υπόλοιπα ισχύουν...

ΩΣΗΕ said...

Artanis, εντυπωσιακό (και δεν είμαι εύκολος στα κομπλιμλεντα...)

φτερούγισμα κατακόρυφο

Thalassini said...

Kαλημέρα και απο μένα! Μοναδικό ταξίδι!
Φιλιά

Madame de la Luna said...

Τι ωραία που ανέβασες κάτι δικό σου! Και μου άρεσε πολύ η οπτική της Πηνελόπης, μέσα απ' τη δική σου πένα. Θα περιμένουμε κι άλλα... Καλημέρα σου...

Artanis said...

Φίλε @ΩΣΗΕ, καλησπέρα...Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο...Σου έυχομαι πολλές-πολλές πτήσεις, φαλκόνι...

Artanis said...

@Θαλασσινή ματιά μου, καλησπέρα σου...Σ' ευχαριστώ που πέρασες...Φιλιά...

Artanis said...

@Κυρά του φεγγαριού, καλησπέρα! Ελπίζω να σου άρεσε η διαφορετική οπτική του θέματος....Θα τα πούμε εντός ολίγου που θα περάσω από 'κει...

zero said...

Πραγματι ειναι καταπληκτικο ποιημα αυτο.
Την καλησπερα μου.
Σου εγραψα κι'εγω μειλ.

Anonymous said...

Χαμηλότονος ρυθμός εισχωρεί σαν υγρασιά στον τοίχο με ανατροπές,
κάτι σαν έλεγχος αποσυμβολίζοντας Ιθάκες,με μιά Πηνελόπη που αρνείται τον αργαλειό και τις σαϊτες του.
Οι ρυθμοί ζωής και οι μορφές της έχουν αλλάξει έκτοτε ριζικά,όμως στον πυρήνα της η ζωή κρατά ζηλότυπα ομοιότητες ακατάλυτες.
Μην ξεχάσεις ,η Οδύσσεια συνεχίζεται, κι ακόμα πως κάποια μυστικά δεν παραδίνονται εύκολα στον Όμηρο ,καθώς τα σύμβολα είναι εφτάψυχα και εκδικούνται.
Γιά παράδειγμα:Τη στιγμή που θύει στις ψυχές στη Νέκεια(στη Νέκεια,- ραψωδία των Νεκρών - ο Οδυσσέας, μετά το νησί της Κίρκης, επισκέπτεται τον Αχέρωντα, προκειμένου να βρει τη ψυχή του) ο Οδυσσέας ,εμφανίζεται το είδωλο της μάννας του,όμως εκείνος την αγνοεί κατά κάποιο τρόπο καθώς είναι απασχολημένος με το δικό του θάνατο.Παρηγορώντας τον Αχιλλέα εκείνος απαντά:φαίδιμε Οδυσσεύ ο θάνατος δεν παίρνει παρηγόρια.

Το κρεββάτι, τη νυφική παστάδα με τα ίδια του τα χέρια έφτιαξε ο Οδυσσέας πάνω σε κορμό ελιάς.Και στη μνηστηροφονία διεκδικεί το βιός του από ανθρώπους άπρακτους.

Ζητώ κάτι παραπάνω στην ανατροπή σου να πείς.Κάτι ζουμερό από τα του βίου.
ΑΠΟ ΤΟ ΤΙ ΘΑ KANOYME ME TO ΘΑNATO ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ.

Artanis said...

@Zero μου, θα ελέγξω το μέιλ το πρωί...Γενικώς δεν έχω μεγάλη οικειότητα με την τεχνολογία, τώρα προσπαθώ να αποχτήσω...

Artanis said...

@Έκτωρ, ο μύθος είναι αυτός που είναι, ο καθένας όμως τον αντίλαμβάνεται με το δικό του τρόπο...Έχω κάνει σημειολογική ανάλυση, σχετικά με τη χρήση του όπλου, ώς αθλήτρια έχω "απαντήσει" ακόμα και στο ζήτημα της όπλισης της χορδής...Όσο για τους άπρακτους που λες, αυτό δεν τους κάνει λιγότερο ανθρώπους...Απλώς ο Όμηρος ήδη προετοίμαζε την ηρωική έξοδο...Σκέψου την εξής περίπτωση: Ο Οδυσσέας να γυρνά στο παλάτι, οι μνστήρες να αποσύρονται, η Πηνελόπη να τον αναγνωρίζει κι αυτός να γερνάει στο πλάι της και να παραδίδει το πατρογονικό σκήπτρο στον Τηλέμαχο...Τί πιο φυσικό και λογικό...Αλλά όχι...Πρέπει να παγιδεύσει και να εξαπατήσει φίλους και συγγενείς, να σφαγιάσει άτιμα 109 άτομα, και αφού κοροϊδέψει τους πάντες, να σφάξει και τους γέρους πατεράδες των μνηστήρων, να εγκαταλείψει πάλι την Πηνελόπη και να περάσει στη Θεσπρωτία... Πήρε κι ένα κουπί και άρχισε να ανεβαίνει τα βουνά, τάχα πως θέλει να χτίσει Ναό στον Ποσειδώνα, στο σημείο που θα τον ρωτήσουν πού πάει με το κοπάνι για τα ρούχα...Και αφού βίασε την κόρη του τοπικού βασιλιά ή κατά άλλους την παντρεύεται(Καλλιδίκη) και της κάνει ένα γιο (Πολυποίτη)κλπ, κλπ, και άλλα τέτοια πολλά, στο τέλος πεθαίνει από το κόκκαλο ενός σαλαχιού που του το κουτσούλισε στο κεφάλι ένα πουλί...Και μετά πιστεύουν οτι είχε μια σκασίλα για την Πηνελόπη...Ένας τυχοδιώκτης ήταν...
(Εμένα πάντως με ικανοποιεί σαν επιχείρημα...)

ILIAS said...

Α, που να ξέρω έγώ ο ταπεινός από Τηλεγονία, ούτε τον Καζαντζάκη έχω διαβάσει, αλλά σε χαίρομαι πραγματικά. Αλήθεια η Οδύσσεια ήταν πραγματικό γεγονός άραγε ή μια ακόμα ιστορία; Για την Ιλιάδα και την εκστρατεία στην Τροία γνωρίζουμε. Τα ερείπιά της έχουν βρεθεί. Βέβαια ο πόλεμος δεν έγινε για τα μάτια της ωραίας Ελένης αλλά για την κυριαρχία στα στενά των Δαρδανελίων που ήταν σημαντικό εμπορικό και κατ'επέκταση οικονομικό πέρασμα.
Φυσικά και γνωρίζω οτι δεν κάνεις επίδειξη, ίσα ίσα που χαίρομαι το ότι βρίσκεις τη θέληση και το χρόνο να ασχολείσαι με ποίηση, μυθολογία και όλα αυτά. Εγώ δυστυχώς χρόνο κάμποσο έχω, μάλλον θέληση δεν έχω. Ίσως να προέρχεται απο το γεγονός του οτι ζώ Αθήνα, (στρές, άγχος, κλ.π)και το οτι πάντα είχα μια έμφυτη τεμπελιά μέσα μου :) πέρα από το οτι δουλεύω. Όλοι δουλεύουμε φυσικά.

Την καλημέρα μου και να περάσετε ένα πανέμορφο Σαβατοκύριακο εύχομαι από την καρδιά μου εσύ και η οικογένειά σου

Artanis said...

Φίλε @Ektoras, έχω διαβάσει ένα καταπληκτικό βιβλίο του Πανταζή, με τίτλο "Όμηρος και Τροία" ο οποίος αμφισβητεί την ανακάλυψη του Ιλίου, από το Σλήμαν...Ισχυρίζεται οτι η πόλη που βρέθηκε στο Χισαρλίκ είναι η Απαισσός, και οτι το Ίλιον ήταν στο Μπάλι-Νταγ...Τον πλήρη τίτλο θα σου στον γράψω αύριο, όταν βρω το cd της βιβλιογραφίας του Πατρόκλου...

Artanis said...

@Ektoras(2ο σχόλιο): Ασχολούμαι επειδή μου αρέσει, και χρόνο βρίσκω...Να σου φέρω ένα παράδειγμα: Δεν οδηγώ και χρησιμοποιώ λεωφορεία...Η απόσταση για τη δουλειά,διαρκεί μισή ώρα, μέχρι να φτάσω λοιπόν , διαβάζω το βιβλίο που κουβαλάω στη τσάντα μου...Κάπως έτσι...Όσο για το βιβλίο που σου έγραφα πιο πάνω, ο Πανταζής ανατρέχει στα Βασιλικά Χετιτικά αρχεία που έχουν διασωθεί σε πήλινες πλάκες..., κι αυτά δίνουν μια πολύ διαφορετική εκδοχή για τον πόλεμο, που περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα ...

τo τέρας της «αμάθειας» said...

"Το πιο μακρύ ταξίδι σου τελειώνεις,
το ταξίδι του γυρισμού σε μιαν Ιθάκη, άραγε ποιος να σε περιμένει εκεί;
"

Καλημέρα, καλό Σ/Κ :)

Artanis said...

@Αμάλθεια: Καλημέρα κορίτσι μου...Κι έλεγα ποιος ξύπνησε πρωί-πρωί και με θυμήθηκε....

Νικόλας Παπανικολόπουλος said...

Καλημέρα! Τα αληθινά ταξίδια τελειωμό δεν έχουν... Κι ακόμα κι όταν παύσει η αφορμή, η τρικυμισμένη θάλασσα τον νου δεν ησυχάζει, και ταξίδια άλλα, αυτά που οι στεριές στων ανθρώπων τα μάτια, μακρινοί τόποι φαντάζουν, ετοιμάζει...
Την καλημέρα μου! :))

Μαργαρίτα said...

Μμμμ!! Τώρα εγώ τι να πω;;!!!
Παρα πολυ όμορφο...
Σε ταξιδεύει σε άλλες εποχές..

Να είσαι καλά Αρτάνις μου**

Artanis said...

Φίλε @Ανεμοσκορπίσματα, καλησπέρα...Έχεις δίκιο για τα ταξίδια, θα ήθελα πολύ να φύγω κι εγώ για λίγο...

Artanis said...

Γειά σου @Μαργαριταράκι μου...Πραγματικά, μιλάει για άλλες εποχές, που δεν μπορούμε κάν να φανταστούμε...Το ζητούμενο όμως είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι, και τα συναισθήματά τους...

zero said...

Σου το ξανα εστειλα το μειλ.
Μα καλα δεν το πηρες το πρωτο?
Δεν ειναι και τοσο δυσκολη η τεχνολογια... ολα εχουν γινει αυτοματα τωρα πια.

zero said...

Σου απαντησα.
Στην απαντηση σου.
χαχαχαχα

Madame de la Luna said...

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Artanis καλησπέρα. Παίζει ένας ιός και είπα να σε προειδοποιήσω και σένα. Αν λάβεις αυτό το μήνυμα: “Warning! See Please Here” με αποστολέα Fernisar ή αλλον, μην το ανοίξεις. Η προειδοποίηση ισχύει για όλου όσους διαβάζουν. Κι εμένα άλλοι με ειδοποίησαν. Φιλιά!

Artanis said...

@Κυρά του φεγγαριού: Εντάξει καλή μου, σ' ευχαριστώ..., θα έχω το νου μου...Θα ενημερώσω κι εγώ..., νά 'σαι καλά...