Thursday, October 30, 2008

Μπλογκοπαίχνιδο 16

Το πόσο μ' αρέσει να παίζω τα διάφορα παιχνίδια που κυκλοφορούν στο νετ, φαντάζομαι το έχετε καταλάβει...Αιτία γι αυτήν την νέα ανάρτηση, είναι η φίλη blogger Batgirl, που εφηύρε αυτό το νέο μπλογκοπαίχνιδο, η φίλη Roadartist ....in Athens που το διέδωσε στο νετ, και ο φίλος Nikiplos, στο ποστ του οποίου, το ξανα-ανακάλυψα χθες , παιγμένο από τον ίδιο, μαζί με μία ανοιχτή πρόσκληση...
Σχετικά με το ποίημα λοιπόν που με έχει σημαδέψει περισσότερο από τα άλλα, είναι το εξής αριστούργημα του Σεφέρη:


Raven

In memoriam E. A. P.

Χρόνια σαν τα φτερά. Τι θυμάται τ'ακίνητο κοράκι;
τι θυμούνται οι πεθαμένοι κοντά στις ρίζες των δέντρων;
Είχαν ένα χρώμα τα χέρια σου σαν το μήλο που πέφτει.
Κι αυτή η φωνή που ξαναγυρίζει πάντα, χαμηλή.

Εκείνοι που ταξιδεύουν κοιτάζουν το πανί και τ' αστέρια
ακούνε τον αγέρα ακούνε πέρα απ' τον αγέρα την άλλη θάλασσα
σαν ένα κοχύλι κλειστό κοντά τους, δεν ακούνε
τίποτε άλλο, δεν ψάχνουν μέσα στους ίσκιους των κυπαρισσιών
ένα χαμένο πρόσωπο, ένα νόμισμα, δε γυρεύουν
κοιτάζοντας ένα κοράκι σ' ένα ξερό κλωνί, τι θυμάται.
Μένει ακίνητο πάνω στις ώρες μου λίγο πιο ψηλά
σαν την ψυχή ενός αγάλματος που δεν έχει μάτια
είναι ένα πλήθος μαζεμένο μέσα σ' αυτό το πουλί
χίλιοι άνθρωποι ξεχασμένοι σβησμένες ρυτίδες
ερειπωμένες αγκαλιές και γέλια που δεν τέλειωσαν
έργα σταματημένα σιωπηλοί σταθμοί
ένας ύπνος βαρύς από χρυσά ψιχαλίσματα.
Μένει ακίνητο. Κοιτάζει τις ώρες μου. Τι θυμάται;
Είναι πολλές πληγές μέσα στους αόρατους ανθρώπους, μέσα του
πάθη μετέωρα περιμένοντας τη δεύτερη παρουσία
επιθυμίες ταπεινές που κόλλησαν πάνω στο χώμα
σκοτωμένα παιδιά και γυναίκες που κουράστηκαν την αυγή.
Τάχα να βαραίνει πάνω στο ξερό κλωνί τάχα να βαραίνει
πάνω στις ρίζες του κίτρινου δέντρου πάνω στους ώμους
των άλλων ανθρώπων, τις παράξενες φυσιογνωμίες
που δεν τολμούν να γγίξουν μια στάλα νερό βυθισμένοι στο χώμα
τάχα να βαραίνει πουθενά;
Είχαν ένα βάρος τα χέρια σου όπως μέσα στο νερό
μέσα στις θαλασσινές σπηλιές, ένα βάρος αλαφρύ χωρίς συλλογή
με την κίνηση κάποτε που διώχνουμε την άσκημη σκέψη
στρώνοντας το πέλαγο ως πέρα στον ορίζοντα στα νησιά.
Είναι βαρύς ο κάμπος ύστερ' απ' τη βροχή· τι θυμάται
η μαύρη στεκάμενη φλόγα πάνω στον γκρίζο ουρανό
σφηνωμένη ανάμεσα στον άνθρωπο και στην ανάμνηση του ανθρώπου
ανάμεσα στην πληγή και το χέρι που πλήγωσε μαύρη λόγχη,
σκοτείνιασε ο κάμπος πίνοντας τη βροχή, έπεσε ο αγέρας
δε σώνει η δική μου πνοή, ποιος θα το μετακινήσει;
ανάμεσα στη μνήμη, χάσμα—ένα ξαφνισμένο στήθος
ανάμεσα στους ίσκιους που μάχουνται να ξαναγίνουν άντρας και γυναίκα
ανάμεσα στον ύπνο και στο θάνατο στεκάμενη ζωή.

Είχαν μια κίνηση τα χέρια σου πάντα προς τον ύπνο του πελάγου
χαϊδεύοντας τ' όνειρο που ανέβαινε ήσυχα τη μαλαματένια αράχνη
φέρνοντας μέσα στον ήλιο το πλήθος των αστερισμών
τα κλεισμένα βλέφαρα τα κλεισμένα φτερά...

Κοριτσά, χειμώνας 1937

...................................

Στην ερώτηση ποιο είναι το αγαπημένο μου ρητό, στους Παραολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας, είχα ακούσει το ωραιότερο, από το στόμα μιας 16χρονης Γιαπωνέζας αθλητριας:

"Ένα ταλέντο κάνει ό,τι μπορεί, μια ιδιοφυία όμως, κάνει αυτό που πρέπει..."

...............................

Όσο για τον πίνακα που με έχει εμπνέυσει περισσότερο: Αυτός είναι "Το φιλί", του Γκούσταβ Κλιμτ...

Φυσικά, υπάρχει ανοιχτή προσκληση σε όλους σας να παίξετε το παιχνιδάκι αυτό...Σας φιλώ...

58 comments:

Anonymous said...

Καλησπέρα Artanis μου! έλειπες εσύ, έλειπα και εγώ απ'τη μπλογκόσφαιρα,
Λοιπόν το αγαπημένο μου ποίημα ποταμός είναι η Γκούρα, ο αγαπημένος μου πίνακας είναι η θέα από το οικοπεδοχώραφο στα Τζουμέρκα, από αύριο ο αγαπημένος μου πίνακας θα είναι οι πατατοκεφτέδες της μουστακαλούς, όσο για το αγαπημένο μου ρητό; τα πάντα ρεί και ζαμάνφού φυσικά!

Πολλές πολλές καλησπέρες

P.S. Αν δεν το έχετε διευθετήσει ακόμα το κτήμα τα αμνά και τα οπορωκηπευτικά, στήνω μια σκηνή και σας το προσέχω τζάμπα μέχρι να γυρίσετε!

mahler76 said...

έναν πίνακα, ένα ρητό και ένα ποίημα δηλαδή? Τέλεια.

Hfaistiwnas said...

Το ποιήμα έχει πολλά νοήματα, που να πρωτοσταθώ.. είναι και λίγο θλιμένο.. (όπως θα μου πεις τα πιο πολλά)..
Ωραίο το ρητό όπως επίσης και ο πίνακας που έκανα πόση ώρα να προσδιορίσω τις μορφές..

Sophia Kollia said...

Σε κσλό σου, με ανατρίχιασες! Το είχα διαβάσει μικρή και έβλεπα εφιάλτες μήνες!
φιλάκια

Anonymous said...

Το ρητό μ' αρέσει πολύ!! Το υποστηρίζω σθεναρά!!

antifash said...

@Μάλερ μου, αν σου αρέσει(που πιστεύω πώς σου αρέσει η ιδέα), να το παίξεις πάραυτα...Είμαι σίγουρη πώς θα κάνεις θαύματα...
(Ακόμα τα σκέφτομαι τα ντολμαδάκια...Μπρρρρρρρ...)
Καλό βράδυ να έχεις, φιλιά πολλά...

Leviathan said...

kalispera kai apo edo!!8a paixo mallon apo deutera..savvatokiriako leipo :)
teleios o pinakas!!filia!!!

mahler76 said...

@antifash
Χμ λες να το ξεφτιλίσω ανάλογα το παιχνίδι???

Artanis said...

@Έκτορά μου, ήταν υπέροχο το σχόλιο...Μας άρεσε πάρα πολύ, και η "συμμετοχή" σου στο παιχνίδι, και το υστερόγραφο...ΠΟύ έισαι να σε φιλήσουμε...
Πάντως, αν σε φέρει ο δρομος κατα 'δώ, μέχρι τις γιορτές, να συναντηθούμε οπωσδήποτε...Επειδή μερικές μέρες μετά, θα ταξιδεύουμε για νότια...
Να είσαι καλά...Καλό βράδυ και πολλά- πολλά φιλιά...

Artanis said...

@Ηφαιστίωνά μου, Είναι λογικό να είναι καταθλιπτικό το ποίημα, μιας και ο Σεφέρης το έχει αφιερώσει στον Έντγκαρτ Άλαν Πόε...
Η φωτό του πίνακα δεν ήταν καλή και την άλλαξα τελικά...
Φιλιά πολλά, καλό βράδυ...

Artanis said...

@Σοφία μου, κι εγώ το είχα διαβάσει στο βιβλίο των Νέων Ελληνικών στο Λύκειο...Από τότε κρατάει και η αγάπη μου γι αυτό το κομμάτι...
Καλό βράδυ, φιλιά πολλά...
Θα παίξεις το παιχνίδι;

Artanis said...

Κι εγώ @Θείε Σκρουτζ μου, κι εγώ...
Να είσαι καλά, και να σε χαιρόμαστε...
Εμεινε κανένα κομμάτι από την τούρτα;
Σε φιλώ...

Artanis said...

Πού θα πας @Λεβιαθάν μου, αν επιτρέπεται;
Ζηλεύω, ζηλεύω, κι ας γύρισα μόλις προχθές...
Θέλω (κι άλλο) ταξίδιιιιιιιιιιι!!!

Καλά να περάσεις, βάλε και καμιά φωτό να δούμε...
Φιλιά...

Artanis said...

Όχι @Μάλερ μου...Με παρεξήγησες...
(χι,χι,χι,χι,χι,χι...)

Παρεπιπτώντος, ο antifash, εγώ ήμουν...Ξέχασα να αλλάξω όνομα χρήστη, πριν αναρτήσω το σχόλιο...
Αλλάξαμε την φωτό του ποστ, δηλαδή ο άνδρας μου το έκανε, με τον δικό του κωδικό, καθότι εγώ άσχετη με το ζήτημα...
Να είσαι καλά, φιλιά πολλά...

tzonakos said...

Μου δίνεις την ευκαιρία να διαβάσω, να δω και να σκαλίσω τις ευαισθησίες μου μεσα απο αυτο το θεμα σου, αφου σε μια εποχή πολύ πρωτότυπη θα έλεγα για μένα, διαβάζω ήδη κάτι περι Σεφέρη που εγραψε ενας Αγγλος, για να μαλακώσω τις μέρες μου.
Δεν ζωγραφίζω ωστόσο αν και το συνήθιζα παλιά και ο πίνακας του Κλιμτ ειναι κατακλημτικός !
Σύμπτωση λοιπόν ο Σεφέρης και θα γράψω σχετικά.
Με επαναφέρεις σε μια ...τάξη, ευχαριστώ.

Artanis said...

@Τζονάκο μου, έπεσα στην περίπτωση δηλαδή...Το παιχνίδι είναι πολύ ωραίο και εμπνευσμένο, το ήξερα πως θα σου άρεσε...
Ωστε ζωγράφιζες παλιότερα...Εγω πλέον, μόνον κοσμήματα σχεδιάζω...Το έχω ξεχάσει το ελεύθερο... Ο Κλιμτ, έιναι υπέροχος...Την ζωγραφιά αυτή την είχα σε κάρτα, και την μετέφερα από βιβλίο σε βιβλίο που διάβαζα, όταν ήμουν 16 χρονών...
Να είσαι καλά, σε φιλώ...Καληνύχτα...

Υπερμίκης said...

Και για μένα ο συγκεκριμένος πίνακας του Κλιμτ είναι ένας από τους αγαπημένους μου.Δεν ξέρω αν είναι ο συναισθηματισμός ή ο έντονος ερωτισμός που με πρωτοτράβηξε την προσοχή.Πόσο στ΄αλήθεια είναι όμορφη η ζωή όταν δυο ψυχές συναντούνται και αποτελούν ένα αρμονικό σύνολο..!
Νομίζω και η πολυχρωμία που χαρακτηρίζει τα έργα του Κλιμτ δεν μ΄άφησε ασυγκίνητο.Η ζωντάνια τους κόβει την ανάσα..
Το ποίημα που μ΄αγγιξε περισσότερο είναι ΤΑ ΚΕΡΙΑ του Καβάφη.Τόσο αληθινό!Τι τρομερό που είναι όταν κανείς συνειδητοποιεί το πόσο γρήγορα περνάει η ζωή... και ότι όταν πάρει κανείς το κατηφορικό μονοπάτι δεν ενδέχεται να ξανανεβεί ανηφόρα..
Ας χαμογελάσουμε όμως,απ΄ό,τι άκουσα,αύριο, ο ήλιος θα ξαναζεστάνει με τις αχτίδες του ακόμα μια φορά τον ελλαδικό χώρο!

Anonymous said...

Και σας έχω μια έκπληξη αγαπητή Artanis και Antifash, αλλά δεν είναι σίγουρο και δε θέλω να το ματιάσω... Πάντως σύντομα θα σας ενημερώσω με mail. Φυσικά θα παίξω στο παιχνίδι, όταν 2 από τα πιο αγαπημένα πρόσωπα στη blogosφαιρα με καλούν, δλδ. ο σύζυγός σου και συ! Μου ήρθαν κάποιες ιδέες αν και ξέρετε οτι από διάβασμα το... κατα δύναμιν :)
Πάντως, σχεδόν το έχω έτοιμο, απ'το παλιό blog, αλλά αξίζει να φτιάξω ένα puzzle repost. Σας ευχαριστώ για τα πολύ καλά σας λόγια και εδώ και στο blog μου. Πραγματικά αξίζετε πολλά. Μπράβο σας!!

Καλό Σαββατοκύριακο, νά'στε πάντα καλά

faraona said...

Artanis μου
οχι δεν το εχω παιξει αυτο το παιγνιδι.
Και συ επαιξες πολυ ωραια ...Σεφερης,σφο το ρητο και ο πινακας εξαισιος.
Σ ευχαριστω πολυ για την προσκληση και θα παιξω προσεχως στην Αψινθο.

καλο βραδακι

Σταλαγματιά said...

Υπέροχο το ποίημα του Σεφέρη, μοναδικό.
Το είχα διαβάσει πριν χρόνια και το ξαναδιαβάζω τώρα στην ανάρτηση σου.
Είναι από τους στίχους που χαράζονται στην μνήμη σου για πάντα.

Το ρητό ομολογώ πως το ακούω πρώτη φορά μα συμφωνώ απόλυτα.
Όσο για τον πίνακα σου φέρνει εικόνες πολλές στο μυαλό μόνο με ένα κοίταγμα.

Το παιχνίδι το έχω παίξει πριν λίγες μέρες,
μου άρεσε κι εμένα πολύ.
Σ'ευχαριστώ πολύ πολυ.
Σε φιλώ γλυκά

P. Kapodistrias said...

Όμορφη εξομολόγηση περί ποίησης, ρητού και πίνακα!

Ευχαρστώ που με κάλεσες, αλλά΄το έχω παίξει ήδη σε λίγο παλαιότερη ανάρτηση!

Και σε άλλα!

Νικόλαος Παπουτσής said...

Kαλημέρα καλή μου φίλη!!!
Εγω να υποκλιθω ταπεινά στα
γούστα σου και στο επίπεδό σου
και να πω οτι επιφυλάσσομαι για
να παιξω κι εγω.
Το ποίημα του Σεφέρη αγαπημένο
κι απο μένα...τώρα?
χαχαχαχα

πολλα κοτσυφοφιλιά

τσίου!!!!

Hfaistiwnas said...

Έγινε πιο ευδιάκριτη!!!
Καλημέρα!!!

nikiplos said...

Αγαπητή Αρτάνις, τη διάβασα εχθές το βράδυ τη συμμετοχή σου... Σε ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες στην πρόσκλησή μου... Το ποίημα που έστειλες με συγκλόνισε, αν και ο Σεφέρης ομού με τον Καβάφη είναι από τους πιο αγαπημένους μου ποιητές... ειδικά αυτοί οι στίχοι...

«Εκείνοι που ταξιδεύουν κοιτάζουν το πανί και τ' αστέρια
ακούνε τον αγέρα ακούνε πέρα απ' τον αγέρα την άλλη θάλασσα
σαν ένα κοχύλι κλειστό κοντά τους, δεν ακούνε
τίποτε άλλο, δεν ψάχνουν μέσα στους ίσκιους των κυπαρισσιών
ένα χαμένο πρόσωπο, ένα νόμισμα»

Το φιλί, του Κλιμτ, το έχω επίσης! Άλλωστε οι Κλιμτ και Σίλε, είναι οι αγαπημένοι μου ζωγράφοι...

Για το ρητό, δεν μπορώ να πω πολλά... δεν πιστεύω τόσο πολύ πια στις ιδιοφυΐες, αλλά περισσότερο στους ανθρώπους που ομαδοποιούνται και κάνουν ομαδική δουλειά... Βέβαια εννοείται ότι οι ομάδες δεν δρούν αυταρχικά και εξομοιωτικά όπως στην Ελλάδα, αλλά δίνουν το έδαφος τόσο στις ιδιοφυΐες όσο και στους ιδιόρρυθμους να ανθίσουν... Οι ομάδες που με ενδιαφέρουν ξεχωρίζουν με τα έργα τους, και όχι με τον ελιτίστικο διαχωρισμό τους από του υπερσύνολο... Ενσωματώνουν τον οποιοδήποτε θέλει να προσφέρει....
Τέλος πάντων μεγάλη συζήτηση, και προβλέπεται ΠΣΚ σκληρής δουλειάς!
Τα φιλιά μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

Στέκομαι εκστατική και με δέος, στη λατρεία, τη μαγεία και την ιεροτελεστία του φιλιού του Κλιμτ...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Artanis said...

@Υπερμίκη μου, τον λατρεύω τον Καβάφη...Όπως και τον Καρυωτάκη...Εδω όμως διάλεξα τον Σεφέρη...Το ποίημα αυτό περιεχόταν σε καποιο από τα βιβλία Νεοελληνικής γλώσσας του σχολείου(δεν θυμάμαι ποιάς τάξης) αλλά δεν το είχαμε διδαχτεί ποτέ, παρά μόνο το "Επι ασπαλάθων" του ίδιου ποιητή...Μάλλον δεν το άντεχαν...
Πραγματικά, είναι πολύ ζεστή η σημερινή μέρα...Αλλά λέει θα αλλάξει ο καιρός από Δευτέρα...Σε σας νομίζω πως έβρεχε σήμερα...

Artanis said...

@Εκτορα, θα περιμένουμε...Και για την έκπληξη και για τα υπόλοιπα...
Σ' ευχαριστούμε και για τα καλά σου λόγια...
Να είσαι καλά, σου στέλνουμε τα φιλιά μας...

Artanis said...

@Φαραώνα μου καλησπέρα...
Θα περάσω από την Άψινθο να διαβάσω την ανάρτηση του παιχνιδιού...
Να περνάς καλά, φιλιά πολλά στην όμορφη Κέρκυρά μας...

Artanis said...

@Αναστασία μου, με συγχωρείς...Η αλήθεια είναι πως κοίταξα στις προηγούμενες αναρτήσεις σου, και παρόλα αυτά, δεν το έιδα το παιχνίδι, μάλλον θα το προσπέρασα κάπου...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, φιλιά πολλά...

Artanis said...

Αγαπητέ @π.κ, το ξέρω οτι το παίξατε, αλλά μπαίνοντας στο μπλογκ σας, και ελέγχοντας τα προηγούμενα, μάλλον το παρέβλεψα...
Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο...Καλό βράδυ...

Artanis said...

@Κοτσύφι μου, συγγνώμη...Σου το πήρα;
Δεν υπάρχει κάποιο άλλο που σου αρεσει επίσης;
Θα περάσω από το μπλογκ σου να σε διάβασω...Καλό απόγευμα να έχεις, φιλιά...

Artanis said...

@Ηφαιστίωνα, την διόρθωσα, καλέ μου...Καλησπέρα...

Artanis said...

@ΝΙκιπλέ μου, η κοπελίτσα που μου το είπε, αγωνιζόταν μόνη της, εκπροσωπόντας τη χώρα της, και στην Αθήνα είχε έρθει μόνον με τον προπονητή-μπαμπά της, τη μαμά της και μια θεία της...Ένα κοριτσάκι 16 ετών που αγωνιζόταν στην τοξοβολία πάνω σε σκαμπό, λόγω της αναπηρίας της, και που όλοι οι εθελοντές την αγάπησαν για την ευγένειά της και την μοναδικότητά της...Μπορεί να μην έφτασε ψηλά στην βαθμολογία, αλλά στο πρόσωπό της ανακαλύψαμε ακόμα ένα υπέροχο πλάσμα, ένα άγγελο επί γης, ανάμεσα σε πολλούς άλλους συναθλητές της...Ακόμα κι αν χρησιμοποιούσε το ρητό απλά και μόνο για να παίρνει κουράγιο, το γεγονός οτι έφτασε τόσο μακριά με ένα όνειρο, την κάνει ιδιοφυία στα μάτια μου...
Ο Κλιμτ, υπέροχος...Ο Σίλε συγκινητικός...Ο Σεφερης, μοναδικός...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, σε φιλώ...

Artanis said...

@Γλαρένια μου, υπέροχος ο Κλιμτ...Το "φιλί" το έχω κάνει και δαχτυλίδι, για πελάτισσα...Έτσι λέω να το ξαναφτιάξω και για μένα...
Φιλιά πολλά στο γλαροσόι...Καλό απόγευμα...

Roadartist said...

Βρε Artanis μου δεν είναι δικής μου έμπνευσης το παιχνιδάκι αυτό!! Είναι της batgirl..απλά σε είχα καλέσει..όπως και τον νικιπλο..
Πάντως εξαιρετικές οι επιλογές σου..Αν ψήφιζα στο 'γκάλοπ' :) του blog θα επέλεγα το Φιλι σίγουρα!!
ΘΕΙΚΟΣ πίνακας.. Επίσης το ρητό καταπληκτικό.........και ιδιαίτερα σημαντικό που το είπε μια παραολυμπιακή αθλήτρια.. Να μου είσαι καλά.. Πολύ όμορφο ποίημα.. εννοείται.. :)

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ said...

Kαλησπέρα φίλη καλή.Ευχαριστώ ξανά για την προσφορά.Αλλά όπως και την πρώτη φορά θα σου πω , πως πάλι θ'αρνηθώ ! Μην το θεωρήσεις αγένεια ,αλλά όπως είπα και σε μια άλλη πρόσκληση τα μπλογκ παιχνίδια με πνίγουν και μάλλον ξέρω πια γιατί δεν μπορώ.Νιώθω ότι πρέπει να κάνω κάτι επιβεβλημένο και μην βιαστείς να με διορθώσεις , ξέρω ότι είναι λάθος. Μα έτσι νιώθω ! Και ο Σεφέρης μου αρέσει και τον ΠΟΕ τον λατρεύω και το 'κοράκι' του και το ρητό είναι θαυμαστό και ο πίνακας ωραίος ΚΑΙ Η ΕΞΟΧΗ ΣΑΣ ΘΑΥΜΑΣΙΑ !ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ Σ/Κ ΦΙΛΗ ΜΟΥ !

Σπύρος said...

Καταπληκτική η συμμετοχή σου ιδιαιτερα ο πινακας ...απιστευτος !! εμεινα κοιταζωντας τον!!!

Artanis said...

@Καλλιτέχνιδά μου καλημέρα...Ευτυχώς που πέρασες για να μου διευκρινήσεις το θέμα του παιχνιδιού, και πήγα και το διόρθωσα στην κεντρική ανάρτηση...
Εγώ πάντως, το ψήφισα "το φιλί" στην ψηφοφορία στο μπλογκ σου, και κάθε φορά που περνάω κοιτάω να δω σε ποια θέση βρίσκεται στις προτιμήσεις... Είναι αριστούργημα...
Να έχεις ένα όμορφο Σ/Κ, φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Σκορπιέ μου μην στεναχωριεσαι...Εγώ σε κάλεσα, αλλά η συμμετοχή δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωτική...Αλίμονο!!! Για να διασκεδάζουμε βγαίνουν τα παιχνίδια, όχι για να μας καταπιέζουν...
Να έχεις ένα ωραίο Σ/Κ, σε φιλώ...

Artanis said...

Φίλε @Lockheart/Σπύρο, καλημέρα...Ο πίνακας είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου...Γεματος χρώματα και προσεγμένες λεπτομέρειες... Πρόσεξες πως η γυναίκα είναι γονατισμένη, με το ένα της χερι αγκαλιάζει τον λαιμό του άνδρα και με το άλλο στηρίζει το χέρι που την ανασηκώνει ελαφρά, ενώ και ο άνδρας είναι ολόκληρος γερμένος από πάνω της, και τα γόνατά του είναι ελαφρά λυγισμένα; Είναι υπέροχος ο πίνακας αυτός!!!
Καλό Σ/Κ να έχεις, φιλιά πολλά...

Maria Tzirita said...

Ωραίο το παιχνίδι σου κι ευχαριστώ για την πρόσκληση, έχω παίξει πρόσφατα και δεν υπόσχομαι πότε θα μπορέσω πάλι! Καλημέρα και καλό μήνα!

Roadartist said...

Αρτάνις μου είσαι φοβερή!! :))
Πολύ σωστή η διόρθωση σου λοιπόν.. και από εμένα μια καλημέρα, καλό ομορφο σκ :) Aν μαγειρέψεις κάτι πάλι, μη ξεχάσεις να μας το μοιραστείς..ακόμα θυμάμαι τις φωτο του προηγ. post.. ;)φιλακια!!

tzonakos said...

Καλημέρα. Ηταν να βγάλω σήμερα το παιχνίδι σου αλλα τα μπέρδεψα με τις αναρτήσεις. Νυκτερινές αυτοτρικλοποδιές.
Τωρα πρέπει να τα ξαναγράψω απ την αρχή.

( Σου χρωστάω και τους πελαργούς που έταξα... )

τo τέρας της «αμάθειας» said...

Καλημέρα artanis μου,

καλό μήνα να έχεις!!!


φιλάκια Χ Χ Χ

Artanis said...

@Μαρία Τζιρίτα, καλημέρα κι από μένα...Η συμμετοχή στο παιχνίδι, δεν είναιυποχρεωτική...Για να διασκεδάζουμε, βγαίνουνε!!!
Καλό Σ/Κ...Σε φιλώ...

Artanis said...

@Καλλιτέχνιδά μου, εντός των ημερών, θα ανεβάσω πάλι συνταγούλα... Παραδοσιακή εξ Αγράφων...
Να είσαι καλά, σ΄ευχαριστώ και πάλι...
Σε φιλώ...

Artanis said...

@Τζονάκο μου μην στεναχωριέσαι...Εδώ θα είμαι, δεν πάω πουθενά ακόμα...
(Αλλά και να πάω, στο νετ θα τα λέμε συνέχεια και αδιαλλείπτως...)
Καλό μήνα, φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Αμάλθειά μου, καλημέρα...Καλό μήνα και καλή προοδο να έχεις...
Φιλιά πολλά κι από μένα...

Madame de la Luna said...

Artanis, το ποίημα δεν το ήξερα κι είναι πολύ όμορφο. Ο πίνακας μου λέει πολλά και το ρητό που έβαλες εδώ, θα το σκεφτώ... Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Με τιμά! Καλό μήνα. Φιλιά!

Aura said...

Tώρα έμαθα τι γίνεται στη Στροφυλιά.
Αν δεν ξέρεις ακόμα, πήγαινε στα σχόλια μου να μάθεις.
Κρίμα:(


Συγγνώμη για το άσχετο του σχολίου..
Θα επανελθω.
Όμορφη Κυριακή!

Anonymous said...

Ειναι όμορφα όταν προσπαθείς να ξεφύγεις από τα καθημερινά με πανέμορφα στοιχεία τέχνης. Καλημέρα κοριτσάκι μου γλυκό!

Artanis said...

Φεγγαροκυρά μου καλημέρα...
Να το πάιξεις το παιχνίδι, είμαι σίγουρη πώς θα "γράψεις" πάλι...
Καλό υπόλοιπο Κυριακής και καλή βδομάδα αύριο...
Φιλιά...

Artanis said...

@Αύρα μου, καλημέρα...Ήμουν εκτός σπιτιού χθες βράδυ και το άκουσα από μια φίλη εθελόντρια...Αν είναι δυνατό...
Πριν από μια βδομάδα, έγινε η Στροφυλιά Εθνικό πάρκο, μετά από τόσα χρόνια αγώνων, και χθες του βάλανε φωτιά;
Τεσπα, έρχομαι από 'κει...
Σε φιλώ...

Artanis said...

Καλημέρα @Freedula μου...
Είναι πραγματικά πολύ ωραίο το παιχνίδι, φτιάχνει τη διάθεση...
Να έχεις κι εσύ μια όμορφη μέρα, φιλιά πολλά...

KitsosMitsos said...

Παιχνιδιάρικη διάθεση και μ'αρέσει! Εύγε!

eva said...

Οι επιλογές σου καταπληκτικές. Το φιλί, κλασική αξία και πάντα επίκαιρο. Φυσικά και θα παίξω!

Φιλάκια :))

Artanis said...

@Κιτσομήτσε μου, ένα παιχνίδι ανεβάζει πάντα τη διάθεση...Και μ' αρέσουν.....
Να είσαι καλά, σε φιλώ...Καλή βδομάδα αύριο...

Artanis said...

@Ευαγγελία μου, θα έχω το νου μου να περάσω να δω τη συμμετοχή σου...Είμαι σίγουρη πώς θα είναι καταπληκτική η ανάρτησή σου...
(Ζηλεύω κιόλας...)
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, και καλή βδομάδα αύριο...
Φιλιά πολλά...