Αρτάνις, τρως! (2ο μέρος)

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Tο 2005, έχασα τον πατέρα μου, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο…Εκείνη την δύσκολη εποχή πήρα πολλά κιλά, τα οποία για διάφορους λόγους δεν κατάφερα να χάσω, παρόλ’ αυτά έχω σταθεροποιηθεί στο βάρος που έχω τώρα: Δεν είμαι λεπτή, ούτε και παχύσαρκη, κάποιοι κακοπροαίρετοι θα με έλεγαν τροφαντούλα, εγώ λέω ότι είμαι υγιής και αυτό προς το παρόν αρκεί…4-5 μήνες μετά λοιπόν, κι ενώ φορούσα ακόμα τα πρώτα ελαφρώς ανοιχτόχρωμα ρούχα μετά τα απόλυτα μαύρα, συνάντησα κατά τύχη ένα καλοκαιρινό βραδάκι στις Αλυκές, την Λίτσα, η οποία έλειπε για μια τριετία τουλάχιστον εκτός πόλης, λόγω εργασίας…Σταθήκαμε να χαιρετηθούμε και αντί για «Καλησπέρα», «Τι κάνεις», «Καιρό έχουμε να τα πούμε», κλπ κλπ…, μου λέει το εξής ανεκδιήγητο και ασυγχώρητο:«Πάχυνες!»

Αν δεν ήμουν αυτή που είμαι, μπορεί να της απαντούσα κάτι εξίσου κατινίστικο, καθώς μάλιστα γνωρίζω ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την ζωή της (αυτά που έγραψα παραπάνω για ‘κείνη, είναι μόνον μικρό δείγμα από ΟΣΑ ξέρω), αλλά και πάλι, η κατινιά σε πρώτο πρόσωπο είναι σπάνιο φαινόμενο και πρέπει κάποιος να την εκμεταλλεύεται αμέσως, πόσο μάλλον όταν συμβαίνει ενώπιον τρίτων (ήταν μαζί με μια -«ασχημούλα» φυσικά- φίλη της)…Θυμήθηκα αυτομάτως και μια παρόμοια βλακεία της, σε μια άλλη κοπελιά, κοινή φίλη, η οποία της εστησε καυγά επί τόπου, και την αντέμειψε με την κλασική ατάκα «Γυναίκα χωρίς στήθος- παντελόνι δίχως τσέπες», που την έκανε έξαλλη, αλλά όπως αποδείχτηκε η δεσποινίς είναι αμετανόητη και δεν αποφεύγει τα ίδια λάθη...
Αντί λοιπον να της πω τίποτε άλλο, της απάντησα σε κάπως εύθυμο αλλά καυστικό ύφος, ότι είχε 3 χρόνια να με δει, και το μόνο που βρήκε να πει ήταν αυτό!  Ίσως να το κατάλαβε εκείνη τη στιγμή οτι έκανε χαζομάρα -για άλλη μια φορά- και προσπάθησε να δικαιολογηθεί, αλλά δεν ήθελα να αφήσω την όποια συζήτηση να τραβήξει σε μάκρος -στο κάτω –κάτω το βάρος μου αποτελεί δικό μου ζήτημα, και δεν αφορά κανέναν άλλο-, και της απάντησα ότι «έτσι κι αλλιώς σε ήξερα, και δεν μου αποτελεί έκπληξη», την καληνύχτισα τυπικά και έφυγα…

Έκτοτε δεν ξαναμιλήσαμε, και στον πολιτικό γάμο της αδελφής της, εκείνη μάλλον έλειπε, ή την αγνόησα- δεν θυμάμαι ακριβώς…Για μένα είναι πολύ εύκολο να κόψω σχέσεις με άτομα που μου είναι δυσάρεστα, και συνήθως δεν κάθομαι να αναλύσω τις συμπλεγματικές συμπεριφορές τους (εκτός από μια και μοναδική περίπτωση, που θα αναφέρω με λεπρτομέρειες, σε επόμενο ποστ). Και φυσικά δεν θα αναλωθώ σε προσωπικές επιθέσεις, συγκρίσεις και επίδειξη προσωπικής ευτυχίας, επειδή δεν θεωρώ ότι είναι τίμιο να το κάνω, κι ας ξέρω -ότι στην περίπτωση της Λίτσας τουλάχιστον- θα κέρδιζα αμέσως τις εντυπώσεις, όπως και τον αδιαφιλονίκητο τίτλο της «κατινάρας», που σίγουρα τότε, θα μου άξιζε!
Μέχρι τώρα μπορεί να ικανοποιείται με ένα ζευγάρι ανύπαρκτες γάμπες, βαθουλωμένα μάτια και ένα αποστεωμένο πρόσωπο χωρίς μάγουλα που κάνει την μύτη της να μακραίνει και να κρεμάει περισσότερο (είδατε πόσο εύκολα μπορεί να ξεκατινιάσει ένα "θύμα" ;) και να αναλώνεται σε εφήμερες σχέσεις με άνδρες που είναι δεσμευμένοι -και που στην ουσία την εκμεταλλεύονται και μετά την πετάνε σαν στυμμένη λεμονόκουπα, αλλά αυτό δεν είναι προσωπική ευτυχία κι επιτυχία,  και δεν μπορεί να συνεχίσει να το κάνει για πάντα...

Δυστυχώς αυτό που δεν έχει καταλάβει η  Λίτσα  και η κάθε  Λίτσα , είναι οτι τα νιάτα είναι εφήμερα, και κανείς δεν μπορεί να τα διατηρεί εσαεί...Το ανθρώπινο σώμα φθείρεται και καταρρέει από μόνο του, και οι εξαντλητικές δίαιτες στερούν τον οργανισμό από υγεία και αντοχές...Μα πάνω απ' όλα, τέτοια άτομα σαν την  Λίτσα, που η καιροσκοπική και προβληματική συμπεριφορά τους και οι ανασφάλειές τους, τα οδηγούν σταδιακά σε μια μοναχική ζωή, θα έπρεπε να έχουν την ικανότητα να αναλογιστούν τα σφάλματα στα οποία υπέπεσαν και επιτέλους να ωριμάσουν, όχι μόνον σωματικά -που είναι αναπόφευκτο- , αλλά και ψυχικά, που όπως αποδεικνύεται είναι και το πιο δύσκολο...Όταν καταφέρουν και συμβιβαστούν με την "νέα" εικόνα του εαυτού τους και τον αποδεχτούν όπως είναι, τότε θα αντιληφθούν και ποιοι είναι πραγματικά, και θα μάθουν να σέβονται τους άλλους ανθρώπους... 

Ως τότε όμως η  Λίτσα (αν ποτέ καταφέρει να φτάσει σε αυτό το σημείο και ξεπεράσει την νοοτροπία του "κελεπουριού" που έχει για τον εαυτό της), θα απομονώνεται ολοένα και περισσότερο, τόσο από την διαπίστωση οτι πολλά νεαρά πανέμορφα κορίτσια γεμίζουν τους χώρους που κάποτε μεσουρανούσε όσο και από τα παρελκόμενα της εγωκεντρικής της συμπεριφοράς, κι αυτό είναι ικανοποιητική τιμωρία...

 Όλες οι φωτό είναι από το νετ, ρίξτε μια ματιά και στα παρακάτω λινκ
http://www.youtube.com/watch?v=sfHlgGftVGY
http://www.bittenandbound.com/2010/12/30/isabelle-caro-photos-anorexia-horror-ends-her-life/
http://www.flickr.com/photos/mohdrais/6797540018/lightbox/

Read More

Αρτάνις, τρως!

(κατά το κλασικό «Σούζυ τρως!»)

Λοιπόν, μιας και τα έχω πρόσφατα (προχθές, με τα έλεγα μεσω ΦΒ μια φίλη μου, μια καταπληκτική κοπέλα, ας την πούμε Ντίνα…Ήμουν μάρτυρας στον πολιτικό γάμο της, πριν από 4 χρόνια, ο θρησκευτικός τελέστηκε πέρυσι το καλοκαίρι, ταυτόχρονα με την βάφτιση της μικρής και εγώ δυστυχώς έλειπα στη ΝΖ… Φέτος των Βαΐων λοιπόν, η Ντίνα πήγε όπως συνηθίζεται στην εκκλησία ματσάκια από βάγια και λουλούδια και μου έλεγε πώς μαζεύτηκαν για το Πάσχα όλα της τα αδέλφια στο πατρικό της, μαζί και η αδελφή της, ας την πούμε «Λίτσα», και εντελώς εμπιστευτικά, άρχισε να μου λέει για τα προσωπικά της αδελφής της, η οποία είναι μόνη της…Της απάντησα ότι δεν με ενδιαφέρει να μάθω τίποτε σχετικά με εκείνη, και της διηγήθηκα ένα περιστατικό, όπως είχε συμβεί πριν από κάμποσα χρόνια…Και καθώς στο προηγούμενο ποστ ανέφερα την περίπτωση της αδελφής της, αποφάσισα να την παρουσιάσω και σε σας :)

Καταρχήν όμως, να γράψω για την φίλη μου, (που έχει κι εκείνη προβλήματα με το βάρος της, ειδικά μετα την εγκυμοσύνη, αλλά και λόγω σωματότυπου): Την γνώρισα περίπου την ίδια εποχή που συνάντησα και τον Ίωνα, δλδ πριν από 20 χρόνια…Η Ντίνα τότε, ήταν 20 χρονών, όσο κι εγώ, και η ζωή της μέχρι τότε, ήταν περιορισμένη μέσα στους 4 τοίχους ενός σπιτιού, και η μόνη της διασκέδαση (πραγματική απόλαυση για εκείνη), ήταν τα μαθήματα Αγγλικής γλώσσας που παρακολουθούσε…Το όνειρό της ήταν να σπουδάσει κάποτε Αγγλική φιλολογία, με πολύ κόπο και αποφασιστικότητα, ξεπέρασε τις προκαταλήψεις του θρησκόληπτου πατέρα της, «πάτησε πόδι», επέστρεψε στο σχολείο απ’ όπου την είχαν απομακρύνει οι γονείς της (ενώ τα αδέλφια της είχαν προχωρήσει κανονικά, σε αντίθεση με εκείνη) και τελικά μπήκε στην σχολή που την ενδιέφερε (Αγγλική φιλολογία Θεσσαλονίκης) και προχώρησε στις σπουδές της και στην ζωή της…

Η Ντίνα λοιπόν, έχει και κάμποσα αδέλφια, ανάμεσά τους, μια αδελφή –ας την πούμε Λίτσα- που αντικειμενικά (τότε τουλάχιστον) ήταν η ωραιότερη του σογιού…Ήταν φυσική μελαχροινή, λεπτοκαμωμένη, με μεγάλα μάτια, και όλοι της έδιναν περισσότερη σημασία από τα υπόλοιπα αδέλφια της, κι εκείνη το ήξερε και το αποζητούσε…Με τον καιρό, ανέπτυξε μια προσωπικότητα που στρεφόταν γύρω από την προσοχή που μονοπωλούσε, ταυτόχρονα όμως απόχτησε μια εμμονή προς την ομορφιά της, και όπως είναι φυσικό παρουσίασε διάφορες ανασφάλειες, που την ωθούσαν πχ να κάνει παρέα μόνον με ασχημότερες κοπέλες, ώστε να μονοπωλεί το ενδιαφέρον και τον θαυμασμό των αρσενικών, (σε περίπτωση που αυτό δεν συνέβαινε, γινόταν εριστική και εγκατέλειπε την ομήγυρη). Μεταπηδούσε από σχέση σε σχέση, αρκεί ο εκάστοτε φίλος της να ήταν αναλόγων προσόντων και να της πρόσφερε όσο το δυνατόν περισσότερα, όμως η συμπεριφορά της χειροτέρευε και οι σχέσεις της δεν ευδοκιμούσαν, ενώ αρνιόταν να βγει με την αδελφή της, επειδή–αν και «ασχημούλα»- γινόταν αμέσως πολύ δημοφιλής μέσα στις κοινές παρέες, λόγω του καλού της χαρακτήρα και αυτό δεν το ανεχόταν, οπότε έγινε αλαζονική και την υποτιμούσε σε μόνιμη βάση και για ένα διάστημα σταμάτησε ακόμα και να της μιλάει…

Με την Ντίνα τα συζητούσαμε συχνά αυτά και προσπαθούσα να της δώσω να καταλάβει ότι δεν έφταιγε η ίδια για αυτήν την αντιμετώπιση, αλλά η παραξενιά της αδελφής της… Μου ανοίχτηκε, κι έτσι έμαθα ανάμεσα στα άλλα ότι πχ η Λίτσα θα ήθελε να έχει μεγαλύτερο στήθος, αλλά εξαντλούσε ανέκαθεν τον εαυτό της με δίαιτες που την έχουν αφήσει πετσί και κόκκαλο, ενώ θεωρεί ότι τα «μικρά» πόδια είναι πιο «όμορφα» από τα «μεγάλα» (και ζηλεύει την αδελφή της που φοράει 37, ενώ εκείνη κανονικά μπαίνει σε 39άρι), προσπαθεί λοιπόν να στριμώξει τα πόδια της σε παπούτσια 2 νούμερα μικρότερα, με αποτέλεσμα να υποβάλλει τον εαυτό της σε καθημερινό μαρτύριο που έχει παραμορφώσει τα πέλματά της, (δλδ εγώ που φοράω 41αρι, μάλλον θα έπρεπε να έχω αυτοκτονήσει, κατά την γνώμη της)…

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, όπως καταλαβαίνετε, μάθαινα όλα τα τελευταία νέα της Λίτσας, στο μεταξύ και η Ντίνα και εγώ, προχωρήσαμε στις ζωές μας, εκείνη μπήκε στο πανεπιστήμιο, τελείωσε τις σπουδές της, μπήκε στην εκπαίδευση και τώρα εργάζεται σε νησί των Σποράδων, παντρεύτηκε και απόχτησε και ένα πανέμορφο κοριτσάκι…Οι σχέσεις της με την «ωραία» Λίτσα είναι αρκετά καλές, η Ντίνα εξάλλου δεν είχε ποτέ πρόβλημα μαζί της, (η άλλη φερόταν σαν στρίγγλα) και εγώ σαν φίλη της, είχα μάλλον τυπικές σχέσεις με την αδελφή της, μέχρι που σταματήσαμε να έχουμε ακόμα και αυτές:

 (Συνέχεια στο επόμενο) 

(Όλες οι φωτό είναι από το νετ,  και χρησιμοποιώ ψευδώνυμα, μην μπερδεύεστε!)

Read More

Τα νεώτερα για τον Cat Norris και το μπλογκ

Λοιπόν, θα ήθελα να είχα καλύτερα νέα για τον γάτο Cat Norris, αλλά δυστυχώς ο γατούλης μας, πέθανε στα χέρια μου προχθές τη νύχτα, μερικά λεπτά μετά τα μεσάνυχτα...Μετά από σχεδόν 3 βδομάδες προσπαθειών στις οποίες συμμετείχε ολόκληρη η οικογένεια, οι ελπίδες μας οτι θα ανάρρωνε, διαψεύστηκαν με τον χειρότερο τρόπο...Οι κόρες μου το πήραν πολύ βαριά, αλλά η αλήθεια είναι οτι ο 2ος κτηνίατρος στον οποίο είχαμε απευθυνθεί μας είχε προειδοποιήσει οτι τα γατάκια αυτής της ηλικίας είναι γενικά πολύ ευαίσθητα, και πιθανόν δεν θα επιβίωνε...Παρόλο όμως που είχαμε προετοιμαστεί -σχετικά- για αυτήν την κατάληξη, το πλήγμα ήταν ιδιαιτέρως βαρύ, για όλους μας...

Εξαιτίας των υποχρεώσεων του Πάσχα καθώς και της συνεχούς φροντίδας του Νόρρις, έχασα τις ημερομηνίες της επετείου των 100 χρόνων από το ναυαγιο του Τιτανικού, μιας και ήθελα να παρουσιάσω σε μια τριλογία αναρτήσεων τόσο το ίδιο το ναυάγιο όσο και τις προσωπικές ιστορίες 2 επιβατών του, (ενός από τα νεαρότερα θύματα του ναυαγίου, καθώς και μιας ηλικιωμένης επιζήσασας- η οποία με εκνεύρισε αφάνταστα, σε σημείο που εγώ και ο Ίωνας φτάσαμε να την αποκαλούμε μεταξύ μας,"αναίσθητη γριά κατίνα"), αλλά επιφυλάσσομαι να συγκεντρώσω τα στοιχεία που μου χρειάζονται ωστε να κάνω αυτό το αφιέρωμα, ακόμα κι αν οι αναρτήσεις γίνουν σε άσχετο χρόνο...

Θέλοντας λοιπόν να αντισταθμίσω την άσχημη ψυχολογική μας κατάσταση καθώς και την κόπωση των ημερών, αποφάσισα να επιστρέψω σε μια παλιά ιδέα, το "Κατινιάς Εγχειρίδιον", το οποίο κάτω από την ομώνυμη ετικέτα θα αφορά ποστ, που θα περιγράφουν τις κατινιές πραγματικών προσώπων (τα οποία όμως άτομα θα παρουσιάζονται ΠΑΝΤΑ με ψευδώνυμο, ωστε να μην θίγονται άμεσα), και ελπίζω να βγουν χιουμοριστικές στιγμές, με πρωταγωνιστές διάφορους άσπονδους φίλους, συγγενείς ή αντίπαλα δέη (και τους φίλους τους), με τους οποίους/οποίες διασταυρώσαμε κάποτε τα κατινίστικα ξίφη μας, όποτε χρειάστηκε δλδ, ή όποτε δεν κατάφερα να το αποφύγω (ή να αντισταθώ στον πειρασμό...)

Αρχικά μάλιστα σκεφτόμουν να συνδυάσω τίτλους ταινιών με τίτλους ποστ, πχ θέλω να αφιερώσω μια ανάρτηση στην αδελφή μιας φίλης μου και σκεφτόμουν τον τίτλο "η Χάνα και οι αδελφές της"- ο οποίος δεν μου ταιριάζει στην συγκεκριμένη περίπτωση, οπότε εγκατέλειψα την ιδέα-, ωστόσο τα ποστ θα αναρτηθούν με δικούς τους τίτλους, και ελπίζω οτι εμείς τουλάχιστον οι ομοιοπαθείς/θύματα των διαφόρων κατίνων της καθημερινής μας ζωής, θα διασκεδάσουμε!

Και για να διαχωρίσω την θέση μου και να διευκρινίσω οτι ποτέ δεν θεώρησα το οποιοδήποτε όνομα, συνώνυμο μιας μικροαστικής συμπεριφοράς, αλλά κατίνες (με το Κ μικρό), υπάρχουν σε όλα τις κοινωνικά και μορφωτικά επίπεδα, και μιας και δεν διαθέτω το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Μπαμπινιώτη, κατέφυγα στην παρακάτω ιστοσελίδα που ειδικεύεται στην ετυμολογία των αργκό εκφράσεων, μέσα από την οποία ανέσυρα τον παρακάτω ετυμολογικό ορισμό της συγκεκριμένης λέξης:

http://www.slang.gr/lemma/show/katina_5886,

Κατίνα: Η γυναίκα, μικρής ή μεγάλης ηλικίας, κάποιες φορές χαμηλού μορφωτικού επιπέδου αλλά όχι πάντα ή απαραίτητα, που αναλώνεται σε επουσιώδη ζητήματα, επιδίδεται στο σχολιασμό τρίτων προσώπων και κουτσομπολεύει ασύστολα. Βασικό χαρακτηριστικό της Κατίνας είναι η διπροσωπία και η κουτοπονηριά. Εναλλακτικά χρησιμοποιούνται και οι όροι «κατινάκι» ή «κατινικό».

Και για να πάρετε μια γερή γεύση ΝΖηλανδικής κατινιάς, όπως πχ την αντίδραση του διευθύνοντα συμβούλου του ACC (το ΝΖηλανδικό ΙΚΑ, που ειδικά αν είσαι ξένος, δεν σε καλύπτει σε τίποτα, παρόλο που πληρώνεις ασφάλιση), ρίξτε μια ματιά στο ποστ της ΝΖηλανδής μπλόγκερ Jax, στο προσωπικό της μπλογκ, που γράφει τις ταλαιπωρίες της...
http://k1w1jax.blogspot.gr/2011/04/peter-jansen-shows-his-true-colours.html

Read More

Ο γάτος Cat Norris

Εισαγωγή: Όταν πριν από λίγο καιρό, μια από τις εξαιρετικά ήσυχες -από άποψη σεισμών- μέρες, περιδιαβαίναμε οικογενειακώς τους Βοτανικούς, αποφάσισα για πλάκα να ξεκινήσω μια συζήτηση με τις κόρες μου, σχετικά με το ενδεχόμενο να με κάνουν γιαγιά, κάποια -πολύ μακρινή- μέρα...Οι μικρές αρνήθηκαν κατηγορηματικά: στην ηλικία των 16, έχουν πολύ παγιωμένες ιδέες σχετικά με τα αγόρια κλπ, (και τα ΝΖηλανδάκια της ηλικίας τους, δεν είναι και τα καλύτερα δείγματα χαρακτήρα), οπότε μου ξεκαθάρισαν πώς δεν έχουν σκοπό να παντρευτούν, αλλά σχεδίαζαν να σπουδάσουν μαζί, να μείνουν στο ίδιο σπίτι και μάλιστα σκέφτονταν να υιοθετήσουν κάποτε από κοινού, ένα παιδάκι από την Αφρική (αγόρι)...

Η αλήθεια είναι οτι βασικά εμένα δεν με χαλάει τίποτα, ούτε και τον Ίωνα...Συμμετείχαμε στην συζήτηση περί ονοματοδοσίας του "μελλοντικού εγγονιού" μας, και αποφασίσαμε με τα παιδιά, οτι ένα πολύ ωραίο όνομα για αυτό το παιδί, θα ήταν το "Σαρπηδόνας" (ψάχναμε για σπάνια αρχαία Ελληνικά ονόματα), αν και πραγματικά το "Μέμνων" (από τον πανέμορφο πρίγκηπα των Αιθιόπων, που θανατώθηκε από τον Αχιλλέα- λίγο πριν τον θάνατο και του ιδίου, από τον Πάρη...), είναι ακόμα πιο ωραίο, (και αν εξαρτιώνταν μόνον από μένα, έτσι θα ονόμαζα το μελλοντικό εγγόνι μου!)

Ο γάτος Cat Norris

Πριν 12 μέρες, ενώ οι μικρές έφευγαν για το σχολείο τους, βρήκαν στην γωνία του τετραγώνου που βρίσκεται το σπίτι που μένουμε, ένα παρατημένο νεογέννητο γατάκι: Έβρεχε εκείνο το πρωινό, αλλά οι μικρές με πήραν τηλέφωνο να βγω στην είσοδο και μου έδωσαν το γατί, που είχε ακόμα τον μόλις ξεραμένο ομφάλιο λώρο του, και ήταν παγωμένο και πεινασμένο...Με μία σύριγγα άρχισα να του δίνω απλό πλήρες γάλα, αλλά με την πρώτη ευκαιρία που πήγαμε στο μάρκετ, αγοράσαμε κατσικίσιο γάλα, που προτιμάται για όλα τα νεογνά, και το έχουμε ξαναδοκιμάσει σε πολλά μωρά ζωάκια, και ξέρουμε οτι είναι η καλύτερη επιλογή...

Τα μικρά ανέλαβαν σε βάρδιες το τάισμα και την φροντίδα του νεογέννητου γατιού, που απ' ότι φαίνεται είναι αρσενικό, και σε πρώτη φάση χρησιμοποιήσαμε ένα φαρδύ κουτί αθλητικών παπουτσιών και το μαλλιαρό γιλέκο της Ελένης για υπόστρωμα, όμως ο νεαρός γατούκος, παρόλο που σκεπάζαμε το κουτί του ενόσω ήταν μέσα για να διατηρεί τη ζεστασιά του, κουτουλούσε το καπάκι και τον βρίσκαμε να περιφέρεται σε διάφορα σημεία του δωματίου των κοριτσιών: μια φορά τον μάζεψα από μια γωνιά πίσω από το κρεββάτι της Σοφίας, όπου είχε στριμωχτεί πεσμένος με την πλάτη και δεν μπορούσε να απελευθερωθεί...

Εννοείται οτι έχουμε πέσει όλοι πάνω του να τον φροντίσουμε, αλλά πιο πολύ ακόμα, ασχολούνται τα κορίτσια, οι οποίες τον έχουν στο δωμάτιό τους...Μόνον που είναι δύσκολο για αυτές, επειδή ως μωρό κι αυτός, κλαίει συνέχεια: όταν ξυπνάει, όταν πεινάει, όταν θέλει τσίσα του/κακά του, όταν θέλει να κοιμηθεί...Και μέχρι που τα κορίτσια με ρώτησαν αν κι εκείνες ήταν δύσκολα μωρά (που ήταν) και αποφάσισαν οτι πλέον το γατί θα το φωνάζουν Σαρπηδόνα ( ή "Σάρπι"), επειδή δεν θέλουνε πλέον να υιοθετήσουν (και να με κάνουν γιαγιά, κάποτε...)...

Όμως εγώ επιμένω (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία) και τις έπεισα οτι πρέπει να ονομάσουμε τον γάτο "Cat Norris", από τον γνωστό Chuck Norris...

Στις φωτό αυτές, ο Ίωνας αποφάσισε να τον βγάλει στον ήλιο, και κάθησαν παρέα για κάμποση ώρα πριν τον βάλουμε πάλι μέσα στο κουτί του για να κοιμηθεί...Τις τελευταίες μέρες έπεσε ο λώρος, άνοιξε τα μάτια του, και έχουν αρχίσει να φυτρώνουν και τα δόντια του, και έχουμε αρκετή γκρινίτσα τώρα, αλλά είναι ένας κουκλάκος και τον προσέχουμε όσο μπορούμε, ενώ αντικαταστήσαμε την σύριγγα με μπιμπερό και τώρα πίνει καλύτερα, και χωρίς προβλήματα, -αν και καθώς απευθυνθήκαμε σε κτηνίατρο, μας προέτρεψε να αλλάξουμε το γάλα με κάποια πιο εξειδικευμένη φόρμουλα, όμως το καινούριο γάλα του προκάλεσε ορισμένα προβλήματα και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο δοκιμασμένο και αξιόπιστο κατσικίσιο...

Γενικά ελπίζουμε να τα καταφέρει, -από μόνο του το γεγονός οτι τα έχει πάει καλά ως τώρα, είναι σημαντική πρόοδος- και ελπίζω να ξεπεράσει τα προβλήματα του "ειδικού" γάλακτος (τελικά δεν πρέπει να ακούς κανέναν, και να κάνεις αυτό που εσύ ξέρεις καλύτερα), και τον έχουμε σε συνεχή παρακολούθηση...

Από την άλλη, τον αναλάβαμε σε μια ηλικία που κανονικά θα είχε την μάνα του να τον φροντίζει, και προσπαθούμε σχεδόν βλέποντας και κάνοντας, παρά την εμπειρία που έχουμε στην ανατροφή τόσο μικρών ζώων (σκαντζοχοιράκια, δασομυωξάκια), και ειλικρινά, κάνουμε το καλύτερο δυνατό για αυτόν...

Πραγματικά ελπίζω να τα καταφέρει...

Περισσότερα νέα από τον Νόρρις, θα ποστάρω μετά το Πάσχα...Καλά να περάσετε, φιλιά πολλά :)

Read More

Σώστε τα δελφίνια Maui, της Νέας Ζηλανδίας!

Φίλοι μου από Ελλάδα και αλλού, μένουν μόλις 24 ώρες για να κλείσει η δημόσια διαβούλευση και να αποφασίσει η ΝΖηλανδική κυβέρνηση αν θα προχωρήσει στην εκμετάλλευση θαλάσσιων περιοχών στις οποίες ζει και αναπαράγεται το σπανιότερο είδος δελφινιών του κόσμου, το μικροσκοπικό δελφίνι Maui, που μετρά μόλις 55 άτομα και ζει αποκλειστικά στην ΝΖ...

Σας παρακαλώ, διαβάστε το παρακάτω κείμενο(που έλαβα με μέηλ πριν από λίγες ώρες), και μετά επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα στην οποία πραγματοποιείται η συλλογή υπογραφών από όλον τον κόσμο, και υπογράψτε κι εσείς, μήπως και καταφέρουμε να κάνουμε κάτι όλοι μαζί, για το καλό αυτών των καταπληκτικών θαλάσσιων θηλαστικών...

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων!

Site επίσημης petition:

http://www.avaaz.org/en/save_the_smallest_dolphins_/?cl=1713513049&v=13532

"Dear friends across New Zealand,

Only 55 Maui dolphins remain in the wild -- and we have 36 hours to save them. The New Zealand government is holding a public consultation on whether to open up their habitat to dangerous trawling and mining. Let’s save the world’s smallest dolphin -- send a message now:

In 36 hours the government will make a critical decision on whether or not to save the world’s smallest dolphins, and it’s up to us to make sure conservation wins over corporate greed.

There’s only 55 Maui dolphins left on the planet and they are solely found in New Zealand waters. But the government is under intense pressure from corporations to open up their habitat to mining companies and trawler fishing. If this happens, these amazing creatures will disappear forever. Let’s drown out corporate influence with a people-powered call to save them.

The government is responding to public pressure and has begun a consultation process to guide its actions. We have just 36 hours to make a difference -- together let’s flood the Ministry of Fishing with calls to protect the remaining Maui dolphins and give this species a shot at survival. Click below to send a personalised message now calling on them to ban seabed mining and net fishing in the Maui dolphins remaining habitat:

http://www.avaaz.org/en/save_the_smallest_dolphins_/?vl

The Maui’s dolphin is the smallest dolphin in the world, and it’s only found off the coast of New Zealand. Visitors to its habitat are often greeted by the playful dolphin, who spend most of their time feeding in the shallow waters of the North Island’s west coast.

But fishing and mining lobbies are critically endangering the Maui dolphin. Without protection, they'll be gone within the next decade. Mining giant TTR is pitching an “ultra-low cost” seabed mining operation in the dolphin’s home, and have already drilled 500 seabed cores looking for minerals to mine. If they go ahead, the Maui’s dolphin is as good as gone.

Many groups are in the street protesting this plan -- and pressure has been slowly building. The government’s public inquiry is great news, but unless action is taken now it might be too late. Send a message directly to decision makers to ensure that the New Zealand inquiry is forced to institute an immediate ban on net fishing and mining:

http://www.avaaz.org/en/save_the_smallest_dolphins_/?vl

Together, our community is winning the struggle to protect our oceans around the world. In 2010, 1.2 million Avaaz members played a crucial role in stopping Japan’s push to legalise commercial whaling, and last month nearly 600,000 of us supported the Australian government’s plan to establish the world’s largest marine reserve. Saving the Maui’s dolphin is about so much more than a unique animal -- it’s about our power to protect our planet.

With hope and determination,

Iain, David, Paul, Emily, Michelle and the whole Avaaz team

MORE INFORMATION

NZ's rarest dolphin nearing extinction (New Zealand Herald):

http://www.nzherald.co.nz/environment/news/article.cfm?c_id=39&objectid=10793020

Govt criticised over Maui dolphin response (TVNZ):

http://tvnz.co.nz/politics-news/govt-criticised-over-maui-dolphin-response-4776719

Dolphin’s extinction could cause ripple effect (Independent Online):

http://www.iol.co.za/scitech/science/environment/dolphin-s-extinction-could-cause-ripple-effect-1.1256412

Protect Last 55 Adult Maui’s Dolphins Now (Scoop):

http://www.scoop.co.nz/stories/PO1203/S00155/protect-last-55-adult-mauis-dolphins-now.htm

Dolphin's death reignites calls for set net ban (New Zealand Herald):

http://www.nzherald.co.nz/nz/news/article.cfm?c_id=1&objectid=10782725

Support the Avaaz Community!

We're entirely funded by donations and receive no money from governments or corporations. Our dedicated team ensures even the smallest contributions go a long way.

Read More