Στο τουριστικό Queenstown

Update

Η βλάβη του Η/Υ ευτυχώς διορθώθηκε και το επόμενο ποστ θα ανέβει κανονικά σε λίγες ώρες...Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας, καλημέρα από ΝΖ...

.................................................................

Μία από τις μεγάλες ραδιοφωνικές επιτυχίες, αυτήν τη στιγμή στη ΝΖ, και από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια!

Το Queenstown, είναι η πιο τουριστική περιοχή της ΝΖ, καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου...Εμείς είχαμε σκοπό να περάσουμε απλά, κατά την επιστροφή μας από το Invercargill και Bluff, προς το Christchurch, αλλά μετά την αβαρία του αμαξιού αναγκαστήκαμε να κάνουμε μια διανυκτέρευση εκεί, πριν επιστρέψουμε, ωστε να μοιραστούν τα χιλιόμετρα μέχρι το σπίτι, και να μην μας αφήσει το αμάξι σε κανένα κορφοβούνι...

Η διαδρομή ήταν πολύ όμορφη, μέσα από δάση, κι ενώ πλησιάζαμε στη λίμνη Wakatipu, που μαζί με τις λίμνες Hawea και Wanaka αποτελούν την περιφέρεια του Queenstown...Η περιοχή ανακαλύφθηκε και πρωτοκατοικήθηκε από τους αποίκους William Gilbert Rees, και Nicholas Von Tunzelman, οι οποίοι έψαχναν κάποιο ορεινό μέρος να εκθρέψουν, τί άλλο, πρόβατα και γελάδια...Το 1860 λοιπόν, εκεί που τώρα βρίσκεται το κέντρο της πόλης, λειτούργησε η φάρμα του Rees...Μόλις 2 χρόνια μετά όμως, στην κοίτη του κοντινού ποταμού Arrow, βρέθηκε χρυσάφι και ξεκίνησε ο πυρετός του χρυσού της Δυτικής ακτής...Ο Rees, που και ο ίδιος κατείχε τότε σημαντικό μέρος της παραλίμνιας περιοχής που έβγαζε τα πολύτιμα ψήγματα χρυσού, εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση: Όχι μόνον ανέλαβε την σίτιση των χρυσοθηρών που κατέφθασαν από όλη τη ΝΖ και τον κόσμο, αλλά ξεκίνησε την εμπορεία και μεταφορά προιόντων προς τους καταυλισμούς τους καθώς και την μεταφορά του χρυσού, με το πλοιάριο που διέθετε...

Ο Rees, θεωρείται κάτι σαν πρωτοπόρος ή ρομαντικός εξερευνητής και στη πόλη του Queenstown, τον έχουνε τιμήσει ακόμα και με ανδριάντα...Το 1867, πληρώθηκε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 10.000 λιρών, για να παραχωρήσει την γη που είχε καταλάβει, και στην οποία με τον καιρό χτίστηκε και αναπτύχθηκε η πόλη, που αφιερώθηκε στην βασίλισσα Βικτώρια...Πλέον, είναι κάτι σαν ΝΖηλανδική Αράχωβα: την επισκέπτονται τουρίστες από όλον τον κόσμο, καθώς και πολλοί ΝΖηλανδοί, όλο τον χρόνο, και είναι το αδιαμφισβήτητο κέντρο των χειμερινών σπορ της χώρας, καθώς και σημαντικό κέντρο εμπορείας και διακίνησης του ναρκωτικού P, δλδ της μεθαμφεταμίνης...

Η πόλη είναι γεμάτη από καφέ, εστιατόρια, μπαρ και νυχτερινά μαγαζιά, και ο τουρισμός είναι φυσικά, το βασικότερό της έσοδο... Τα δωμάτια στα διάφορα ξενοδοχεία και μοτέλ, ξεκινούν από τα 160$ το φθηνότερο, και σίγουρα εκτός από τουριστική είναι και η ακριβότερη πόλης της χώρας, με τιμές που ξεκινούν από 40% ακριβότερες απ΄ότι πχ στο Christchurch, και είναι πολύ δημοφιλές σύστημα ανάμεσα στους νεαρούς ΝΖηλανδούς που θέλουν να πάνε ως εκεί για Σαββατοκύριακα και τριήμερα για να διασκεδάσουν και να μεθύσουν (κυρίως) , να οργανωθούν σε μεγάλες παρέες που θα μοιραστούν το υψηλό κόστος διαμονής...

Το πλοίο TSS Earnslow, το ατμόπλοιο που κάνει το τουρ της λίμνης, για 50$ το άτομο (ενήλικας- 20$ το παιδί), που κατασκευάστηκε το 1911 στο Dunedin... Μεταφέρθηκε αποσυναρμολογημένο με εμπορικό τρένο, μέχρι την λίμνη, όπου εκεί επανασυναρμολογήθηκε και ξεκίνησε τα τουριστικά δρομολόγια...Δεν μπήκαμε για το τουρ, και την φωτό μου την χάλασε αυτό το άγνωστο ζευγάρι και οι άλλοι, που πήγαν και κατσικώθηκαν δίπλα στο πλοίο...Είπα να τους "σβήσω" με το photoshop, αλλά δεν διορθωνόταν "καλά" :(

Δίπλα στο λιμάνι, η κλειστή στοά με τα εστιατόρια, τα μπαρ και τις καφετέριες, στην οποία στεγάζεται και το λιμεναρχείο που εκδίδει τα εισητήρια για το πλοίο...Την νύχτα ήταν πολύ όμορφα φωτισμένο και το βγάλαμε κάποιες φωτό, όπως και την προκυμαία...

Η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά προς τη λίμνη, στα ριζά των γύρω λόφων, οι δρόμοι είναι στενοί και επικίνδυνοι χωρίς ορατότητα και τα δημοτικά πάρκινγκ βρίσκονται μακριά από το κέντρο και είναι επίσης πανάκριβα...Για 2,5 ώρες πληρώσαμε 12$, χωρίς να προσθέσω τον ατελείωτο ποδαρόδρομο από και προς το πάρκινγκ, καθώς και το απίστευτο ψάξιμο σε όλα τα επίπεδά του, μέχρι να εντοπίσουμε το κουβούκλιο στο οποίο έπρεπε να γίνει η πληρωμή...

Η θέα προς τη λίμνη από το δωμάτιο του ξενοδοχείου, και με τη χρήση του ζουμ της ψηφιακής...Στην κορυφή του λόφου αυτού είναι και οι εγκαταστάσεις του τελεφερίκ της πόλης, βασικά ψάξαμε στο νετ να μάθουμε τις τιμές, οι οποίες δεν ήταν αναρτημένες σε κανέναν κατάλογο, και είδαμε οτι ξεκινούν από 22$, μέχρι 104$ (υποθέτω το οικογενειακό πακέτο 2 ενήλικες +3 παιδιά) ενώ για ποτό και φαγητό, καθώς και τις άλλες ατραξιόν του χώρου(που περιλάμβανε και παραδοσιακούς χορούς Μαορί), έπρεπε να έχεις κλείσει θέση...Περιοριστήκαμε λοιπόν στην βόλτα στην πόλη, καφέ και παγωτό, σε κατάστημα δίπλα στη λίμνη, και περάσαμε μια χαρά...

Υπήρχε αρκετός κόσμος παντού, κυρίως Ασιάτες οι οποίοι είχαν κατακλύσει τα μεγάλα ξενοδοχεία και κλείνουν πακέτα διακοπών που περιλαμβάνουν τα πάντα από ατραξιόν, και φυσικά είναι εκείνοι που βασικά τροφοδοτούν την οικονομία της πόλης και της ΝΖ γενικότερα, αν και οι ντόπιοι τους κοιτάζουν με αρκετό φθόνο: πριν από 3 μέρες, συνελήφθησαν σε κεντρικό σημείο της πόλης, 2 άτομα που μέσα σε λίγα λεπτά, είχαν επιτεθεί σε 3 διαφορετικές παρέες τουριστών και τους είχαν χωρίς λόγο γρονθοκοπήσει, και δεν είναι το μοναδικό περιστατικό απρόκλητης βίας απέναντι σε τουρίστες, στο Νότιο νησί...

Εμείς όμως περιδιαβήκαμε την πόλη (αν και όχι πολύ αργά το βράδυ) φωτογραφήσαμε όσα περισσότερα μέρη μπορούσαμε, και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας με τα πόδια, διότι είτε παρκάραμε στο δημοτικό πάρκινγκ είτε στο γκαραζ του ξενοδοχείου, το ίδιο περπάτημα θα κάναμε περίπου, και δεν συνέφερε κιόλας, εκτός αυτού, μέσα στα στενά δρομάκια της πόλης, πιο επικίνδυνα μπορεί να ήταν τα πράγματα, παρά από τις κεντρικές οδούς που κυκλοφορούσε ο περισσότερος κόσμος...

Φυσικά την μεγαλύτερη εντύπωση στην πόλη, μου έκαναν οι γκαλερί τέχνης και τα κοσμηματοπωλεία, εκτός που ήταν ένα από τα λίγα μέρη όπου όλες οι μεγάλες φίρμες ρούχων και αθλητικών ειδών, είχαν τα καταστήματά τους...ΟΙ τιμές βεβαίως ήταν απαγορευτικές, όπως συμβαίνει συνήθως στα πολύ τουριστικά μέρη, σε σημείο να αναρωτιέμαι πώς τα βγάζουν πέρα, όλα αυτά τα μαγαζιά...

Και μια νυχτερινή άποψη της πόλης, από το ξενοδοχείο,

...μαζί με μία πρωινή...Λίγο μετά φύγαμε για Christchurch, και στο δρόμο της επιστροφής περάσαμε από πολύ ενδιαφέροντα μέρη, που θα έρθουν στο επόμενο και τελευταίο ποστ, από το μίνι ταξίδι του φθινοπώρου...

Επειδή όμως αρχίζει και το Μούντιαλ, δείτε μια καταπληκτική διαφήμιση από την Nike, με όλα τα μεγάλα αστέρια του ποδοσφαίρου αυτή την στιγμή στον κόσμο... Καλή επιτυχία στην Εθνική μας που παίζει με την Κορέα!