Περί επικαιρότητας

Λοιπόν, χθες, κλείσαμε αισίως, ένα χρόνο στη ΝΖ...'Ηταν ένας χρόνος με πολλές δυσκολίες αλλά και όμορφες στιγμές και πριν να μας αποχαιρετήσει οριστικά, μου έφερε και την ευκαιρία μιας δουλειάς: Εργάζομαι part-time σε ένα εργαστήριο, κάποια στιγμή θα βγάλω φωτό να σας το δείξω :)
Καθώς είμαι σε μόνιμη σύνδεση με Ελλάδα, παρακολουθώ τα νέα μέσω νετ, κυρίως από Σκάι, και Mega, ενώ ακούμε και πολύ ραδιόφωνο, Δεύτερο και ΝΕΤ...Τα ΝΖηλανδικά νέα, θέλοντας και μη, τα μαθαίνουμε, και στο αμάξι συνήθως ακούμε τον ραδιοσταθμό της όπερας, ή τον αγαπημένο των παιδιών, με τις τελευταίες επιτυχίες...Καθώς λοιπόν, δεν ξέρω τί είναι στη μόδα από ξένη μουσική (στην Ελλάδα), σας παραθέτω ένα από τα πιο δημοφιλή κομμάτια...

(Πατήστε το play...Σχετικά με τους Muse, κοιτάξτε εδώ κι εδώ...Για μια πολιτικοποιημένη εκδοχή του βίντεο του τραγουδιού, κοιτάξτε εδώ)

Κατά τα άλλα, πήγα επιτέλους και είδα το Avatar, και δηλώνω ενθουσιασμένη...Τα ειδικά εφφέ και σημαντικό μέρος των γυριμάτων έγιναν στις εγκαταστάσεις WETA, στο Wellinghton, οπότε υπήρχε μεγάλο ΝΖηλανδικό ενδιαφέρον, που μεταφράστηκε σε ρεκόρ πωλήσεων εισητηρίων (από την εποχή της τριλογίας του Άρχοντα είχανε να δούνε τόση κοσμοσυρροή στα σινεμά)...Η προβολή της ταινίας άνοιξε και πολλές συζητήσεις και αναλύσεις σχετικά με τις συνήθειες των αυτοχθόνων λαών, καθώς ο Μαορί πληθυσμός (και δη τα συμβούλια των φυλών) συνηθίζουν να ταυτίζονται με τέτοιες ειδικές αναφορές...Σε γενικές γραμμές ο λαός των Na'vi, ταίριαξε σε πολλά σημεία με τους Μαορί, καθώς υπάρχουν αναφορές σε ιερά δέντρα, προσευχές προς τα πνεύματα των προγόνων, των ζώων και των φυτών, τελετουργίες που απαιτούν τη συμμετοχή όλων των μελών της φυλής κλπ...Βέβαια το γεγονός οτι αυτά τα βασικά στοιχεία αφορούν επίσης έναν μεγάλο αριθμό φυλών αυτοχθόνων σε όλον το κόσμο, δεν τους δίνει την αποκλειστικότητα, και φυσικά ο συγγραφέας της ιστορίας πιθανόν να μην τους υπολόγιζε καν, όταν έγραφε το σενάριο...

Υπήρξαν πάντως και αυτοί που δεν τους άρεσε η ταινία: Για παράδειγμα, ένας γνωστός μας Αμερικάνος, βετεράνος του Αφγανιστάν και του Ιρακ, που πλέον ζει μόνιμα στη ΝΖ, μου είπε οτι δεν του άρεσαν οι αναφορές στην απρόκλητη βαρβαροτητα των Γήινων εισβολέων σε ένα ξένο πλανήτη, είμαι σίγουρη πώς το Avatar του προκάλεσε συνειρμούς σχετικά με την Αμερικανική επέμβαση στις χώρες όπου υπηρέτησε σαν στρατιώτης...Πάντως εδώ, οι μπλε κάτοικοι της Πανδώρας, θεωρούνται τα "νέα" ξωτικά, αν και η επιτυχία της Τριλογίας θα επεκταθεί και στην νέα ταινία του Τζάκσον, το "Χόμπιτ", τα γυρίσματα του οποίου αναμένεται να ξεκινήσουν μέσα στον Απρίλιο...

Πέρα από όλα αυτά, εκτός από τη δουλειά, τις ταινίες και τις διακοπές που σχεδιάζουμε να πάμε στα μέσα του μήνα, με την έλευση του καλοκαιριού, έχει ξεκινήσει το φαινόμενο των κόκκινων δειλινών...Δεν μπορώ να το εξηγήσω, και ίσως απλά δεν υπάρχει εξήγηση επιστημονική, αλλά σχεδόν κάθε απόγευμα, έχουμε μαγευτικά κόκκινα δειλινά, και έχω πάθει εθισμό: θέλω να τα φωτογραφίζω...Κάποια από αυτά τα δειλινά είμαστε στην πόλη, οπότε αναγκαστικά τα βγάζω από την αυλή τους σπιτιού, κάποια άλλα όμως, τα φωτογραφίζω από διάφορα μέρη γύρω και έξω από την πόλη, πάρκα, ακτές, όπου βρω...Έτσι την επόμενη της πρωτοχρονιάς (που είχαμε ένα καταπληκτικό σούρουπο- θα έρθει σε επόμενο ποστ) , κατεβήκαμε στο προάστειο του Sumner, με σκοπό μετά να ανεβούμε στον Sugar hill, και να ατενίσουμε προς τα δυτικά...Μόνο που μας συνέβη πάλι, αυτό που συμβαίνει ειδικά σε μας: Βρήκαμε ένα άρρωστο ζώο, στην περίπτωση αυτή, ένα νεαρό κορμοράνο...

Τον μαζέψαμε -φυσικά- και πήγαμε να τον παραδώσουμε στο μικρό νοσοκομείο ζώων που είχαμε πάει και τον Επαμεινώνδα...Πρώτα τον είχα ελέγξει, δεν είχε τραύματα, σπασμένα φτερά, ματωμένα ρουθούνια, ράμφος ή αλοίθωρα μάτια (ενδεικτικά πρόσκρουσης ή χτυπήματος στα βράχια-στην περίπτωσή του) αλλά ήταν εξαντλημένος, σίγουρα υποσιτισμένος, με κάπως χαλαρά αντανακλαστικά...Επίσης είχε παράσιτα (ψείρες των πουλιών)...Φτάνοντας εκεί, το βρήκαμε κλειστό, υπήρχε όμως τοιχοκολλημένο τηλέφωνο ανάγκης και επικοινώνησα, τον πήγαμε λοιπόν, σε άλλο ανάλογο κτηνιατρείο...Τους είπα τα καθέκαστα, συμπλήρωσα τη φόρμα παράδοσης του ζώου και φύγαμε...(και φυσικά χάσαμε το δειλινό...)
Χθες το μεσημέρι λοιπόν, πήρα για να μάθω τα νέα του, υπολόγιζα οτι θα είχε απελευθερωθεί ήδη, ή θα ακολουθούσε θεραπεία και ειδική διατροφή...
Αμ δε! Του κάνανε ευθανασία! Δηλαδή στην ουσία, τους παραδώσαμε το ταλαιπωρημένο πουλί για να το σκοτώσουν!!!Είναι τρελοί αυτοί οι ΝΖηλανδοί!!! Φυσικά πνέω τα μένεα και έστειλα μέηλ στα κεντρικά στο Auckland για να μάθω την διαδικασία που ακολουθείται και να ζητήσω ευθύνες, αν γίνεται...Στην άλλη κλινική που είχαμε πάει τη στέρνα και το Νώντα το Σκάντζο, ακολουθήσανε το αυτονόητο της αντιβίωσης και των πολυβιταμινών, γιατί όχι και γι' αυτόν;

Το έχω πάρει απόφαση, την επόμενη φορά που θα βρω ζώο που θα έχει ανάγκη, θα το ελέγξω και θα κρατήσω πρώτα εγώ (αν δεν έχει σοβαρό πρόβλημα), τουλάχιστον για μία μέρα ή ένα βράδυ, πριν τους το παραδώσω!!!

Όσο για το Βρασίδα, μέσα σε μόλις 10 μέρες, σταμάτησε να τρέφεται από τη σύριγγα/μπιμπερό και έχει ξεκινήσει να τρώει μόνος του, γάλα, ειδική τροφή, και λιωμένη μπανάνα...Ταυτόχρονα, έχει δεθεί μαζί μας και μας θέλει για παρέα, κελαηδάει στημένος όρθιος στα τοιχώματα του κουτιού του για να τον πάρουμε, και τον έχουμε αγαπήσει όλοι...Ευτυχώς στην περίπτωση των σκαντζόχοιρων, αποκόβονται από τους ανθρώπους πολύ εύκολα, οπότε η επιτυχής απελευθέρωσή του στη φύση, είναι δεδομένη...
Αυτά τα ολίγα για την πρώτη -στην ουσία- ανάρτηση του 2010...Στην επόμενη, κόκκινα δειλινά, α' μέρος...
Φιλιά πολλά από ΝΖ...