Wednesday, May 14, 2008

Προσωπικές διαπιστώσεις

Η φίλη μου η Γ. , έχει πτυχίο Τριτοβάθμιας και εργάζεται σε ένα ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής της περιοχής, διδάσκοντας σε παιδιά που έχουν κινητικές και μαθησιακές δυσκολίες. Το είχαμε καθιερώσει την τελευταία τριετία, να επισκέπτομαι εθελοντικά το σχολείο της, και να δουλεύω πάνω σε διάφορες κατασκευές μαζί με τους μαθητές της, είτε αυτές περιελάμβαναν ψευδοκοσμήματα, χριστουγεννιάτικα στολίδια, λαμπάδες, διακοσμητικά, ή ότι άλλο, εξαρτάται από το τι είχαμε συνεννοηθεί, με τη διεύθυνση του σχολείου. Την φετινή χρονιά όμως, ενώ είχαμε σχεδιάσει να φτιάξουμε Χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά πόρτας, και είχα ήδη κάνει μια μικρή έρευνα αγοράς για τα υλικά, δεν με ειδοποίησαν να πάω…Σκέφτηκα ότι θα είχανε φόρτο εργασίας, και η Γ. το ξαναπρότεινε για τις Αποκριές, πέρασαν όμως κι αυτές…Και λίγες μέρες πριν το Πάσχα, μου είπε η κοπέλα, ότι οι γονείς θεώρησαν πώς ήταν χάσιμο χρόνου, να «παίζουν» τα παιδιά τους μαζί μου, τη στιγμή που είναι τόσο επιτακτική η ανάγκη για την επιμόρφωσή τους, και μάλιστα φρόντισαν να ενημερώσουν έπ’ αυτού τη διεύθυνση Β’Βάθμιας με ανώνυμο γράμμα-διαμαρτυρία, ώστε αυτές οι επισκέψεις μου, να σταματήσουν…

Βασικά, καταλαβαίνω την αγωνία τους για το μέλλον των παιδιών τους, αν και αναρωτιέμαι, πόσο πίσω θα πήγαινε πια, αυτό το πρόγραμμα του σχολείου, και αν πραγματικά θεωρούν πως η δημιουργική διασκέδαση δεν προσφέρει τίποτα…Στεναχωρήθηκα επίσης για τον τρόπο που χρησιμοποίησαν ώστε να ασκήσουν πίεση στο σύλλογο διδασκόντων του σχολείου, και στεναχωρήθηκε και η Γ. που παραλίγο να βρεθεί υπόλογη, ενώ στα παιδάκια που εξακολουθούν να τη ρωτούν, τους λέει ότι θα το κανονίσει μαζί μου, πράγμα που φυσικά δεν πρόκειται να συμβεί…

Ειλικρινά δεν μπορώ και να κρατήσω κακία…Η αλήθεια είναι ότι στα άλλα κέντρα που πηγαίνουν, ορισμένα από τα παιδιά, κάνουν ήδη κατασκευές και κοσμήματα, και μάλιστα μπαίνουν και στην παραγωγική διαδικασία των αντικειμένων αυτών, και ίσως και να ήταν όντως πλεονασμός, το να τους κόβω ώρες από τα μαθήματα, έστω και αν αυτές ήταν μόλις 2-3 ώρες το τρίμηνο, για να ασχοληθούνε με κάτι άλλο, πέρα από το αυστηρό πρόγραμμα…Ας είναι όμως, εγώ είμαι διαθέσιμη πάντα…Θυμήθηκα όμως πώς για έναν (1) ολόκληρο χρόνο, έψαχνα να βρω άκρη με το Κέντρο διημέρευσης και τα εργαστήρια, ώστε να δουλέψω σε εθελοντική βάση, και κανείς υπεύθυνος, είτε του Κέντρου είτε της Διεύθυνσης, δεν θέλησε έστω να με ακούσει, παρόλο που στην ουσία προσφερόμουν αμισθί, να εργαστώ κοντά στα παιδιά…Μπορώ βεβαίως να αναφέρω κάποιους λόγους που να εξηγούν την απροθυμία και την αδιαφορία τους, αλλά δεν είναι της παρούσης…

Ακολουθούν μερικές φωτό από τους Παραολυμπιακούς της Αθήνας, που θεωρώ ότι μαζί με την εθελοντική μου δράση στο Σταθμό, είναι μακράν τα δυο πράγματα για τα οποία είμαι περήφανη που συμμετείχα…Για οποιαδήποτε απορία σχετικά με τις φωτό, μη διστάσετε να ρωτήσετε…Τα υπόλοιπα όμως δεν πρόκειται να τα σχολιάσω…







28 comments:

cinderella said...

Κρίμα Artanis μου πρώτα για τα παιδάκια που σε περιμένουν και ρωτούν και μετά για σένα που το έκανες με τόσο μεράκι. Πολύ κρίμα πραγματικά...Όσον αφορά τον ανώνυμο τρόπο με τον οποίο έγινε, είναι άξιος μη αναφοράς. Μη στεναχωριέσαι καλή μου. Θα βρεις εσύ τρόπο να μεταδόσεις την αγάπη σου, το μεράκι σου και τις γνώσεις σου είμαι σίγουρη!!

Hfaistiwnas said...

Κρίμα είναι τα παιδιά ναι, αλλά περισσότερο είναι κρίμα οι γονείς που δεν καταλαβαίνουν τι χρειάζονται τα παιδιά τους. Λες και χάθηκε ο κόσμος για λίγες ώρες το τρίμηνο...
Κολλημένοι άνθρωποι...
Αrtanis μου φιλιά!

Equilibrium said...

Δικαιολογημένη η οργή σου... Εκεί φτάσαμε, ο άνθρωπος να μη δέχεται την προσφορά και του εθελοντισμού του συνανθρώπου... Οι γονείς προτιμούν να τα παρατάνε στην εικονική πραγματικότητα του πλέηστέησον!

kiss+hug

eva said...

Δεν αξίζει να στενοχωριέσαι και να συγχίζεσαι με τη στενομυαλιά που κυκλοφορεί γύρω μας. Τα μόνα που πρέπει να λυπηθούμε είναι τα καημένα τα παιδάκια που τα όνειρα που τους ζωντάνεψες με τη δημιουργική απασχόληση τους τα εκτέλεσαν οι ίδιοι οι γονείς τους... ιδού τι κάνουμε στα ψίχουλα εθελοντισμού εδώ, στο Ελλαδιστάν... για να μη μας μένουν και απορίες!

Artanis said...

Καλοί μου φίλοι: @Σταχτοπούτα, @Ηφαιστίωνα, @Equilibrium Και @Ευαγγελία, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά θα επιμείνω στην απόφασή μου, να μην σχολιάσω το κείμενο, παρά μόνον κατ' ιδίαν, αν θέλετε, με mail...Όσον αφορά τις φωτό όμως, δεν υπάρχει πρόβλημα...

Sophia Kollia said...

Ti να πείς? Μη τους ξεσινερίζεσαι,βασανισμένοι άνθρωποι είναι..
καληνύχτα

Υπερμίκης said...

Δηλαδή Artanis μου πήγες να δώσεις λίγη χαρά,λίγη θαλπωρή σε παιδιά με ειδικές ανάγκες και κόντεψες να βρεις τον μπελά σου;Αίσχος θά΄λεγα σε αυτούς που στέρησαν στα παιδιά τους λίγες στιγμές ζεστασιάς.
Αλλά γιατί στη χώρα μας ό,τι είναι δωρεάν γενικά δεν εκτιμάται;Να αναφέρω για παράδειγμα κάποιον που θέλει να μάθει μια ξένη γλώσσα και βρίσκει απαραίτητο να έχει δίπλα του ειδικό καθηγητή;Πρότεινα να βοηθήσω κάποτε ένα μαθητή στα Γαλλικά και αρνήθηκε λέγοντας ότι δεν είμαι καθηγητής των Γαλλικών!Από τότε ό,τι ξέρω το κρατώ για τον εαυτό μου και έχω και το κεφάλι μου ήσυχο!

faraona said...

Artanis
καλημερα
η κατασταση ειναι τραγικη και το ποσο λυπαμαι οταν διαβαζω τετοια πραγματα δεν λεγεται.Καταλαβαινω την στενοχωρια σου...θαβρεις κατι εσυ...θα βρεις ειμαι σιγουρη γιατι εχεις αγαπη στην καρδια σου.

φιλια

Artanis said...

Καλή μου @Σοφία, συμφωνούμε εδώ...Αυτό είπα κι εγώ, πως τους καταλαβαίνω, το αναφέρω κιόλας...
Αυτό και τίποτε άλλο επί του κειμένου...Εκτός αν θες με μέηλ...
Καλημέρα σου...

Artanis said...

Φίλε @Υπερμίκη, καλημέρα και σε σένα...Σου στέλνω σχετικό μέηλ, έλεγξε την αλληλογραφία σου...

Artanis said...

Καλή μου @Φαραόνα,το αναφέρω και στο κείμενο, οπότε δεν χρειάζεται να το σχολιάσω περαιτέρω...
Καλημέρα και σε σένα...Φιλιά...

Roadartist said...

Κριμα βρε..
Αναρωτιεμαι τι μελλον μπορει να εχει αυτη η χωρα.. Μετά λένε οτι οι Έλληνες δεν ενδιαφέρονται για τη προσφορά και το εθελοντισμό..
Πραγματικά πολύ κρίμα, να εισαι καλα artanis μου..

Βάσσια said...

Aκόμη και ο εθελοντισμός γίνεται κατά το συμφέρον τους.
Στην Ολυμπιάδα το ήθελαν, στην καθημερινότητα των παιδιών , όχι.

(μη σχολιάσεις)
:-)

Παρακολούθησα κάποια αθλήματα και μάλιστα η κόρη φίλης μου, έφηβη με ειδικές ανάγκες, έτρεξε στη λαμπαδιδρομία της Παραολυμπιάδας και ήταν ΠΑΝΕΥΤΥΧΗΣ.


Καλό απόγευμα

τo τέρας της «αμάθειας» said...

Καλησπέρα καλή μου artanis :)

Καλά κάνεις και υπερηφανεύσαι γι αυτά που έκανες κι ακόμα καλύτερα που δε σχολιάζεις περαιτέρω...!

Μαργαρίτα said...

Αρτάνις μου...

Μη στενοχωριέσαι...
η αγάπη σου για προσφορά,
σίγουρα θα βρεί το δρόμο της!!

Έχεις "ψηθεί" πλέον...
και αυτό έχει και τα καλά του...
Έμμμ... στην Ελλάδα ζούμε...

Φιλιάαα***
καληνύχτα!

Madame de la Luna said...

Αγαπημένη Artanis, αντί για δικό μου σχόλιο αντιγράφω κάτι που διάβασα στο blog της κας Τεμπέλη (http://aikaterinitempeli.wordpress.com), κι αποτελεί μέρος κειμένου του κου Μπαϊρακτάρη, καθηγητή Ψυχολογίας του Α. Π. Θ. Νομίζω ταιριάζει κι εδώ... "ΑΝΑΠΗΡΗ είναι η πόλη που αδιαφορεί για τη μόρφωση των παιδιών της στο νηπιαγωγείο, στο δημοτικό, το γυμνάσιο ή το λύκειο. Η πόλη που ανέχεται τη στέγαση των παιδιών της σε προκάτ, τις διπλοβάρδιες, τις άθλιες συνθήκες μόρφωσης. Η πόλη που υποβαθμίζει την παιδεία και εμπορεύεται την εκπαίδευση. Η πόλη που δεν αντιλαμβάνεται ότι το στεγαστικό και το σχολικό περιβάλλον είναι από τη φύση τους ένα παιδαγωγικό ζήτημα. Η πόλη που δεν σέβεται τα παιδιά της, γιατί δεν θέλει δημιουργικούς και ελεύθερους πολίτες. Πού θέλει να τα εξοικειώσει ήδη από την τρυφερή παιδική τους ηλικία με τη μιζέρια, την παθητικότητα, την αλλοτρίωση, τη συμμόρφωση, την υποταγή και τον καταναλωτισμό. Η πόλη που εξοντώνει τη φαντασία, τη δημιουργία, τα όνειρα των παιδιών της..."
Υ. Σ. Έχω κάτι για σένα στο blog. Όποτε κάνεις κέφι πέρνα... Φιλιά και καλό βράδυ.

ο δυσλεξικός δάσκαλος said...

Τουλάχιστον εσύ είχες όλη την καλή διάθεση να προσφέρεις.

Ωραίες φωτογραφίες!

Artanis said...

Καλές μου φίλες: @Καλλιτέχνιδα, @Βάσσια και @Αμάλθεια, σας ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σας λόγια...Νά 'στε καλά, σας χρωστάω από μια επίσκεψη σε κάθε μία σας, αύριο...
Σας αγαπάω όλες, καλό βράδυ...

Artanis said...

Καλό μου @Νεραϊδόνι, σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο...Σου στέλνω πολλά φιλιά από 'δω...Καλό σου βράδυ...

Artanis said...

Καλή μου @Φεγγαροκυρά, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο που μου παρέθεσες...Θα περάσω σε 1 λεπτό, να δω την ανάρτησή σου...Καλό σου βράδυ από 'δω... Φιλιά...

Artanis said...

Καλέ μου @Δάσκαλε, χαίρομαι που σου άρεσαν οι φωτό...Είναι από διάφορα αθλήματα της Παραολυμπιάδας...Ειδικά αν κλικάρεις πάνω στην φωτό της τοξοβολίας, θα δεις τον Αμερικάνο πρωταθλητή, να ετοιμάζεται να ρίξει...Είναι μια αποκάλυψη του σθένους του...
Καλό σου βράδυ Δάσκαλε...

Anonymous said...

Ξέρεις ότι έχω αναφέρει κι εγώ σε δυο παλιότερα ποστ και το έχουμε συζητήσει, τις απόψεις μου στο θέμα της δημιουργιας με τέτοιους τρόπους. Οργίζομαι γιατί δεν μπορούν να δουν πίσω από το χαμόγελο αυτών των παιδιών, την ηρεμία της ψυχής τους. Κι αν οι γονείς δεν έχουν την παιδεία να το αντιληφθούν, οι παιδαγωγοί δεν έχουν καμιά δικαιολογία

Είσαι υπέροχος άνθρωπος artanis και να ξέρεις ότι ο καθένας μας ότι έχει προσφέρει. Να είσαι παντα καλά και δυνατή να προσφέρεις.

Hfaistiwnas said...

Καλημέρα artanis μου!!!!!!!!

Artanis said...

Καλή μου @Freedula, ξέρω τις απόψεις σου και συμφωνούμε...Νά' σαι καλά που πέρασες και σχολίασες...
Σ' ευχαριστώ...Καλό Σ/Κ σου εύχομαι...Φιλιά...

Artanis said...

Καλημέρα και σε σένα @Ηφαιστίωνά μου...Τώρα θα σου στείλω ένα μέηλ, έλεγξε την αλληλογραφία σου...Φιλιά από ΄δω...

ector p said...

Έχεις ένα δυναμισμό που με ξεπερνά,θα σου έλεγα να προσφέρεσαι μετρημένα στα κοινωνικά.
Στο δημιουργικό καιρό νάσαι ασυγκράτητη.

Anonymous said...

Έχεις ένα δυναμισμό που με ξεπερνά,θα σου έλεγα να προσφέρεσαι μετρημένα στα κοινωνικά.
Στο δημιουργικό καιρό νάσαι ασυγκράτητη.

Artanis said...

Φίλε @Έκτωρ, είναι κάτι που μου βγαίνει φυσικά, κι ας προσπαθώ να το περιορίσω...Δεν μπορώ να κάνω πίσω...Θέλω και το κάνω...Αυτά τα λίγα μόνον θα σχολιάσω εδώ, και τίποτα παραπάνω...
Καλό Σ/Κ...