Μια στιγμή στο χρόνο

H ώρα είναι 6.10 το απόγευμα της Δευτέρας, και έξω βρέχει καταρρακτωδώς -για ακόμα μια μέρα, η άνοιξη αργεί...Άλλο τραγούδι είχα σκοπό να βάλω, αλλά ας όψονται οι περιορισμοί των εταιρειών, που δεν επιτρέπουν την αντιγραφή του κώδικα...

Το ποστ αυτό, εγκαινιάζει μια νέα φωτογραφική ετικέτα, με φωτό που τραβήχτηκαν διάσπαρτα και που δεν μπορούσαν να αποτελέσουν τμήμα μιας συνολικής παρουσίασης-θεματικής ανάρτησης...

Η γέφυρα της Μνημοσύνης, το πρωί της Τετάρτης που μας πέρασε...Καταπληκτική μέρα, αλλά δεν κράτησε πολύ η καλοκαιρία :(

Ομίχλη πάνω από την πόλη και τη γειτονιά, στην αρχή του χειμώνα...

Η λίμνη Lyndon, πάνω στον Alpine scenic road, σε συνθήκες ακατάλληλες για οδήγηση και βόλτα : γυρίσαμε πίσω...

Λουλούδια και φτέρες, διακοσμημένα με κρυστάλλους πάγου, λίγο πριν το Springs Junction, στο ομώνυμο πέρασμα των Άλπεων...

Ένα μήλο, ανάμεσα στα γυμνά κλαδιά των δέντρων, στην παγωμένη όχθη του Hurunui...

Μια μέλισσα, πάνω σε ένα geranium pratense, στην πίσω αυλή μου, όταν φύτευα τον κήπο αγόρασα 2 ρίζες από τους Βοτανικούς: έγιναν θηρία...Πριν από λίγες μέρες τα μεταφύτευσα σε άλλο σημείο του κήπου, για να καλιεργήσω το παρτέρι που τα είχα...Καθώς πρόκειται για ένα άγριο και πολύ ανθεκτικό είδος, πιστεύω θα ξεπεράσουν γρήγορα το σοκ της μεταφύτευσης...Στην Ελλάδα τα μαζεύουμε από τους αγρούς και τα βάζουμε στις πίτες...Δεν είναι αυτοφυές στη ΝΖ...

Μια Κυριακή πρωί (πολύ νωρίς) την ώρα που μαγείρευα μουσακά, άκουσα κρωξίματα από την αυλή...Κοίταξα από την πόρτα, ξανακοίταξα, τίποτα...Τα κρωξίματα όμως συνεχίζονταν για ώρα, οπότε βγήκα για να δω από που προέρχονταν...Ένα ζευγάρι Paradise Shelduck, (Tadorna variegata, στα Μαορί: Pūtangitangi) κάθονταν στην καπνοδόχο του γείτονα και κρώζανε, για κανα δίωρο...Υποφέρανε πολύ σαν είδος κυνηγιού από τους Βρετανούς αποίκους, οι Μαορί αντίθετα τις κυνηγούσαν μόνον μία συγκεκριμένη εποχή του έτους, και τις προστάτευαν κατά το ζευγάρωμα, την ωοτοκία τους και την ανατροφή των νεοσσών τους...Πλέον αποτελούν προστατευόμενο είδος στη ΝΖ...

Σε μια βόλτα δίπλα στον Waimakariri, λίγο πιο κάτω από το χωριό Kaiapoi: Μια γελάδα και το νεογέννητο μοσχαράκι της, στα χορτάρια της όχθης...Είναι η δεύτερη φορά που "πέφτουμε" πάνω σε γέννα, την πρώτη φορά ήταν μια προβατίνα κοντά στα πυροβολεία του Godley Heads...

Ένα ζευγάρι silvereye, από τα πολλά που ζούνε στην πίσω αυλή μου, φωτογραφημένα χθες το πρωί, από το παράθυρο της κουζίνας...Τα ταΐζω σε μόνιμη βάση, τώρα το χειμώνα, έτσι κι αλλιώς μόνον όταν κάνει κρύο και βρέχει, τα βλέπω να έρχονται, σήμερα με "αντέμειψαν" με live τσόντα... Ζευγάρωναν πάνω στο κλαδί...Έλεος βρε παιδιά, είπαμε να έχουμε μια οικειότητα, μην με ανακατεύετε όμως και στα προσωπικά σας!

Η τούρτα Πάβλοβα των κοριτσιών μου, 14 γίναμε τον Ιούνιο...Τώρα που ετοίμαζα την ανάρτηση, μου ζητήσανε να ξαναφτιάξουμε το γλυκό αυτό σύντομα, εγώ όμως σήμερα έφτιαξα γαλακτομπούρεκο, κι έτσι θα πρέπει να περιμένουν λίγες μέρες...Ε όχι και κάθε μέρα γλυκά, δεν κάνει...

Από το πάρκο της Mona Vale, τον περασμένο Μάιο...Είχε παράσταση το "Όνειρο της καλοκαιρινής νυκτός", στην φωτό ο Πουκ, που περιμένει να "βγει" στη "φυσική" σκηνή του γκαζόν, μπροστά στο κτίσμα της καφετέριας του πάρκου, όπου οι θεατές στρωμένοι σε κουβέρτες και μαξιλάρες που έφεραν μαζί τους, παρακολουθούσαν την παράσταση...

Στην Mona Vale και πάλι, ένα φθινοπωριάτικο απόγευμα Σαββάτου, μετά από ένα γάμο: Ένα τραπέζι στρωμένο με άσπρο τραπεζομάντηλο που κυμματίζει στον αέρα, με φόντο τη λιμνούλα, ανάμεσα στα πεσμένα φύλλα της οξιάς...Πολύ ρομαντικό μέρος για το τραπέζι μετά το γάμο...

Κατα φωνή και το γαλακτομπούρεκο...Μόλις έριξα το σιρόπι...Καλημέρα σε όλους...

Read More

Μανιτάρια της ΝΖ (2ο μέρος)

Αυτό το ποστ -και το επόμενο-, θα είναι οι δύο τελευταίες αναρτήσεις του χειμώνα, -φτου-φτου να μην το ματιάσω, φαίνεται σαν να αποφάσισε επιτέλους να ξεκατσικωθεί και να πάει στον αγύριστο...Άντε, μπας και ξαναβγεί αυτό το "κίτρινο πράμα" (σ.σ. = ο ήλιος), στον ουρανό -που λέει και η φίλη Αλεξία, και νιώσουμε και πάλι άνθρωποι...

Mόνον 45 ώρες ηλιοφάνειας είχε -μέχρι και σήμερα, 25 του μήνα- ο φετινός Αύγουστος, που είναι αντίστοιχος του δικού μας Φλεβάρη, δλδ μέσα σε συνολικά 600 ώρες...Και ακόμα δεν τελείωσε ο χειμώνας... Το κλιματικό φαινόμενο La Niña συνεχίζει να επηρεάζει τη ΝΖ, με κακοκαιρία, βροχοπτώσεις και έντονα πλημμυρικά φαινόμενα, ο Σεπτέμβρης όμως είναι κοντά και η φύση δεν ψεύδεται: Έρχεται η άνοιξη (επιτέλους :) !

Μανιτάρια και πάλι λοιπόν, φωτορεπορτάζ από το πάρκο γύρω από την Horseshoe lake, της παλιότερης ανάρτησης...

Ένας κορμός καλυμμένος από Crepidotus pallidus...Πολύ ενδιαφέρουσα εμφάνιση είχαν αυτά τα μικρά μανιταράκια...

Μία ομάδα του είδους Australoporus tasmanicus, σε έναν παλιό κορμό ιτιάς...Μανιτάρια του είδους antrodiella zonata, μακρινή και κοντινή λήψη...Μία Descolea phlebophora, εντελώς εκτός εποχής, μάλλον η τελευταία αυτής της χρονιάς...

Ένα Ganoderma tornatum, που ονομάζεται επίσης και Ganoderma australe, υποείδος του G. Αpplanatum...Η Wiki τα γράφει, χωρίς να δίνει περαιτέρω πληροφορίες..

Ένα μοναχικό Hypholoma fasciculare...Χαριτωμένο μεν, πολύ δηλητηριώδες δε...Μανιταράκια του είδους Mycena inclinata...Μανιτάρια του είδους Phellodon nothofagi ( αριστερά στη φωτό), δίπλα σε άλλα του είδους Australoporus tasmanicus (δεξιά)

2 μύκητες άγνωστου είδους (πράσινος ασκοειδής και κόκκινα ασκοειδή)...Ναι ξέρω, μάλλον έπρεπε να τα ανοίξω στην μέση και να τα φωτογραφήσω για να πάρω σαφή εικόνα των σπορίων που θα με βοηθούσε στην αναγνώριση, αλλά εγώ δεν...

Μανιτάρια του είδους schizophyllum commune, στην ροζ εκδοχή τους,

...και στην άσπρη, σε δύο διαφορετικά σημεία του πάρκου...

Μια ομάδα stereum ostrea, πήραν το όνομά τους από την εμφάνιση της εξωτερικής επιφάνειάς τους, που μοιάζει με όστρακο...

Πολλά κόκκινα μανιτάρια του κοινού είδους Stropharia aurantiaca...Μας έκανε μεγάλη εντύπωση το χρώμα τους...

Ένας κορμός καλυμμένος με μανιτάρια του είδους trametes versicolor...Σαν πεταλούδες που λιάζουν τα φτερά τους μου φάνηκαν από μακριά, και δυστυχώς από μακριά τα φωτογράφησα, με την ψηφιακή, διαφορετικά έπρεπε να τσαλαβουτήσω στα νερά...(Με το ζόρι κρατήθηκα πάντως...)

Μανιτάρια του συγγενικού είδους Trametes zonata...Σαν δαντελένιες βεντάλιες δεν είναι;

Καλό βράδυ από ΝΖ, εμείς ξημερώσαμε με ήλιο (για 2 μέρα!) Απίστευτο;;;

Εμένα πάντως, απίστευτο μου φαίνεται :)

Read More

Φίλαθλος ή οπαδός;

Ή μήπως κάτι άσχετο;;;

Δεν θυμάμαι να έχω ξαναγράψει στο μπλογκ σχετικά με τους Έλληνες, εδώ...Λοιπόν στην πόλη υπολογίζεται πώς ζουν γύρω στα 500 άτομα Ελληνικής και Κυπριακής καταγωγής, κάποιοι από τους οποίους είναι και μέλη της Ελληνικής κοινότητας του Christchurch...Ελάχιστους από αυτούς γνωρίζουμε προσωπικά, οι υπόλοιποι μας είναι άγνωστοι, κάποιους δεν τους έχουμε δει ποτέ, αρκετούς μάλιστα μόνον "ακουστά" τους έχουμε...

Όλοι αυτοί υποτίθεται οτι έχουν τις δουλειές τους και δεν προλαβαίνουν να έρθουν σε επαφή με τους υπόλοιπους Έλληνες, σίγουρα αρκετοί από αυτούς δεν θέλουν να έχουν σχέσεις με τους υπόλοιπους...

Την τελευταία βδομάδα όμως, η Ελληνική Εθνική ομάδα του πόλο γυναικών, βρίσκεται εδώ, για να λάβει μέρος στο 15th Fina women's water polo cup, που τελείωσε σήμερα, και διοργανώθηκε στην πόλη, με τη συμμετοχή άλλων 7 εθνικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης και της ΝΖ...

Το να έρθει λοιπόν η Εθνική ομάδα της Ελλάδας, τόσο μακριά, θα έπρεπε κανονικά να οδηγήσει μαζικά τους Έλληνες της πόλης στο κολυμβητήριο που γίνονται οι αγώνες, είτε γνωρίζουν το άθλημα είτε όχι, απλά και μόνον για την συμπαράσταση...Αντί αυτού, την πρώτη μέρα των αγώνων μαζεύτηκαν μόλις 12 (3 οικογένειες για την ακρίβεια), την 2η 10, και όσο οι νίκες δεν έρχονταν, το πράγμα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, μόλις για 2 άτομα (εκτός από τους "συνήθεις υπόπτους") ξέρω οτι πήγαν στον αγώνα, με την Ουγγαρία, μιας και έπαιζαν στις 3 το μεσημέρι...

Από την άλλη πλευρά φταίνε και οι διοργανωτές που σαν λαός δεν ξέρουν άλλο άθλημα εκτός από το χαζο-ράγκμπυ και το πιο χαζό ακόμα, νετ-μπολ, και όλη η διοργάνωση έγινε με προχειρότητα: δεν υπήρξαν ανακοινώσεις-διαφημίσεις στον τύπο ή την τηλεόραση, για να το βρεις στο διαδίκτυο έπρεπε να ψάξεις επί τούτου και μόλις 2 ιστοσελίδες το αναφέρουν, δεν υπήρχε ούτε σήμανση στον χώρο των κολυμβητηρίων, που πρόκειται για ένα σύμπλεγμα αθλητικών εγκαταστάσεων, πάνω στον περιφερειακό της Queen Elizabeth II, ή αλλιώς όπως είναι γνωστός, QEII...

Αυτά όμως δεν είναι δικαιολογίες: Βολική η μή η ώρα, ο τόπος διεξαγωγής κλπ, έπρεπε να υπάρχει συμμετοχή στις κερκίδες, με φωνές, σημαίες και βαμμένες φάτσες...Αντ' αυτού, χθες, παρόλο που ήμασταν εκεί 10 άτομα, κι ενώ μπορούσαμε να δείξουμε την συμπαράστασή μας στα κορίτσια της Εθνικής, μόνον 2 άτομα φώναζαν και προσπαθούσαν να εμψυχώσουν την ομάδα (ακόμα και οι κόρες μου παρακολουθούσαν σιωπηλές την αναμέτρηση) κι ας χάναμε: Αν τα μετάλλια έγραφαν πάνω τους το όνομα αυτού που επρόκειτο να τα κερδίσει, θα ήταν "πουλημένα" μετάλλια...

Αγωνίζεσαι για το καλύτερο, κι αν χάσεις, τουλάχιστον ξέρεις οτι προσπάθησες και η εμπειρία που αποχτάς σε κάνει σοφότερο, έτσι ώστε την επόμενη φορά να έχεις καλύτερα αποτελέσματα...

Και οι θεατές πρέπει να υποστηρίζουν την ομάδα τους, είτε κερδίζει είτε χάνει, επειδή έτσι δείχνουν τη συμπαράστασή τους, ειδικά αν αυτή η ομάδα έπαιξε καλά, και προσπάθησε...

Δεν γίνεται να θυμόμαστε οτι είμαστε Έλληνες ή οπαδοί μιας συγκεκριμένης ομάδας μόνον όταν αυτή η ομάδα κερδίζει, ενώ σιωπούμε όταν χάνει και κρυβόμαστε, ή ακόμα χειρότερα, αντιδρούμε βίαια, απέναντι στους αντιπάλους ή τους δικούς μας, όπως είναι ανεπίτρεπτο να θυμόμαστε την καταγωγή μας μόνον όταν μας συμφέρει, κι όποτε αναφερόμαστε στους προγόνους και το "ένδοξο" παρελθόν...Μα πάνω απ' όλα, άσχετα καταγωγής, πρέπει να είμαστε φίλαθλοι πάντα, να προσπαθούμε για το καλύτερο, και αν η ομάδα μας αποτυχαίνει κάποιες φορές, να το αντιμετωπίζουμε σαν φυσιολογικό και να το ξεπερνούμε, και να κοιτάμε προς το μέλλον...

Έτσι και με την ομάδα γυναικών στο πόλο: μπορεί να έχουμε φτάσει ως Εθνικό συγκρότημα ως τον τελικό Ολυμπιάδων και να έχουμε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο +την 4η θέση στην παγκόσμια κατάταξη, αλλά ως φυσικό επόμενο, -άσχετα από τις παραφιλολογίες που έχουν γραφτεί και ακουστεί-, αυτή η Εθνική ομάδα είναι νέα και είναι λογικό να έχει και ήττες...Κι αν έχασε στους 6 αγώνες από τους συνολικά 7, κέρδισε στον τελευταίο, κόντρα στην διοργανώτρια, όμως έπαιξε καλά, απέναντι σε ομάδες ισοδύναμες, και μέχρι το επόμενο παγκόσμιο πρωτάθλημα, του χρόνου στην Κίνα, θα είναι πιο δεμένη και έμπειρη...Και σίγουρα θα κάνει πάλι το θαύμα της...

ΥΓ:. Και ναι, αυτή η μπάσα γυναικεία φωνή που ακούγεται στο βίντεο είναι η δική μου...Και πού να με ακούσετε να τραγουδάω...Η ροκ και πανκ μουσική σκηνή, έχασε μεγάλη ερμηνεύτρια :)

Καλημέρα σε όλους...

Read More

Horseshoe lake

Επικαιρότητα: Η Εθνική πόλο γυναικών, στη ΝΖ...

Χθες άρχισε στο Christchurch το 15ο FINA Women’s Water Polo World Cup...Στο Κύπελλο συμμετέχει και η Ελλάδα, η οποία έχασε στο πρώτο παιχνίδι, με αντίπαλο την Κίνα, με 11-7...Οι 12 Έλληνες (ε των οποίων 6 παιδιά) που ήταν στην κερκίδα φώναξαν, κούνησαν σημαίες, έβρισαν και μούτζωσαν διαιτητές και αντιπάλους (κλασικά πράγματα δλδ), και τράβηξαν σε βίντεο, ολόκληρο τον αγώνα...Επειδή όμως ο blogger, δεν καταλαβαίνει από ημίχρονα και οι μικρές θέλανε ταυτόχρονα με την βιντεοσκόπηση να χειροκροτήσουν, να φωνάξουν και να εκφραστούν, ο Ίωνας "σουλούπωσε" και μίκρυνε ένα από τα αρχεία, προκειμένου να μπορέσω να το ποστάρω (μετά από 12 ώρες προσπαθειών, με blogger και u-tube)...

Στη λίμνη Horseshoe

Λοιπόν, πριν από λίγον καιρό, μας είχαν καλέσει σε ένα φιλικό σπίτι στo προάστιο Burwood, στην οδό Lake terrace...Με τον Ίωνα το ψάξαμε και το βρήκαμε στο χάρτη, μας έκανε όμως εντύπωση το όνομα του δρόμου: Ο ποταμός Avon, περνά πολύ κοντά στο σπίτι, αλλά δεν υπήρχε λίμνη κάπου εκεί γύρω, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύαμε...Όταν ανοίξαμε το Google Eatrh για να ελέγξουμε την εγκυρότητα της διεύθυνσης, είδαμε οτι όντως υπήρχε μια μικρή λίμνη εκεί, με το περίεργο όνομα "Πέταλο αλόγου", λόγω του ιδιαίτερου σχήματός της...Με την πρώτη ευκαιρία λοιπόν, αν και χειμώνας, πήγαμε να την επισκεφτούμε...

Η πρώτη επίσκεψη κατέληξε σε φιάσκο: Δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τη διαδρομή, υπήρχε πολλή λασπουριά, ενώ λόγω κάποιου προβλήματος της ψηφιακής, έχασα τις μισές φωτό...Τα χειμωνιάτικα τοπία όμως, τα απίστευτα μανιτάρια (θα έρθουν σε επόμενη ανάρτηση), τα καταπληκτικά δέντρα, ήταν πανέμορφα...Στη 2η επίσκεψη έβγαλα όσες φωτό είχα χάσει, και ολοκληρώσαμε τη βόλτα κάνοντας το γύρο της λίμνης, που είναι 5 χιλιόμετρα, και συνορεύει με ένα πάρκο για σκύλους και ένα γήπεδο γκόλφ...

Το μαορί όνομά της είναι Waikakariki, από το Wai :νερό, και kakariki: που είναι ένα είδος παπαγάλου...Η περιοχή αυτή, όπως και πολλές άλλες περιοχές δίπλα στα ποτάμια του Christchurch, ήταν κάποτε έλος, που αποστραγγίστηκε και για το λόγο αυτό, στην έξοδο της λίμνης προς το ποτάμι, υπάρχει ένα κτίσμα με μηχανήματα άντλησης και υδροστρόβιλους που μεταφέρουν το επιπλέον νερό που συγκεντρώνεται στη στενή λεκάνη της λίμνης, μέσα στον Avon...Κάνει απίστευτο θόρυβο, αλλά τουλάχιστον δεν λειτουργεί όλες τις ώρες, οπότε οι κάτοικοι των γειτονικών σπιτιών δεν ταλαιπωρούνται πολύ...

Ο χώρος είναι διαμόρφωμένος με μονοπατάκι και ξύλινους διαδρόμους, αλλά σε πολλά σημεία υπάρχει παχύ στρώμα λάσπης πάνω στα περάσματα και μονον με γαλότσες είναι δυνατόν να περάσει κάποιος, χωρίς κίνδυνο να γλιστρήσει ή να λασπωθεί...Η βλάστηση είναι οργιώδης, και αποτελείται τόσο από εισηγμένα είδη όσο και από ενδημικά φυτά, ενώ πολλά ζώα και πουλιά ζουν στα 31 εκτάρια του πάρκου...Ανάμεσα σε αυτά είναι διάφορα είδη παπιών όπως η γκρίζα πάπια (parera), καναδέζικες χήνες, κορμοράνοι, χελιδόνια, παπάκια papango, μαύροι κύκνοι, και ΝΖηλανδικές αλκυώνες (kotare).

Η περιοχή είναι πολύ ωραία, και η διαδρομή πολύ εύκολη (αν εξαιρέσουμε τη λάσπη, αλλά κι αν λερωθούμε λίγο, δεν πειράζει:), πάπιες με νεογέννητα παπάκια ξεπετάγονταν από παντού μέσα από τα δέντρα, τα κοτσύφια διασχίζανε το μονοπάτι δρομαία, σε σημείο που πλέον τα αποκαλούμε ποντικοκότσυφα, και μας έκανε εντύπωση που το μέρος δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, αν και μέσα στην πόλη...

Τα παλιά δέντρα, στα μέρη που συγκεντρώνεται το νερό, συνεπεία των συνεχόμενων βροχών και της υψηλής στάθμης της λίμνης και του Avon δημιουργούν φανταστικές εικόνες, καθώς είναι καλυμμένα από βρύα και μανιτάρια, που μοιάζουν σαν πεταλούδες που λιάζουν τα φτερά τους...Σε μια περίπτωση ήμουν έτοιμη να τσαλαβουτήσω στα νερά για να πλησιάσω έναν τέτοιο κορμό, τελικά νίκησε η φωνή της λογικής...Σνιφ :(

Το σημείο στο οποίο η λίμνη πλαταίνει, και κάποια από τα πουλιά που φιλοξενεί...Μια γειτόνισσα μάλιστα τάιζε με ψωμί του τοστ τις καναδέζικες χήνες, και μας είπε οτι τώρα τον χειμώνα φροντίζει να ταΐζει κάθε μέρα τα πουλιά, επειδή φοβάται να μην ...πεινάσουν (αν και η βασική τροφή τους είναι το απλό χορτάρι...Κι από χορτάρι εδώ, άλλο τίποτα :) Της είπα οτι κάνει πολύ καλά, και την χαιρέτησα...Κι εγώ το ίδιο κάνω, όποτε μπορώ και προλαβαίνω, άρα, κοινό το ψώνιο...

Ένα ευγενέστατο άλογο Shire, που ήρθε στη περίφραξη του χτήματος που το είχανε, δίπλα στο μονοπάτι, για να μας γνωρίσει...Εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της μόδας στις κουβερτούλες αλόγων, και με ψηλό γιακά παρακαλώ, για να μην κρυώσει το λαιμουδάκι του...Πολύ το συμπαθήσαμε, ελπίζω να μας συμπάθησε κι αυτό :)

Μετά αντικρύσαμε αυτό το θέαμα: παντού γύρω από το μονοπάτι κι ενώ τελείωνε η βόλτα, είδαμε σωρούς από κομματιασμένους κορμούς ιτιών και άλλων δέντρων, ανάμεσα σε συστάδες κορδυλίνων, σεφορών και διαφόρων ενδημικών δέντρων και θάμνων της ΝΖ, που προφανώς φυτεύτηκαν εκεί, από συνεργεία του δήμου, προκειμένου το μέρος να πάρει κάποτε τη μορφή που είχε πριν εισβάλλουν τα εισηγμένα από τους αποίκους, ευρωπαϊκά είδη...Τα δέντρα που έχουν απομείνει, περιμένουν απλά τη σειρά τους που θα έρθει σύντομα, μιας και το συνεργείο του δήμου είναι μόνιμο στην περιοχή...

Τώρα φαίνεται χάλια, όμως κάποια στιγμή θα φτιάξει πάλι και δεν θα φαίνεται τόσο άσχημο...Ελπίζω μόνον αυτό να συμβεί σύντομα, επειδή το μέρος δεν βλέπεται με τίποτα:(

Συγνώμη για τις σκοτεινές φωτό, αλλά ο καιρός είναι βροχερός ολόκληρη την τελευταία βδομάδα, και δεν αναμένεται να διορθωθεί σύντομα...

Πληροφορίες για τους αγώνες πόλο θα βρείτε

http://www.waterpolo.org.nz/

http://www.christchurchnz.com/events/listings/women’s-water-polo-world-cup-.aspx

Πληροφορίες για τη λίμνη Horseshoe

http://www.wonderwalkers.co.nz/default,1582,horseshoe-lake-walk.sm

http://www.ccc.govt.nz/cityleisure/parkswalkways/popularparks/horseshoelakereserve.aspx

Read More