Επιτέλους σύνδεση...

Φίλοι μου καλοί, περιττό να σας πω πόσο σας αγαπώ όλους και πόσο μου λείψατε...Τόσες βδομάδες χωρίς σύνδεση, και με πολλά προβλήματα με τα διάφορα θέματα στην εγκατάστασή μας στην χώρα, και φαίνεται πως τελικά όλα βαίνουν καλώς...Καιρός ήταν!!!

Δύσκολα, φίλοι μου, πολύ δύσκολα τα πράγματα με το που φτάσαμε εδώ...Αλλά η χώρα είναι υπέροχη, οι άνθρωποι ευγενικοί και απίστευτα εξυπηρετικοί...Όμως ήμασταν αποκομμένοι για πολύν καιρό από την ενημέρωση, μέσω των Ν.Ζηλανδικών εφημερίδων μαθαίναμε τα νέα στην Ελλάδα...Ούτε τηλεόραση δεν έχουμε στο σπίτι -ακόμα-, και δεν ξέρω πώς τα κατάφερα μόνη μου να συνδεθώ στο νετ, (ο Ίωνας λείπει για μερικές μέρες στο Ουέλιγκτον)...Γρήγορα κάποιος να με προτείνει για το Νόμπελ Επιστήμης...

Λοιπόν, το Christchurch, είναι υπέροχο...Ερωτευτήκαμε την πόλη με την πρώτη ματιά...Τεραστια πάρκα, πεντακάθαρο και άκρως τουριστικό...Μας δυσκολεψε όμως το γεγονός οτι οι άνθρωποι, μετά τις 7-8 το απόγευμα κλείνονται στα σπίτια τους, και το κέντρο ερημώνει...Αδύνατον να το αποδεχτούμε αυτό εμείς -οι μαθημένοι αλλιώς- Έλληνες...

Όπου πηγαίνουμε όμως, οι άνθρωποι στήνουν αυτί να μας ακούσουν που μιλάμε την γλώσσα μας...Μαθημένοι από χρόνια στους ήχους της Κινέζικης, Ινδικής και Ιαπωνικής γλώσσας, οι Νεοζηλανδοί, εκπλήσσονται στο άκουσμα της bird talking ομιλίας μας...

Από που είμαστε, με ρώτησε ένας κοκκινομάλλης νεαρός σε ένα κατάστημα οπου ψωνίσαμε ένα οδηγό παρατήρησης πουλιών της χώρας, και όταν του απάντησα από την Ελλάδα και την πόλη του Ιάσονα και των Αργοναυτών, μου είπε πώς είχε "κάνει" τον μύθο στο σχολείο του, και δεν μπορούσε να σταματήσει να χαμογελάει...

Το πιο τουριστικό μέρος στην πόλη είναι η Cathedral sqare, με τον καθεδρικό ναό και το τεράστιο γλυπτό- αφιέρωμα στην ιδιότυπη χλωρίδα της χώρας...Τα ζώα της χώρας απιτυπώνονται στα χαρτονομίσματά της, ενώ ο πολιτισμός των Μαορί, βρίσκεται επίσης παντού: Από τα τεράστια ξύλινα τοτέμ στις όχθες του Avon river, μέχρι τα ονόματα των φυτών και των λουλουδιών, στις ταμπέλες, τα κέρματα, τα αναμνηστικά...Και πραγματικά είναι πανέμορφοι άνθρωποι, μία από τις πρώτες λέξεις που έμαθα φτάνοντας εδώ, είναι η λέξη mana, που σημαίνει σεβασμός...

Kia ora λοιπόν, te Aotearoa, καλωσορίσατε στην Γη του Μακρουλού Λευκού Συννεφου...

Χαίρετε φίλοι μου, ή όπως λένε haere mai, kei te pai, σας ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματά σας...

Φιλιά πολλά....

Update!!!

Βραβείο PROXIMIDATE





Ευχαριστώ την Deep blue fairy- που με τίμησε με το βραβείο Proximidade (το πρώτο βραβείο που έχω πάρει ποτέ για το μπλογκάκι μου...Μαργαριταράκι μου σε αγαπώ πολύ...
Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες.Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!»
Proximidade is described as follows:'This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships. These blogs are exceedingly charming. These kind bloggers aim to find and be friends. They are not interested in prizes for self-aggrandizement! Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated. Please give more attention to these writers!'This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites. You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.As I have to choose only eight, the Proximidade Award goes to:

Εγώ λοιπόν με την σειρά μου μιας και πρέπει δυστυχώς να προτείνω μόνον 8 μπλογκοφίλους για αυτό το νόστιμο βραβειάκι, το απονέμω στους εξής: Τον καλό μου φίλο Έκτορα, την Γλαρένια με την πάντα καλή διάθεση, την νεαρή μεταφράστρια και ποιήτρια Sexton, στην Θαλασσινή και το κοχυλάκι της, στον gskastro με την περιπετειώδη διάθεση, στην Άσπα και την όμορφη οικογένειά της, στην Freedula με τις υπέροχες αναρτήσεις, και στον Ίωνα που μου έλειψε πολύ αυτές τις μέρες...