Πέρασε λοιπόν και το φετινό Πάσχα, το 3ο κατά σειρά που περνάμε στη ΝΖ...Μέσα Φθινοπώρου εδώ, βέβαια, αλλά ευτυχώς ο καιρός "κράτησε" και τουλάχιστον για την Μ.Παρασκευή, το Μ.Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα, είχαμε πολύ καλό καιρό, σε σημείο που θύμισε καλοκαίρι...Φέτος που το Πάσχα των Ορθοδόξων και των άλλων δογμάτων συνέπιπτε, δεν οργανώθηκε συμμάζωξη από την Ελληνική κοινότητα, αλλά την Κυριακή του Θωμά θα διοργανωθεί τραπέζι, και έχω σκοπό να βγάλω φωτό και να κάνω σχετική ανάρτηση...
Εμείς προσπαθήσαμε να εκμεταλλευτούμε τον καλό καιρό, και την Μ.Παρασκευή ξεκινήσαμε να εξερευνήσουμε μια "γειτονική" παραλία (107 χλμ στα βόρεια του Christchurch)...Ήταν μια περιπετειώδης εκδρομή, σε μια από τις πιο όμορφες παραλίες του Νοτίου Νησιού, με οδήγηση σε χωμάτινους δρόμους ανάμεσα σε φάρμες, γκρεμούς και κατολισθαίνουσες πλαγιές, αλλά η άγρια ομορφιά του τοπίου μας αντάμειψε με εκατοντάδες φωτό...
Το Σάββατο το περάσαμε με περιπάτους στη φύση, ψώνια και προετοιμασία για την Κυριακή του Πάσχα, οπότε και είχαμε καλέσει για φαγητό, ένα ζευγάρι Ελλήνων μεταπτυχιακών φοιτητών στο πανεπιστήμιο του Canterbury και έναν επίσης Έλληνα καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Lincoln....
Ανάμεσα στις συζητήσεις που κάναμε πριν και κατά τη διάρκεια του φαγητού, και με τη συνοδεία ιντερνετικού Ελληνικού ραδιόφωνου, έγιναν εκτενείς αναφορές από μέρος του Έλληνα καθηγητή στον τρόπο ζωής των ΝΖηλανδών, το σύστημα υγείας, τα μισθολογικά και τα συνταξιοδοτικά θέματα, ενώ και τα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα της Ελλάδας θίχτηκαν αναλόγως...Βασικά, είχα μια ελπίδα οτι δεν θα συζητούσαμε πολιτικά, αλλά καθώς όλοι στην παρέα ήμασταν Έλληνες, δεν μπορέσαμε να κρύψουμε την διαστροφή που έχουμε σαν λαός, και η αντίστοιχη συζήτηση συνεχίστηκε στο σπίτι του προέδρου της Ελληνικής κοινότητας της πόλης, όπου προσκληθήκαμε να πάμε...
Χθες Δευτέρα, ημέρα μνήμης για τους στρατιώτες Anzac που πολέμησαν στη μάχη της Καλλίπολης, έβρεχε καταρρακτωδώς και δεν καταφέραμε να πάμε πουθενά, πριν μεσημεριάσει, και η μέρα πέρασε μάλλον βαρετά...
Σήμερα όμως το πρωί όλες οι εκπλήξεις ήρθαν μαζεμένες: Η Κερασοζουζούνα μου έστειλε 3 φακέλους με κάρτες και βαφές αυγών, που ναι μεν έφτασαν με 5 μέρες καθυστέρηση, ωστόσο θα τις χρησιμοποίησω για να βάψω τα αυγά του τραπεζιού της Ελληνικής κοινότητας... Ζουζούνα μου είσαι καταπληκτική και σε ευχαριστώ πολύ για το δώρο, φιλιά πολλά από όλους μας!
Και για εσάς καλοί μου φίλοι, να είμαστε καλά να γιορτάσουμε και του χρόνου, και χρόνια πολλά! Σας φιλώ!
Σχεδόν ενάμιση μήνα μετά το σεισμό που ισοπέδωσε το κέντρο του Christchurch και σκότωσε 182 άτομα, νομίζω πώς έφτασε η στιγμή να κάνω την ανάρτηση που μέχρι τώρα καθυστερούσα για διάφορους λόγους: να δείξω φωτό από την πόλη όπως ήταν και να αναφέρω τα νεώτερα, κάνοντας και ένα σύντομο φλας μπακ...
Μια φορά λοιπόν κι ένα καιρό, όταν ακόμα δεν υπήρχαν άνθρωποι στα νησιά, ένα τεράστιο ποτάμι που υπάρχει ακόμα και σήμερα, o Waimakariri, πήγαζε από τις Άλπεις και χυνόταν στην λεκάνη της λίμνης Ellesmere...Διάφορες τεκτονικές διαδικασίες, μετακίνησαν σταδιακά την κοίτη του ποταμού, από τα νότια της Banks Peninsula, προς τα βόρεια και στην ακτή της Pegasus bay, όπου και κυλάει περνώντας μέσα από την πόλη του Kaiapoi που διατηρεί και ένα μικρό ποταμίσιο λιμάνι, καθώς ο τεράστιος ποταμός σε μεγάλο μέρος του είναι πλωτός...
Kαθώς ο ποταμός συνέχιζε την φυσιολογική του ροή, με τις προσχώσεις που δημιουργούσε διαμόρφωσε ολόκληρη την πεδιάδα του Canterbury, τα κατοπινά εύφορα εδάφη που αρχικά κατοικήθηκαν από τους Μαορί και αργότερα καταλήφθηκαν από τους αποίκους, που αποξήραναν τις ελώδεις περιοχές, αποψίλωσαν τα δάση που το σκέπαζαν από άκρη σε άκρη, και αργότερα έχτισαν το Christchurch, την πιο Αγγλική πόλη εκτός Αγγλίας: με ψηλούς καθεδρικούς ναούς, ιστορικά κτίρια από κόκκινο τούβλο και περίτεχνες προσόψεις, πάρκα και κήπους...Όταν ο πρώτος ιστορικά καταγεγραμμένος σεισμός χτύπησε την πόλη, το 1860, οι κάτοικοι ακόμα ήταν ελάχιστοι και τα περισσότερα σπίτια ξύλινα, η δόνηση λοιπόν άφησε πίσω της μόνον πεσμένες καμινάδες και το νεότευκτο καμπαναριό του Καθεδρικού σε συντρίμμια: σύντομα ξαναχτίστηκε και παρόλο που η διαδικασία αυτή επαναλήφθηκε και το 1901-3 οπότε και συνέβησαν κι άλλοι ισχυροί σεισμοί, ο κίνδυνος ξεχάστηκε... Η πόλη συνέχισε να αυξάνει σε μέγεθος, και ευτυχώς που υπήρχε άπλετος χώρος ώστε να μην αυξηθεί και σε ύψος, εκτός από πλάτος: στο κέντρο υπήρχαν και υπάρχουν ελάχιστα ψηλά κτίρια και όπως φαίνεται δεν πρόκειται να χτιστούν άλλα στο μέλλον...
Το μεγάλο πρόβλημα της πόλης, όμως είναι το υπέδαφός της: Ο Waimakariri με τη συνεχή ροή του και τις προσχώσεις του, κάλυψε αρχαία σεισμογενή ρήγματα, και άπλωσε σε όλη την έκταση των Plains (της πεδιάδας του Canterbury) ιζήματα και βότσαλα, σε πάχος μισού χιλιομέτρου, που καταστούσε οποιοδήποτε ψηλό και μη αντισεισμικο κτίσμα, επικίνδυνο, καθώς ο κίνδυνος υγροποίησης του υπεδάφους ήταν πολύ μεγάλος...
Όμως οι άποικοι προέρχονταν κυρίως από την Αγγλία, μια χώρα χωρίς μεγάλους σεισμούς, και μέχρι πρόσφατα, κανείς δεν γνώριζε πόσο επικίνδυνα ήταν τα τούβλινα ιστορικά κτίσματα για τα οποία οι μοντέρνοι κάτοικοι του Christchurch ήταν τόσο περήφανοι: χωρίς ίχνος θεμελίων και σίδηρου μέσα στην τοιχοδομή, χωρίς σινάζια ή άλλη ενίσχυση, τα παλιά ιστορικά κτίρια, που υπέφεραν στον σεισμό του Σεπτεμβρίου και τον μετασεισμό της 26ης Δεκεμβρίου, διαλύθηκαν στην δόνηση του 6.3 στις 22 Φεβρουαρίου και κατεδαφίζονται άρδην, στο κέντρο, που παραμένει κλειστό με οδοφράγματα του στρατού που περιπολεί τους έρημους δρόμους με τανκς και συλλαμβάνει όποιον αψηφά τους περιορισμούς, και δεν αναμένεται να ανοίξει πριν τον Οκτώβρη...
Ο σεισμός ήρθε να επιβεβαιώσει τους φόβους μιας μεγάλης μερίδας επιστημόνων του πανεπιστημίου του Canterbury, που εν έτει 1996, αναγκάστηκαν να χρηματοδοτήσουν και να προβάλουν ένα ντοκιμαντέρ, με σκοπό να πιέσουν στην αναμόρφωση του οικοδομικού κώδικα της πόλης, την αντικατάσταση του απαρχαιωμένου δικτύου ύδρευσης και αποχέτευσης, την ενίσχυση ή την κατεδάφιση αρκετών τούβλινων κτιρίων του κέντρου και να απαιτήσουν την κατεδάφιση του γυναικολογικού νοσοκομείου της πόλης (το μοναδικό από τα αιτήματα που έγινε δεκτό- η κατεδάφιση και απομάκρυνση των μπάζων, ολοκληρώθηκε πριν από ένα μόλις χρόνο), όλα τα υπόλοιπα "σκάλωσαν" στο γνωστό ζήτημα του κόστους...
Τώρα βέβαια, τόσο οι κατεδαφίσεις όσο και οι νέες μελέτες, οι αντικαταστάσεις των παλαιών αγωγών και οι επιδιορθώσεις τους όπου είναι δυνατόν, γίνονται με εντατικούς ρυθμούς, και το ζήτημα του κόστους, -επισήμως- έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα... Προχθες ειδοποιηθήκαμε οτι πλέον μπορούμε να καταναλώνουμε άφοβα το νερό της βρύσης, που υπέστη χλωρίωση, μετά από ενάμιση μήνα που το βράζαμε, ενώ στους δρόμους και στο κέντρο της πόλης τα συνεργεία εργάζονται σε 24ωρη βάση... To νέο δημοτικό συμβούλιο, στην αυγή του σεισμού βρέθηκε με χρέη ύψους 40 εκατομμυρίων δολαρίων, ενώ αναμένεται να εγκριθεί η εισαγωγή ειδικού φόρου για την ανοικοδόμηση του Christchurch...
Την ίδια στιγμή το κράτος (και κατά προέκταση οι πολίτες) έχει κληθεί να συνεισφέρει οικονομικά στην μια από τις 3 μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες της χώρας, την ΑΜΙ, η οποία τώρα κατηγορείται για κακοδιαχείριση και τζογάρισμα των χρημάτων 85.000 ασφαλισμένων (225.000 συμβόλαια ακίνητης και κινητής περιουσίας) στο Christchurch...
Aπό την άλλη πλευρά, το κράτος έχει να αντιμετωπίσει την μήνι των συγγενών πολλών ξένων υπηκόων που σκοτώθηκαν στο σεισμό, με τους Ισραηλινούς να κάνουν την αρχή, καθώς όταν μαθεύτηκε πώς 3 νεαροί Ισραηλινοί πολίτες σκοτώθηκαν όταν καταπλακώθηκαν από τμήματα της τοιχοδομής κτιρίων στο εμπορικό κέντρο, η χώρα τους οργάνωσε αμέσως ομάδα έρευνας και διάσωσης, η οποία όμως δεν έγινε δεκτή από τους ΝΖηλανδούς με αποτέλεσμα να επιστρέψουν άπραγοι στο Ισραήλ...
Ταυτόχρονα, συγγενείς Κινέζων φοιτητών σκοπεύουν να κινηθούν νομικά και να απαιτήσουν αποζημιώσεις (τις οποίες αρνήθηκαν οι ΝΖηλανδικές αρχές) ενώ τώρα και Ιάπωνες γονείς πρόκειται να κινηθούν δικαστικά, αναζητώντας απαντήσεις σχετικές με την ασφάλεια του κτιρίου του CTV μέσα στο οποίο στεγαζόταν η σχολή ταχύρυθμων αγγλικών που παρακολουθούσαν τα παιδιά τους, το οποίο είχε κριθεί ασφαλές μετά το σεισμό του Σεπτεμβρίου και λειτουργούσε κανονικά...
Η πόλη θα χρειαστεί τουλάχιστον 20 χρόνια να συνέλθει από το πλήγμα της μεγάλης φυσικής καταστροφής που την χτύπησε, και το κόστος ανοικοδόμησης θα είναι πολύ υψηλό...Όμως "ουδέν κακό αμιγές καλού": τα παλιά κτίρια θα αντικατασταθούν με ασφαλή καινούρια και οι υποδομές θα εκμοντερνιστούν, το Christchurch θα ανθίσει και πάλι...
Προς το παρόν τα πράγματα είναι δύσκολα, πολύς κόσμος υποφέρει, περιουσίες έχουν χαθεί, 40.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη δουλειά τους και έχουμε μπροστά μας έναν χειμώνα, όμως δεν δέχομαι οτι η πόλη "έχει γίνει μια κόλαση", όπως μου είπε μέλος της Ελληνικής κοινότητας, εδώ: θα πάρει καιρό, αλλά όλα θα ομαλοποιηθούν και πάλι -κάποια στιγμή στο μέλλον-, αρκεί να δείξουν την αντοχή και την υπομονή που χρειάζεται, επειδή και το σεισμικό φαινόμενο συνεχίζεται...
Όσο για μένα, έχω σε φωτογραφίες, κάθε κτίριο και γωνιά του κέντρου και η μνήμη μου είναι σωστή και στη θέση της και θα φυλάω την πρότερη εικόνα του Christchurch με μεγάλη φροντίδα και αγάπη...Τα κτίρια αυτά κατέρρευσαν και χάθηκαν, αλλά οι άνθρωποι είναι πιο σημαντικοί από τοίχους, πόρτες και ιστορικές προσόψεις: όλα μπορούν να ξαναχτιστούν και να αναπληρωθούν, αλλά οι άνθρωποι δεν γυρίζουν πίσω και για τις οικογένειές τους, το κενό που αφήνουν, δεν αναπληρώνεται ποτέ...
(Όλες οι φωτό είναι δικές μου και αφορούν κάποια από τα κτίρια που δεν υπάρχουν πια...Το βίντεο είναι τμήμα από το ντοκιμαντέρ του 1996...Ακολουθούν μερικά λινκ από όσα αναφέρονται στο ποστ)
Και μπήκαμε αισίως στο φθινόπωρο, εδώ και ένα μήνα, ήδη...Βέβαια, αναρωτιέμαι, που πήγαν οι υπόλοιπες εποχές φέτος, η άνοιξη ήταν σύντομη και το καλοκαίρι πολύ βροχερό, πιο βροχερό και από πέρυσι...Για να μην αναφέρω τα των σεισμών (ετοιμάζω σχετική ανάρτηση, με φωτό, μάλλον στο επόμενο ποστ)...
Το φθινόπωρο βρίσκεται ήδη εδώ, και το ποστ αυτό αφιερώνεται σε όλους τους μπλογκοφίλους και ειδικά στον Φοίβο, που κάθε μέρα (ακόμα και όταν λόγω βλάβης του δικτύου δεν είχα σύνδεση για μέρες), μου έστελνε (-και στέλνει) και από ένα μέηλ και βίντεο...
Πλατανόφυλλο, φυσικά...
Ροδόδεντρο, κάπου στη γειτονιά μου...
Πάρκο της Mona Vale...
Avon...
Τοίχος με αμπέλοψη, στην οδό Madras...
Avon, κινέζικη καρυδιά και φυσικά, πάπιες, στους Βοτανικούς!
Και πάλι στους Βοτανικούς, (για νεαρή σημύδα μου φαίνεται...)
Αυτό το δέντρο δεν ξέρω τί είναι, αλλά είναι ωραίο...(μάλλον φτελιά)
Λιμνούλα στους Βοτανικούς...Μετά το σεισμό, ξεράθηκε/στράγγισε από νερό...Ελπίζω κάποια στιγμή (-σύντομα) να την αποκαταστήσουν (για να επιβιώσουν και τα νούφαρα)... Προς το παρόν προηγούνται άλλα...
Τα Κινέζικα σφενδάμια το έχουν πάρει πάνω τους, το παιχνίδι των φθινοπωρινών χρωμάτων...
Ένα γλυπτό, έξω από το πανεπιστήμιο, και ένα υφασμάτινο μπάνερ, για μια εκδήλωση που λόγω σεισμού ματαιώθηκε επ' αόριστον...
Όπως ματαιώθηκε και το φεστιβάλ των λουλουδιών, η έκθεση Elerslie, και οι εορτασμοί της Κινέζικης πρωτοχρονιάς...
Η σύνθεση Sogetsu Ikebana, που συμβολίζει το νερό, έργο της Γιαπωνεζονζηλανδής Takako Martin, για το φεστιβάλ των λουλουδιών...
Και το μηχανικό παγώνι του διπλανού συντριβανιού...
Καλό μήνα να έχουμε όλοι και προσέξτε τις φάρσες σήμερα... Φιλιά πολλά από ΝΖ...
