Monday, September 15, 2008

Travelling light


Νομίζω οτι το άκουσα από τον Τζακ Νίκολσον σε μια ταινία όπου έπαιζε με την Νταϊάν Κίτον και τον Κιάνου Ριβς (μου διαφεύγει ο τίτλος αυτή τη στιγμή), μια κωμωδία με ένα μεσήλικα μουσικό παραγωγό που έβγαινε με την νεαρή κόρη -επί οθόνης- της Κίτον, και παθάινει έμφραγμα λόγως βιάγκρα, και η μητέρα αναγκάζεται να τον φιλοξενήσει για μερικές μέρες στο εξοχικό της...Η ταινία ήταν όντως πολύ αστεία (και ο Ριβς ήταν ένας κούκλος), αλλά η έκφραση (travelling light) χρησιμοποιούνταν με την έννοια της μη σοβαρής δέσμευσης του Νίκολσον με τις νεαρές -ερωτικές- παρτενερ του, όμως εγώ , θα το χρησιμοποιήσω κυριολεκτικά...
Αυτό το Σ/Κ λοιπόν, το πέρασα καθαρίζοντας τις ντουλάπες μου ενόψει του ταξιδιού...Πέταξα πολλά πράγματα, ρούχα και παπούτσια, όπως το κεντημένο περσινό μου τζιν, και τα κόκκινα μπαλαρινάκια που δεν επέζησαν τελικά, της νεροποντής...Αλλά κυρίως, έβγαλα και έδωσα τα ρούχα που δεν μου έκαναν και παρόλα αυτά τα κράταγα ελπίζοντας πως κάποια μέρα θα ξαναχωρέσω σε αυτά...Υπέροχα μαύρα φορέματα με ασορτί πασμίνες και αξεσουάρ, αέρινες φούστες και βραδυνά μπλουζάκια, ταγιεράκια και κοστούμια που έπιαναν χώρο και δεν αποφάζιζα να αποχωριστώ...
Οι φίλες μου στις οποίες απευθύνθηκα, προσπάθησαν να με μεταπείσουν, μάλλον για να με παρηγορήσουν που δυσκολεύομαι να χάσω βάρος, αλλά για ποιον λόγο να τα κρατώ πια; Έτσι κι αλλιώς δεν επρόκειτο να τα πάρω μαζί μου στο ταξίδι, και εξάλλου οι μόδες περνάνε, χαμένα θα πήγαιναν, κλεισμένα στη ντουλάπα...Τα φόρτωσα κι εγω σε 3 μεγάλες τσάντες και τους τα παρέδωσα, ας τα κάνουν εκείνες ό,τι θέλουν...Ήδη τα ρούχα και τα παπούτσια που θα πάρω μαζί μου, είναι αρκετά, και για το καλοκαίρι που θα συναντήσω φτάνοντας εκεί, αλλά και για τον επερχόμενο χειμώνα...Για να μην μιλήσω για τα κοσμήματα και για τα πιο αγαπημένα από τα βιβλία μου που επίσης θα πάρω στο ταξίδι...
Μόνον σε μια βαλίτσα ο καθένας μας λοιπόν (κι όχι όπως ο μπρούτζινος κύριος της φωτογραφίας), θα βολέψει αυτά που θεωρεί απαραίτητα, και θα ταξιδέψουμε με ελαφρές αποσκευές και (μάλλον) με βαριά καρδιά και ίσως τύψεις- για αυτούς που θα αφήσουμε πίσω-, αλλά και με πολλά όνειρα, για αυτά που θα ζήσουμε εκεί...

36 comments:

Σταλαγματιά said...

Καταλαβαίνω πως ένιωσες την στιγμή που τα αποχωριζόσουν.
Ως παιδί των μετακομίσεων το έχω βιώσει αρκετές φορές αυτό.
Τώρα πια, με την απόσταση των χρόνων που πέρασαν νομίζω πως
Κάποια μου λείπουν ακόμα.
Εύχομαι να συναντήσεις εκεί που πας περισσότερα από όσα ονειρεύεσαι !!!
Καλή εβδομάδα να έχεις ακόμα κι αν ξεκίνησε βροχερή !

Hfaistiwnas said...

Μπορείς να μου πεις γιατί δενόμαστε τόσο πολύ με τα πράγματα που δεν θέλουμε να τα πετάμε ακόμη και όταν μας είναι άχρηστα; Πολλοί το έχουν αυτό μεταξύ τους και εγώ!!! Να μην πω για τη μάνα μου.. χεχε! Μόνο όταν είναι να τα δώσω κάπου που ξέρω ότι δεν θα πάνε χαμένα, χαίρομαι να τα αποχωρίζομαι... :)
Τα βασικά να πάρετε! Ούτως ή άλλως εκεί αρχίζετε ξανά από την αρχή!!! Και θα είναι όλα καινούργια! :)
Καλημέρα!!

Anonymous said...

Ακριβως ετσι εκαν ακι εγω παλιοτερα. μετα αρχισα ν απταω ξαφνικα χωρις να υπαρχει λογος (ταξιδικλπ). και να σου πω την αληθεια,ε νιωθα αναλαφρα οταν το εκανα!!σα να πετουσα λιγο περιττο παρελθον!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ said...

- Εσύ να είσαι καλά και αγοράζεις καινούρια και μοδάτα.

- Τώρα εγώ έχω χάσει επεισόδια;
Πού πάτε; Απλό ταξίδι ή μετακόμιση;

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

KitsosMitsos said...

Η ταινία είναι πραγματικά πολύ καλή. Το χιούμορ της σφάζει με το βαμβάκι.
Τώρα για τους δεσμούς με το παρελθόν. Καλό είναι να υπάρχουν, αρκεί να μας αφήνουν να φεύγουμε και μπροστά. Και ας είναι κάποια απλά ρούχα...

Anonymous said...

Something's Gotta Give λέγεται η ταινία, αν και ο ελληνικός τίτλος μου διαφεύγει! Καλή είναι κι έχει καλό γέλιο :) Να ταξιδέψετε με ελαφριές βαλίτσες, να αφήσετε χώρο για τα όνειρα που θέλετε να πάρετε μαζί σας!

Madame de la Luna said...

Επειδή δεν θέλω να χάνω τις συνέχειες σου, αλλά δεν είχα πολύ χρόνο στη διάθεση μου, διάβασα πρώτα την προηγούμενη ανάρτηση και θέλω να ευχηθώ και στους δυό σας τα καλύτερα. Και με συγκίνησε και μου άρεσε το ποίημα σου. Για τον Πάτροκλο, θα τα πούμε, την άλλη φορά. Φιλί.

zouzouna said...

α, εγώ βρήκα ένα κόλπο. Τα φωτογραφίζω και τα αποχωρίζομαι. Δεν γίνεται διαφορετικά πιά. Θα χρειασθώ 3 τρίπατες μονοκατοικίες και δεν θα με φθάνουν για τα δικά μου μόνο...
Και παίρνω κι άλλα, και μου κουβαλούν κι άλλα..... και και και
πήξαμε...
Φιλιά κερασένια

Artanis said...

@Αναστασία μου καλησπέρα...
Σ' ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση και για τις ευχές σου καλή μου, πάντα έχεις έναν καλό λόγο να μου πείς και να με εμψυχώσεις...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, φιλιά πολλά...

Artanis said...

Κι εγώ αναρωτιέμαι, @Ηφαιστιωνάκι μου, και να φανταστείς οτι δεν είμαι άτομο που δένεται με τα αντικείμενα...
Τα βασικά θα πάρουμε καλέ μου, μόνον τα ρούχα μας, και κάποια αγαπημένα βιβλία...Εξάλλου είναι όλα τόσο φθηνά στην Ν.Ζηλανδία, που δεν αξίζει να μεταφέρεις μαζί σου οτιδήποτε άλλο...
Να περνάς καλά, σου στέλνω φιλιά...

Roadartist said...

...σε καταλαβαίνω..
Τα καλυτερα ειναι μπροστα αρτανις αυτο να σκεφτεσαι.. :)

Artanis said...

Καλή μου @Lifewhispers, καλησπέρα...
Δεν έχεις άδικο για το αίσθημα ελευθερίας που σου αφήνει μετά, μία τέτοια χειρονομία...Αφήνεις χώρο για νέα πράγματα, μελλοντικά...
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, φιλάκια...

Artanis said...

Καλή μου @Γλαρένια, καλησπέρα...
Ήδη αγόρασα κάποια καινούρια πράγματα...Ένα σκούρο τζιν, μπλουζάκια, σανδάλια, και δεν αγχώνομαι...
Θα φύγουμε οικογενειακώς για Ν.Ζηλανδία, καλή μου, τον Γενάρη...Πήρε μετάθεση ο Antifash και θα πάμε για 5 χρόνια...
Το μπλογκ πάντως δεν πρόκειται να κλείσει, θα τα λέμε κι από κει..
Να μου φιλήσεις το γλαροσόϊ...

Artanis said...

Φίλε @Κιτσομήτσε, τώρα ήταν μόνον ρούχα, καλέ μου...Δεν συνηθίζω να δένομαι με αντικείμενα, και χρειαζόταν μόνο να πάρω την απόφαση να τα "ξεφορτωθώ"...Την πήρα και τελείωσε...
Φιλιά πολλά, καλό απόγευμα...

Artanis said...

@Θείε Σκρουτζ, σ' ευχαριστώ για τη βοήθεια, κι εμένα μου διαφεύγει ο Ελληνικός τίτλος...Μου άρεσε πολύ, ειδικά στο σημείο που ο Νίκολσον πάει στο θέατρο όπου η Κίτον κανονίζει τα της παράστασης πάνω στο νέο της έργο, και ανακαλύπτει οτι ο χαρακτήρας Χένρυ είναι ο ίδιος...
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, νά 'σαι καλά...Φιλάκια....

Artanis said...

@Φεγγαροκυρά μου καλησπέρα...
Σ' ευχαριστούμε πολύ για τις ευχές σου, καλή μου...Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα, φιλιά πολλά...
(Εγώ πάλι, λόγω Τελλας, σου χρωστάω πολλές επισκέψεις...)

Artanis said...

@Ζουζούνα μου γλυκειά, τα έδωσα ή τα πέταξα και τελείωσε...Ούτε φωτό ούτε τίποτα, εκτός από εκείνες που τα φοράω...Θα με πείραζε πολύ να τα έχω και να τα ξαναβλέπω...Οπότε...

Ενδιαφέρουσα πάντως τεχνική, πάντως, έξυπνο το κόλπο αυτό...
Φιλάκια πολλά σου στέλνω...

Artanis said...

@Καλλιτέχνιδά μου καλησπέρα, κι ό,τι σε σκεφτόμουνα...
Μόνο μπροστά αξίζει να κοιτάμε από 'δω και πέρα, είσαι 100% σωστή στο σχόλιό σου...
Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες, σε φιλώ...Καλό απόγευμα...

δεσποιναριον said...

Artanis γλυκεια μου, καλα εκανες και τα πεταξες, Ειναι αποδεδειγμενο οτι αν δεν εχεις βαλει κατι για τρια χρονια.. δε θα το ξαναβαλεις. Ναι δενομαστε συναισθηματικα αλλα μαλλον χωρο σου επιαναν.
Ετοιμασιες λοιπον, θα περιμενω με ανυπομονησια εντυπωσεις απο τον καινουργιο ττοπο και τροπο ζωης. To travel light εχει γινει πια παγκοσμιο σλογκαν, τα εξτρα χρεωνονται, τα μπαγκαζια μπερδευονται, ο κοσμος εχει περιοριστει στα απαραιτητα. Σε φιλω!

. said...

Είναι απλά και μόνο η στιγμή που "πονάει" όταν αποχωριζόμαστε αγαπημένα αντικείμενα. Μετά από λίγο τα έχουμε ξεχάσει.
Εκείνα όμως που δε ξεχνιούνται είναι οι καταστάσεις που ζήσαμε,σε έναν τόπο με κάποιους ανθρώπους. Αυτά τα κουβαλάμε πάντα μαζί μας.

Δεν ήρθε ακόμη η ώρα του αποχαιρετισμού ε; 'Εχουμε καιρό!

eva said...

Είναι αποδεδειγμένο πως όσο περισσότερο μεγαλώνουμε, τόσο λιγότερα χρειαζόμαστε. Όσο ωριμάζουμε, θα έλεγα καλύτερα.
Αντί να μελαγχολείς γι' αυτά που αφήνεις πίσω, εστίασε σ' αυτά που σε περιμένουν μπροστά σου, νέες εμπειρίες, νέες εικόνες, νέος τρόπος ζωής. Όλα για καλό :)

Καλό βραδάκι :)

Artanis said...

@Δεσποινάριό μου καλησπέρα...
Σου έχω στέιλει σχόλιο με το οποίο σου ζητώ διευκρινήσεις...
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη, θα περιμένω απάντηση...Φιλιά...

Artanis said...

@Ανασαιμιά μου, δεν θα αποχαιρετηθούμε καθόλου...Θα τα λέμε μέσω νετ, στο ίδιο αυτό ποστ, οπότε μην στεναχωριέσαι...
Φιλιά...

Artanis said...

@Ευαγγελία μου καλησπέρα...Έχεις δίκιο καλή μου στο σχόλιό σου, και σ' ευχαριστώ για τις προτροπές και την εμψύχωση...
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ, φιλιά πολλά...

kostaslogh said...

Τελικά ειμαι τυχερός μάλλον που τα πράγματα που νοιώθω απαραίτητα χωράνε σε μια μικρή βαλίτσα!
Εύχομαι να ξεχάσεις γρήγορα τα αγαπημένα που αναγκάζεσαι να αφήσεις πίσω,αλλά να θυμάσαι ότι τα πιο αγαπημένα τα κουβαλάς πάντα μέσα σου!
Καλή ευκολία ..σε όλα!

τo τέρας της «αμάθειας» said...

"...αλλά και με πολλά όνειρα, για αυτά που θα ζήσουμε εκεί..." αυτό να πάρετε μαζί σας και τις καλύτερες ευχές μας! :))

Artanis said...

Φίλε @Kostaslogh, καλησπέρα...
Ελπίζω να είναι τόσο εύκολο φίλε μου όσο λες...Με μια βαλίτσα λοιπόν κι εσύ, όπως και μείς...Δεν διαφέρουμε και πολύ τελικά...
Να έχεις ένα όμορφο βραδυ, φιλιά πολλά...

Artanis said...

@Αμάλθειά μου καλησπέρα...
Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου κοπέλα μου, νά 'σαι καλά...
Σε φιλώ...

ο δυσλεξικός δάσκαλος said...

Κάθε αρχή και δύσκολη! Νομίζω πως το πιο σημαντικό δεν είναι τα ρούχα που δε θα πάρεις , αλλά οι ανθρωποι που θ' αφήσεις πίσω...

Πάνω απ' όλα ,αισιοδοξία και χαρά!!!

Artanis said...

Φίλε @Δάσκαλε, καλησπέρα...
Κι εγώ αυτά τα πρόσωπα σκέφτομαι...Τα υπόλοιπα τα βρίσκεις...
Να είσαι καλά φίλε μου, καλό σου απόγευμα...

Υπερμίκης said...

Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας είναι Κάλλιο αργά παρά αργότερα.Ο Ρίβς και εμένα με άρεζε πολύ,ιδιαίτερα τότε που το πρόσωπό του ήταν λίγο πιο γεμάτο...
Όσο για τα ρούχα κι εγώ κάποτε πέταξα πάρα πολλά.Πολλά απ΄αυτά δεν τα φόρεσα ποτέ μια και είχα την βλακεία να κρατώ τα καινούργια για αργότερα..Η μόδα δεν έπαιζε και πολύ ρόλο αφού ντυνόμουν κλασικά.Αργότερα -ειρωνία της τύχης..-αναγκάστηνα να αδυνατίσω λόγω διαβήτη αλλά τα ρούχα είχαν ήδη κάνει φτερά!Δεν τα έκλαψα όμως.Αγόρασα καινούργια..
Μην παίρνεις πολλά βιβλία(σαν μεγαλύτερος που είμαι ,τολμώ να σε συμβουλέψω..)ζυγίζουν βαριά.Στο τελευταίο μου ταξίδι έφαγα πρόστημο 160 ευρώ απ΄τις Αυστριακές Γραμμές!Τα παραπανήσια κιλά ήταν βιβλία..Και τι υποκρισία τέλος πάντων είναι αυτή, όταν πληρώνεις το πρόβλημα της ασφάλειας σταματά να υφίσταται..τα κιλά δεν λογαριάζουν πια..Εξ άλλου σχεδόν όλα τα βιβλία της αγγλικής και γαλλικής λογοτεχνίας διατίθενται -νομίζω δωρεάν- στο διαδίκτυο και μάλιστα στην αυθεντική τους γλώσσα!

Να περνάς καλά και να μην αγχώνεσαι..Είναι πολλοί αυτοί που θα΄θελαν να΄ταν στη θέση σου!

Artanis said...

Φίλε @Υπερμίκη, τα βιβλία που θέλω να πάρω μαζί μου είναι η "Ιλιάδα" (2 τόμοι), "οι γυναίκες στον Αρχαίο κόσμο" , τα σημειωματάρια των ερευνών μου,( και ίσως μερικά βιβλία για τους Κέλτες, που θα αποτελέσουν το επόμενο πόνημά μου)...
Για τα ρούχα κι εγώ δεν αγχώνομαι, θα πάρω άλλα έτσι κι αλλιώς, εξάλλου θα βρω καλοκαίρι στο Christchurch...
Σ' ευχαριστώ πολύ και για τον τίτλο της ταινίας που τον αναφέρεις στο σχόλιό σου...Δεν τον θυμόμουν...
Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα, φιλιά πολλά...

Υπερμίκης said...

Εντάξει Αρτάνης.Είμαι σίγουρος ό,τι θα τα καταφέρεται κι όλα θα πάνε καλα.Εξ άλλου είναι ευχάριστο που θα φτάσετε καλοκαίρι στην καινούργια σας κατοικία!

Δεν θα΄χω σύνδεση στο Ίντερνετ για καμμιά δεκαριά μέρες.Θα επισκευτώ μια γερμανική πόλη.Αγχώνομαι λίγο κάθε φορά που αφήνω το διαμέρισμά μου..

Πολλά φιλία.Θα τα ξαναπούμε όταν επιστρέψω.

Artanis said...

@Υπερμίκη φίλε μου, να μην αγχώνεσαι καθόλου...Να διασκεδάσεις την εκδρομή σου, να βγάλεις πολλές φωτό, και να περάσεις τέλεια!!!Θα τα ξαναπούμε όταν γυρίσεις με το καλό, φιλιά πολλά...Καλό ταξίδι...

Υπερμίκης said...

Ευχαριστώ πολύ Αρτάνης.Αύριο αναχωρω..

Καλή βραδιά!!

ολα θα πανε καλα... said...

Ναι,έχω δει κι εγώ αυτήν την ταινία αλλά στην τηλεόραση και όχι ολόκληρη.Είναι πολύ αστείος ο Νίκολσον με τις γνωστές γκριμάτσες του!
Πόσες ώρες πτήσης είναι μέχρι τη Ν.Ζηλανδία;