Ατιτλο

Ατιτλο

...Χαμογελάει μ' αμηχανία
-αυτό είναι το σενάριο του προγράμματος-
φοράει και μια κόκκινη μύτη, ψηλό καπέλο
-μανσέτες χωρίς μανίκια-,
κι όλα συμβαίνουν σχεδόν χωρίς να συμμετέχει,
επιβιώνει απ΄ τις απανωτές ατυχίες του-
ενώ όλοι οι άλλοι χασκογελάνε.
Κάτω από το βαμμένο πρόσωπο
-τα στρώματα των ψιμυθίων-
μια ψυχή και ένα κορμί σπαράζουν ελπίζοντας
-σκαρφαλωμένα πάνω σε ξυλοπόδαρα-
να κερδίσουν μια θέση στη χώρα των σαλτιμπάγκων
-μια χώρα σπαρμένη με κατσαρά γέλια παιδιών-
όπου τα τσιγγούνικα κέρματα θα αντηχούν αδιάκοπα
και θ' αποκτούν τη δύναμη να γεμίζουν κάπου-κάπου τις τσέπες του
-αντίθετα από τη χώρα του ποτέ και πουθενά των ποιητών-
που απομένουν να μουρμουρίζουν αλλοπαρμένοι κι ολομόναχοι
-άεργοι άγγελοι-
και να μετρούν τις χάντρες της ανίας τους
-κάθε καινούρια μέρα που έρχεται-
στα κατώφλια της σιωπής
των μεγάλων...

Read More

Απολογισμός έργου και αγάπης

Σήμερα το απόγευμα, φεύγει επιτέλους ένα από τα τελευταία μωρά του Σταθμού...Ο Φτεριάς, (από τη συνήθειά του να μοιράζει ξαφνικά χτυπήματα με τα φτερά του στους εθελοντές που του βάζουν φαγητό και νερό και του πλένουν το κλουβί), ένα νεαρός πελαργός, που το φιλοξενούμε ήδη 1 μήνα...Θα πάει στον ταμιευτήρα της Κάρλας, κι εκεί θα απελευθερωθεί, ώστε να ενωθεί με το τεράστιο κοπάδι που στις αρχές του Σεπτέμβρη θα αναχωρήσει για Αίγυπτο...Είναι ένα υπέροχο θέαμα, οι χιλιάδες πελαργοί και τα άλλα υδρόβια και παρυδάτια πουλιά, που συγκεντρώνονται λίγο πριν αρχίσει η μετανάστευση...
ΚΙ έτσι, λίγο καιρό πριν και από τη δική μου αναχώρηση, προσπαθώ να θυμηθώ όλα τα ζώα που πέρασαν από τα χέρια μου, αυτά τα 8 χρόνια δράσης...Και ήταν πολλά τα πουλιά και τα ζώα που φρόντισα και δέθηκα μαζί τους, όπως ο Αρίσταρχος, που τον υιοθέτησα μωρό μαζί με τα αδελφάκια του, την γερακίνα την Άλκηστη που έζησε 53 μέρες με ακρωτηριασμό ποδιού και φτερού, το Ξόνι, το καρακαξάκι που βαριόταν να τρώει από το πιατάκι του και προτιμούσε να το ταΐζουμε στο ράμφος και πολλά, πολλά άλλα...
Και συγκεντρώνω τις ιστορίες τους και τα ονόματά τους, καθώς και κάποιες φωτό τους, όπως τον Γκρούτσο της ανάρτησης, το ένα από τα τρίδυμα Μάρξ, τα μωρά τυτούδια που σφυρίζανε σαν χύτρες ταχύτητας για να μας τρομάξουν, το ψαρόνι Μωβ Επανάσταση, το ταχυδρομικό περιστέρι Αττίλας ο Ούννος, που τσιμπάει αγρίως και πάντα στο ψαχνό, τον Μπούμπα το αγριογούρουνο, την Μάνα- Κουράγιο, τη χελώνα με το σπασμένο καβούκι...
Τα παιδιά του σταθμού, μου λένε οτι δεν θα 'πρεπε να ανεβάζω τις ιστορίες στο διαδίκτυο, επειδή θα ήταν προτιμότερο να τις συγκεντρώσουμε σε μία έκδοση...Αυτά τα σχέδια όμως αργούν να πραγματοποιηθούν, και το ταξίδι είναι πια, πολύ κοντά...Θα πρέπει να με συγχωρέσουν λοιπόν, μιας και δεν έχω σκοπό να σταματήσω να ανεβάζω τις ιστορίες που καταγράφω η ίδια...
Σύντομα, θα ανεβεί μια νέα ιστορία,(ελπίζω, και φυσικά ελέω Τελλάς, που συνεχίζει τον αποκλεισμό), για ένα ακόμα υπέροχο πλάσμα, από τα πολλά, του μικρού νοσοκομείου των ζώων...

Read More

Δεκαπενταύγουστος

Δεκαπενταύγουστος

Στη μπλε λήθη του απομεσήμερου
ένας μικρός σπίνος
σπάει τη μονοτονία των πράσινων φυλλωμάτων
και του βόμβου των ομιλιών
των βαριεστημένων θαλασσοβρεγμένων.
Ξένοι και ημεδαποί
τουρίστες στον τόπο τους
που ανακυκλώνουν τα τσίπουρα και τον καφέ freddo,
κι αναρωτιούνται φωναχτά
για τα ακριβά τετράτροχα των κοινών γνωστών
γειτόνων και των απέναντι.
Πιο ρηχοί, απ' τα ρηχά τους πιάτα,
πιο κενοί, απ' τα κενά τους ποτήρια,
πιο ελαφριοί, από τους ελαφρούς φελλούς των μπουκαλιών τους,
στριφογυρίζουν στα καθίσματά τους αδημονώντας
κι αγωνίζονται να αποδείξουν
πόσο μοναδικά ενημερωμένοι είναι επί παντός επιστητού,
πάνω από την συνεχή επανάληψη των άλλων...
Ο ρόλος τους απλός και δοκιμασμένος,
όταν θα φεύγουν,
ήδη θα αισθάνονται λίγο καλύτεροι, λίγο ανώτεροι,
μα όμως είναι τόσο κοντά η ανώμαλη προσγείωση
όταν το μεσημέρι της εργάσιμης Δευτέρας, πια,
το μόνο με το οποίο θα ασχολούνται θα είναι
η ευόδωση των απτών -βεβαίως- τεχνολογικών τους ονειρώξεων,
τα ακριβά τετράτροχα, το μοδάτο κινητό,
και το i-pod με όλα τα τελευταίας κυκλοφορίας σκυλάδικα,
και ο εαυτός τους πλέον θα είναι εκείνος που δυστυχώς,
θα τους χαλάει το κάδρο
της πραγμάτωσης της ευτυχίας τους...

Read More

Μπλογκοπαίχνιδο 13

Το xeplogarisma ξεκίνησε ένα παιχνιδάκι, το οποίο θα το βρείτε εδώ. Ο φίλος Ηφαιστίωνας (http://hfaistiwnas.blogspot.com/) με κάλεσε κι εμένα να το παίξω -αν και δεν έχω σύνδεση στο σπίτι και ακόμα τρέχω στο internet cafe, αλλά δεν πειράζει... Κάποια στιγμή θα μας συνδέσουν (διαφορετικά θα με δείτε στις ειδήσεις...)

Οι όροι είναι:
1) Ο καλεσμένος -η, κάνει ανάρτηση με το ερωτηματολόγιο που ακολουθεί.
2) Δίνει τις απαντήσεις του στα σχόλια τής ανάρτησής του, σε αυτόν που τον κάλεσε,και κυρίως πάντα,στο xeblogarisma.
3) Καλεί 3-7 να κάνουν το ίδιο.
4) Στην ανάρτηση του δεν ξεχνά να βάλει τη διεύθυνση του xeblogarisma (http://xeblogarisma.blogspot.com/)

Ερωτήσεις και απαντήσεις:

1. ΣΕΞ
α) είμαι γυναίκα με προτίμηση στους άντρες
β) είμαι άντρας με προτίμηση στις γυναίκες
γ) είμαι γυναίκα με προτίμηση στις γυναίκες
δ) είμαι άντρας με προτίμηση στους άντρες
ε) είμαι απ΄όλα με προτίμηση σε όλα


Απ: α'

2. HOBBY
α) μαγειρική - γυμναστήριο
β) μασάζ - ποδηλασία
γ) ταξίδια - τοξοβολία
δ) συναυλίες - κολύμπι
ε) μοντελισμός - βόλτες με το σκάφος


Απ: Αν και δεν κάνω τοξοβολία πια, πάντα ελπίζω οτι θα επανέλθω στο άθλημα, οπότε θα διαλέξω το γ' .

3. ΤΕΧΝΗ
α) μουσική
β) χορός
γ) κινηματογράφος - θέατρο
δ) λογοτεχνία
ε) ζωγραφική - γλυπτική - αρχιτεκτονική


Απ: Μιας και δεν μπορώ να τα διαλέξω όλα, αλλά μόνον 1, θα διαλέξω το δ'.

4. ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ
α) αριστερά
β) κεντροαριστερά
γ) κεντροδεξιά
δ) δεξιά
ε) πάρ'το αλλιώς


Απ: Αριστερά (α'), αλλά είμαι άστεγη (από πολιτικό κόμμα)

5. ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ
α) μαθηματικά - γεωμετρία
β) χημεία - φυσική
γ) έκθεση και γλώσσα
δ) ιστορία - γεωγραφία
ε) θρησκευτικά και γυμναστική


Απ: δ', το έχετε καταλάβει άλλωστε...

6. ΑΠΑΠΗΜΕΝΟ PET
α) γατάκι
β) σκυλάκι
γ) ψαράκι
δ) πουλάκι
ε) κροκοδειλάκι


Απ: το α', αλλά μόνον για τους λόγους που έχω αναφέρει στην 3η ερώτηση.

7. ΔΙΑΚΟΠΕΣ
α) στη θάλασσα
β) στο βουνό
γ) στη Μύκονο
δ) στη Γαύδο
ε) στην Αθήνα


Απ: το β' , με την οικογένειά μου φυσικά...

8. ΧΡΩΜΑ
α) λευκό
β) κόκκινο
γ) μοβ
δ) μπλε
ε) μαύρο


Απ: το ε'...

9. ΣΗΜΕΙΟ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
α) κρεβατοκάμαρα
β) κουζίνα
γ) τουαλέτα
δ) σαλόνι
ε) πατάρι

Απ: Το α', χωρίς σχόλιο...

10. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ
α) 7 ώρες
β) 7 ημέρες
γ) 7 μήνες
δ) πάνω από 7 χρόνια
ε) ε, όχι και 7 χρόνια.

Απ: Ε τώρα, τί να πω...Πειράζει να μην απαντήσω; Τον άντρα μου δεν τον αλλάζω με τίποτε...

(α, γ, δ, α, δ, α, β, ε, α, -)


Είστε όλοι καλεσμένοι να παίξετε το παιχνιδάκι αυτό...Ευχαριστώ πολύ τον Ηφαιστίωνα που με κάλεσε...

Read More

Έ ρε γλέντια!!!

Το έχω πει, πώς όλα τα κουλά συμβαίνουν σε μένα, είναι -σχεδόν- κανόνας...Έτσι, και ενώ η απομόνωση (λόγω της μη σύνδεσης) συνεχίζεται, και έχοντας καταντήσει περιπλανώμενη μπλογκερ, κι εγώ ανεβάζω όλο και συχνότερα βαθμούς...Ήμουν που ήμουν οξύθυμη, και γενικώς ανυπόμονη, φαίνεταιπώς όλο το σύμπαν το έχει βάλει σκοπό να με κάνει να εκραγώ, και δεν ξέρω ποιος θα είναι τελικά ο τυχερός που θα τον πάρουν τα σκάγια...Και καλά να είναι αυτοί οι άχρηστοι της Τελλάς, που όλο δικαιολογούνται πώς τάχα κάνουν αναβάθμιση του συστήματος, μην την φάει κανένας αθώος, είναι το ζήτημα...

Την προηγούμενη Πέμπτη, και εν μέσω μεσημεριανής ραστώνης, μετά από ένα ιδιαίτερα δύσκολο πρωινό που περιλάμβανε παραλαβές και περίθαλψη σε 2 βαριά τραυματισμένους πελαργούς- χωρίς να υπολογίζουμε τα υπόλοιπα ζώα που χρειάζονταν επίσης φροντίδα-, καθώς και πολλή δουλειά στο εργαστήριο (που μαζεύτηκε μετά από μέρες αναγκαστικής απραξίας), χτύπησε το κινητό μου τηλέφωνο. Απάντησα, και από την άλλη άκρη της γραμμής, ακούστηκε μια γυναικεία φωνή, που ζητούσε να μάθει επιτακτικά, αν το τηλέφωνο ανήκε στην "εταιρεία προστασίας άγριων ζώων". Της απάντησα οτι δεν υφίσταται τέτοιο πράγμα, αλλά οτι μπορούσε να μου πεί τί ήθελε.
Στον ίδιο τόνο λοιπόν, μου ζήτησε να πάω στα Πλατανίδια (μια περιοχή γύρω στα 15 χλμ από τον Βόλο) και να πιάσω ένα φίδι που είχανε δει "κάποιοι". Της εξήγησα οτι δεν οδηγώ, και ζήτησα διευκρινίσεις σχετικά με το φίδι και την περιοχή, να μην τρέχω εγώ, ή να βάλω κανέναν άλλο, να τρέχει αδίκως...Κι εδώ αρχίζει το "κουλότερο":
Δεν ήξερε ούτε το χρώμα ούτε το μέγεθος του φιδιού, ούτε και το μέρος που κρυβόταν, μου είπε μόνο οτι το είχαν δει από διπλανή οικοδομή, να κινείται μέσα σε ένα περιφραγμένο οικοπεδοχώραφο αδιευκρινίστων διαστάσεων (πάντως πάνω από 4 στρέματα), και απαίτησε να πάω να το μαζέψω, επειδή διαφορετικά θα με "κυνηγούσε" νομικά...

Σε άλλη περίπτωση, πχ αν ήταν ευγενική, θα της ζητούσα να μου δώσει το τηλέφωνο κάποιου που θα ήταν κοντά, ωστε να μου εξηγήσει εκείνος τί ακριβώς συνέβαινε, καθότι εκείνη τηλεφωνούσε από Αθήνα (απορώ βέβαια από πού βρήκε το τηλέφωνό μου), αλλά μετά από την απειλή που εκτόξευσε, έγινα έξαλλη...Της είπα οτι είμαι εθελόντρια, οτι δεν συνηθίζουμε να κυνηγάμε φίδια στα χωράφια, και μάλιστα μέσα σε περιφραγμένες ιδιοκτησίες, οτι όλα τα ερπετά προστατεύονται από τον νόμο και να αφήσει το ζώο στην ησυχία του. Και αντί να την μπινελικώσω -όπως της άξιζε- της έκανα μια μίνι αναφορά στον Σταθμό προστασίας και στην χρησιμότητα της βιοποικιλότητας και της το έκλεισα στα μούτρα, λέγοντάς της να πάρει τηλέφωνο στην Πυροσβεστική, που στην τελική, έχουν και τον απαραίτητο εξοπλισμό να πιάσουν και να απομακρύνουν φίδια (-όχι από χωράφια βέβαια- και ελπίζω τουλάχιστον να την έβρισαν εκείνοι, την αγενέστατη!)
Έκλεισα το τηλέφωνό μου, ειδοποίησα και τους υπόλοιπους εθελοντες ωστε να είναι προετοιμασμένοι σε περίπτωση που θα τηλεφωνούσε και σ' εκείνους...
Ακούς, είδαν -λέει- φίδι στο χωράφι...

Read More